Nga Mimoza Dajçi/

Nëse një vëlla, një baba, një bashkëshort apo i dashur vret një motër, një vajzë, një grua apo të dashurën e tij, pse nuk e shikon situatën paraprake me gjakftotësi, por me vrullin e parë i vë lakun në fyt. Ligji, policia e gjykata meren me dënimin e fajit, e jo dikush që nuk është as ligji e as gjykata. Çfarë do lloj gabimi apo faji ajo të ketë kryer, ata mund ti drejtohen drejtësisë e jo pushkës e sopatës sikur therrin një bagëti.

Shumë tronditëse janë faktet e shifrat e fundit për vrasjet mbi vajzat e gratë në Shqipëri. 118 viktima vetëm për vitin 2012. Një tmerr i vërtetë, si në kohën e inkuzicionit. Organizata Mbarëkombëtare Pajtimit të Gjaqeve ngre zërin, organizon takime, konsulta, biseda mes familjarëve, por përsëri shifrat rriten pa asnjë efekt. 1208 familje të ngujuara për këtë vit. Mijra fëmijë të izoluar, e pa shpresë për jetën. Edhe pleq po vriten për hakmarrje kohëve të fundit. Ku po shkon kështu vendi ynë, ç’është kjo kasaphanë në njerëz, e kur do ti vijë fundi.

Përsse duhet të vritet një femër? Nëse nuk e do, ndaje. Nëse të tradhëton përsëri ndaje, por mos e vrit e mos e masakro. Ti zotni x apo y që i mer jetën asaj kushdo qoftë, nuk je as ligji as drejtësia, por një kriminel që ke lyer duart me gjak, e duhet të marësh dënimin që meriton. Por edhe nëse krimineli mer dënimin, viktima përsëri nuk kthehet më, nuk vjen më në jetë. Vrasësi vret e largohet në drejtim të pa ditur. Shpëton. Po pse i trembet dënimit kur kryen një vrasje, pse nuk dorëzohet. Atij i dhimbset jeta, po për atë që vret pse nuk mendon, po i pret kokën si një pulë e përpiqet ta fshehë ku të mundet.

Një mashkulli me formim të ulët edukativ, i pëlqen të kalojë disa orë me një femër, por përfolja ndaj saj tek te tjeret përbën “argëtimin” më të madh të tij, veprim ky ofendues për femrën, por një prezantim i ulët i karakterit të  mashkullit. Gruaja nuk eshtë vetëm për të lindur e rritur fëmijë, por një bashkëudhëtare e mirë e jetës  së një bashkëshorti, prandaj ajo duhet trajtuar me respekt e dashuri njerëzore.

Këto janë ngjarje që duhet të trondisin jo vetëm familjarët e viktimave, por mbarë shoqërinë tonë, e duhet të meren masat më ekstreme për një vrasje të kryer me ose  pa paramendim. Akte të tilla dhune ose vrasje kemi patur jo vetëm në veri të vendit, por edhe në qendër të Kryeqyetit të Tiranës. “Shqipëria është anëtare e NATO-s me të drejta të plota –  më tha një ditë një grua e mbijetuar nga dhuna e te shoqit – e përderisa këto shifra po rriten dita ditës – vijoi ajo – ti kërkohet ndihmë NATO-s që të ndalohen vrasjet e dhunimet tek vajzat e gratë”

Kishte të drejtë, kërkonte shpëtim për vete, e fëmijët e saj, si dhe për mbarë shoqërinë tonë. Eshtë një femër inteligjente, por fati  e lidhi me një burrë që abuzon ndaj saj, e rrihte, ishte edhe alkolist. Si pasojë e këtij mentaliteti të trashëguar edhe në Amerikë nëpër familjet shqiptare kemi patur akte e fenomene të tilla, ku burri ka vrarë gruan për motive të dobta, ose pa motiv fare, vetëm sepse ai është sipas tij “ligji” e ajo duhet ti bindet atij deri në vdekje. Marrëzi e sëmurë, e injorancë pa fund. Në një rast burri pasi ishte grindur me të shoqen në sy të fëmijëve e urdhëron atë që të dalë në rrugë në mes të dimrit e dëborës, e të qëndronte atje deri në mëngjes. Ç’janë këto dënime, ç’janë këto masa ndëshkuese për një grua, për një bashkëshorte, nënë e fëmijëve të tij? E më pas kur ai mer vesh se një i afërm i familjes e kishte strehuar kërkon ta vrasë, vetëm e vetëm se nuk kishte qëndruar gjithë natën jashtë në acarin e ftohtë, në mes të rrugës, poshtë godinës ku jetonin edhe fëmijët e tyre. Kjo është një ngjarje e jetuar, e njohur, e vërtetë. Po sa të tilla kemi, e të panjohura akoma….

Femra është vërtetë nga natyra si seks – më e dobët se mashkulli, por ai nuk duhet të masë forcat e tij me femrën. Le të përballet me drejtësinë për krimin e fajin që kryen. The Women’s Organizatin Hope & Peace, një organizatë jo qeveritare që meret me të drejtat e grave, po i shikon me kujdes këto raste e është duke dhënë ndihmesën e duhur për familjet me probleme të tilla.

New York, Dhjetor 2012