• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Archives for January 2015

NJOFTIM- FLORIM RRACI KA NDERRUAR JETE NE MOSHEN 47 VJECARE

January 18, 2015 by dgreca

SOT, E DIELE, PRITEN NGUSHELLIME NGA ORA 11 AM – 9 PM NE SHTEPINE MORTORE RUGGERO & SONS. VARRIMI TE HENEN/

Njoftojme komunitetin se dje papritmas, ne moshen 47 vjecare vdiq i dashuri yne Florim Rraci. Nderimet e fundit te ndjerit Florim behen ne shtepine mortore Ruggierio & Sons ne Yonkers Avenue, ne Yonkers, NY, sot, diten e diele, nga ora 11AM deri 9PM, ndersa varrimi behet neser, diten e hene me 19 Janar ne ora 12.30 ne varrezat Oakwood ne Mount Kisko, NY. Nisja e kortezhit per varreza nga shtepia mortore eshte ne ora 10AM

Filed Under: Komunitet Tagged With: - FLORIM RRACI KA NDERRUAR JETE NE, MOSHEN 47 VJECARE, Njoftim

Me vizione të reja, na priftë e mbara!

January 17, 2015 by dgreca

NJE FEMER NE KRYE TE NJE PARTIE SHQIPTARE, SHANS PER ZBUTJEN E AGRESIVITETIT POLITIK- NJE SHEMBULL QE VJEN NGA PPD E SHQIPTAREVE NE MAQEDONI/
NGA TEUTA LLALLA/*
Të nderuar delegatë,
Të nderuar simpatizantë dhe anëtarë të PPD-së,
Më lejoni që t’Ju falenderohem për përkrahjen dhe votëbesimin që më dhatë në këtë detyrë të lartë politike, qëllimi i të cilës është rikthimi i shpresës dhe i dinjitetit kombëtar. Që prej kaq vitesh sa nuk ishte PPD aktive në Kuvendin e Maqedonisë këto cilësi janë shkelur.
Ky rikthim kësaj rradhe ishte më i mundimshëm se herëve tjera sepse dolën nga burgu i padrejtë Vullneti, Adnani dhe Amiri, nga guximi dhe dëshira e 1.000 qytetarëve që haptazi para notarit të nënshkruajnë fletë aderimin për PPD-në si dhe nga guximi i 186 qytetarëve që ta mbrojnë platformën politike të PPD-së para gjykatës dhe ai lindi nga vullneti dhe këmbëngulja e nismëtareve të PPD-së për ta rikthyer këtë fole të demokracisë në jetën politike.
Më lejoni që me këtë rast ta falenderoj Përfaqsuesin dhe Prezantuesin e deritashëm të PPD-së zotin Vullnet Halilin i cili dha kontributin e tij rinor për rregjistrimin e partisë si dhe anëtarët e deritashëm të Kuvendit Qendror dhe Kryesisë së Partisë për mundin e pafund që e dhanë për këtë kauzë.
Të nderuar delegatë,
Sot gjendja e shqiptarëve në Maqedoni është me keq se në komunizëm. Partia shqiptare në pushet, disa vite me radhë nuk arrin të zgjedhë problemin e emërtimit të tabelave të rrugëve dhe shkollave. Ata nuk janë në gjendje të kuptojnë ende se çfarë është parlamenti dhe çfarë është qeveria si koalicion politik. Ata, nuk mund të kuptojnë kush i sulmon nxënësit shqiptarë në Shkup prej kaq kohësh. Ata, nuk mund të kuptojnë se ku shkojnë paratë e shqiptarëve dhe sa harxhohen për Shkupin 2014. Po ashtu, ata nuk mund të kuptojnë ende pse ikin të rinjtë në kurbet. Askush nuk merret me çështjen pse u mbyllën shkollat shqipe? Pse braktisja e fshatrave po bëhet përditë dhe duke filluar nga Likova e Kërcova, Dibra, Shkup etj.
Sot Shqiptarët janë pa mbrojtje. Partitë shqiptare në Parlament grinden njëra me tjetrën. Partia në pushtet është shndërruar në zëdhënëse të politikës së VMRO-s. Kuadri i paaftë i sajë është bërë objekt diskutimi i Komisionit dhe i Parlamentit Evropian dhe ambasadave të huaja në vend. Partia tjetër shqiptar në opozitë, kënaqet duke luftuar dhe shkatërruar partitë shqiptare opozitare më të dobta dhe kur i duhet atij për interesa, ia voton buxhetin VMRO-DPMNE, duke e nxjerr nga balta. Nuk duhet njerëzit të mashtrohen me fjalë boshe dhe fjalime emocionale, duhet më shumë dije e guxim, prandaj nuk duhet që shqiptarët të humbin kohën me premtime të parealizueshme. Duhet të veprojmë bashkërisht si një trup, duke protestuar fortë për çdo të drejtë që na shkelet. Vetëm në këtë mënyrë do të ndalen proceset degraduese siç ishin enciklopedia, Brodeci, Radusha, Odri, Vaksinca, rrahjet e nxënësve, dhunimi i lokaleve në emër të ndaljes së duhanit, etj., etj.
Për shkaqet e mësipërme vëllezër dhe motra kërkojmë përkrahjen tuaj. Vetëm ju mund të na ndihmoni të ringrihemi përsëri lart, krenar pse jemi shqiptar. Ne, publikisht ua shtrijmë dorën që të na përkrahni ashtu si qëmoti, pra Uniteti është ai që bënë fuqinë dhe përparimi tonë.
Ne, do jemi si gjithnjë në ballë të nismave madhore kombëtare si më 1990, në 1994 dhe në 2001, ishte PPD ajo që i bëri ballë presioneve të pushtetit afatgjatë të diktaturës komuniste, ishte PPD përkrahësja kryesore për themelimin e UT, ishte PPD që u gjend pranë ushtarëve të UÇK, ishte këmbëngulja e PPD për arritjen e një marrëveshje për ndalimin e konfliktit të 2001. E ku s’ka qenë PPD, në krye të lëvizjeve tona kombëtare, por kuptohet këto s’kanë qenë të lehta për ne. Shumë padrejtësi dhe kurthe ju bënë PPD, shumë punuan strukturat shtetërore dhe vasalët e tyre për ta zhdukur rrënjësisht PPD, por nuk ja arritën qëllimeve dashakeqëse sepse PPD nuk jam vetëm unë, PPD nuk jemi vetëm ne që ndodhemi këtu në këtë sallë, por PPD janë të gjithë shqiptarët në Maqedoni dhe Diasporë. PPD është promotoria e lëvizjeve të mëdha kombëtare jo vetëm në Maqedoni, por kudo. Ajo ishte e para dallëndyshe që lajmëroj rënien e diktaturës komuniste, ajo ishte e para që lajmëroi pranverën e demokracisë në Maqedoni.
PPD, ka qenë dhe është pronë e popullit dhe jo e liderit, PPD nuk ka duruar dhe nuk do të durojë asnjëherë diktaturën e liderit, këtë ua premtoj edhe unë që më keni besuar sot këtë detyrë kaq të lartë dhe të vështirë. PPD ka punuar dhe punon për mbrojtjen e vlera kombëtare, për ruajtjen e dinjitetit njerëzor, besimin e njeriut në Zot, që do të thotë se ne ekzistojmë.
PPD ka qenë dhe mbetet ambient demokratik që nuk duron diktatura. Ne do të ndërtojmë ambientin tonë tradicional ku kryetari i partisë do të bashkëveprojë me organet e saja për ndërtimin e platformave politike, ekonomike, sociale, arsimore, kulturore. Do të zbatojë platformat dhe nuk do të vihet në pozitën e të gjithë të diturit. Anëtarët e organeve udhëheqëse të PPD-së do të punojnë për realizimin e vizionit të përbashkët politik ashtu siç kanë vepruar rilindësit tanë në të kaluarën e jo ashtu siç veprojnë politikanët ballkanas: paraja mbi të gjitha.
PPD ka qenë dhe mbetet burim i pashtershëm i platformave politike. Koncepti ynë fillestar ka qenë dhe ende më tej mbetet ai i shtetit dykombësh. Nëse për një arsye ose tjetër forca politike të caktuara nuk janë në gjendje ta pranojnë këtë filozofi politike atëherë alternativa jonë do të ishte ajo e qytetarëve të barabartë dhe jo ajo e një kategorie qytetarësh të pagëzuar me emër e mbiemër dhe e qytetarëve numra me përqindje. Thënë shkurt, PPD parimet e veprimit të saj politik i ka paraqitur qysh në Deklaratën e Grupit parlamentar për barazinë e shqiptarëve në Republikën e Maqedonisë në vitin 1992 dhe ato janë parime bazë të veprimit tonë politik.
Pas 25 vitesh zhvillim demokratik platforma e PPD-së ende nuk është realizuar plotësisht, ende duhet kohë për realizimin e saj. Nuk është ndonjë thënie e mençur po qe se themi se aktiviteti ynë politik do të mbështetet kryekëput në Marrëveshjen e Ohrit. Fundja ajo marrëveshje bazë politike ka pasur platformën e PPD-së, madje edhe e hartuar nga ekspertë të PPD-së, e hartuar për kohë të caktuar dhe rrethana të caktuara. Por, çdo gjë jeton në kohë dhe hapsirë. Marrëveshja e Ohrit e humbi shansin të hyjë në histori si marrëveshje e realizuar, si një marrëveshje që i dha fund luftës dhe pabarazisë. Sot ajo duhet riplotësuar, rishkruar.
PPD, gjithnjë ka qenë partia që ka vërtetuar se për çështjet e mëdha kombëtare dhe shoqërore, ka afruar zgjidhje dhe bashkëpunim. Është PPD, ajo që i mundësoi formacionit ushtarak të papranuar nga komuniteti ndërkombëtar që të paraqitet me subjekt politik, por kjo parti e nëpërkëmbi sinqeritetin e PPD-së dhe anëtarëve të saj dhe u angazhua për zhdukjen e saj nga skena politike. Të mos harrojmë se PPD është partia mëmë e këtyre dy partive dhe është mëkat të sulmohet dhe shpifet pa fakte për të. PPD-ja afirmon vendosjen e partneritetit dinamik me tërësinë e organizmave dhe asociacioneve të shoqërisë civile.
Juve që më votuat për një dëshirë, për ëndrrën e rikthimit me nder të PPD në skenën politike, që më mbështesni në kohët e vështira dhe që më keni besuar postin e kryetarit nuk do t’ju tradhtoj, nuk do t’ju braktis kurrë për asnjë interes e asnjë çmim dhe asnjëherë për ndonjë përfitim personal. Nuk do të bëj pas shpinës suaj asgjë që do të cënojë jetën, dinjitetin, të ardhmen dhe shpresën tuaj. Nuk do të marrë asnjë vendim pa e ndarë me ju, pa u këshilluar me ata që më kanë besuar dhe votuar, sepse nuk do të gjej paqe në shpirtin tim për shkak të trazimit të besimit dhe shpirtit tuaj.
Rruga jonë, e juaja dhe imja, e anëtarëve dhe simpatizantëve të PPD ka qenë e vështirë për të ardhur deri në këtë Kongres sepse zhurma për riorganizimin e PPD ishte shumë e madhe dhe shqetësimi i kallur brenda nesh nga skenarë të sajuar nga dashakeqët ishin tmerrsisht shqetësues, por ne shkuam tek çdo njeri që në zemër kishte PPD, biseduam me çdo shqiptar që ende ruante me fanatizëm librezën e anëtarësimit të PPD, folëm me fjalë zemre. Fjalët e mia dhe të bashkëpuntorëve të mi janë të sinqerta, ato vijnë nga thellësia e shpirtit të pastër, prandaj ne triumfuam dhe jemi bashkë këtu sot, në këtë Kongres për tju treguar se, PPD me popullin shqiptar vazhdojmë të ecim përpara.
Ju gjyshër, e prindër, të rinj, kudo që jeni, në këtë sallë, në Maqedoni dhe jashtë saj keni pritur me zemër të dridhur nëse PPD do riorganizohet apo të zhduket.
E pra, na kujtohet të gjithëve koha e PPD kur lumi i njerëzve nuk ndalej përballë hermelinave dhe kordoneve policore për të votuar për intelektualët e vërtetë, për të dërguar me votën e lirë profesorë të dëshmuar përballë të tjerëve.
Më lejoni t’jua them sot, hapur, në sy, se ne punojmë dhe përpiqemi të rikthejmë krenarinë dhe dinjitetin kombëtar, të rikthejmë besimin dhe shpresën për një të ardhme më të mirë, të dërgojmë me votën tuaj njerëzit më të suksesshëm në institucionet shtetërore. Por gjithnjë ua kam përsëritur miqve, bashkëpunëtorëve të mi se na duhet votëbesimi i gjithë popullit, për të dalë faqebardhë, më të fortë me qëllimin e mirë që rinia shqiptare të mos largohet për të emigruar. Na ndihmoni pra, për të kontribuar të gjithë bashkë për të mundur të keqen, për të dalë nga balta ku na kanë futur prej kaq vitesh politikanët vasal, planprishës dhe keqpërdorues të besimit të popullit. Duke kontribuar të gjithë bashkë për të mirën e njerëzimit, për një të ardhme më të sigurt për fëmijët tanë, për brezat që vijnë pas. Duhet të dimë se është mëkat që PPD të mbetet jashtë Kuvendit të Maqedonisë, sepse ajo ka qenë dhe është partia e vlerave të larta, partia që bëri historinë e vërtetë të shqiptarëve në Maqedoni.
Me vizione të reja, na priftë e mbara!
* Fjala e kryetares së sapo zgjedhur e PPD Teuta LLALLA

Filed Under: Politike Tagged With: kryetare e PPD, Teuta Llala

Në Zvërnec, ku prehen eshtrat e qëndistares së Flamurit Kombëtar

January 17, 2015 by dgreca

Nga Harilla Koçi/
Rreth 30 vjet më parë, në seksionin e kulturës, në Komitetin Ekzekutiv të asaj kohe, mbërriti një letër. Një i moshuar nga Kolonja, që prezantohej si i afërm i patriotes Marigo Posio, qëndistares së Flamurit, që u ngrit në 28 Nëntor të vit 1912, shkruante se varri i saj ndodhej në varrezat e Manastirit të Zvërnecit.
“Në letrën e tij, i moshuari këmbëngulte se varri ndodhej në territorin e këtij manastiri. Për t’u bërë më i qartë, ai shkruante se në pjesën e poshtme të varrit gjendej dhe një kryq hekuri i ngulur në tokë”, tregon për ATSH-në një prej funksionarëve të asaj kohe në Vlorë. Ai thotë se, ky fakt u vlerësua menjëherë, aq më tepër që, deri në ato momente, për vendin ku ishte varrosur qëndistarja e flamurit nuk kishte asnjë informacion. Nisën kërkimet dhe shumë shpej u arrit atje ku duhej. “Varri ishte ashtu sikundër përshkruhej në letër dhe në fund të tij u gjet edh kryqi”, tegon ish funksionari, që thotë se pas kësaj, u bë një rregullim i pjesshëm i tij.
Varri ndodhej në juglindje të kishës, në një mjedis të gjelbër. Aty ishte varrosur Marigo Posio, në vitin 1932 kur ndërroi jetë. Ky ishte edhe një nga amanetet e saj, ku përfshihej gjithashtu edhe fakti që, ceremonia të ishte e thjeshtë dhe me sa më pak njerëz.
Në vitet që pasuan, vendvarrimi i Marigo Posios, pothuajse u harrua. Ishin shumë të paktë ata që dinin se ku ishte varrosur ajo. Pas furisë antifetare të vitit 1967, Manastiri i Zvërnecit u braktis përfundimisht dhe shumë gjëra që lidheshin me historinë e tij, u fashitën. Askujt nuk i shkonte ndër mend se nw varrezën e vogël të këtij manastiri, prehej heroina e flamurit të Pavarësisë Kombëtare.
Por edhe pasi u gjet, varri i Marigo Posios mbeti mjaft i thjeshtë. Megjithëse ai u restaurua pjesërisht, pothuajse u braktis. Pak persona, kryesisht funksionarë të asaj kohe, u vunë në dijeni të këtij fakti. Kjo vazhdoi për rreth 15 vjet…
-Një varr i ri për Marigo Posion-
Diku në vitin 2000, vendndodhja ku prehen eshtrat e Marigo Posios, pothuajse doli nga tisi i harresës. Një shoqatë u kujdes që, qëndistarja e Flamurit të kishte një varr dinjitoz. Sot, ai është i dukshëm. Ndodhet në të njëjtin vend ku u gjet 30 vjet më parë, në një pozicion të dukshëm në varrezat e vogla në Manastirin e Zvërnecit.
Vendi është i gjelbëruar. Punonjësit e manastirit kujdesen që ta pastrojnë atë nga barërat e këqia. Ndërkohë, nga lart bëjnë hije qiparisat shekullorë. Nga ky vend duket edhe deti. Vizitorët e shumtë që vijnë në këtë mjedis, afrohen edhe tek vendi ku prehet qëndistarja e Flamurit dhe përkulen me nderim në kujtim të veprës së saj.

Filed Under: Histori Tagged With: eshtrat e qëndistares, ku prehen, Në Zvërnec, së Flamurit Kombëtar

KUR E PUSHOI ZËRIN BILBILI…

January 17, 2015 by dgreca

Me rastin e 33-vjetorit të rënies-Në kujtim të Isuf e Bardhosh Gërvallës/
Nga: Prof.Murat Gecaj/
1.Këtu e katër vjet më parë, shkrova e publikova një shkrim, në kujtim të martirëve të Kosovës, vëllezërve Isuf e Bardhosh Gërvalla. Dhe ja, përsëri tani, me rastin e 33-vjetorit të rënies së tyre, u nxita nga e bija e Isufit, Donika, që ta ripublikoj këtë shkrim, paksa të shkurtuar. Ajo bëri shënimin e mëposhtëm në Internet, me këto fjalë prekëse e domethënëse:
“Nesër, më 17 janar 2015, familja jonë do të jetë në vendlindje, në Dubovik, te varrezat, në të cilat prehen nën bli Jusuf dhe Bardhosh Gërvalla. Kanë kaluar 33 vite, që nga atentati i vitit 1982, i kryer nga UDB-ja jugosllave.
Së bashku me miq të familjes, shokë të Babit dhe të Bacës Bardhosh, banorë të Dubovikut dhe qytetarë të moshave të ndryshme nga Dukagjini dhe e gjithë Kosova, do të takohemi nesër, në orën 12.00, te varret.
Falënderim i veçantë u takon nxënësve të shkollës “Jusuf Gërvalla”, të cilët prej vitesh po e vazhdojnë një traditë dinjitoze. Mirënjohja jonë e thellë u përket të gjithë atyre, që në këto ditë aspak të lehta për ne, na qëndrojnë afër çdo vit, edhe pse tashmë kanë kaluar tri dekada, duke na e bërë më të lehtë përballimin e tyre.
2.Shpesh herë kam dashur te shkruaj diçka, në kujtim të martirit të Kosovës, Isuf Gërvalla. Kisha dhe një arsye për ta bërë këtë gjë, të cilën do ta shpjegoj më poshtë. Dhe ja, sot po lexoja në Internet dhe mësova se më 17 janar 2011 mbushen 29 vjet që nga dita e ndarjes së tij tragjike nga jeta, bashkë me villain, Bardhoshin. Është shkruar e folur shpesh dhe nuk më mbetet ndonjë gjë e re për të thënë, lidhur me atë masakër, që u inskenua me kujdes dhe paramendim nga agjentura e UDB-së Jugosllave.
Duke parë disa fotografi të Isufit në Internet, njërën nga të cilat po e ripublikoj, më ra në sy jo vetëm pamja e njohur e tij, me një kitarë në dorë, por dhe përbri tyre titulli i një kënge domethënëse e kupotimplote: “Kënga e bilbilit”… Po, edhe ai ishte një bilbil, me zë aq të bukur e të ëmbël dhe me merita aq të veçanta për Kosovën e tij të dashur, sa tingujt e kitarës së tij nuk i duronin dot armiqtë shovinistë e veglat e tyre. Prandaj organizuan kurthin, që asaj kitare t’ia këpusnin telat dhe zëri i saj melodioz mos të dëgjohej më! Por ndodhi e kundërta. Ata tinguj të kitarës së Isuf Gërvallës u bënë kushtrim dhe thirrje për sulme fitimtare kundër pushtuesve shekullorë serbë, që në ato troje të stërlashta shqiptare të vinte përgjithnjë liria. Kështu, ajo u fitua me gjak e me sakrifica të panumërta nga vëllezërit e motrat e Isufit, nga një populli i tërë, i bashkuar rreth UÇK-së dhe i mbështeur fuqimisht nga forcat ushtarake e përparimtare të Europës e SHBA-së dhe më gjerë.
Pra, përsëri tani dëgjohen tingujt e kitarës së Isuf Gërvallës në trojet tona amtare dhe ato nuk do të pushojnë kurrë në tokën e larë me gjak e djersë të Kosovës, e cila u gëzohet fitoreve të arritura dhe kujton e nderon të gjithë ata, që për të nuk kursyen dijat as gjakun e tyre.
3.
Në ato vite, punoja në shtyp dhe ndieva shqetësim të veçantë, kur mora vesh se Isuf Gërvallën, i cili ishte me origjinë nga krahina ime dhe lindur e rritur në Kosovë, e kishin vrarë mizorisht në Gjermani, bashkë me vëllain, Bardhoshin. Për ta nderuar jetën e tij, vendosa të shkoja e të takoja bashkëshorten, Suzanën, e cila asokohe ishte vendosur me banesë, diku në afërsi të Shallvareve, pra në qendër të Tiranës. Nuk më kujtohen hollësira, por mbaj mend se aty gjeta dhe bijën e tyre, Donikën, e cila ishte nxënëse dhe ndiqte Liceun Artistik “Jordan Misja” të Tiranës, për veglën e flautit.
Më vonë, po duke qenë gjithnjë në shtyp, më ra rasti që të merrja për botim një fotografi të Donika Gërvallës, e cila po i binte flautit, me shoqërimin e një ish-kolegut të saj në atë Lice, Grid Rroi, nga Shkodra. (Më pas kam mësuar se tani ai jeton në Amerikë). Nuk më kujtohet mirë, por ajo fotografi mund të jetë publikuar, në atë kohë, në gazetën “Mësuesi”, ku punoja redaktor. Ndërsa më pas, atë e futa në sirtarin e tavolinës dhe e kam ruajtur, si një gjë të rrallë e të çmuar.
Tani, unë dëshiroj të shpreh nderimin dhe respektin tim të thellë për Isuf Gërvallën, bashkëshorten Suzanë e të bijën, Donikën dhe për vëllain e tij, Bardhoshin dhe gjithë familjarët e të afërmit e tyre.
I paharruar qoftë kujtimi i Isuf e Bardhosh Gërvallës dhe i gjithë martirëve tjerë të Kosovës sonë!

Filed Under: Histori Tagged With: Isuf e Bardhosh Gervalla, KUR E PUSHOI ZËRIN BILBILI…

Legjenda e Rozafës : Shqiptare apo Sërbe?

January 17, 2015 by dgreca

Nga Filip Guraziu/
Në fëmijëri, vizita në Kështjellën Rozafa ngjallte kuriozitet të pamasë, jo vetëm për faktin se aty përjetohej me emocione të veçanta lufta epike e shkodranëve dhe e venecianëve kundër hordhive turke, por sidomos që përjetohej si në asnjë vënd tjetër sakrifica sublime e Rozafës, “qumështi i të cilës vazhdon të rrjedhë ende sot në muret mijravjeçare të kështjellës….” Pavarsisht se si dhe çka tregon legjenda, morali përfundimtar që mësonim ishte konstruktiv; asgjë nuk ndërtohet, asgjë nuk arrihet pa sakrifica…, por natyrisht në ato vite, moralit që merrnim nuk i jepnim aq rëndësi në krahasim me keqardhjen që ndjenim për murosjen e Rozafës… Shumë vite më vonë, në moshë madhore kuptova se si për shumë problematika, ngjarje dhe personazhe të botës ballkanike që mbesin “pa origjinë dhe autorësi” pasi të gjitha palët i pretendojnë si të tyre, edhe legjenda e Rozafës kishte patur të njëjtin fat.
• Megjithse pranohet nga historia, se origjina e Kështjellës së Rozafës i përket mijëvjeçarit të III pr.k. dhe se në vitin 168 pr.k. poshtë mureve të saj pat qenë zhvilluar beteja përfundimtare në mes legjioneve romake dhe ushtrisë ilire të mbretit Gent ( kronika e kohës nga Titius Livius), historia sërbe pretendon se janë ato që e ndërtuan Kështjellën Rozafa dhe si rrjedhim legjenda është e tyre. Për historinë sërbe nuk ka aspak rëndësi fakti i njohur dhe i dokumentuar, që turmat sërbe kaluan Danubin duke u vëndosur ( me marrëveshje) në territorin e perandorisë Bizantine, pra në Ballkan, vetëm në shekullin e VI. ps.k. dhe se pretendimi i tyre sipas kësaj logjike vetëvetiu zhbëhet, për ato ka rëndësi vetëm një gjë ; që legjenda e Rozafës të jetë e tyre … dhe kaq. !
• Po sikur legjenda e Rozafës të jetë shpikur jo në kohën e themelimit të kështjellës ( si pretendojnë shqiptarët), por në kohën e lartësimit dhe forcimit të mureve rrethuese që mund te jene bërë edhe nga sërbët duke filluar nga shekulli i XI ps.k. ? Ky këndvështrim i ri i problemit na detyron që të arsyetojmë më thellë…
• Argument në favor të pretendimit sërb duket sikur është fakti që legjenda e Rozafës, ose më saktë, legjenda e sakrificës si premisë e ndërtimit dhe përparimit, është mjaft e përhapur në hapsirat etnike sërbe, por kjo qëndron vetëm në sipërfaqe sepse po të “gërryejmë” pak më thellë, kuptojmë se ‘akti i sakrificës’ qëndron në themel të historisë së mbarë njerëzimit që në kohët e “ mjegullës historike”… , dhe për të mos shkuar më larg, atë e gjejmë të përhapur ndër popujt e vjetër autokton të Ballkanit shumë e shumë shekuj më parë se të identifikohen gjurmët e kulturës sërbe.
• Argument në disfavor të pretendimit shqiptar duket se mund të jëtë fakti që legjenda e sakrificës së Rozafës ka në themel ‘tradhtinë’ gjë qe bie në kundërshtim me ‘besën’ si ‘institucion juridik’ me të cilën njihen dhe krenohen shqiptarët. Por, në lidhje me këtë argument, gjithashtu duhet të pranojmë se në analizë të fundit, tradhtia si pjesë përbërëse e legjendës së Rozafës, në një farë mase është sekondare dhe zbehet në krahasim me aktin e sakrificës (moment kulminant) që bëhet për të ndërtuar të ardhmen kundër asaj “force të errët” që shkatërronte çdo gjë.
• Por ç’farë ishte ajo forcë e errët shkatërrimtare që pengonte ndërtimin dhe përparimin e shoqërisë së asaj kohe ? Universi dhe natyra konsiderohen të përjetëshme , si rrjedhim të përjetëshme duhet të jenë edhe ndikimet e tyre ndaj shoqërisë njerëzore, pra “forca e errët” shkatërruese e legjendës se Rozafës duhet të ketë qenë prezente në të gjitha zhvillimet e historisë së njerëzimit gjatë rrugëtimeve që ajo ka bërë, e deri në ditët e sotme si dhe në ato që do të pasojnë. Historia e mbarë njerëzimit e provon këtë, kurse historia e shqiptarëve çuditërisht e përforcon aq shumë këtë tezë sa gati, gati, fillon e të mbushet mendja se kjo ‘forcë e errët” që vazhdimisht shkatërron, na qenkërka kryesisht e lidhur me shqiptarët ! Duke ndjekur arsyetimin me metodën induktive për të kuptuar më tepër, konstatojmë se në qytetin e Shkodrës gjatë viteve të komunizmit u shkatërruan vepra monumentale të papërsëritshme të kulturës shqiptare për të cilat breza të tërë kishin dredhur djersë duke bërë sakrifica për t’i ndertuar si; Pazari i Shkodrës me 2500 dyqane ndër të cilët edhe monumenti unikal në Ballkan, Bexhisteni; Kisha e Shën Markut e shekullit të XI në Vau Dejës ku supozohet që është martuar edhe Skënderbeu; Xhamija e Parrucës me mozaikë të vyer të kulturës islame, Kisha e Shirqit e shekullit të VI e lënë qëllimisht në mëshirën e ujrave të lumit Buna; Zemra e gjelbërt e qytetit të Shkodrës (bahçet e shkodranëve) monument natyror i papërsëritshëm e të tjera… Kurse në vitet e demokracisë, edhe ato monumente kulture egzistuese që mbetën, u zhdukën nga qarkullimi, si shtëpitë muze të, Luigj Gurakuqit, Vaso Pashës, Mark Kakarriqit, tavane druri të punuar artistikisht nga mjeshtrit lokale, shatrivani qendror i qytetit etj. Edhe në këtë moment, sot, drejt shkatërrimit po shkojnë monumentë të tjerë të rëndësishem të kulturës qytetare si Xhamia e Plumbit, Kisha e Shën Stefanit (shekulli i XIII ), Kafja e Madhe etj. Po sa projekte janë realizuar në Shkodër, duke shpenzuar shuma të konsiderueshme dhe porsa ndërron administrata çdo gjë shkon në kosh të mbeturinave duke u zeruar. Më pas, askush nuk di gjë… dhe natyrisht fillohet përsëri nga fillimi. !? Për ilustrim mund të kujtojmë: Projektin Turistik të Hyrjes së Shkodrës të aprovuar edhe nga KKRT ; Projektin për Kompensimin fizik të trojeve të qytetarëve shkodranë duke i ofruar parcela shtetërore në Velipojë; Projektin e Qarkullimit Rrugor dhe të vëndosjes së Semaforëve në qytetin e Shkodrës; Projekt Ideja e Tangencialës së Shkodrës që do të ndiqte rrugën e vjetër Karvane ( jo kjo e sotmja që ka dëmtuar rëndë mjedisin) e tjerë… Po të largohemi nga Shkodra do të na kujtohet menjiherë përfundimi tragjik i qytetit të Voskopojës, qëndër e madhe e dijes dhe e kulturës mesjetare; Shëmbja me dinamit i varrit monumental të Nënës Mbretëreshë në Tiranë; Degradimi i vazhdueshëm i shtëpijave muze në Gjirokaster; Shkatërrimi i mbikalimit në hyrje të Tiranës; Lënia pasdore në mëshirë të fatit (drejtë rrënimit) të ‘Urës së Zogut’ mbi lumin Mat etj.
• Paraqitëm efektet e “forcës së errët” në drejtim të shkatërrimeve materiale, por nuk janë më me pak vlerë ato shpirtëroret: Dhuna e bëri Shqipërinë vëndin e parë ateist në botë!; Poeti Kombëtar Atë Gjergj Fishta mbeti pa varr, komunistët e zhvarrosën dhe ja zhdukën eshtrat… !; Kolosi tjetër i letrave shqipe, Martin Camaj vdiq i “vetmuar“ dhe anonim për botën shqiptare , pasi ashtu pat vëndosur Partia…, të njëjtin fat, pat dhe Ernest Koliqi, kurse Lasgush Poradeci vdiq në Shqipëri, por i harruar…! Me ardhjen e komunizmit, pothuaj e gjithë elita intelektuale shqiptare e shkolluar ne Europë u eleminua fizikisht, u burgos ose u keqtrajtua, pasi konsideroheshin borgjezë, pra armiq..!; Kështu u trajtuan edhe klerikët katolikë që kontribuan aq shumë për shkencën shqiptare, por këto me tjetër akuzë; si agjentë të Vatikanit…! Pikërisht në momentin kur një shqiptar i madh i letrave shqipe, Ismail Kadare mund të bëhej Nobelist, “ forcat e errëta” u vërsulën kundër tij deri në Suedi…!; Së fundi, “vepra” e demokacisë, çdo ndërrim pushteti shoqërohet me largim nga puna të profesionistëvë të kualifikuar për ti zëvëndsuar me militantë partiakë… etj.
• Rastet e mësipërme dhe të tjerë më të shumtë, që për mungesë hapsire nuk arrita ti rreshtoj, mund të na ndihmojnë për të kuptuar se për fatkeqësinë tonë, ‘veprimi i zhbërjes dhe i prishjes’, shpesh me motivin e vetem ‘se e ka bërë kundërshtari’, ka hyrë thellë në shpirtin dhe psikologjinë tonë, dhe se ky faktor mund të jetë një nga arësyet që ‘vëndi i shqiponjave’ vazhdon të mbetet gjithënjë i fundit në Europë !
• Ndërto ditën dhe prish natën! Pasojat: jo zhvillim, jo përparim, jo mirëqënie. Kompleksiteti e ngjarjes së legjendës së Rozafës i gërshëtuar me eksperiencën mijra vjeçare e deri në ato të sotme të problematikave shqiptare na bën të besojmë (duke u bërë supersticiozë) se “forcën e errët shkatërrimtare” e kemi patur dhe do ta kemi bashkudhëtaren tonë. Kjo natyrisht na shqetëson pa masë ! Po deri kur kështu ?! A nuk është koha që ti themi ‘ndal’ ketij fenomeni negativ çoroditës ?! Nuk është kurrë vonë të punohet me brezin e ri që po rritet, për të çrrënjosur përfundimisht atë psikologji të dëmshme dhe për ta zëvëndsuar me vlerat më të spikatura humane; respektin dhe vlerësimin për punët e vyera të paraardhësit edhe sikur ky i fundit të konsiderohet kundërshtari i yt. Mbi çdo gjë, ‘Arsimim & Edukim’ i Brezit të Ri. Përfundimi ?, Besoj se lexuesi tashmë e ka kuptuar domethënien e ketij shkrimi…, le të ja lëmë atij përgjigjen që shtrohet për zgjidhje …
• Filip Guraziu
• Shkodër, datë 17.01.2015
•
•
•

Filed Under: Analiza Tagged With: Filip Guraziu, Legjenda e Rozafës :, Shqiptare apo Sërbe?

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 33
  • 34
  • 35
  • 36
  • 37
  • …
  • 68
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • Kontributi shumëdimensional i Klerit Katolik dhe i Elitave Shqiptare në Pavarësinë e Shqipërisë 
  • Takimi i përvitshëm i Malësorëve të New Yorkut – Mbrëmje fondmbledhëse për Shoqatën “Malësia e Madhe”
  • Edi Rama, Belinda Balluku, SPAK, kur drejtësia troket, pushteti zbulohet!
  • “Strategjia Trump, ShBA më e fortë, Interesat Amerikane mbi gjithçka”
  • Pse leku shqiptar duket i fortë ndërsa ekonomia ndihet e dobët
  • IMAM ISA HOXHA (1918–2001), NJË JETË NË SHËRBIM TË FESË, DIJES, KULTURËS DHE ÇËSHTJES KOMBËTARE SHQIPTARE
  • UGSH ndan çmimet vjetore për gazetarët shqiptarë dhe për fituesit e konkursit “Vangjush Gambeta”
  • Fjala përshëndetëse e kryetarit të Federatës Vatra Dr. Elmi Berisha për Akademinë e Shkencave të Shqipërisë në Seancën Akademike kushtuar 100 vjetorit të lindjes së Peter Priftit
  • Shqipëria u bë pjesë e Lidhjes së Kombeve (17 dhjetor 1920)
  • NJЁ SURPRIZЁ XHENTЁLMENЁSH E GJON MILIT   
  • Format jo standarde të pullave në Filatelinë Shqiptare
  • Avokati i kujt?
  • MËSIMI I GJUHËS SHQIPE SI MJET PËR FORMIMIN E VETEDIJES KOMBËTARE TE SHQIPTARËT  
  • MES KULTURES DHE HIJEVE TE ANTIKULTURES
  • Historia dhe braktisja e Kullës së Elez Murrës – Një apel për të shpëtuar trashëgiminë historike

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT