• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Archives for September 2023

INJEKSIONET PËR HUMBJE PESHE: ZGJIDHJA ‘MAGJIKE’ QË MUND TË MOS ZGJASË GJATË

September 23, 2023 by s p

Pacientët që luftojnë për të hequr kilogramët i drejtohen injeksioneve, por a funksionojnë ato dhe a janë të sigurta?

Ky artikull është pjesë e “Solutionaries”, dhe u përkthye nga Rafael Floqi  

Medikamentet, si Ozempic, Mounjaro dhe Wegovy, mund të jenë përgjigjja. Sipas disa pacientëve, injeksionet javore po japin rezultate për pacientët që kanë luftuar për të hequr kilogramët e tepërt.

Semaglutides u miratuan nga Administrata e Ushqimit dhe Barnave për humbje peshe në 2021 nën emrin e markës Wegovy. Është gjithashtu i disponueshëm si Ozempic, i cili është i njëjti ilaç, por shitet për të trajtuar diabetin e tipit 2.

Ozempic është një ilaç i ri kryesor që ofron humbje peshe si një efekt anësor gjatë trajtimit të diabetit. 

Mounjaro është pak më ndryshe – është një tirzapatide. Stilolapsi me injeksion u miratua nga FDA në vitin 2022 si një trajtim për diabetin dhe së shpejti mund të miratohet edhe për humbje peshe.

Stephanie Parris ka përdorur Mounjaro për humbje peshe që nga janari. Parris ishte një nga shumë që na tha se medikamentet e injektueshme i kanë ndryshuar jetën. Familja e saj është gjithmonë duke kaluar kohë jashtë dhe që nga fillimi i mjekimit, ajo ndihet më shumë si vetvetja.

“Ne jemi mjaft aktiv. Dua të them, ne na pëlqen të shkojmë me varkë, kemi një pishinë sepse na pëlqen të kalojmë shumë kohë jashtë, “tha Parris. “Pothuajse çdo gjë në diell. Burri im është një peshkatar i madh, kështu që i pëlqen të kalojë kohë duke e bërë këtë. Natyrisht që edhe vajza ime e pëlqen këtë.”

 Mounjaro është një semaglutide që po ndihmon gjithashtu njerëzit të humbin peshë  Parris tha se shtimi i saj në peshë filloi të bëhej i dukshëm pas lindjes së vajzës së saj. Ajo shkoi nga madhësia 25 në madhësinë 32 në xhinse dhe nuk mund të humbiste peshë. Ajo provoi dieta Keto dhe Whole30 dhe regjime strikte ushtrimesh, por asgjë nuk funksionoi për një kohë të gjatë.

Ajo gjithashtu filloi të luftonte me shëndetin e saj mendor pas lindjes, gjë që ajo beson se kontribuoi në shtimin e peshës së saj.

“Po luftoja me të vërtetë para se të kthehesha në punë nga leja ime e lehonisë. Kështu që kërkova ndihmë. Mora ilaçet kundër depresionit dhe me të vërtetë më ndryshuan trupin. Më duhej për stabilitetin tim mendor, padyshim, që të isha një nënë e mirë dhe një grua e mirë. Por për fat të keq, e bëri shumë të lehtë shtimin në peshë dhe shumë të vështirë për të humbur peshë”, tha Parris. “Besimi im ishte, e dini, aq i ulët sa mund të ishte. Dhe mendoni për stilin tonë të jetesës. Ne e duam peshkimin, na pëlqen të jemi në varkë dhe gjëra të tilla që po mendoja për mua me rroba banje, madje edhe pwr pak kokë ishte thjesht e tmerrshme.”

Parris filloi të dëgjonte për injeksione për humbje peshe si Mounjaro vitin e kaluar përmes mediave sociale. Ajo kurrë nuk e besoi se ata punonin derisa dëgjoi për këtë nga një mik i vjetër.

“Dikush me të cilin u rrita, e pashë, mendoj se ishte ndoshta personi i parë që pashë një ndryshim të madh tek dikush që e kam njohur që kur isha në shkollë të mesme dhe vura re se ajo po humbte shumë. peshë”, tha Parris.

Në gjashtë muaj, Parris ka rënë 25 paund për të cilat ajo vlerëson injeksionet për humbje peshe.

