Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Archives for April 2023

NË KUJTIM TË 4 DËSHMORËVE TË LIRISË TË 2 PRILLIT, 1991 NË SHKODËR

by

Nga Frank Shkreli*

Ishte 2 Prilli i vitit 1991. Dy ditë më parë me 31 mars, ishin mbajtur zgjedhjet e para “pluraliste”, pas shembjes së Murit të Berlinit dhe fillimit të “ndryshimit” të sistemit komunist pothuaj gjysëm shekullor në Shqipëri. Megjithëse vet ato zgjedhje u mbajtën në një atmosferë pak a shumë të qetë — siç shkruante në atë kohë edhe gazeta Nju Jork Tajms, Shqipëria — “ky vend i pa fat i Ballkanit”, dhe “vendi më i varfër i Evropës”, edhe pas këtyre zgjedhjeve, “mbetet i ndarë dhe i përçarë”. Gazeta e njohur amerikane shkruante në atë kohë se në muajt fundit rreth 80-mijë të rinjë e të reja ishin larguar nga Shqipëria dhe se “fitorja e komunistëve” në ato zgjedhje, “do të bënte që edhe më shumë të rinjë të largoheshin nga vendi”, ndërsa citonte një nga studentët e Universitetit të Tiranës, i cili nuk dëshironte të identifikohej, se “nuk ka asnjë arsye që të qendrojë më këtu”. Sidomos ata shqiptarë, veçanërisht rinia, që prisnin që zgjedhjet e para post-komuniste në Shqipëri të 31 marsit, 1991 do të sillnin “ndryshimin e madh”, “lirinë e demokracinë” dhe “Shqipërinë si e gjithë Evropa”, u zhgënjyen për së tepërmi. Përveç mos kënaqësisë me manipulimet e atyre zgjedhjeve që çuan në fitoren e Partisë së Punës, përfundimi i atyre zgjedhjeve shkaktoi edhe shpërthimin e revoltave në disa qytete. Reagimet më revoltuese ndaj fitores së partisë (komuniste) të Punës erdhën nga Shkodra ku për fat të keq të Shkodrës dhe mbarë Shqipërisë, pas zgjedhjeve “pluraliste”, në qytetin verior, me 2 Prill u vranë katër dëshmorë të lirisë e demokracisë: Arben Broci, Besnik Bishanaku, Nazmi Kryeziu dhe Besnik Ceka dhe u plagosën dhjetëra të tjerë. Kjo tragjedi e 30-viteve më parë ka lenë plagë të rënda në familjet e këtyre deshmorëve, për Shkodrën dhe Shqipërinë pasi 30-vjet më vonë mbetet gjithnjë një prej ngjarjeve më makabër të historisë moderne shqiptare, e cila pret gjithnjë zbardhje dhe drejtësi, përfshir identifikimin e individëve përgjegjës për këtë krim, në radhët e enteve të drejtësisë, të policisë dhe Sigurimit të Shtetit të asaj kohe. Fatkeqësisht, edhe sot në 30-vjetorin e vrasjeve të këtyre deshmorëve të lirisë, ashtu siç ka ndodhur me shumë vrasje e tragjedi të tjera në historinë komuniste të vendit, nuk janë identifikuar përgjegjësit as nuk është vendosur drejtësia për këto krime shtetërore. Nuk është zhvilluar asnjë proces i mirëfilltë drejtësie për ata që ishin, drejt për drejt, përgjegjës, ose për ata që dhanë urdhër për të shtënë me armë zjarri kundër njerëzve të pafajshëm dhe të pa armatosur, pjesëmarrës në një protestë paqësore. Ato të shtëna kundër protestuesve paqësorë — sipas dëshmitarve vendas — kishin ardhur nga ndërtesa e ish-Komitetit të Partisë së Punës në Shkodër, ndërsa jehona e këtij krimi shtetëror kumbon edhe sot dhe thërret për drejtësi, përgjegjësi dhe ndëshkim – kumbon nepër koridoret e institucioneve qeveritare e shtetërore të Shqipërisë, 30-vjet vjetë pas zgjedhjeve të para “pluraliste”.Fatkeqësisht, shënjat nuk janë shpresëdhënse për hetime rreth këtij krimi, as sot në këtë 30-vjetor të vrasjes makabre të këtyre 4 heronjve. Sepse sipas raportit të posa botuar të Departamentit Amerikan të Shtetit mbi të Drejtat e Njeriut për vitin 2020, në Shqipëri, “Mosndëshkimi mbetet një problem serioz”, thuhet në atë