• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

George Soros’s Contributions to a Cannabis Hotbed

April 19, 2017 by dgreca

How much longer will the U.S. continue to support a socialist network in artfully criminal Albania?/

unnamed (1)

Photo: Secretary of State John Kerry shakes hands with Albanian Socialist Prime Minister Edi Rama in 2014 (Dept. of State/Wikimedia Commons)/

BY VICTOR GAETAN/

Albania’s socialist prime minister, Edi Rama, is the only foreign leader who came to the U.S. to trash talk Donald J. Trump last year, possibly at the behest of his close friend, George Soros.“God forbid” Trump wins the Republican nomination Rama told CNN’s Richard Quest.Trump’s election would “harm a lot America and it would harm a lot the world,” predicted the 52-year-old professional artist.Yet, Rama continues to benefit from a massive USAID program managed by his second wife (of four) and to manipulate a sympathetic U.S. embassy, even as he runs the country into the ground while fomenting chaos in neighboring Macedonia.U.S. policy needs to make a U-Turn in Albania, assuming it’s even on the radar in Foggy Bottom.

Tirana Update

Simply put: Albania is a mess.One of the country’s two major political powers, the center-right Democratic Party, is boycotting parliament and refuses to participate in June elections as long as the governing Socialist Party is in charge.Meanwhile, former political dissidents surged through Tirana streets last month protesting Rama’s appointment of a new Interior Minister, Fatimir Xhafaj, who was a state prosecutor during Enver Hoxha’s malevolent, highly repressive communist regime and has a brother indicted for international drug trafficking.

Hoxha imprisoned close to 100,000 people in inhuman jails and camps; some 5,500 people were executed without trial. Among the groups he wiped out were poets, writers, intellectuals, and Christian clergy. Pope Francis beatified 38 Albanian martyrs last year.Incredibly, 27 years after communism’s collapse, Albanian politics is still vexed by predatory clans empowered during the Stalin-, then Mao-inspired dictatorship.Did the West fail to aid Albania on its path toward democracy?On the contrary, Albania (some three million people living in a country the size of Connecticut) has received extensive assistance from Western institutions including the European Union and U.S. government.USAID spent $60 million in the country’s justice sector alone, 2000 to 2015 — often coordinated with George Soros’ Open Society Foundation under the last administration. As Albanian newspaper editor Erl Murati explained earlier this year, “U.S. official interests coincide with the activity of Soros. It’s difficult to distinguish where the interest of one begins and the other ends. His interests became synonymous with American policy.”But Western aid has mainly reinforced a dysfunctional State while enriching a nepotistic network.

As explored in the first part of this series, “Macedonia to George Soros and USAID: Go Away,” this external aid is helping the Socialist Party and its fifth column of NGO allies, employing violence as one of its noteworthy tactics, try to gain power against conservatives.Soros’ analogous plan for Albania succeeded already in 2013, when Edi Rama’s Socialist Party defeated the Democratic Party in a victory preceded by violence.

Smoking Gun

The WikiLeaks revelation of Clinton emails last summer included a smoking gun: Proof that billionaire tax-evader, George Soros, directed Secretary of State Hillary Clinton to take specific action, namely to intervene in Tirana on behalf of Edi Rama, leading violent street protests in January 2011.

Clinton’s staff immediately responded. Within days, a EU envoy suggested by Soros, Slovak diplomat Miroslav Lajcak (current foreign minister for the governing Direction-Social Democracy Party, he was a Communist Party member before 1990), arrived in country.

At the time, Rama was Tirana’s mayor and the country’s opposition leader, locked in a power struggle with the governing Democratic Party, which had narrowly defeated his side two years before.

Rama instigated the demonstrations — which killed four people and injured more than 150 — to protest government corruption, revealed by a video secretly recorded by the economy minister, showing how he was ordered by Deputy Prime Minister Ilir Meta to commit fraud involving public contracts and bribes. The two men belong to the same party, the Socialist Movement for Integration, DP’s coalition partner at the time.

Superficially, Edi Rama, a 6-foot 6-inch former national basketball player, turned artist, turned politician, has a cool, hipster vibe — at least, that’s what he strives to project.

Elected in 2000 to serve as mayor of the capital city (where over 800,000 people live, approximately 30 percent of the population), having spent two years as Minister of Youth, Rama made a global impression for ordering drab, Soviet-style housing blocks painted with whirls, swirls, and checkerboards from a Crayola palette.

He polished an international reputation as a post-modern innovator, giving, for example, a Ted Talk in Thessaloniki on how his urban paint projects brought down crime — although there’s no evidence they did — and bragging to the Guardian, “Once the buildings were colored, people started to get rid of the heavy fences of their shops. In the painted roads, we had 100% tax collection from the people, while tax collection was normally 4%. People accepted to pay their share for the city, because they realized that through the colors the city exists.”

Pedigree

But Rama is not new at all. In fact, he has purebred communist pedigree. He’s related through his mother to Spiro Koleka, a politburo member close to Hoxha. Documents reveal he participated with Hoxha and other Politburo members in the actual executions of anti -communist Albanians.

Edi Rama’s father, Kristaq, was a sculptor and top party member who enforced a hardline to control the arts. As one Albanian intellectual explains, “Kristaq Rama, arguably the most important sculptor of the Communist period, was part of the elite. He belonged to the Central Committee, and in the late 1980s served in the chairmanship of the Kuvendi Popullor, the Communist version of parliament. In that position, in 1987, he refused to grant a pardon to Havzi Nela, a poet sentenced to death for anti-regime propaganda.”

After communism fell, when other young political activists were joining the new Democratic Party (DP), Edi Rama lined up with old cadres in the renamed Socialist Party (SP).

“The enormous weight of Communism is still on the backs of the Albanian people,” explains Stephen Suleyman Schwartz, founder of the Center for Islamic Pluralism and a journalist who lived in the Balkans in the late 1990s.

“The Albanian Socialist Party is just the Communist Party slightly refurbished. They look at the whole country in a predatory way,” he continued. “It’s their personal refrigerator or farm, their personal property — just not backed up by a concentration camp or murder anymore.”

Meanwhile, George Soros’s Open Society Foundation of Albania, established in 1992, was cultivating a new elite, with new cadres, often children of the old guard.

It singled out young talent to be sent abroad on scholarships and given new NGOs to lead. One unstated requirement: His beneficiaries could not be religious because so many of Soros’s pet policies antagonize organized religion and traditional values. Rama ran with this crowd.

