Archives for April 2018

Z E R O

April 21, 2018 by dgreca

Nga Astrit Lulushi/

Ndjenja e “zbrazët” shpesh shihet si negative. Disa njerëz që përballen me ndjenjë zbrazëtie përpiqen të dalin prej saj nëpërmjet heshtjes ose varësisë së barnave a drogës. Të tjerë hidhen në veprime agresive me fjalë ose dhunë për të fshehur zbrazëtinë e tyre. Në sociologji, një ndjenjë boshe shoqërohet me tjetërsim shoqëror të individit, si në rastet kur kalon nga një ideologji në tjetër, ndryshon partitë ose emrat e tyre.
Zbrazëtia shihet edhe si gjendje qetësie, karakteristikë e mendjes së zgjuar. Në këtë kuptim, zbrazëtia është burim i shumë veprave të mira. Nuk është nihilizëm. Mungesa e boshllëkut është mungesë e të menduarit. Aristoteli argumenton se ajo që është jomateriale është mendja. Ndryshe nga organet e tjera, mendja nuk ka një vend të caktuar në trup, sepse nëse po të kishte, ajo do të ishte gjithashtu e ndjeshme ndaj syrit, dhe veshit. Personi, mendja e të cilit është mbuluar nga errësira e mashtrimit, krijon vetëm një realitet të rremë që e armiqëson atë me realitetin ekzistues.
Zbrazëtia i ngjan Zeros. Prej saj pafundësija krijohet. Ajo bëhet e pamatshme ose e pallogaritshme. Dhe të mohosh pafundsinë është njësoj si të braktisësh Zeron, dhe anasjelltas. Zero vjen nga venecianja “zevero”; italishtja “zefir, arabishtja “sifr”. Pa ’të as matematikë s’do kishte.

Mëkatet e Orfeut…

April 20, 2018 by dgreca

Disa mendime për krijimtarinë e poetit Xheladin Mjeku/

Aleko Likaj- Bordeaux-Francë/

Xheladin Mjeku është një zë krejt tjetër në poezinë që shkruhet sot në trevat e Kosovës, e cila për mua tingëllon në kohë, ndryshe nga rymat që nuk u sprovuan dot, ndofta më herët në atë që cilësohet, ”Toka amë”. Një krijues serioz që prej katër dekadash e ca ka provuar që të shkruaj e të shfaqet në disa gjini të poezisë e të prozës kontemporane. Me një krijimtari tepër të begatë ku vetëm në fushën e poezisë për të rritur ka shkruar dhe ka sjellë për lexuesin shqipëtar pothuajse tetë vëllime, pa përmendur këtu një seri tjetër të librave për fëmijë, që natyrisht kanë lënë gjurmë. Një pjesë e mirë e tyre është vlerësuar me disa çmime në të dy anët e kufirit shqipëtar veçanrisht këto kohët e fundit, duke tërhequr edhe vëmëndjen e studjuesve dhe e kritikëve të kësaj fushe.

Ajo që bie në sy dhe e bën ta dallojë poetin Mjeku, është racionaliteti dhe nervi në vargun e tij të bardhë, i cili ka tharm e të bën që të meditosh e ta përjetosh atë si një krijim dinjitoz artistik, duke të falë emocionin, pa thirrje e grishje. Dallojnë kryekëput nga parrullat e citatet, të cilat lëshohen”veresie” nga shumë krijues në botimet e këtyre dy dekadave të fundit, që për hir të realitetit qëndrojnë dhe janë kthyer si qëllim më vete aty, për cilindo që kërkon të shkruaj poezi.

”Mëkatet e Orfeut” është një nga vëllimet e mbrapme të autorit, i cili më ra në duar këto kohët e fundit, edhe pse botimi i tij daton gati dy vite të shkuara atje në kosovë, nga ”Botimet MUZA”, nën kujdesin e Bibliotekës ”Lasgush Poradeci”.

Xheladin Mjeku sjell në të tema interesante të ndarë në cikle si ”Motive Ballkanike”, ”Rapsodi Kosovare, ”Itinerari i erërave”, ”Akti i lindjes”, ”Fundi i enigmës”, ”Kuptimi i lirisë”, si dhe ”Kënga e Orfeut”, një poemth i ndarë në pesë pjesë e i shoqëruar pastaj edhe me një epilog.. Në vëllimin poetik gjen një galeri personazhesh që nga ata historike e deri tek intelektualët e fundit shqiptar që kanë ndikuar në zhvillimin dhe përparimin e shoqërisë sonë. Por Xheladin Mjeku në këtë libër poetik, ashtu si edhe në të gjithë krijimtarinë e tij nuk rend aspak pas figurave hermetike duke i qëmtuar ato e rendur pas tyre si për të dhënë për lexuesin në të dy anët e kufirit, ”peshën e mendimit poetik” deri në një abstragsion banalizues. Kësaj lloj poezie për mua i ka ikur koha dhe ka mbetur aty tek vitet shtatëdhjetë të shekullit të kaluar. At’botë kur kosova ishte nën diktatin serb, ndonëse në atë periudhë disa nga emrat e zërat e saj përfaqsues e kanë lëvruar me sukses poezinë me figuracionin e ngjeshur. Sot ka dimensione të reja. Ndaj mendoj se pikërisht vargu e poezia e autorit Mjeku, të cilin prej vitesh e ndjek dhe e lexoj rregullisht, është shumë njerëzor dhe me ndjenjë e botë interesante. Në të ndjehet pulsi e gjuha gjuha tepër figurative ku mbizotëron e funksionon organikisht simboli dhe metafora.

Poeti është ndryshe dhe zë një vend sot si përfaqsues i një poezie krejt tjetër, e cila tingëllon në kohë, diametralisht kundër me rrymat që u sprovuan.

Xheladin Mjeku shkruan thjeshtë e shqip. Tipar tek ai është gjuha standarte e norma letrare, që në fakt bën edhe dallimin në mishmashin dhe kakofoninë poetike të autorëve të asaj treve, kur tentojnë që të rrokin e të shkruajnë nën petkun e dialektizmave krahinore. Kjo është një veçansi jo vetëm për tu përshëndetur por tregon në rradhë të parë frymën kombëtare. Natyrisht ky fenomen nuk të le aspak hapsirë e shteg për diskutim, përderisa sa është sanksionuar me ligj e në moral tek kongresi i drejtshkrimit të gjuhës shqipe i vëndosur që në vitin 1972 nga linguistë e shkencëtarë e studjues të kësaj fushe jo vetëm nga të dy anët e kufirit, por edhe nga e gjithë hapsira shqipfolëse sot që shtrihet jo vetëm në ballkan por edhe përtej adriatikut, në kalabrinë dhe në jugun e gadishullin apenin.

Le të mendojmë që të gjithë një çast se si do të ishte gjuha jonë e bukur shqipe në se do të shkruhej vetëm në dialekte të veçanta që rrokin pothuajse të gjithë trevat e krahinat nga veriu në jug dhe që kalon nga diftongjet huindore deri tek zgjatja e panevojshme e zanoreve.

Kjo në fakt për të mos e hapur e shtyrë më tej parantezën, pasi nuk është qëllimi i kësaj shkrimi, por mund që të thuhet që veçanrisht edhe sot, brezi i ri i intelektualëve e gazetarëve qoftë edhe në median e shkruar e asaj të folur e vizive, të shkolluar në kosovë jashtë dhe larg diktatit të okupatorit serb, u mungon gjuha shqipe. Nuk e flasin dhe nuk e shkruajnë dot, edhe pse bëjnë dhe lëshojnë për kombin me patitizëm deri në ekzaltim deklarata të thekura patriotizmi. Patriotizëm sot është dhe kërkohet që të shkruash dhe të flasësh shqip.

Eshtë vërtetë për të ardhur keq. Një fenomen që po e shkatëron standartin. Është detyra e të gjithë krijuesve që të kujdesen e ta shkruajnë atë pastër, larg barbarizmave që i gjejmë sot kudo deri tek facebook-et, ku ndesh poezi nga rapsodë që i mbushin vargjet me turqizma e rima foljore, dhe që të bëjnë të mos lexosh më poezi.

Është mbizotëruese kjo situatë.

