Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Archives for November 2016

Dibranët, e ndezën atmosferën me rastin e ditës së Flamurit, në Nju Jork

by

1-dibranet1-dibranet-2Nga Beqir Sina/SATEN ISLAND NYC : Bashkatdhetarët tanë nga Dibra e madhe, festuan mbrëmë 28 Nëntorin – Ditën e Flamurit Shpalljen e Pavarësisë së Shqipërisë, festën kombëtare, në një atmosferë mjaft impresionues – e mbushur ajo për plot me, simbole, flamuj shqiptar e amerikan, e hijeshuar atë me të gjitha ngjyrat e simboleve tona kombëtare,

Darka festive e dibranëve u mbajt me 26 Nëntor, në një nga lagjet më të banuarat nga shqiptarët ata të emigruar vite më parë dhe dekadat e fundit, prej Dibrës së Madhe, ishullin njujorkez Staten Island, në lokalin e njohur “Vanderbild”.

Në këtë festë të flamurit, ishin tubuar më shumë se 450 bashkatdhetarë , me familjet e tyre, ku veçohen të rijnë e të reja dibrane, që u bën bashkë t’a përkujtojnë dhe festojnë ashtu të përbashkuar 28 Nëntorin, festën tonë më të madhe dhe më të rëndësishme kombëtare, e kremtuar kjo për 104 vjet në diasporën shqiptare.

Duke përkujtuar me këtë rast edhe ditën e shënuar,  28 Nëntorin e vitit 1912, kur Plaku i urtë e i mençur Ismail Bej Qemail, e ngriti flamurin e kuq e zi me shkabën me dy krena në Vlorën heroike, duke shpallur kështu 104 vjet me parë pavarësinë e Shqipërisë dhe realizmin e ëndrrës shekullore të shqiptarëve, shkëputjen e saj nga Perandoria Osmane.

Mbrëmja e madhe festive, e komunitetit dibran u udhëhoqe nga anëtari Shoqatës Atdhetare Dibrane, baritoni i talentuar dibran Bledar Maqellara, e moderuar kjo nga anëtarët e kryesisë së kësaj shoqate, e cila kishte bërë një pune të madhe dhe të lavdërueshme, për realizmin me sukses të kësaj feste, që si u shprehen pjesëmarrësit “I kishte marrë malli të shifnin një festë të tillë nga dibranët që e kanë traditë në komunitet”.

Kjo veprimtari u hap me një profermancë përshëndetëse të bukur, të një grupi fëmijësh të veshur kuq e zi, nga Shkolla Alba-Life, me drejtues zotin Qemal Zylo , dhe zonjën Kozeta Zylo,  të cilët, si tha njëri prej fëmijëve, që po e prezantonte, këtë preformancë, se :” Ata, kishin ardhur nën kujdesin e dy drejtuesve të tyre, të cilëve edhe ju falënderuan, që të festonin së bashku, me prindërit e tyre, drejtuesit dhe mësueset  dhe së bashku me dibranët –  28 Nëntorin 1912  Shpalljen e Pavarësisë, dhe 29 Nëntorin 1944 çlirimin e Shqipërisë”.

Pas koncertit të bukur fëmijëve të shkollës Alba life, nën drejtimin e drejtorit të kësaj shkolle z. Qemal Zylo, dhe mësimdhënësve të saj, u këndua Himni kombëtarë, i te dy vendeve tona, ai SHBA i kënduar nga Valentina Papraniku dhe Himni i Shqipërisë, i kënduar nga baritoni Bledar Maqellara.

Më pastaj me një minutë duke qëndruar në heshtje, në shenjë respekti, është bërë nderimi i të gjithë, heronjve e dëshmorëve, që ranë për çështjen shqiptare.

Kryetari i Shoqatës Atdhetare Dibra, Dashnor (Danny) Miftari mbajti në emër të shoqatës, që ai drejton, një fjalim përshëndetës me rastin e 104 Vjetorit të Ditës së Flamurit.

Duke ju drejtuar pjesëmarrësve me urimet më të mira për ata dhe familjet e tyre, në emër të tij,  bordit drejtues po ashtu, e SHAD-it, kreu i dibranëve Dashi Miftari,  tha :”Urime festa, dita më e rëndësishme e kombit tonë , Dita e Flamurit 28 Nëntori 1912 , 28 Nëntorin e vitit 1912, kur Plaku i urtë e i mençur Ismail Bej Qemail, e ngriti flamurin e kuq e zi me shkabën me dy krena në Vlorën heroike, duke shpallur kështu 104 vjet me parë pavarësinë e Shqipërisë dhe realizmin e ëndrrës shekullore të shqiptarëve,- Atë flamur shtoi ai që me gjenerata është luftuar dhe derdhur gjak, për ta mbajtur kaq të krenar dhe sot e kësaj dite të valëvitet në çdo vend ku ka shqiptar”.

Me rastin e kësaj feste vazhdoi kreu i dibranëve, në Nju Jork, me qe jemi mbledhur  për të festuar Ditën e Flamurit, ne si shoqate “do të punojmë dhe përpiqemi gjithmonë të ndrisim dhe vlerësojmë të gjithë ato personazhe Dibrane, qe kanë bërë impakt në komunitetin tonë, pikërisht për këtë Flamur që ne festojmë, së bashku,” dhe kemi nderin më të madh që po ashtu sonte për të nderuar dy familjet Dibrane, ajo Egriu dhe Begu, të cilët kur atdheu dhe kombi ishte në rrezik, dhe kishin nevojë ata ju përgjigjen thirrjes për ti dalë ballë në mbrojtje këtij Flamuri , dhe vendit të tyre,”

U tha se Shoqata Atdhetare Dibra në Amerikë, ka ditur t’i nderojë dhe respektojë gjithmonë bijtë e saj, andaj ishte ky një rast i mirë, thanë ata për të nderuar në këtë 104 Vjetor, Ditës së Flamurit, me një pllakat mirënjohje akorduar nga Shoqata, edhe të dy bijve të saj, që kanë sakrifikuar, kur e kërkonte nevoja për çlirimin e Kosovës, lirinë e saj , luftën në Maqedoni dhe Luginën e Preshevës, dy ish luftëtarët e Batalionit Atlantiku, inkuadruar në rradhët e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, ish ushtari i UÇK-së, Naxhi Egriu dhe Fatmir Abdulla – Begu.

Mirënjohjet në emër të familjeve të tyre , ata i pranuan me përkulje dhe respekt të madh, duke i dhuruar shoqatës Dibra, edhe ata nga një pllakat me Emblemën e njohur të UÇK-ës, dhe një skulpturë simbolike prej metali, ku ishte vendosur në xham,: një shqiponjë, e cila mbi dy kokat e saj mbante dy flamuj, atë të SHBA, dhe Shqipërisë, e para dhënë nga i biri i të ndjerit Fatmir  Abdulla – Begu, dhe tjetra, nga vëllai i Naxhi Igriut, ish kandidati për kongresmen Emin Igriu, cili mbajti edhe një fjalim emocional duke thënë :”Dibranët dinë të nderojnë dhe krenohen me bijt e tyre, gjatë gjithë historisë së tyre”.

Ndërsa, duke kremtuar po ashtu edhe 20- vjetorin e themelimit dhe krijimit të SHAD-it, u nderuan me pllakën e Mirënjohjes, për punën dhe kontributin e tyre, të dhënë në drejtimin e kësaj shoqate, që pa dyshim ata kan punuar dhe janë përpjekur vullnetarisht të punojnë për komunitetin dibran, të gjithë ish-kryetaret e Shoqatës Atdhetare Dibra në SHBA, prej krijimit të saj.

Një vend i veçantë në këtë festë iu dha edhe iniciativës së Shoqatës Atdhetare Dibra, kryesisë së saj, të rinjve e të rejave, dibran me në krye udhëheqësin e saj Dashi Miftari, atë regjistrimit të dibranëve në Amerikë, për të formuar një komunitetet lobues në Ishullin e Staten Island, që do të ishte i pari në komunitetin shqiptarë, në të gjithë SHBA

Ndërsa , ata që e “ndezën” me të vërtet atmosferën festive dhe e rritën gëzimin e pjesëmarrësve , duke krijuar një atmosferë të madhe gëzimi e festimi, patjetër që ishin muzika , muzikantët dhe këngëtarët : Grupi Fisnikët nga New Yorku, me  yjet e estradës shqiptare, këngëtarët e mirënjohur Dritan Jashari, Evzi Kaja , Agron Maqellarës, Morina, si dhe sopranoja Dëshira Ahmeti – Kerliu, dhe kitaristi i njohur dibran Arian Kerliu.

