Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Archives for June 2024

80 vjetori i gjenocidit grek mbi shqiptarët e Çamërisë – Dëshmorët që ranë për Çamërinë dhe Shqipërinë

by

Prof.As.Dr. Bernard Zotaj/

Dëshmorët që ranë për Çamërinë dhe Shqipërinë: Abedin Musa Sejko (1900-1944) nga Filati; Daut Rakipi, nga Koska; Dido Hasan Didati, 1922, Koskë, Çamëri, 1944, Grazhdan, Shpallur Dëshmori i Atdheut me vendim nr. 21, datë 13.02.1979 të Komitetit Ekzekutiv Sarandë; Et’hem Yzeiri, nga Vërsela; Fahri Jasini, nga Varfanji; Ferik Islam Çaçani (1915-1943) nga Janjari, Shpallur Dëshmori i Atdheut me vendim nr. 166, datë 27.12.1977 Sarandë; Fuat Meleq Zeneli, 1925, Arpicë, Çamëri, 1945, Strugë, Shpallur Dëshmori i Atdheut me vendim nr. 63, datë 25.10.1981 të Komitetit Ekzekutiv Sarandë; Hashim Qazim Ismaili, 1914, Argic, Çamëri, 1943, Konispol, Shpallur Dëshmori i Atdheut me vendim nr. 20, datë 06.03. 1956 të Komitetit Ekzekutiv Sarandë; Hadif Nezir Veliu (1924-1943) nga Shalësi; Halil Azem Munga nga Markati (1923-1943), Shpallur Dëshmori i Atdheut me vendim nr. 166, datë 27.12.1977, të Komitetit Ekzekutiv Sarandë; Husen Muharrem Veliu (1912-1943) nga Konispoli, vrarë më 28 shtator 1943 në Konispolit, Shpallur Dëshmori i Atdheut me vendim nr. 166, datë 27.12.1977 Sarandë; Hysen Vejsel Pasho, nga Galbaqi, i vrarë në Qeramicë në luftime me bandat e Napoleon Zervës, i inkuadruar në batalionin “Ali Demi”; Ibrahim Vejsel Abdullahu (1915-1944) nga Galbaqi, partizan i batalionit katërt, Regjimenti 15 ELLAS-it, vrarë në Mallun më 18 korrik 1944 gjatë përleshjes me zervistët; Ibrahim Vejsel Halluni, (1919-1944). nga Filati. Partizan i batalionin katërt të Regjimenti 15 ELLAS-it. U vra më 13 korrik 1944 në Mallun, gjatë luftimeve me bandit e N. Zervës; Muharrem Murteza Abdullahu, nga Spatari (1910-1944), pjesëtar i batalionit katërt, Regjimenti 15 ELLAS-it, vrarë në Mallun në korrik, gjatë përleshjes me zervistët; Selman Izet Kushi, nga Spatari, ndërlidhës me ELLAS-ite. Vrarë në vendlindje me zervistët; Jaho Xhafer Xhaferi, 1902, Dhrogomitë, Çamëri, 1944, Nivic-Buall, Shpallur Dëshmori i Atdheut me vendim nr. 48, datë 04.05.1987 të Komitetit Ekzekutiv Sarandë; Nail Lutfi Tana (1920-1944) nga Luarati, rënë më 26 gusht 1944 në Konispol, Shpallur Dëshmori i Atdheut me vendim nr. 63, datë 25.10.1977 të Komitetit Ekzekutiv Sarandë; Nezir Kalo; Shaban Hamiti, nga Grikohori; Shefqet Murat Sulejmani, 1915, Çamëri, 1943, Konispol, Shpallur Dëshmori i Atdheut me vendim nr. 139, datë 18.12. 1964 të Komitetit Ekzekutiv Sarandë; Telha Ali Plaku (1915-1943) nga Konispoli, rënë në Konispol më 28 shtator 1943, Shpallur Dëshmori i Atdheut me vendim nr. 166, datë 27.12.1977 të Komitetit Ekzekutiv Sarandë; Veliko Muskli Rexhaj (1925-1944) nga Markati, rënë më 21 korrik 1944 në Delvinë, Shpallur Dëshmori i Atdheut me vendim nr. 166, datë 27.12.1977, të Komitetit Ekzekutiv Sarandë dhe Zydi Zeqo (1923-1945) nga Çamëria.