raport: “Ndjekja penale, dhe veçanërisht dënimi, i zyrtarëve që kryen abuzime ishin sporadike dhe jo të vazhdueshme. Zyrtarë, politikanë, gjyqtarë dhe personat me interesa të fuqishme biznesi shpesh ishin në gjendje t’i shmangeshin ndjekjes penale.” Problemi është se kemi të bëjmë me krime shtetërore dhe jo thjeshtë me “abuzime” nga zyrtarë të lartë të asaj kohe, urdhër-dhënës për ekzekutimin e katër deshmorëve të demokracisë në Shkodër, disa prej të cilëve ende gëzojnë poste të larta në institucionet e qeverisë dhe të shtetit shqiptar, “post-komunist”. Megjithë problemet me zgjedhjet e para “pluraliste” të 31 marsit, 1991– më kujtohen shpresat e mëdha që kolegët e mi dhe unë kishim ato ditë në Tiranë — për një fillim të ri historik, për “ndryshimin e madh”, për varrosjen e diktaturës, për një shoqëri më të drejtë, më të lirë e demokratike dhe më tolerante në Shqipërinë post-komuniste. Por, vrasjet në Shkodër me 2 prill, 1991 u interpretuan në atë kohë, nga ne dhe nga delegacionet e tjera ndërkombëtare të pranishme në Tiranë, si një shënjë ogurzezë për të ardhmen e demokracisë shqiptare. Në këtë 30-vjetor, mos zbardhja dhe mos ndëshkimi i këtyre vrasjeve deri më sot, justifikon dyshimet tona sot e asaj dite – dhe në prak të zgjedhjeve parlamentare të 25 prillit 2021, se ky krim shtetëror si due krime të tjera të komunizmit, nuk do të zbardhen, as personat përgjegjës nuk do të ndiqen ligjërisht dhe as nuk do të ndëshkohen, ashtu siç ka ndodhur me të gjitha krimet e komunizmit në Shqipëri.Por ajo që mund të bëjmë ne njerëzit e thjeshtë kudo është që të kujtojmë, të kujtojmë që të mos harrojmë dhe të kujtojmë viktimat e pafajshme duke hedhur poshtë gënjeshtrat dhe duke mbrojtur të vërtetën. Kam zgjedhur që në këtë 30-vjetor të kujtoj katër heronjtë e lirisë e të demokracisë – këto 4 yje të lirisë,lule të demokracisë — që u vranë gjatë protestave anti-komuniste në Shkodër me 2 prill, 199, me fjalët e këngëtarit të njohur shqiptar, të ndjerit Sali Mani: Kengë kushtuar 4 Dëshmorëve të 2 prillit, 1991 në ShkodërSali Mani – Katër dëshmorët – YouTubeKur zbardhë drita ditë për ditëDalim heret me vaditëma të bukurat lule në botëpak me ujë e pak me lotë.Katër yje të lirisë,Lulet e demokracisë.Kush i vrau dora iu thaftëKush i preku zemra iu çaftë.A e dini kush i vrau, Dje i vrau e sot i qau.Dritë as diell me sy mos paftë, Diktaturë zemra t’u çaftë.Ndalo ti o dorë mizoreDorë e zezë konservatorePesë dekada na ke vraS’i le nanat as me kja.Arben Broci djal ku je?Shkodër locën gjallë e ke.Diktaturat po varrosen,Diktatorët po groposen.Po qet shkumbë burokraciaSe u shpalos demokraciaKush dha urdhër në atë shtërngatëMe vra njerëzit duar thatë.Ju thaftë goja kush e dha,fjalën vrisni kush e tha?Ti o vrasës urdhërdhanësHelm tu bafshin gjijtë e nanës!Nepër popull plumba ranë,Katër yje në gjak u lanë.Fshehu dorën tirania,derdhi lotë demokracia.Po renkojnë malet me gropa,Korbat sillen rreth e rrotull,Në katër rrugë ka mbetë ai popull.Diktatura na varfënoi,E si komb na përçudnoi,Na dhanë rrugat nepër botë.Diktatori vrau e preuPlot me plagë u mbush AtdheuJu tha zemra kësaj Shqipni,Për liri, demokraci.Kur zbardhë drita ditë për ditëDalim heret me vaditëMa të bukurat lule në botëPak me ujë e pak me lotë.Arben Doci ku të ra gjakuM’u te dora e Bujar BishanakutTe Besniku te Nazmia,Gjaku i juaj Demokracia.Hej, Arben Broci djal ku je,Shkodër locën gjallë e ke.Diktaturat po varrosen,Diktatorët po groposen.*Ribotim

TAKIM I SUKSESSHËM ME BIZNESIN SHQIPTAR NË FILADELFIA

by

Bujar Gjoka/

Pas festimeve të suksesshme e madhështore të festave që u zhvilluan 6 muajt e fundit në shoqatën “Bijtë e Shqipes” Filadelfia erdhi dhe monenti I shumëpritur për të gjithë -rikonstruksioni i godinës së re të shoqatës. Pas marrjes së lejes së ndërtimit u bë një takim më biznesin shqiptar për shkëmbim mendimesh e marrje përsipër të punimeve sipas mundësisë e dëshirave qe kishte secili biznes. Nuk dua të zgjatem në këtë takim pasi një përmbledhje rreth këtij takimi është shkruar e pasqyruar në gazetat shqiptare “DIELLI” e “ILLYRIA” në New York dhe në FB e shoqatës. Dëshiroj të vecoj detyrën kryesore që u parashtrua në atë takim e cila ishtë dhënia e mundësisë të gjithë bizneseve e komunitetit shqiptar për të kontribuar në këtë project shumë të rëndësishëm per komunitëtin shqiptar në Filadelfia. U mendua që si fillim të vijohet më një mbrëmjë me biznësin shqiptar në Filadelfia dhe zonat përreth për mbledhjë fondesh financiare dhe pastaj te vijohet më një fushata fond-mbledhëse më të gjithë komunitetin shqiptar dhe me miqtë e dashamirësit e shoqatës “Bijtë e Shqipes” dhe Shkollës Shqipe “Gjuha Jonë” Philadelphia. Kryesia e Shoqatës “Bijtë e Shqipes” u angazhua seriozisht në njoftimin e bizneseve shqiptare për të marrë pjesë në këtë mbrëmje. Përvec ftesës së bërë ne FB kryesia e shoqatës u angazua totalish në dergimin e ftesave cdo biznesi në vecanti. U derguan ftesat në në mënyrë elektronikë tek 180 biznese shqiptare ne Filadelfia por duhet theksuar që shumë të tjerë mbetën pa u njoftuar për mungesë informacioni dhe kohës së shkurtër. Për këtë u kërkojmë ndjesë të gjithë bizneseve qe nuk patëm mundësi për ti kontaktuar direkt. Duke u nisur nga koha e shkurtër e njoftimit, angazhimet që kanë një pjesë e mirë e bizneseve në fushën e restaurantëve dhe angazhimeve familjare duhet theksuar se pjesëmarrja ishte e kënaqshme. Njëkohësisht duhet theksuar mbështetja e madhe dhe kontributin që po ofrojnë bizneset shqiptare për ta bërë sa më parë funksionalë këtë qëndër. Në hapjen e mbrëmjes Kryetari I Shoqatës falenderoj të gjithë të pranishmit për pjësëmarrjen e tyre dhe mbështetjen e vazhdueshme që i kanë dhënë veprimtarive të shoqatës dhe shkollës shqipe “Gjuha Jonë” në Filadelfia. Një falenderim i vecantë u bë:- Për të gjithë ata që dhuruan fonde financiare për blerjen e godinës, – Per të gjithë anëtarët e komunitetit që kanë dhuruar fonde financiare per blerjen e bazes materiale për ta bër këtë godinë të sigurt për të punuar “safe building”.- Për të gjithë ata persona e biznese që kanë punuar deri më tani në këtë godinë.- Për ato familje që me dashamirësinë për të qënë pjesë në rikonstruksionin e kësaj godinë kontribuan me ushqim, pije e materiale për personat që punuan fizikisht në këtë godinë.Për të evidentuar punën e ndihmën e dhënë deri më tani si dhe për të bërë një transparence të plotë financiare, kryesia e shoqatës kishte përgatitur e pasqyruar në një tabelë listat emërore me shumat financiare për të gjithë kontribuesit; listë emërore dhe orët e punës vullnetare që ka bërë secili deri më tani. Ne nje tabele tjetër ishin paraqitur foto nga objekti kur u bë blerja, foto të realizuara gjatë punimeve; foto nga puna e bërë deri më tani si dhe projekt preventivi për punimet që do të kryhen. Gjatë mbrëmjes u bë prezantimi I secilit biznes pjesëmarrës, puna që ato kanë bërë dhë po bëjnë në ndihmë të komunitëtit, kontributin që ato japin në rritjen e imazhit te komunitetit tonë këtu në Filadelfia. Të pranishmit theksuan domosdoshmerinë e rritjes së bashkëpunimit brenda komunitetit tonë dhe të ndihmës reciproke. Nisur nga interesi i treguar nga bizneset dhe anëtarët e komunitetit tonë ne jemi të bindur se shumë shpejt godina e re e shoqatës do të gjallërohet nga zërat e ëmbel të nxënësvë të shkollë shqipe “Gjuha Jonë” Filadelfia; aty do të flitet shqip, këndohet shqip dhe do të kërcehen vallet e bukura shqipëtare, aty do të kemi flamurin dhe simbolet tona kombëtare; aty do të organizohen panaire për traditat e guzhinën shqiptare; aty do të zhvillohen shumë e shumë veprimtari me karakter kombëtar, letrar, kulturor etj. Në këtë mbrëmje fundmbledhëse u mblodhën në total $ 29,400. Shumë biznese që nuk ishin të pranishëm dërguan kontributin e tyre dhe disa të tjerë premtuan për të bërë kontributin e tyre së shpejti. Ne si shoqatë kemi premtuar transparence të plotë për të gjithë të ardhurat dhe shpenzimet që do të kryhen për rikonstruksionin e godinës së re. Për të gjitha dhurimet do të bëhen publikohen listat me emrat e bizneseve/dhuruesve dhe shumat përkatese në faqen e Facebook-un e shoqatës dhe në ambjentet e shoqatës. Për personat që nuk kanë deshirë që tu publikohet emri ne do të vendosim shumën financiare dhe emri do të jetë anonim. Bëhuni dhe Ju pjesë e këtij mision fisnik duke dhuruar sipas mundësisë që ju keni. Ju faleminderit. Kontributin për godinën e re mund të bëni duke bërë pagesë ne FB në linkun https://facebook.com/donate/591693139336960/ ose duke bërë pagesa me check ose para cash tek godina e shoqatës, ose nëpermjet aplikacionit “Venmo” për Bijtë e Shqipes Philadelphia ose online në llogarinë e shoqatës “Bijte e Shqipes”, të cilën do ta gjeni lehtësisht në WEB-in e saj https://bijteeshqipes.org/donacion/Në fund të mbrëmjes u realizuan dhe disa foto që do të mbeten kujtim për të gjithë pjesëmarrsit.Bujar GjokaKryetar I Shoqatës

Kryengritja e Malësisë së madhe ndikoi në rënien e Perandorisë Otomane

by

-Sipas një politikani Italian më 1911

Nga Rafael Floqi “Qeveria turke, pas një sërë grimasash dhe pak gjakderdhjeje, do të detyrohet t’i bëjë të gjithë shqiptarët të barabartë me Malësorët, pasi nuk është e drejtë që bashkëfetarët myslimanë të trajtohen në një mënyrë njerke, nga ajo që zbatohej për të krishterët. Dhe kështu tashmë janë hedhur themelet e para të autonomisë shqiptare.”Këtë vit është 112 vjetori i Kryengritjes të Malësisë së Madhe. Shpesh në shtypin e huaj të vitit 1911 gjen analiza, hulumtime dhe përsiatje me vlerë për historinë kombëtare që i kushtohen Kryengritjes të Malësisë së madhe. Ne si shqiptarë e kemi të ngulitur në memorien tonë historike rolin e trimave si Dedë Gjo Luli dhe sakrificën e malësorëve në Kryengritjen e Malësisë së Madhe. Por pak kemi dëgjuar mbi rëndësinë e kësaj kryengritje në aspekte më të gjera dhe pse ajo shënoi fillimin e dy dukurive politike dhe gjeopolitike, së pari zgjerimin e kryengritjeve dhe aspiratave për liri në të gjithë Shqipërinë dhe së dyti si dëshmi e Perandorisë otomane në rënie. Por koncesionet që morën malësorët nga Qeveria Turke , treguan fuqinë e drejtësinë e luftës së tyre , por treguan dhe dobësinë e fuqisë së perandorisë Osmane. Një gazetar Italian i kohës Felice Santini, (1850-1922) një senator i Mbretërisë së Italisë, sipas hulumtimeve tona, shkruan në artikullin e tij ” Kriza Turke” në Nuova Antologia, v.239 botuar në Firenze 1911 fq 489- 491, një analizë mbi këtë ngjarje në këndvështrimin e një fuqie si Italia në raport me Turqinë dhe shqiptarët. Autori siç duket nga shkrimi është një njohës i mirë i problemeve të Perandorisë Osmane dhe mbështetës dhe për arsyet e politikës së Italisë së kohës të kryengritjes së shqiptarëve. Sipas Wikipedias gjatë luftës italo-turke, në të cilën merr pjesë duke organizuar ndihmë mjekësore për të plagosurit në bordin e disa anijeve spitalore. Aktiv në politikën italiane që nga viti 1895, ai ishte deputet për katër legjislatura, mbështetës i kryeministrit arbëresh, Francesco Crispit dhe senator i përjetshëm nga viti 1912. Siç duket shkrimi, është shkruar menjëherë pas kryengritjeve shqiptare dhe autori duket një njohës i mirë i kryengritjeve shqiptare të viteve 1910- 1911 kohës , por e me këndvështrimin e interesave politike italiane mbi Shqipërinë, simpati për shqiptarët katolikë, por edhe me divergjenca politike me Turqinë Otomane dhe Austro- Hungarinë për hegjemoni në Ballkan. Ta ndjekim… “Duke marrë përsipër të diskutojmë, edhe një herë, çështjet turke, të cilat, nëse të gjitha kanë të bëjnë me politikën ndërkombëtare, tërheqin edhe më shumë vëmendjen e Italisë – për marrëdhëniet në dukje normale me qeverinë, sigurisht jo të frymëzuara nga simpatia në konceptin e popullit italian, i cili, me arsye të mirë, proteston kundër ngacmimeve të vazhdueshme të Kabinetit të Stambollit – përjetoj arsyen që, jo për privilegjin e meritës, por me ndihmën e fatit, kam përmbushur detyrën time ndaj lexuesve dashamirës të Antologjisë së Re, duke vendosur përpara mendjen së tyre, ngjarjet aktuale osmane në artikujt e mi të mëparshëm, as në atë më të fundit të 1 qershorit të këtij viti, por edhe në atë tashmë të vjetër të 16 shkurtit 1910. Nëse duan të konsultojnë shkrimet e mia modeste, ata do të konstatojnë se vlerësimet dhe parashikimet e përfshira në të kanë një konfirmim të saktë në ngjarjet e mëvonshme, veçanërisht në ato që po zhvillohen aktualisht në lidhje me çështjen shqiptare. Sepse çështja shqiptare, e cila pushtoi dhe shqetësoi për një kohë të gjatë pushtetarët e politikës ndërkombëtare, ende paraqitet jo pa vështirësi e rreziqe dhe është gjithmonë shqetësuese. « Pikërisht në artikullin tim të 1 qershorit 1911, shkrova se: « Kështu, ndërsa shtypi ishte pothuajse unanim, sidomos ai që tërhiqte « nga Qeveria dhe Ambasadat Turke, dhanë, përshtypjen se shpresa pas shtypjes « së egër të kryengritjes shqiptare. u shua”, Unë shpreha rezervat e mia në lidhje me këtë, duke thënë se gjithçka ishte në gjendjen më të përkohshme të fjetur, gati për t’u rishfaqur më e dhunshme se kurrë dhe rezultate premtuese për ata banorë heroikë malësorë, të cilët me këmbënguljen e paepur të trupave turke, do të kishin bëri një qëndresë edhe më të ashpër, ndërsa «vëreja se kryengritja shqiptare ishte e para nga «vështirësitë» e mëdha që regjimi i ri do të përplasej dhe u përplas». Dhe nëse lexuesit do të heqin dorë që të më ndjekin në këtë shkrim timin të ri, mbase do të krijojnë bindjen se ai gjykim me vija të trasha është i përshtatshëm edhe për situatën e sotme.Duke i studiuar intensivisht, mund ta sodisnim vetëm nga larg këtë varg krizash dhe pyetjesh, filluam të mendojmë nëse probabiliteti i një krize përfundimtare ose të paktën një agonie, për ta thënë më qartë, mund të mos shfaqej. Por, lavdi Allahut të turqve, thashethemet që përhapen këto ditë (në mes të gushtit) tingëllojnë qetësuese, pasi njoftojnë se gjërat po shkojnë në mënyrën më të mirë dhe në të mirën e botëve, se të gjitha krizat janë zbutur, të gjitha çështjet po zgjidhen ose eliminohen, kështu që Kabineti Hakki ka arritur të konsolidohet dhe të forcohet më fuqishëm. Prandaj, është e dobishme të bëhet një hetim më i thellë i këtyre zgjidhjeve të lavdëruara, në mënyrë që të qartësohet qëllimi i tyre dhe të krijohet një ide e vërtetë për situatën. Më lejoni, pra, të rishikoj çështjet e pazgjidhura, edhe pse në qarqet zyrtare osmane, dikush dëshiron të këmbëngulë, në mënyrë jonormale, se nuk ka më çështje të pazgjidhura. Për të filluar me çështjen e Malësorëve, për të cilin, aq shumë dhe kudo u tha, u shkrua, u diskutua, është e dobishme të pyesim veten se në çfarë konsiston zgjidhja e shpallur. Pas udhëtimit të Sulltanit në trevat fqinje të Shqipërisë, pa depërtuar në brendësi, kryengritësve iu dha një afat prej dhjetë ditësh, u premtuan disa kushte për nënshtrim. Malësorët nuk pranuan të dorëzoheshin dhe pasi afati i dorëzimit u zgjat edhe për pesëmbëdhjetë ditë të tjera, dhe pse iu ofruan kushte më të favorshme. Megjithatë, zgjatja dhe lëshimet më të mëdha nuk patën efektin e shpresuar, ndonëse qeveria turke, duke bërë një veprim të domosdoshëm, thuajse i kishte pranuar kushtet e vendosura nga Malësorët. Është e vërtetë që këto rezultate nuk mund të pretendojnë të jenë zgjidhja e çështjes Malësorë. Mos vallë ai mendonte të bënte një bujë të tillë kur qeveria e Stambollit iu përkul vullnetit të kryengritësve? Ose më saktë, ia vlente, mbase, që fillimisht t’u vendoseshin popujve kushte të ashpra dhe në kundërshtim me identitetin dhe individualitetin e racave, t’i shtynin në teprime, të konkurronin me ta në fushat e betejës, për të përfunduar më pas në kapitullim, pothuajse të gjithë duke e pranuar të gjitha çka kërkuan kryengritësit? Kur pyetja shqyrtohet me gjykim të drejtë dhe të paanshëm, lind bindja se zgjidhja e lavdëruar nuk përfaqëson, në lakuriqësinë e saj, gjë tjetër veçse një kapitullim të qeverisë. Malësorët, në bazë të kushteve të reja të gjera, tashmë të shpallura nga shtypi, nuk do të paguajnë taksa për dy vitet e ardhshme; taksa për delet, e vetmja që mund të zbatohet për to, do të ulet në favor të tyre; shtëpitë e tyre ose më mirë kasollet dhe banesat e tyre do të rindërtohen me shpenzimet e Qeverisë, do të marrin secili nga një kilogram misër në ditë; ata do të mbajnë armët e tyre, si më parë, përveç se në qendrat e qyteteve dhe qyteteve, ata nuk do të njihen në territorin e tyre; do të kenë zyrtarë, njohës të gjuhës së tyre; shërbimin ushtarak do ta përmbushin ekskluzivisht në provincat e tyre dhe me përjashtim vetëm në Stamboll. E pra, nevojat e para të këtyre malësorëve heroikë ishin shumë më të pakta, kur Qeveria me kokëfortësi, e paralajmëronte të mos njihte specialitetin e racës së tyre, duke pretenduar ta shkrijë ata në Turqi. Dhe sot, pas kaq shumë përpjekjesh të kushtueshme dhe të padobishme, Qeveria është dorëzuar për të dhënë shumë më tepër sesa kërkonte në fillim. Këtu janë termat e vërtetë, në të cilat reduktohet zgjidhja e çështjes së Malësorëve. Dhe kjo në sipërfaqe duket si konform barazisë kushtetuese! Por nga kjo pyetje fillojnë të mbijnë të tjera. Nga shqiptarët e tjerë, që nuk kishin përdorur ende armët, veçanërisht fiset myslimane, ngritën zërin se duhej të trajtohej në mënyrë të barabartë mbarë Shqipëria, duke kërkuar me të drejtë që të mos silleshim më keq se me kryengritësit. Dhe lëvizja e armatosur tashmë ka filluar të zhvillohet, kështu që trupave turke nga veriu i Shqipërisë u është dashur të lëvizin drejt jugut, tashmë të angazhuar, për sa i përket armëve, edhe në Gjirokastër, ndërsa Krahina e Janinës është vendosur në gjendjen e rrethimi, veprime të cilat me arsye na shtyjnë të parashikojmë, se qeveria turke, pas një sërë grimasash dhe pak gjakderdhjeje, do të detyrohet t’i bëjë të gjithë shqiptarët të barabartë me Malësorët, pasi nuk është e drejtë që bashkëfetarët myslimanë të trajtohen në një mënyrë njerke, nga ajo që zbatohej për të krishterët. Dhe kështu tashmë janë hedhur themelet e para të autonomisë shqiptare. Vetëm në një pikë Qeveria nuk iu nënshtrua kërkesave të Malësorëve, pra asaj me të cilën kërkonin që Fuqitë Evropiane, ose të paktën njëra prej tyre, të sillnin garantues për përmbushjen e plotë të kushteve të vendosura. Qeveria turke ka refuzuar ta vendosë veten nën tutelë, duke e bërë atë si një pikë nderi. Për të cilën malësorët duhej të jepnin dorëheqjen. Por këta nuk janë të pavetëdijshëm se kushtet që fituan u pranuan nga turku nën presionin e papërmbajtshëm të Fuqive, të cilat kanë deklaruar solemnisht se janë të interesuara për sigurinë e të krishterëve. Për rrjedhojë, Malësorët mundën të sigurojnë një afat prej dy vitesh për të rikuperuar dëmet e tyre, me shpenzimet e qeverisë dhe për t’u forcuar fuqishëm. Dhe ata gjithashtu e dinë mirë se mbështeten dhe mbështeten nga simpatia dhe mbrojtja morale e Fuqive të Mëdha, në mënyrë që, në fund të periudhës dyvjeçare të rënë dakord, të jenë në gjendje të rifillojnë lehtësisht lëvizjet e tyre me sigurinë për të marrë më shumë se kaq, sa s’kanë sot. Dhe kështu, pak nga pak Shqipëria do të jetë në gjendje të bëhet, duke kujtuar se as bota nuk u krijua në një ditë të vetme.“

The Albanian American community will be celebrating the 2nd annual Gjergj Kastrioti Skenderbeu Street

by

The Albanian American community will be celebrating the 2nd annual Gjergj Kastrioti Skenderbeu Street fair presenting the best of the best of Albanian traditions and culture. Entertainment, music, food, games and much more! Something for all ages.May 7th, 2023 @12 noon-6pm (Arthur Avenue and Crescent Avenue Bronx, NY) Please let us know if your organization would like to be listed as a supporter on the final flyer and promotional material ASAP. Vendors welcomed. If your business would like to sell food, merchandise or distribute information please contact us ASAP. If you have any questions or require additional information, contact 347-398-6161 or email Skenderbeufair@gmail.comI look forward to hearing from you.

Respectfully,

Mark Gjonaj917-731-6850