Nga Astrit Lulushi/
YouTube mbart një mori filmash historikë. Vëmendje këto ditë ka tërhequr një film dokumentar (3 orë e 30 min.) që flet mbi mënyrën se si u ndërtuan Piramidat e Mëdha të Egjiptit. Filmi ka për drejtor dhe skenarist një shqiptar me banim në Francës, Fehmi Krasniqin, diplomuar në universitetin Lumiere të Lyonit.
“The Great Piramid K-2019”, titullohet kështu sepse lëshimi i filmit shtator 2019 në kinematë e Francës hapi një mënyrë të re në të menduarit, duke hedhur dritë mbi një pikë referimi kritike të historisë.
Dokumentari, tani anglisht, edhe ne YouTube, hedh poshtë teoritë e egjiptologëve që Piramidat e Mëdha u ndërtuan nga skllevër të panumërt që tërhiqnin gurë gjigantë nga larg dhe i grumbullonin ato përmes një sistemi shinash dhe vinçash primitivë. Metodat e prerjes dhe ngritjes së gurëve, secili me peshë qindra tonë, do ta bënte këtë detyrë të pamundur. Për më tepër, thonë egjiptologët, gurët merreshin përtej lumit Nil. Por asnjë anije e asaj kohe nuk mund të mbante një gur kaq të rëndë pa u fundosur. Krasniqi hedh poshtë edhe teoritë mbi një civilizim të humbur ose qenie superiore jashtëtokësore si kryesisht ose plotësisht përgjegjëse për ndërtimin e Piramidave; dhe sjell teorinë e tij se egjiptianët e lashtë i ndërtuan piramidat ashtu si gjeneratat pasardhëse do të ndërtonin tempujt, katedralet, rrokaqiejt dhe shtëpitë e tyre; jo duke prerë dhe ngritur gurët e gjetur në Natyrë, por duke përdorur gurë artificialë, emërtimi i përgjithshëm i të cilit është “betoni”. Ishin egjiptianët e lashtë ata që filluan përdorimin e betonit në ndërtim, dhe ishin ata që zbuluan ose shpikën shkencën (shkencat) që bënë të mundur ndërtimin e piramidave – argumentohet në filmin e Fehmi Krasniqit.
Çdo vit lumi Nil do të derdhej, duke përmbytur fermat në brigjet e tij dhe të gjitha zonat e afërta të ulëta. Egjiptianët evakuoheshin në kodra dhe prisnin që ujërat të tërhiqeshin, gjë që zgjaste katër muaj. Krasniqi thotë se ata e përdorën këtë kohë për të vëzhguar, soditur dhe llogaritur; dhe për të ndërtuar piramida. Përmbytja do të fshinte të gjitha pikat e referimit që përcaktonin pronat e tyre ose çfarë pjese i përkiste secilit fermer. Egjiptianët u detyruan kështu të shpiknin një sistem matjeje. Ata shpikën sistemin metrik bazuar në një pikë uji që është gjithmonë një centimetër. Njëqind centimetra bëjnë një metër. Ata gjithashtu shpikën gjeometrinë, format e ndryshme të saj, katrorët, drejtkëndëshat, paralelogramet, kubet, qarqet, nocionet e rrënjëve pi dhe katrore, dhe koncepte të tjera mendore që lejojnë matje më komplekse.
Në kohën kur u ndërtuan piramidat, njohuritë e egjiptianëve për matematikën kishin arritur një shkallë të tillë sofistikimi që ata planifikuan dhe shkuan rreth ndërtimit të piramidës, shtresë mbi shtresë, jashtë dhe brenda, me një precizitet të habitshëm.
Filmi paraqet në forma të animuara, se si punëtorët e piramidës përdorën energjinë diellore të përqendruar përmes një lupe në një rreze si lazeri për të copëtuar dhe shkrirë gurin gëlqeror dhe granitin që ata mund ta transportonin në distanca më lehtë dhe ta derdhnin në kallëpe. Ishte ky përdorim i teknologjisë së energjisë diellore, së bashku me përparimet në fusha të tjera, që i dha mundësi Egjiptianëve të mbaronin piramidat në një kohë relativisht të shkurtër, duke pasur parasysh që punëtorët e piramidave funksiononin vetëm katër muaj të vitit, gjatësia e kohës që brigjet dhe luginat e Nilit përmbyteshin.
Kishte kohë që ishte zbuluar se rrezja e diellit përmes një lupe mund të ndizte një zjarr. Nëse nuk janë gjetur relikte të thjerrëzave zmadhuese të përdorura, nuk do të thotë se nuk kanë egzistuar – mund të jenë fshehur me kujdes për të parandaluar rënien e tyre në duar të rrezikshme – ato mund të gjenden herët a vonë nga njerëz që dinë se çfarë kërkojnë, thotë drejtori dhe skenaristi Fehmi Krasniqi.