In 2010, Rama, a former Soros board member, married his fourth wife, Linda Basha Xhillari, an Open Society board member at the time — members of the same clan.

Rama’s Renaissance

Preparing for parliamentary elections in 2012, Rama made two bold moves: He engineered a photo with Barack Obama and forged an alliance with an ostensible enemy.

First, at a San Francisco fundraiser, Rama managed to snag a photo with the president.

Using the image in campaign materials was extremely effective because Albanians have been wildly pro-American, especially since the 1999 U.S.-led bombing of Serbia on behalf of Kosovo, where more than 80 percent of the population is ethnic Albanian.

But the photo was procured as a result of a crime.

Albanian-American Bilal Shehu, a New Jersey limo driver, bought two $40,000 fundraiser tickets via the Obama Victory Fund, then brought Rama to the party instead of his wife. Shehu and businessman William Argeros eventually pled guilty to laundering an illegal $80,000 donation from Tirana in order to procure the tickets.

Foreign contributions to presidential campaigns are illegal. Rama denies he was behind the scheme. Some claim the money came from drug dealers, a flourishing occupation.

Rama’s second pre-election accomplishment was joining forces with Ilir Meta, the politician who was filmed orchestrating corrupt deals in 2011, the one who sparked death and destruction in Tirana’s streets!

The alliance between Rama and Meta broke the Democratic Party’s governing coalition. (Today, Meta is speaker of the parliament.)

Together with a raft of small political entities, including minuscule Green and Communist party formations, Rama’s Alliance for a European Albania won the 2013 parliamentary elections.

“The Renaissance has won,” the egocentric leader declared, according to the BBC. Three months later, he was celebrating in New York with pal George Soros, at the octogenarian’s third wedding.

As prime minister, Rama staffed his cabinet with a blend of old guard and new elite. The old guard includes Gramoz Ruçi, the most powerful Socialist Party leader after Rama. Ruçi leads the party’s parliamentary group. In yesteryear, he was minister of interior, one of the last goons of the Communist period, chief of the secret police, in 1990.

Then there’s the new elite: men such as Albania’s foreign minister since 2013, Ditmir Bushati.

Bushati benefited from Soros support while studying at Harvard University. Then, he came home and served as the Open Society Foundation’s national coordinator to monitor progress toward European integration. From there he went to parliament and a leadership role in the Socialist Party.

Or look at Ejon Veliaj, Rama’s first minister of social welfare and youth, elected mayor of Tirana in 2015. Veliaj’s main credential for running a ministry that managed about 30 percent of the country’s budget was leadership of an NGO created by the Open Society Foundation, Mjaft! (Enough!), which spawned a slew of other NGOs to create what one blogger describes as the “Soros octopus.”

Soros’s structures groomed people like Bushati and Veliaj to lead the country, together with numerous others playing key roles in government and media.

What old and new seem to share, unfortunately, is a predatory attitude toward the state, based on economic data and public opinion. Because on dimensions such as prosperity or happiness, precious little progress has been made under Rama’s government.

Cannabis and Corruption

How is the Renaissance coming along, almost four years later? Excellent, if you’re in the drug trade. Rather badly, if you are a regular citizen.

Albania is Europe’s “main source” for cannabis, according to the 2017 Serious and Organized Crime Threat Assessment, released annually by Europol. As the best independent, English-language news site Exit.al points out, last year, the country was one producer among several (Bulgaria, Kosovo, and Serbia), but Albania appears to have displaced the others.

Cannabis production is the most important agricultural income generator, especially in mountainous regions. An Italian blog explains, “Cannabis plantations have grown up like mushrooms all over the country” in the last four years, in part because a new Vietnamese seed that grows quicker is being used.

According to Italy’s top anti-mafia prosecutor, Franko Roberti, cannabis trafficking from Albania to Italy increased 300 percent over the last year — and receipts are linked to financing for Islamic extremists, the Italians believe.

An onsite BBC report in December estimated the industry is worth approximately five billion euros a year, which is about half of the country’s GDP.

Heroin from Afghanistan also transits Albania on its way to Europe, and Albanian émigrés comprise a distribution network throughout Europe.

Although Rama points to a marked increase in marijuana confiscation by police, independent journalist Vincent W.J. van Gerven Oei assessed a new drug action plan prepared for the EU and concluded it won’t make a dent in prosecuting organized crime — an unsurprising weakness considering the new interior minister’s brother is an international cocaine dealer under indictment in Italy.

In a different case, a major drug dealer wanted by the Greek government for financing multiple cannabis shipments, Klemend Balili, can’t be touched, due to his connections with Socialist Party national and local officials, write Balkan Insight and CNN Greece based on police sources.

The drug trade is enabled by ubiquitous corruption marring Albanian law enforcement, justice, and politics.

A European Union study found an increase between 2014 and 2016 in citizens being expected to bribe officials — and more public hopelessness, as well.

Meanwhile, Albanian news sites are filled with bizarre accounts of both bad behavior by politicians and brazen disregard for attempts to make them accountable: Two SP mayors investigated for document fraud were protected by the Central Election Commission as was a SP parliamentarian who assaulted colleagues. At least, the deputy accused of murder in Belgium and of plotting to kill Speaker Meta eventually did lose parliamentary immunity.

New York University Professor Shinasi Rama, an Albanian-American (no relation to the prime minister), confirms, “Albania is totally and thoroughly corrupt, criminalized to the core, a mafia state.”

The country “is being used by international crime syndicates with terrible consequences for the State, its people, social values, and of course, for democracy, because the mafia only recognizes one form of rule, its own, and it wants to impose this rule over politicians as well,” he continued.

“Basically politicians are the capos of the mafia, jostling for power, because who ever loses the State loses a lot more than administrative authority,” said the international relations specialist, who helped found the Albanian Bee, an anti-establishment diaspora group.

No Accomplishments

It shouldn’t be a surprise that a morally challenged elite presiding over a cannabis kingdom have trouble producing positive economic indicators. World Bank data shows a sharp decrease in foreign direct investments between 2013 and 2015.

According to the Legatum Prosperity Index, Albania’s economic prosperity has fallen significantly since 2013, due to unemployment, poor infrastructure, and corruption.

Perhaps Albania’s saddest decline is on the United Nation’s Happiness Report, which ranks counties based on six dimensions of a nation’s life: income, life expectancy, social support systems, generosity, freedom, and trust.

While in the U.N.’s 2012 report (its first year with rankings), the country was ranked 63 out of 156, this year, Albania fell to 110.

Edi Rama has managed to accomplish something for himself, though: The inveterate opportunist promotes his felt-pen doodles worldwide, combining official visits to Berlin, Munich, and Hong Kong with exhibit openings in 2015 alone.[1]

He even got an Art in America review in February for his exhibit at a New York gallery of the same old doodles, plus printed wallpaper (of doodles), and some new, messy ceramics.

The critic wasn’t wowed, though, finding something “perverse” in contrasting the slight drawings to the reality of Albania as “one of Europe’s poorest countries… plagued with rampant corruption,” as though Rama’s ministerial office were merely “an aesthetic prompt.”

Dubious Projects, Empowering Soros

Reviewing various taxpayer-dollar-wasting programs promoted by the U.S. Agency for International Development (USAID), the National Endowment for Democracy (NED), and the U.S. embassy, especially focusing on “democracy building” over the last eight years, shows how fundamentally irrelevant they are to the country’s main problems.

Millions of dollars were spent to install high-tech digital audio recording equipment in 160 courtrooms, as part of a five-year, $9-million program implemented by Chemonics International, between 2010 and 2015. Installing trial scheduling software was another activity to improve court efficiency.

A 2013 assessment by USAID’s inspector general found a serious risk that the equipment could not be sustained since it depended on ongoing investments in server capacity and network upgrades, which Albanian public budgets could hardly afford.

In 2016, USAID/Tirana selected a new contractor, East West Management Institute (EWSI) — a training consultancy financed by George Soros in the 1990s — for a $8.8-million project, “Justice for All,” once again dedicated to improving the country’s justice system through greater transparency, accountability, accessibility bla bla bla.

At about the same time, USAID/Skopje awarded a multi-million contract to EWSI for “civic engagement” in partnership with Soros’s Open Society Foundation in Macedonia.

EWMI and Soros World maintain close connections; one of EWMI’s four directors is George Vickers, former director of international relations for the Open Society Institute.

Guess who oversees the EWSI programs in Albania and Macedonia?

Edi Rama’s ex-wife, Delina Fico, is EWMI’s director of civil society programs.

Her current partner is Bledi Çuçi, Rama’s minister of state for local issues until last month, when he was moved to a regional SP campaign position — part of a government reshuffle to satisfy EU anti-corruption demands.

Thus, USAID in the Balkans has empowered the incestuous Soros clan, embedded in the region’s socialist parties, to fly the American flag over its partisan, nepotistic activities.

U.S. Favoritism

And the U.S. government has pressured the Democratic Party to defer to the SP on important internal matters.

Last summer, Assistant Secretary of State Victoria Nuland came to Tirana to persuade Lulzim Basha, leader of the DP (who defeated Rama in the 2011 Tirana mayoral race), to give in to the prime minister regarding judicial reform in order to inspire the EU to open membership talks with Albania. Basha’s party boycotted the vote.

Nuland’s long gone, but Embassy Tirana continues to be embroiled in Albania’s partisan politics, siding with the SP, as is well documented by Luke Coffey, director of the Heritage Foundation’s Center for Foreign Policy Studies.

Among the recent fights U.S. Ambassador Donald Lu has picked, he canceled U.S. visas for approximately 70 judges and prosecutors, including the country’s general prosecutor, all DP members, none, reportedly, from the SP.

Six U.S. senators wrote to Secretary of State Rex Tillerson on March 15 asking him to investigate funds dispersed by USAID and embassy in Albania as well as Macedonia that might benefit socialist parties and policies advanced by George Soros’s foundations.

With regard to Albania, the letter says, opposition leaders believe judicial “reforms” promoted by Embassy Tirana “are ultimately aimed to give the prime minister and left-of-center government full control over judiciary power.”

Failed Experiment

Professor Shinasi Rama considers Albania over the last 25 years to exemplify a “failed experiment.”

He explains, “Albania was a guinea pig, an experiment with new forms of organization suggested, recommended, and imposed from outside.”

In the U.S., for example, various groups are organically created and privately funded, Professor Rama pointed out, but in Albania, outsiders, whether USAID or Soros, “tried to press templates on locals,” calling it civil society.

As a result of facing “international factors which were multiple and conflicting,” the professor says, Albanian politicians “started playing a double game: Cooperate by day, undo it by night. Every law that was passed, included a lot of ‘back doors.’”

Overall, the professor concludes, “There was too much desire on the part of outsiders to change the people and the State.”

Today, Shinasi Rama sees “perpetual crisis, a country that can’t solve its own problems so it’s about to be captured by criminal forces.”

Stephen Schwartz has a similar assessment of the negative impact of outside solutions, explaining that Albanian identity has always been strongly attached to the land, yet Hoxha’s forced collectivization destroyed agriculture and the peasant’s great wealth of knowledge.

“They went from Hoxha telling them how to be an Albanian to Soros telling them, ‘You have to be a European the way I tell you how to be a European,’ imposing his mentality, which has no use for religion, culture, or education,” said Schwartz, who was a Soros grantee for work on Croatia.

Schwarz said he escaped the “prescriptive materialism” of the Soros mentality, likening it to “Communist style corruption of the intelligentsia.”

What all of the Western advisers ignored is the real treasure of the region: “I said in ’87, Balkan Muslims are a precious resource for Europe. They can create a commercial Metropole like Hong Kong. What we need is a dialogue of the religious, based on the experience of co-existence and entrepreneurship,” Schwartz said. “None of this penetrated the mind of Brussels.”

“Instead, Clinton and Soros offered exactly the same thing. Prescriptive imperialists. They think only they know what is good for you because they know! You don’t know what you need… all under the U.S. flag,” the Muslim scholar sighed, ruefully.

(Our series, “Soros in the Balkans Under the American Flag,” will continue.)(Courtesay: The AMERICAN SPACTATOR)

 

Filed Under: Politike Tagged With: Contributions, George Soros’s, to a Cannabis Hotbed

SHAKAJA

April 19, 2017 by dgreca

Ese nga Ilir Levonja/

Brenda një harku prej njëzetegjashtë minutash, në pesë kontinentet, në qindra gjuhë u perhap lajmi i shuarjes së Markezit (Gabriel Garcia Marquez). Herët në mëngjes, maestroja u pati thënë atyre përreth (njerëzve të familjes) të shkonin e të bënin punët se, asgjë nuk kishte për të ndodhur. Vdekja kishte bërë një shaka, pastaj ishte larguar.

Mjeshtrin që e kishin gjetur duke qarë, për shkak të fatit të pashmangshëm që i kishte dhënë një personazhi, (ndofta një nga ata qindra që sot na gëzon ne. Si Aurelio Buendia përshëmbull tek Njëqind vjet vetmi. Apo Florentino Arisa tek Dashuria në kohërat e kolerës etj…) tashmë po luante edhe me veten sikur të ishte një i tillë. Njëri nga personazhet e tij. A njëri nga personazhet e njerëzimit. Ai, brenda realitetit magjik kolumbian. Ai, brenda jetës. Midis një europiani nga Iberia dhe një Indiosi nga rrëpirat e tropikut. Në fund të fundit janë krijesa të kolonizimit.

Nuk ka asnjë dyshim. Çfarë ai krijoi, pavarsisht trillit, apo këmbënguljes së tij të vazhdueshme…, kur thoshte se, gjithçka fillon nga imagjinata, me gishtin tregues tek tëmthat, ka patur përjetësisht bekimin e tij. Dmth, ai besoi verbërisht në atë që krijoi. Një botë të cilën ne e kemi nëpër duar.

Isha duke punuar dhe ndjeva më shumë se beftin, magjinë e fjalës së tij. Ne jemi shok në facebook. Kemi bërë dhe humor me fotot e tia, ku ai, Gaboja lexonte Markezin. I shtrirë, gjithë kënaqësi na dëshmonte një libër me emrin e tij në kopertinë. Po patriarku, ka të drejtën të mburret me veprën e vet.

Në këto çaste, në këtë moment që jam duke hedhur këto rreshta, numri i ndjekësve në faqen e tij është 4,207 503 dhe vazhdon. Ja përse është një botë që e kemi nëpër duar.

Një titull i tij kap mbi pesëdhjetë milionë .

Të paktën pata mundësinë ato çaste të falenderoja atë, që na i solli në Shqipërinë tonë, Aurel Plasarin. Por edhe të tjerët përmes të cilëve e lexova. Si Mira Meksi a Robert Shvarc, Nasi Lera. Janë plot. I tillë është Markezi, me njerëz plot.

Ndjeja, jo nevojën të ngushëlloja për vdekjen e Gabos, por të të ngushëllohesha. Në rastin konkret, të humbjes së njeriut të racës, apo mikun në listen e facebook-ut.

Asesi të patriarkut.

Dhe mu kujtua ëndrra e tij, mbi vdekjen. Kur e varrosën, kur shokët, të njohurit i dhanë lamtumirën. Ai nuk u besonte syve. U ngrit e, i ndoqi nga pas. Tek porta e varrezës ata ndaluan. Kryepërdhe’ e me gjysëm zëri i thanë që, ti nuk mund të vish me ne. Ti duhet të rrish këtu. Dhe ai qëndroi, duke pëshpëritur, se, të vdesësh paska kuptimin që të ndahesh nga miqtë e tu.

Pra, sërish me shaka. Dhe u ul diku të të ripërtypte me mendje kohën e shkuar. Jeta është e vetmja lumturi që na vjen pa e ftuar, tha ai.

Gabriel Garsia Markez është ndoshta i vetmi shkrimtar, i cili gëzon suksesin absolut. Nëse do të shpreheshim me gjuhën e politikës, tejkalon çdo kourum votash. Pra votohet me shumicë. Ndofta për shkak të trajtimit magjik që ai i bën jetës. Ndofta për shkak të ekzistencës së shakasë midis anëve. Për shkak se edhe vepra ka, kaq shumë karaktere, magji prej ëndrrash, ngjyra karaibesh etj. Sa zor t’i shpëtosh ndikimit.

As unë nuk kam bërë përjashtim…, u përpoqa të bëja një nga kurat e doktor Huvenal Urbinos. (Personazh i tij tek Dashuri në kohërat e kolerës. Ose i shoqi i Fermina Dasës). Me hudhrën në mëngjes. Pasi mendoja të largoja të gjitha të këqijat nga trupi im, një herë e përgjithmonë. Mirëpo më vajti tensioni në fund të këmbëve, aq sa ime më, mu duk një fantazmë me fshesë në dorë. Pastaj mos të flasim për përpjekjen në ndërtimin e frazës.

Megjithatë është edhe ai vet, që e shpjegon kështu ngjizjen. Brenda meje ekzistojnë dy botë. Dhe siç e shikoni, unë i kam duart plot. Në njerën është ajo e gjyshit, kolonelit plot me luftra civile. Në tjetrën ajo e gjyshes, kaq e bukur, kaq me fantazi, tërësisht larg prej këtij realiteti. Dhe unë zgjodha këtë të dytën, botën e gjyshes.

Kur jetoja në Lushnje, e, lexoja Markezin. Bota e Karaibeve, njerëzit, etj…, se si më dukeshin. Megjithëse e kam çekur pjekjen e temave, pasi besoj në një far realiteti magjik edhe tek ne. Si përshembull Vjeshta e Xheladin Beut e Mitrushit tonë. Dhe Vjeshta e Patriarkut e El Gabos. Subjekte që tashmë i kam publikuar në librin me ese Hiret e Letërsisë Moderne Shqipe. Apo indicje si Rrno vetëm për me tregue e At Zef Pllumit. Dhe Jeto për të treguar, që sapo doli, e El Gabos.

Gjithsesi tani unë jetoj në brigjet e detit të Karaibeve. E kam lundruar dhe kam shkelur edhe në avulloret e lumenjëve të Florentino Arisës. Punoj me kolumbianë. Dhe gjej një spjegim. Që gjenia e tij është pjesë e së tërës, e asaj bote që quhet populli i tij.

Më kujtohet se asaj darke ndalova në një lokal kolumbianësh. Ata edhe me vdekjen bëjnë shaka.

***

Një mëngjes më pas…

Kur hapa Kopmjuterin. Pata një sms. Ishte Gaboja.

Ja çfarë më shkruante.

”Mos ma hiq emrin nga lista e miqve në facebook. Do flasim prapë. Biles ua thashë këtë dhe vdektarëve, të njohur e të panjohur”.

I yti El Gabo

***

Eshtë koha të jetojmë.

Filed Under: ESSE Tagged With: Ilir Levonja, SHAKAJA

MYSAFIRË TEK DEMË BALIDEMAJ NE 7 OLD FULTON, BROOKLYN

April 19, 2017 by dgreca

 

2 tavolaTë Hënën me 171 7 Old Fulton Prill ishim mysafirë tek atdhetari nga Martinaj, fshat i njohur i Plavë-Gucisë, Demë Balidemaj,i mërguar që 16 vjec nga vendlindja;  i njohur  si biznesmen, si atdhetar, dhe përherë bujar. Mik me artistë dhe shkrimtarë, me politikanë dhe gazetarë. Nuk ka artist, krijues,vizitor i zakonshëm, që ka ardhë në Nju Jork dhe nuk ka provuar bujarinë e Demë Balidemës.Gjithkush e kujton Debal Gardens në Brooklyn, që për shumë kohë ishte kthyer në një Seli Kulturore, artistike për të gjithë shqiptarët. Aty u pritën presidentët e Shqipërisë dr. Sali Berisha dhe presidenti historik i Kosovës Dr. Ibrahim Rugova, aty u pritën kryeminisitra, ministra, politikanë, ambasadorë, kongresistë e senatorë. Dema perherë bujar, kurr nuk tha:Mjaft se u lodha. Përherë dera celë. Sa e sa herë u drejtuan organizatat, fondacionet, formacionet politike, botues,  për ndihma tek Demë Balidema? Ai kurrë nuk i ktheu bosh. Natyrisht edhe humbi, por kurrë nuk u dorëzua. Dhe ja tani ka Restorantin e tij “7 Old Fulton” në Brooklyn, NY, që është nga më të preferuarit, jo vetëm prej amerikanëve, por edhe prej  turistëve që janë të shumtë në këtë zonë.Ka investuar shumë në të. E ka dizajnuar bukur. Vijnë dhe shumë artistë këtu. Në një pozicion mjaft të preferuar buzëujit, pranë Urës së Brooklyn-it, 7 Old Fulton është përherë i mbushur plot, brenda dhe jashtë. Kuzhina e vecantë, pijet e shumëllojshme, shërbimi i kulturuar, mjedisi i dizajnuar me shije,pamja që ofrohet nga jashtë, janë disa nga faktorët që restoranti merr jo vetëm klientelë vendase, por shpesh edhe rezervime nga Evropa për ata që vizitojnë Nju Jork-un.

Ftesa e Demë Balidemaj i ishte bërë Profesorit nga Shqipëria Muharrem Dezhgiu, që gjatë darkës festive që shtroi Vatra me 16 shkurt me rastin e Pavarësisë së Kosovës. Ai i qe drejtuar zv.Kryetarit të Vatrës , mik i tij, Asllan Bushati:- Ma sill profesorin në restorant, të bisdedojmë e të kënaqemi. Merre edhe mikun tim të kahershëm Zef Balaj, dhe editorin e Diellit!Ejani kur të doni… Me sot me nesër, nga shkurti në prill. Dhe vizita u realizua.

Dema na priti sic di të presë ai,i buzqeshur, ka dalë jasht lokalit dhe së bashku me zonjën,duke na uruar mirëseardhjen dhe na ftojnë të hyjmë në restorant.

– Jeni si në shtëpinë tuaj- na fton ai bujarisht që të zemë vendet në një tavolinë të shtruar enkas. Pijet dhe ushqimet e traditës e mbushin plot tavolinën. Kamereierët shqiptar na vihen në dispozicion. Ata janë përherë gati që të mos mungojë asgjë. Për më shumë se 3 orë pronari bujar qëndroi në tavolinë me ne duke na nderuar  e respektuar dhe herë-herë duke na shërbyer vetë. Bisedat vërtiten rreth  historisë  Kombëtare dhe rrjedhat e zhvillimeve të sotme  në trojet tona kombëtare, përfshi dhe zhvillimet në diasporën shqiptare të Amerikës, e cila në këto kohë vuan më shumë se kurrë nga mungesa e organizimit dhe tendencat përcarëse.

Faleminderit Demë Balidemaj për pritjen bujare!(Për më shumë do të lexoni në Dielline  printuar: Emocionet e Deme Balidemes ne ceremonine e Akademise Franceze kur Kadare u pranua anetar, takimi me gazetarin qe kishte share Shqiperine, pengu se si nuk beri nej foto me Frank Sinatren e Bekim Fehmiun etj…)

Filed Under: Featured Tagged With: dalip greca, Mysafire, tek Deme Balidemaj

Krishtërimi dhe Arqipeshkvia e Tivarit ndër shekuj

April 19, 2017 by dgreca

Nga Prof. Gjon Frani Ivezaj/

Iliria, ka qenë një nga vendet e Evropës që e pranoi me vullnet krishtërimin dhe ka një histori të gjatë plot humbje dhe fitore. I pari që predikoi Ungjillin e Krishtit në Shqipëri ka qenë vetë Shën Pali i cili shprehet, “Nga Jeruzalemi e rrethinat deri në Iliri plotësova predikimin e Ungjillit të Krishtit” (Romakëve 15:19).

Është e qartë se themelet e krishtërimit në Shqipëri janë hedhur nga vetë apostujt e Jezu Krishtit. Besimi në Krishtin është predikuar për herë të parë në Evropë nga shën Pali, i cili predikoi “gjer në Illiri”, sipas Dhiatës së Re. Egzistenca e rrugës romake ‘Via Egnatia’, që kalonte përmes Shqipërisë, të bind se predikuesit e parë të krishterë e kanë përhapur lajmin e Krishtit në brendësi të Shqipërisë, ndërsa udhëtonin në drejtim të Romës.

Historiani Farlati shkruan për kishën e Durrësit se ajo është më e lashta në Shqipëri, dhe se u themelua prej apostullit Pal ndërsa ai po predikonte në Ilir dhe në Epir. Thuhet se në vitin 59 të shekullit e parë, kishte një numër jo të vogël të krishterëve në Durrës.

Njoftimet historike mbi bashkësitë e krishtëra, mbi strukturat kishtare, gjetjet arkeologjike (bazilikat e shumta të shek. III–VI mbas Krishtit), elementë të shumtë gjuhësorë, terminologjia kishtare dhe veçanërisht toponimia e krishterë, ofrojnë që të gjitha prova domethënëse mbi raportin e fesë së krishterë me popullin e ilirëve, raport që ishte aq intensiv, saqë një autor i shek. VI mbas Kr., Kozmas, i përfshin pamëdyshje ata në listën e popujve të krishterë.

Nga historia mësojmë, se edhe apostulli Shën Andrea, ka predikuar me passion në Epir. Një numër i madh krishterësh ka jetuar në portin e Durrësit në vitin 58 mbas Krishtit.

Nga shekulli IV-V Krishterimi ka lënë gjurmë të dallueshme anembanë vendit. Peshkopët e krishterë nga Dardania dhe Maqedonia Salutare, d.m.th zyrtarët e lartë nga Shqipëria lindore dhe Kosova e sotme, kanë marrë pjesë në Këshillin e Parë Ekumenik, i cili u mblodh në Nikea në vitin 325 mbas Krishtit nga Perandori Konstandin. Gjithashtu, gjashtë peshkopë nga Dardania, Epiri i Ri dhe Epiri i Vjetër morën pjesë në Këshillin e Sardikës në vitet 343-344 mbas Kr.).

Në vitin 395 mbas Kr., Shqipëria Ilire e ndjeu çarjen e madhe fillestare midis Perandorisë Romake të Lindjes dhe Perëndimit, pasi gjendej mes kufirit kulturor dhe politik mes Lindjes bizantine dhe Perëndimit italian.

1-Në monografinë e tij Geografia Ecclesiastica dell’Albania, botuar në 1934, studiuesi jezuit dhe albanologu i madh At Fulvio Cordignano O.F.M., nxori një listë me 275 kisha katolike që ekzistonin në Shqipëri deri në vitin 1670, ku 42 kisha i kushtoheshin Shën Mërisë.

Kisha e Zojës në Shkodër, ka qenë gjithëmonë shumë e nderuar nga katolikët shqiptarë të Veriut të Shqipërisë. Në prill 1946, një vit pas marrjes se pushtetit nga komunistët, mbi 2000 vetë morën pjesë ne shtegtimin tek ajo. Megjithatë, jo shumë kohë më vonë, kisha u mbyll dhe u shndërrua në salle vallëzimi dhe ne vitin 1967, gjatë fushatës komuniste kundër fesë, kisha u rrafshua përtokë.

Provinca e hershme e Prevalisë, në shek. X–XI, ishte riorganizuar në arqipeshkvinë katolike të Tivarit, e cila u vendos nën varësinë e metropolisë së Raguzës. Në shek. XII Selia e Shenjtë e ngriti Tivarin në nivel Metropolie. Në shek. VII mbas Kr. kemi Primatin e Arqipeshkvisë së Tivarit, kur fillon edhe dyndja e sllavëve ne territorin e Ilirisë. Kjo Arqipeshkvi Metropolitane mori vijimsinë e Dioklës antike, në të cilën përfshihej edhe popullsia sllave e atyre territoreve e cila në shek. XI tërësisht ishte pagëzuar.

Tivari u bë vatra kryesore nga ku katolicizmi roman fitoi terren në drejtim të trevave të tjera shqiptare, deri atëherë nën ritin ortodoks.

Në vitin 1583, në zonën midis kështjellave Podgoricë, Zhabjak, Drisht, Shkodër, Lezhë e Krujë, 4/5 e popullsisë vazhdonte të ishte katolike. Në varësi të marrëdhënieve midis shtetit islam osman, Republikës së Venedikut dhe Selisë së Shenjtë, ishin marrëdhëniet e popullsisë katolike me autoritetet osmane në Shqipëri.

Shteti islam osman dhe Papati, nuk ishin vetëm qendra ekumenike, por edhe politike, pa dyshim me ndryshime të konsiderueshme. Popullsia shqiptare nuk kishte një qendër të vetme ku të mbështetej, por orientohej nga Selia e Shenjtë, Venediku, Napoli, Spanja e Austria.

Kur acaroheshin marrëdhëniet politike, dhe shqiptarët e besimit katolik kalonin në anën e aleatëve të natyrshëm evropianë dhe fetarë, në fund të konfliktit furia islame osmane binte mbi shqiptarët. Kështu ndodhi më 1571, më 1683, etj. Më 1688 Jegen Pasha, në krye të një ushtrie prej 100.000 vetësh, kudo mbolli shkretim, pikëllim, çoroditje dhe hidhërim. Kishat u mbyllën dhe populli iku në mal.

I vetmi vend ku mund të drejtoheshin katolikët shqiptarë ishte Selia e Shenjtë, e cila u përpoq nga jashtë të ndihmonte në shumë drejtime. Momente kthese për katolikët shqiptarë ishte krijimi i Kongregacionit Propaganda Fide dhe fillimi i shek. XVIII, kur në fronin papal u ul Klementi XI, me origjinë shqiptare. Me nxitjen e tij, në vitin 1703 u mblodh Konçili i peshkopëve të Shqipërisë.

E ndodhur përherë nën presionin e shqiptarëve katolikë për të vendosur

2-klerikë vendas, Selia e Shenjtë pranoi kërkesën për arsimimin e klerit vendas. Në të njëjtën kohë nga kleri vendas dhe nga përfaqësuesit e Françeskanëve në Shqipëri u bënë përpjekje në dy drejtime: për hapjen e shkollave fetare në Shqipëri dhe për përgatitjen e klerit shqiptar në shkollat e huaja.

Megjithëkëtë, numri i priftërinjve nuk plotësonte nevojat e vendit. Meshtarët ishin larg njëri nga tjetri tri deri katër ditë udhë, prandaj me mijëra katolikë vdisnin pa iu bërë ceremonitë fetare.

Mungesa e klerikëve jo rrallë ishte shkak për të kaluar nga katoliçizmi në ortodoksi. Më 1670, nga arqipeshkvia e Tivarit bëhet e ditur se për mungesë të klerikëve, mjaft katolikë po kthehen në ritin “grek”, d.m.th në ritin bizantin.

Popullsia katolike kishte përballë shtetin dhe fenë islame. Kjo e fundit kishte mbështetjen materiale dhe morale të shtetit islam osman. Të gjithë ata që ngrinin krye, vlerësoheshin në radhë të parë si armiq të fesë dhe pastaj të shtetit. Të gjithë fermanët e sulltanëve theksonin përparësinë e fesë ndaj shtetit. Feja islame kishte mbështetjen e administratës shtetërore. Qysh në vitin 1537 sulltani urdhëroi që në çdo fshat të ndërtohej nga një xhami. Në qytetet shqiptare u vendosën klerikë myslimanë që predikonin lirshëm fenë islame. Herë pas here ata i ndihmonin dervishë të ardhur nga Stambolli. Natyrën e shtetit osman e ka përcaktuar mjaft bukur P. Bogdani më 1648: “Të çlirohen delet e shkreta të Krishtit nga goja e këtij ujku islamik të tërbuar”.

Me ligj ndaloheshin të ndërtoheshin kisha të reja, madje ato të ndërtuara pa leje, prisheshin. Procesi i kthimit të kishave në xhami vazhdoi gjatë shek. XVI – XVIII. Kështu, në një raport të vitit 1745 mbi dioqezën e Shkodrës, thuhej se katedralja e Shën Stefan Protomartirit në Shkodër ishte kthyer në xhami nga autoritetet osmane. Në raste të tjera autoritetet osmane nuk lejonin zhvillimin e ceremonive të ndryshme fetare kristiane, nuk lejonin të çoheshin fëmijët për sakramendin e krezmimit.

Një persekutim i vazhdueshëm iu bë klerikëve që mbronin katolicizmin. Arsyen e këtij persekutimi i jep një përfaqësues i bejlerbeut të Sofjes, që kishte mbërritur në Shkodër. Ai u mat të godiste P. Bogdanin me shpatë, duke e kërcënuar se do ta copëtonte, se “ky është ai që pengon këtë vend të bëhet turk”.

Ilirët e kanë pranuar dhe ushtruar krishterimin qysh nga koha apostolike, nga Shën Pali dhe nxënësi i tij, Titi në tekstet të Besëlidhjes së Re, tek Libri Romakëve, (Rom 15, 19, kah viti 66), ku, Shën Palit shprehe se: “Kështu predikova që nga Jerusalemi dhe përreth deri në Ilirik, duke kryer detyrën e shpalljes së Lajmit të Gëzuar mbi Krishtin.”

Kështu për krishterimin në trevat Iliro-shqiptare, flasin një numër i madh i shkrimtarëve kishtarë: Shën Gregori i Nishit (nga Naissusi, 334-379). Shën

3- Jeronimi (347-420) nga Stridoni e shumë të tjerë.

Studiuesi Pavle Mioviq, duke u mbështetur në gjurmime arkeologjike, konstaton se Ulqinin ishte si dioqezë që në kohen e Justinianit në shek. VI dhe Tivari figuron si dioqezë që në shek. VI. Në valën e krijimit të dioqezave të reja, mund të jenë themeluar edhe, Shasi, Budva, Kotorri dhe Risani si kryeqendër e mbretëreshës Teutë. Kurse, Drishti (Drivasto), në bazë të dokumenteve del si dioqezë në vitit 458. dhe Lezha (Lissus-Alessio) vitin 592.

Si pasoj e pushtimit nga barbarët, avarëve dhe sllavët në shek. VII, të Gadishullin e Ballkanit, nuk dihet asgjë për fatin e mëtejshëm të dioqezave në trevat Iliro – Arbërore deri në Koncilin kishtar, të mbajtur në kohën e papa Gjonit VIII (872-882) në Delmitanum (Duvno) në vitin 877, ku Dioklea figuron si kryedioqezë metropolitan, duke pasur nën juridiksionin e vet dioqezat e tilla si: Kotorri, Budva, Tivari, Ulqini, Shasi, Shkodra, Drishti, Pulti, pastaj Serbia, Bosna, Travunia dhe Zahumle.

Pavarësia e Dioklës gjatë shek. XI-XII, mendohet së zgjati për 140 vjet. Me ardhjen në fronin mbretëror të Dioklesë, mbretit Konstantin Bodinit (1081- 1101), iu drejtua papës të pa ligjshëm, Klementit III (1080-1100), për riorganizimin e jetës kishtare në Prevalitanë. Papa Klementi III, më 8 janar të vitit 1089, nxori në Romë bullën drejtuar ipeshkvit të Tivarit, Pjetrit, “Petro Diocliensis sedis Archiepiscopo”, (Arqipeshkëvit Pjetrit të Selisë së Dioklesë), me të cilën themeloi provincën e veçantë kishtare për Dioklenë, respektivisht gjallon metropolinë e dikurshme të Dioklës, duke i dhënë një formë të re, Mitropolia Diokleato-Tivarase dhe duke e vendos nen juridiksion kryesisht dioqezat, të cilat i kishte marrë në Koncili e Delmitanus viti 877. Kështu ai shtoi, kishat me gjithçka që u takonte dhe kuvendet, si të dalmateve, ashtu edhe të grekëve dhe sllavëve. Nga ana e tjeter papati theksoj dhe dhënien e titullit “Primat i Serbisë”. “Më ketër rast filloj një faze e re e historisë se Kishës në Shqipëri”, do shprehej njohësi më i mirë i çështjeve shqiptare, Milan Syfllay.

Duke u mbështetur në të kaluarën e Diokles, del qartë roli që kishte arqipeshkvia e Tivarit. Në vitin 1248, papa Inocenti IV, emron dominikanin e njohur Gjon Plani Karpini, arqipeshkëv të Tivarit. Karpini, parapriu një sistemi të ri të Selisë Shenjt, sipas të cilit Shqipëria behet baza e operacioneve kundër ortodoksisë në Ballkan, kurse Tivari shtabi kryesor kundër depërtimit të kishës ortodokse në bregdet.

U mundova me pak fjalë dhe në mënyrë telegrafike të përshkruaj një histori të shkurtër të Kishës dhe Arqipeshkvisë Metropolitane të Tivarit ndër shekuj, e cila i ka mbijetuar rrebesheve dhe stuhive të fuqishme të kohës, lutrave dhe pushtimeve të njëpasnjëshme që kanë pësuar trojet shqiptare ndër shekuj. Por historia e popullit dhe kishës sonë të lavdishme është ë mbushur me humbje dhe fitore, duke u shfaqur krenare në ditët tona.

4- Gjithëmonë Kisha Katolike “Zoja e Shkodrës”, në Harsdale Neë York, nën udhëheqjen shpirtërore të bariut të saj të nderuar Dom Pjetër Popaj së bashku me Këshillin e Kishës dhe zotin Leonard Berishaj, po kontribuojnë shumë për të mbledhur fonde, për ripërtëritjen dhe rinovimin e Kishës antike, duke ruajtur vlerat dhe identitetin e saj autokton.

Në këtë nismë të re dhe shumë domethënëse, është përfshirë sot me një përkushtim të përhershëm edhe Arqipeshkvi i ri i Tivarit dhe Primat i Serbisë Shkëlqësia e Tij Imzot Rrok Gjonlleshaj sëbashku me Vikarin e Përgjithshëm apo Sekretarin dhe franceskanin e përkushtuar për Fe e Atdhe Pader Pashko Gojcaj O.F.M. Ato kane gjetur mbështetjen e madhe nga komuniteti shqiptaro- amerikanë, të cilët me bujari po dhurojnë shumë të mëdha për të bërë të mundur realizimin me sukses të projektit rinovues të Katedralës së Tivarit një nga më të vjetrat në Arqipeshkvinë Metroplitane në fjalë.

 

Filed Under: Histori Tagged With: Arqipeshkvia e Tivarit, Gjon Frani Ivezaj, Krishtërimi dhe

BOTIMET SHQIPTARE NE PANAIRIN NDERKOMBETAR TE GJENEVES

April 19, 2017 by dgreca

 

Nje rast i mire per bashkatdhetarët për të kontaktuar me librin shqip- Botimpex në Panairin e Librit e të Shtypit të Gjenevës/

Nga data 26 prill  deri më 1 maj 2017, zhvillohet Panairi Ndërkombëtar i Librit dhe i Shtypit të Gjenevës. Në këtë panair nga Shqipëria do të marrë pjesë me stendë, Botimpex, agjenci e eksport- importit të botimeve.

Botimpex do të paraqesë libra të gjinive të ndryshme, nga më të rinjtë e më të mirët nga Shqipëria, trevat e tjera shqiptare, arbëreshet e Italise dhe bota. Nga tërësia e librave që do të sjellë agjencia, një vend të veçantë do zënë librat e shkrimtarit tonë të shquar,Ismail Kadare. Por aty do të jenë dhe libra të shkrimtarëve dhe krijuesve të tjerë si të Dritero Agollit, Rexhep Qoses, Luan Ramës, Fatos Kongolit, Luan Starovës, Agron Alibalit, Ferit Lamaj, Stefan Capalikut, Blendi Fevziut etj . Në stendë do të ketë dhe krijime të autorëve shqiptarë dhe zviceranë që jetojnë e kryejnë veprimtari në Zvicër si Prof. Jean-Philippe Assal, Prof. Alain Golay, Alfred Papuçiu, Besa Myftiu, Ali Mehmeti, etj.

Agjencia fton bashkatdhetarët e saj dhe miqtë e tyre të huaj, ta vizitojnë stendën. Do gjeni libra për vete, për fëmijët dhe shokët tuaj. Në stendë do ketë romane, libra historikë, për arkeologjinë, fjalorë e metoda për mësimin e gjuhëve, libra në gjuhën frënge, libra me kujtime, libra njohës për Shqipërinë etj. Në stendë do gjeni një ambient të këndshëm shqiptar…Librat që do sjellim, jemi të sigurtë që do u pëlqejnë, të bindur se do u vinë per shtat shijeve tuaja…Për kujtesë në stendë do jenë librat “Mëngjeset në Kafe Rostand”, e Ismail Kadaresë, “Shqipëria në Konferencën e Paqes Paris 1946” e Kristo Frashërit, Studime të Francesko Altimarit,  “Shqiptarët e Leon Gerome” e Luan Ramës, “Urgjenca gjuhësore” e Gjovalin Shkurtaj, “Per Kosovën e djeshme e të sotme” e Luan Omarit, “Shqipja qysh u është dukur? e Xhevat Lloshit, “Këngë e brithma nga qyteti i djegur” e Mitrush Kutelit, “Kohë dhe njerez” (me kujtime e shënime) e Burhan Kavajës , etj.

Botimpex do të paraqesë dhe librat e reja të botuara prej saj, si librin e Nadire Buzos, “Epoka Kadare” (studime)  si dhe librat e parë të një cikli për fëmijë në gjuhën shqipe dhe frënge  të Erida Begës etj.

Stenda e Botimpex do të jetë: në B 284

Jini te mirëpritur

Filed Under: Emigracion Tagged With: BOTIMET SHQIPTARE, NE PANAIRIN NDERKOMBETAR, TE GJENEVES

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 2063
  • 2064
  • 2065
  • 2066
  • 2067
  • …
  • 5724
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • Kontributi shumëdimensional i Klerit Katolik dhe i Elitave Shqiptare në Pavarësinë e Shqipërisë 
  • Takimi i përvitshëm i Malësorëve të New Yorkut – Mbrëmje fondmbledhëse për Shoqatën “Malësia e Madhe”
  • Edi Rama, Belinda Balluku, SPAK, kur drejtësia troket, pushteti zbulohet!
  • “Strategjia Trump, ShBA më e fortë, Interesat Amerikane mbi gjithçka”
  • Pse leku shqiptar duket i fortë ndërsa ekonomia ndihet e dobët
  • IMAM ISA HOXHA (1918–2001), NJË JETË NË SHËRBIM TË FESË, DIJES, KULTURËS DHE ÇËSHTJES KOMBËTARE SHQIPTARE
  • UGSH ndan çmimet vjetore për gazetarët shqiptarë dhe për fituesit e konkursit “Vangjush Gambeta”
  • Fjala përshëndetëse e kryetarit të Federatës Vatra Dr. Elmi Berisha për Akademinë e Shkencave të Shqipërisë në Seancën Akademike kushtuar 100 vjetorit të lindjes së Peter Priftit
  • Shqipëria u bë pjesë e Lidhjes së Kombeve (17 dhjetor 1920)
  • NJЁ SURPRIZЁ XHENTЁLMENЁSH E GJON MILIT   
  • Format jo standarde të pullave në Filatelinë Shqiptare
  • Avokati i kujt?
  • MËSIMI I GJUHËS SHQIPE SI MJET PËR FORMIMIN E VETEDIJES KOMBËTARE TE SHQIPTARËT  
  • MES KULTURES DHE HIJEVE TE ANTIKULTURES
  • Historia dhe braktisja e Kullës së Elez Murrës – Një apel për të shpëtuar trashëgiminë historike

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT