NGA ASTRIT LULUSHI
Ç’mund të thuhet për njeriun dhe natyrën e tij? Ai merr, grumbullon, shkatërron për ta bërë çdo gjë sipas natyrës së vet. Njerëzit flenë të qetë gjatë natës sepse të tjerët rrinë gati për të kryer veprime të dhunëshme në emër të tyre, thotë George Orwell.
Eshtë e çuditëshme, është për të qeshur dhe për të qarë, është paradoks që njeriut i duhet të luftojë për të jetuar në paqe.
Njeriu i mirë nuk i mendon paraprakisht fjalët nē se mund të tingëllojnë të sinqerta, dhe as hapat që hedh në se janë të vendosura – thjesht flet dhe bën atë që është e mirë, e drejtë. Eshtë si ai që nuk ka nevojë të kujtojë se ç’ka thënë më parë sepse gjithmonë thotë të njëjtën, të vërtetën. Shkalla e lirisë është e lidhur me shkallën në të cilën njeriu i përgjigjet bindjeve të veta. Prapëseprapë, nëse njeriu nuk lufton për të drejtën a lirinë kur lehtë mund ta fitojë pa gjakderdhje, nëse nuk lufton kur fitorja është e sigurt dhe jo aq e kushtueshme, mund të vijë rasti kur do t’i duhet të përleshet me të gjitha shanset për të gjetur një rrugë të pasigurt për mbijetesë. Por mund të jetë edhe më të keq; njeriut mund t’i duhet të luftojë kur nuk ka asnjë shans për fitore, sepse, siç thotë thotë Winston Churchill, është më mirë të vdesësh se sa të jetosh i robëruar, fenomen që njeriut i ndodh në çdo situatë, në çdo shoqëri, dhe jo vetëm nga i huaji.