“Unë mendoj se ndoshta për shumicën e njerëzve, ata do të ishin të tillë, ‘Oh, ju e dini, nuk është shumë për gjashtë muaj’, por për dikë me madhësinë time ose me staturën time 5 këmbë 3 inç, është shumë. Dhe vura re. Së pari, njerëzit thonë gjëra gjatë gjithë kohës, sikur të dashurat e mia të thoshin, ‘Lopë e shenjtë, dukesh shumë mirë.’ E di, rrobat e mia janë shumë më të mëdha për mua. Dhe ndihem shumë më mirë. Sikur jam në gjendje të vazhdoj të luaj me fëmijën tim. E dini, fëmijëve të mi u pëlqen: “Mami, a mund të dalim jashtë dhe të shkojmë në park?” Absolutisht. Po. Nivelet e mia të energjisë janë ngritur, kështu që ndihem shumë më mirë.”

Pra, si funksionojnë ilaçet? Dhe a janë të sigurt? Ne shkuam në Thin MD Med Spa në Jacksonville Beach për ato përgjigje nga Dr. Anthony Capasso. Ai ka studiuar humbjen e peshës dhe perfeksionimin e trajtimit për pacientët e tij për 17 vitet e fundit.

Capasso beson se humbja e peshës është personale. Ai ofron plane të personalizuara për humbjen e peshës për pacientët e tij bazuar në qëllimet e tyre dhe që mund të përfshijnë injeksione për humbje peshe.

“Ka një ndryshim të vogël midis Mounjaro dhe Wegovy ose Ozempic. Për sa i përket llojit të asaj që bëjnë dhe çfarë, çfarë inkretinash që janë këto hormone që prodhon trupi juaj, lloji se si ndikon, por të dyja funksionojnë shkëlqyeshëm për humbjen e peshës, “tha Capasso.

Capasso tha se gjithçka funksionon duke imituar një hormon natyror në trup që ndihmon në rregullimin e sheqerit në gjak, tretjen dhe urinë. Mbyllja e oreksit ssion ju bën të hani më pak dhe nga ana tjetër, të humbni peshë.

“Ka qenë një nga zgjidhjet më të mira që kam parë në 20 vjet,” tha Capasso. “Kam pasur pacientë që nuk e kam menduar ndonjëherë se do të humbin peshë dhe i kam bërë. Dhe kështu, për mua, ka qenë, ka qenë e mahnitshme. Por duhet monitoruar”.

Capasso rekomandon me forcë që pacientët të monitorohen nga një mjek kur përdorin këto medikamente për humbje peshe me injeksion, sepse ekziston rreziku i humbjes së muskujve dhe efektet anësore mund të jenë intensive.

Katherine Zheveleva, një mjeke farmaciste në UF (Universiteti i Floridës) Health Jacksonville, është dakord. Ne ia çuam pyetjet tuaja asaj në lidhje me dështimet e mundshme të përdorimit të injeksioneve dhe nëse ilaçet janë një zgjidhje afatgjatë.

Ekzistojnë gjithashtu shqetësime për blerjen e drogës në internet ose në mediat sociale.

“Efektet anësore të stomakut, kështu që do të shihni shumë të përziera, që çojnë në të vjella, urth,acid reflux . Pra, këto medikamente zakonisht fillojnë me një dozë shumë të ulët për ta mësuar trupin tuaj me të. Dhe pastaj ato trajtohen ngadalë për t’u siguruar që po e toleroni ilaçin, “tha Zheveleva.

Zheveleva mendon se rrjetet sociale e kanë përshpejtuar popullaritetin e këtyre barnave dhe gjithashtu kanë ngritur disa shqetësime për sigurinë. Ajo tha se përgjigjja ndaj reklamave që ofrojnë semaglutide me një kosto të ulët nuk është në interesin tuaj më të mirë.

“Ata mjekë ose ofrues online që kanë qenë duke i shitur këto barna si të thuash, ata në fakt nuk po ju japin një recetë,” tha Zheveleva. “Ata po ju japin semaglutide të prodhuar nga vetë. Pra, ata po marrin përbërjen aktuale dhe po e bëjnë vetë, kështu që ju nuk e keni idenë se çfarë është në të vërtetë atje. Ata po ju thonë se është semaglutide, por ju nuk e dini me siguri.”

Është më mirë të flisni me mjekun tuaj të kujdesit parësor për marrjen e medikamenteve të përshkruara për humbje peshe ose për të vizituar një mjek me reputacion në një banjë mjekësore, si Capasso. Zheveleva tha që dëshironi të siguroheni që po merrni një recetë për një produkt të miratuar nga FDA.

Për fat të keq, Zhveleva tha se injeksionet nuk janë një zgjidhje afatgjatë për humbjen e peshës. Shumica e pacientëve do të fitojnë përsëri peshë pasi të kenë hequr dorë nga mjekimi për një kohë. Ju ende mund të përdorni Wegovy ose Ozempic për të filluar qëllimet tuaja për humbje peshe, por do t’ju duhet të mbani të njëjtat zakone të të ngrënit për të ruajtur peshën tuaj.

“Unë mendoj se me të gjitha këto medikamente, duhet të qëndroni në të për të ruajtur humbjen e peshës,” tha Zhveleva.

Nëse dëshironi të filloni t’i përdorni këto barna për humbje peshe, Capasso rekomandon që të shkoni te mjeku, të kryeni analizat e gjakut dhe të ndiqni rregullisht rezultatet.

Disa sigurime do të mbulojnë kostot e medikamenteve, por nëse nuk e bëjnë, ju mund të përdorni një kupon RX. Përndryshe, kostot e përdorimit të këtyre barnave mund të jenë mbi 1000 dollarë në muaj._

_______________________________

Filed Under: Sociale

Kongresi i Dytë Çam

September 23, 2023 by s p

Bujar Leskaj/

📌 Më 23 shtator 1945 qyteti i Vlorës u zgjodh si vendi ku do të organizohej Kongresi i Dytë Çam. Vlora ishte kthyer në strehë për shumicën e çamëve, pas gjenocidit ndaj tyre nga falangat e Napoleon Zervës.

📌Në Vlorë asokohe kishte më shumë se 10 kampe refugjatësh.

📌 Në 23 shtator 1945, në Kongresin e Vlorës, delegatët çamë, që përfaqësonin të gjithë grupet e emigrantëve çamë në Shqipëri, u shprehën kundër masakrave të monarko- fashistëve grekë, të kryera mbi ta dhe kërkuan me anë Memorandumesh drejtuar Konferencës së Londrës, shqyrtimin e problemit të tyre dhe dënimin e shkaktarëve të gjakderdhjes së kotë në Çamëri dhe vuajtjeve të pakufi.

Kongresi përfundoi me një Rezolutë, ku përmblidhen të gjitha vendimet e tij.

📌 Kongresi i Dytë Çam u finalizua me shumë peticione e memorandume, të cilat iu dërguan Konferencës së Paqes në Londër dhe Misioneve të ndryshme Ushtarake Aleate që gjendeshin në Shqipëri.

Filed Under: Kronike

Rezistenca e shqiptarëve të sanxhakut të Nishit kundër pushtuesve serbë gjatë viteve 1877-1878

September 23, 2023 by s p

Dr. Nikollë Loka/

Lufta ruso-turke (1876-1877) ishte një ngjarje e rëndë për Perandorinë Osmane. Objektivi kryesor i ushtrisë ruse ishte pushtimi i qytetit të Plevnës. Më 10 dhjetor 1877, pas një qëndrese gjashtëmujore, osmanët u dorëzuan. Në këtë kohë ushtria serbe kaloi në mësymje dhe pushtoi 6 qytete, duke e rritur territorin serb(Grbić, 2007:15). Në luftë kundër Turqisë kishin hyrë Serbia, Mali i Zi dhe Rumania. Ushtria serbe operacionet luftarake i zhvilloi në sektorin e Nishit, Pirotit, Prokupljes, Leskovcit dhe të Vranjës, me synimin e zgjerimeve territoriale në kurriz të shqiptarëve. Nw sanxhakun e Nishit, popullsia në fshatra ishte shqiptare, ndërsa në qytete e përzierë me turq dhe serbë.

