Archives for December 2021

Si e pashë Malalën në sytë e vajzave afgane në Shqipëri…

December 20, 2021 by s p

Rajmonda Xhetani

Frymëzimi për të shkruar diçka, vjen kur një situatë apo ngjarje i provokon emocionet tona.

Marrëdhënia ime me librin ka qenë gjithmonë e ngushtë.

Libri i parë që mora në dorë gjatë pandemisë, ishte një libër që më ishte dhuruar nga një mikesha ime, disa javë më parë. Fillova të lexoj me kureshtje, “Unë jam Malala”. Kisha dëgjuar për Malalën, kisha dëgjuar dhe për bestseller-in me 351 faqe që Christina Lamb kishte shkruar.

Nuk mbaj sesi arrita deri në fund të librit, Me një gjuhë të thjeshtë e të qartë, renditeshin të gjitha ngjarjet në Pakistan, thyerja e tabuve sociale, lufta ndaj analfabetizmit e fuqia e penës.

Kauza fisnike, për të cilën luftoi një vajzë e vogël si Malala, u përkrah e u vlerësua nga aktivistët për të drejtat e grave. Malala luftoi për të drejtën e tyre për arsimim, duke e cilësuar “penën” si një fuqi të madhe. Vetëm në këtë mënyrë gratë mund të luftonin krah për krah me burrat.

Ishin shtatë librat e autores Jean Sasson që pasuan leximin e “Unë jam Malala”. Ngjarjet zhvilloheshin në Arabinë Saudite. Ndryshonin fytyrat, ndryshonte vendngjarja por mënyra si trajtoheshin vajzat dhe gratë ishte e njëjtë.

Në këto libra, dëshmohej historia e vërtetë e princeshës Sulltana dhe princeshave të tjera që i përkisnin familjes së saj. Princesha Sulltana ishte e vendosur për ti dhënë fund shtypjes së grave dhe vajzave në vendin e saj. Shtypja që ju bëhej grave dhe vajzave aty, në cdo kulturë tjetër do të shihej si një shkelje e tmershme e të drejtave njerëzore. Nuk ndaloja së lexuari, isha e etur për t’u informuar në lidhje me ngjarjet atje edhe pse shpesh ishin çnjerëzore.

Pas leximit të tyre kërkova informacion për Ligjin e Sheriatit, çfarë përmbante dhe deformimin qe i bëhej.

Ligji i Sheriatit do të thotë, ligj fetar, kod ligjor i legjitimuar fetarisht, i pandryshueshëm.

Realiteti tregonte që që ky kod fetar, po keqinterpretohej, e të prekura shumë nga ky keqinterpretim ishin vajzat dhe gratë.

Edhe pse të gjithë këto libra të “gozhdonin” kishte shumë momente që ishte e nevojshme, të bëje një frymëmarrje të thellë e ti ktheheshe sërish librit.

Kur kërkoja në google shfaqeshin disa foto që tregonin dëshirën e madhe të vajzave dhe grave për t’u përfshirë në jetën sociale dhe politike të vendit. Më tërhoqën vëmendjen, fotografitë e disa vajzave afgane duke punuar në një internet-kafe ( 8 Mars 2012), fotografia e Nima Suratgar kandidate për parlamentin afgan ( 2010) si dhe një futbolliste afgane ( 2014).

Gjatë këtij viti kur tensioni në Afganistan arriti kulmin, lexoja të gjitha lajmet që informonin për gjendjen atje. Sigurisht që ishte e pamundur të mos përfshiheshe emocionalisht, kur mendoje një popull që vuante nga shkelja e të drejtave minimale.

Në verën e këtij viti, Shqipëria ishte një nga shtetet që hapi dyert për shtetasit afganë. Gjendesha përtej kufirit (jo shumë larg) kur e lexova në lajmet e ditës.

Nuk e dija që do të ishte pikërisht institucioni ku unë punoja, “ streha” e parë që do t’u ofrohej shtetasve afganë , e që do të isha unë një nga personat që do të udhëzohej për ti mirëpritur. Më në fund kisha mundësi të ofroja ndihmën time modeste, atë që e kisha imagjinuar shpesh herë.

Pavarësisht dëshirës së madhe nuk e dija që do të vinte një moment i tillë.

Eshtë e vështirë, ndoshta e pamundur që ta përcjell si duhet emocionin që përjetova kur mbërriti autobuzi i parë (që vinte nga Aeroporti Ndërkombëtar). Në fund të fundit, emocionet e forta nuk mund të tregohen. Të qenit vajzë, grua, punonjëse sociale, më nxiste akoma më tepër për t’u gjendur aty gjatë atyre ditëve. Jam e bindur që shumë prej personave që gjendeshin aty për t’i mirëpritur përjetuan emocione të forta. Ishin orët e para të mëngjesit, ekzaktësisht 03.15. Autobuzi ishte i mbushur me burra, gra dhe shumë fëmijë.

Në mendje më vinte Malala, më vinte princesha Sulltana, e çdo rresht i atyre librave.

Në hapësirën kohore të tre minutave, të rrugës që ata përshkuan nga autobuzi deri në holl, m’u shfaqën shumë imazhe e shumë ngjarje.

M’u kujtuan fjalët e Malalës ndërsa tregonte përjetimin pas plagosjes.

Pas asaj nate shumë shtetas të tjerë afganë erdhën.

Ishte e dhimbshme të mendoje që ata njerëz kishin lënë vendin e tyre, por shumë e bukur kur i shikoje të gjallë e plot dëshirë për të vazhduar jetën.

Sigurisht që bëmë maksimumin që t’ua bënim disi më të lehtë qëndrimin pranë nesh.

Gjatë atyre ditëve pashë vetëm sy të qeshur fëmijësh, pashë burra që ndihmonin bashkëshortet dhe që kujdeseshin për familjarët e tyre, e gra që kërkonin një vend ku të respektoheshin të drejtat e tyre.

Më erdhi keq që kaluan shumë shpejt ato ditë derisa erdhi momenti që ata të akomodoheshin në një tjetër vend.

U larguan mirënjohës, me një dëshirë të jashtëzakonshme për të vazhduar përpara.

Cdo vajzë të vogël e shikoja si një ”Malala” dhe çdo grua si një princeshë “Sulltanë”.

Tiranë, 20 Dhjetor 2021

Rajmonda Xhetani

Kur zëri i atdheut na thërret…

December 20, 2021 by s p

Dr. Sadik Elshani

Në Ishëm të Durrësit shoqata “Bijtë e Shqipes” ndërtoi dy shtëpi të reja për familjet e dëmtuara nga tërmeti i 26 nëntorit të vitit 2019

“Mbahu, Nëno, mos kij frikë”

Kur më 26 nëntor të këtij viti po e ngrenim flamurin tonë kombëtar në sheshin e bashkisë së Filadelfias, gati të gjithë po reflektonim për 26 nëntorin e vitit 2019. Atë ditë pak çaste para se ta ngrenim flamurin në të njejtin vend, Shqipëria ishte goditur nga një termet i fuqishëm që kishte shkaktuar viktima njerëzish dhe dëme të mëdha materiale. Nuk kishim rrugë tjetër, por të vazhdonim me ceremoninë e ngritjes së flamurit, këtë radhë në gjysëm shtizë, për t’i nderuar bashkëkombësit tanë që kishin humbur jetën në këtë fatkeqësi natyrore. Në çaste të gëzueshme dhe në çaste të vështira shqiptarët mblidhen rreth flamurit të përbashkuar, asht siç na thërret edhe Himni ynë Kombëtar. Aty u zotuam se duhet të bëjmë dicka për motrat dhe vëllezërit tanë në atdheun tonë të dashur dhe po aty filloi një fushatë, një stuhi e fuqishme që mobilizoi shoqatën dhe komunitetin tonë për mbledhjen e fondeve financiare. Vargjet e Nolit: “Mbahu, Nëno, mos kij frikë/Se ke djemtë n’Amerikë” janë bërë moto, një zë mobilizimi për të gjithë mërgimtarët shqiptaro – amerikanë e më gjërë për të ndihmuar Shqipërinë kur ajo është në nevojë, rrezik. Kështu ndodhi edhe këtë radhë.

Përurimi i dy shtëpive të reja

Dhe ja, nuk kaloi më shumë se një vit e gjysëm dhe fal ndihmës së bashkëkombësve të tyre në Philadelphia, dy familje shqiptare në Ishëm të Durrësit, të dëmtura rëndë nga tërmeti i nëntorit të vitit 2019, u bënë me shtëpi të reja. Po e fillojmë këtë pjesë të këtij shkrimi me përurimin e këtyre dy shtëpive e pak më vonë do të përshkruajmë në imtësi edhe tërë ecurinë sesi erdhi deri te ky çast i gëzueshëm, jo vetëm për këto dy familje, por edhe për shoqatën e komunitetin tone, por edhe për fshatin Ishëm dhe Qarkun e Durrësit. Ceremonia e dorëzimit të dy shtëpive familjarëve të dëmtuar nga tërmeti u zhvillua në fshatin Ishëm më 6 korrik, 2021. Këtë ceremoninë e hapi z. Bujar Gjoka, kryetar i shoqatës “Bijtë e shqipes”: “Së pari, në emër të shoqatës “Bijtë e Shqipes” në Philadelphia dhe në emrin tim personal dëshiroj, t’ju falenderoj të gjithëve për pjesëmarrjen tuaj në këtë ceremoni modeste që ne po zhvillojmë sot për përfundimin e punimeve të ndërtimit të dy shtëpive të dëmtuara plotësisht nga tërmeti i datës 26 nëntor, 2019. Këto shtëpi janë ndërtuar nga shoqata “Bijtë e Shqipes”, me fondet financiare të mbledhura për këtë qëllim nga komunitetit shqiptar në Philadelphia e më gjërë”.

Në ceremoninë e përurimit të këtyre dy shtëpive të bukura po merrnin pjesë:

– Prefekti i qarkut Durrës, z. Roland Nasto; kryetari i Njësisë Bashkiake Ishëm, z. Kadri Gjyli; përfaqësues të Agencisë Kombëtare për Emigracionin, qytetarë të zonës dhe shumë miq e dashamirës të shoqatës sonë.

– Anëtarët e shoqatës sonë me banim në Tiranë, të nderuarit e grupit “Flaka”, z. Bajram Berisha, z. Mezan Resuli, etj.

– N/kryetari, z. Dritan Matraku, anëtarët e kryesisë, Tajar Domi e Idajet Ago, anëtarët e shoqatës: z. Enver Parllaku, znj.Mefa Ago, znj. Elhame Domi, znj. Majlinda Gjoka, zj Sara Matraku.

Zoti Gjoka i njoftoi të pranishmit për punën që ben shoqata “Bijtë e shqipes” – misionin e saj dhe veprimtaritë e shumta atdhetare, kulturore, arsimore e shoqërore që ajo organizon për ruajtjen e gjuhës, kulturës dhe tyraditave të kombit tonë. Pastaj ai i njoftoi të pranishmit për fushatën e mbledhjes së fondeve financiare, përshkroi kalvarin sesi erdhi deri përfundimi final dhe vazhdoi: “Ne jemi sot ketu për të inaguruar ndërtimin e këtyre dy shtëpive me nga 106 metra katrore banimi (me tri dhoma gjumi, dhomë ndenje, kuzhine, koridor, banjo e ballkon). Shumë punë e shumë sakrifica por rezultati tregon vetë. Ftohti, kushtet e këqia të jetesës, mungesa e hapësirës për gatim e fjetje, mungesa e hapësirave për mësim të fëmijëve, etj., nga sot e tutje do të marrin fund për këto dy familje. Këto familje do të sistemohen përgjithmonë në shtëpitë e tyre të reja”. Në fund z. Gjoka falenderoi të gjithë ata që e ben të mundur përfundimin me sukses të këtij projekti bëmirës e humanitar: 300 familjet dhuruese të komunitetit shqiptar në Philadelphia e më gjërë; Administratën e Njësisë Bashkiake Ishëm dhe z. Kadri Gjyli; kompaninë ndërtimore “Angelo Group” me pronar, Enver Ibrahimi; anëtarin e grupit “Flaka”, z. Mezan Resuli për ndihmën e dhënë familjeve Fili e Tema; Këshillin Drejtues të shoqatës dhe RTSh-në për pasqyrimin e kësaj ceremonie.

Në këtë ceremoni fjalën e mori edhe prefekti i Qarkut të Durrësit, z. Roland Nasto, i cili pasi përshëndeti të pranishmit, shprehu falenderimin dhe mirënjohjen e tij për shoqatën “Bijtë e shqipes” për ndërtimin e këtyr dy shtëpive të reja. Përveç ndihmës së madhe të shtetit shqiptar ai nuk e la pa e cekur edhe solidaritetin e gjithë shqiptarëve nga e tërë bota. “Kjo nuk paraqet vetëm vlerë monetare, por një miqësi e dashuri për njëri – tjetrin që nuk shkëputet kurrë. Faleminderit për vlerat dhe traditat e bukura shqiptare që trashëgoni brez pas brezi”, e përfundoi fjalën e tij z. Nasto.

Çelësat e shtëpive iu dorëzuan të dy kryefamiljarëve dhe të gjithë të pranishmit po shikonin mjediset e brëndshme dhe të jashtme të këtyre dy shtëpive. Familjarëve, sidomos fëmijëve u shkëlqenin fytyrat nga gëzimi dhe shprehnin falenderimet e tyre të sinqerta e të pafundme për këto dhurata jetike. Shprehnin mirënjohjen dhe falendrimet e tyre për bujarine, kujdesin e fisnikërinë e bashkëkombësve të tyre, të cilët edhe pse ndodhen larg, atdheun gjithmonë e mbajnë atë pranë vetes së tyre. Kishin hequr nga qafa e tyre një barrë të rëndë, një ankth, një pasiguri në jetën e tyre. Nuk ka gjë më të rëndë se të kesh familje e të mos kesh kulm mbi kokë. Të gjithë ndiheshin krenarë për punën e kryer se, i kishin bërë të lumtura dy familje u kishin siguruar një jetesë normale. Sipas traditës, për të gjithë të pranishmit u organizua një koktel me pije e ushqime, për të filluar për së mbari një jetë të re.

Koha për të festuar

Pasi sezoni i pushimeve verore kishte mbaruar dhe pasi e filluam vitin e ri shkollor në fillim të shtatorit, tani radhën e kishte veprimtaria, një takim për të bërë transparencën (tejdukshmërinë) financiare dhe procesin e shpenzimit të tyre, por edhe për të festuar përfundimin me sukses të këtij projekti fisnik e humanitar. Veprimtaria u zhvillua më 3 tetor në mjediset e jashtme të godinës së re. Ishtë një buzëmbrëmje e ngrohtë e vjeshtës së hershme, prandaj edhe pjesëmarrja ishte në një numër të lakmueshëm. Këtë takim e hapi z. Bujar Gjoka, kryetar i shoqatës, i cili i përshëndeti dhe i falenderoi të pranishmit për pjesëmarrjen e tyre, duke e bërë të njoihur edhe qëllimin e këtij takimi: “është bërë traditë në shoqatën tonë që pas çdo aksioni të madh fondmbledhës të organizohet një takim për të bërë tranparencën financiare dhe procesin e shpenzimeve të kryera.

Në vijim të kësaj tradite edhe sot aktiviteti yne ka për qëllim:

– Të paraqesi para jush një informacion të përmbledhur për fondeve financiare të mbledhur për tërmetin dhe shpenzimet e kryera;

– Të paraqesim një informacion të shkurtër mbi procesin e përzgjedhjes së familjeve që përfituan dy shtëpitë e dëmtuara.

– Një informacion mbi procesin e ndërtimit të shtëpive.

– Informacion të shkurtër me foto e pamje filmike nga inagurimi i shtëpive,

– Të ndajmë me ju falenderimet e panumërta të familjarëve, komunitetit të zonës, autoriteteve vendore dhe miqve të shumtë të shoqatës sonë.

– Të festojmë së bashku për këtë arritje që bëmë si komunitet në Philadelphia”

Fushatë e suksesshme fondmbledhëse

Zoti Gjoka i njoftoi të pranishmit se për këtë fushatë ishin mbledhur $83.000, dhuruar nga 293 persona e biznese. Kërkesa e vazhdueshme e shumicës së dhuruesve ishte që fondet e mbledhura nga shoqata jonë të investoheshin direkt tek familjet e dëmtuara nga tërmeti. Pra, ato të mos jepen në buxhetin e shtetit ose të mos tjetërsohen për qëllime të tjera. Shoqata e mbajti premtimin dhe kështu u veprua me fondet e mbledhura. Pandemia e COVID – 19 dhe largësia nga Shqipëria e bën të vështirë komunikimn në ndërtimin e shtëpive, por shoqata filloi menjëherë procesin e evidentimit të familjeve të dëmtuara, duke e siguriuar një listë nga bashkia e Durrësit me të gjitha familjet e dëmtuara. Ne u përcaktuam për zonën e Ishmit, që ishte goditur më së rëndi dhe që ishte një zonë me probleme të vështira ekonomike. Pastaj u përcaktuam për dy familje që ishin në gjendje të rëndë ekonomike dha pa kulm mbi koke: familjen e z. Ilir Beqir Fili dhe atë të z. Dritan Daut Tema – që të dyja familje pesanëtarëshe. Pas një kalvari të gjatë vështirësish e një procesi burokratik, në fund të muajit janar, 2021, u mor leja e ndërtimit për familjen e parë dhe në muajin prill, 2021, përfunduan procedurat ligjore për fillimin e punimeve në shtëpinë e familjes së dytë. Në bazë të projekteve-preventivave të hartuara më parë, çmimeve të ndërtimit në atë zonë, e përcaktuam fondin limit për secilën familje $34,500 për shtëpi. Parashikuam shpenzime shtesë për shumën $500 për vështirësitë e transportit në shtëpitë e dyta. U kontaktua një arkitekt e dashamirës i shoqatës sonë, z. Dhimitër Stefa nga qyteti i Tiranës i cili shprehu dëshirën që projektet do t’i bënte falas dhe do të na ndihmonte me procesin e lejeve të ndërtimit. Familjarët i udhëzuam që vetë ta gjenin kompaninë e ndërtimit dhe të bënin një projekt kontratë. Pas miratimit nga ana jonë të projekt kontratës fondet jepeshin më keste pas përfundimit të çdo faze të punimeve. Për të verifikuar ecurinë e punimeve në muajin mars, 2021, ne dërguam në vendin ku po ndërtoheshin dy shtëpitë, anëtarin e kryesisë, z. Haki Çollaku dhe anëtarët e shoqatës, njëkohësisht anëtarë të grupit “Flaka” në Tiranë, z. Bajram Avdia e Mezan Resuli. Grupi na siguroi se punimet në shtëpinë e parë po ecnin me hapa të shpejtë, punime cilësore si dhe familjet e përzgjedhura ishin në gjendje të mjerueshme ekonomike. Në sheshin e ndërimit ishte vënë një tabelë ku shkruhej se këto shtëpi po ndërtoheshin me fondet e dhuruara nga shoqata “Bijtë e Shqipes”. Dhe ja erdhi edhe dita e përurimit të këtyre dy shtëpive me një ceremoninë që e përshkruam në fillim të këtij shkrimi. Gjatë fjalës së z. Gjoka në ekran herë pas here shfaqeshin pamje nga të gjitha fazat e ndërtimit të shtëpive si dhe pamje e video nga ceremonia e përurimit të tyre. Në stenda ishin varur listat me emrat e të gjithë dhuruesëve. Prefektura e Qarkut Durrës e vlerësoi shoqatën tonë me certifikatë mirënjohje me motivacionin: “Mirënjohje dhe falenderim për kontributin në ndërtimin e dy shtëpive të dëmtuara nga tërmeti i 26 nentorit, 2019, në fshatin Gjuricaj, Njesia Administrative, Ishëm”.

“Dua të theksoj që të gjithë u ndjem krenar që ne si komunitet patëm mundesi të ndërtojmë dy shtëpi të mrekullueshme për dy familje që ishin në gjendje ekonomike të mjerueshme. Bëmë të lumtur dy familjet e fëmijët e tyre. Transmetuam vlerat e komunitetit tonë në Philadelphia, u dhamë shpresë dhe shumë motiv për të ecur përpara 6 fëmijëve të moshës së adoleshencës që kishin këto familje. Atë ditë u prekëm nga falenderimet e sinqertat e të pafundme që shprehnin familjarët, nga gëzimi që shprehej nëpërmjet syve të fëmijëve, nga falenderimet që shprehen autoritetet lokale e qendrore”, e përfundoi paraqitjen e tij z. Gjoka, duke i falenderuar edhe një herë të gjithë ata persona e biznese që e bën të mundur këtë projekt humanitar e madhështor.

Shoqata “Bijtë e Shqipes”, forca motorike e komunitetit shqiptar në Philadelphia

Të gjithë të pranishmit u ndien mirë dhe të lumtur për të dyja familjet që tani kishin gjetë paqen dhe qetësinë e tyre në shtëpitë e reja. U ndiem krenarë për punën me përkushtim e këmbëngulje të shoqatës “Bijtë e Shqipes” për të ndërmarrë një projekt të tillë, bujar e human, për përpjekjet dhe sakrificat për ta përfunduar me sukses ndërtimin e këtyre dy shtëpive. Kjo fushatë dhe fushatat tjera për t’u ardhur në ndihmë bashkatdhetarëve tanë po dëshmojnë qartë se shqiptarët në Philadelphia kanë një shoqatë mjaft aktive e të respektuar dhe kanë një komunitet që dita ditës po bëhet më i organizuar, më i ndërgjegjshëm për fuqinë që mund ta kemi kur veprojmë së bashku. është shoqata “Bijtë e Shqipes” nxitësja dhe promotorja e të gjitha veprimtarive që shqiptarët organizojnë në Philadelphia. Për punën e saj atdhetare e kulturore, për korrektësinë e saj për të grumbulluar e menaxhuar fonde financiare me një ndershmëri të tejskajshme, ajo çdo ditë e më tepër është duke e gëzuar mbështetjen dhe respektin e komunitetit. Arka e shoqatës sonë drejtohet e menaxhohet nga njerëz të ndershëm e profesionistë. Çdo qindarkë evidentohet, për çdo qindarkë jepet fatura, çdo qindarkë dihet se për çka shpenzohet, për çdo qindarkë jepet llogari e përgjegjshmëri.

Ndoshta u zgjatëm pak në këtë shkrim, por është mirë që anëtarët e shoqatës dhe lexuesit e këtij shkrimi duhet ta kenë para syshë që për të bërë diçka të vlerë duhet bërë shumë sakrifica, punë këmbëngulëse e me përkushtim. është Viti i parë i Ri që familjet në Ishëm të Durrësit do ta presin në shtëpitë e tyre të reja. T’u dëshirojmë një vit e jetë të mbare e le t’i trashëgojnë shtëpitë e tyre të ndërtuar me fondet financiare të dhuruara me shumë dashuri nga bashkëkombësit e tyre. Ne nuk e kemi njohur njëri – tjetrin, jetojmë larg njëri – tjetrit, por zëri i atdheut na afron, na bashkon…

Philadelphia, 19 dhjetor, 2021

Sadik Elshani është anëtar i Këshillit Drejtues dhe ish kryetar i shoqatës “Bijtë e shqipes”.

PROTESTË GJITHËKOMBËTARE ANTI-SERBE ANTI-RUSE PRO-AMERIKANE

December 20, 2021 by s p

Nga MA. AGIM ALIÇKAJ

Protesta e datës 20 Dhjetor 2021 në ora 4 pasdite në Tiranë është me rëndësi jetike për ekzistencën dhe mirëqënien e kombit shqiptar.

Ardhja e armikut dhe urrejtësit të përbetuar të popullit shqiptar, bashkëpuntorit më të afërt të kriminelit Milosheviç Aleksandar Vuqiç në Tiranë paraqet kulmin e nënçmimit të mbarë kombit shqiptar. Është shkelje e drejtpërdrejtë mbi gjakun e qindra-mijërave viktimave të regjimeve barbare serbe, që nga zbritja e tyre nga shpellat e Karpateve dhe okupimi i tokave Ilire.

Nuk ekziston kurrëfarë dileme se Kryeministri i Shqipërisë Edi Rama është i shitur dhe nën kontroll të plotë të kriminelit Vuqiç. Bisedat e fshehta, por edhe sjelljet e hapura të tij gjatë viteve të fundit tregojnë se kishte marrëveshje me te për faljen e krimeve serbe dhe ndarjen Kosovës. Pas dështimit të këtij projekti të ndyer anti-kombëtarë dolën me idenë për një projekt tjetër më perfid, kinse për “Ballkan të hapur” që nënkupton largimin e Shqipërisë nga Evropa dhe Amerika dhe futjen e saj në zonën e interesit Serbo-Ruso-Kinezo-Iranian.

Ardhja e Edi Ramës në krye të PS-së dhe marrja e pushtetit për tri mandate ishte fatëkeqësi kombëtare. Me hajni, dallavere, forma të ndryshme të korrupsionit dhe kriminalitetit ia arriti ta kompromitojë proçesin zgjedhor duke e futur Shqipërinë në kontroll të plotë të bandës së tij udhëheqëse.

Ramës këtë ia mundësoi edhe tërhjekja nga lidershipi i PD-së i liderit anti-komunist Sali Berisha dhe ardhja në krye e një politikani të paaftë, Lulzim Basha. Kjo, edhe me fajin e Sali Berishës. Edhe pse politikan i dështuar, Basha po mundohet të mbetet me zor Kryetar i PD-së me ndihmën e Edi Ramës dhe një pjese shumë të vogël të anëtarësisë së PD-së. Nuk e ka të qartë fare se populli është ai që mund ta jep dhe ta heq pushtetin, jo Edi Rama, as ambasadorët e shteteve tjera, qofshin edhe shtete mike.

Shqipëria nënë është në një nevojë të dëshpëruar për ndryshime. Me të gjitha të mirat dhe të këqijat, Sali Berisha është në këtë moment i vetmi lider që mund të sjell ndryshime, të krijojë opozitë të vërtetë demokratike pro-amerikane, konservative, nacionaliste në Shqipëri dhe të ia ndalë turrin anti-shqiptarëve dhe anti-amerikanëve si Edi Rama, Vuqiçi dhe Putini.

Shpallja e tij non-grata nga DASH, si e dyshimtë dhe pa fakte, sidomos përpjekja e Bashës për ta larguar nga grupi parlamentar i PD-së, pati ndikim pozitiv në kthimin e Sali Berishës në jetën politike të Shqipërisë. Populli shqiptar ka vuajtur shumë dhe është shumë i ndjeshëm ndaj padrejtësive. Për këtë arësye, përkrahja nga populli demokrat i Shqipërisë për Sali Berishën u shtua shumëfish, gjë që është e dukshme nga pjesëmarrja masive në foltore dhe referendum për shkarkimin e Lulzim Bashës.

Të shpresojmë se do të ndodhë edhe në Shqipëri ngritja në pushtet e liderëve të kalibrit të Vjosa Osmanit dhe Albin Kurtit, ardhja e të cilëve e shpëtoi shtetin e Kosovës nga ndarja dhe shkatërrimi. Të pakorruptuar, të aftë dhe të pakompromis, janë shpresa e vetme e ndërtimit dhe ngritjes së Republikës së Kosovës. Pritet nga lideri Sali Berisha, t’i gjej dhe afrojë kuadrot e tillë të cilët nuk i mungojnë as Shqipërisë, e ata do të jenë në gjendje ta reformojnë dhe forcojnë PD-në që të bëhet e gatshme për ta marrë pushtetin.

Politikanët tanë dhe të gjithë tjerët duhet ta kuptojnë se nuk është e thënë që të gjithë zyrtarët amerikanë duhet të jenë të mirë dhe pro-shqiptar. Edhe ata bëjnë gabime.Por, kushtetuta dhe demokracia e vërtetë amerikane jua gjenë vendin të gjithëve gjatë kohës. Të gjithë janë të përkohshëm. Mospajtimi me ndonjërin prej tyre është gjë normale siç ishte rasti me ish-Ambasadorin pro-serb Grenell. Kjo nuk të bënë automatikisht anti-Amerikan. Përkundrazi, në rastin e Grenell, ata që e kundërshtuan ate ishin pro-Amerikanët e vërtetë. Kjo spjegohet shumë thjesht, përkrahja e Serbisë është kundër interesave strategjike amerikane.

Duhet filluar nga protesta e të Hënës, me sa më më shumë flamuj shqiptar dhe amerikan, me parulla pro-Amerikane dhe pro-Evropiane si dhe anti-Serbe dhe anti-Ruse. Pritet dhe shpresohet se kësaj proteste të madhe do t’i bashkangjiten shqiptarët e të gjitha Trojeve Tona dhe kushdo që ka mundësi nga Diaspora patriotike. Është moment historik për të jua treguar vendin Ramave, Vuqiçave dhe Putinave. Nuk ka force në botë që mund ta nënshtrojë kombin e bashkuar shqiptar.

NË KËRKIM TË ESHTRAVE TË POETIT KOMBËTAR AT GJERGJ FISHTA OFM

December 20, 2021 by s p

Fritz RADOVANI

Letër e hapun Nr. 4:

TË GJITHË ATDHETARËVE SHQIPTARË

MBRENDA E JASHTA ATDHEUT!

“UNË DO TË VAZHDOJ ME JU SHKRUE DERISA.., PENA E EME, T’ JU THERIN ESHTNAT TUEJA!”, thonte, një Dijetarë !

JEMI NË PRAGUN E VITIT 2022.

TË PËRJETËSIMIT TË POETIT KOMBËTAR AT GJERGJ FISHTA OFM.

Për dijeni:

Argjipeshkvisë Shkoder dhe Tiranë,

Kuvendit Françeskan Shkoder, Lezhë, Troshan,Mirditë.

Këshillit Ndërfetar të Shqipnisë, Tiranë,

Z.Prefektit të Shkodres,

Z.Kryetarit të Bashkisë së Shkodres,

Z.Prokurorit të Shkodres,

Z.Drejtorit të Organeve të Ruajtjes së Rendit në Shkoder,

Të gjitha organeve të Shtypit dhe mjetëve të Informacionit Shqiptar!

Shtoj: Argjipeshkvinë e Tivarit,

Argjipeshkvinë e Prizrenit,

Famullinë e Tuzit dhe të Grudës,

Këshillit të Pleqve, të Fshatit Fishtë, Lezhë.

Akademisë së Shkencave të Republikës së Shqipnisë Tiranë,

Z. Ardian Marashi, Kryetar i Inst. Stud. Albanologjike. Tiranë.

Universitetit “Luigj Gurakuqi” Shkoder dhe të gjithë Rinisë Universitare,

Diasporen Shqiptare të Malësisë së Hotit dhe të Grudës,

Diasporën Shqiptare nga Tivari deri në Kep të Paganës…

ESHTNAT E AT GJERGJ FISHTËS O.F.M. JANË NË RRËMAJ !…

Një prift i ri, kur pat takue At Meshkallën dhe i tregoi se Imz. Ernesto Çoba, i kishte mësue këtij kushtet që duhet me heshtë, Mëshkalla i tha: “Shko e thuej Monsinjorit, me të mësue kushtet që duhet me folë, se me heshtë kemi heshtë boll!…

Edhe unë, tue rikujtue porosinë e At Meshkallës, po flas, se boll kam heshtë!…

Aty rreh vitit 1980, kam shkue ndër vorre të Rrëmajt me u interesue për një vorr të një familjarit tem. Kam takue të Ndjerin Gjon Gjergji, ish roje e vorreve. Mbasi kemi bisedue për problemin personal, Gjoni me një dashamirësi dhe me njëfarë afrimiteti, më mori për krahu dhe u nisëm në drejtim të Kapelës së vorreve.

Mbas pak minuta heshtje, më tha: “Do të shkojmë bashkë në një vend sekret, kam besim se nuk ke me folë me njeri, mbasi kjo që po të tregoj asht gjithmonë me rrezik ba me folë…”

Ecëm nga ana e majtë e Kapelës, kaluam vorrët e motrave stigmatine, numroi 1,2,3,4, selvijat dhe tek e katërta, ndaloi. U afruam tek muri dhe aty më shikoi në sy dhe, më tha: “Fritz, Pashë Shpitnat e Atyne të vdekunve që ke në këte vend, dhe që, nga njohja me Ta, po të besoj edhe ty, të lutem mos me folë me asnjeri pa ardhë ajo kohë që ti ke me pasë mundësi me tregue,… se je i ri e njëditë…

këtu, unë kam futë një thes qimentoje me Eshtnat e At Gjergj Fishtës…”.

U stepa në vend. Pak minuta nuk kemi shkëmbye asnjë fjalë. Për me sigurue kujtesën teme, kam shikue pranë vorrin e një grues së re që kishte një foto në porcelan. Kam numrue edhe njëherë selvijat dhe jemi kthye me Gjonin në drejtim të Kapelës. Aty jemi ndalue prap.

Gjoni më kuptoi mirë vetëm me të shikueme se cila mund t’ishte pyetja ime: “Si mundën me kenë në Rëmaj Ato Eshtna shumë të përfoluna dhe të “tretuna” në lumin Drin, pranë Urës së Bahçallekut?”….

Më shpjegoi se: “Ka shkue në një mbasdreke, rreth orës 15.00 në shtëpi të Gjonit, ish Drejtori i Ndermarrjës që merrej me riparimin e Kinema Puntori (ish Kisha e Fretenve), i Ndjeri Shyqyri Rrjolli, dhe i ka kërkue me shkue për një problem urgjent në Rrëmaj. Gjoni ka marrë çelsat, ka hypë në makinën e Shyqyriut dhe janë gjetë për 3 minuta aty, nga rruga Canej ku banonte Gjoni.

Kanë hy me makinë deri tek Kapela, janë ndalue dhe, kanë shkue tek vendi ku kishte mendue Shyqyriu, me varrosë “thesin e qimentos”. Gjoni me një lopatë ka hapë një gropë të vogël, po Shyqi, i ka marrë lopatën dhe e ka thellue ai vetë ma shumë gropën, tue shkue afro 50 – 60 cm. thellësi. E kanë mbulue dhe porosia ishte që Gjoni nuk duhët të fliste me asnjë përson.

Shyqyriu i kishte tregue Gjonit, se dikush e kishte urdhnue me i nxjerr Eshtnat e Fishtës nga Kisha dhe me i tretë në lumin Drin. Shyqyriu ka urdhnue një punëtor me i futë Eshtnat në thes dhe me ia çue në zyre, prej ku, mbas orarit të punës Shyqyriu do të shkonte dhe ti hidhte në lumin Drin. Mbasi punëtori ka lanë thesin në zyre të Shyqyriut ka ikë, po Shyqyriu e kishte mbajtë thesin tri ditë në zyre dhe kur ka vërejtë se asnjeri nuk interesohet ma për atë çeshtje, ka shkue tek Gjoni, dhe i ka besue për veprimin që kanë krye bashkë me te në vorrezat e Rrëmajit”.

Për këte çeshtje, mbas vitit 1992, unë kam vue në dijeni tre përsona, Anton Benussin, Ernest Përdodën dhe në 1995, kur po riparohej Kisha Françeskane, At Konrrad Gjolaj, i cili, mund ta ketë bisedue me At Z.Pëllumbin. Unë dhe A.Benussi jemi gjallë… tjerët jo!…

Mendoj, se nuk duhët vazhdue ma mos me folë, edhe pse “demokratët” shqiptarë janë bijtë e baballarëve që kanë çvarrosë At Gjergj Fishtën. Por, tue u nisë se, ndoshta, ka mbetë ndër to një tjetër “Shyqyri Rrjoll”, që asht pak e vështirë me e mendue se ka, pranova me tregue këte sekret, për të cilin po ndodhi një përsëritje e së keqës maparshme me At Fishtën:

TURPI DO TI MBETËT VETËM SHKODRËS DHE VETËM ASAJ!

Shenim:

•Në muajn Tetor 2007, kam vue në dijeni me këte letër Institucionet Fetare Katolike të Shqipnisë, të cilët, nuk janë denjue me mu përgjigjë.

•Amanetin e të Ndjerit Gjon Gjergji nuk mendoj me e marrë me vedi.

•Mekenëse At Fishta ishte mik i babës sem, të Ndjerit Kol Radovani, për shpenzimet e hapjes së gropës ku asht sot dhe bajtjes deri tek Vorri simbolik në Kishën Françeskane të Gjuhadolit, në Shkoder, ju përgjegjem personalisht, mbasi të përfundoni punimet.

Melbourne, 20 Dhjetor 2021 Fritz RADOVANI

GUXIMI PËR TË JETUAR…

December 20, 2021 by s p

Nga Atjon Zhiti

Shkrimet si student i filozofisë të Atjon Zhitit tërhoqën vëmendjen për shqetësimin dhe sinqeritetin, sintezën, dashurinë për njerëzit dhe vendin, për mendimin rinor që mbartin. Pas daljes së librave të tij “Për atë që dua(m)”, në Tiranë dhe “Jam Atjoni” në Prishtinë, me artikuj dhe traktate siç i quante, të botuara dhe në median shqiptare kudo në botë, përsëri befason kur zbulohen shënime në fletoret e tij apo në kompjuter, konspektime me interes, tema që do të donte t’i botonte apo prisnin që t’i shtjellonte më gjerë. Këta tre artikuj të rinj, që ai ka lënë dhe nuk janë në librat e tij, se u gjendën më pas, edhe pse të vegjël, thonë shumë, që nga korrektesa e referimeve e deri tek aktualiteti që mbartin. Po i botojmë sot, në ditën e ikjes, po ai është gjithmonë mes nesh…

Tema: RACIZMI GJINOR (Diskriminimi)

Sot në botën që ne jetojmë, shohim që përballemi me një shoqëri në thelb maskiliste. Harrojmë që “Gratë janë edukatoret e para të sojit njerëzor” dhe si të tilla duhen trajtuar me respektin dhe dashurinë që meritojnë. Githë jetën jemi në dorën e një gruaje që kujdeset për birin, bashkëshortin apo atin e saj. Përpara saj gjendet gjithmonë një mashkull, superior ndaj saj patjetër, por jo deri në diskriminim. Sa bukur e thote Hygoi i madh “Ju sodisni yjet për dy arsye: se shkëlqejnë dhe janë të paarritshem, por përbri jush është një shkëlqim edhe më i brishte, dhe me një të fshehte edhe më të thellë, gruaja”. Por sa keq që fjalët e tij janë vetëm fjalë, që dëgjohen dhe kaq. Dëgjohen vetëm me veshë. Ne, njerëzit, jemi të çuditshëm, kemi kaq shumë mospëlqime edhe nën të njëjtën çati, kaq shumë hatërmbetje, diskriminime, racizëm, të cilat mund të përfundojnë dhe në tragjedira të mëdha. Femrat vetë nga brishtësia që i karakterizon, të cilën Zoti ua ka dhuruar jo për inferioritet, por për nevojë kujdesjeje, duhet të jenë pikërisht kështu, të kujdesura nga shoqëria mashkullore. “Uji më i shtrenjtë në botë janë lotët e grave” dhe si të tilla duhen ruajtur me fanatizëm e jo të shpenzohen pamëshirshëm dhe dhembshëm, aq më pak nën përdorimin e dhunës.

Dhuna është e shumëllojshme, si ekonomike, sociale, psikologjike që manifestohet përmes kërcënimeve fizike. Gruaja kërcënohet me shkurorëzim. nëse nuk lind djalë, kjo është një injorancë, raste të tilla ka pasur dhe ka akoma edhe sot, kjo nuk mund të justifikohet assesi, duke menduar se kjo është rruga e zgjidhjeve të problemeve. Burri ushtron dhunë ndaj gruas edhe kur është i dehur, në presionin e alkoolit, të cilat përfundojnë tragjikisht, kjo dukuri fatkeqësisht është e pranishme edhe në shoqërinë tone.

Vërtet thuhet që gruaja ka dalë nga brinja e mashkullin ne librat e Zotit, por gjithashtu thuhet: “Trajtoni mirë gratë tuaja, jini të sjellshem me to, sepse ato janë partneret tuaja dhe ndihmëtaret tuaja të besuara”, dhe këtë e marrim si një prekje dhe këshillë hyjnish duke e ruajtur brishtesine e asaj, që quhet “Grua”.

Tema: LIRIA E FJALËS (Gojështhurje)

Të ndjehesh i lirë është një nga të drejtat themelore të individit. Por me fjalën liri përfshin shumë nëntema të saj. Një ndër më të rendesishmet është liria e fjalës. Ne jemi një popull që dikur lirinë e kemi pasur tabu të paprekshme, aq të paprekshme sa as nuk mund të mendonim të lirë e jo më të flisnim. Por kjo tanimë i përket së shkuarës, sepse sot jetojmë një realitet krejt të kundërt. Sot jo vetëm mendojmë e shprehemi lirisht, por nuk arrijmë të ndajmë lirinë tonë të fjalës nga gjykimi, gojështhurja, fyerja ndaj të tjerëve. Liria e shprehjes mbron jo vetëm të drejtën për të dhënë informacion, por edhe të drejtën për të marrë informacion, pra mbrohet jo vetem folësi, por edhe shkruesi apo konsumuesi i ideve, informacioneve dhe opinioneve. “Liria është thelbi i shpirtit dhe i mendjes; aty ku s’ka liri, mendja dhe shpirti thahen si bima pa ujë.” Dhe njeriu, ky është nje qënie e lirë, por që ka limite në lirinë e tij. Sepse siç thuhet, “Liria ime mbaron aty ku fillon liria e tjetrit”. Pavarësisht se fjala na dhurohet ta përdorim lirisht, ne bëjmë gabimin më të madh: “Njerëzit kërkojnë lirinë e fjalës si kompesim për lirinë e mendimit, të cilën rrallë e përdorin” dhe kjo na çon në rrugë të gabuar, në rrugën e gojështhurrjes, ofendimit deri në injorance. Pas këtij përdorimi na vjen ndot nga pasojat e pakëndeshme që perfundojnë deri në tragjizëm. Sa e sa veta janë vrarë për një fjalë goje dhe kjo nuk është liri e shprehjes, por kjo na çon në humbje të kontrollit të vetvetes dhe në ndërmarrjen e veprimeve të pakthyeshme me pas. Të gjithë thonë se unë kam të drejtë dhe se personi tjetër nuk më vlerësoi dhe nuk u soll si duhet, gjithnjë është tendenca për ta vlerësuar veten tonë, ndërkohë duke kundërshtuar dhe ofenduar palën tjetër. Por ne nuk kuptojmë që në një debat të fyeshem, duhen dy persona. Nuk e kemi menduar ndonjëherë që, nëse dëshirojmë të kemi një bashkëbisedim të frytshëm dhe debat pa ofendime, atëherë duhet ta fillojmë bisedën me mirënjohje dhe lavdërime të virtyteve ndaj bashkëbiseduesit tjetër, por jo, më e lehtë është fyerja, sepse kemi në dorë “lirinë e fjalës”. E tillë është natyra njerëzore, nxitini ata që me kënaqësi t’i kryejnë detyrat, t’i zgjidhin problemet dhe situatat e pakëndshme dhe asnjëherë mos u mundoni të jeni imponues dhe qortues duke dashur të arrini atë që ju doni, dhe do ta arrini, sepse një fjalë e mirë vlen me shumë se çdo gjë tjetër.

Tema: GUXIMI – FITORE APO HUMBJE

“Arritjet e mëdha kërkojnë ambicie të medha”. Këtë na këshillon Herakliu antik, që bashkë me këshillen e tij na jep forcë të guxojmë. Çdo qenieje në këtë planet i është dhënë guximi si dhuratë, që na shtyn të ecim përpara në rrugën e fitores tonë. Sepse për mua guximi është padyshim një fitore. Dhe nëse zhgënjehesh sërish, ke fituar shumë.

Të jesh guximtar, do të thotë absolutisht të jesh triumfues me pishtarin e flakës së fitores në duar. “Guxo të bësh atë çka i ka hije njeriut, kush guxon më tepër, nuk është njeri.” Kjo është përballja e parë me të mbinatyrshmen, me Zotin. Por mos të harrojmë, që guximi është instiktiv, ai rrjedh përbrenda duke mos treguar një arsye.

Përdorimi në mënyrë të mençur i guximit, në momentin e duhur dhe për gjëra jo të dëmshme për veten dhe të tjerët, është tregues i një personi të suksesshëm dhe jo të një personi të humbur.

Mbi të gjitha guximi është nevoje instiktive e individëve për të ecur përpara në triumf. Këshilla e Morgan Freeman “Unë gjithmone ju them fëmijëve të mi që, nëse shtriheni, të tjerët do të shkelin mbi ju, por nëse vazhdoni të ecni, qoftë dhe zvarrë, të ecni, se dikush gjithmone do t’ju zgjasë dorën. Gjithmonë. Por duhet të vazhdosh të vallëzosh, duhet t’i mbash këmbët në lëvizje”, lëvizje që nënkupton moslejimin të jesh i nënshtruar, pavarësisht rrethenave në fund të fundit ky është guxim.

Guximin nuk mund ta quajmë vetëm fryt të fitimtarëve. Ai që përdor guximin, është në të gjitha rastet fitimtar, duke rritur besimin e tij për të vazhduar përpara. Por guximtarët i ndajmë në të mençur dhe jo të mençur, por jo në fitimtar dhe humbës. Ata janë fitues, pasi dhe nëse marrin pasoja të pakëndëshme nga guximi i tyre, ata sërish kanë fituar një përvojë të vlefshme për jetën e tyre.

“Fati ndihmon vetëm guximtarët.” Dhe kjo është një fitore.

$C:\Users\User\Desktop\A.V.E\nga dhe per Atjonin\Atjoni nga Gjergji 1.JPG$ Atjon Zhiti, portret nga piktori Gjergj Kola