Djelmuri Shqiptare, mësoi Kombit Shqiptar, Fenë e Flamurit!/
Nga Faik Konitza/
Flamuri i kuq me shqiponjën e zezë me dykrerë, Flamuri i Skënderbeut, Flamuri Ynë, ëshë nga më të bukurit e botës. Ay Falmur valoj në 20 luftëra të dëgjuara, lufta për të mbrojtur jo për të shtypur të drejtën.
Është flamuri i nderit. Është Flamuri i Lirisë.Po është më tepër: ëshë symboli, shenja e dukur e Kombësisë sonë. Me këtë Flamur, të përmendur nga historianët, të kënduar nga vjershëtorët, s’munt të na e mohojë njeri Kombësinë.
Djem të Shqipërisë, shpresa e Atdheut, ju që nuk e keni gjakun të ftohur nga pësimet, as trutë të thara nga nga interesi, pse s’ju qëllon zemra kur e shihni Flamurin e reacës tuaj?
Nuk arrini ta nderoni, duhet ta doni;-ta doni me thellësi e me zjarr!
Po që ta doni, duhet ta kuptoni mirë.
A e dini sa shpresa stërgjyshët tuaj lithnë mbi këtë Flamur; a e dinisa lot kryelartësie i kanë derdhur nënat, sa lule i kanë thurur vajzat e Arbërit?
U lajthitnë ata që thanë se të rinjët duhet të mësojnë nga pleqtë.
JO!
Historia na thotë që pleqtë kurdoherë kanë mësuar nga të rinjët.
Djelmuri Shqiptare, mësoi Kombit Shqiptar, Fenë e Flamurit!
(U botua në Trumbeta e Krujës, 15 prill 1911)