Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Archives for February 2023

“Vendi im” koncerti tradicional i muzikës së mirëfilltë shqiptare në New York

by

“Vendi im” quhet koncerti tradicional i muzikës së mirëfilltë shqiptare që zhvillohet vit pas viti në New York. Ky ishte edicioni i pestë. Ky aktivitet i larmishëm kukturor e kombëtar zhvillohet në respekt e nder të ditës së pavarësisë së Kosovës. Në këtë vit jubilar më 17 shkurt—në Ditën e Pavarësisë së Kosovës–në Scandinavia House u mbajt koncerti me producentin Ergin Oda, menaxhere Aida Gashi dhe një grup artistësh që sollën një program të pasur muzikor. Në mesin e mysafirve ishin Konsulli i Kosovës Blerim Reka dhe ish-Kryetarja e Kosovës Atifete Jahjaga. Teatri ishte e mbushur me afro 200 të pranishëm. Kishte edhe shumë Amerikanë që dëgjonin me ëndje tingujt muzikore si “Moj e bukura more”, këngë e vjetër Arbëreshe, “Këngë moj” (komp. Musa Piperku), etj. Në fund të programit të gjithë artistët kënduan bashkë me audiencën këngën “Xhamadani vija vija”. Sponsorizuesit kryesor të aktivitetit: Shpresa Xhakli dhe Sokol Malushaga e Eduard Malushi (Ari Group, Inc.). Cocktail hour: Lefkes Estiatorio në Englewood Cliffs, NJ si dhe Burim dhe Aida Regjaj. Lulet nga Venki Decor/Venera Hoxha-Iseni (shih screenshot të postimit të saj—shumë prekës!). Artistët kryesor që morën pjesë: Oda Quartet: Ergin Oda, Gjilberta Lucaj-Cohen, Joana Kaimi dhe Elaine Kwon, Merita Halili dhe Raif Hyseni, Flaka Krelani, Janex (këngëtare e re që ka fillu me lënë mbresa në skenën muzikore në ShBA), Edon Molla, Klajdi Cerriku dhe me drejtues artistik: Gridi Kraja. Programin e udhëheqi Arbana Xharra, gazetarja hulumtuese e mirënjohur tani me banim në NY. Rreth koncertit madhështor, ish Presidentja e Kosovës Atifete Jahjaga deklaroi në faqen e saj zyrtare: Me muzikë e miq në Nju Jork, festova 15 vjetorin e Pavarësisë së Republikës sonë. Kënaqësi e veçantë të jem këtë përvjetor të Pavarësisë në mesin e diasporës dhe aleatëve të Kosovës, të cilët kanë dhënë kontribut të pakursyer për ta gëzuar Kosovën e sotshme. Me ftesë të Dr.Shpresa Xhaklit, morra pjesë në Koncertin “Vendi im“, ku përmes këngëve e kujtuam atdheun, sakrificën e paraardhësve, dhe gjithë kontributin e dhënë përgjatë viteve” tha ajo.Fotot nga Gerë Zabeli.

Oda Amerikane në Evropë është e palëkundur në mbështetje të popullit të Ukrainës

by

Një vit më parë, Rusia pushtoi Ukrainën, duke shkelur të drejtën ndërkombëtare, duke rrezikuar paqen dhe sigurinë në të gjithë rajonin dhe duke shkaktuar vuajtje të papërshkrueshme. Ndërsa lufta vazhdon, Këshilli i Odave Amerikane të Evropës (Odat Amerikane në Evropë), si organizata ombrellë për 46 Odat Amerikane në 44 shtete anembanë Evropës dhe Euroazisë – vazhdon të qëndrojë solidar me popullin e Ukrainës, siç ka bërë që nga 24 shkurti 2022.Mendimet tona mbeten me të gjithë ata që janë prekur, duke përfshirë kolegët tanë të Odës Amerikane, anëtarët, partnerët dhe familjet e tyre. Rrjeti ynë bashkon individë dhe organizata me lidhje të thella në të gjithë Evropën dhe Euroazinë dhe në mbarë botën. Vitin e kaluar, Odat tona dhe kompanitë anëtare i kanë përdorur këto lidhje për të mbështetur drejtpërdrejt përpjekjet e ndihmës përmes një sërë iniciativash, duke përfshirë mbledhjen e fondeve, mbledhjen dhe shpërndarjen e mallrave dhe më shumë. Shumë prej tyre kanë kontribuar gjithashtu në programet që mirëpresin të zhvendosurit nga lufta.Në mes të krizës aktuale, ne duartrokasim qeveritë në të dyja anët e Atlantikut për unitetin dhe përkushtimin e tyre ndaj popullit të Ukrainës. Sektori publik dhe privat duhet të përgatiten për të luajtur një rol të rëndësishëm në mbështetjen e prosperitetit të ardhshëm ekonomik të vendit dhe planifikimin për rindërtimin e tij. Sigurimi i respektimit të sundimit të ligjit do të jetë thelbësor për të mundësuar një angazhim kuptimplotë nga të gjitha palët e interesuara. Përballë humbjes së pakuptimtë të jetëve njerëzore, duhet të vazhdojmë të mbetemi të angazhuar dhe të shprehemi për vlerat demokratike dhe mbrojtjen e dinjitetit njerëzor.

KËRCËNIM BËRTHAMOR NGA LUFTA NË UKRAHINË

by

Asllan Bushati/

(Pjesë nga libri:”Diktati i ADM-ve  në luftën e ftohtë e pas saj”)

Kanë kaluar më shumë se tri dekada qëkur udhëheqësi i fundit i Bashkimit Sovjetik, Mihail Gorbacov, ka deklaruar se “rreziku i luftës globale bërthamore praktikisht është zhdukur”. Moska dhe Uashingtoni kanë kaluar “nga konfrontimi në bashkëveprim dhe, në disa raste të rëndësishme, në partneritet”, ka thënë Gorbacov në ceremoninë e pranimit të Çmimit Nobel për Paqe, në vitin 1990.Tridhjetë e dy vjet më vonë (2022), gjërat janë krejt ndryshe. Kërcënimi bërthamor është kthyer dhe e pa paramendueshmja dikur, nuk është më e tillë. Presidenti rus, Vladimir Putin, qëkurse ka nisur luftën në Ukrainë, rikujton vazhdimisht botën për fuqinë bërthamore të vendit të tij.Me  6,257 koka luftarake, Rusia ka arsenalin më të madh bërthamor në botë. Vetëm tre ditë pas nisjes së luftës në Ukrainë, (më 24 shkurt 2022), Putin i ka kërkuar komandës së tij ushtarake që t’i vendosë forcat parandaluese – një referencë kjo për armët bërthamore – në gjendje gatishmërie.“Kam urdhëruar ministrin e Mbrojtjes dhe Shefin e Shtabit të Përgjithshëm që t’i vendosin forcat parandaluese të ushtrisë ruse në gatishmëri të lartë luftarake”, ka thënë Putin.

“Pushtimi rus i Ukrainës, ka shtuar frikën e opinionit publik për përdorimin e armëve bërthamore në Evropë ose kundër Shteteve të Bashkuara. Një nivel shqetësimi tillë, nuk është parë që nga fundi i Luftës së Ftohtë.Vendet e NATO-s janë befasuar nga kërcënimet e nënkuptuara të Presidentit rus Vladimir Putin për të përdorur armë bërthamore ndaj “kujtdo që ndërhyn kundër nesh” në Ukrainë, dhe vendosja e armëve bërthamore ruse nën një “regjim të veçantë të gatishmërisë luftarake”.

Në mjedisin e një arsenali të tillë me armë bërthamore e në kushtet e një lufte të tmerrëshme në Ukrahinë. Në kohën e humbjeve të shumta në njerëz, teknikë luftarake, material të ndryshme dhe një bllokade të Rusisë nga perendimi. Shtrohet pyetja: a ka shanse që Rusia të përdorë armët bërthamore kundër Ukrahinës dhe nëse po, nga cfarë mjetesh, nga ku dhe mbi cilat objektiva?

Në një rast të tillë, Putini edhe mund ta sulmojë Ukrahinën me municione bërthamore të kalibrit të vogël e me rreze të shkurtër veprimi. Për këtë psh mund të nxirren nga “Objekti S” në Belgorod-22, (vetëm 35 km nga kufiri me Ukrahinën) dhe të transortohen për në bazat ushtarake. Por kjo mund të bëhet edhe nga hapsira të tjera dhe nëndetëset e dislokuara në Detin e Zi. Pyetjes se cilat mund të ishin objektivat më të preferuar për tu goditur? Mund të gjykojmë se ata mund të jenë: më e preferuar do të ishte në hapsirën detare pranë brigjeve të Detit të Zi, ku nuk do të shkaktoheshin shumë viktima. Ky opsion do të tregonte se traktatet nuk kanë më as vlerë e as fuqi dhe se  lufta bërthamore  është bërë realitet (dhe së bashku me të edhe ajo e tretë botërore).

Objektiv tjetër i përzgjedhur do të ishte vend strehimi i Presidentit Ukrahinas dhe e stafit të tij këshillimor. Një preferencë tjetrë do të ishte, një ose disa baza të rëndësishme ushtarake ukrahinase (ajrore, lëshimi raketash, armatim municioni, logjistike etj) që prespozohet të dëmtojë më pak civilë. Dhe e fundit, për reprezalje e shkurajim mund të goditet Kievi ose ndonjë qytet tjetër i rëndësishëm ku pasojat do të ishin shumë më të rënda se në Hiroshima.

 Në se një gjë e tillë do të ndodhte, sigurisht që Rusia do të përballej me një sulm shumë më të fuqishëm bërthamor të NATO-s, të cilin Presidenti Amerikan Bajden (Biden) e ka theksuar disa herë kohët e fundit. Ky sulm do të conte së pari në fundosjen e flotës ruse të Detit të Zi, ose në shkatërrimin total të vend strehimeve municioneve bërthamore dhe të mjeteve  të lëshimit të tyre. Në shkatrrimin e bazave strategjike ushtarake  e industriale të Rusisë, satelitëve e instalimeve të tjera në hapsirë në tokë e në det. Fundi do të ishte shumë i hidhur, por jo vetëm për rusët, Edhe për të tjerët si rezultat i faktorve dëmtues të menjëhershëm e të vonuar të armëve bërthamore.

Fenomeni  ruso- putinian, vec sa më lart, mund të hap (si një reaksion zinxhir), një problem të madh të sigurisë botrore , duke formësuar idenë e vetmbrojtjes kombtare nga armët bërthamore (të të tjerëve),  me zhvillimin e arsenaleve bërthamore të shumë vendeve të kërcënuara.  Nën objeksionin e të qënit i  rrezikuar nga armët bërthamore ruse (koreano veriore etj), në këtë rrugë mund të hyjnë: Koreja e Jugut, Japonia, Indonezia, Malajzia dhe Australia. Në kushtet e këtij reaksioni botëror do të fillonin nga puna si të  kërcënuar: Gjermania, Italia, Turqia, Irani , Arabia Saudit, Afrika e Jugut , Brazili etj etj. Pra shpejt do të kishim një kaos të vërtetë dhe siguria globale dhe ky qytetërim do të shkatërroheshin nga politikanë të pa përgjegjeshëm por edhe nga  gabime njerzore e teknike. Lufta me armë bërthamore, nuk është lojë cubash putinian, avanturjerësh, vandalësh e të cmendurish. NDAL. Ajo sjellë fundin e këtij qytetërimi.

“Një vit luftë = Ukraina stoike, USA/NATO/BE më të vendosur”

by

Gjeneral ® Piro Ahmetaj: 

Në kapacitetin e Ekspertit të Sigurisë Kombëtare, Rajonit dhe NATO-s, kam ndjekur me interes të shtuar 365 ditë/netë luftime në fushbetejën “me/për Ukrainën”. 

Në vijim po paraqes një përmbledhje të mësimeve strategjike, nga 1 vit i përballjes stoike të Ukrainës si dhe vendosmërisë së Aleancës Transatlantike (USA/NATO/BE) në fushbetejën me të keqen e përbashkët, Rusinë-Putiniste:

Si sot një vit mē parë, në 24 Shkurt 2022, regjimi Putinit j’u rikthye përqasjes  neo-naziste të ndryshimit të kufijve shtetërore, statusquosë dhe hartës gjeopolitike nëpërmjet agresionit ushtarak.   

Para një viti, Rusia-Putiniste e nisi agresionin, jo vetëm me konceptet, armatimet dhe mendjet e ndyshkura por edhe me ambicie dhe objektiva perandorake (nënkupto paranojake). Por, mbas një viti luftimesh rezulton  e rraskapitur, edhe më e izoluar dhe më e diskredituar.

Pavarësisht përpjekjeve të dëshpëruara  muajin e fundit për të rimarë inisiativën strategjike si dhe restauruar moralin e rrënuar, në fakt, në përballjen me Ukrainen gjatë vitit 2022 Rusia humbi: “reth 40% të teritoreve të pushtuara (Mëmës-Rusi); 120 mijë të vrarë, mbi 3 Trilion €, ose 2 herë më shumë se Prodhimi i Përgjithshëm Neto i Rusisë për 2022 (1.7 trilion €); moralin e ushtrisë dhe kohezionin e kombit Rus; epërsinë si dhe iniciativën strategjike”! 

Përgjatë një viti luftimesh, u vërtetua  se agresioni ushtarak i Rusisë-Putiniste, nuk ishte vetëm kundër sovranitetit të Ukrainës por edhe:  “kërcenim serioz ndaj rendit global të sigurisë, kufijve të demokracisë, vlerave perëndimore  si dhe ndaj interesave të Aleancës Euro-Atlantike (USA/NATO/BE)”.

Por mbas një viti luftimesh të përgjakshme, mund të them me bindje se, Rusia-Putiniste i humbi me turp betejat për të testuar kohezionin mes 30 vendeve të NATO-s, edhe duke kërcënuar “si shtet terrorist” me gazin si arë gjeopolitike apo me përdorimin e armëve bërthamore. Në të kundërt, gjatë 2022, mbi 50 miliard € armatim dhe pajisje ushtarake moderne, etj janë prova që tregojnë për kohezionin e përforcuar dhe vendosmërinë e Alancës Transatlantike në mbështetje të Ukrainës.

Po ashtu, mbas një viti lufte, Rusia gjendet edhe më e izoluat nga bota e qytetëruar: “vetëm 4 shtete terroriste e njohën këtë aventure neo-naziste”; për shkak të kësaj lufte rrezikon seriozisht përjashtimin nga 5-shja vendimarrëse e Këshillit të Sigurimit/OKB si dhe besoj jo shumë vonë, Putini, Zullumqarët dhe Gjeneralët e Tij do të përgjigjen për krime kundër njerëzimit në Gjykatën Ndërkombëtare.  

Përgjatë 1 viti lufte, Putinit refuzonin  t’i jepnin dorën edhe autokratët e Azis Ju-lindore, ndërsa si aleat të Rusisë kanë mbetur vëtëm regjimet terroriste, si Irani, Korea e Veriut dhe Junta e Malit. 

Jo vetëm përgjatë këtij viti, Rusia keq-dështoi për të ndezur një front të ri lufte duke frymëzuar grupet kriminale, axhendën e politikanëve dhe pushtetarëve të korruptuar si dhe ekstremistët e tipit Dodik në Ballkan, apo duke ricikluar oshilacionet e Beogradit zyrtar për të kërcënuar me agresion ushtarak sovranitetin teritorial të Republikës së Kosovës, njëkohësisht edhe ndaj prezencës së NATO/KFOR ?!

Thënë sa më sipër, një vit luftime me “superfuqinë e kapur nga paranojat e ambicieve staliniste”, treguan se krahas përballjes sublime të Ukrainës, fati i luftës mbetet i ndërlidhur nga mbështetja e perëndimit. Prandaj SHBA, UK, Gjermania dhe pothuaj të gjitha vendet e NATO-s kanë konfirmuar dërgimin e tankeve (Abrams, Challenger dhe Leopard) të gjeneratës se fundit, të cilët do të vendosin fatin e luftës në tokë. 

Në terma financiare, paketa e mbështetjes së Ukrainës nga perëndimi, USA, UK, Norvegji, Gjermani dhe vendet e NATO-s (sisteme Patriot, Dronë, Tanke, etj) e konfirmuar për vitin 2023 arrin mbi 100 miliard €. 

Ndërsa Samiti Historik i BE në Kiev (3 Shkurt) dhe vetëm 2 ditë më parë (22/02), vizita si “suprizë – strategjike” e Presidentit të SHBA, Joe Biden, demostrojnë vëndosmërinë e palëkundur të perëndimit për ta mbështetur pa kompromis Ukrainën deri në fitoren përfundimtare ndaj të keqes së përbashkët, Rusisë-Putiniste.

Në përmbyllje, për titull të këtij opinioni, kam përzgjedhur të citoj Ish-kryeministrin e UK, Blair: “falë rezistencës stoike të Ukrainës dhe vendosmërisē se Perëndimit”, Rusia – Putiniste do ta humbas luftën si dhe do të gjynjëzohet nē përballjen fuqinë ushtarake, kohezionin e përforcuar dhe interesat gjeopolitike të Aleancës Euroatlantike (USA/NATO/BE)! 

Me këtë rast, nuk kemi pse të mos e përshëndesim, rolin aktiv të Republikës së Shqipërisë, si rrjedhojë e përfaqësimit krah SHBA-ve në Këshillin e Sigurimit të OKB; për mbështetjen e pa kushtëzuar të vendimarrjeve në NATO dhe kontributeve me shumë se modeste që RSh vijon ti japë Ukrainës martire. 

Në shtesë, do këshilloja faktorët politik & aktorët shtetërorë të Tiranës që: “humbja e luftës, kolapsi ekonomik dhe diskretitimi ndërkombëtar, përfshi në Ballkan që e pret Rusinë, është një rrethanë e favorrshme gjeopolitike në dobi të faktorizimit të RSh në tavolinat e vendimarrjeve të mëdha (SHBA/NATO/UN) për të mbrojtur dhe zhvilluar interesat Kombëtare në Rajon, Mesdhe, etj“!

* Ekpert për SK, Rajonin dhe NATO,

Zv/President i Këshillit të Atlantikut; 

Anëtar i Bordit “Istrael House”, si dhe Ish:

Këshilltar i Presidentit të RSh & Zv/ShShPFA,

Përfaqësues Kombëtar Ushtarak në NATO.

DY VËSHTRIME TË PAPAJTUESHME TË BOTËS

by

Nga PAOLO VALENTINO/

Nëse tridhjetë viteve më parë do t’i kishim dhënë të drejtë Francis Fukuyamës, kur lajmëroi “fundin e Historisë”, atëherë sot do të duhej të thonim se Historia ka rifilluar. Nuk është kështu, natyrisht, sepse ajo nuk ka përfunduar kurrë. Por ajo që ndodhi dje, 21 shkurt 2023, në trekëndëshin Kiev-Varshavë-Moskë, qëndra e re e fateve evropiane, sigurisht I përket atyre që Stefan Zweig përcaktonte “çaste fatale”. Dy burra, dy fjalime, dy sisteme të papajtueshme ndërmjet tyre.

Për të parën herë që nga rënia e murit të Berlinit, një  ndryshim i kundërt e pa hapje fuqizohet plastiçisht ndërmjet dy fushave: asaj të Vëndeve demokratike nën udhëheqjen amerikane, në luftë për mbrojtjen e lirisë e së drejtës për vetëvendosje të çdo populli, dhe asaj të një Rusie rish-perandorake, që autokrati i saj e thërret në një luftë të gjatë të kthyer në qenësore, duke mbyllur çdo kanal të mbetur komunikimi, aq më pak të bashkëbisedimit me jashtë, duke ngritur urat kundër çdo ndikimi të Perëndimit armik e të degjeneruar.

Ndoshta duhet të ngjitemi para vdekjes së Stalinit, më 1953, për të gjetur në Kremlin gjurmët e një modeli të tillë, të zotëruar nga vullneti i thyerjes përfundimtare dhe paranojës strategjike, si ai i përvijëzuar dje nga Vladimir Putini në Gostini Dvor. E vërteta e përmbysur  për luftën e shpërthyer nga “Perëndimi i përbashkët” dhe elitat e tij, të vendosur njëherë e përgjithmonë të “likuidojnë Rusinë duke përdorur Ukrainën si kukull”, përbën parakushtin e një ripohimi të një stili të lashtë: “Në çështjen e mbrojtjes së Rusisë duhet të jemi të gjithë të bashkuar për të mbrojtur të drejtën tonë historike e më të lartën: të drejtën për të qënë të fuqishëm”, ka thënë presidenti rus duke përsëritur Pjotër Stolipinin, kryeministrin e Nikollës së II mbas revolucionit të vitit 2005. Nuk ka hapësirë për dyshime apo mefshtësi, në këtë teoremë putiniane: mbi të gjitha “asnjë keqardhje” për oligarkët, që kanë humbur pasuritë miliardere në bankat ndërkombëtare e që mund të ringjallen vetëm nëse këthehen të investojnë në atdhe.

Goditja teatrale, pezullimi i pjesëmarrjes ruse në Traktatin New Start, që kufizon në 1500 raketat bërthamore të Moskës e të Washingtonit, arriti në fundin e 100 minutave të fjalimit të Putinit. Nuk ndryshon asgjë në gjëndjen aktuale, me kontrollet në arsenalet, në fakt të pezulluar më shumë se dy vite më parë, për shkak të pandemisë më parë e pastaj të padive të ndërsjellta ndërmjet Rusisë e Sh.B.A. për mos respektimin e zotimeve. Por është deri diku treguesi që epoka e kontrollit të armatimeve, e nisur nga koha e Brezhnjevit, është në grahmat e fundit. Është pothuaj e pamundur të mendohet për  bisedime për një tjetër traktat, Starti i Ri që mbaron përfundimisht më 2026, në zbrazësirën absolute të komunikimeve e besimit ndërmjet dy Vëndeve.

Në hapësirën e pak orëve, përpara kështjellës së Varshavës, Josef Bideni, ka përvijëzuar një tjetër vështrim të botës, të themeluar mbi mbrojtjen e lirisë e të demokracisë. Duke u kthyer nga Kievi, ka cituar Putinin vetëm një herë, duke mohuar me forcë që Perëndimi po kërkon të sulmojë apo të shkatërrojë Rusinë, duke kujtuar se ka qënë kryetari i Kremlinit që ka zgjedhur luftën. Presidenti amerikan këtë herë nuk e ka përcaktuar kriminel të luftës, por ka thënë qartë se “do të veprojmë kundër atyre që janë përgjegjës për luftën”. Mbi të gjitha Bideni ka dashur të luajë lojën e drejtuesit, duke dhënë përfytyresën e një Zeitgeisti (Shpirti kohës) të Perëndimit, sikur të dojë të sigurojë aleatët perëndimorë, të shqetësuar për qëndrueshmërinë në kohë të mbështetjes ushtarake, ekonomike e politike të Ukrainës, siç doli edhe mbas perdes së Konferencës së Mynihut.

Në të shkuarën e Historisë evropiane, përsëri të shënuar nga një thyerje e thellë e për çastin, e pashërueshme, Lindje-Perëndim, udhëtimi në Kiev e fjalimi në Varshavë të Jozef Bidenit nënvizojnë megjithatë barazpesha të reja gjeostrategjike, në të cilat qëndra e politikës evropiane të  Shteteve të Bashkuara tashmë është zhvendosur drejt Lindjes  dhe partnerët evropiano lindorë e veriorë të NATo-s kanë fituar një peshë më të madhe se sa kanë në vështrimin e botës së Vëndeve të Evropës karolinge. Nuk është e rastit që dje në kryeqytetin polak Bideni ka takuar drejtuesit e t’ashtuquajturit “Nëntë të Bukureshtit”, pra Bullgarinë, Estoninë, Rumaninë, Lituaninë, Letoninë, Poloninë, Sllovakinë, Republikën Çeke dhe Hungarinë. Janë këta tani kufiri i ri perëndimor, ashtu siç ishte Gjermania gjatë Luftës së Ftohtë. Ndërsa Ukraina e lirë në luftën për liri e pavarësi ka tani popullaritetin e Berlinit Perëndimor gjatë Luftës së Ftohtë.

Në errësirën e mesditës së çerek rrethit evropian përsëri prè e së shkuarës që rikthehet, përveç vendosmërisë dhe lidhjes, Perëndimi nuk duhet të harrojë të ngrejë shikimin mbi belegët e së ardhmes, në të cilët  nuk shquhet Rusia e prapambetur dhe e blinduar e Vladimir Putinit por Mbifuqia e re kineze. E të kërkojë barazpeshën e drejtë ndërmjet mbështetjes së domosdoshme për Kievin dhe nevojës për të shmangur që Pekini të njëjtësojë në aleancën me Moskën përparësinë e tij strategjike.

“Corriere della Sera” 22 shkurt 2023  Përktheu Eugjen Merlika