Por le të kthehemi sërish tek poeti Xheladin Mjeku për të cilin është edhe ky shkrim, i cili jo vetëm vjen dhe shfaqet tek vëllimi i fundit poetik i tij, por në përgjithësi në gjithë krijimtarinë që i zë dhe i përfshin gati katër dekada, duket i dashuruar marrëzisht, pas tokës, virtutit, e ndjenjës për njeriun e mirë që transformon, ambjentin, shoqërinë dhe veten, dhe atdheut skalitur brenda shpirtit dhe zemrës së tij. Për Atdheun ai thotë në një varg ”se nuk i duhet gjë tjetër veçse këngës së lirisë. Ruajtur nga verbimi i dritës së fundme që përcëllon”…./; Dhe krah tij si nëna me bijën Kosova e ditëve të sotme, pas luftës dhe shkëputja nga okupatori, për të cilën ka edhe një shqetsim të ligjshëm për të ardhmen, si djalë i saj, intelektual, ku thotë: ”Mbrëmë u zumë me Bajlozin e Zi./ Keq u zumë, fytas, deri në pikën e fundit. / E më këndoi në vesh një këngë kobi./ Për inat të ëndrës së keqe./ Natës i a shqeva çarçafin e zi./Copë-copë….

Por para saj ai kujton tjetër kohë si një qytetar i përgjegjshëm. Atë kohë kur…’Nuk na mjaftonte gjaku./Sa të ngopeshin bulevardet./ Ishin mësuar të zgjohen me erë dheu./E ne bënim rregulla tjera./ Derisa barbarët zhyteshin në hatanë e vet./Kupa duhej përmbysur njëherë…

Poeti bën thirrje që të mos harrohet, as heronjtë që u flijuan dhe ëndëruan për një jetë krejt tjetër, të begatë e në liri dhe që nuk duhet shpërdoruar…

Natyrisht që në vëllimin në fjalë, ”Mëkatet e Orfeut”, gjen aty këtu edhe vargje që tingëllojnë dhe mbajnë peshën e një prozaizmi krejt të panevojshëm si në poemthin gatuar me materiale balade me të njëjtin titull, apo përsëritje mendimi në dy a tre poezi të tjera në ciklet që pasojnë në faqet e librit, por që nuk i a prishin bukurinë dhe nuk i a zbehin aspak vlerën vargut dhe poezisë së Xheladin Mjekut.

Padyshim dhe hezitim do ta konsideroja si një hap mjaft pozitiv i poezisë kontemporane të ditës në atë treve.

Kush mund t’i mbrojë kuksianët

April 20, 2018 by dgreca

Nga Ilir Levonja/

Eshtë një pyetje afërmendsh si një plasje shpirti. Për më tepër kur shikon një apati civile të një shoqërie e cila në vend të merret me hallet ekonomike, merret me videon e Sali Berishës dhe Sajmir Tahirit. Në vend të merret me të drejtat flagrante të shkeluara haptazi karshi një grupi qytetarësh të pashpresë, merret me dashurinë platonike, në të shkuarën, të një artisteje karshi kryeministrit. Janë ato çaste yshtje të qëllimta që pa diskutim e kam origjinën nga vetë Berisha dhe Edi Rama. I pari të mbrojë floririn që nuses i duhet t’i laj këmbët atij. I dyti të krehi mjekrën politike sidomos kur shikon nga lart poshtë popullin e vet. Eshtë një plasje shpirti vëllezër sepse kjo apati opozitare me sherrin Berisha Tahiri, një avaz i dale boje më, nuk ka asnjë lidhje me hendekun e madh social midis jush dhe oligarkisë së prodhuar nga pushteti absolut i këtyre 28 vite demokraci. Janë plotësisht njësoj, aq sa jeta plot paradokse do vazhdoj kështu. Sepse reformat i kanë në dorë ujqërit që ruajnë bankat, investimet, progresin social, zhvillimin e vendit. Unë do e filloj së pari nga kjo opozite e vdekur me në krye një ish lider të lodhur, që quan përtëritje opozitare investime si ky i djalit të Fahri Balliut. Nga koha e demokratizimit të vendit e këtej, njëmijë e një të zeza pësoi Shqipëria, veç kulturën e rrotacionit politik, a hapjen e krahut, jo e jo. Mjerë ajo forcë politike që i fal këto mëkate dhe i gëzohet showt të dixhitalizimit që një lider i lodhur bën me një gangaster bash në kuvendin e shqiptarëve. PD-ja duhet ta kish përzënë me kohë Berishën. Dhe ka njëmijë e një arsye të djegi mandatet, por nuk e bën. Ka njëmijë e një arsye të jetë në rrugë sot, me kuksianët. Për më tepër kur ka padrejtësi dhe është vet një investitorë jo e largët. Për më tepër kur brutalizmi i reprezaljeve policore i ngjan atyre arrestimeve të dhunshme të bosëve të kartelit. Ca hallexhinjëve që mbajnë deri në tetë veta me një pension nga koha e minierave a ndërmarrjet e ekonomisë së përbashkët. Ky është një disfatizëm social, moral dhe ekonomik. Që normale, nuk mund të mbrohet me aleanca me Nard Ndokën a Fatmir Mediun. Me familjen lësëiste asesi. Mjaft me Sali Berishën në keni pak dashuri për veten tuaj. Dilni në rrugë dhe shkundni gurët. Oligarkinë brenda vetes, mjaft ia zgjatët pushtetin Ramës. Po vazhdoj me sejmenin e diktaturës… Nuk e di se si iu duken normale, shmangia nga e vërteta, nga realiteti…, nga varfëria juaj. Nga e përditshmja që mezi e mbyllni, po veç e me plasje shpirti. Nuk e di se si i pranoni këto lloj llomotitjesh të përditshme se si a qysh ka dashur një femër kryeministrin. Janë gjëra bajate … edhe kafshët kanë historitë e tyre. Gjëra që nuk ka asnjë lidhje me bilancet e fundvidit. Ku ishim, sa merrnim, sa marrim. Eshtë një paradoks social mental… Po ta marrim nga morali, të nxjerr sytë, mjaft të shikosh gjallë, një dëshmi, një turp të papaguar, kombëtar, shoqëror si rasti i gruas së poetit kuksian Havzi Nela. Jo më larg, po në prag të demokracisë. NJë familje e shkatërruar, me gjakftohtësi pikërisht për këto aspirata që sot e njëzetë e tetë vite ne duam ta bëjmë Shqipërinë si Europa. Eshtë të vësh duart në kokë, por si mund ta çojnë Shqipërinë në Europë një kryeministër babai i të cilit firmosi për varjen e këtij intelektuali poet. Si mund ta çoj një opozitë që merret veç me denoncime dhe shtyrje kohe. Si mund ta çojë një shoqëri që masturbohet e tëra kur anashkalon mëkate të tilla.., masturbohet e tëra pas një dashurie platonike mes një ish të persekuture dhe persekutorit? Si mund të ta çojmë vendin në Europë duke lënë vetëm ata protestues kuksianë, që arrestohen e gjykohen për një protestë. Dhe nuk arrestohet një ish ministër i cili del kokë e këmbë i lidhur me drogën. Ka përgjegjësi të drejtë për drejtë në kanabizimin e vendit etj. Janë bjerrje kohe, bjerrje pa fund, tranzicion pa fund. Asnjë demokraci nuk është e arrirë me denoncime, ideollogji dhe pa rezultatet ekonomike a të të drejtat e njeriut. Mirëpo midis luftës së Berishës dhe pushtetit të Edi Ramës, demokracia flet veç për pasurimin dhe të drejtat e sojit dhe sorollopit të tyre. Ju ta gëzoni kohën e djegur dhe llogjet nga pazari i Kavajës.

BARBARA BUSH, “GJYSHJA E AMERIKËS”, NDËRROI JETË

April 20, 2018 by dgreca

Nga Frank Shkreli/

Barbara Bush, e quajtur si në përkëdhelje, “Gjyshja e Amerikës”, ose “gjyshja e të gjithëve” — bashkshortja e Presidentit të 41-të dhe nëna e Presidentit të 43-të të Shteteteve të Bashkuara, ndërroi jetë më 17 prill në moshën 92-vjeçare në shtëpinë e saj në Huston të shtetit Texas, e rrethuar nga familja. Ajo la pas, “plot shtëpinë”: Bashkshortin e saj prej 73-vjetësh, ish-presidentin Xhorxh H.W. Bush, pesë fëmijtë me bashkshortët e tyre, 17 nipa e mesa dhe shtatë stërpnipa dhe stërmesa. Në një njoftim për publikun me rastin e vdekjes , ish-Presidenti Xhorxh W Bush tha se, “Nëna ime e dashur ndërroi jetë në moshën 92-vjeçare. Laura, Barbara, Xhena dhe unë jemi të pikëlluar, por zemërat tona janë të qetësuara sepse e dimë se shpirti i saj është i qetë… Unë jam me fat që Barbara Bush ishte nëna ime. Ajo do na mungojë shumë mua dhe familjes….”.

Barbara Bush ishte bashkshorte, nënë, gjyshe, stërgjyshe e devotshme dhe mbështetëse e përkushtuar në luftën kundër analfabetizmit. Ajo ishte direkte në komunikim me median dhe me të tjerët, një karakateristikë e të folurit troç që e dallonte ish-Zonjën e parë të Shteteve të Bashkuara. “Njerëzit më duan”, kishte thënë ajo me një rast, “sepse e dinë që unë jam e drejtë, se i dua fëmijtë dhe se e adhuroj dhe respektoj bashkshortin tim”. Barbara Bush, njihej gjithashtu edhe për shërbimin ndaj të tjerëve, për vullnetarizmin e saj për të ndihmuar personat dhe familjet në nevojë, gjë që e ka bërë atë ndër figurat më të dashura në historinë e këtij vendi dhe në zemërat e të gjithë atyre që e njihnin dhe me njerëzit me të cilët takohej edhe rastësisht.

Me zgjedhjen e bashkshortit të saj president të Shteteve të Bashkuara në janar të vitit 1989, Barbara Bush ishte e vetdijshme se ajo vet nuk ishte zgjedhur në asnjë detyrë zyrtare por kishte urdhëruar stafin e saj se, “Çdo ditë duhet të bëjmë diçka për të ndihmuar të tjerët.” Kështuqë, përveç ceremonive zyrtare si zonja e parë e vendit, në të cilat ajo duhej të merrte pjesë, Barbara Bush u angazhua në shumë veprimtari organizatash bamirëse, pikërisht, për të ndihmuar ata të cilët kishin nevojën e ndihmës nga shoqëria.

Ajo kishte marrë përsipër një numër kauzash për të ndihmuar të pa strehët dhe të moshuarit, për të ushqyer të uriturit, ndërmori përpjekje për të luftuar sëmundjen e Sidës dhe ishte në krye të fushatës për të ndihmuar fëmijt. Por mbi të gjitha, Barbara Bush do të njihet për fushatën e saj kundër analfabetizmit – për mundësinë e shkrim-leximit për të gjithë, për fëmij dhe për familje. Nën udhëheqjen e të ndjerës, Fondacioni i saj me këtë mision që ajo ka themeluar për këtë qëllim, gjatë viteve, ka mbledhur më shumë se 110-milion dollarë, në mbështetje të programeve kombëtare për të luftuar analfabetizmin, anë e mbanë Shteteve të Bashkuara. Ajo e shihte këtë program dhe arsimin në përgjithësi si një doemosdoshmëri, që sipas saj ndihmonte sado pak familjet dhe fëmijtë e tyre në nevojë, ashtuqë të kishin një mundësi më të madhe për të qenë të suksesëshëm në jetë.E orientuar gjithmonë nga familja dhe kujdesi i saj për të, Barbara Bush është cituar të ketë thënë se, “Ajo që ndodhë në shtëpinë tuaj është po aq e rëndësishme sa edhe çfarë ndodhë në Shtëpinë Bardhë.” Thënë ndryshe, çfarë ndodhë në Shtëpinë e Bardhë duhet të jetë shembull për të gjitha familjet amerikane. Për periudhën që shërbeu në Shtëpinë e Bardhë si familja e parë e Amerikës, familja Bush ishte me të vërtetë shembull për të gjitha familjet amerikane dhe kredia për këtë, pa dyshim, i shkon të ndjerës Barbara Bush, e cila vente rregull dhe zbatonte disiplinën.

Ndërkaq, udhëheqsit dhe ish-udhëheqsit më të lartë të Amerikës kanë dërguar mesazhe ngushëllimi me rastin e vdekjes së Barbara Bush duke e cilësuar atë si një grua e cila ishte e përkushtuar ndaj familjes dhe atdheut të saj, por edhe ndaj shërbimit për të mirën publike. Presidenti Trump dhe bashkshortja e tij e cilësuan atë si një “mbështetëse e fortë e familjes amerikane, e cila do të mbahet mendë për dedikimin e saj të fortë ndaj atdheut dhe familjes, të cilave ajo u shërbeu me devocion”.

Ish-presidenti Obama dhe bashkshortja e tij, u shprehën se do të, “jenë përgjithmonë mirënjohës ndaj Barbara Bush për bujarinë dhe për zemërgjërsinë që ajo tregoi ndaj nesh gjatë viteve tona në Shtëpinë e Bardhë, por për më tepër, i jemi mirënjohës asaj për mënyrën se si ajo jetoi dhe veproi gjatë gjithë jetës së saj – si një testament se shërbimi publik është i rëndësishëm dhe vepër fisnike për të gjithë, si shembull i dinjitetit dhe modestisë, cilësi këto që pasqyrojnë karakteristikat më të mira të shpirtit amerikan.” Ndërsa ish-presidenti Xhimi Karter dhe bashkshortja e tij e kujtuan Barbara Bush si “gruan e një familjeje të dedikuar ndaj shërbimit publik, e cila mbështeti vullnetarizmin si një mundësi që të gjithë qytetarët të marrin pjesë në përparimin e vendit.”

Familja Bush është e lidhur drejtë për drejtë edhe me fatin e Kombit Shqiptar në fund shekullin e 20 dhe fillim shekullin e 21. Historia ka shënuar tanimë se Presidenti Xhorxh Bush i vjetër më 25 dhjetor, 1992 i dërgoi presidentit kriminel serb Millosheviç paralajmërimin që historia e njeh si “Paralajmërimi i Krishtlindjes” e në të cilin thuhej se “Në rast konflikti në Kosovë, i shkaktuar nga Serbia, Shtetet e Bashkuara të Amerikës do të jenë të gatëshme të përdorin forcën ushtarake kundër serbëve në Kosovë dhe në Serbi”. Ishte ky një paralajmërim nga Presidenti Xhorxh Bush i vjetër dhe i cili u përsërit më vonë edhe nga administrate Klinton duke u bërë kështu baza e politikës amerikane ndaj Kosovës, politikë që më në fund çoi në ndërhyrjen e NATO-s, me në krye Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe në sulmet e ajrore që përfunduan në çlirimin e Kosovës. Dhe më 10-6-2007 gjatë një vizite në Tiranë, një Bush tjetër, pikërisht djali i Bushit të vjetër, Presidenti Xhorxh W., bëri deklaratën me të cilën defakto shpalli pavarësinë e Kosovës nga kryeqyteti shqiptar, duke thënë se “Mjaft është Mjaft – Kosova është e pavarur”.

E ndjera Barbara Bush kishte deklaruar me një rast se, “Unë dhe Xhorxh Bush jemi dy njerëzit më të lumtur dhe më me fat në botë”. Edhe ne shqiptarët mund të themi se ishim me fat të madh që në këtë periudhë të historisë së Kombit shqiptar ishin dy presidentë të familjes Bush (babë e djalë), të cilët për hir të detyrës së tyre në krye të Shteteve të Bashkuara, historia dhe fati ynë i ftoi që të luanin rolin kryesor në historinë e Kosovës dhe të Kombit shqiptar. Ngushëllimet më të sinqerta familjes së nderuar Bush për humbjen e bashkshortes, nënës dhe gjyshës tuaj dhe falënderimet tona për rolin që kini luajtur në historinë e Kombit shqiptar!

Fushata për Fondin e Studentëve të Vatrës, në nderim të Agim Karagjozit, vazhdon

April 19, 2018 by dgreca

– Frank SHKRELI $220.00, Nënkryetari i Vatrës z. Aggim Rexhaj $300.00, anëtari i Këshillit të Vatrës z. Ahmet Hoti $300.00, anëtari i këshillit të Vatrës Ramiz Mujaj $100., Nazo Veliu $ 100.

Fushata për Fondine Studentëve të Vatrës, e iniciuar nag Familja Karagjozi, ka vijuar edhe gjatë kësaj jave. Përvec dhuruesëve të mëparshëm kësaj jave kanë arritë në postën e Vatrës ceqet nga këta persona:

1- Nënkryetari i Vatrës z. Agim Rexhaj $300.00

2- Ahmet Hoti, anëtar i këshillit të Vatrës $300.00

3- Ramuz Mujaj, anëtar i Këshillit të Vatrës $100.00

Më parë kishin dhuruar: Zef Përndocaj, $200.00, Dr. Gjon Bucaj $ 200.00; Uka Gjonbalaj $ 100.00, Dalip Greca $100.00.

Shënim: Fushata mbetet e hapur. Kush ka mudnësi të kontribuojë sa të mundet. Kjo fushatë ka për moto nderimin e veprimtarisë 60 vjecare në Vatër ish kryetarit të saj për 2 dekada Ing. Agim Karagjozi dhe ndihmon fondin e studenteve te Vatres.

Cheku i paguhet Vatrës me shënimin:Fondi i Studnetëve/ Agim Karagjozi dhe dergohet ne adresen:

VATRA

2437 SOUTHERN BLVD

BRONX, NY 10458