Të internuar në kampet naziste në Itali dhe Gjermani

Hajri Hasan Fetahu, nga Grikohori i Çamërisë, internuar në Itali dhe Gjermani; Mezan Emin Jonuzi, nga Varfanj të Gumenicës në Çamëri, internuar në Itali dhe Gjermani; Nuri Emin Zane, nga Filati i Çamërisë, internuar në Dakao të Gjermanisë; Osman Zenel Taka, nga Filati i Çamërisë, internuar në Itali dhe dhe Gjermani; Bejaz Muhamet Muho, nga Arpica e Çamërisë, internuar në Mathauzen dhe Alush Xhemil Sejko nga Filati i Çamërisë internuar në Itali pushkatuar…
Foto: www.aa.com.tr

It’s my life

by

Eshtë jeta ime

“Të kërkohet që në Kryeqytet të ngrihet një Memorial kushtuar femrave shqiptare që u vranë, u burgosën dhe internuan padrejtësisht nga diktatura më e egër në Europë”. 

Nga Mimoza Dajçi

Shqipëria po përgatitet për zgjedhjet e reja parlamentare. Por a do të ketë përfaqësim të barazisë gjinore në kuvendin e ardhshëm, në kuotën 50/50.

Në show-un “Ferma VIP1” fitues doli një djalë, urime sigurisht, garat e paracaktuara në atë format televiziv ishin përllogaritur njësoj për të gjithë.Testet e garimit nuk ishin të lehta, megjithatë pjesëmarrëset edhe pse nuk dolën fituese i ndoqën shpirtërisht deri në fund ato. Për çudi ajo lloj konkurence nuk parashikonte dallime gjinore. 

Edhe partitë politike që pretendojnë të marrin pushtetin duhet të fokusohen më shumë në përzgjedhjen e kandidatëve për deputetë. Kryetarët e partive mos të mendojnë vetëm për kolltuqet e miqve dhe shokëve të tyre, por edhe për vajzat e gratë që kanë një kontribut të konsiderueshëm në strukturat e partisë. Jeta dhe veprimtaria politike është e njëjtë për këdo, Çdo vajzë, grua duhet të jetë e barabartë edhe në këtë “lojë politike”. Nëse fitojnë, nuk duhet të heshtin, të tregojnë kapacitetet që disponojnë. Qëndrimi i tyre në kuvend lë për të dëshëruar, ndërkohë që vendi ka shumë probleme ekonomike, sociale etj. Gratë deputete duhet të distancohen nga gabimet e qeverisë, korrupsionit, të jenë të mirë artikuluara për çështjet që prekin interesat e grave. Të flasin për të drejtat e grave ish të persekutuara politike nga regjimi komunist, të kërkojnë që në Kryeqytet të ngrihet një Memorial kushtuar femrave shqiptare që u vranë, u burgosën dhe internuan padrejtësisht nga diktatura më e egër në Europë. Të mbrojnë ligjet për të drejtat e grave dhe fëmijëve, një pjesë e të cilave po dhunohen e keqtrajtohen, vriten nga bashkëshortët e tyre. Të rralla janë ato gra parlamentare që marrin mundimin e flasin në kuvend. Sa kemi parë, ulen në atë institucion, fusin të ardhurat mujore në xhep, bëjnë jetë luksi, krahas atyre që i dhanë votën. Kësaj i thonë “pas meje le të bëhet qameti”. 

Çdo grua, vajzë apo nënë që dhunohet nga bashkëshorti ka jetën e saj, por duhet që ligjvënësit të ngrejnë zërin për to, pasi askush nuk ka të drejtë ti marrë, ti cënojë jetën nënave, grave dhe fëmijëve. Jeta është e tyre, dhe ato duhet ta jetojnë. Siç thonë edhe vargjet e këngës “It’s my life” të këngëtarit të famshëm amerikan Bon Jovi. “Eshtë jeta ime”. Ka shumë gra e vajza në Shqipëri që kanë kontribuar shumë edhe për jetën politike në vend, si personalisht ashtu edhe familjarisht. Po flas për ato gra që linin apo lenë në shtëpi fëmijët apo prindërit e sëmurë e të munduar nga hallet e viteve në diktaturë, të cilat sakrifikonin e sakrifikojnë kohën e tyre të çmuar për partinë demokratike. I takon drejtuesve të saj ti ftojnë, ti afrojnë këto zonja që sakrifikuan veten e familjet e tyre për kohët e errëta që kaloi vendi edhe pas viteve ’90-të. Në fakt edhe pas rënies së regjimit komunist në Shqipëri asnjë herë situata politike nuk ka qenë e qetë, kurdoherë ka pasur trazira, protesta, grumbullime dhe askush nuk është kujtuar ti vlerësojë ato gra qofshin gjallë apo ndarë nga jeta.

Gratë parlamentare mos ti binden verbërisht direktivave të partisë, kur ato nuk i shërbejnë interesave të drejta të grave, popullit, por të jenë të pavaruara për të shprehur interesat e drejta të grave dhe vendit, që të përfitojë e gjithë pjesa e shoqërisë. Ato duhet të tregojnë në parlament cilësitë e larta të tyre, për të krijuar besimin tek votuesit tek qytetarët, pasi të gjitha gratë sëbashku mund të çojnë përpara reformat dhe përparimin e vendit.

Dhe suksesi është i pamohueshëm, referuar mediave shqiptare dhe TV – Zërit të Amerikës rasti më i fundit është kur në Shqipëri gratë dhe vajzat po depërtojnë edhe në industrinë e prodhimit të automjeteve. Arjeta Puca themeluese e kompanisë “Timak”, që bazohet në punën e vajzave, në pak vite ja ka dalë të prodhojë disa qindra të tilla, së fundi dhe prototipin e makinës së parë të blinduar ushtarake, e cila do të ekspozohet në panairin Eurosatory në Paris. Nën moton “gratë në timonin e ndryshimit” zonja Puca po ndërton të ardhmen e saj në Shqipëri, pas kthimit nga emigracioni.

Vizioni për bashkëpunim rajonal përmban edhe njohjen e Kosovës nga të gjitha vendet e Evropës Juglindore

by

Kryetari i Kuvendit të Republikës së Kosovës, Glauk Konjufca, së bashku me delegacionin e Republikës së Kosovës në SEECP, në prani të pritësit, Afrim Gashi, Kryetar i Parlamentit të Maqedonisë së Veriut, si dhe pjesëmarrësve të tjerë nga delegacionet e vendeve të rajonit të Evropës Juglindore, mori pjesë në seancën e 11-të plenare të Asamblesë Parlamentare të Procesit të Bashkëpunimit të Evropës Juglindore (SEECP PA) të mbajtur në Shkup.

Gjatë fjalës së tij në këtë seancë kryetari Konjfuca theksoi se vizioni për bashkëpunim dhe për arritje të aspiratave të përbashkëta përmban ndër të tjera në vetvete edhe njohjen e Republikës së Kosovës nga të gjitha vendet e këtij rajoni, në mënyrë që t’i hapet rruga gjithëpërfshirjes dhe bashkëpunimit të plotë e të mirëfilltë. Ai po ashtu theksoi nevojën për të mbështetur aspiratën e Kosovës për anëtarësim në struktura ndërkombëtare, duke përfshirë edhe Këshillin e Evropës, në frymën e përkushtimit për një rajon sa më të bashkuar rreth vlerave dhe qëllimeve të përbashkëta.

“Një gjë e tillë u arrit më herët me liberalizimin e vizave për qytetarët e vendit tonë, gjë për të cilën jemi mirënjohës dhe kjo duhet të përsëritet, në frymën e të ardhmes së përbashkët”, tha kryetari Konjufca.

Kreu i Kuvendit potencoi po ashtu se edhe se ngjarja e 24 shtatorit 2023, kur kundër Republikës së Kosovës u krye një sulm i egër terrorist, me pasojë vrasjen e Rreshterit Afrim Bunjaku dhe plagosjen e dy policëve të tjerë, ishte goditje e rëndë jo vetëm për bashkëpunimin, por edhe për sigurinë dhe stabilitetin rajonal. Prandaj, shtoi kryetari Konjufca, ai akt duhet dënuar nga të gjithë pa përjashtim, ndërsa përgjegjësit të cilët strehohen dhe mbrohen nga Serbia duhet të vihen përballë drejtësisë. Pa këto qëndrime dhe veprime, do të jetë e vështirë të arrihen synimet e SEECP.

Në vazhdim të fjalës së tij kryetari i Kuvendit të Kosovës potencoi përparimin e jashtëzakonshëm që ka bërë Republika e Kosovës në zhvillimin ekonomik dhe shoqëror, në qeverisjen demokratike dhe të drejtat e njeriut, në luftën kundër korrupsionit, në rritjen e transparencës dhe llogaridhënies.

“Ky progres, i njohur edhe nga organizata të ndryshme ndërkombëtare, është një dëshmi e përkushtimit tonë për të ndërtuar një shoqëri të gjallë, demokratike dhe gjithëpërfshirëse”, tha kryetari Konjufca, duke bërë thirrje që të punohet së bashku, për të riafirmuar përkushtimin ndaj parimeve të barazisë, gjithëpërfshirjes dhe bashkëpunimit rajonal, për t’u siguruar që asnjë anëtar i komunitetit tonë të mos margjinalizohet dhe të sigurohemi që Strategjia për Evropën Juglindore 2030 të përmbushë premtimin e saj për të mos lënë askënd pas dhe për të nxitur një rajon ku çdo shtet mund të lulëzojë.

Në përmbyllje të punimeve të seancës së 11-të plenare të Asamblesë Parlamentare të Procesit të Bashkëpunimit të Evropës Juglindore pjesëmarrësit dolën me një deklaratë të përbashkët finalizuese.

Në kuadër të delegacionit të Kuvendit në SEECP, në punimet e kësaj seance morën pjesë deputetet: Fitore Pacolli Dalipi, Vlora Dumoshi, Jeta Statovci dhe Mefail Bajqinovci.

Gjatë punimeve, takimin e Komisionit të Përgjithshëm për Drejtësi, Punë të Brendshme dhe Siguri në AP të SEECP, e kryesoi deputeti Mefail Bajqinovci, Kryetar i Komisionit, ndërsa takimin e Komisionit për Zhvillim Social, Arsim, Kërkim dhe Shkencë, e kryesoi deputetja Vlora Dumoshi, Kryetare e Komisionit.

Gjatë takimeve, Kryesuesit e Komisioneve të Përgjithshme të AP të SEECP-së, deputetët Mefail Bajqinovci dhe Vlora Dumoshi, krahas udhëheqjes së punës së Komisioneve, prezantuan edhe kandidaturat për komisionet e përgjithshme. Me konsensus u vendos që Kuvendi i Kosovës të vazhdojë udhëheqjen me këto dy komisione edhe për vitin e ardhshëm, ndërsa Turqia do të udhëheqë me Komisionin e Përgjithshëm për Ekonomi, Infrastrukturë dhe Energji.

MIKLIMET E RREZIKSHËM PERËNDIMORË

by

Nga FRDERICO RAMPINI – “Corriere della Sera”, 16 qershor 2024 – Përktheu: Eugjen Merlika

Në takimin e nivelit të lartë mbi Ukrainën nuk ishte Xi Jinping: nuk ka pranuar ftesën. Nga Moska Vladimir Putini (i paftuar) ka diktuar kushtet e një pushim zjarri. Përfshijnë bashkëngjitjen e gjithshkaje që Rusia ka zaptuar tashmë me një luftë kriminale; për më tepër edhe krahina të tjera të cilat Putini as që i ka pushtuar. Diktati më i rëndë është që Ukraina të heqë dorë nga çdo bashkëpunim ushtarak me Perëndimin. Një dorëzim pa kushte. Ukraina do të duhej t’i dhuronte agresorit madje më shumë territore nga sa ai i ka marrë me dhunë. Vetoja mbi hyrjen në NATO, për më tepër mbi marrëveshjet e dyanëshme të mbrojtjes, si ajo të ofruara nga Amerika dhe disa kombe evropianë, është parahyrja për mësymje të reja. Bilanci i lartë i jetëve të flijuara për t’u mbrojtur nga mësymja ruse do të kishte qënë e kotë.

Kush vetëquhet paqësor, e prej dy vjetësh kërkon një “zgjidhje diplomatike”, do të duhej të hapte sytë: ky është Putini. Jo prej sot. Janë treguese fletët e botuara nga New York Times mbi negociatat e shkurtit dhe marsit të vitit 2022, në muajt e parë të luftës. Që atëherë Putini, përveç cungimeve territoriale, kërkonte një Ukrainë vartëse e Rusisë, pa asnjë mundësi marrëveshjesh sigurie me Vende të tjera. Kush ka kaluar këto vite duke n’a qortuar “neve” – Zelenskin, Biden-in, Bashkimin Evropian – se nuk kemi vënë theksin mbi diplomacinë, le t’a shohë të vërtetën në sy: Putini don dorëzimin si parakusht për pushtime të mëtejshme; dhe respekton vetëm raportin e forcave.

Sot mund të ngrerë akoma më lart mëtimet e tij sepse ndihet i sigurtë në vetvete. Në frontin ushtarak Perëndimi ka grumbulluar vonesa, ndrojtje të pafund; i ka vënë armëve që i jepte Kievit shtrëngesa përdorimi, të tilla sa që i dhuroheshin dobi të stërmëdha rusëve.

Perëndimi është i frikësuar edhe në përdorimin e sanksioneve. Çështja e pasurive ruse të ngrira në bankat evropiane është dëshpëruese. Dy vjet e katër muaj ploje mbi truallin evropian nuk janë të mjaftueshëm për të shpronësuar pasuritë ruse, për t’i derdhur si dëmshpërblim popullit ukrainas. G7 nuk e ka fshirë këtë turp. Pasuritë mbeten të ngrira por gjithmonë në pronësi ruse. Vetëm një pjesë e interesit që ato prodhojnë, përdoret për të siguruar një borxh për Ukrainën. Një borxh, jo një dëmshpërblim. Ligjësimi i kaq shumë poshtërsie? Shpronësimi i pasurive ruse do të vinte në mëdyshje respektimin nga ana e evropianëve të Shtetit të së drejtës, pra të shënjtërisë së pasurisë. Evropianët – në këtë rast Amerika kërkonte një vijë të ashpër – kanë zgjedhur burracakërinë, duke vënë të drejtën e pronësisë së Putinit mbi të drejtën e jetës, të lirisë, e të sovranitetit të popullit ukrainas.

G7 ka bërë ndonjë hap përpara – me fjalë – mbi ndihmën kineze Putinit. Komunikatë përfundimtare padit që “mbështetja e vazhdueshme e Kinës industrisë ushtarake ruse, mundëson vazhdimin e luftës së paligjëshme kundër Ukrainës dhe ka pasoja të gjëra mbi sigurinë”. Jo vetëm sigurisë ukrainase por të gjithë Evropës, duke parë orekset perandorake të Putinit. Kjo frazë e G7 është vetëdijesimi i një gjëndjeje që vazhdon nga shkurti 2022. Xi Jinping i ka premtuar “miqësi të pakufishme” Putinit dhe e ka mbajtur fjalën. Armata e mësymjes ruse nuk do të kishte mundur kurrë të ngrinte fatet e saj në terren, pa mbështetjen masive, ekonomike, financiare, teknologjike të Pekinit. Shpejtësia me të cilën Putini ka shndërruar Vendin e tij në një ekonomi lufte është e lidhur me valën e furnizimeve nga Republika Popullore. Kush miklohej se Xi do të donte të bënte ndërmjetësin e paqës, nuk ka kuptuar asgjë: udhëheqësi komunist ka rrezikuar duke vënë bast për Putinin, vetëm për të shpejtuar rënien e Perëndimit.

G7 ka filluar të rishpërcaktojë rolin e Kinës: ka përmendur 28 herë në komunikatën përfundimtare, pothuaj gjithmonë si një fuqi e rrezikshme, protagoniste veprimesh armiqësore si sulmet e vazhdueshme cybernetike kundër nesh. Takimi i nivelit të lartë të Puglias kërkoi sanksione të zgjeruara kundër ndërmarrjeve kineze. Nuk është e thënë që të pasojnë veprime të përshtatëshme. Republika popullore në tridhjet vite globalizimi është bërë e domosdoshme për ekonomitë tona. Taksat që Washingtoni e Brukseli kanë vënë së fundi kundër automobilëve elektrikë të saj janë një kundërveprim ndaj faktit që çkarbonizimi i ynë është peng i made in China. Prandaj Xi është i sigurtë se del pa u lagur, duke vazhduar të mbajë këmbët në dy botë: i mësyn tregjet tona me eksportet e tij, ndërsa ndërton një globalizim të ri kinoqëndror me Rusinë, Iranin e shumë Vende në zhvillim të Jugut të Madh Global. Qëndrimi i këtyre të fundit në takimin e Zvicrës nuk lë miklime. Arabia Saudite, Brazili e të tjerë kanë abstenuar mbi përfundimet. Kanë qortuar mungesën e Rusisë e të Kinës si një faj të organizatorëve. Zemra e tyre rreh nga ajo anë, dhe për një “asnjanësi” që nuk e kanë përqafuar mbi Gazën.

Mbas Putinit i vetmi fitues i vërtetë është Xi: merr më të mirën nga dy botë e tani për tani paguan çmime të ulta, taksa e qortime perëndimorë janë pak më shumë se thumbime gjëlpëre me kokë (mjaft të shihet boomi i eksportimeve kineze në veprim). Në kohë afat-mesme e afat-gjata Republika Popullore mund të paguajë çmime më të rënda, vetëm nëse Perëndimi ndjek me këmbëngulje dy strategji paralele: reindustrializim për të fituar autonomi dhe zhvendosje valësh ekonomike drejt Vendeve jo antagoniste si Hindia, Vietnami, Meksika. Tani për tani këto harta të reja të globalizimit janë një synim i largët; nuk shkundin siguritë e boshtit kundër-perëndimor që përtej Kinës, Rusisë, Iranit ka shumë dashamirës.

PUTINI DHE RRUGA E TIJ E GABUAR

by

Prof.as.dr. Thanas Gjika/

Në historinë botërore kanë dalë herë pas here drejtues shtetesh të pasura që e kanë drejtuar vendin e tyre drejt armatimit dhe pastaj janë përpjekur te zgjerojnë territoret e shtetit të tyre me luftë pushtuese. Mirëpo shkëlqimi i tyre ka qenë i shkurtër, shumë shpejt ka ardhur katastrofa, largimi i tyre me turp nga jeta dhe historia. Në jetën e Europës si të tillë ishin Adolf Hitleri e Benito Musolini. Mirëpo Vladimir Putini, sundimtari i sotëm i Federatës Ruse nuk i ka parasysh përfundimet e turpshme të Hitlerit dhe të Musolinit. Ai frymëzohet nga testamenti qe ka lene Cari i Rusise, Pjetri Madh, ku midis tjerash shkruhet: “Rusia duhet te luftoje gjithnje per te zgjeruar territoret e veta. Duhet te forcoje frymen e pansllavizmit tek popujt sllave te Europes e Ballkanit dhe te fute ne ngrindje shtetet europiane midis tyre per t’i shkaterruar e sunduar nje dite”.

I frymezuar nga keto mesime Putini nuk e degjoi Mikail Gorbacovin, hoqi dore nga ecja drejt demokratizimit te jetes se Fedrates Ruse, nuk e afroi Rusine me boten Euro-Atlantike, por mbolli urrejtje ndaj demokracive perendimore. Ne vend qe te ngrinte mireqenien e popullit, zhvilloi industrine ushtarake dhe, nje dite te vitit 2014 pushtoi ushtarakisht gadishullin e Krimese, me te cilin nuk kishte lidhje tokesore. Ky gadishull prej 70 vjetesh bente pjese ne Republiken e Ukraines, kur Ukraina ishte pjese e Bashkimit Sovjetik.

Mbas 8 vjetesh, me 2022, vijoi ne rrugen e pushtimeve dhe pushtoi tri krahinave te tjera te Ukraines ne kufi tokesor midis Rusise dhe Ukraines. Kesaj radhe bota euro-atlantike nuk u mjaftua vetem me nota diplomatike, por i doli ne krah Republikes se Ukraines duke I shpallur Rusise sanksione dhe duke iu pergjigjur pozitivsht kerkesave te udheheqesit patriot te Ukraines, V. Zelenski, per t’i dhene arme dhe paisje luftarake ne menyre qe ushtria ukrainase ta fitoje luften per clirimin e territoreve te pushtuara nga ushtria ruse.

Putini synon ta perjetesoje pushtimin e kater krahinave te Ukraines. Ai nuk e ka te qerte se lufta e sot5me Rusi – Ukraine nuk eshte thjesht lufte midis Rusise dhe Ukraines, por lufte midis sistemit te tij diktatorial dhe demokracise perendimore. Kete lufte nuk ka sesi ta fitoje diktatori Putin…

Ashtu si humbi luften Hitleri do ta humbe edhe Putini. Ashtu sikunder ne Gjermani pas kapitullimit te nazizmit erdhen ne fuqi forca perparimtare antinaziste qe krijuan Gjermanine e re demokratike, edhe ne Rusi, pasi te perfundoje lufta ne favor te Ukraines, do te vijne ne pushtet forca perparimtare antipansllaviste, te cilat do te krijojne nje Rusi demokratike. Kjo Rusi me pasurite e medha tokesore dhe njerezore do te behet fuqia numer nje ne Europen e neserme demokratike.