Archives for April 2019

KUJTESË- GJURMË TË NJË MËSUESI DHE SPORTISTI ME EMËR

April 19, 2019 by dgreca

-Me rastin e dy vjetorit të ndarjes nga jeta në Boston të Zhani Pilikës/

Nga Fuat Memelli/*

Nxitje për këtë shkrim u bë një përkujtimore e mbajtur në kishën shqiptare, Shën Trinia në Boston, me rastin e dy vjetorit të ndarjes nga jeta të mësuesit dhe sportistit të përkushtuar korçar, Zhani Pikika. Por, siç u shprehën disa pjesëmarrës, një përkujtimore, është pak për këtë njeri. Njerzit që kanë lënë gjurmë në historinë e një qyteti apo fshati, meritojnë më shumë. Ata e mbaruan misionine tyre, por nderimi për ta, nuk duhet të shuhet.

RRUGA SI MËSUES

Ishte viti 1954 kur Zhani kur mbaroi shkollën Pedagogjike në Korçë . Dëftesa e tij kishte gjithë notat pesa, notat më të mira të asaj kohe. Ëndëronte të vazhdonte shkollën e lartë por një “ njollë” në biografi nga gjyshi, e pengoi. Shokët e tij moshatarë si Xhevat Lloshi, Andonaq Lubonja, Dhimitër Orgocka, Viktor Gjika, Pirro MIlkani, Andrea Marjani, et, vazhduan shkollën , dikush në Shqipëri e dikush jashtë, ndërsa ai, jo. Kjo e mërziti djalin e ri, por ai vazhdoi me këmbëngulje rrugën e jetës. Në vitin 1955 e caktojnë mësues në Qafëzez të Kolonjës. Ishte djalë qyteti, i lindur e ritur aty dhe qe hera e parë që largohej nga Korça. Pasioni për profesionin fisnik të mësuesit si dhe ëndërat për të ardhmen, e bënin që të kapërxente vështirësitë e fshatit. Kishte qënë vetë nxënës ndërsa tani duhet t’i jepte mësim atyre. Pas dy vjet pune në fshat, me që loste futboll, e sjellin në Korçë dhe e caktojnë mësues në shkollën “24 Maji”. “Stacioni” tjetër i punës së tij, ishte Shkolla e Muzikës “Tefta Tashko Koço”, ku jepte mësim lëndën e matematikës. Megjithëse ishte lëndë e vështirë, ai e shpjegonte bukur dhe e bëntë tërheqëse për artistët e ardhëshëm. Megjithatë Zhani nuk iu nda shkollës, vazhdoi me korespondencë degën Biokimi , në Universitetin e Tiranës dhe Institutin Pedagogjik të Skodrës. Megjithëse u diplomua në dy degë të ndryshme, nuk hoqi dorë nga matematika, pasi e deshte këtë lëndë. Arben Kallamata, një nga ish nxënësit e tij, i diplomuar në anglisht në Shqipëri dhe tani mësues i kësaj lënde në Kanada, tregon:” Zhani Pilikën ne e adhuronim. Në kujtesën time ai ka mbetur i veçantë nga gjithë mësuesit e tjerë. Unë e konsideroj veten me fat që kam pasur këtë mësues aq të mire, simbol i përsosmërisë. Nuk ishte thjesht përkushtimi që ai kishte për të shpjeguar lëndë që ishin të vështira (na jepte matematikë dhe fizikë) dhe njohuritë që kishte për lëndën. Ishte edhe marrëdhënia e përsosur që ai krijonte me ne, sensi i pagabueshëm i drejtësisë, i masës, i gjithçkaje. Zhani ishte barazisht i drejtë me të gjithë, nuk anonte as nga ai që i kuptonte gjërat shpejt, dhe as nga ai që kërkonte kohë dhe shpjegim më të detajuar. Ai na vinte çdo ditë përpara një standardi tepër të lartë mësimor e moral dhe dinte të nxiste e të merrte maksimum nga secili”.

FUTBOLLI-PASION I HERSHËM I TIJ

Qysh të vogël e bëri për vete topi i futbollit. E dëshmon këtë edhe një nga fotot e herëshme të fëminisë. Mori pjesë në fillim në ekipin e të rinjve që ahëherë quhej “Puna” e më pas mori emrin “Skënderbeu”. Më 1955 kalon në ekipin e të riturve të kësaj skuadre. Ishte i vetmi me profesion mësues në atë ekip. Loste në mesfushë dhe mbante numurin 6. Sportdashësit korçarë e kujtojnë atë si organizator të lojës. Disa gola të kësaj skuadre, kanë zënë fill nga pasimet e tij. Dy-tre vjet kanë luajtur në një kohë me Skënderbeun, të dy vëllezrit, Zhani dhe Aleko Pilika. Alekua u bë sportist edhe më me emër se i vëllai e vazhdoi të meret me sport për një kohë më të gjatë. Në vitin 1965 e mbyll karierën e tij si futbollist. Gjatë viteve që loste futboll, ka patur trainer Kristaq Bimblin, Spiro Koçon dhe Maqo Prodanin. Teodor Vasua, një nga sportistët ikonë të “Skënderbeut” si dhe të Kombëtares sonë kujton :” Loja me ekipin e Skenderbeut, na bashkoi me Zhani dhe Aleko Pilikën në fund të vitit 1959. Zhani kishte filluar të stërvitej me ekipin “Puna” të Korçës, që në vitin 1959 rimori emrin “Skënderbeu”. Lojtëm bashkë me ekipin e Korçës nga vitet 1959 deri në shtator të vitit 1963, kur unë ika ushtar dhe kalova në ekipin e “Partizanit”. Mësuesi i shkencave ekzakte, Zhani Pilika, dollonte në lojën e futbollit për teknikë racionale elegante dhe për pasime të pagabushme. Figura e tij përcillte tek spektatorët, tek lojtarët e skuadrës sonë por dhe tek rivalët, imazhin e një personaliteti të edukuar me kulturë qytetare, pasi vinte nga një familje e tillë. Me lojën e tij ne morëm një pikë kulminante, pasi shënoi një gol vendimtar në ndeshjen me Lezhën, që na kualifikoi për të hyrë në kategorinë e parë në fund të vitit 1959”.

PASIONE TË TJERA

Veç mësuesisë dhe sportit, Zhani Pilika ka patur edhe pasione të tjera: ishin kërcimi dhe fotografia.Qysh në vitin 1950 ai mer pjesë në grupin e valleve të pallatit të Kulturës në Korçë. Fotot e fiksuara me atë grup, flasin më mirë për këtë pasion të tij. Fotografia-një pasion tjetër i tij. Fotot e shumta të bërë gjatë jetës, flasin për këtë. E ku nuk e sheh Zhanin?! Me familjen, me shokët, me nxënësit e klasës, me mësuesit, në stadium, etj..Fotografët e qytetit, ishin ndër mitë e tij të afërt. Djali i tij, Alfredi, duke i ngjarë babait, është jo më pak i pasionuar pas fotografisë. Ai i ka dixhitalizuar gjithë fotot , duke i vënë edhe diçiturat, siç duken edhe në disa fotot që shoqërojnë këtë shkrim.

NË AMERIKË

Në vitin 1999, Zhani vjen në Amerikë., duke bërë bashkim me vajzën e tij që kishte ardhur më parë.Më pas vjen nga Italia edhe djali i tij, Alfredi dhe kështu gjithë familja mblidhet në Boston. E kishte pasur ëndër Amerikën, pasi edhe paraardhës të fisit të tij, kishin qënë këtu. Në vitin 2007, bëhët qytetar amerikan. -U gëzua pa masë atë ditë, tregon djali i tij. Koha bën të vetën dhe në vitin 2007, ndron jetë në moshën 81 vjeçare, duke lënë pas një emër të nderuar, si mësues dhe sportist, mbi të gjitha, si njeri.

*Per me shume fotografi shihni ne Facebooki Gazeta Dielli

Shanahan: Jemi partnerë të fortë me Shqipërinë, Rusia rrezik

April 18, 2019 by dgreca

VOA- Vizita në Uashington e ministres së Mbrotjes së Shqipërisë Olta Xhaçka dhe takimi me sekretarin e Mbrojtjes në detyrë Patrick Shanahan, nxori në pah shqetësimin rreth ndikimit rus në rajon. Si përgjigje ndaj pyetjes së Zërit të Amerikës, sekretari Shanahan tha se rreziku që paraqet Rusia në Ballkan është një nga arsyet kryesore të zhvillimit të këtij takimi.

“Kjo është një nga arsyet kryesore pse po takohemi sot. Është rrezik dhe ndaj jemi partnerë të fortë”, tha zoti Shanahan për Zërin e Amerikës.

Në komentet e tij në fillim të takimit, zoti Shanahan vlerësoi bashkëpunimin e fortë mes dy vendeve duke përmenduar ndër të tjera agazhimin e Shqipërisë me trupa në Afganistan apo objektivin e shpallur nga pala shqiptare në kuadër të NATO-s për të paguar 2 për qind të Produktit të saj të Brendshëm Bruto, për mbrotjen.

“Marrëdhënia mes dy vendeve është e fortë. Dua t’ju falenderoj për kontributin dhe faktin që keni qenë një aleat model”, shtoi zoti Shanahan.

Kjo është vizita e dytë brenda një viti e ministres shqiptare të Mbrotjes Olta Xhaçka. Gjatë kësaj vizite u njoftua marrëveshja e arritur me Departamentin amerikan të Mbrotjes në funksion të modernizimit të forcave ajrore shqiptare, e cila parashikon marrjen e disa helikopterëve Black Hawk. Fillimisht Shqipëria do të marrë 3 helikopterë. Një tjetër projekt lidhet me rritjen e aftësive kibernetike të Shqipërisë.

Zonja Xhaçka tha se Shtetet e Bashkuara kanë qenë gjithmonë një mik i madh dhe aleat i popullit shqiptar dhe se pa mbështetjen dhe angazhimin bujar të tyre, siç tha ajo, fati i rajonit do të kishte qenë shumë ndryshe.

“Më lejoni të shpreh mirënjohjen e qeverisë shqiptare për administratën e amerikane për të qëndruar në mënyrë të vendosur me ne, në reformat kryesore që po ndërmarrim për të ndërtuar institucione më të forta demokratike dhe për të forcuar sundimin e ligjit. Veçanërisht për reformën në sistemin tonë të drejtësisë, i cili është vendimtar për procesin e pranimit në BE.

“Së fundi, por sigurisht jo për nga rëndësia, shpresojmë që brenda këtij viti të nisim punimet në bazën e parë ajrore të Aleancës në rajonin tonë, në Kuçovë, një zhvillim që besoj se e njeh rolin e Shqipërisë si një spirancë e stabilitetit në rajon dhe rrit rëndësinë tonë strategjike për Aleancën në tërësi”, tha zonja Xhaçka.

Duke iu referuar bazës në Kuçovë Ministrja Xhaçka tha se ky është një zhvillim shumë i rëndësishëm për një rajon që në vitet e fundit është bërë një pikë e nxehtë e rivaliteteve gjeopolitike dhe dëshmitar i një përpjekjeje shumë të bashkërenduar për të minuar sigurinë dhe stabilitetin.

TA MBËSHTESIM Dr. REKËN PËR PRESIDENT TË MAQEDONISË SË VERIUT

April 18, 2019 by dgreca

Nga Harry Bajraktari*/

Të Dielën, më 21 Prill, qytetarët e Maqedonisë së Veriut, u drejtohen kutive të votimit për të zgjedhur presidentin e kësaj republike. Nga tre kandidatët që ndodhën në këtë garë, është edhe intelektuali dhe diplomati shqiptar Dr. Blerim Reka, përballë dy kanditatëve maqedonas. E mira e këtyre zgjedhjeve presidenciale është se me përfundimin e tyre do të ikë nga presidenca njëri ndër shovenistët më të mëdhenj që ishte pengesë e afirmimit të shqiptarëve dhe pengesë për përdorimin zyrtar të gjuhës shqipe, Gjorgje Ivanov.

Shqiptarët e Maqedonisë së Veriut duhet të kujtojnë të kaluarën e tyre të largët dhe të afërt që pa rezervë ta përkrahin kandidatin e tyre të pavarur Dr. Blerim Rekën. Z. Reka është më së e nevojshme të gëzojë mbështetjen edhe të të gjitha partive shqiptare, qofshin ato pozitë apo opozitë. Nuk duhet të ketë opozitë në këtë rast se ky është kandidati i parë shqiptar që do të përballët me dy kandidatët e dy partive të ndryshme maqedonase.

Me zgjedhjen e Dr. Rekës për president, do të fitonin për shumëçka shqiptarët, dhe jo vetëm shqiptarët, por edhe Republika e Maqedonisë së Veriut dhe i gjithë rajoni. Z. Reka gjatë fushatës ka shfaqur idetë liberale e demokratike për ta çuar vendin e tij drejtë integrimeve në Bashkimin Europian dhe në NATO.

Për këto karakteristika që kandidati i pavarur shqiptar ka shfaqur në fushatë bashkë me shumë ndryshime të disa ligjeve diskriminuese, do të duhej të gëzonte një mbështetje shumë më të madhe nga shqiptarët, duke marrë parasysh se ky mund të jetë shans i volitshëm që shqiptarët ta marrin presidencën. Kjo përkrahje do të duhej të jetë më e fuqishme dhe më e bashkuar për gjithë shqiptarët e Maqedonisë së Veriut dhe shqiptarët në SHBA, e sidomos nga ata që kanë të drejtë vote, e gjithashtu edhe nga shqitarët e tjerë të diasporës Europiane dhe kudo tjetër.

Shembulli më i mirë u tregua nga malësorët e komunës së Tuzit që kur u bashkuan, fituan dhe kur vepronin ndaras, gjithmonë ishin humbës.

Shqiptarët në Maqedonin e Veriut kanë qenë faktorë vendimtarë në të gjitha proceset demokratike të këtij vendi, për një Maqedoni të barabartë për gjithë qytetarët dhe të gjitha etnitë, pa diskriminuar askënd. Z. Reka, si president, do të ishte një unifikim i një Maqedonie moderne që do të afirmonte vlerat demokratike dhe të drejtat e etnive të shumta në këtë republikë.

Nëse dalin shqiptarët masivisht dhe votojnë Dr. Rekën, ai me siguri në rrethin tjetër, të dytë do të përballej me njërin nga kandidatët maqedonas, që dy garojnë prej tyre. Prandaj, ta mbështetim se vetëm kështu të përbashkuar mund të bëhemi zot në vendet tona në Ballkan.

*Autori është veprimtar dhe biznesmen i shquar i komunitetit shqiptaro-amerikan dhe themelues i gazetës Illyria

RRETH PËRDORIMIT TË GAZIT LOTSJELLËS NË TIRANË

April 18, 2019 by dgreca

Nga Asllan Bushati/

Ka disa kohë që policia shqiptare po e përdor rregullisht gazin lotsjellës kundër cdo demostrate të opozitës. Ky përdorim (sipas të pranishmëve), shpesh ka qene provokues, jo proporcional me madhësinë e turmës, distancën prej saj dhe shumë shqetësues për individë të vecantë të cilët kanë kërkuar edhe ndihmë mjeksore të specializuar. Por shqetësim i madh ka qenë edhe për gazetarët, raporuesit e medias, kameramanët që janë penguar të bëjnë detyrën e tyre për informimin publik. Madje më e keqja ka qenë për banorët , ku sipas disa pohimeve del se afërsisht deri në një distancë gati një kilometër (vecanërisht për të moshuarit dhe fëmijët) është ndierë shqetësimi i përdorimit. Kurse bizneset për rreth vatrave të përdorimit në të gjitha rastet kanë ulur qepenët e shitoreve (aktiviteteve) duke pësuar humbje të konsiderueshme ekonomike.

Kjo është një gjë e pa parë më parë në Shqipëri, e panjohur për opinionin e gjerë dhe kuptohet shumë shqetësuese për një publik edhe përtej atij demostrues. Ajo nuk ka ardhur nga faktorë natyrorë të pa përballueshëm, por nga dora e Qeverisë dhe me dashjen e saj. Nga ajo që është zotuar e betuar se do ti mbrojë shqiptarët, do t’ju sigurojë jetën, pasurinë, punë e shëndetësi falas.?!

Marrë shkas nga sa më sipër, shumë miq të mi, shokë, ish kolegë, biznesmenë, demostrues dhe bashkatdhetar, më janë drejtuar si specialist i fushës së lëndëve helmuese luftarake (LHL) dhe ish Drejtori i Kimisë së Ushtrisë Shqiptare të prononcohem publikisht për këtë situatë .

Ajo që unë mund të them që në krye të herës , është se: pajtohem tërësisht me shqetësimin tuaj real. Shqetësim që në gjykimin tim e keni peshqesh vetëm prej Edi Ramës, keq qeverisjes dhe brutalitetit të tij e të klanit që e rrethon.

Por i ndodhur larg Tiranës (në distancë), e kam të vështirë të prononcohem për një dukuri që vetën e shoh në TV. Dukuri në të cilën nuk kam mundësi të marr kampione në ajër dhe në tokë, pranë burimit lotues dhe në distanca të ndryshme. Nuk di llojin e granatës, vendin dhe kohën e prodhimit e të skadimit, fletë-palosjen shoqëruese të këtij mjeti (malli) nga prodhuesi si dhe rekomandimet që prodhuesi jep për shetqësimet direkte dhe ansore, si dhe ndihmën e parë ndaj të dëmtuarve. Po ashtu nuk kam patur mundësinë të njihem me përmbajtjen e ligjit shqiptar (në se ka një të tillë), për formën dhe mënyrën e përdorimit dhe teknicitete specifike në raport me ligjet e vendeve të tjera.

Por ajo që unë mund të sugjeroj në këtë moment është që ky shqetësim i madh publik e qytetar lypset medoemos ti adresohet zyrtarisht Avokatit të Popullit, i cili sipas detyrimit kushtetues, duhet të jap përgjigje për gjithsa informacion ai ka për këtë situatë të krijuar nga segmente të Qeverisë.

Po ashtu është një e drejtë qytetare që ti kërkohet prokurorisë të bëjë publike gjithcka ajo ka siguruar nga kqyrja e vendit të ngjarjes. Në se ka teprime dhe tejkalime në përdorimin e gazit lotsjellës në kundërshtim me ligjin nga segmentet e qeverisë, prokuroria lypset të hapë procedim penal kundër urdhërdhënësit.

Shumica e ndërkombëtarëve në Tiranë ( rëndomtë e për cdo gjë), janë bërë palë vepruese e mbështetëse e Edi Ramës, duke konsideruar fajtor për cdo gjë vetëm opozitën. Atëherë miqt e mi, verini edhe ata në provë të prononcohen për përdorimin masiv të gazit lotues kunër demostruesve. Madje jepuni kampione (të marra në ajër dhe të mbetjeve në tokë) për të vërtetuar se sa të vërtetë apo të manipuluat janë?

Kur Qeveria Shqiptare dukshëm është e mbushur me skandale të njëpasnjëshme, kur ajo nuk është në gjendje të qeveris, kur ajo është lidhur me krimin e korrupsionin, mos t’ju duket ndonjë cudi e madhe që të përdor kundër jush edhe mjete eksperimentale lotsjellëse. Prandaj sygjeroj që beni matjet e nevojëshme.

KUJTIME NGA FESTIMI I 100 VJETORI I “DIELLIT”

April 18, 2019 by dgreca

Nga Agron Alibali/

Një mbrëmje të majit të vitit 2009 më përcillet një kërkesë përmes telefonit, së cilës nuk mund t’i thoja JO.

Së pari, ajo më vinte nga Ing. Agim Karagjozi. Me kryetarin fort të nderuar të Vatrës, kisha ndërtuar një raport shumë të ngrohtë, të drejtpërdrejtë, të hapur dhe miqësor. Ishim njohur dhe kishim pasur një bashkëpunim shumë të ngushtë qysh nga viti 1996.

Z. Karagjozi vinte me një propozim shumë të veçantë. Ai kishte menduar që të isha bashkë-drejtues apo moderator i programit zyrtar të Konferencës për 100 Vjetorin e “Diellit”, që do të mbahej më 13 qershor 2009 në Monroe College, Bronx, NY. Bashkëdrejtuese tjetër do të ishte znj. Merita Bajraktari McCormack, që në atë kohë jetonte në Virgjininë Veriore.

Filluam menjëherë nga puna. Pa humbur kohë folësit kryesorë më dërguan rezymetë e tyre.

Së pari, më bëri përshtypje niveli i referuesve. Gjeje aty Prof. Dr. Beqir Metën, si dhe kolegun e tij po nga Tirana, Prof. Dr. Muharrem Dezhgiun. Por gjeje aty edhe pendën e artë të letrave shqipe, Naum Priftin, studiuesin rigoroz Idriz Lamaj, shkrimtarin e mirënjohur dhe editorin e “Diellit”, Anton Çefën, si dhe studiuesin Sevdai Kastrati e gazetarin Dalip Greca.

Së dyti, më ngjallën interes tematika e larmishme e referateve. Roli i “Diellit”, gazetës historike të federatës historike, trajtohej në shumëanësinë e këndvështrimeve historike, letrare, gazetareske, biografike etj.

Sa shpejt kishin kaluar vitet. Vetëm 10 vjet më parë kisha qenë i ftuar, sërish nga z Karagjozi, por kësaj rradhe si referues, në 90 vjetorin e “Diellit”. Tema time ishte “Disa aspekte të së drejtës zakonore në faqet e Gazetës “Dielli”, ku sillja jo vetëm një trajtesë të kontributit të “Diellit” në këtë lëmë të çmuar të jus non scriptum shqiptar, por edhe dëshmi gojore të kumtuara nga ish-Kryetari i Vatrës, udhëheqësi legjendar i komunitetit shqiptar-amerikan dhe miku u çmuar, Z. Anthony Athanas. Në parantezë, mjerisht atë punim e kam vendosur diku në morinë e letrave e arkivës time, dhe ende nuk e kam botuar…

Mbaj mend, gjithsesi, se në atë përvjetor të 90-të udhëtova nga Bostoni për Nju Jork me mikun e prindërve të mij, shkrimtarin e njohur Skifter Këlliçi, i cili sapo ishte ngulur në Boston, dhe ftesën për pjesëmarrje e priti me kënaqësi.

Kurse me rastin e 100 vjetorit do të udhëtoja në Nju Jork me një njeri tejet të veçantë: nënën time Adivie Sharofi Alibali.

Udhëtimin prej mëse katër orësh për 100 vjetorin e kaluam pa ndonjë peripeci, dhe me kënaqësi dhe impjenim të veçantë filluam drejtimin e Konferencës, gjithnjë në bashkërendim e mirëkuptim me bashkë-drejtuesen znj. Bajraktari McCormack.

Konferencën e hapi Z. Agim Karagjozi.

Konferenca u prit me interes të veçantë. Salla përkatëse në Monroe College ishte mbushur plot. Kishin ardhur edhe të ftuar të tjerë nga gjithë Amerika, ku përmend Kryetarin e Shoqatës për të Drejtat e Njeriut “Çamëria”, z. Ahmet Xhafo nga Kalifornia, shkrimtaren Rozi Theohari nga Masaçusets, etj. etj. Natyrisht ishte dhe mbarë kryesia e Vatrës, ku shquheshin zz. Buçaj, Balaj, Rexha, etj, si dhe anëtarë të “Vatrës”, miq, dashamirës të “Diellit” e pjestarë të familjeve të referuesve.

Referatet e Prof Metës, zz. Çefa, Kastrati e Greca u mbajtën në pjesën e parë. Në pjesën e dytë folën Prof. Dezhgiu, shkrimtari Naum Prifti dhe Z. Lamaj.

Në një moment, midis referateve, do të përshëndeste z. Ahmet Xhafo në emër të Shoqatës “Çamëria”. Gjatë prezantimit të tij, përfitoj nga rasti dhe i tregoj sallës dy dokumente shumë të bukura që lidheshin me “Diellin”, dhe që i kisha gjetur në arkivën e aktivistit të shquar Bill Vasil Gunari.

I pari ishte Thirrja me rastin e Përvjetorit të Artë të “Diellit”, d.m.th. 40 vjetorit të saj, që i drejtohej lexuesve mbarë, ku ftoheshin kontribute për “nxitjen e përparimit arsimor dhe kulturor të Shqiptarëve të Amerikës.” Koka e letrës përmbante logon e famshme të “Diellit”, si dhe listën e Pleqësisë së Vatrës {Executive Committee], të kryesuar nga Anthony Athanas, si dhe kryesitë e të gjitha degëve të atëhershme.

Kurse dokumenti i dytë ishte edhe më i bukur, por mjaft i dhimbshëm. Ishte një letër e ngjashme, me logon e “Diellit”, dhe drejtuar lexiesve mbarë, e cila kërkonte mbledhjen e ndihmave humanitare për refugjatët nga Çamëria që ishin vendosur përkohësisht në Shqipëri mbas masakrave të qershorit 1944 dhe pranverës 1945…Një tjetër dëshmi, kjo, se VATRA dhe Dielli, atë kohë të kryesuara nga Noli e Panariti, qëndronin në krah të shqiptarisë edhe në ato ditë të vështira, si kurdoherë…

Konferenca po kalonte shumë mirë. Mbaj mend, në një moment në pushim, bashkë me znj. McCormack piqemi me z. Greca, që në atë kohë punonte në gazetën Illyria. Ishte koha kur editori i Diellit, z. Anton Çefa, ishte paksa i tërhequr, dhe “Dielli” kishte nevojë për mbështetje e ndihmë.

“Si të organizohemi që të gjithë sëbashku ta ndihmojmë më shumë “Diellin””, i drejtohem miqësisht z. Greca. Pjesa tjetër, siç thonë këndej, është tashmë histori. Nuk kaloi shumë, dhe z. Greca u emëria editor i “Diellit”, detyrë që e bën sot e gjithë ditën.

Një darkë mes miqsh u shtrua mandej në një restorant atypari, në Bronx. Midis bisedash të ngrohta më erdhën ndërmend fjalët e Anton Athanasit, si kujtime të vegjëlisë së tij:“Kur erdhëm në Amerikë, familja ime u ngul në New Bedford. Babai punonte tërë ditën, kurse Nëna kujdesej për shtëpinë dhe për ne. Nuk e harroj kurrë babai kur vinte nga puna në të ngrysur, Fjala e parë pas përshëndoshjeve ishte “ku është ‘Diell”, “Ku është “Dielli”. Unë, si i njomë dhe i vogël, nuk e kuptoja… Ç’do me thënë kjo? Ku e ka fjalën Babai? Po Dielli sapo perëndoi? Tani është errur…?! Mirëpo Babai e kishte llafin për Gazetën “Dielli”…” Dielli i Nolit, Konicës, Omarit, Çekrezit, Panaritit, e shumë editorëve të tjerë shkëlqen sot e gjithë ditën.”

“Gazetës ‘Dielli’ edhe 100”, i uruam të gjithë njëri tjetrit në atë mbrëmje të paharrueshme të 13 qershorit 2009.