Archives for October 2014

Sllovenet festojne 2000 vjetorin e qytetit Emona të themeluar nga Ilirët në Lubjanën e sotme!

October 11, 2014 by dgreca

Shkruan Asllan Dibrani/
Ne Foto: Pamje e skemave te realizuara për ritualet kulturore e para majtas në Ulpianë -Kosove, ndërsa e dyta djathtas në qytetin Emona – Lubjanë, shumë identike edhe në pamje njëra në Kosovë u vërtetua ilire ndërsa tjetrën e quajnë akoma romake sipas avazit trashëgues të popujve të vegjël!?…Lind pyetja ku janë qeveritarët , ku janë historianët dhe studiuesit shqiptar që rrinë aq indiferent ndaj kapitalit historik që posedojmë ne shqiptarët???… /
Lubjanë në vitin 2014 po feston 2000 vjetorin i Emona, (Lubjanës), e cila është me rëndësi të madhe për historinë e këtij qyteti, po edhe ma gjerë . Lubjana si djepi i ish Emonas me këtë rast dukshëm, shihet se do të ketë një ngjarje me përmbajtje dhe vlera arkeologjike nga qytetërimi paraprak “Emona” si një kulture e kohës romake jo e studiuar mire nga e cila edhe vet studiuesit po ngelin në gjysmë studimesh , apo dëfinimesh në deshifrimin e saktë të vlerësimit nga se shenjat dhe faktet po dalin se sipas mbishkrimeve në gjuhën latine ishin Ilirët qe lanë gjurmët e veta në tërë gadishullin ballkanik.
Kërkimet arkeologjike në dy vitet e fundit në Sheshin e Kongresit, dhe rrugë për rreth si në “Njegoševa” në “Prule” dhe të qarku i tregut kryesor kanë sjellë shumë njohuri të reja rreth Lubjanës apo Emones si qytet i themeluar nga Ilirët. Kryesore në zbulimin e fundit flasin varrezat, pllakat dhe gurët e fshehur deri me tani nën dheun qe po gërmohet nga Epoka e Hekurit dhe mesjeta. Historia e shtrembëruar mbi te kaluarën mijëvjeçare. Janë zbuluar dy llogore gjashtë metra të thellë, nëntë puse, shumë armë, qeramikë, stoli qelqi dhe mbetjet e shumta nga periudhat e asaj kohe .
Kjo është vetëm një nga zbulimet e habitshme që beri buje neper konferencat për shtyp, nga e cila edhe Muzeu i Lubjanës ka hapur ekspozitë enkas mbi arkeologjinë bazike të kohës ilire por e shtrembëruar dhe sot përfolët ma shumë si romake . Drejtori i Institutit Blaz Peršin ka thëne se shumica e zbulimeve të reja arkeologjike me ato të viteve të mëparshme llogariten ekspozimet më të rëndësishme në vitin 2014, në Lubjanë që po festohet në 2000 vjetorin i qytetit “Emona”.
Sipas shkrimeve ajo kishte një popullsi prej 5,000 deri në 6,000 banor , kryesisht tregtarët dhe zejtarët, duke përfshirë një numër të zyrtarëve të qeverisë dhe veteranët e luftës. Rrugët e saj janë të shtruara, htëpitëjanë ndërtuar nga tullat, dhe të lidhur me sistemin e kanalizimit publik. Dekadat e migrimit të madh të popujve nga lëvizjet e tyre të qytetit lanë gjurmët e ndryshme . Paraardhësit dhe vendbaoret dëshmuan dhe nuk ka kurrë edhe një dëshmi që i vlerëson ndryshe, por te gjitha gjurmët e këtyre vlerave qojnë nga ilirishtja trashëgimtare që jemi vetëm ne shqiptarët. Janë aneksuar vlerat ilire sipas interesave të pushtuesve në rastin konkret nga romakët. Sllovenët si popull mbërriti në territorin e Lubjanës aktuale në fund të shekullit të 6-të dhe filloi ndërtimin e një zgjidhje nën strehë të sigurt të kodrës se pranishme të kështjellës ku gradualisht u shndërrua në një qytet mesjetar.
Muret e tyre ishin suvatuar dhe pikturuar në ngjyra të ndryshme, dhe dyshemetë e tyre të mbuluara me mozaikë. Emona ishte, ndër të tjera, një qendër e rëndësishme e hershme e krishterë me një tregti të lulëzuar.
Emona një i qytet i hershem tregon strukturën urbane të qytetit, zhvillimin e saj, marrëdhëniet brenda kolonisë mes të ardhurve romake dhe banorët vendas . Ekspozita gjithashtu ekspozon trashëgiminë e Emona-së,nga e cila gjithashtu mori një vlere enciklopedike sipas prezantimi të tij në ekspozitën e përgatitur në Muzeun e Lubjanës .Muzeu ka dhuruar 46 fotografi të historisë antike të Lubjanës së sotme.
Po ashtu vepruan edhe Osmanet përfituan nga shqiptaret deri me alfabet dhe himnin kombëtar të Turqisë moderne !!! Se fundit një gjë të tillë e bënë edhe sllavët mbi vlerat arkeologjike mbi kishat tona shqiptare në Kosovë e sotme qe Kishat tona i shndërruan në serbe dhe përpiqen qe mbi to te ndërtoje të kaluarën e rrejshme historike .
-Dëshmitë ma të fuqishme ju sjell edhe nga krahasimi i zbulimit të kishës ma të vjetër në botë në Kosovë qe isha këto dite në vizite . Ju sjell fotot dhe mund të krahasohen shumë lehtë se janë identike sidomos varri ku është ekspozuar ne Lubjanën e sotme dhe zbulimet që u bënë në vitin 2014, në ketë e kishë marramendëse në vlerat për shqiptaret . Po të vazhdojnë këto studime dhe gërmime dalëngadalë do të bien poshtë e gjithë historia e rrejshme nga të huajt qe kurrë shqiptaret nuk e kane shkruar as sot e kësaj dite historinë e vet.
Tetor 2014 Lubjanë-Slloveni

Endrra per Kombetaren Shqiptare, Statistikat për danezët…!

October 11, 2014 by dgreca

Nga Arbi Fortuzi/-. Përfaqësuesja shqiptare e futbollit ka fituar vetëm një herë në historinë e saj përballë Danimarkës dhe kjo daton në vitin e largët 1963, kur Panajot Pano, legjenda e futbollit shqiptar, mposhti danezët me rezultatin 1-0 në “Qemal Stafa”.
Statistikat nuk janë “dashamirëse” për kuqezinjtë. Përfaqësuesja jonë është përballur 8 herë me nordikët, nga të cilat ka humbur 6 ndeshje, barazuar 1 dhe fituar po 1 takim.
Ndeshja e parë me dy skuadrave eshte luajtur me 29 qershor të vitit 1963, kur rruga për në Europianin e Spanjës të vitit 1964 vendosi kuqezinjtë përballë skuadrës nordike. Ndeshja e luajtur në gadishullin skandinav përfundoi me rezultatin 4-0. Por, “surpriza” do të ndodhte në ndeshjen e kthimit, kur përfaqësuesja e Shqipërisë do t’i impnohojet danezëve me rezultatin 1-0, me gol të shënuar nga Panajot Pano. Kjo do të ishte fitorja e vetme e kuqezinjve përballë kundërshtarit nordik
Dy skuadrat u shortuan në të njëjtin grup eliminator për kualifikueset e Kampionatit Botëror SHBA 1994 dhe ndeshja e parë u luajt përsëri në Danimarkë. Edhe në këtë përballje Shqipëria pati të njëjtin fat, ku danezët fituan me rezultatin e thellë 4-0 me gola të Jensen, Pingel 2 herë dhe Mëler.
Ne ndeshjen e kthimit, ndeshja përfundoi me shifrat 1-0 në favor të miqve. Sfida e pestë mes dy kombëtareve u regjistrua në vitin 2004. Në Tiranë kombëtarja kuqezi priti për herë të tretë në histori përfaqësuesen daneze, qe ashtu si dhe sot edhe në atë periudhë drejtohej nga trajneri Morten Olsen. Dy gola në pjesën e dytë nga Jorgensen dhe John Dahl Tomason i dhanë ekipit të Olsen fitoren 2-0. Ndërsa ndeshja e kthimit përfundoi sërish me fitoren e nordikëve me rezultatin 3-1. Goli i vetëm për përfaqësuesen shqiptare u realizua nga Erjon Bogdani.
Shqipëria dhe Danimarka ishin në të njëjtin grup eliminator edhe për kualifikueset e Botërorit në Afrikën e Jugut në vitin 2010. Në ndeshjen e parë Shqipëria humbi me rezultatin 3-0, ndërsa në ndeshjen e kthimit Shqipëria arriti një barazim 1-1. Golit të Bendtnerit iu përgjigj Erjon Bogdani. Ndeshja që do të zhvillohet mbrëmjen e sotme në Elbasan është e 9-ta mes dy skuadrave dhe Xhani De Biazi përveç danezëve do të sfidojë edhe historinë.
500 tifozë danezë në Tiranë, Olsen: Kjo, Shqipëria më e mirë e të gjitha kohërave
Ndeshja Shqipëri-Danimarkë, që do të luhet sot në orën 20:45 në “Elbasan Arena”, tremb jo pak timonierin e Danimarkës, Morten Olsen. Tekniku i skuadrës daneze i druhet skuadrës shqiptare.
Në deklaratën për shtyp të prag-sfidës, ai ka theksuar se kjo është Shqipëria më e mirë e të gjitha kohërave. “Jemi të ndërgjegjshëm që na pret një ndeshje e vështirë, prandaj duhet ta vlerësojmë Shqipërinë sikur të ishim duke luajtur përballë Anglisë apo ndonjë skuadre tjetër të madhe”, theksoi Oslen.
Po ashtu, ai tha se luajmë në trasnfertë dhe kjo i vështirëson edhe më shumë gjërat për ne. “Në fushën e saj Shqipëria është mjaft e vështirë, por kjo duhet të na bëjë më të ndërgjegjshëm për organzimin tonë. Them se mund të dalim me pikë nga kjo transfertë”, ka përfunduar ai. Skuadra e teknikut Morten Olsen nuk do të jetë vetëm në përballje me Shqipërinë, pasi rreth 500 tifozë daneze kanë mbërritur në kryeqytetin shqiptar për të mbështetur skuadrën e tyre. Në rrugët e Tiranës janë vënë re grupe tifozësh të veshur me fanellën e përfaqësueses daneze, me shalle e tuta sportive, të cilët shëtisnin përgjatë bulevardit, shijonin një kafe apo një birrë në zemër të kryeqytetit, duke u njohur me një mikpritje, të cilën vetëm shqiptarët dinë ta bëjnë. Danezët janë parë në qendër të kryeqytetit aspak të ndrojtur, madje ata janë parë duke shkrepur foto e duke shkëmbyer batuta me qytetarët e Tiranës. Mësohet gjithashtu se ata janë vendosur në një hotel pranë Ministrisë së Kulturës, si dhe në një hotel pranë 9-katësheve.
Probleme në mbrojtje për Danimarkën:
Tekniku danez Morten Olsen duhet të “shpikë” mbrojtjen e skuadrës së tij, pasi dy lojtarët kryesorë, Simon Kjaer dhe Daniel Ager, nuk janë të disponueshëm për takimin përballë Shqipërisë. Për të mos rrezikuar, trajneri Olsen ka vendosur që dy lojtarët të mos udhëtojnë me skuadrën kombëtare drejt Shqipërisë.
Po ashtu, një tjetër mungesë për Danimarkën do të jetë edhe mesfushori Andreas Bieland, ndërsa Olsen ka grumbulluar me urgjencë dy lojtarë të skuadrës U-21.
Kështu, sipas asaj çka shkruajne mediat suedeze, formacioni i Suedisë pritet të jetë një 4-4-2, ndryshe nga zakonisht kur Oslen parapëlqen të rreshtoje djemtë e tij me një formacion më të avancuar 3-5-2 apo 4-5-1. Në portën e Suedisë pritet të luajë Shmeikel, në mbrojtje Hansen, Okore, Bjelland dhe Jorgensen, në mesfushë 4-ja, Kvist, Hojbjerg, Eriksen (lojtari më i mirë i kundërshtarëve, i cili luan në Premier Ligë për Totenham) dhe Krohn-Demili. Më i avancuar do të jetë Braitvait, që do të mbështesë sulmuesin e vetëm të Danimarkës, Bendtner.
Shqipëria përballë Danimarkës për ëndrrën europiane
Përfaqësuesja shqiptare e futbollit do të zbresë sot në fushen e “Elbasan Arena” për t’u ndeshur me Danimarkën në ndeshjen e dytë të grupit “I”, e vlefshme për eliminatoret e Europianit “France 2016″.
ekniku i kombëtares sonë, De Biazi, në konferencën e fundit për shtyp garantoi se kuqezinjtë do të zbresin në fushë vetëm për fitore, ndërsa Lorik Cana, kapiteni i përfaqësueses, tha se skuadra do të japi maksimumin.
Pritet një tifozeri e zjarrtë në Elbasan. Shitja e 11 500 biletave ende pa dalë mirë në treg, eshte një tregues i qartë i pritshmërive të larta që sportdashësit shqiptarë kanë për këtë takim. Edhe pse çmimet e biletave u kontestuan fillimisht, të gjithë sportdashësit shqiptarë janë paraqitur pranë sporteleve për siguruar një biletë.
Sipas Federatës Shqiptare të Futbollit, për këtë ndeshjet kërkesat për bileta kanë qenë mbi kapacitetin që impianti i ri “Elbasan Arena” mbulon. Sipas FSHF-së, një numër konsiderueshëm biletash është shitur pranë tifo-klubeve në të gjithë trevat shqiptare, duke filluar nga tifozët “kuqezi”, duke vijuar me dy tifo-grupe kryeqyteti, “Tirona-fanatics” dhe “Guerrilasit. Të parët kanë përgatitur edhe një koreografi speciale për këtë event. Po ashtu, në stadium do të jenë edhe tifozeria korçare “Ujqërit e Dëborës” apo ajo e Apolonisë “Brigada C” etj. Po ashtu, edhe nga trevat shqiptare.
Prania e një tifozerie të tillë të zjarrtë dhe të veçantë si ajo shqiptare i vë përballë një detyre të madhe skuadrës së De Biazit. Prandaj, nën drejtimin e teknikut italian, përfaqësuesja shqiptare e futbollit ka vijuar edhe dje përgatitjet në kuadër të takimit me Danimarkën.
Burime pranë kuqezinjve bëjnë të ditur se stërvitja ishte e ndarë në dy pjesë. Fillimisht përgatitja fizike, ndërsa në fund sërish taktikë për t’u përgatitur më së miri për t’u përballur me danezët. Ajo që ra në sy gjatë seancës stërvitore është vëmendja që tekniku italian iu kushtoi sulmuesve që ka në dispozicion, pasi nëse nuk shënon, atëherë nuk mund të shpresosh për një fitore dhe ndoshta ky është momenti që kombëtarja të guxojë më shumë. Danimarka vuan në mbrojtje dhe kuqezinjtë do të tentojnë shume ne kete repart. Gjatë ditës së sotme, djemte e De Biazit do të zhvillojë një seancë stërvitore, ndërsa do ketë edhe konferencën e zakonshme për shtyp. Te shtunën paradite skuadra do të niset për në Elbasan për të prekur nga afër terrenin e lojës, ndërsa në mbrëmje do të jetë përballja me Danimarkën.
Shqipëria kryeson grupin “I” së bashku me Danimarkën me nga 3 pikë, ndërsa skuadrat e tjera të këtij grupi Portugalia, Armenia dhe Serbia me nga 0 pikë. Shqipëria nisi rrugëtimin e saj me një fitore përballë Portugalisë në gadishullin iberik, ndërsa Danimarka mundi Armeninë në fushën e saj me rezultatin 2-1. Serbia do të nis sote rrugëtimin e saj në këto eliminatore dhe do të luaje në Armeni në orën 18:00. Ndeshja e ardhëshme e kombëtares sonë do të zhvillohet më 14 tetor në Beograd përballë Serbisë, ndërsa Danimarka do të ndeshet në fushën e saj përballë Portugalisë.
a si do të luaj Shqipëria përballë Danimarkës:
Rreshtimi do të jetë 4-5-1, të paktën nga ajo që u kuptua nga puna taktike e skuadrës. Në portë i përhershmi Ertrit Berisha. Në mbrojtje pritet të jenë dy shtyllat, Lorik Cana dhe Mërgim Mavraj. Krahët e repartit të mbrojtjes De Biazi pritet t’ia besojë Elseid Hysaj dhe Ansi Agollit. Në mesfushë, orkestrues i sulmeve kuqezi pritet të jetë Burim Kukeli, i mbështetur nga dyshja Taulant Xhakaj dhe Amir Abrashi.
Valdet Rama dhe Andi Lila mendohet t’i japin krahë ekipit kuqezi për të fuqizuar sulmin me Bekim Balën.
27 të grumbulluarit e De Biazit:
Portierë: Ertrit Berisha, Orges Shehi, Alban Hoxha.
Mbrojtës: Lorik Cana, Elseid Hysaj, Ermir Lenjani, Taulant Xhaka, Debatik Curri, Amir Rrahmani, Andi Lila, Ansi Agolli, Mërgim Mavraj.
Mesfushorë: Ergys Kace, Alban Meha, Amir Abrashi, Ervin Bulku, Burim Kukeli, Emiljano Vila, Valdet Rama, Herolind Shala,Odise Roshi.
Sulmues: Bekim Balaj, Shkëlzen Gashi, Sokol Cikalleshi, Hamdi Salihi, Armando Vajushi, Edmond Kapllani.

Tifozë kosovarë mbërrijnë për të parë ndeshjen Shqipëri – Danimarkë

Nga Miranda Sadiku- Sportëdashësve shqiptarë në ndeshjen mes Kombëtare dhe – Danimarkës, i janë bashkuar sot edhe shumë shtetas kosovarë, e maqedonas.
Të ardhur nga Prishtina, Gjilani etj. I vetmi shqetësim për të mbetet bileta, edhe pse e kanë blerë atë me çmim pak të “ kripur” krahasur me çmimin e tregut, shtetas kosovar shprehen se e rëndësishme është që bileta të mos jetë fallso. “ Nuk do të mungonim pa e parë ndeshjen e kombëtares sonë me Danimarkë”, shreht Vetati, një shtetas kosovar i cili është nisur nga Gjilani i Kosovës një natë më parë për të parë ndeshjen e kombëtares. Si ai janë shuë të tjerë të cilët kanënisur të bëjnë tifozin për fitoren e kombëtares sonë.
Ndërkaq Policia ka bllokuar të gjithë hyrjet e stadiumit dhe ka nisur kontrollin e imtësishëm të tifozëve të cilët janë afruar për të hyrë në stadium.
Kontroll i imtësishëm është bërë për ndonjë lëndë eksplozivi, ndërsa të gjithë tifozët që do të shohin ndeshjet duhet të kenë me vete vetëm telefonin cellular si edhe paketën e cigares.
Në ndihmë të Policisë së Elbasanit kanë mbërritur edhe Forca të Ndërhyrjes së Shpejtë nga Tirana si edhe efektiva të shumtë nga kryeqyteti.
Ndeshja mes ekipit Shqipëri – Danimarkë do të nisë në orën 20.45, ndërsa ata sportëdashës të cilët nuk do të kenë mundësi ta shohin ndeshjen nga stadium “ Elbasan Arena” do të kenë mundësi ta shohin atë në qendër të qytetit ku një kompani private ka bërë të mundur montimin e një televizori të madh ku edhe do të transmetohet kjo ndeshje.
Festa ka nisur në qendër të qytetit ku sportëdashësit brohorasin “ Shqipëri Etnike” dhe “ Fitore Kombëtares”, ndërsa një concert i madh festiv do të shoqërojë sportëdashësit drejt stadiumit. Mësohet jo zyrtarisht se Policia ka arrestuar një shtetas i cili tregëtonte bileta fallso kryesisht tifozëve të ardhur nga Ksova por edhe rrethe të tjera të Shqipërisë

NOBEL, QE NGA VITI 1901 DHE FITUESJA ADOLESHENTE e 2014-es

October 11, 2014 by dgreca

STOKHOLM – Çmimi Nobel për Paqen 2014 iu dha me 10 tetor 2014 adoleshentes pakistaneze, Malala Yousafzay dhe indianit Kailash Satyarthi për luftën e tyre kundër shkeljes së të drejtave të fëmijëve dhe të të rinjve dhe për të drejtat e të gjithë fëmijëve për arsim.
“Fëmijët duhet të shkojnë në shkollë dhe të mos shfrytëzohen financiarisht”, deklaroi presidenti i komitetit norvegjez të Nobelit, Thorbjoern Jagland
Fituesit e çmimit Nobel për Paqen që nga viti 1901
Çmimi Nobel për Paqen 2014 iu dha sot adoleshentes pakistaneze, Malala Yousafzay dhe indianit Kailash Satyarthi për luftën e tyre kundër shkeljes së të drejtave të fëmijëve dhe të të rinjve si edhe për të drejtën e të gjithë fëmijëve për arsim.
Më poshtë vijojnë fituesit e këtij çmimi që nga viti 1901:
2014 – Malala Yousafzai, Kailash Satyarthi 2013 – Organizata për Ndalimin e Armëve Kimike 2012 – Bashkimi Evropian 2011 – Ellen Johnson-Sirleaf, Leymah Gbowee, Tawakkul Karman 2010 – Liu Xiaobo 2009 – Barack Obama 2008 – Martti Ahtisaari 2007 – Paneli Ndërqeveritar për Ndryshimet Klimatike, Al Gore 2006 – Muhammad Yunus, Grameen Bank 2005 – Mohamed ElBaradei 2004 – Wangari Maathai 2003 – Shirin Ebadi 2002 – Jimmy Carter 2001 – OKB, Kofi Annan 2000 – Kim Dae Jung 1999 – Mjekë pa Kufij 1998 – John Hume, David Trimble 1997 – Fushata Ndërkombëtare për Ndalimin e Minave Tokësore, Jody Williams 1996 – Carlos Filipe Ximenes Belo, Jose Ramos-Horta 1995 – Joseph Rotblat, Pugwash 1994 – Yasser Arafat, Shimon Peres, Yitzhak Rabin 1993 – Nelson Mandela, Frederik Willem de Klerk 1992 – Rigoberta Menchu 1991 – Aung San Suu Kyi 1990 – Mihail Gorbaçov 1989 – Dalai Lama 1988 – Trupat Paqeruajtëse të OKB-së 1987 – Oscar Arias Sanchez 1986 – Elie Wiesel 1985 – Fizikanët për Parandalimin e Luftës Bërthamore 1984 – Desmond Tutu 1983 – Lech Walesa 1982 – Alva Myrdal, Alfonso Garcia Robles 1981 – UNHCR 1980 – Adolfo Perez Esquivel 1979 – Nënë Tereza 1978 – Mohamed Anwar al-Sadat, Menachem Begin 1977 – Amnesty International 1976 – Betty Williams, Mairead Corrigan 1975 – Andrei Saharov 1974 – Sean MacBride, Eisaku Sato 1973 – Henry Kissinger, Le Duc Tho 1972 – pa çmim 1971 – Willy Brandt 1970 – Norman Borlaug 1969 – Organizata Ndërkombëtare e Punës 1968 – Rene Cassin 1967 – pa çmim 1966 – pa çmim 1965 – UNICEF 1964 – Martin Luther King Jr 1963 – Kryqi i Kuq 1962 – Linus Carl Pauling 1961 – Dag Hammarskjold 1960 – Albert Lutuli 1959 – Philip Noel-Baker 1958 – Georges Pire 1957 – Lester Bowles Pearson 1956 – pa çmim 1955 – pa çmim 1954 – UNHCR 1953 – George Catlett Marshall 1952 – Albert Schweitzer 1951 – Leon Jouhaux 1950 – Ralph Bunche 1949 – John Boyd Orr 1948 – pa çmim 1947 – Quakers 1946 – Emily Greene Balch, John Raleigh Mott 1945 – Cordell Hull 1944 – Kryqi i Kuq 1943 – pa çmim 1942 – pa çmim 1941 – pa çmim 1940 – pa çmim 1939 – pa çmim 1938 – Zyra Ndërkombëtare e Nansenit për Refugjatët 1937 – Edgar Algernon Robert Gascoyne Cecil 1936 – Carlos Saavedra Lamas 1935 – Carl von Ossietzky 1934 – Arthur Henderson 1933 – Norman Angell 1932 – pa çmim 1931 – Jane Addams, Nicholas Murray Butler 1930 – Lars Olof Jonathan Soderblom 1929 – Frank Billings Kellogg 1928 – pa çmim 1927 – Ferdinand Buisson, Ludwig Quidde 1926 – Aristide Briand, Gustav Stresemann 1925 – Austen Chamberlain, Charles Gates Dawes 1924 – pa çmim 1923 – pa çmim 1922 – Fridtjof Nansen 1921 – Karl Hjalmar Branting, Christian Lous Lange 1920 – Leon Victor Auguste Bourgeois 1919 – Thomas Woodrow Wilson 1918 – pa çmim 1917 – Kryqi i Kuq 1916 – pa çmim 1915 – pa çmim 1914 – pa çmim 1913 – Henri La Fontaine 1912 – Elihu Root 1911 – Tobias Michael Carel Asser, Alfred Hermann Fried 1910 – Zyra e Përhershme Ndërkombëtare e Paqes 1909 – Auguste Marie Francois Beernaert, Paul Henri Benjamin Balluet d’Estournelles de Constant 1908 – Klas Pontus Arnoldson, Fredrik Bajer 1907 – Ernesto Teodoro Moneta, Louis Renault 1906 – Theodore Roosevelt 1905 – Bertha Sophie Felicita von Suttner 1904 – Instituti i Ligjit Ndërkombëtar 1903 – William Randal Cremer 1902 – Elie Ducommun, Charles Albert Gobat 1901 – Jean Henry Dunant, Frederic Passy

Absurdi juridik eshte edhe me flagrant

October 11, 2014 by dgreca

Absurdi Juridik: Avokatura e Shtetit synon ta binde Gjykaten se ne nuk jemi pronare. Kryeministri Rama synon te binde publikun se pronaret do t’i shpronesoje kundrejt shperblimit./
Te nderuar miq te medias,
ne cilesine e perfaqesuesit ligjor te familjes Kruja, pronare e ligjshme e truallit kufitar me Namazgjane ne Tirane, desha t’Ju bej me dije situaten absurde ne te cilen anetaret e familjes Kruja jane vendosur prej muajsh. Ky absurd ka te gjithe shenjat se po thellohet.
Nga media dhe vetem nga media – familja Kruja mesoi se qeveria shqiptare paska arritur nje marreveshje me pronaret per te lejuar ndertimin e Xhamise se Madhe ne Tirane. KM Rama deklaroi se do t’i shpronesoje ata dhe se ka gati fondet per kete. Askush nuk ka komunikuar me ne si pronare te tokes, qe prej korrikut 2014. Deri ne kete date, zyra e KM ka negociuar me familjen Kruja per blerjen e truallit me cmimin e tregut. Nese doni detaje, te gjitha mund te behen publike.
Absurdi ku gjendemi eshte logjik, juridik dhe moral.
Absurdi logjik buron nga fakti se prej muajit qershor Avokatura e Shtetit, organ ne varesi te ministrise se drejtesise, i ka kerkuar Gjykates se Tiranes te mos i njohe familjes Kruja pronesine mbi truallin ne fjale. Avokati i shtetit ka atakuar pa asnje baze nje akt te dates 15 gusht 1994 te leshuar nga Komiteti i Kthim Kompensimit te Pronave ne Tirane, dokument me te cilen familja Kruja rimori te drejtat si pronare e ligjshme per nje toke te blere nga z.Jusuf Kruja – Zoti e meshirofte – ne vitin 1938.
Avokatura e Shtetit synon ta binde Gjykaten se ne nuk jemi pronare. Kryeministri Rama synon te binde publikun se pronaret do t’i shpronesoje kundrejt shperblimit.
Absurdi juridik eshte edhe me flagrant.
Familja Kruja dhe Komuniteti Musliman Shqiptar moren nje leje te perbashket ndertimi – me dy objekte – e cila nisi te zbatohet. Leja u prish me vendim te KKT-se ne vjeshten e vitit te shkuar. Ndertuesi i kontraktuar nga familja Kruja paditi ne gjykaten administrative vendimin e KKT-se dhe e shpalli ate te pavlefshem dhe te pambeshtetur. Ceshtja eshte ne Apel dhe perben objekt gjykimi.
Deklaratat e z.Rama per shpronesimin e nje prone – mbi te cilen ka nje proces gjyqesor qe vazhdon dhe nje barre gjyqesore, jane nje presion i hapur mbi Drejtesine dhe nje dhunim i shtetit ligjor.
Deklaratat e z. Rama per nje ceshtje e cila eshte objekt gjykimi gjyqesor bien ndesh me ndarjen e pushteteve – nje parim Kushtetues, bien ndesh me pavaresine e gjyqesorit, jane nje tejkalim i rende i kompetencave te sistemit Ekzekutiv dhe cenojne parimet e shtetit te se drejtes.
Askush, asnje pale nuk mund ta vere Drejtesine perballe faktit te kryer.
Absurdi moral eshte si me poshte:
Ne si pronare te ligjshem kemi bere te qarte se rrembimi i prones nuk i hap rrugen ndertimit te Xhamise. Ne kemi deklaruar se Feja nuk eshte nje biznes qe mund te behet mbi nje toke te grabitur – qofte edhe me ndihmen e shtetit. Rastet e shemtuara dhe te dhimbshme te realitetit shqiptar nuk mund te sherbejne si precedent per KMSH dhe per donatoret e tij bujare.
Qeveria Rama mund te kete te gjithe ndjeshmerine per t’i dhene bashkesise islame te vendit nje objekt te merituar e te mohuar prej shume vitesh. Kjo e drejte nuk mund te realizohet permes nje padrejtesie te re, aq me pak ndaj nje familje – e cila ka pasur dhe ka te gjithe vullnetin e mire per te mbeshtetur ndertimin e Xhamise se Re ne Tirane. Ky vullnet u shpreh ne Marreveshjen qe familja Kruja nenshkroi me KMSH – dokument qe ishte pjese e lejes se ndertimit, te prishur me vendim te njeanshem e te paarsyetuar nga administrata e z.Rama.
Komuniteti Musliman i Shqiperise gjithashtu eshte i vetedijshem se ndertimi i nje Xhamie behet ne perputhje jo vetem me ligjin e ndertimit te Republikes se Shqiperise, por pike se pari ne perputhje me te drejten islame. Ligji Islam sakteson se “Qellimi i Mire nuk justifikon Mjetet Imorale” qe mund te perdoren per arritjen e tij. Dhunimi i prones se tjetrit e rrezon Xhamine e re te Tiranes, nuk e nderton ate.
Gjithsesi, si pronare te ligjshem, familja Kruja ka bere te qarte se cdo vendim antiligjor – pertej pretekstit te perdorur nga qeveria, do te atakohet ne gjykate duke prodhuar nje kalvar te ri juridik, te veshtire per ne si qytetare, por te drejte dhe te denje per modelin europian ku synojme.
Ne e ftojme qeverine shqiptare qe te nderprese presionin mbi Gjykatat, te tregoje durimin e nevojshem dhe te respektoje vendimin qe do te jepet nga drejtesia ne lidhje me aktin normativ te KKT-se, i cili nderpreu nje proces te ligjshem te zhvillimit te territorit.
Ne e ftojme Qeverine shqiptare qe t’i jape fund farses se nje gjyqi formal te nisur nga Avokatura e Shtetit.
Ne e ftojme qeverine shqiptare t’i jap fund zgjidhjes se problemit te Xhamise se Madhe ne Tirane me protagonizem politik, motiv qe ka deformuar jeten e ketij komuniteti ku bejme pjese edhe vete, prej te pakten dy dekadash.
Ne si qytetare duam dhe perpiqemi te kemi respekt per institucionet, per shtetin ligjor dhe mbi te gjitha – te jemi te drejte me te drejten. Eshte e mira qe edhe Qeveria te na perkrahe ne kete synim.
Ju faleminderit!
ALBAN BALA(kjo deklarate i eshte derguar Gazetes Dielli ne New York nga Alban Bala, perfaqesues legjitim i Familjes Kruja)

Autopsia e një sistemi në romanin e Aleko Likajt

October 11, 2014 by dgreca

Shkruan: Robert Martiko/
Duke përfunduar së lexuari romanin “Vajza e Gjeneralit” me autor shkrimtarin e mirënjohur tashmë në letërsinë artistike shqiptare, Aleko Likaj, mendja më shkoi padashur te Nefeli, kjo zanë e mirënjohur e mitologjisë greke e cila, një ditë, duke fluturuar në trajtën e resë së tejdukshme mbi pallatin madhështor të Orhomenit, diku në Beotinë e largët mitologjike, vendosi të zbresë aty, e dashuruar me mbretin e quajtur Aramant, duke braktisur në këtë mënyrë, me dëshirën e saj, hapësirën e pamatë të qiellit të kaltër…
Në bazë të ligjeve të mirënjohura të së njëjtës dashuri të pamposhtur, klasike, të përsëritur midis qëniesh romantike, vajza e re franceze me origjinë nga Bordoja e Francës, e quajtur Brizhitë, vjen e dashurohet me Bardhin, djaloshin nga Shqipëria e kohëve të përbindëshme diktatoriale, staliniste, i cili gjendej në vendin e saj për studime universitare. Pra, në këtë pikë, kushdo gjen rastin të ndiejë në roman atë endjen e madhe që zakonisht lexuesit i dhurojnë në shpirt të ashtuquajturat “love story”. Sa për krahasimin tim me Nefelin apo nimfën e bukur të qiejve, bëhet fjalë në këtë rast për vetë kryeqytetin e botës, për Parisin apo ndryshe, të ashtuquajturin “Qytet i Dritës”, qielli i magjishëm i të cilit, i imortalizuar edhe prej një serë artistësh e këngëtorësh me famë botërore, duke filluar nga Zhan Burzhua Mistinget, Moris Shevalie, Edith Piaf, Sharl Aznavur, Iv Montan e duke përfunduar te Mathië Shedid e Vanesa Paradis, nuk mund të mos i dhurojnë shpirtit njerëzor atë dehjen e jashtzakonëshme, tejet admiruese, në delir apo ekstazë, për të cilat, një poet i madh francez, si Lamartini, shprehet se, në prani pamjesh të tilla magjepsëse, psherëtimat nuk mund të mos ngjiten me një lehtësi të përkryer, lart, në kupën e qiellit…
Deri në këtë pikë, kur Bardhi ende nuk ka marrë urdhër të prerë prej autoriteteve-hiena komuniste, për të braktisur Parisin e për tu kthyer urgjent në vendin e tij, lexuesi, lehtë mund të imagjinojë se dashuria me Brizhitën lundron e magjishme e me vela të hapura, të tendosura prej fryrjesh bulçish të purpurta amorësh me krahë, të bukur e romantikë… Por ja që vjen fare papritur një cast mizor ku heroi arrin të kuptojë se, ashtu i kthyer përfundimisht në atdheun e tij të dashur, nuk mund të aspirojë më për asnjë lidhje me qiellin blu të Parisit ku gjendet e dashura e tij. Për tu ndier më pas, jo vetëm shpirtërisht por edhe fizikisht, i burgosur e torturuar në rrathët më të përbindshëm e më monstruozë të Ferrit shqiptar, të ndërtuara me mjeshtëri prej një Makbethi kriminel si Enver Hoxha, i cili nuk ngurron t’u verë thikën në grykë vetë bashkëkombasve të tij. Ndërkohë, në ato kushte hetuesish të egra mesjetare, për dashnorin e torturuar e të lemerisur, Brizhita e tij e dashur nuk mund të përbëjë veç një ëndërr tmerrësisht të pakthyeshme.
Ja si i paraqet autori çastet e lajmërimit për largim nga Franca: “Në fillim kishte qenë një ëndërr. Pastaj një makth, që e kishte kapluar ashtu të zhveshur e të shtrirë në shtrat studentin nga Shqipëria dhe që e bëri të rrotullohej e të ndryshonte krah disa herë nën çarçafin e bardhë. Më pas kishte ardhur zilja e telefonit. Zgjati dorën përgjumshëm dhe kapi receptorin. Një zë urdhërues nga ana tjetër e telit. Si një kumt nga një tjetër botë… Ishte pas mesnate. Binte shi dhe era ulërinte si një ulkonjë e vjetër plakë, që kërkon gjah në një humbëtirë gati të harruar e të vetmuar nga bota. Në mëngjes pa zbardhur mirë ishte vënë për udhë…”
Lexuesi gjen në këtë mënyrë rastin në roman, për të rënë në kontakt me natyrën paranajoke të Enver Hoxhës, diktatorit të madh të Shqipërisë komuniste, i cili drejtoi me zjarr e hekur gjatë gjysëm shekulli duke drejtuar vendin e tij drejt shkatërrimit të plotë. Një prej këtyre viktimave ishte jo vetëm Bardhi por edhe gjithë familja e tij.
Sa më sipër, deri diku jo pa qëllim jam duke përdorur terma karakteristike të koncepteve të Errësirës dhe Dritës manikeiste, edhe pse nuk dyshohet aspak që Enver Hoxha paraqet për shqiptarët një individ ekzemplar, përfaqësues të obskurantizmit mesjetar apo ndryshe një qenie tipike me insufiçiencë mendore apo shpirtërore. Veç, duke huazuar këndvështrimin e një personaliteti të madh akademik si filozofja gjermano-hebre e natyralizuar në amerikane, Hanna Arendt, rreth vlerësimit të një prej shfarosësve më të mëdhenj të hebreve gjatë periudhës së olokaustit gjerman, të famshmin Adolf Aihman, i cili gjatë diktaturës hitleriane arriti të asgjësojë mbi gjashtë million çifutë, e njëjta gjë mund të thuhet edhe për Enver Hoxhën. Në mënyrë analoge, edhe për të mund të pohohet me plot gojën se ai nuk ishte budalla por vetëm një individ të cilit i mungonte mendimi. Në kuptimin se kurrë nuk arrinte të pyeste vetveten se çfarë qe duke kryer në një mënyrë tejet mizore kundër popullit të tij. Duke ndier boshllëk në kokë e duke i munguar gjithashtu aftësia dialoguese me vetveten, ai kurrë nuk ndjeu ti lindëte në kokë ndonjë mendim i caktuar vetëkritik apo të ndiente përgjegjësi për kasaphanën njerëzore të realizuar nëpërmjet urdhrave të tij makabre. Sipas Hannës, çdo individ i tillë nuk përbën asgjë tjetër veç, thjesht, një njeri banal. Bëhet fjalë në këtë rast për “Banalitetin e të Keqes”. Ku, nuk mund të bëhet fjalë më për një të keqe manikesiste të trajtuar nëpërmjet kendvështrimit të ashtuquajtur të Dritës dhe Errësirës, të trajtuar nëpërmjet termave: djallëzore, monstruoze, kriminel, sketerrë e Hekatë, që aq shumë gjenden sot të trajtuara zakonisht në gazeta, libra, kinematografi, arte grafike apo në television…
Ajo që më bën përshtypje akoma më të thellë në romanin “Vajza e Gjeneralit”, të shkruar me një ndjenjë të veçantë humaniste nga autori, është fakti se një komb i tërë prej tre miljon shqiptarësh gjendet i paralizuar nga frika që ndien prej hijes së rëndë të diktatorit. Sigurisht, fare të paktë janë tipat që bëjnë përjashtim nga ky rregull, midis tyre edhe heroi i romanit, Bardhi, i cili pëson krizë të forte nervore gjatë torturave në hetuesi dhe, megjithatë, nuk rrëfen askënd për të ndihmuar keqbërësit e Sigurimit Shqiptar. Në të njëjtën mënyrë stoike vepron edhe babai i tij, duke i rezistuar të keqes me forcën e domosdoshme shpirtërore të karakterit të tij të fortë, ndërkohë që, pothuajse gjithë viktimat e tjera mbarëpopullore shndrrohen padashur në instrumenta apo vegla të verbra e të bindura të sistemit komunist.
Për të hedhur dritë mbi shoqëritë nën diktaturë, na bie për detyrë ti referohemi shkrimtarit dhe poetit francez Charles Péguy nga Orleani i cili e quan kryefamiljarin (në origjinal: pater familias) si një nga aventurierët më të mëdhenj të shekullit të njëzetë..
Kemi në këtë rast të bëjmë me fakte të pakundërshtueshme që lidhen me të ashtuquajturin kryefamiljar të devotshëm, i cili gjendej totalisht i interesuar vetëm për mirëqënien e tij. I parë nën dritën e frymës fisnike që dallon autorin Aleko Lika, nën presionin e situatave kaotike politiko-ekonomike të kohës ku jeton, pater familias, ca më shumë nën diktaturat komuniste shndërrohet në një aventurier të madh. Ashtu i nënshtruar deri në palcë e servil nga interesi dhe frika e tmerrshme që i provokon sistemi vrastar, kryefamiljari nuk është në gjendje për të menduar asgjë tjetër më me vrull, prej mëngjesit e deri në darkë, veç për pensionin e vet, për të ardhurat e jetës, për sigurimin e gruas dhe fëmijëve të tij. As që mund të bëhet fare fjalë në këtë rast, për këtë lloj tipi, të sakrifikojë bindjet e veta morale, nderin dhe dinjitetin për hir të së vërtetës apo ndryshe tragjedisë së thellë, që është duke vuajtur me lemeri të thellë vendi i tij.
Me fjalë të tjera, me përjashtime fare të vogla tre milionë shqiptarë nuk përbënin në atë kohë veç një turmë nga pikëpamja psikologjike. Jo vetëm frika e rënies në disgrazie politike por edhe gëlltitja në bark e gjithfarë gënjeshtrash të propagandës dominonte jo vetëm ndërgjegjen por edhe botën e pakontrolluar të inkonshiencës. Jo vetëm njerëzit e thjeshtë por edhe të mbijetuarit ende të pa burgosur, apo të pa ekzekutuar, në të ashtuquajturin bllok të udhëheqjes, ashtu të privuar nga gjykimi i shëndoshë cerebral, gjendeshin të mbërthyer prej jetës nervoze veçanërisht në çastet e Spastrimeve të Mëdha apo vetëvrasjes aq të dyshuar të kryeministrit shqiptar të asaj kohe.
Lexuesi, nëpërmjet romanit “Vajza e Gjeneralit”, gjen rastin të zbulojë në mënyrë spontane se sa shumë bie poshtë inteligjenca e qenies njerëzore, për t’ia lënë vendin ndjenjave dhe instinkteve të pakontrolluara… Qe koha kur njerëzit bërtisnin si të tërbuar nëpër parada madhështore pa u rezervuar aspak, nëse do t’ju kërkohej për të qenë sa “heroikë” po aq edhe kriminelë. Ngaqë personaliteti zbehet e tretet ndërkohë që ndjenjat e çdo njësie të tillë, përbërëse të turmës, drejtohen drejt një ideje të vetme e cila nuk mund të jetë veç ajo e diktatorit që i shtyp keqas. Kolektiviteti, aq shumë i adhuruar e fatal veçanërisht në kultura të prapambetura njerëzore, e shndërron turmën në një masë të mirëfilltë me karakter psikologjik të mbytur prej mijëra emocionesh të dhunshme të denja për qenie monstruoze. Secili prej njësisë së turmës, përfshirë këtu edhe intelektualin, ndien, mendon dhe vepron në një mënyrë krejtësisht të ndryshme nga ajo që do të ndiente, mendonte e vepronte në qoftë se do të gjendej në trajtë individuale. Vlen të vihet në dukje gjithashtu se turma psikologjike, paraqet një gjendje provizore. Ajo është e përbërë prej elementesh heterogjene për një çast të bashkuar midis tyre, njësoj si qelizat e një trupi të gjallë, të cilat me bashkimin e tyre formojnë një qenie njerëzore të gjallë, që manifeston cilësi tepër të ndryshme prej celulave që e përbëjnë. Ndodh njësoj si në bashkimet kimike ku në sajë të reaksionit, krijohen substanca të reja me karakteristika krejt të ndryshme prej të mëparshmeve. Dhe, e keqja më madhe që ndodh në këtë rast, është se aktet e pamoralshme burojnë prej shpirtit trashëgimor të kopesë primitive. Dalin të dritë atavizma të cilat përbëjnë shpirtin e racës apo egërsisë të cilat shpesh injorohen brenda natyrës tonë. Në turmë edhe matematikani edhe çobani janë një. Nuk kanë ndryshim. Sepse nuk bëhet më fjalë për veprimin e botës së ndërgjegjshme por të botës instiktive të pa kontrolluar dot nga arsyeja.
Pikërisht, për këtë vlejnë ca romane me vlera me të vërtetë të mëdha zbuluese për ti çjerrë maskën sistemit komunist. Dhe autori Aleko Likaj është në gjendje të përmbushë më së miri misionin e tij letrar në këtë pikë. Pena e tij letrare bën që dashuria midis Bardhit dhe Brizhitës të triumfojë në roman.
Në këtë pikë autori lë vend për një farë romantizmi te libri i tij interesant “Vajza e Gjeneralit”. Sikur të thuhet se bëhet fjalë për ditët e ngrohta të Alkionës mitologjike në palcën e thellë të një dimri të jashtëzakonshëm. Siberian. Sipas mendimit tim, kjo ndodh ngaqë autori, si atdhetar humanist e me ndjenja të ngrohta ndaj vendit të tij, dëshiron të zbusë sado pak një realitet të ftohtë e tejet poshtërues, si ai që jetuan gjithë shqiptarët, pa përjashtim, nën diktaturë. Romantike paraqitet edhe Brizhita, në trajtën e një Penelope besnike çuditërisht në një botë perëndimore të mbushur me të ashtuquajturat “vajza nëna” në kulmin e lirive seksuale erotike, në qark të shkurtër, të një nate. Sa për besën e fshehur pas çdo rregulli e fjale të shprehur në Kanunin e Lek Dukagjinit që përmend autori në roman, për të kujtuar zakonet e vjetra të shqiptarëve, për këto nuk mund të bëhet kurrsesi fjalë në një vend me diktaturë të sofistikuar të përmbytur prej totalitarizmit galopant, ekstrem, stalinist.
Në roman lexuesi mëson se Brizhita i qëndron me vite të tëra besnike të zgjedhurit të saj të zemrës deri sa takohen një ditë pas vitesh të tëra ndarje. Është një veçanti e zemrës dhe ndjenjave njerëzore të shkrimtarit Aleko Likaj për të mbjellë, qoftë edhe në një shkretëtirë morale, farën e bukur të individëve të ashtuquajtur “të rrumbullakët” me dinamizëm e besë në shpirt, të cilët ndryshojnë aq shumë prej tipave statikë, të sheshtë, të quajtur ndryshe edhe “personazhe stok” që, në diktaturë i gjen në trajtën e veglave të saj të bindura.
Sa për termin “Banaliteti i të Keqes”, që kam përdorur më sipër, ky i përket një personaliteti filozofik e gjithashtu dinjitoz si Hanna Arendt e cila thotë: “Është opinioni im se e keqja nuk mund të jetë kurrë radikale, por vetëm skajore; dhe që nuk posedon as thellësi, as një dimension djallëzor. Ajo mund të përmbysë botën të gjithë dhe ta shkatërrojë, më saktë sepse përhapet si një kërpudhë mbi sipërfaqen e saj. Është një sfidë për mendimin, siç kam shkruar, sepse mendimi kërkon të shkojë në thellësi, tenton të shkojë në rrënjët e problemit, dhe në çastin që interesohet për të keqen ndëshkohet, ngaqë nuk gjen asgjë. Ky është banaliteti i tij. Vetëm e Mira ka thellësi dhe mund të jetë rrënjësore.”
Këtë frazë të fundit, se vetëm e mira ka thellësi dhe mund të jetë rrënjësore, jo vetëm tani por edhe në të kaluarën, kur Alekua shkruante me impenjim total shpirtëror për fatin tragjik të vajzës së Liri Belishovës, dua t’ja dedikoj shpirtit të bukur e human të vetë autorit i cili, në sajë të ndjenjash me të vërtetë të bukura e humane, arrin të nxjerrë nga duart e tij një vepër të dashur e rrëmbyese si kjo që lexuesi shqiptar ka rastin të lexojë të titulluar “Vajza e Gjeneralit.”