ZOTI TË PRET

by


1-luan-totoNga Gezim Llojdia/
Iku për tu bere i padukshëm përgjithnjë. Poeti,shkrimtari,piktori dhe njeriu Luan Hysni Toto .Për krijuesit e Vlorës është një dite dhimbje. Luani mbajti gjalle Klubin e shkrimtareve ‘Petro Marko”për disa vite me radhe me kontributin e tij financiar. Lamtumire njeriu i mire Luan Toto .Emri dhe krijimtaria juaj kane vend mes nesh.
Njohja me Luanin.Në të vërtetë brenda atyre telajove arti shkrihej e gufonte,lëvizte plot nur bukurie,ngjyra e kolorit. Pyeta dhe më thanë se ka qenë dizinjator dhe ka mësuar nga artistët e këtij qyteti, sepse Vlora ky qytet në vitet 70 përjetoi faktorët në historinë e saj. Luftën e çmendur të klasave që asgjëkund si këtu nuk bëhej, por edhe disa shkolla, që morën jetë si shkollën e pikturës vlonjate, të këngës vlonjate dhe të futbollit, ose më qartësisht të sportit vlonjate. Mirëpo një pasdite vere me zagushi ne po rrufisnim kafe me akull në lokalin qendrës tregtare “Riviera”, atje në Skelë, ishte një ditë që po mbyllej dhe në tavolinë gjeta poetin e këtij lëmi shtruar Emiliano Stefa, gazetarin Vangjel Sako dhe Luan Toto.
Mendova se ky i fundit për nga rastësia gjendej në një tavolinë me krijues, sepse në tru më ishte ngulitur ideja, dikush kishte shpifur në kohë të qepës se ai ishte një amator. E pyeta a hapte më ekspozita dhe më buzëqeshi. Në të vërtetë Totot, unë i kam pas ditur se janë nga krahina ime më saktë nga Kurveleshi i sipërm, Progonati, Totat me emër dhe me dije, dhe Luani ishte nga ajo derë por e largët e famshme dhe bukurish e bukur nga ajo zonë malore, ku guri është mbizotëruesi me njerëz të leshtë siç i themi ne këtej nga qyteti ynë jugor. Luani ndërkaq shkoi diku dhe më solli një libër me plot 400 fletë me një titull impresionant, që dikur edhe unë e kisha përdorur një thënie të bektashinjve shqiptarë:” Dielli lind atje ku e perëndon”, mirëpo Luani e kishte zgjedhur disi të veçantë titullin e romanit të vetë historik njëfarë soji kështu:”Dielli perëndoi në lindje” dhe nuk kishte të bënte fare me historinë e bektashinjëve por me historinë dhe ngjarjet tragjike të viteve të para të çlirimit që jetuan ato vite në këtë qytet, ku tërmeti i luftës së klasave ishte ndoshta më i pamëshirshmi sepse këtu këta ishin më fanatik se Papa, pra më komuniste se Marksi më komunistë se vetë e Stalini pa le Enveri. 
Pa shqyrtuar librin do të them disa imtësira për autorin,piktorin dhe shkrimtarin dramaturg Luan Toto. Luani thamë se vjen nga dera e Totve. Mirëpo në kujtimet e tij Irfan Bregu, poet dhe gazetar e pedagog shprehet se që kur ishte nxënës në gjimnazin “Ali Demi”, ai dallohej në të gjithë djemtë e talentuar në fushën arteve. Pra Luani thotë gazetari i mirënjohur Bregu ishte në krye,madje edhe në artet pamore. Një shqyrtim të këtillë unë e shikoj si një dritare të vlefshme dhe për ti dhënë një përgjigje atij, që e përshkroi si një amator,atij që hodhi një grusht hi dhe krisi e iku si zuzar nëpër natën e tij,në botën e tij të mjegullnajave që jo pak herë kanë mbuluar kohërat dhe njerëzinë. Ndërkohë po u prezantoi shpejt vlerat e tij. Aktor në Teatrin profesionist të qytetit. Ka interpretuar role në dramën shqipe dhe të huaj. Ka shkruar drama si “Sezaiu”,”Arbeni” ,”Krismat e para”.Mirëpo ndërsa krijimtaria e tij po gjente një rreze shprese, drama :”Dritë në qiell” ngeci në vend. I keni parë mullinjtë me një rrotë të ngrënë, repartet aktive në artë kishin shtrënguar ingranazhin, Akuza dramaturgu Luan Tota që kishte qenë student në Poloni ishte në ndjekje si agjent polak, ndërsa i ndërpriten studimet, për të njohur realitetin e egër të burgjeve shqiptare. Unë kam pyetur ish kryetarin e degës së kulturës të asaj kohe H. Bani i cili më ka thënë se Luani është dënuar fare kot, ndoshta edhe për ti zënë vendin e punës. Luan Tota aktualisht është një krijues punëtor. Ka hapur tre ekspozita në pikturë, ka botuar libra dhe një roman historik.
KRIJIMTARIA E LUAN TOTOS 

Lëmi, që ai gatuan më mirë është ndoshta piktura. Realizmi dhe qyteti i tij jugor me det shfaqen çuditërisht bukur. Peizazhet i godet mirë. Ka një dorë të vëmendshme që shket me aq kujdes përmbi telajo. Nuk ngopesh për nga bukuria dhe lirizmi kur shikon Ujin e ftohtë. Të kësaj pjese gjen dhjetëra krijime të hedhura duke treguar se arti i tij më parë se të zbres atje është gatuar në shpirt. Në të vërtetë, brenda ndjen poezinë, si ai qelqi që thuhet uji, që zbret, dallgët që shkumëzojnë, shkëmbinjtë dhe plazhet e detit të jugut, gjithë jetë. Mua jo se më pëlqen realizmi por kam nostalgji për këto vende piktoreske,që sa i shikon aq më të magjepse shfaqen, keni parë detin dëshmitarë, dallgët, diellin, perëndimin, bluja e theksuar tek piktorët e Vlorës si vetë ngjyrimi i detit. Unë morra një kalendar të tij dhe pash vjeshtën e thjeshtë pa rivale të vetë,ashtu siç e kishte bërë nëna. Përroskat e pathara ujëshumë, kopshtije të harlisura, ujëvarë, bimësi, banesa, stinë dhe cikle që shumëzohen nën shi, mirëpo tuneli mbetet pjesë e zemrës për vlonjatet. Ai është zgjedhur këtë herë ndryshe, në hyrje por dhe në dalje të tij, për të thënë se bukuria e tij nuk është vetëm në fillesë, dhe ajo që të impresionon janë pemët shkurrnajë me ngjyra befasuese. Ka diçka të veçantë ky piktorë. Diçka që u përngjanë piktorëve të huaj që jo se bënë shumë, por më tepër lirinë e kishin me pashë, ajo që shumë krijuesve pikërisht në këtë vend, ju mungoi.

ROMANI 
Kur autori Luan Toto, më dhuroi romanin nuk besova se brenda atyre fletëve do të gjeje një stil të rrallë dhe një krijim mëse të arrirë. Ky roman mund të konkurrojë denjësisht me çdo libër të çdo mjeshtëri shqiptar. Mirëpo libri i L.Totos ka për të fituar. Një arsye mbetet për të shqyrtuar se nëse doni të mësoni jetën e një qyteti siç ka ndodhur në fillesën e viteve të para të çlirimit,në fletët e tij. Një vlonjate siç mund ta themi pa mburrje ka të shkruar atje historinë e tij një dëshmi e gjallë që nga ngjarjet e vërteta,personazhet, gjuhën e përdorur dhe gjithçka që i duhet .Unë do të thosha se ku autor ka rrëzuar në gjunjë qindra krijues nga ata, që nuk lënë rast për tu shfaqur nëpër TV, por L.Tota është i pazhurmë. Për këtë roman kanë dhen vlerësime shumë krijues të mirëfilltë të letrave shqipe që gjithsesi fjalën befasi e kanë në epiqendër të fjalëve të tyre për romanin. Nëse sot janë të mërzitshëm romanet, që servilen nga dhjetëra shtëpi botuese, ky roman është sinqerisht një shoqërues i mirë për lexues të pasionuar. Është fakt i njohur se krijuesit shqiptarë shumë prej tyre me dell, i fshehu koha. Njëri prej tyre Luan Toto nuk e zbeu koha jonë. Ai gjendet sa në pikturë me penel në dorë, e shikon në qendrën tregtare ku ka ekspozitë dhe nëpër muzgje duke ecur në rrugë me një cigare gjysmë të ndezur, të përhumbur në mendime krijuesi. Kush është ky Luan Toto, njeriu që u etiketua si agjenti polak, jo për gjë, por për ti ndryshuar rrjedhën e fatit të nisur për ta vithisur, mirë po ai mposhtet Luani dhe shpirti i tij ngadhënjimtar? Absolutisht që jo!
Luan Toto ,artist,piktor dhe shkrimtar

Krijimtaria
1-Sezaiu –novelë
2-Drite ne qeli- drame
3-Letra-drame
4-Arbeni –Drame për fëmijë
5-Krisma e pare – Drame për fëmijë
6-Nga cikli I romaneve
-Koha e Rinise se baballarëve
-Dielli perëndoi ne lindje
Përkthimi nga gjuha polake
1-Gjermanët –dramë
2-Dita e parë e lirisë- dramë
3-Rruga e superspiunit-Tregim
4-Misioni I gjeneral Betuarit 
5-Operacioni ‘Poli I veriut”
6-Dueli I spiuneve
7-Ku është Oberleutnanti Siebert
8-Katastrofa e Hiroshimës
9-Atentati kundër Kutscherit
10-Mullixhiu nga De-tregim
Pikture
Ekspozita te hapura gjithsejtë 4
Ka punuar mbi tablo me motive te ndryshme .
 

Një ditë historike

by

reshat-foto-250x272Në  kuadrin e 25 vjetorit të ngritjes së flamurit kombëtar pa yllin komunist/

Nga Reshat  Kripa/

28 nëntor 2016. – Vegime të ndryshme shfaqen para syve të mi. 28 nëntor 1443, kthimi i Gjergj Kastriotit në Krujë. 28 nëntor 1912, Shpallja e Pavarësisë Kombëtare nga Ismail Qemali.  Para syve më  shfaqet gjithashtu edhe 28 nëntori 1991, dita kur në Vlorën e flamurit u ngrit për herë të parë,  pas dyzeteshtatë vitesh, flamuri i kuq me zhgabën e zezë dykrenore në mes pa yllin e kuq të komunizmit.

Për 28 nëntorin, në periudhën e sundimit komunist  flitej fare pak, sa për të mos harruar se ekzistonte një datë e tillë. Madje, një datë tjetër, 29 nëntori, dita e vendosjes së diktaturës komuniste, i bënte hije kësaj date historike.

28 nëntor 1991. – Po afronte dita e shenjtë  e  flamurit. Por ajo  nuk ishte si ditët e  tjera.  Ishte festa e parë e flamurit në liri. Në ato ditë në zemrat e qytetarëve sundonte një shqetësim i madh,  cili flamur do të ngrihej, do të vazhdonte ai me yllin e komunizmit që sundoi vendin për gjysmë shekulli, apo flamuri pa yll i Ismail Qemalit? Kuvendi i Shqipërisë  ende nuk e kishte vendosur heqjen e yllit nga flamuri.

Diskutime te mëdha zhvilloheshin nëpër tryezat e bisedimeve. Mendimet përplaseshin  njëri me tjetrin.  Një pjesë fanatikësh, që u kishte mbetur ora në vitin 1945,  mbronin tezën se duhej ngritur flamuri me yll, ndërsa pjesa tjetër, më e madhja, të kundërtën. Miti i komunizmit kishte filluar të shembej, por komunistët ishin ende në fuqi. Ata ishin të gatshëm të përdornin çdo lloj forme për të ruajtur pushtetin e tyre. Këtë e kishin treguar   disa   muaj   më   parë  në  qytetin  demokrat  të Shkodrës, ku kishin vrarë katër martirë. A do të pranonte qyteti turpin që në shtizë të ngrihej flamuri i urryer i tradhëtisë së madhe? Këtë shqetësim e ndjente pothuajse i gjithë populli, por më tepër  e ndienin ata që  i  provuan  mbi  shpatullat  e  tyre gjëmbat vdekjeprurës të atij ylli, të përndjekurit politikë.

20 nëntor 1991. – Zhvillohej mbledhja e Kryesisë së Degës së Shoqatës së të Përndjekurve Politikë të Rrethit. Merrnin pjesë të gjithë anëtarët e kryesisë, kryetari Hysni Alimerko, nënkryetari Burim Kokoshi, anëtarët Alajdin Alemi, Klito Lamaj, Fahri Shaska, Sefer Dauti, Neshet Merkaj, Bashkim Ndreu. Merrnin pjesë edhe disa të përndjekur politikë të tjerë, personalitete të kësaj shtrese, Vendigjar Hamzaraj, Shaban Xhyheri, Neço Çapaj, Maliq Agaj, Shpëtim Sharra, Bardhosh Gjonzenelaj, Cane Agaj, vëllezërit Teki dhe Memisha Gjonzenelaj, Astrit Agaj, Xhemal Mustafaraj, Fadil Ndreu dhe të tjerë. Nga Tirana kishte ardhur, si i dërguar nga Shoqata Kombëtare,  Viktor Dosti. Protokollin e mbledhjes e mbaja unë si sekretar i degës së shoqatës.

Viktori hodhi i pari mendimin se ditën e flamurit duhej të ngrihej me çdo kusht ai pa yll. Një gjë të tillë duhej ta realizonin të përndjekurit politikë, ata që ishin  sakrifikuar  më  shumë  se kushdo për atë flamur. Të gjithë e miratuan. Por, një gjë e tillë, ishte e pamundur pa pjesëmarrjen e forcave të tjera  të djathta. Shoqata iu drejtua partive politike dhe shoqatave opozitare për veprim të përbashkët, Partisë Demokratike, Partisë Republikane, Bashkimit të Sindikatave të Pavarura dhe Shoqatës “Çamëria“. Ato e përshëndetën një vendim të tillë.

Më 22 nëntor u bë takimi i përbashkët i  tyre.  Të gjithë ranë dakord që t’i drejtonin një  peticion Komitetit Ekzekutiv Pluralist të Rrethit, ku partitë opozitare ishin në pakicë. Në atë peticion me një ton ultimativ, kërkohej ngritja e flamurit pa yll. Duke pasur shumicën në   këtë    komitet,  socialistët  refuzuan. Të   njëjtin   qendrim   mbajti   edhe Byroja  e  Rrethit  e   Partisë.

Por të  përndjekurit  politikë  nuk  u  tërhoqën  nga  kjo  pengesë. Më  24  Nëntor  me  një

mesazh drejtuar radiotelevizionit  “Zëri i Amerikës“, të cilin ai e transmetoi një ditë më vonë, ata deklaronin se nuk do të lejonin ngritjen e flamurit me yll dhe i bënin thirrje gjithë qytetarëve të merrnin pjesë në manifestimin e madh të festës së pavarësisë. Midis të tjerave në mesazhin theksohej:

 

Dita e 28 nëntorit, dita e shenjtë e flamurit,  festa jonë kombëtare arriti. Këtë vit kjo festë ka diçka të veçantë. Për herë të parë pas dyzeteshtatë vitesh robërie komuniste, në qytetin tonë do të valëvitet krenar flamuri kombëtar, pa yllin e urryer të sistemit totalitar komunist.

            Duçja i vuri flamurit tonë spatën e fashizmit, Enver Hoxha yllin sllav të komunizmit. Por këtë radhë do të valojë flamuri i Ismail Qemalit, ai flamur që u bë simbol i nderit dhe trimërisë, i qëndresës dhe vetëmohimit. Do valvitet flamuri i kuq me shqiponjën e zezë dykrenore në mes dhe jo flamuri i komunizmit me yllin e urryer.          

Ka kohë  që  nga  vatrat  tona  ka  ikur  gazi  dhe hareja. Vendin e tyre e kanë zënë brengat dhe lotët. Regjimi e katandisi vendin në një gjendje të tillë që asnjë   mendje   e  shëndoshë  nuk  mund  ta  përfytyrojë. Njerëzit janë pa punë, pa bukë, pa strehë, pa mbrojtje.

            Kasta e përmbysur përpiqet me të gjitha mjetet, që ende janë në dorën e saj, të fusë vendin në një rrugë pa krye. Në krye të kësaj kaste qëndron Presidenti i vendit, hija e diktatorit të përmbysur. Dora e tij është ndjerë kudo. Është ndjerë gjatë viteve të sundimit komunist.   Është   ndjerë   në   dhjetorin   e   kaluar,   kur  urdhëronte goditjen e studentëve. Është ndjerë  në  shkurt  kur rrëzohej shtatorja e  diktatorit.

Qindra flamuj kuq e zi pa yllin e kuq të komunizmit  do të valëviten në këtë ditë të shënuar  përmbi të gjitha do të ushtojnë vargjet e himnit tonë kombëtar,  të harruara qëllimisht nga regjimi i kaluar:

 

Se Zoti vetë e tha me gojë,                                          

Që kombet shuhen përmbi dhe,

                                                Por Shqipëria do të rrojë,

                                                Për të, për të jetojmë ne!

 

27 Nëntor 1991. –  Prologu   i   ndeshjes   së   madhe.  Në  shtizën  e  flamurit,  me  urdhër  të kryetarit socialist të Komitetit Ekzekutiv Pluralist, për të provuar vendosmërinë e të përndjekurve  politikë, u  vendos flamuri me yll. Por llogaritë ishin bërë gabim. Qyteti kishte djem të gjallë që nuk mund të pajtoheshin me një veprim të tillë. Xhemal Mustafaraj, një ish i burgosur politik, së bashku me të lindurin në internim, Fadil Ndreu, duke hipur mbi shpinat e shokëve të tyre,  u ngjitën në shtizën e flamurit, grisën yllin, e dogjën  dhe ngritën lart flamurin pa njollën e turpit  Një turmë e madhe i shoqëronte me brohoritje. Në mbrëmje vonë, Komiteti   Ekzekutiv Pluralist  u  detyrua  të pranojë ngritjen e flamurit pa yll

Po atë mbrëmje, në mbledhjen e grupit të shoqatave  dhe partive politike opozitare, diskutohej se kush duhej ta ngrinte flamurin. Mendimet ishin të ndryshme. Një i burgosur politik tha se atë duhej ta ngrinte njëri prej të rinjve që grisën yllin. Një tjetër propozoi që të ngrihej nga një prej përfaqësuesve të vjetër nacionalistë të shoqatës. Së fundi  u ngrit dentisti Avdulla Iljazi, një demokrat i orëve të para, dhe propozoi:

– Unë mendoj se duhet të ngrihet prej një djaloshi të ri, një trashëgimtari të një prej familjeve më të njohura me traditat kombëtare, një pasardhësi të familjeve që e ngritën  në  Vlorë

më 1912.

Dikush propozoi që ky të ishte  Altini, 17 vjeçar, biri  i  Burim  Kokoshit,  ish  i  burgosur

politikë dhe nipi i  njërit  nga  nënshkruesit  e Aktit  të  Pavarësise,  Qazim  Kokoshit,  vdekur  në

burgun komunist.

Atëherë   u   ngrit më i vjetri i grupit, Hysni Alimerkua  dhe  shprehu  mendimin  e rrezikut që paraqiste një vendim  i tillë. Sigurimi i Shtetit ishte ende në veprim. Ngjarjet e 2 prillit 1991 në Shkodër e kishin treguar këtë. Nuk mund të rrezikohej jeta e një djali, aq më tepër që ai ishte i vetmi i familjes së tij.

Heshtja   mbuloi  fjalët  e  Hysniut.  Të  gjithë  prisnin vendimin e Burimit. Vetëm ai e kishte këtë të drejtë. Burimi u ngrit  dhe me një zë të vendosur tha:

– Në rast se për djalin tim është vendosur të  shkojë te Zoti,  kjo  është dita më e bukur!

Askush nuk pati kurajo ta kundërshtojë. Gjithë pjesëmarrësit u shpërndanë për   të  kryer  detyrat  e caktuara.

