Archives for October 2015

Nga Hajro HAJRA/
Mund të thuhet me gojën plot se manifestimi kushtuar Nënës Terezë, për shqiptarët e Arizonës tashmë është bërë traditë. Është viti i nëntë me radhë që Shoqata e Grave e Arizonës organizon program kulturor-artistik në nderim të shqiptares më të famshme të globit, në nderim të gruas-simbol bamirësie e sakrifice, në nderim të Gonxhes me shpirt gjigant, që për një gjysmë shekulli ishte në shërbim të të sëmurëve, në shërbim të të varfërve që kishin humbur çdo shpresë.
Ndryshe nga vitet e mëparshme, kur manifestimi mbahej në qendër të kryeqytetit të Arizonës, Feniks (Phoenix), në parkun e Bazilikës së Shën Marisë, ku prej vitit 2003 qëndron hijerëndë shtatorja e Nënës Terezë (vepër e skulptorit amerikan, Michael Myers), i sivjetshmi u mbajt (më 18 tetor) në mjedis të mbyllur, në një Qendër Komuniteti në qytetin Scottsdale.
Gjatë 8 vjetëve të kaluar, në manifestimin për nder të Gonxhe Bojaxhiut, pjesëmarrja e shqiptarëve të Arizonës ka qenë e vogël, krahasuar me numrin e shqiptarëve që jetojnë në këtë shtet (përafërsisht dy mijë veta). Sivjet, ndërkaq, numri i pjesëmarrësve kishte shënuar një rritje të ndjeshme, duke i dhënë peshë manifestimit, duke e bërë atë më madhështor dhe duke i inkurajuar organizatoret që ta vazhdojnë këtë traditë shumë domethënëse me një vullnet edhe më të madh.
Ashtu siç ishte paraparë, manifestimi filloi me projektimin e portretit të Nënës Terezë në ekranin e madh të pëlhurtë, vendosur në mes të podiumit, shoqëruar me këngë kushtuar Nënës Terezë. Pas pak minutash, në sallën përplot spektatorë, hyjnë fëmijët me flamuj shqiptarë e me flamuj amerikanë (ku nuk mungonte as flamuri i Dardanisë) dhe me fotografi të shumta të Nënës Terezë, shoqëruar me këngën e Selami Kolonjës, kushtuar Nënës Terezë. Secili nga fëmijët mbante ndonjë portret të Gonxhes dhe ndonjë tufë lulesh të freskëta. Ata të gjithë u ngjitën në podium dhe në fund i vendosën lulet rreth portretit të madh të Nënës Terezë. Kështu filloi manifestimi, të cilin e shpallën të hapur zonja Adriana Bendo (shqip) dhe zoti Anton Gegaj (anglisht). Ndër të tjera, zonja Adriana tha: Nëna jonë Terezë, me siluetën e saj të brishtë, mbështjellë me një pelerinë pambuku të bardhë, me shirita blu, me zemrën e saj të madhe, arriti të kujdesej për një numër shumë të madh të varfanjakëve të botës. Ajo kishte një trup të vogël gruaje, por kishte shpirtin më të madh se vetë Universi.
Më pastaj transmetohet himni, kënduar nga Inva Mula, që pason me përshëndetjet e Erza e Petrit Gashit, në emër të brezit të ri, ndersa Jeta Hajra (shqip) dhe Kristina Këlliçi (anglisht) flasin për misionin e këtij manifestimi, duke thënë, veç të tjerash, se qëllimi i këtij manifestimi është që ne si nëna dhe si komunitet i vogël, të mblidhemi si familje çdo vit dhe t’i frymëzojmë e t’i orientojmë fëmijët dhe të rinjtë tanë sipas parimeve universale e bamirëse të Nënës Terezë për paqen, për faljen, për dashurinë dhe për kujdesin ndaj njerëzimit dhe, posaçërisht, ndaj nevojtarëve. Duke qenë Nëna Terezë shqiptare, ne duam që te fëmijët tanë ta kultivojmë ndjenjën e krenarisë sonë kombëtare dhe njëkohësisht ndjenjën ose gatishmërinë e të bërit mirë, që t’ua lëmë atyre trashëgim dashurinë, kujdesin, bamirësinë ndaj njerëzve në përgjithësi, e ndaj nevojtarëve në veçanti, si dhe tolerancën fetare.
Programi vazhdoi me shfaqjen e një dokumentari televiziv shqip për jetën dhe veprën e Nënës Terezë, projektuar në ekran.
Pastaj dalin në skenë Etrita Abdullahu, Aida Mehmeti, Erza Gashi, Anxhela Fidani, Abby Botka dhe Rina Hamiti, për të interpretuar thënie e poezi të Nënës Terezë, shoqëruar me muzikë. Fill pas kësaj pike, udhëheqësja e programit, Adriana Bendo paralajmëron daljen në skenë të balerinës së talentuar Etrita Abdullahu (17-vjeçare), mysafire nga Ferizaj, e cila mahniti publikun e pranishëm me interpretimin e variacionit të tretë të Odaliskës, nga baleti “Korsari”. Ndonëse Etrita kishte ardhur në Arizonë për të qëndruar shkurt e për t’i vizituar familjarët (pas një shfaqjeje baleti që kishte pasur në Nju-Jork), ajo ishte angazhuar shpirtërisht në këtë program, për ta bërë sa më artistike për mërgimtarët manifestimin për Nënën Terezë.
Pika e fundit, pika kulminante e programit, që entuziazmoi e ndezi publikun, ishte vallja “Vjelja e mollëve”, vallëzuar nga Grupi i Valleve “Ora”, udhëhequr dhe përgatitur nga Etrita. Valltaret luajtën me aq dashuri e pasion, sidomos Etrita në krye të valles, lëvizjet e natyrshme dhe eleganca e së cilës mahnitën publikun, i cili i shpërbleu ato me duartrokitje të gjata frenetike.
Në fund, zonja Marinela Konomi Papa falënderoi të gjithë ata individë që kishin kontribuar për realizimin sa më me sukses të këtij manifestimi. Falënderimin e nisi me emrin e Etrita Abdullahut, e cila kishte shtyrë fluturimin për në Kosovë, për ta ndihmuar realizimin me sukses të programit dhe për të marrë pjesë në program. Një falënderim të veçantë, tha ajo, kemi për zonjat Lule Lane dhe Jeta Hajra, për kontributin e çmuar që kanë dhënë, në krijimin e një tradite të mrekullueshme të kujtimit të jetës e të veprës së Nënës Terezë. U falënderua posaçërisht edhe familja e zotit Anton Gegaj, për mbështetjen morale e financiare të aktivitetit mbi jetën dhe veprën e Nenës Terezë si dhe çifti Edmond e Adriana Bendo (Edmondi për punën e disc jokey-t) për realizimin teknik të këtij programi. Në fund, tha ajo, falënderimi më i madh shkon në adresën e të rinjve, që angazhohen në progamin artistik, ndonëse disa prej tyre kanë ardhur shumë të vegjël në SHBA, shumica lindur këtu dhe, megjithatë vazhdojnë ta mbajnë gjallë traditën shqiptare.
Krejt në fund, të pranishmit u shërbyen me ushqime e me pije freskuese.