Archives for July 2018

RREZIKU RUS NDAJ KOSOVËS, SENATORJA AMERIKANE JEP ALARMIN

July 31, 2018 by dgreca

Nga Frank Shkreli/

Senatorja e Shteteve të Bashkuara e shtetit Ajova (Iowa), ç’prej vitit 2015 republikanja Joni Ernst, pas takimit të nivelit të lartë pak më heret këtë muaj, midis Presidentit amerikan, Donald Trump dhe Presidentit rus, Vladimir Putin, lëshoi një deklaratë për shtyp me të cilën reagoi duke thënë se, “Rusia nuk ka qenë kurrë dhe nuk është mike e Shteteve të Bashkuara” dhe se Moska vazhdon të, “Jetë një kërcënim për Amerikën dhe për aleatët e saj.” Ndër këta aleatë, Senatorja e shtetit Ajova — shteti si motër i Republikës së Kosovës – ka përmendur drejt për drejt Kosovën si vendin që ajo thotë se, “Vazhdon të kërcënohet nga taktikat e luftës hibride të Rusisë, nepërmjet Serbisë.”

Senatorja e Partisë Republikane, Joni Ernst nga shteti Ajova ka shërbyer në radhët e forcave të armatosura të Shteteve të Bashkuara për më shumë se 23 vjetë dhe është veteranja e parë femër e zgjedhur në Senatin Amerikan. Ndërda nga viti 1993 deri në vitin 2015, ajo ka shërbyer në Gardën Kombëtare të Ushtrisë së shtetit Ajova. Në Washington, ajo është anëtare në tre komisione me rëndësi të Senatit: Në Komisionin që merret me Punët e Forcave të Armatosura, në Komisionin për Sigurinë e Atdheut dhe në Komisionin për Punët Qeveritare.

Senatorja Joni Ernst/

Në deklaratën e saj mbi takimin Trump-Putin, ligjvensja e lartë amerikane, Joni Ernst ka kritikuar qëndrimin e Presidentit Trump ndaj Rusisë duke u shprehur se, “Duhet të jemi tepër të kujdesshëm për mënyrën se si i zhvillojmë marrëdhëniet tona me Rusinë. Shpresoj që Presidenti Trump të ketë dhënë një mesazh të fortë pas dyerve të mbyllura, se Rusia do të vazhdojë të ndëshkohet për aneksimin ilegal të Ukrainës në vitin 2014, për mbështetjen e neveritshme që Kremlini i jep regjimit vrasës të Bashar al-Assad-it në Siri, si dhe për veprimet dhe ndërhyrjet agresive ruse në politikën e mbrendëshme të Shteteve të Bashkuara.” Në një intervistë, më heret, në programin e rrjetit të telelvizionit amerikan, “Face the Nation”, Senatorja e shtetit Ajovaka deklaruar shprehimisht besimin e saj se “Rusia nuk mund të jetë kurrë as mike dhe as aleate e Shteteve të Bashkuara”.

Ndryshe nga Presidenti Trump, i cili është shprehur fillimisht si i dyshimtë ndaj zbulimeve të enteve amerikane të inteligjencës në lidhje me ndërhyrjet ruse në zgjedhjet amerikane të vitit 2016, Senatorja Ernst ka theksuar mbështetjen e saj të fortë për entet amerikane të zbulimit të fsheht, duke u shprehur në deklaratën e saj për medien se ajo, “Ka besim të plotë në komunitetin e fshehtë të Shteteve të Bashkuara, si dhe në vlerësimin e arritur të këtij komuniteti se Rusia ka ndërhyrë në zgjedhjet amerikane tëvitit 2016.” Në vazhdim të deklaratës së saj për medien amerikane, pas takimit Trump-Putin në Finlandë më heret këtë muaj, Senatorja republikane ka theksuar shpresën e saj se, në takimin e tij me udhëheqësin rus Vladimir Putin, Presidenti Trump të ketë biseduar edhe për rolin e Rusisë në Ballkan, në përgjithësi dhe në Republikën e Kosovës, në veçanti.

Ndoshta dikush mund të pyes se pse një senatore nga një shtet amerikan si Ajova, ku mund të ketë shumë pak ose aspak shqiptaro-amerikanë, të jap alarmin për rolin dhe influencën e Rusisë në Kosovë dhe njëkohësisht të jetë e interesuar për Republikën e Kosovës dhe për ndërhyrjet ruse në atë vend dhe në rajonin e Ballkanit Perëndimor. Ndoshta nuk dihet gjerësisht, por disa mund të kenë dijeni se Republika e Kosovës ka marrëdhënie të veçanta shtetesh motra me shtetin Ajova, ç’prej vitit 2013. Si përfundim i kësaj lidhjeje, Senatorja Joni Ernst ka vizituar Kosovën më 2016 dhe njihet si një nga politikanet amerikane me qëndrimet më miqësore ndaj shqiptarëve në përgjithësi dhe ndaj Kosovës në veçanti.

Marrëdhëniet e veçanta midis Republikës së Kosovës dhe shtetit amerikan Ajova kanë filluar ç’prej vitit 2003, kur në Kosovë janë dërguar më shumë se 700- ushtarakë të Gardës Kombëtare të Ajovës, si pjesë e misjonit ushtarak të Aleancës Perëndimore, NATO në mbështetje të një Kosove stabile, demokratike dhe në paqë.

Këto marrëdhënie midis shtetit Ajova dhe Republikës së Kosovës kanë ardhur e shtuar gjithnjë gjatë viteve, sidomos marrëdhëniet midis Gardës Kombëtare të Ajovës dhe Forcës së Sigurisë të Republikës së Kosovës. Përveç lidhjeve në fushën ushtarake, janë shtuar kontaktet edhe në fusha të tjera, me prëfitime reciproke midis Kosovës dhe Ajovës, sidomos në bujqësi — pjesë e të cilave janë edhe vizitat e shpeshta dhe të ndërsjellta të zyrtarëve të lartë të dy shteteve. Ish-governatori i shtetit Ajova (tani ambasador i Shteteve të Bashkuara në Pekin), Terry Branstad është shprehur se bashkpunimi ushtarak dhe marrëdhëniet për zhvillimin bujqësor të Kosovës – si pjesë e partneritetit të shteteve motra Kosovë-Ajova – do të hapë dyer të reja edhe në fusha të tjera bashkpunimi, jo vetëm shtet-me-shtet, por edhe në baza të ndryshme individuale. E gjithë kjo ka të bëjë me miqësinë midis dy popujve, është shprehur ish-governatori i Ajovës, Branstad dhe ka shtuar se “Nepërmjet forcës së kësaj miqësie është venë themeli për të ardhmen e marrëdhënieve të mrekullueshme midis Ajovës dhe Kosovës.”Ndërsa gjatë një vizite të një delegacioni të shtetit Ajova në Prishtinë kohët e fundit, Presidenti i Republikës së Kosovës, Hashim Thaçi ka thënë se vizitat e ndërsjellta janë shumë të rëndësishme për të avancuar bashkëpunimin ndërmjet dy shteteve, në të gjitha fushat. Duke shtuar se, “Raportet tona me SHBA-në përjetësisht do të jenë të veçanta. Bashkëpunimi jonë me Iowa është vetëm reflektim i këtyre raporteve. Ky bashkëpunim është duke forcuar shtetin tonë”, ka theksuar presidenti Thaçi.

Në balancë është pra fati i kësaj miqësie të veçantë midis Shteteve të Bashkuara dhe Republikës së Kosovës në përgjithësi dhe të lidhjeve të shteteve motra të Ajovës e Kosovë në veçanti, ajo që ka alarmuar Senatoren amerikane të shtetit Ajova, Joni Ernst. Çfarë shqetëson Senatoren Ernst është pikërisht influenca ruse dhe masat destabilizuese që ka ndërmarrë Moska vitet e fundit në Ballkanin Perëndimor, përfshirë sidomos Kosovën, nepërmjet mbështetjes së Moskës ndaj Serbisë dhe politikave të saja kundër Republikës së Kosovës — në nivel rajonal dhe ndërkombëtar, si pjesë e politikave të saja pan-sllaviste. Është ky një shqetësim që Senatorja Ernst, së bashku me disa zëra të tjerë, po përpiqen të japin alarmin, para se të jetë tepër vonë, mbi rrezikun që paraqet influenca ruse, jo vetëm për Kosovën por edhe për Ballkanin Perëndimor. Është një alarm që i drejtohet klasës politike të rajonit që më në fund të rregullojnë punët e shtëpisë së vet, por është edhe një thirrje Washingtonit zyrtar dhe Evropës Perëndimore që të merren masat e nevojshme për mbylljen e derës së strategjisë ruse dhe të kërcënimit të Moskës për të inflitruar vendet e Ballkanit, përfshirë Kosovën -politikisht dhe ekonomikisht – para se të jetë tepër vonë.

Rama-Thaçi për krijimin e federatës serbo-boshnjake!

July 31, 2018 by dgreca

Nga Enver Bytyçi /

Gjithçka që po ndodh këto kohë në Kosovë dhe rreth Kosovës është diçka e parashikuar dhe e paparashikuar, por di të them se Kosova as në kohën e Milosheviqit nuk ka qenë në këtë lloj qorrsokaku. Së paku atëherë shqiptarët e Kosovës ishin homogjen dhe dinin çfarë kërkonin e çfarë bënin. Kosova është në një udhëkryq shumë të madh. Dhe në një udhëkryq pa zgjidhje, në një amulli që nuk mund të imagjinohet. Nëse do më thoshte dikush para 5 ose 10 vitesh se do vinte një ditë, kur vetë presidenti i Kosovës do të bënte Pazar me territorin e vendit, këtë nuk do ta pranoja edhe sikur një serb ta udhëhiqte atë. Por realiteti është i tillë. Diplomacia serbe është në pozitë superiore edhe në raportin e saj me mikun më të madh të shqiptarëve, SHBAnë. Kosova është në rrezik serioz. Kjo ka ardhur sepse presidenti i vendit është bashkuar me presidentin e Serbisë dhe kryeministrin e Shqipërisë në aventurën e realizimit të ëndrrës së Serbisë së Madhe. Atë që nuk mundi ta bënte Milosheviqi me luftë e masakra po e bëjnë në bashkëpunim me njëri-tjetrin Hashim Thaçi, Edi Rama dhe Aleksandër Vuçiq. Ky i fundit i futi në thes di dy liderët aktualë shqiptarë, i mikloi ata me lloj-lloj formash dhe më në fund ia arriti që t’i bindë për ndarjen e Kosovës. Pra, jemi këtu ku jemi, sepse vetë presidenti i Kosovës ka dashur dhe dëshiron që Kosova të ndahet, që Serbia të jetë e pranishme në Kosovë edhe në të ardhmen dhe që Kosovën ta drejtojë një Ali Shukri apo një Rrahman Morinë i kohëve më moderne. Esat Pashë Toptanët Projekti nuk ndalet me ndarjen e Kosovës. Pas ndarjes Rama e Thaçi, me mbështetjen e dikujt në opozitë, do të kërkojnë zyrtarisht krijimin e një federate shqiptare me dy republika, Republikën e Shqipërisë dhe Republikën e Kosovës. Thjesht, do jetë një shou i radhës, për t’u thënë shqiptarëve se “ja, ne e bashkuam Kosovën me Shqipërinë”! Do të mburren e do të mburren, aq sa qytetarët do të besojnë “si gomari ëndërr” se “nuk i kanë dhënë territor Serbisë, po përkundrazi e kemi mundur edhe njëherë tjetër Serbinë”! Për këtë projekt ata do ta kenë mbështetjen e Beogradit e të Moskës. Pse? Sepse Moska dhe Beogradi në modelin e federatës shqiptaro-kosovare duan të themelojnë një federatë tjetër, atë serbo-boshnjake. Justifikimi është se në BH jetojnë një milion e treqind mijë serbë dhe një federatë serbe me BH është e justifikueshme dhe ndoshta e pranueshme edhe për Fuqitë e Mëdha. Për këtë arsye situate në Bosnjë mbahet e ngrirë, shteti nuk funksionon atje. Pra, ndarja e Kosovës realizon dy interesa madhore strategjike dhe gjeopolitike të Serbisë e Rusisë: – Në njërën anë Beogradi merr pjesën më vitale, më të pasur të Kosovës, nga ana tjetër krijon mundësinë e zgjerimit të territorit serb në formën e një federate edhe dy herë më shumë sa është sipërfaqja e sotme. E gjitha kjo do të realizohet me ndihmën e pakursyer të Edi Ramës dhe Hashim Thaçit. Për këto arsye Rama dhe Thaçi pas një dekade do të kenë monumente në qytetet serbe, njësoj siç ka një monument të tillë Esat Pashë Toptani. Dhe me të drejtë: As Moska nuk ka mundur t’ia japë këtë shans Serbisë. Po ia japin Edi Rama dhe Hashim Thaçi! Rusia dhe Serbia kanë mundur t’i bindin disa shtete evropiane se “Nuk është gjë e mirë që në OKB të kemi dy shtete shqiptare”! Kjo e ka dobësuar pozitën e Kosovës dhe i ka dhënë përparësi opsionit të ndarjes. Ndërkaq për këtë e kemi ndihmuar me parullat tona patetike të “bashkimit kombëtar” shtetin e Serbisë! Është një temë për të cilën kam folur vazhdimisht, sepse e kam ditur se “patriotizmi folklorik” edhe i disa të ashtuquajturve akademikë sidomos në Kosovë, do të na kushtojë. Ndërkaq ky lloj “patriotizmi” është nxit fort nga Edi Rama. Tani kuptojmë qartë se ideja e “bashkimit kombëtar” dhe flamuri i “bashkimit kombëtar” po i bindin Fuqitë e Mëdha se “Ndarja e Kosovës e bën atë shtet jo funksional dhe për këtë arsye mënjanohet anëtarësimi i saj në OKB, sepse pjesa e mbetur lehtë bashkohet me Shqipërinë”! Kështu nuk do të ketë dy shtete shqiptare në OKB. Ndërkohë që ky akt i hap më pas rrugën krijimit të asaj që është projektuar, Federata SerboBoshnjake! Agjenda antishqiptare Po pse Thaçi dhe Rama janë angazhuar në ndihmë të Beogradit për krijimin e Serbisë së Madhe? Nuk është vetëm Gjykata Speciale, nuk janë vetëm ato që thuhen, se Thaçi “është i kapur” nga ngjarjet e luftës. Ky ngërç kapërcehet, sepse një dosje e krimeve serbe në Kosovë me emra e mbiemra serbësh të inkriminuar do të zhvleftësonte çdo akuzë kundër Thaçit dhe ish-komandantëve të UÇK-së të akuzuar për të ashtuquajturën “krime lufte”! Rama dhe Thaçi kanë interesat a realizojnë këtë projekt, sepse nëpërmjet tij zhvillojnë aferat e biznesit me Serbinë. Ata edhe sot kanë aksione në kompanitë e lidhura me presidentin serb. Kanë interesa ekonomike dhe kanë projektuar që në të ardhmen të bashkëpunojnë përmes kapitalit të të tri vendeve, përmes formave të njohura të grabitjes së pasurisë. Ndër to më e preferuara është Partneriteti Publik Privat! Ata të tre kanë plane të mëdha për të ardhmen. Duan që të shndërrohen në njerëzit më të fuqishëm të pushtetit e të biznesit në rajon. Mendojnë se në këtë formë e kanë më të lehtë ta putinizojnë qeverisjen e vendeve respektive, dmth të krijojnë një sistem politik e institucionesh, të cilin do ta administrojnë dhe drejtojnë këta të tre, përkatësisht në Shqipëri, Edi Rama, në Serbi, Aleksandër Vuçiq dhe në Kosovë, Hashim Thaçi. Nëse dikujt këto që po ju them i dukën fantazi, koha do të provojë se bashkëpunimi Rama-Vuçiq-Thaçi ka një prapavijë dhe agjendë antishqiptare në funksion të shndërrimit të tyre në demonë të popujve dhe kombeve që ata drejtojnë. Për të realizuar këto qëllime ata po shfrytëzojnë me mjeshtri zhvillimet e sotme ndërkombëtare. Ndërkohë Fuqitë e Mëdha, të cilat deri sot ishin kundër ndarjes së Kosovës, kanë të drejtë kur shprehen se “Nëse ju bini dakord për ndarjen, ne nuk kemi pse të jemi kundër”! Loja është sajuar të zhvillohet në portën e Kosovës e për llogari të fitores së Serbisë. Me këtë formulë operon shumë lehtë Beogradi. Presidenti i Kosovës po luan hapur kartat serbe. Në prapavijë e në hije i vjen në ndihmë Edi Rama. Pa folur për sejmenët e shumtë që u shërbejnë këtyre të dyve në Shqipëri dhe në Kosovë. Në Shqipëri nuk ka dalë krejt rastësisht me një rol të tillë njëfarë Mu. Na..! Në Kosovë njihen këta sejmenë. Dhe në fund, nëse dikur shqiptarët dhe bota fajësonin Milosheviqin, tani askush nuk mund të fajësojë askënd pse Kosova dhe shqiptarët po dhunohen kaq brutalisht madje me humbje territoresh ose me krijimin e një shteti serb brenda saj!

Dita e Diasporës në Katedralen Shën Nënë Tereza

July 30, 2018 by dgreca

Në 1 gusht kremtohet Dita e Diasporës në Katedralen Shën Nënë Tereza/

-Shqiptarët nga SHBA – Këshilli i Fondacionit për ndërtimin e Katedralës Nënë Tereza në Prishtinë, që vepron në Nju Jork dhe rrethinë, kanë kontribuar për mëse 9 vite me 2 milionë dollarë, që janë mbledhur dhe janë dorëzuar. Ipeshkvi i Ipeshkvisë së Kosovës, Imzot Dodë Gjergji në fjalën përshëndetëse në hapje të “Ditëve të Nënë Terezës”, në 26 gusht 2017, ka vlerësuar lart të gjitha kontributet/

-Gurthemeli i Katedrales në Prishtinë është vënë në 26 gusht 2005 për nder të 95 vjetorit të lindjes së Nënës Terezë nga ana e Presidentit historik të Kosovës Dr. Ibrahim Rugova, Ipeshkvit të Ipeshkvisë së Kosovës Imzot Mark Sopi dhe Kardinalit të Uashingtonit Teodor Mekkerik/

Gazeta DIELLI nga korrespondenti në Kosovë Behlul Jashari

PRISHTINË, 29 Korrik 2018/Të mërkurën, në 1 gusht 2018, Kisha Katolike në Kosovë organizon Ditën e Diasporës në Katedralen Shën Nënë Tereza në Prishtinë. Tashmë disa vjet kjo datë, në Kishën në Kosovë, është caktuar të jetë ditë, e cila i bashkon besimtarët e diasporës me besimtarët në rezidentë në Kosovë.

Mesha solemne në Katedrale do të jetë në ora 11:00, të cilës do t’i prijë Ipeshkvi i Kosovës, Imzot Dodë Gjergji, në bashkëmeshim me meshtarët dhe misionarët tanë që shërbejnë në diasporë.

Pas meshës do të jetë një koktej rasti për të gjithë pjesëmarrësit në ambientet e qendrës nën Katedrale.

Njoftimi thekson edhe këtë: I thërrasim të gjithë besimtarët tanë dhe dashamirët e Kishës sonë të na bashkohen në këtë ditë, që ta lusim Zotin së bashku e, me ndërmjetësinë e Shën Nënë Terezës, ta falënderojmë për dhuratat e shumta që na i ka dhënë e vazhdon të na jep.

Gazeta DIELLI me korrespondentin në Prishtinë ka raportuar se, në Kosovë një nga ngjarjet e rëndësishme të vitit 2017 ishte shugurimi i Katedrales-Shenjtërores Shën Nënë Tereza në Prishtinë nga i Dërguari i Posaçëm i Papa Françeskut, Kardinali shqiptar Ernest Simoni – Troshani, e me pjesëmarrje edhe vatranësh nga SHBA, të cilët edhe u vlerësuan e falënderuan për kontributet. Madje, ishte edhe pjesë e celebrimit në meshën solemne të shugurimit Marjan Cubi, anëtar i Kryesise së Vatres, njëherësh arkëtar si dhe kryetar i Komisionit për mbledhjen fondeve për ndërtimin e Katedrales, i cili kishte ardhë në Kosovë bashkë me bashkëshorten Dila.

Shumë solemne dhe madhështore ishte festa.

Shugurimi i Katedralës Nënë Tereza u bë në 5 shtator 2017, në ditën që ishte e 1 vjetorit të shenjtërimit e të 20 vjetorit të kalimit në amshim të shenjëtëreshes shqiptare.

Brenda Katedralës në meshën solemne të shugurimit nga vatranët e SHBA ishte edhe Zef Balaj, anëtar i Kryesisë së Federatës Pan-Shqiptare të Amerikës Vatra, që kishte ardhë në Kosovë bashkë me bashkëshorten Lina, anëtari i Këshillit të Vatrës, Lek Përlleshi, me bashkëshorten Vera, anëtari i Komisionit për mbledhjen fondeve për ndërtimin e Katedrales, Fran Marku, si dhe Nue Balaj, nip i Zefit, Tomë Paloka që do e botonte së shpejti librin “Shqiptarët më të mirë në Amerikë që i njoha unë”…

Në 31 gusht 2017, Ipeshkvi i Ipeshkvisë së Kosovës, Imzot Dodë Gjergji, i ka pritur në takim në Ipeshkvi dhe i ka shoqëruar në vizitë Katedrales anëtarin e Kryesisë së Federatës Pan-Shqiptare të Amerikës Vatra, Zef Balajn, me bashkëshorten Lina, anëtarin e Këshillit të Vatrës, Lek Përlleshi, me bashkëshorten Vera, si dhe Nue Balajn, nip i Zefit, që ishin së bashku.

Shqiptarët nga SHBA – Këshilli i Fondacionit për ndërtimin e Katedralës Nënë Tereza në Prishtinë, që vepron në Nju Jork dhe rrethinë, kanë kontribuar për mëse 9 vite me 2 milionë dollarë, që janë mbledhur dhe janë dorëzuar.

Ipeshkvi i Ipeshkvisë së Kosovës, Imzot Dodë Gjergji në fjalën përshëndetëse në hapje të “Ditëve të Nënë Terezës”, në 26 gusht 2017, ka vlerësuar lart të gjitha kontributet.

“Dua me këtë rast të falënderoj të gjithë donatorët, që na kanë ndihmuar për ndërtimin e kësaj Kishe, ata që janë sot prezentë e ata që do të jenë në 5 shtator”, është shprehur Ipeshkvi Gjergji.

Mbrëmjen e 4 shtatorit 2017, pas meshës Lutja e Mbrëmësores me Lutjet e Nënë Terezës në Kishën e Shën Ndout në kryeqytet, Ipeshkvia e Kosovës ftoi edhe në darkën e falënderimit për donatorët e ndërtimit të Katedrales Nënë Tereza në Prishtinë.

Edhe në ditën e 16 gushtit 2016 një delegacion i Federatës Pan-Shqiptare të Amerikës Vatra në Ipeshkvinë e Kosovës dhe në Katedralen Nëna Terezë në Prishtinë u prit plot përzemërsi, repekt e vlerësim nga Ipeshkvi Imzot Dodë Gjergji.

Në delegacionin e shqiptarëve të ardhur nga SHBA ishin Agim Rexhaj, zv/kryetar i Vatrës, Marjan Cubi – arkëtar i Vatrës dhe kryetar i Komisionit për mbledhjen e fondeve për ndërtimin e Katedrales Nënë Tereza në Prishtinë, si dhe Laura Rexhaj, Dila Cubi, Fran Marku, Mhill Gjuraj, Pashk Maksuti, Mëhill Velaj. Gjatë gjithë kohës isha edhe unë – korrespondent në Kosovë i Gazetës Dielli – organ i Vatrës.

Ipeshkvi i Ipeshkvisë së Kosovës, Imzot Gjergji falënderoi dhe vlerësoi lart të gjitha kontributet dhe njoftoi delegacionin e Vatrës me të gjitha punët e kryera në Katedralen Nënë Tereza.

Ipeshkvi Imzot Dodë Gjergji vlerësoi lart organizimin dhe kontributet e Federatës Pan-Shqiptare të Amerikës Vatra, të gjithë vatranëve.

“E vlerësoj veçantë mënyrën e organizimit tuaj, të Vatrës, nga të gjitha trojet shqiptare së bashku…Vatra është edhe vatër e të mirave dhe kontributeve të mëdha për kombin”, u shpreh Ipeshkvi i Kosovës.

Gurthemeli i Katedrales në Prishtinë është vënë në 26 gusht 2005 për nder të 95 vjetorit të lindjes së Nënës Terezë nga ana e Presidentit historik të Kosovës Dr. Ibrahim Rugova, Ipeshkvit të Ipeshkvisë së Kosovës Imzot Mark Sopi dhe Kardinalit të Uashingtonit Teodor Mekkerik.

“Sot është një ditë e madhe për kryeqytetin dhe për gjithë Kosovën, sepse po e bekojmë gurin e themelit të një tempulli të shenjtë, që i kushtohet Nënës së dashur shqiptaro-kosovare dhe Nënës së Njerëzimit – të lumturës Nëna Tereze – asaj që lartësoi nderin e Kosovës dhe të shqiptarëve në gjithë planetin duke i afirmuar vlerat tona dhe duke ndihmuar gjithë njerëzimin”, shprehej gjatë ceremonisë Presidenti Rugova.

“Papa Gjon Pali i Dytë e ka përkrahur personalisht ndërtimin e kësaj katedraleje”, theksonte Presidenti Rugova.

Katedralja në Prishtinë nisi të ndërtohej ndërkohë që ishte festuar 6 vjetori i Kosovës së lirë nga qershori 1999. Në 2005-tën shënohej dhe 600 vjetori i lindjes së kryeheroit kombëtar shqiptar Gjergj Kastrioti-Skënderbeu.

Jehona e statujës Pjetër Arbnorit

July 30, 2018 by dgreca

Nga Alfons Grishaj/
Ai ishte…!/

Në kohën e inkuzicionit primitiv komunist ka pasur shumë të dënuar “politik” (por pak politikanë të mirëfilltë të ndërgjegjes së kulluar politike). Një nga ata ishte Pjetër Arbnori. Mbase i vetmi i dënuar i ndërgjegjes që u përpoq për krijimin e një Partie politike në oponencë me Partinë në pushtet. Nëse Priftërinjtë e Hoxhallarët, qenë kundër komunistëve se ata ishin njerëz pa fe e Zot , Pjetri u mundua të krijonte një opozitë, të frymëzonte një ndryshim politik, “ Partia Social Demokrate.” Për këtë“mëkat” normal Perëndimor, ai vuajti 28 vjet e gjashtë muaj burg. Në vitin 1990, u aktivizua në demonstratat anti-komuniste në Shkodër. Me themelimin ePD-së, u mundua të krijonte lidhjet me “Opozitën e Re”, por pësoi zhgënjimin e parë, pasi në mitingun e 12 Dhjetorit në “Qyteti Studenti”, njëri nga “liderit” e rinj i tha se nuk merreshin me të burgosur politik.

Na u desh pak kohë që, sëbashku me zotërinjtë Kolec Ndoja, Eduard Grishaj dhe Mond Bushati, t’i mbushnim mendjen që ai t’i bashkohej PD-së, me besimin se ajo do të qartësohej shpejt si opozitë, lidhur me orientimin ndaj çështjes së angazhimit të ish të burgosurve politikë në rradhët e veta. Pas bashkimit me “Grupimin e Ri”, filluan ta luftonin kundërshtarët e tij të vjetër dhe të rinj. Të vjetrit, ishin sigurimi i shtetit dhe PP, por dhe ndonjë i burgosur i ndërgjegjes së pandërgjegjshme, i cili frymëzoi dhe ca injorantë (e kam shkruar dhe më parë) që…vonë u bashkuan me PD, dhe tani na hiqen si shpëtimtarë të PD-së, biles dhe si miq të Pjetrit. Kundërshtarët e rinj ishin laramanë me gjak të helmuar që nuk donin të udhëhiqeshin nga të dënuar politik. Këto të fundit zografisën dhe përrallat (që i dëgjoj dhe sot) që nuk munguan në muret e Shkodrës… shkarravina turpi!

Turpi nuk ka fytyrë tjetër veç fytyrës së njeriut me trup krimbi. Me kohë, këto krimba u shfaqën duke kaluar sa në një krah në tjetrin, biles nuk munguan të përvetësonin simbolin serb të tre gishtërinjve, për të frymëzuar dhe djegur Vlorën, oficerët e shtetit, më pas Shqipërinë.

Pjetri… mbeti i njëjtë gjatë baticave dhe zbaticave. Politikanët perëndimorë, nuk vonuan t’i propozonin udhëheqjen e vendit, por ai i ktheu prapa. Kur ma tregoi këtë, e përqafova duke i thënë se kish bërë një akt burrëror.

Pjetri kandidoi dhe për kryetar partie në oponencë me Sali Berishën. Së bashku me disa shokë nuk mbajtëm krahun e tij, por të Berishës. Atij, jo vetëm nuk i mbeti hatri, përkundrazi më tha : “Alfons, ke folë drejtë. Berisha asht njeriu i duhun për të udhëheq vendin… unë nuk kam vitalitetin e tij. Sigurisht, ai ka gabime si të gjithë na, por askush nuk mundet sot për sot me pas karizmën e tij për me i ba ballë kundërshtarëve tanë”. Kryetar i OSCE, Daan Everts, do më thoshte një ditë(sipas origjinalit): “Zotni Grishaj, sikur Pjetër Arbnori të ish në krye të Shtetit, Shqipëria do lulëzonte. Europa dhe Bota do ta ndihmonin Shqipërinë shumë më tepër, biles dhe trazirat e sotme nuk do kishin shans të ndodhnin. Unë e thumbova: “Po Ai ishte Kryetar Parlamenti!” – Everts mu kthye, – “Nuk jam duke folur për pushtetin ligjvënës, por pushtetin ekzekutiv.”

Arbnori hyri në grevë të urisë për fjalën e lirë. Shpirti i tij ishte në kufirin e braktisjes trupit. Falë fuqisë hyjnore ai u kthye tek ne dhe për një kohë të shkurtër. Gjatë ditëve të grevës së urisë, shkova disa herë për ta vizituar. Një ditë, Tritan Shehu do më thoshte: “ Pjetri na duhet i gjallë… Ai nuk ka nevojë për ne, por ne kemi nevojë për të!”.

Kazani po vlonte. Europa ishte shumë e shqetësuar për Pjetrin. Nuk jam i sigurtë për Genc Pollon, por Jozefina Topalli shkoi në Bruksel. Parlamenti Europjan do të çohej në këmbë duke duartrokitur në nderim të Pjetër Arbnorit. Jozefina, momentin në fjalëe tregon: “ Të gjithë deputetët e Parlamentit Europian , të majtë e të djathtë u çuan në këmbë duke duartrokitur në mënyrë frenetike , m’u duk vetja shumë e vogël në krahasim me të”. Presioni i jashtëm i Amerikës dhe Europës detyroi Parlamentin e kallashnikovëve të aprovonte “Amendamentin Arbnori”.

Arbnori ishte vigan, por jo të gjithë bashkëpunëtorët rreth tij ishin të tillë. Disa u përpoqën të bëheshin të mëdhenj, por kurrë nuk mundën të shkapërcenin vetveten. Eshtë shumë e vështirë të shkapërcesh unin, dhe ky uni pra, është armiku më i madh i mirëkuptimit dhe zhvillimit në shoqërinë moderne.

Takoheshim shpesh. Kujtoj promovimin e librit të tij që zhvillohej në Hollin e Teatrit Migjeni. Ishin të ftuar Bardhyl Londo, Zija Çela dhe të tjerë që nuk i kujtoj. Kritikët e rinj, Arben Prendi, Eduard Grishaj, kritikuan ashpër letërsinë komuniste dhe tërthorazi sulmuan dhe miqtë e pranishëm, biles Eduardi shkoi më tutje (pak a shumë, ndër të tjera): “Zotni Pjetër, shumica e të pranishmëve sot nuk do ishin këtu sikur Ju të mos ishit Kryetar i Parlamentit Shqiptar”. Bardhyli, kërkoi një farë ndjese për neglizhimin e letërsisë së ndaluar dhe për teprimet e letërsisë socialiste. Prof. Hasan Leka nuk doli jashtë kontureve të takimit, por udhëhoqi takimin në mënyrë profesionale...

Si letrar, dhe sponsor i atij aktiviteti u ndjeva keq. Pas takimit i kërkova ndjesë Pjetrit, se më dukej sikur miqtë ishin prerë në “besë.”Ai duke vënë buze në gaz mu përgjigj:“Kena kalu 47 dimra të gjatë, na duhen po aq pranvera me i balancu .”

Megjithëse Pjetri, thoshte se politika i kish zënë derën, asnjëherë nuk e shikova atë në këndvështrim letrar, shtojcë e papërfillshme për figurën e tij politike. Ai kish lindur për politikë. Burgimi i tij i gjatë nuk ndodhi se i shpëtoi një fjalë nga dëshpërimi, apo se shkroi një poezi hermetike, jo ! Arbnori u përpoq të krijonte një parti kundërshtare për ndryshim… e cila qe e ndaluar kriminalisht. Në atë kohë as nuk mendohej që dikush të krijonte parti sepse akuzohei për supertradhëti nga ligji komunist, pra ishte vetvrasje.

Ai erdhi në PD për të kontribuar në politikë, për t’i shërbyer atdheut. Me mençurinë që e karakterizonte përfaqësoi atdheun në një numër takimesh ndërkombëtare duke dalë faqebardhë. Pjetri në takimin me Presidentin Klinton, do t’i kërkonte të ndërhynte për të shpëtuar popullin shqiptar nën zgjedhen serbe. Arbnorin, bota e njohu dhe e respektoi si Politikan.

Natyra e tij ishte sa e ndjeshme dhe e fortë. Në gëzimet e shokëve përmallohej.Në luftën për demokraci ishte i ftoftë dhe i kthjellët. Në ballafaqimet diplomatike, përpunonte mendimin për një përgjigje dinjitoze në staturën e një diplomati të prirur nga përgjegjësia e përfaqësimit të vendit.

Ai nuk urrente askënd! Virtyt ky, i disa të dënuarve me burgim të gjatë që fatkeqësinë e kthyen në filozofi. Ai dhe kur kritikonte socialistët apo të tjerë, zgjidhte fjalorin për të mos lënduar askënd.–“ Mundesh me folë tue rrahë tavolinën dhe mos me të dëgju askush, të njëjtën fjalë mundesh me e thanë me za të ulët e me të dëgju dhe armiku jot” – Kështu shprehei ai.

Ngjarjet u rrokullisen siç i dimë të gjithë. Ka disa gjëra që shkruhen sot, të tjerat do i plotësojmë nesër. Por nuk mund të lë pa përmendur, zhgënjimin e tij të dytë dhe të fundit. Ai dhe pse nuk dinte kurrë të ankohej, mendimin e thoshte pa doreza. Para se të shkonte në jetën tjetër, erdhi ne Amerikë me Suzanën. Biseduam gjatë për ngjarjet në Shqipëri. Për çfarë nuk folëm…bëmë humor, kujtuam ditët e lirisë, shokët emër për emër, por për një moment u ndal tek njëri, pushoi pak dhe shtoi: “Nuk ka gja, po si ka mundësi që bashkëpunëtorët e mi me urue kundërshtarin tem, i cili përveç muskujve dhe bamave tij gjatë rregjimit nuk ka asnji cilsi politike?!”Zhgënjimin nuk mund t’ia kuptoje kurrë në tonin e zërit, por vetëm në sytë e tij dhe rrjedhën fjalës logjike.

Mëpas, Ai preku dhe momentin e Selisë së Shenjtë, ashtu siç shkruan dhe Visar Zhiti, por nuk qe ajo brenga etij. Meraku për atdheun ishte shumë më i madh se një karrige. Ai thoshte se duke shkuar në Vatikan, do t’i jepte shtysë njohjes ndërkombëtare të Kosovës. Ai vuante për ndryshim, vuante për popullin shqiptar që nuk po gjente vetveten. Vuante që gënjeshtra nuk po futej në folenë e vet për ta zënë vendin e vërteta. Nuk i vinte mirë që bashkëpunëtorët e vet i sollën shpinën. Kur fliste për atë problem, ai më shikonte drejt në dritë të syrit, sikur përgjigjen e kërkonte nga unë. Herën e fundit, para se të ndaheshim më tha: “Kur të vij herën tjetër…kena me folë për gjana që u ka ardh koha me i vu në jetë mençurisht… po jo me za të naltë!”… Po nuk qe e thënë që të shiheshim më në këtë botë. Ai shkoi në paqe me Zotin, duke pasur ëndrra jetike për familjen dhe shtetin shqiptar. Sigurisht,pati kundërshtarë, por asnjë armik të mirëfilltë!

“Dasma Shkodrane”

Pas vdekjes, Suzi erdhi me fëmijët e saj dhe më takoi. – “Të kam pru nji dhuratë prej Pjetrit, qi e ka pshtjell me dorën e vet, se mendonte me ardh’ me ta dhanë vetë, por…Pjerini (Pjetri) na iku para kohe… more vlla ”.

E shikova dhuratën e Arbnorit, ishte “Dasma Shkodrane” e punuar mjeshtërisht. E mbaja në dorë dhe mendja më çoi tek dasma e tij, ku i ftuar qe dhe Dritëro Agolli. Kur erdhi Driteroi, u çuam në këmbë dhe duartrokitem . Respekt për burrin që ua perplasi në fytyrë Enveristëve të pandreqshëm që u përpoqen…dhe e konvertuan pallton, por psikologjinë dhe shpirtin nuk e ndryshuan kurr! Nuk e di pse, por me syrin e mendjes, në tabllonë e “Dasmës Shkodrane”vendosa miqtë e mi të asaj kohe. Ndjeva mall për ta dhe Shkodrën. Më vonë, mendova se kjo dhuratë duhej të qëndronte si amanet për Shqipërinë në dorën e një politikani Amerikan, mik i veçantë i çështjes shqiptare, një nga ata personalitete të shquara, i cili i qëndron gjithnjë besnik traditës së miqësisë shqiptaro-amerikane.Gjatë një darke në shtëpinë e patriotit Ekrem Bardha,“Dasma Shkodrane” iu dhurua pikërisht një personaliteti të tillë, Senatorit Amerikan, Gary Peters. Në emër të “Kishës së Shën Palit”, ia dorëzoi zv/Kryetari i Këshillit të Kishës, patrioti Petrit Doda. I shpjegova Senatorit Peters, historinë e “Dasmës Shkodrane”, dhe kush e kish sjellur në Amerikë. Senatori Peters tha: “Qenka dy herë me vlerë.” Ai falenderoi për këtë nderim dhe u zotua se do ta vendoste në zyrën e tij.

Statuja e tij!

U derdhën lot krokodili… dhe për turpin e një politike pa princip, nderimi i tij u bë kalimtar, pa protokoll shtetëror.

U premtua shumë se statuja e tij do vendosej brenda Parlamentit shqiptar, biles u rrah dhe gjoksi, por fjalët i mori era! “Politikanët”shqiptar janë të vetmit njerëz në glob që karrigia e shtetit ua errëson arsyen, duke menduar se nuk do zbresin kurrë prej saj, prandaj sillen si padronë. Kur bien…, përçudi u vjen arsyeja dhe pendohen si një i sëmurë mendor pas terapisë elektroshok.

U deshën vite statuja të bëhej realitet. Skulptori Sadik Spahia, realizoi skulpturën e sotme. Për mua, gjykimi për statujën nuk përbën habi. Habija ime do ishte sikur ta lëvdonin:“Post-modernizëm!”,“Fantazi Surealiste!”, “Portret Ekspresionist Politikani!” etj…Mjafton të shikosh Statujat e Shenjta tek Katedralja “La Sagrada Familia”, e Gaudi-t, statujën e Krishtit midis urës që lidh dy kullat e St. Bartolomeo dhe St.Toma, dhe “Kurorën me Gjemba” nga DonMcCullough. Aty ka përgjigjet e pyetjeve, pa lodhur veten me shkapërcime logjike.

Në zallamahinë e protektorëve diletantë, një bravo, për skulptorin dhe organizatorët, kushdo qofshin ata! Gjithashtu, dhe për pjesëmarrësit e këtij evenimenti, të cilët treguan klas.

Jehona e statujës së Arbnorit , historikisht përbën një datë që skalitet si memorje, matematikisht bashkohet me statujat e tjera që fshehin lotët në “heshtje”. Po kaluam qëllimisht pranë tyre , na sjellin një epokë, dhe nëse nuk i kemi kundruall , “harresa” , kjo humbëtirë e ndërgjegjes … çdo ditë zbret nga një shkallë në amfitatrin bosh .

Moment reflektimi, apo … ?

Figura e Arbnorit mblodhi pozitë –opozitë, shtrëngim duarsh, biseda të ngrohta.Moment reflektimi? Një gjë është e sigurtë. Nuk është një rast për t’u paragjykuar.

Edi Rama, aprovoi vendin ku do vendosej statuja. Gramoz Ruçi, ftoi personalitete të pozitës dhe opozitës. Ai vendosi dhe një buqetë me lule duke u përulur përpara bustit Arbnori. Berisha dhe Suzana hoqën vellon që zbulonte në përjetësi dhëndrrin Arbnori. Lulëzim Basha, do çonte lart figurën e Pjetrit. O Zot ! Sa do kisha dëshirë që ky akt civilizimi të ishte në infinit, larg subjektivizmave primitive. Thellë në koshiencën time thashë, përjetova një ëndërr të bukur, por… subkoshienca ime që nuk më ka tradhëtuar asnjëherë, më solli të nesërmen, e cila përftoi pasqyrën reale, ngjyrën e shëmtuar të viteve që përjetuam…..

KONSULLATA E KOSOVES NE NJU JORK HAP LIBRIN E ZISE PER DEMAÇIN

July 30, 2018 by dgreca

Sot, 30 Korrik deri 1 Gusht 2018 nga ora 11:00 am – 3:00 pm, Konsullata e Përgjithshme e Republikës së Kosovës në New York hapë librin e zisë për të nderuar Heroin e Kombit Shqiptar, simbolin e rezistencës shekullore, Mandela i Kosvës Adem Demaçi.

Biografia:/

Adem Demaçi u lind më 26 shkurt 1936 në Prishtinë. Ai u rrit në rrethana tejet të varfëra, tipike për shqiptarët e asaj kohe. Arsimin fillorë e kreu në vendlindje.
Më 1942, me këmbënguljen e nënës së vet dhe me dëshirën e flaktë të vetë vogëlushit Adem, babai arriti ta regjistronte atë në shkollë, ndonëse për nga trupi ai dukej më i vogël se sa e kishte moshën. Në shkollë u tregua fort i zellshëm dhe i suksesshëm.

Krahas krijimtarisë letrare, ai ishte shumë i gjallë në kontaktet e tij në mesin e inteligjencës së re dhe shumë i afërt me popullin e thjeshtë të Kosovës së robëruar. Ai nuk nguroi që haptas të dënonte padrejtësitë e shumta të cilat regjimi serb vazhdimisht, në mënyrën më të vrazhdë, ushtronte ndaj shqiptarëve.

Dënonte shpërnguljen masive nën dhunë të shqiptarëve për në Turqi. Dënonte diskriminimin e shqiptarëve në çdo hap.
Në pranverën e vitit 1958, në revistën letrare me emër dhe me tirazh shumë të madh, “Jeta e re” falë guximit dhe përkujdesjes së poetit Esad Mekuli, në dy numra rrjesht u botua romani i Adem Demaçi “Gjarprinjt e gjakut”. Romani ishte shkruar me shumë dialogje në gjuhën popullore dhe kjo bëri që ai të kuptohej shumë mirë jo vetëm nga inteligjenca, por edhe nga turmat e gjera të popullit.

Emri i Adem Demaçit po lakohej me dyshim të madh nëpër zyrat e policisë sekrete serbe. Ai do të vihej, shumë shpejt, para provës dramatike jetësore: ose do të përkulej dhe do të inkorporohej në strukturën e regjimit, në funksion të vazhdimit të robërimit të popullit të vet, ose do të shqelmohej pa mëshirë nga regjimi dhe do të kalonte nëpër kalvarin e pafund të mundimeve.

Në nëntor të vitit 1958 Demaçi u arrestua në Prishtinë nga qeveria autoritare e RSFJ-së. Pas disa muajsh në hetuesi, doli para Gjyqit nën akuzën se ka bërë delikt politik, i inkriminuar si “propagandë armiqësore”.
Ai u burgos përsëri në vitet 1964-1974 dhe 1975-1990. Nga burgu u lirua vetëm pas shpërbërjes së Jugosllavisë në vitin 1990. 28 vjet burgim të rëndë në burgjet e Federatës Socialiste të Jugosllavisë. Opinioni publik e njeh atë si Mendela i Evropës, për sakrificën e tij për idealin e lirisë së popujve të shtypur.
Në vitin 1991 u nderua nga Parlamenti Evropian me Çmimin “Saharov”. Gjatë periudhës 1998/1999, kur mbaheshin takimet në Rambouillet të Francës për të ardhmen e Kosovës, ai ishte zëdhënës politik i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.Demaçi ishte kryetar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës (2005-2007).
Adem Demaçi me jetën dhe veprën e tij, është një personalitet i përmasave të përgjithshme njerëzore, altruist dhe promovues i të drejtave të komuniteteve pakicë dhe grupeve të margjinalizuara.

Në vitin 2010, ai u dekorua me Urdhrin “Hero i Kosovës”.