28 Nëntor 1991 –  Në të gjitha fasadat e godinave binin në sy flamurë pa yll që ishin ngritur në  të gjitha pikat dominuese të qytetit. Në sheshin historik filluan të grumbullohen njerëzit. Në duart e tyre shumica mbanin flamurë të vegjël, gjithashtu pa yll.

Ora 10.00.  Kryetari socialist  i  Komitetit  Ekzekutiv Pluralist, i shoqëruar nga përfaqësues të tjerë të atij komiteti u drejtua për të kryer ceremoninë e ngritjes së flamurit. Pompoziteti i tij ishte i jashtëzakonshëm. Para portës së lulishtes qendrore, një grup i madh njerëzizh u preu rrugën. Shumica ishin  ish të dënuar politikë. Një pjese prej tyre diktatura u kishte rrëmbyer njerëzit më të dashur. Të tjerët i kishte syrgjynosur në burgjet dhe kampet e tmerrshme. Midis pjesëmarrësve edhe një dërgatë e të përndjekurve të Beratit me në krye kryetarin e tyre, Fatos Zdrava. Bashkë me ta edhe demokratë të tjerë që ishin ngritur kundër kësaj  diktature.  Në krye kryesia e degës së shoqatës.  Aty,   në   këmbët   e obeliskut mbi të cilin ngrihej shtiza e  flamurit, u zhvillua dialogu i mëposhtëm:

– Zoti Kryetar! Në emër të të përndjekurve politikë dhe popullit të këtij  qyteti,  ju  nuk  do ta  ngrini flamurin.

– Kush do ta ngrejë atëherë?

– Atë do ta ngrenë duart e atyre që nuk janë njollosur me gjakun e këtij populli.

Kryetari shtriu përpara duart dhe foli:

  • Duart e mia nuk janë të  përgjakura. Unë nuk kam vrarë njeri.

Kjo përgjigje u ngjalli shumë kujtime të paharruara të pranishmëve. Para syve u dolën ngjarjet e viteve të gjata të diktaturës. U dolën fytyrat e mijëra të rënëve për liri dhe demokraci.

– Edhe në qoftë se nuk keni vrarë, i keni shërbyer asaj partie që vrau një komb të tërë.  Ndaj duart e atyre që kanë ngritur flamurin e komunizmit, nuk do të ngrenë flamurin e Ismail Qemalit! Ky flamur është i yni.

Kryetari u detyrua të tërhiqej.

Ndërkaq,   ndërsa   qëndra   e   zërit   transmetonte Himnin   e  Flamurit   duart  e  njoma   dhe  të  pastra  të Altinit ngrinin lart flamurin kombëtar.

Sheshi filloi të buçiste nga duartrokitjet dhe brohoritjet. Kudo ndiheshin përqafime, urime. Këngët patriotike pushtuan sheshin. Një vizitë në varrin e Plakut të Pavarësisë dhe një mori kurorash dhe lulesh zbukuruan atë varr historik. Pastaj jashtë çdo zyrtarizmi, në podiumin para përmendores së  Pavarësisë hipën ata që për pesëdhjetë vjet e kishin të ndaluar të flisnin dhe të mendonin ndryshe. Ata nuk i caktoi njeri për të dalë aty. Dolën   me   dëshirën   e   tyre   për   të  shprehur  atë  që mendonin prej vitesh. Në Sheshin Historik të Flamurit gjëmuan zërat e tyre. Së fundi një vizitë e përbashkët në Muzeun e Pavarësisë, pranë bregut  të  detit. Kështu  u  mbyll kjo ditë e shkëlqyer historike që për  pjesëmarrësit e saj do të  mbetet  një nga ditët më të paharruara të jetës së tyre.

E tillë do të mbetet kjo ditë edhe për mua, një ditë historike si një kujtim i paharruar i jetës time. Më dukej vetja sikur isha në Vlorën e 28 nëntorit 1912, në krah të Ismail Qemalit dhe Isa Boletinit, në krah të Luigj Gurakuqit dhe Mithat Frashërit. Por, çuditërisht,  për fatin e keq të këtij vendi, kjo ditë historike nga media  e shkruar dhe ajo vizive si dhe nga politika shqiptare është lënë në harresë dhe nuk përmendet në asnjë rast.  Përse???

KUSH NA E SHITI ATDHEUN ?!

by

Nga Fritz RADOVANI/Melbourne/Australi/

dokumenti-enver-jugos ■

DOSJA: Komisari Politik ENVER HOXHA dhe Komandanti i Përgjithshëm Major

   SPIRO MOISIU autorizojnë  Shokun DUSHAN MUGOSHA (SALI MURATI)…

Me marrë pjesë në VENDIMET E SHTABIT TË BRIGADËS SË I – rë …

Që do të merren për AKSIONE dhe në DISKUTIME si dhe në VENDIME të tjera…

Kush ka firmosë këte autorizim ?

Shikoni mirë ato dy firma !!