E ndodhur në një luftë në disa fronte, forcat turke nuk po u bënin rezistencë forcave serbe që po kryenin spastrime etnike të territoreve të pushtuara. Serbia donte ta vinte Perandorinë Osmane para faktit tw kryer, duke i pushtuar dhe spastruar me luftë territoret që pretendonin t’i merrnin me traktatin e paqes qw do tw pasonte humbjen turke. Ndwrsa ushtria e rregullt turke po tërhiqej në mënyrë poothuajse tw organizuar, vetë shqiptarët luftuan dhe e goditën ushtrinë serbe, kudo ku mundën. Në luftën e viteve 1877 – 1878, forca kryesore kundër Serbisë përbëhej nga shqiptarët, që vinin kryesisht nga Kosova dhe Maqedonia. Ata ishin të organizuar në 72 njësi, me nga 550 burra secila(Jagodić,1998). Shqiptarët vendës nga rrethet e Prokuplës, Kurshumlisë dhe të Leskocit nuk ishin të organizuar në formacionet ushtarake, por luftuan në mënyrë të pavarur. Të ndarë në grupe të vogla, ata mbrojtën çdo fshat dhe çdo shtëpi, duke mbrojtur pragun e vet. Kjo ishte arsyeja pse fshatrat e tyre u “pastruan” kaq thellësisht(Jagodić,1998).

Luftimet u shpërthyen më 15 dhjetor 1877, pas një kërkese ruse për Serbinë të hyjë në konflikt. Forcat pushtuese serbe kudo u ndeshwn me grupe shqiptarwsh tw armatosur. Forcat e vetëmbrojtjes shqiptare, më 19 dhjetor 1877 u ndeshën me një kompani serbe, të komanduar nga kapiteni Millan Stojanoviç dhe togeri Sima Petroviç. Serbët u sulmuan në Dragaçevë nga një njësit i vogël shqiptarësh prej 30 – 40 vetash. Luftimet zgjatën më shumë se gjysmë ore. Më 11 janar 1878 në Kastrat u zhvillua një betejë midis një njësiti shqiptarësh dhe ushtarëve serbë. Shqiptarët u përforcuan me 200 luftëtarë, të cilët e pritën batalionin e Aleksincit. Në ndihmë u erdhën edhe 100 shqiptarë të tjerë, të cilët i sulmuan serbët vetëm me jataganë dhe ata menjëherë nisën të tërhiqen. Serbët dërguan në mbështetje dhe batalionin e dytë të Aleksincit, të cilët i ndaluan shqiptarët e çakërdisur, që e përsëritën sulmin e tyre me thika dhe të dy këto batalione filluan tërheqjen e shpejtë dhe të parregullt. Pas tyre ishte bateria fushore e Qiriqit, e cila me atë rast i sulmoi me granata radhët e shqiptarëve, ndërkohë që ushtarët serbë u tërhoqën me shpejtësi, pasi bateria e artilerisë, për shkak të terrenit me ndërprerje, nuk mund të qëndronte më aty, se mund të zihej rob. Në ato luftime nga pala serbe pati 12 ushtarë të vrarë, 19 të plagosur dhe 2 të zhdukur. Të nesërmen, më 17 janar, rreth orës 9.30 në mëngjes, dy batalione: i Levakut dhe i Temikut me baterinë e artilerisë u vendosën buzë Kosanicës. Kur iu afruan pikës së caktuar, ata u sulmuan nga shqiptarët, të cilët ishin fshehur në pyje në një terren të thyeshëm. Aty u zhvillua një luftë e gjatë. Serbët me të gjitha forcat suleshin që t’i shkatërronin dhe t’i përzinin, por shqiptarët e çmendur me shprehitë e tyre suleshin me jataganë nga të gjitha anët, çka bëri që serbët të tërhiqeshin me luftime të pandërprera. Shqiptarët, pasi kaluan deri në afërsi të fshatit Vilikë, kah ora tre pasdite, e ndërprenë luftën dhe u kthyen në vendet e tyre, çka bënë edhe ushtarët e Jagodinës, të cilët e patën zaptuar pozitën një natë më parë. Në këtë konflikt u vranë 13, u plagosën 57 dhe u zhdukën 49 ushtarë serbë(Koha Jonë, 21 shkurt 2018).

Gjatë avancimit të mëtejshëm drejt Kurshumlisë, trupat serbe hasën në refugjatët shqiptarë, të cilët ishin shpërndarë në të gjithë malet ngjitur. Ndërsa po tërhiqeshin, ata rezistuan ndaj serbëve dhe nuk pranuan të dorëzohen(Hadži-Vasiljević,1905:653). Në luftimet e datave 11, 12, 22, 25, 26 e 31 dhjetor 1877 në Kurshumli serbët patën gjithsej 130 të vrarë e 136 të plagosu(Koha Jonë, 21 shkurt 2018).

Kurshumlia u kap në ditët e para të muajit janar 1878 nga forcat e bashkuara shqiptare të Prizrenit, Podrimes dhe të Lumës, por për shkak të mungesës së artilerisë, atyre iu desh të përballeshin me një sulm të ri nga armiku, i cili duhet të kishte 30 topa në atë linjë. Përplasja me serbët në Kurshumli ishte e pafat për shqiptarët. Në anën serbe fillimisht ishin angazhuar tre dhe pastaj gjashtë batalione këmbësorie, së bashku me kalorësinë dhe artilerinë, kundër pesë bajrakëve nga Podrimja, rreth 2500 burra, që e morën luftën me vrullë, por pas një rezistence të shkurtër u tërhoqën me rreth 40 burra të vdekur dhe të plagosur(Çeku, 2022:181).

Refugjatët shqiptarë kishin arritur deri në shpatet jugore të Kopaonikut. Ndërkohë, forcat turke u përpoqën të depërtonin në luginën e Toplicës, për të dërguar ndihmë në Nishin e rrethuar, kështu që zona rreth Kurshumlisë u shndërrua në fushëbetejë. Në luftimet e zhvilluara më 11, 16, 19 e 22 janar 1878, serbët kishin 216 të vrarë e 785 të plagosur në ushtrinë e Moravës. Pra, humbjet ishin 346 ushtarë të vrarë dhe 921 ushtarë dhe oficerë të plagosur, humbje që i gëlltiti Samakova dhe Kurshumlia. Në ato luftime, më së shumti, qëndroi ushtria e Çaçakut, e cila humbi 300 njerëzit e vet(Koha Jonë, 21 shkurt 2018).

Pasi kishin rrethuar Nishin, serbët dërguan një pjesë të forcave në luginën e Moravës Jugore, drejt Leskocit. Myslimanët u larguan nga qyteti sapo dëgjuan se ushtria po afrohej. Ata shkuan në jug, drejt Vranjës dhe Shkupit(Kanic,1986:238). Një pjesë e madhe e shqiptarëve të arratisur u detyruan të qëndronin në male. Ata prisnin që serbët të dëboheshin nga fshatrat e tyre, por Nishi u kap nga serbët dhe turqit u tërhoqën, kështu që refugjatët nuk u kthyen dot në shtëpitë e tyre(Jagodić,1998). Myslimanët e Nishit nuk i rezistuan ushtrisë serbe, por vetëm u tërhoqën së bashku me trupat e rregullta turke(Jagodić,1998).

Pas pushtimit të Nishit, trupat serbe u ndanë në dy grupe. I pari duhej të përparonte në jugperëndim, në luginat e Toplicës, Kosanicës, Pusta Rekës dhe Jabllanicës (degët e Moravës së Jugut), ndërsa i dyti duhej të shkonte në jug, poshtë luginës së Moravës së Jugut, për të pushtuar Vranjën dhe më pas të kthehej në perëndim. Detyra e tyre e përbashkët ishte të depërtonin në Kosovë. Të dy drejtimet kalonin nëpër rajonet e banuara nga shqiptarë(Jagodić,1998).

Përparimi i ushtrisë në jugperëndim ishte shumë i ngadaltë, për shkak të terrenit kodrinor dhe luftimeve të përhershme me shqiptarët vendas, të cilët i kishin strehuar familjet e tyre në malet fqinje Radan dhe Majdan dhe më pas ishin kthyer për të mbrojtur fshatrat e tyre. Përballë rezistencës së forte, serbët u detyruan t’i pushtonin vendbanimet shqiptare një nga një.

Për shkak të një qëndrese të ashpër, fshatrat shqiptare mbetën krejtësisht bosh. Refugjatët dalëngadalë po tërhiqeshin në Kosovë, matanë malit Golak. Ata përfundimisht arritën në rajonin e Prishtinës, i cili doli të ishte destinacioni i tyre përfundimtar(Hadži-Vasiljević, 1905:659).

Ushtria që vepronte në drejtimin jugor duhej të depërtonte nga ana e dy kanioneve: Gërdelicë (ndërmjet Vranjës dhe Leskovcit) dhe Veternicë (në jugperëndim të Gërdelicës). Pas betejave për Gërdelicën dhe përballë Vranjës, serbët e morën këtë qytet. Shqiptarët mbrojtën kanionin e Veternicës, ndërsa familjet e tyre u strehuan në malin Golak. Në luftime morën pjesë edhe serbët vendas, të cilët treguan një armiqësi të madhe ndaj shqiptarëve, duke u djegur shtëpitë, plaçkitur dhe duke i ndjekur. Shqiptarët në bregun e djathtë të Moravës, në rajonin e quajtur Masuricë, nuk rezistuan dhe mbetën në fshatrat e tyre(Jagodić, 1998).

Depërtimi i shpejtë i ushtrisë dhe i njësiteve të vullnetarëve serbë në tokat e banuara me shqiptarë, që arritën deri në Graçanicë dhe në Lipjan, u ndërpre pas marrëveshjes së armëpushimit midis përfaqësuesve të ushtrisë ruse dhe osmane, e cila u nënshkrua në Edrene me 31 janar 1878(Stojanćević, 1977:115). Pas përfundimit të luftës, Kongresi i Berlinit njohu ato fitimet territoriale dhe tokat u bë pjesë e Mbretërisë së Serbisë, i njohur si Novi Krajevi/Novi oblasti apo krahinat të reja. Qytetet kryesore të territoreve të fituara ishin: Nishi, Piroti,

Vranja, Leskoci, Prokuplja dhe Kurshumlia. Të ashtuquajturave zona të reja iu dha forma e fundit juridike me një ligj të veçantë, në formën e qarqeve: Nish, Vranje, Pirot dhe Toplicë(Svirčević, 2007:111).

Në territoret që pushtuan, serbët kryen spastrimin etnik. Pothuajse të gjithë myslimanët, me përjashtim të disa romëve, ishin dëbuar nga rajoni i Luginës së Moravës, ku kishte pasur qindra fshatra shqiptare, si dhe një përqindje të konsiderueshme të popullatës shqiptare në qytetet Prokuple, Leskovc dhe Vranjë(Malkolm, 2001: 237). Pas humbjes së trojeve të tyre, shqiptarët iu drejtuan Sulltanit me anë të një telegram. Ata kërkuan që ai t’i sqaronte “nëse qeveria kërkonte ta mbronte popullin nga armiku, apo e kishte shitur atë territor”. Në Prishtinë debatet shkuan deri në deklarata shumë serioze në mes të valiut Refat Pasha dhe udhëheqësve të shqiptarëve. Shqiptarët folën për “tradhëti nga ana e organeve qeveritare” dhe Rifat Pasha duhej t’i lejonte përfaqësuesit e shqiptarëve, që t’i inspektonin rezervat e armëve dhe municioneve, për t’i bindur se nuk kishte patur martina ose pushkë të tjera me furnizues të prapmë.(Çeku, 2022:183).

Rezistenca shqiptare kishte qenë diku e organizuar e diku spontane, por e pa mbështetur nga ana e forcave osmane, të cilat e kishin nënshkruar kapitullimin dhe ishin të gatëshme të lëshonin territore shqiptare, me kushtin që të ruanin territoret e tyre, kryesisht Stambollin. Traktati i Shën Stefanit është kapitullimi turk, pasojat më të mëdha të të cilit ranë mbi territoret shqiptare.

Shqiptarët nuk u pajtuan me rezultatet e luftës në sanxhakun e Nishit. Në mesin e shkurtit 1878, qeveria serbe i njoftoi përfaqësitë e huaja diplomatike për problemet që shqiptarët i shkaktonin në jug të kufirit. Beogradi, duke i ekzagjeruar detajet e ndodhive të këtij lloji, mundohej që këtë çështje ta paraqiste të rrezikshme edhe pse caktimi i kufirit gati ishte vendosur. Informatat e Ministrisë së Jashtme të Qeverisë së Serbisë bënin me dije se “një numër i konsiderueshëm i forcave shqiptare kishin kaluar kufirin, duke depërtuar në drejtim të Kopaonikut”. Sipas Beogradit, “shqiptarët kishin shkaktuar dëme të mëdha me sulmet e tyre shkatërruese”. Kjo ishte arsyeja që ushtria serbe kishte vënë në dispozicion 6 batalione, të cilat ishin angazhuar për t’i ndjekur këta shqiptarë të armatosur nga territori i Serbisë(Çeku, 2022: 189).

Largimi i shqiptarëve nga trojet e tyre në sanxhakun e Nishit bëri që ata të përqendrohen kryesisht përgjatë vijës së demarkacionit, të cilën shpesh e kalonin, duke shkaktuar konflikte me rojet serbe të kufirit. Përleshje të tilla u bënë mjaft të shpeshta në prill dhe maj 1878. Pas Kongresit të Berlinit, situata në zonën kufitare ishte ende e tensionuar. Në qershor të vitit 1879, shqiptarët sulmuan edhe qytetin e Kurshumlisë. Qeveria serbe protestoi pranë Portës së Lartë, por ankesat e saj mbetën pa përgjigje(Kanic,1986:334-335).

Pas dëbimit të shqiptarëve, Serbia kishte dërguar ekipe për ta populluar atë pjesë territori të fituar me kolonistë, para se të mbahej Kongresi i Berlinit. Ekipet për formimin e komunave dhe regjistruesit, ndër të tjera shkruanin: “Këtu të gjitha fshatrat kanë qenë shqiptare, tani janë të shkreta, të djegura dhe të rrënuara, prandaj edhe nuk mund të formohen komuna“. Mirëpo, përkundër kësaj, Serbia zyrtare filloi me nxitim kolonizimin e atyre vendbanimeve me elementin sllav, të sjellë nga viset e ndryshme si: Serbia, Mali i Zi, Bosnja etj. Me këtë rast, pushteti serb dhe kolonët e rinj serbo-sllavë plaçkitën tërë pasurinë e shqiptarëve.

Literatura

Çeku, Ethem. Shqiptarët, 1830-1908)botimet “Artini”, Prishtinë 2022.

Dëshmia e rrallë, Libri i autorit serb më 1877: Si i dëbuam dhe i vramë shqiptarët nga Nishi, Koha Jonë, 21 shkurt 2018.

Grbić, Meho. Bosnia and Hercegovina 1878 – 1945 Islam, War and Politics, (Lund University, 2007),

Hadži-Vasiljević, Jovan. “Pokret Arnauta za vreme srpsko-turskih ratova 1876 i 1877/1878” Ratnik, 59, 1905, s. 659.

Jagodić, Miloš. The Emigration of Muslims from the New Serbian Regions 1877/1878, Balkanologie, Vol. II, n° 2, 1998, https://journals.openedition.org/balkanologie/256

Kanic, Feliks. Srbija, zemlja i stanovništvo II, Beograd, 1986.

Malkolm, Noel. Kosova, një histori e shkurtër, Koha ditore dhe Shtëpia e Librit, 2001.

Stojanćević, Vladimir. “Misija generala Milojka Leṥjanina u San Stefanu pred zakljućanje Ruski – Turski ugovor 1878. Godine, Godiṥnjak grad Beograd, Knj. XXIV, 1977.

Svirčević,Miroslav. The Establishment of Serbian Local Government in the Counties of Niš, Vranje, Toplica and Pirot Subsequent to the Serbo-Turkish Wars of 1876–1878, Balcanica XXXVII, Serbian Academy of Science and Arts, 2007.

Vasiljević, Jovan Hadži. “Pokret Arnauta za vreme srpsko-turskih ratova 1876 i 1877/1878” Ratnik, 59,1905.

Filed Under: Histori Tagged With: Nikollë Loka

Refuzim

September 23, 2023 by s p

Astrit Lulushi/

Ka ardhur momenti. Ne jemi përgatitur për diçka, kemi bërë përpjekje për të dhe kemi dhënë më të mirën…, por refuzohemi. Në momente si ky, është lehtë të ndihemi të dekurajuar, të tërhiqemi dhe pikëllohemi për diçka për të cilën shpresonim se është e rëndësishme. Por po ashtu është e rëndësishme të ecim përpara më pas.

Shumë artistë, mendimtarë dhe liderë të njohur u përballën me pengesa dhe refuzime përpara se të gjenin rrugën e tyre. Nga bashkë-themeluesi i Apple, Steve Jobs, që u pushua nga kompania e tij në 1985, tek autorja Lois Duncan që ka një dorëshkrim të vjetër të pranuar nga vetë botuesit që e refuzuan atë vite më parë. Ka shembuj të panumërt se si refuzimi mund ta nxisë njeriun drejt mundësive që janë të destinuara për ‘të.

Pra, le t’i japim vetes kohë për të marrë frymë dhe më pas të pastrojmë pluhurin për të vazhduar përsëri. “Jo” nuk do të thotë “kurrë”. E vetmja gjë që mund të bëjmë është të sigurohemi që jemi të përgatitur. Përpjekja në vazhdën e refuzimit është një lloj besimi; nderim për këdo që ka ndjekur ndonjëherë ndonjë gjë.

Kur ju refuzoheni, nuk keni dështuar. Në fakt keni kaluar një tjetër moment historik.

“Refuzimi është mbrojtje”, ju jeni aq i mirë për t’u refuzuar; jeni ndryshe nga çdo person tjetër. Ju keni rrugën tuaj.

Nëse nuk refuzoheni çdo ditë, qëllimet tuaja nuk janë mjaftueshëm ambicioze. Nuk ka risi dhe kreativitet pa dështim.

“Bota i thyen të gjithë dhe më pas shumë janë të fortë në vendet e thyera”, thoshte Ernest Hemingway.

Nëse i tregon dikujt diellin dhe ai e refuzon, duhet të kujtosh; ai lëndon veten në të njëjtën mënyrë.

Filed Under: ESSE Tagged With: Astrit Lulushi

Turneu i shahistëve të komunitetit shqiptar në New York e më gjerë

September 23, 2023 by s p

Turneu i shahistëve të komunitetit shqiptar në New York e më gjerë.

Filed Under: Sport

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 19
  • 20
  • 21
  • 22
  • 23
  • …
  • 67
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • NDAA i SHBA-së dhe pozicioni i Kosovës në arkitekturën e sigurisë
  • Alis Kallaçi do të çojë zërin dhe dhimbjen e “Nân”-s shqiptare në Eurovision Song
  • Garë për pushtet…
  • Njëqind vjet vetmi!
  • “Shënime për historinë antike të shqiptarëve”*
  • Si funksionon sistemi juridik në Shqipëri dhe pse ai ka nevojë për korrigjim?
  • Emisionet postare festive të fundvitit në Kosovë
  • JAKOBSTADS TIDNING (1939) / MBRETI ZOG, SHUMË BUJAR ME BAKSHISHE. — EMRI I TIJ NUK DO TË HARROHET KAQ SHPEJT NGA PRONARËT DHE PERSONELI I HOTELEVE NË VARSHAVË.
  • HAFIZ SHERIF LANGU, DELEGATI I PAVARËSISË TË CILIT IU MOHUA KONTRIBUTI PËR 50 VJET ME RRADHË, KLERIKU DHE VEPRIMTARI I SHQUAR I ÇËSHTJES KOMBËTARE
  • RIPUSHTIMI I KOSOVËS – KUVENDI I PRIZRENIT 1945
  • Nikola Tesla, gjeniu që u fiksua pas pëllumbave dhe u dashurua me njërin prej tyre
  • Bahamas njeh Kosovën!
  • Legjenda e portës shkodrane, Paulin Ndoja (19 dhjetor 1945 – 16 prill 2025) do të mbushte sot 80 vjeç
  • “Roli dhe kontributi i diplomacisë shqiptare në Maqedoninë e Veriut nga pavarësia deri sot”
  • Marie Shllaku, kur një jetë e re u shndërrua në përjetësi kombëtare

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT