Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Archives for June 2019

DR. HALIM BEGEJA, AVOKATI, SPORTISTI, KOMANDANTI I BATALIONIT “BESNIK ÇANO”

by

Dr. HALIM ALI BEGEJA- (1916-1977)- Universiteti i Montpelliese, France dhe i Sienes, Itali, Fakulteti i Jurisprudences/

Nga Maksim Begeja/

 Lindi me 6-2-1916, në një familje të hershme qytetare e intelektuale tiranase. I ati i tij, jurist i njohur, ndikoi së tepërmi në formimin e të birit. 

Halimi, arsimin e mesëm që e nisi në gjimnazin e Tiranës, e përfundoi në atë të Shkodrës, në vitin 1938.

 Përveç mësimeve, ai kishte si pasion jashtëshkollor, futbollin. 

Konstrukti fizik, shpejtësia, vullneti dhe prirja e lojtarit të mirfilltë sulmues, i plotësuar edhe me intelektin, ishin karakteristikat kryesore me të cilat që në moshën 15-vjeçare e bënë atë pjestar aktiv dhe të padiskutueshëm në formacionin e ekipit të madh të futbollit, SK “Tirana”. 

Në përbërje të kësaj skuadre, bashke me A. Karapicin, S. Stermasin, E. Hajnalin, J. Dashin, R. Lushtën, Naim Kryeziun, H. Korçën, V. Kajanën e sa të tjerë. 

Ai fitoi tre tituj kampion të Shqipërisë. Vlerat futbollistike të Halimit janë evidentuar dhe vlerësuar me shkallë të lartë nga specialistë dhe gazetarë të kohës, vendas dhe të huaj.

Nga shtypi i kohës është vlerësuar si një nga ikonat e futbollit shqiptar.

Ai gëzonte shokët e skuadrës dhe sportdashësit tiranas jo vetëm me aftësitë e tij si golshënues i dalluar dhe me veprimet e sakta tekniko-taktike, por edhe me sjelljen e tij të kulturuar. 

Halimi ishte “zjarrfikësi” i çdo mosmarrëveshje mes skuadrave apo mes tyre dhe gjyqtarit. 

Për vlerat cilësore të lojës së tij, flasin të gjitha ndeshjet ndërkombetare të zhvilluara nga ai, në përbërje të SK “Tirana”, megjithëse të karakterit miqësor, siç ishin ato me Malin e Zi, Dubrovnikun, Kotorin, Manastirin, Barin e Italisë, Iraklisin dhe Kavallën e Greqisë etj…

Pika kulmore e karrierës së tij sportive ishte 12 marsi i vitit 1936, dita kur, në moshën e tij 20 vjeçare, u përurua ekipi i parë kombëtar shqiptar i futbollit me Halimin si pjesëtar i patundur i asaj njëmbëdhjetësheje. 

Trajneri i parë që krijoi këtë skuadër, hungarezi Samu Singer, është shprehur me mjaft vlerësime për “gjimnazistin Begeja”, siç e quante ai dhe për rolin e tij në krahun e majtë të sulmit në ekipin kombëtar. 

Për të gjitha këto, ai është protagonist edhe në librin e dytë të serialit tonë “TIRANA PERSONALITETE”.

Me suportin financiar të familjes së tij, Halimi shkoi në Francë për të kryer studimet e larta në Fakultetin e Jurisprudencës të Universitetit të Montpeliesë. 

Duke evidentuar karakterin e tij të fortë, zgjuarsinë dhe dëshirën për dije, megjithëse, përsa kohe që qëndroi atje, këtë detyrë e përballoi me rezultate mjaft të mira, ai nuk arriti t’i përfundojë këto studime. 

I bindur pas nacionalizmës, Halimi, tërë jeten, ja kushtoi çeshtjes madhore të ribërjes së Shqipërisë. 

E për këtë shkak, në vitin 1942, u detyrua t’i ndërpresë studimet edhe pse ishte në vitin e fundit te tyre. 

Si shumë studentë të tjerë shqiptarë, të edukuar me frymën patriotike, edhe ai kthehet në Atdhe.

Kundërvënja ndaj pushtimit fashist bëri që ta internojnë në Siena të Italisë, ku vazhdon edhe studimet në Universitetin e Sienës, për të përfunduar vitin e fundit të fakultetit të Drejtësisë. 

Ai arrin që t`a  përfundojë atë dhe  të dipllomohet si avokat.

Pjesëmarrjen e tij në jetën politike të vendit, në përbërje të rinisë balliste, ai e shprehu në disa forma; ndër të cilat edhe si anëtar i delegacioneve të partisë së vet në konferencën e Pezës dhe në mbledhjet e Mukjes, të Tapizes etj… 

Në krahun tjetër, ky angazhim politik, u shtri edhe në aktivitetet sportive. Pa u shkëputur prej tyre; perkundrazi, Halimi i pa ato si një mundësi për shfaqjen dhe ngritjen e luftës kundër fashizmit dhe, në këtë sens, ai ishte nga më të gjallët. 

Ka qenë nga nismëtaret për rimëkëmbjen dhe gjallërimin e SK “Tiranes” pas pushtimit italian. 

Per këtë, u zgjodh edhe këshilltar i komitetit drejtues definitiv sportiv. Me rolin e tij aktiv, megjithëse në kushtet e këtij pushtimi, ai ndikoi ndjeshëm në rifillimin e aktiviteteve sportive të këtij klubi, madje në nivel kombëtar, edhe të klubeve të tjera të vendit.

Në luftën kundër pushtuesit, Halimi ka marrë pjesë edhe në veprimet luftarake në zonën për rreth Tiranës e Krujës. 

Në qershor të vitit 1944, shkon vullnetarisht në Kosovë si komandant i batalionit “Besnik Çano”, për të luftuar kundër komunistëve sllavë.

Në mbarim të luftës së dytë boterore, me 23 nëntor 1944, bashkë me nacionalistë të tjerë, përmes Tivarit, ai u largua nga Shqiperia për në Itali dhe pastaj në Amerikë. 

Si emigrant politik, duke kryer një veprimtari të madhe, ai mbeti gjithnjë një antikomunist i vendosur. Halim Begeja ishte anëtar themelues i komitetit “Shqipëria e Lire” dhe sekretar i këtij komiteti. 

Gjithashtu ai u zgjodh sekretar i përgjithshëm i Ballit Kombetar dhe se bashku me V. Andonin, H. Maçin, N. Peshkëpine e të tjerë botuan për disa dekada gazeten “Flamuri” të Ballit Kombëtar. Me këtë frymë vazhdoi veprimtarinë e tij kudo që ishte, në Europe dhe në ShBA.

Nuk arriti të kthehet kurrë në Shqipëri sepse me 17 janar të vitit 1977 ai vdiq në New York. 

Në vitin 1995 dekorohet nga Presidenti i republikës me medaljen “Per veprimtari patriotike” me motivacionin: “Eshtë shquar në veprimtarinë e tij anti komuniste për një Shqipëri të lirë dhe demokratike”.

THE MARCH FOR CHAMERIA IN NEW YORK …

by

VATRA PARTICIPATES AND PAYS TRIBUTE TO THE ARBERESH PARADE/

In my view, if we keep silent about a chapter of our history, then it
won’t be long before we would be forced to learn about Albania and
Albanians from the Serbs’, Greeks’ or Turks’ viewpoint. /

By Rafaela Prifti/

The Albanian Parade at the 2019 Annual Ethnic Communities March was dedicated to Chameria in recognition of the historic injustice that occurred in the Northwestern Greece region when the Cham population was violently driven out of their lands by Greek forces under the command of the Nazi collaborator of WWII General Zerva.

In contrast with the stifled politics of Albania’s leading class, the Albanian-Americans and hosts of community organizations marched proudly on June 8th to send the message that WE STAND WITH CHAMERIA! The co-founder of the Albanian Roots, who coordinated with the community representatives and oversaw the entire planning of the parade Marko Kepi, said to Dielli that the parade was the fourth event on Cameria. Mr. Kepi, who is also on Vatra’s Board, stated that recognizing the Greek genocide of the Cham population is a good step to bring forward an issue that continues to be silenced and ignored by the governmental institutions of Albania for political reasons. The widely respected TV journalist from Albania, Marin Mema and Grand Marshall of the Albanian Section of the Parade addressed the large group of parade-goers drawing attention to the importance of a unified diaspora.

Members of Chameria organizations from Tirana and Unites States, Dritan Sejko and Ilir Ademi, great many supporters and activists like Bashkim Braho, Gani Mezani, Justina Veli Spiro, Ahmet Giaffo marched together. The crowd cheered with excitement the Albanian Roots Presidents, Marko Kepi and Nik Beqaj as well as Former Congressman Joseph DioGuard. The event honored Bruno Selimaj, a well-respected patron of the Albanian cause. One of the honorees at the parade was Sali Bollati, notable advocate and survivor of the Cham extermination of 1944. For her dedication and contribution to the Chameria cause, the Secretary of the Pan-Albanian Federation of America Vatra, Nazo Veliu received the Honorary Marshall title and was congratulated by organization’s officials.     

During the first week of June the online readers and Facebook followers of Dielli have been regularly updated on the community’s events in the tri-state area. The June 8th parade completed the week-long program on a high note by assembling a large number of community members and organizations in a remarkable display of support and a cultural showcase of costumes, songs and dances from Chameria and other Albanian regions. A supporter and co-organizer of the parade, Vatra was well-represented by the Chairman Dritan Mishto, Secretary Nazo Veliu, family members of the Treasury Marjan Cubi, Board members Frederik Ndoci, Dalip Greca, etc. I was ‘teamed’ up with my daughter, sister and nephew who all contributed to assemble a short video-clip from this year’s parade which was posted at Dielli online. The report presented comments and remarks assembled hastily from Vatra’s float at 43rd Street and 6th Avenue yet it conveyed the spirit and enthusiasm from the location. The President of Pan-Albanian Federation Vatra, Dritan Mishto acknowledged that the parade provides an excellent opportunity to present our values, cultural traditions which are expressed in our music, dresses and so on. “What’s particularly remarkable is that 50 years ago Vatra organized the first parade with the Arberesh community here.” He added that half a century later, Albanians have gathered to advocate at this event that brings all of us closer together while raising awareness around an issue of great importance for Albanians.

When asked about his impressions of the event, Dielli’s Editor Dalip Greca’s said that he has covered the parades in the last twenty years and for the second time in the last decade the Albanian-American community marches for Chameria. He noted that the 2019 event marks the 50th anniversary of the first Parade led by Vatra and the Arbëresh of Italy, supported by the Albanian intellectual who had exiled there at the end of WWII, the clergy representatives of three religions. “It was a truly grand manifestation conducted by Vatra at the time as well-structured organization. The records show that five thousand participants marched along Fifth Avenue from Hotel Americana to Saint Patrick’s Cathedral, holding posters and banners as Proud Americans of Albanian Heritage. Leading the parade were the Arbëresh Women dressed in traditional costumes, Albanian-Americans scholars and an intellectual of the highest ranks, Lume Juka. Marching along them were the children of the late president of Vatra Agim Karagjozi, who was there with his family, and many well-respected figures like Rexhep Krasniqi etc. It is fitting to remember the parade on this day. Fifty years later, Vatra is a co-organizer of the march for Chameria. On our float we have Vatra’s senior officials, and members of a delegation from the Dossier Information Authority, Mr. Simon Mirakaj and his colleagues, as well as families, parents, teachers and students of the Albanian School Alba Life. Dielli’s Editor commented that the 1969 parade in Manhattan organized by Vatra illustrates an important point regarding the role of Vatra as an ‘institution’ for the community and its proud history. “To the voices of critics who question “Why Vatra?” we say “That’s Why!” The Pan-Albanian Federation of America has been there from the start, literally. You see the banner on the side of the float that is dedicated to the 110th Anniversary of Dielli that we marked earlier this year. An accomplishment that makes us all proud. And when you see the children who are dancing and singing here, you cannot help feeling optimistic.” Taking note of the turnout, Dielli’s Editor Dalip Greca said that the parade offers a great venue to present our traditions displayed in costumes and songs but also as a form of activism in the public arena.

He expressed satisfaction with the extensive coverage on the online platform of Dielli of the Albanian Week Program. Unlike the community actions here, he noted that “there is no political will by the Albania’s government to speak up about the issue. Seeing here the representatives of the Information Authority on the Dossier of the Former State Security is a reminder us that the Cham issue concerns all the Albanian Institutions and organizations in and out of Albania’s borders.” He completed his remarks by saying “This event reaches to the American public, the diaspora and Albanians back home, aiming to ultimately arouse Albania’s political class from its paralysis.” From every brief statement and comment from the young students to the old survivors, the message was WE STAND WITH CHAMERIA!  

In the course of the parade, I too was asked for comments by honored TV colleagues and media personalities Qemal  Zylo and Adem Belliu.

I expressed my view that the Cham issue illustrates the point that if
we keep silent about any chapter of our history, then the time will
come when we would have to learn about ourselves and our country from
the viewpoints of Serbs, Greeks or Turks.

FEDERATA VATRA: OFROJUNI QYTETARËVE ZGJIDHJE AFATGJATË!

by

New York, 22 Qershor 2019- Federata Panshqiptare e Amerikës VATRA, ashtu si mbarë shqiptarët në botë, po ndjek me shqetësim situatën në Shqipëri. Është thellësisht e dhimbshme, që edhe pas afro tre dekadash pluralizëm, sërish evidentohen probleme të thella lidhur me proceset zgjedhore, ndërhyrja në të cilët është tërësisht e dënueshme.

          Federata VATRA ka mbajtur në vijimësi qëndrime kritike ndaj sjelljeve politike që janë ndjekur në dëm të konsolidimit të standardeve të demokracisë. Situata e paprecedentë e ditëve të fundit bën më shumë se kurrë evident nevojën e palëve për t’u ulur në bisedime dhe për t’i ofruar popullit një zgjidhje afatgjatë, që do të mund të sigurojë jo vetëm standarded demokratike të vendit, por edhe një paqe dhe unifikim shoqëror. Konflikti civil, i cili po hedh shtat dita-ditës nuk duhet lejuar dhe qeveria ka përgjegjësinë kryesore të gjejë rrugët për shuarjen e tij. Ashpërsimi mosmarrëveshjeve politike shoqërohet fatkeqësisht me dasi të mëdha shoqërore, gjë e cila dëmton objektivat evropiane të vendit.

           Federata VATRA mendon se palët do të ulen në tryezën e bisedimeve, duke shpresuar që platforma e bisedimeve do të jetë serioze dhe jo thjesht kalimtare, por ndërkohë shpreh keqardhjen për humbjen e kohës, nga e cila humbet Shqipëria dhe populli.

Provokacioni, armë e mendjeve inferiore

by


Nga Alfons GRISHAJ/ Inteligjenca e kulluar e njeriut nuk e njeh formën provokative si një mënyrë  të  marrëdhënieve në shoqëri, përkundrazi, jo vetëm që nuk e ushqen, por e lufton dhe e dënon atë si një reaktiv inferior.  
Provokimi politik është armë e mendjeve inferiore, që përdoret për të nxitur apo përshkallëzuar konfliktin mes “palëve”. Ajo është arma e preferuar e diktatorëve ose diktaturave për të bërë trysni mbi kundërshtarin, dhe nganjëherë shërben për të trimëruar  veten në situata paniku. Provokimi politik nuk është komponent i formimit estetik, sepse në thelb estetika është nëna e etikës, funksioni i së cilës është të ngrejë cilësinë e komunikimit të individit në nivelet më të larta, duke mos e lënë të bjerë në banalitete e veprime të ulëta për qëllime meskine, anakronike, diabolike që prishin ekuilibrat brenda një shoqërie, aq më tepër kur këto ekuilibra janë tejet të brishtë, siç është rasti i shoqërisë sonë kërkon të krijojë një vetësiguri dhe mbijetesë.
Gjithë këto ditë kam ndjekur me vëmendje provokacionet e një qeverie dhe një Kryeministri në panik. Qetësia e shtirë dhe batutat e dala boje, padisin shformimin e amalgamës së një klani aventurier, që është duke u vetëgremisur. Arrestimet politike janë forma më evidente e degradimit të një qeverie diktatoriale, e cila mund të arrestojë, të godasë, të helmojë dhe të shtypë përkohësisht me mjetet e dhunshme masat, por kurrë nuk mund të fitojë mbi lirinë! Çdo njeri që ka lexuar historitë e diktaturave, e di mirë çfarë është dallga e lirisë:  fundin e turpshëm të diktatorëve, mbase dhe të tmerrshëm. Një filozof  (!) thotë: “Populli që rrihet pret të ngre krye”! Këtë thënie pothuajse e ka harruar klasa e politikës shqiptare, veçanërisht “Rilindja” e Ramës. 
Pjesë e turpshme e provokimit politik u bë e ashtuquajtura “Opozita e Re”, teprica listërore që mbiu në Parlament nga fara e “Rilindjes”, e që po i shërben Ramës si helmetë për t’i ruajtur kokën. Ky formacion pa identitet, i përbërë nga individë që hiqen si të zgjedhurit e popullit dhe flasin në emër të elektoratit, megjithëse propocionalë në lista pa ballafaqim e personalitet hipotekal politik, është një tjetër dëshmi e disfunksionit të demokracisë tek ne, që tregon se sa serioze dhe emergjente është situata politike në vendin tonë.  Përveç dy anëtarëve të listës emërore të Opozitës së Re, asnjë tjetër nuk nuk ka fuqi për të kandiduar direkt pa siglën e Partisë Demokratike apo të LSI… Të gjendur aksidentalisht në Parlament, në karriget e rreshtuara në krahun e opozitës, ata flasin për një moral opozitar, që përveçse nuk është opozitar nuk është as dhe fare moral, por thjesht një prostitucion politik, që ka për qëllim të krijojë një imazh “normaliteti” të ligjvënësit, aq më tepër sot kur kauza e opozitarizmit është kryeçështja e ditës në Shqipëri. Dublimi i opozitës është gjithashtu akti më i shëmtuar politik që pas shembjes së diktaturës në Shqipëri. Asnjë ishkryeministër nuk e ka tentuar e ndoshta as që e ka çuar ndërmend këtë skenar. Ky lloj “legjitimiteti” i një Parlamenti ilegjitim, që ka humbur çdo lloj sensi logjik para një opinioni të shëndoshë, është shndërruar në një grotesk që ngjall njëherazi gaz dhe trishtim! Vallë kjo është elita e ndërgjegjes së nacionit?! Jo! Atëherë pse jemi katandisur në këtë gjendje? Epo… Shqipëri hesapi. Në Kuvend mund të shkojë gjithkush! Në traditën tonë etnike, në Kuvend shkonin vërtet të gjithë, por protagonist nuk mund të ishte gjithkush. Flisnin të urtët, trimat dhe të tjerët dëgjonin dhe bindeshin. Vendosej për të mirën e përgjithshme dhe zbatohej me vullnet nga të gjithë. Parlamenti aktual është i atillë si rezultat i devijimit nga demokracia. Sepse demokracia e vërtetë nuk definohet nga numrat. Po të ishte për numrat atëherë rekordi u përket diktaturave.  
Rasti i provokimit të Presidentit të Republikës për shkarkim është tjetër dëshmi se rendi kushtetues në Shqipëri ka rënë. Vendi ka shkuar nga republika parlamentare drejt asaj kryeministrore të tipit musolinian. Të gjitha institucionet ligjzbatuese në vend, që nga policia e deri tek Komisioni Qendror i Zgjedhjeve, po i binden verbërisht urdhrave të Kryeministrit, edhe pse e dinë se veprimi i tyre është në shkelje flagrante të ligjit, ndërkohë që në kushtet e mungesës së Gjykatës Kushtetuese, çdo sulm ndaj institucionit të presidentit, s’është tjetër veçse grusht shteti. Vetëm kjo Gjykatë, ka të drejtë të shqyrtojë vendimet e Presidentit gjatë ushtrimit të kompetencave të tij. 
Aventurierët rozë vazhdojnë revanshin… nuk ndalen, duke matur pulsin opozitar me instrumentin kriminal të provokimit, për të parë se sa duron opozita? Tani Ramëzinjtë po pregatiten që të nxjerrin një “ligj” të ri puro komunist, sipas të cilit, njerëzve që protestojnë kundër Komisineve zgjedhore t’u ndalohet dalja jashtë atdheut për 5 deri 10 vjet. Ky është budallallëku dhe çmenduria më e madhe që mund të kem dëgjuar ndonjëherë. Shkelje flagrante e të drejtave të njeriut!!!
Arrestimi i mëse 190 protestuesve të opozitës, kërcënimi i Bashës me pisllëqet e teneqexhiut, arrestimi i ish-deputetit Bardh Spahia, provokon opozitën për t’i rënë trompetave deri në skajin e fundit…, që pastaj klani socialist të shfajësohet në arenën ndërkombëtare: “E shikoni nuk ishte faji jonë…!!!”. 
Në Shkodrën dhe Kavajën e demokracisë po zhvillohen përleshje midis protestuesve e policisë politike, gjithashtu dhe në qytete tjera si Tropojë, Kukës etj. Në Shkodër, Kryetarja e Bashkisë nuk i dha leje Edi Ramës për të zhvilluar mitingun në një nga sheshet kryesore të qytetit, ai e zhvillojë me dhunë (rreth një mijë forca policie ishin bërë kordon pë të bllokuar protestuesit) duke thyer ligjin. Ligjin duhet ta zbatojnë të tjerët, por ai jo?! Provokim i hapur për gjakderdhje! Voltana Aemi, Kryetare Bashkie, autoritetplotë, një zonjë e nderuar  që vjen nga një  familje e persekutuar, e cila  u shqua që më 2 Prill 1991,  si një trimëreshë antikomuniste, tani ajo hahet dhëmb për dhëmb me Ramëziun, një laraman në shpirt dhe në psikë. Rama, që deri dje mburrej për mjeshtërinë e tij në artin e provokimit, tashmë duket se ka dalë fare jashtë kontrollit. I provokuar nga kriza që ka shkaktuar vetë, ai përpiqet të kapet pas imazhit të mbështetjes perëndimore duke shfrytëzuar për këtë deri dhe axhendën e rutinës diplomatike. Mos mendon ai se ka në krah perëndimin dhe duhet t’i hipë në shpinë opozitës?! Një gjë nuk e di ai dhe diletantët politikanë dhe  nuk e kuptuan kurrë se, Perëndimi, bën rrokadon sipas situatave, biles, kur mendon se i ke fituar dhe i ke  miq… papritmas i humbet, sepse ata i kanë të shenjta parimet e lirisë dhe  nuk i shkelin kurrë. 
Provokacioni politik është lojë e mendjeve inferiore që moleps rrangun më të ulët të shoqërisë civile, politike dhe ushtarake, të cilët nuk janë kurrë në gjëndje të ngrihen në nivelin e lidershipit intelektual bashkëkohor, për t’i shërbyer filozofisë së bashkëpunimit, zhvillimit, stabilitetit dhe qeverisjes e një shteti sipas parimeve dhe standarteve të demokracisë së vërtetë. Prandaj Shqipëria zvarritet në agoni, duke kaluar nga ekstremi në ekstrem. 
Shqiptarët do i gëzojnë frytet e lirisë vetëm atëherë kur pushtetarët e tyre të kuptojnë se respekti për kundërshtarin politik është një nga vlerat më të larta që kultivon demokracia, Këtë virtyt e gëzojnë natyrisht vetëm liderët e emancipuar, por jo provokatorët e konflikteve politike, që synojnë të zgjasin pushtetin nëpërmjet zgjatjes dhe thellimit të krizës politike, e cila i ka zënë frymën mbarë shoqërisë sonë. 





“Vetevrasja e nje Kombi” ose Brenga e Moskuptimit

by

Nga Genci Nepravishta/

Eshte veshtire ti besh analize nje libri me kaq shume analiza historike ne vetvete, sepse nuk eshte e lehte te gjesh fjalet per nje mendje te ndritur qe kishte edhe trimerine edhe patriotizmin e shqipetarit te ndershem, I cili ka njohur edhe veshtiresite e fillimit te shtetit. Por ka patur edhe dijen si armen me te forte per te kuptuar rendesine e ngjarjeve qe jetoj. Si dhe per te parashikuar te ardhmen.

Ne qofte se do me duhej ti vija nje emer, do e quaja diplomati luftetar. Pena e mprehte, e gershetuar me gegerishten e bukur shprehese qe me kujton Fishten, Mjeden, Shiroken dhe Migjenin te pamundeson gjetjen e nje rreshtimi mendimesh qe te jete po aq I bukur sa libri. Dua ta perseris qe arma me e forte eshte dija, qe ajo qe e bente patriot,qe e bente te dallonte mikun nga armiku, te kuptonte se nga duhej kthyer vela per lundrim dhe te dinte se e armdhja do te ishte si ai e parashikoj. Ai e njihte mire te mundeshmen dhe te pa mundeshmen.

Besoj se nuk qe vetem dhe dha kushtrimin, (si Kasandra lajmeronte per te ardhmen e Trojes,se do te digjej) por pak kush e degjoj ate ze, e them dhe e besoj se rruga me e veshtire per te ndjekur eshte ajo e idealit,dhe ideal me te madh se Atdheu nuk ka. Fatkeqesisht Fishta kishte te drejte dhe e citoj me keqardhje: Troç, dy fjalë, kombit mbarë, Sy me sy me ja thanë deshta: “Ma zor mblidhen dy shqyptarë, Sesa mblidhet nji thes me pleshta”. Ajo ndodhi, dhe vazhdon te ndodhe. Duket sikur ky liber te jete shruajtur die, sikur flet per te njejtat problematika te nje mos bashkpunimi te nje neperkembje te interesave te vendit dhe njerez qe patriotizmin e kane vetem per fasade. 

Shume e sulmuan! Pse valle ? Apo ngaqe ndoshta ai I njihte mire “ata”? Apo sepse “ata” nuk e benin dot ate qe ai bente? Apo conin ujin tek mulliri i tjeterkujt? Apo shpresonin se keshtu I sherbenin padroneve qe ju kishin premtuar kolltukun? Ai nuk loyeti dhe as nuk e deshi ate fron, ai u perpoq edhe I vetem tju hapte syte , I vetem kunder te gjitheve , kjo I rrit emrin dhe vleren Akoma me shume, e bene nje ider luftetar qe largohet I fundit nga fusha e betejes. Lufton dhe mendon, hedh ne leter lavdine e burrave te shqiperise, perdor diturine dhe diplomacine te bisedoje me te gjithe por mbi te gjitha ai hedh ne leter bashkebisedimin me te veshtire, ate me brezat e ardhshem, dhe kjo e ben te madh. Besoj se ate fjale I ka thene me vehte mijera here, ka menduar takimin me historine, ka meduar ti japi nje ndihme te madhe te vertetes lakuriqe pa rrobat e partive me skino-tradhetare.

Ka menduar ti percjelle brezave ate mesazh qe ai e pati si moto; “Atdheun e duam se eshte I joni, jo se eshte I madh a I vogel, jo se eshte I pasur apo I varfer.”

Fatkeqeshisht Shqipetaret Akoma nuk dine te bashkohen, ende bien preh e interesave te castit. Nuk dine a ndoshta nuk duan te dalin nga levozhga e egoistit. Nuk munden te shohin apo te mendojne se ka dicka pertej individit eshte ai Atdhe qe permenda me lart, qe pret nga sejcili nga ne. Ndoshta kjo ka qene brenga me e madhe e Kol Bib Miraka, kur ndrroj jete….qe nuk e kuptuan.

21 Qershor 2019