  • E KUSH JANË KËTA GJAKPRISHUN ?

“HEROJT’ E POPULLIT” TRADHTARËT Enver Hoxha, Spiro Moisiu e Sali Murati.

  • 73 VJET QË TRADHTARËT QË SHITËN SHQIPNINË, baballarët, gjyshat e stergjyshat e DREJTUESËVE TË SHTETIT SOTEM ANTISHQIPTARË, sundojnë, vjedhin, dhunojnë, pasunohen, vrasin, poshtnojnë, mohojnë, mëshefin krimet, shesin e blejnë pasuni prrallore, ndihmohen nga antishqiptarët me shkomtarizue Shqiptarët e Trojeve tona, zhdukun Fise e Burra të Maleve dhe fushave, vetem pse trashigojnë nga të Parët e vet: Dashuninë per Atdheun e GJERGJ KASTRIOTIT – SKENDERBEUT, dhe Formulen e Pagëzimit që Ju pat lanë të shkrueme Imzot Pal ENGJULLI.
  • Urrejtja vazhdon me Bratilen e Dedë Gjo’ LULIT, At Mati PRENNUSHIT e At Buon GJEÇAJ, me Don Nikoll KAÇORRIN E Luigj GURAKUQIN e 1912, dhe SOT, ndaj të gjithë të LUMVE TË KISHËS KATOLIKE SHQIPTARE, me masken “Jam Katolik”…
  • Lexoni dok. nr. 11203… DHE, SHIKONI KUSH ASHT SOT “RILINDJA”!

            Melbourne, 28 Nandor 2016.

 

“VATRA” SHPALLI FITUESIT E ÇMIMIT”KONICA”

by

…. DHE NDEROI ME MIRENJOHJE STUDIUESIT E KONICES/

5-salle

Në emër të Jurisë(Adnan Mehmeti, Idriz Lamaj, Dalip Greca) të Konkursit për Librat, essenë, studimin më të mirë për Konicën(Vetëm për vitin 2016), Editori i Diellit prezantoi fituesit. Ai falenderoi vatranin biznesmen Zef Balaj,për sponsorizimin e këtij konkursi, duke i shoqëruar çmimet shpërblime.

  1. Balaj i dorëzoi studiuesit Anton Çefa, Çmimin-Për librin “Faik Konica: Për shpiritën e Vatrës jam responsible unë”, botim i vitit 2016 me vështrime të reja, analiza, esse, që fokusohen në vlerat shpirtërore, kombëtare, vatrane të Faik Konicës.

Çmimi Konica iu dha z. Fotaq Andrea për librin me Esse”Faik Konica-Përlindësi modern” dhe sjelljen në gjuhën shqipe të romaneve”Martesa e Lejlës” dhe “Sotiri e Milka”, botime të vitit 2016.

Çmimi Konica  iu dha Z. Agron Alibali për librin “Faik Konica- Dritëhijet e një diplomati”, botim i vitit 2016 qe sjell fakte të reja, analiza dhe interpretime që hedhin më shumë dritë rreth diplomatit, bashkëthemeluesit të Vatrës, Faik Konica.

Ndersa çmimi për studimin më të mirë i shkoi studiueses Dr. Yllka Filipi- Për studimin “Faik Konica: Katër Përralla nga Zullullandi”, që sjell analiza, vështrime të realiteteve historike shqiptare të veprës së Konicës dhe vlerave të satirës dhe humorit Konician.

Po ashtu u ndanë “Mirënjohje” studiuesve kontribuesë për Jetën dhe veprën e Konicës.

Federata”VATRA” nderoi me  MIRËNJOHJE Studiuesin Ilir Ikonomi:Për kontributin e veçantë dhe standartatet e reja të vendosura prej tij me librin” Faik Konica -Jeta në Washington”, botim i Onufrit 2011.

Federata”VATRA” nderoi me  MIRËNJOHJE  studiusen Neka Doko:Për kontributin e veçantë dhënë në studimin e figurës së Faik Konicës dhe evidentimin e trashëgimisë”Konica” në Bibliotekën Fan S. Noli pranë Katedrales së Shën Gjergjit në Boston.

Federata”VATRA” nderoi me  MIRËNJOHJE  studiusen Arjeta Ferlushkaj:Për Kontributin e veçantë që ka dhënë në studimin e vlerave Koniciane të revistës Rilindase të Faik Konicës “Albania”.

Federata”VATRA” nderoi me  MIRËNJOHJE studiuesin Bejtullah Destani: Për studimin dhe evidentimin e vlerave të Faik Konicës përmes korrespondencës së zgjedhur për vitet 1896-1942.

Federata”VATRA” nderoi me  MIRËNJOHJE studiuesin Thanas L. Gjika: Për ndihmesën e dhënë në fushën e studimeve dhe sjelljen e vlerave të veprave të Faik Konicës, veçanërisht të romanit “Doktor Gjilpëra”