Neki Lulaj/Gjermani/
POETËT/
..Poetët …janë skulptorët me tamtha engjëllorë
/
Që fjalës së latuar i japin ngjyrë e kaltërsi /
Janë Pelegrinët që duan të gjithë një Zotit
/
Që i bashkojnë etnitë në një shtëpi
…./
Para furtunave janë zogjt të rebeluar/
Që në botë nuk duan dhunë, por vetëm miqësi
/…..
Poetët janë fjalëpakë e gojëëmblit e bekuar
/
Ata janë pëllumbat e paqes në gjithësi
….. /
Poetët, të urtit janë cicëronë në parajsë
/
Që i ligjërojnë shpirtit, Antikës dhe lashtësisë
./
Janë degë gjethëmbajtës, lisa me trupa të gjatë
/
Jetojnë në çerdhën e muzës, në Universin e yllësisë
/
Janë mendjendriturit e kombit, të butë si fildishi/
Që lehtë thyhen si kristali, si cegemi i borës nën diell
……/
fluturojnë lehtë në krahët e praruar të dritës/
Shtëpitë e shtretërit i kanë mes resh, në qiell
…..janë shtatë zanorët e gjuhës në tetë notat e Pentagramit/
Që gjithmonë i bashkon vetëm një vetëtimë, një ortek
…..janë rojtarët e natës në shoqërinë e muzës si kristali
/
Që bëjnë roje nderi kur të tjerët bëjnë gjumin në dyshek/
Janë parlamentarët e fjalës dhe të mendimit të lirë
/
Janë shkëndija yjesh të panumërt që jetojnë në harbim
…./
janë digat e larta mbi lumenj, janë rrezet e diellit të dlirë
…./
janë shtegtarë, avokatët e zëshëm të Atdhemirit tim
/
DASHURIA
Dashuria është si vapori i pandalur i Ismail Qemalit
/
I bën ballë shtrëngatës, furtunës me borë e shi
/
Dashuria i than kënetat e i bën në çast lulishte malli
/
I hapë rrugët e pakalueshme, për dy krahëror në përjeëtsi
/
Dashuria është pishë që i ndez ëndrrat e fjetura
/
Peisazh me lulishte që i rrënon muret e heshtjes sfilitëse
/
Është dritë e fortë në të gjitha vitet me orët të paprekura
/
Është diçka që nuk vyshket në solemnitetin e pritjes
Është diçka qe fluturon mbi pellgjet e hënës së bukur
/
Të etur ujin e pijnë në brrokat e saj të bekimit
/
Buzëqeshjen e ka të art si të korrat e grunoreve të fushës
/
Bukurinë e ka të ngrohtë si duart e buta të përqafimit
NË NDARJE
(Me rastin e gjashtë vjetorit të vdekjës së Nënës)
Më forcë dashurie shtërngova supet e tua në ndarje me dhimbje
E tamthat e gishtërinjëve puthën kockat e shpatulla pleqërie
Aty e kuptova se të ka rrethuar gardhi i bardhë i dobësisë
E ti kurrë s’na tregove vitin e lindjes as atë shtatin tërë hijësi
Mbaheshe e fortë si Lokëmadhja e Micit të Malësisë…..
Në ndarje e putha fort fytyrën tënde flakë zjarri
E ballin plot me rrudha e gavrova në zemër
Ishin trishtim kur ktheva të të puth fort të tek balli
Me afshin e dashurisë prindërore në kurbetin e egër
Rrugëve vorbull te pa njohura të botës pa gjuhë..
E sot…..sot sërish u ktheva ndryshe nënë e hyjnizuar
Më mungoi pritja jote e zakonshme tek dyert në oborr
Ishte muaj prill, por çdo gjë më si akull është akulluar
Të gjeta në dhomën e pritjes pa frymë e pa gojë
Të putha fort, ftohet fytyrën tënde me të bukur si të Monalizës
Si pa dashje lotët më rrodhën me tradhëtuan ndjenjat
Ranë si një shi prilli mbi fytyrën tënde e u thanë nga dashuris
Humbën si shkopinjtë që i merr një ditë vrullshëm rrjedha
E unë tjerrë kujtimet në furkën e j……
KOSOVA BURG NË ISHULL
Mbështes kokën e lodhur
mbi gurët e praruar të këtij burgu në ishull të stolisur.
Ulur
pranë cungut të lisit antik plot me gjethe e degë të njoma.
E lisi
i ka rrenjët thellë në zemrën e tokës së braktisur
E mbi tokë
rreth e për qark, kufi livadhe, gardhiqe, bjeshkë e pllaja
Dëgjoj
këto urdhëra Evrope e për dëshirat e kësaj lavirjeje plakë
Eh..
këto gjymtyrët e mia të rraskapitura mbi brazdë plisi
Kudo
në trojet antike flet shqip kulla muri, kroejt, gurët e çdo varr.
Lulet dafina,
lëshojnë rrënjë mes eshtrash e thithin gjakun e çdo martiri
Themelet flasin shqip
E mbi tokë ka kufi, gardhiqe, lumenj e bardhësi plisi
Në troje tona
Me urdhëra Evrope në themelet e vjetra frymojnë shqip
Këtu
në qëndrojmë fortë të izoluar ne ishullin e Evropës vit pas viti
Ky burg ,kjo qanakala..
kjo gjendje i shkon për shtati lavirës së Karpateve saktësisht.
Më trishton
Kjo zymtësi trishtuese kjo kohë ciklopësh, kjo ikje e grishje
këto kërcnime ordinerresh
Ngulfatje dëshirash
Si, për çudi, edhe idhujt u thinjën, u zbardhën si baca.
E engjëjt
mbi krahët e shqipës u nisën fluturimin në vite.
A ka shpresë
të dalim nga burgu i ishullit të Evropës si të dilni nga vatha?
Pyes, pyes e klith si shqiponjaaaaa në qielin e dlirë.
LUAN CIPI/
MIRËNJOHJE NGA NXËNËSIT/
Kam qenë mësues për njëzet vjet,
Nuk them kushedi, ç’mrekulli kam bërë,
Po, kur një nxënës më përshëndet,
Në nur e gaz mbulohem i tërë,
Kujtoj i përtërirë në vitet e rinisë
Djelmoshat, që parakalojnë paradë,
Dalloj mes tyre pjesëtarë të qeverisë,
Shkencëtarë, dijetarë e drejtues të lart.
Kënaqem për ndonjë, thuajse të harruar,
Kur ai më shkruan me dashuri e mall,
Edhe pse kontinenteve, vetmuar e mërguar,
Ndofta në shqetësim, në mundim e në hall.
Mirënjohja, krye virtyt, vlerë të madhe merr,
Si stafetë e artë, udhëton e shkon dorë për dorë,
Përcillet te Shqiptarë ndër breza, derë më derë,
Rrugëton, valëvitet flamur, a shtrohet kurorë.
Me zanafillë te katragjyshat, gjyshat e prindi,
Mirënjohja, mbart mirësi të hershme që i shton
Me respekt për origjinën dhe vendin ku lindi,
Kjo traditë madhështore dhe në botë na nderon.
Kur këtë e shoh dhe e ndjej, zemra më gjallohet,
Mendoj se, sado pak, këtu është dhe thërrimja ime,
Kur këta djem ruajnë gjuhën, doket dhe zakonet,
Në shpirt thellë diçka u ka ngelur nga ato mësime.
Tiranë, më 04.04.2015
CINGËRISJE MBI KOKË
nga Luan Çipi
Gjej diku tim bir ndër fotografi
Të ketë dalë, qoftë dhe midis shokësh
Dhe shikimin drejtë dërgoj te ai,
Kërkoj e klikoj midis fotoshopësh.
Atë e shkëpus dhe e heq mënjanë,
Që ta shoh veçmas dhe sa më të bukur,
Ndihem i kënaqur: Shihni, shesh-mejdan,
A ka më të pashëm, a ka më të dukur?
Po, është pjella ime dhe i vetmi djalë,
E kam të mërguar, ndihem i vetmuar
Dhe pse, një të thërritur dielli pa dalë,
Ai, vjen fluturim në të perënduar.
E kujtoj për ditë, me të loz e qesh
Djali, mijëra milje larg në Amerikë,
Trikos i marr erë dhe pastaj e vesh,
Jam plakur më duket. Të iki, s’kam frikë!
Pleqërisë i trembem, po ajo nuk pyet:
Kam këto mendime, pra, ajo ka ardhur,
Me gjuhën e mallit, mosha po më flet,
Cingërisin mbi kokë leshurat e zbardhur.