Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

LAMTUMIRE Françesk Radi!

by

Ka ndërruar jetë sot  ne dreke në spitalin “Nënë Tereza” në Tiranë, kantautori Françesk Radi. Lajmi konfirmohet nga burime pranë këtij spitali.

Këngëtari i mirënjohur ishte i shtruar prej një jave në reanimacionin e QSUT-së, pas një hemorragjie cerebrale. Pas goditjes në tru, ai ra në gjendje kome për të mos u zgjuar më.

Françesk Radi ka kryer Liceun Artistik dhe më pas Akademinë e Arteve Tiranë. Për një periudhë të gjatë kohe ka punuar në Estradën e Shtetit me instrumentin e kitarës, por njëkohësisht dhe si kantautor. Në vitin 1992 ai ka filluar punë në Radio Tirana si solist, instrumentist, gjatë kësaj kohe ka kompozuar dhe kënduar shumë këngë në festivalet e ndryshme .

Në fillimet e tij me krijimtarinë muzikore solli për publikun këngët “Adresa” dhe “Biçikleta”, dhe që nga ai moment Françesk Radi u bë një emër i vlerësuar. Ishin pikërisht këto dy këngët e tij të para të realizuara në vitet ’70, që bënë që krijimtaria e tij artistike të niste rrugëtimin drejt suksesit muzikor. Kënga “Adresa” dhe “Biçikleta” kanë qenë dhe videoklipet e para shqiptare në këngë të xhiruar në vitin 1972.

Më pas krijimtaria e tij muzikore do të shënonte sërish një tjetër kulm pas viteve ’90, duke sjellë disa krijime për publikun. Përmendim këtu këngët “Rroku i burgut”, “Humba pranverën”, “Telefonatë zemrash”, “Zemër e lodhur”, “Ky fat na ra”, “Kemi dasëm ‘o” etj, të cilat kanë mbetur në kujtesën e publikut.

Presidenti Nishani shpreh ngushëllimet për ndarjen nga jeta të muzikantit të shquar Françesk Radi

Presidenti i Republikës, Bujar Nishani ka shprehur ngushëllimet e sinqerta dhe dhimbjen për ndarjen nga jeta të muzikantit, këngëtarit, kompozitorit dhe instrumentistit të shquar shqiptar Françesk Radi:

“Të dashur familjarë të Françeskut të ndjerë,

Me hidhërim dhe dhimbje të thellë mësova lajmin e hidhur të ndarjes nga jeta të njeriut tuaj të shtrenjtë e të pazëvendësueshëm.

Më lejoni që në këtë ditë të dhimbshme t’ju shpreh ngushëllimet më të sinqerta, edhe në emër të qytetarëve shqiptarë, duke ju siguruar se në cilësinë e Kreut të Shtetit gjendem shpirtërisht pranë jush në këto çaste tejet të vështira e të trishtueshme!

Me largimit e parakohshëm nga kjo jetë të Françeskut të ndjerë, muzikës shqiptare, kolegëve dhe admiruesve të tij do t’u mungojë intepretuesi virtuoz, këngëtari i rrallë, tekstshkruesi gjenial, muzikanti i talentuar dhe autori i paarritshëm i një krijimtarie të pasur këngësh e kompozimesh, që pasuron cilësisht e në mënyrë origjinale thesarin e trashëgimisë muzikore bashkëkohore e shpirtërore të popullit shqiptar.
Edhe një herë ngushëllimet më të ndjera dhe Françeskut i pastë dritë shpirti përjetësisht!”, shprehet Presidenti Nishani në ngushëllimin e tij.

***

Gazeta”Dielli”  i shpreh ngushëllime familjes së Francesk Radit!.

Pesha e kujtesës

by

Nga Alma Liço/

Ishte një mëngjes i kthjellët dhe i freskët marsi. Dielli ndriçonte me tërë shkëlqimin e tij, frymëzues, siç ai di të jetë në stinën e magjishme të pranverës. Kaosi i makinave dhe kalimtarëve në rrugët e qytetit, sikur e zbehnin disi atë magji. Muri me kangjella anash trotuarit tek i cili  po kaloja, më bëri të kuptoj se isha pranë shkollës për ku isha nisur. Teksa po hyja në ambientet e brendshme të saj, seç më pushtoi një emocion i veçantë. Ndonëse, vizita në atë shkollë ishte planifikuar nga një Organizatë që aktivizohej prej vitesh në fushën e kujtesës kolektive të periudhës së komunizmit, nuk mundesha ta shmangija dot refleksionin e një nostalgjie të hidhur. U rrethova nga retrospektiva e mjegulluar, mbuluar me re të purpurta. Ishte kaq prezent një mendim i trishtë, një marrëdhënie e vështirë, një trazim turbullues që kishte në themel të tij fyerjen, flakjen e refuzimin.

Jo pa kureshtje, ndesha fytyrat e shkujdesura të disa të rinjve që rendnin disi të përgjumur, për të mbërritur sa më parë në klasat e tyre. Ndoshta, një natë më parë kishin lundruar për shumë orë në internet, fenomen ky i kthyer tashmë në epidemi. Gjithsesi, edhe për ta, ajo ditë do të ishte disi ndryshe nga të tjerat. Sakaq, koridoret e shkallët gumëzhinin nga zërat e të rinjve që përshëndesnin dhe i uronin mirëmëngjesin njeri tjetrit.

Në pjesën ballore të hollit të shkollës, përbri shkallëve që lidhin katin e parë me të dytin, ishte vendosur një tabelë e madhe.U afrova. Mbi të ishin ekspozuar fotot e nxënësve të dalluar. Djem dhe vajza që shkëlqenin nga vlerësimi dhe suksesi. Po përpiqesha t’i përfytyroja këta të rinj rrezatues në bankat e universiteteve me prestigjioze të botës, dhe kjo ishte mëse e arsyeshme dhe e mundur. Pavarësisht vështirësive që mund të lidheshin me situatën specifike dhe gjëndjen ekonomike të familjeve të gjithsecilit, ata djem dhe vajza ishin të lirë të ëndërronin e të fluturonin drejt aspiratave të së ardhmes.

Në mënyrë të natyrshme, u vendosa nën ndikimin relaksues të një pritshmërie të ndritshme për perspektivën e tyre, por për analogji, nuk kisha si të mos kujtoja se dyzet e tre vite më parë, pranë portretit të diktatorit, slloganeve absurde komuniste, e disa fotove të tjera, ishte edhe një foto e trishtuar, pikërisht një foto e imja, e vendosur mbi një tabelë të tillë, që ishte bërë shkak për të më flakur nga shkolla. Dikush që kishte dijeni për internimin e familjes sime, më kishte njohur në atë fotografi. Përpjekja cfilitëse për të qenë e padukshme, larg çdo protagonizmi, kishte rezultuar e padobishme. Unë, vajza e një familjeje të shpallur armike për shtetin komunist, nuk kisha të drejtë të arsimohesha. Duhej të degdisesha pranë familjes sime, për t’u mbytur në baltën e shtypjes dhe mizorisë, ashtu sikurse edhe ndodhi.

Hëmmmm……Vallë, do arrinin të kuptonin këta të rinj që buzëqeshnin hareshëm nga fotot me ngjyra të krenarisë e vlerësimit, se një moshatarja e tyre, dyzet e tre vite më parë, u flak në rrugë vetëm se guxoi të prekte suksesin????? Do mundesha vallë unë, që me dëshmitë e kujtimet e mia, të hidhja dritë mbi mizorinë e viteve të diktaturës, që nuk kurseu nga represioni  i saj i përbindshëm as krijesat më të pafajshme, siç janë fëmijët ?

Sado e vështirë të dukej, duhej ta bëja. Së paku duhej të përpiqesha. Politika e post-komunizmit kishte mbuluar me pluhurin e harresës gjithë atë terror të përjetuar gjatë viteve të diktaturës. Një mungesë e theksuar vullneti kishte shoqëruar domosdoshmërinë e përballjes me krimet e regjimit komunist. Paradoksalisht, ajo periudhë aq e errët e historisë së Shqipërisë vazhdonte të ofrohej e deformuar dhe e tjetërsuar. E si mund të ndodhte ndryshe, kur ajo është konceptuar e shkruar nga pseudohistorianë, të dalë nga tunelet e errëta dhe laboratorët e demagogjisë së diktaturës?

Disa minuta më pas, zura vend në rreshtin e parë të  Bibliotekës së shkollës, e cila mesa dukej shërbente edhe si sallë mbledhjesh apo eventesh të veçanta. Përbri meje, ishte ulur organizatorja e zbatuesja e projektit, dhe fill pas saj, disa nga mësueset e asaj shkolle. Pas nesh u ulën nxënësit, të cilët përmes pëshpëritjeve dhe disa zhurmave të shkujdesura, përcillnin një lloj padurimi për gjithçka do transmetohej e dëshmohej atë ditë.

Stakimi i dritave lajmëroi se ishte gati të fillonte çfaqja e dokumentarit “Fëmijët e Diktaturës”, me protagonistë katër persona, që përmes dëshmive rrënqethëse, do të sillnin tmerret e përjetuara në kampet e internimit. Kujtime fëminore të pashlyeshme, që kishin shenjuar jetët e tyre me gjurmët e mizorisë, ndoshta nga më të pamëshirshmet dhe të pazakontat e të gjitha kohrave. Fëmijë që u dënuan për bindjet politike të gjyshërve apo baballarëve të tyre. Dhe kjo mynxyrë ndodhi në kohë “paqeje”, në periudhën e “ndritur” të ndërtimit të socializmit. Njera prej personazheve të atij dokumentari, isha unë. Ndonëse me shumë vështirësi ja kisha dalë të ballafaqohesha me kujtimet e përballesha me intervistat, të ndiqja atë dokumentar në cilësinë e spektatores, ishte më shumë se dhimbje. Sa do të përpiqesha ta kontrolloja atë, ndjeja një lëmsh në grykë që gati më merrte frymën e më bënte të lotoja në heshtje. Më dukej kaq e pabesueshme, kaq e pamjaftueshme, që ato minuta të regjistruara në atë film, të përcillnin të pacënuar imazhin e pafajësisë dhe të ofshamave të dëshpëruara e të pazëshme të keqtrajtimit, të mbanin barrën e padrejtësisë, të shtypjes, mohimit e refuzimit, të shtrirë fatkeqësisht në aq shumë vite të jetës së një fëmije……….ishte si të thuash, një rikthim i dhimbshëm, por aq i nevojshëm për të ndriçuar sado pak atë të kaluar të tmerrshme, të mbuluar në mënyrë të qëllimshme nga errësira dhe harresa. Ishte një përpjekje modeste për ta sjellë atë në vetëdijen e atyre të rinjve që nuk e kanë jetuar, dhe as e njohin atë epoke me përmbajtje çnjerëzore.

Pesëdhjetë minuta më pas, sigla muzikore dhe titrat lajmëruan përfundimin e dokumentarit. Me duar që më dridheshin u përpoqa të fshija lotët. Ndërkohë, isha e paduruar të mësoja, si i kishin përjetuar të rinjtë ato rrëfime drithëruese, dhe nëse eventualisht kishin dëshirë të drejtonin ndonjë pyetje. Ndryshova pozicion dhe zura vend në një tavolinë tjetër përballë tyre. Paksa e turbulluar, arrita të dalloj vajza të mallëngjyera, djem të emocionuar, por edhe të rinj që me vështrimet e çiltra përcillnin habi, deri në kufijtë e mosbesimit.

Mjaftuan disa minuta reflektimi që, shumë prej tyre të kërkonin më shumë detaje rreth episodeve të tmerrshme të jetës së fëmijëve të diktaturës, dhe jo vetëm. Ndërkohë, kisha arritur të rivendosja ekuilibrin emocional dhe ndjehesha e gatshme të bashkëbisedoja me ata të rinj për paqartësitë apo perceptimin e tyre rreth dëshmive tronditëse të dokumentarit, ngjarje të panjohura e paimagjinuara për ta.

Çuditërisht, fillova të ndjehesha disi e lehtësuar……….të flisja para atyre vajzave e djemve rreth vuajtjeve të jetuara, e paçensuruar, e pashantazhuar, ishte një lloj “hakmarrjeje” e paqtë ndaj mizorive të pësuara. Sa bashkëvuajtës nuk e patën kurrë fatin të ndanin dhimbjen e tyre me persona të tjerë?  Sa shumë syresh, mbyllën sytë në kampet e internimit apo prapa hekurave të burgut, pa mundur të shijojnë, qoftë edhe një ditë të vetme,  lirinë? Sa fëmijë vdiqën tragjikisht në kapanonet-stalla, rrethuar me tela me gjemba, nga uria apo i ftohti? E pra, isha e privilegjuar. Vërtet, ndjehesha me fat atë moment. Një orientim, një forcë e padukshme, më kishte dhënë të drejtën të dëshmoja dhe në emër të tyre.

Me sinqeritetin karakteristik të moshës, disa prej të rinjve sollën përvojat e vështira të qëndrimit të familjeve të tyre në raport me diktaturën. Dikush ankohej se nuk arrinte të bindte gjyshin komunist për mungesën e lirisë së atij sistemi, dhe dikush tjetër për varfërinë dhe izolimin e tejskajshëm të atyre viteve. Madje, disa syresh, sillnin histori të trishta të persekucionit familjar, të rrëfyera nga prindërit apo gjyshërit e tyre.

Papritmas, bashkëbisedimi emocional me ata të rinj u ndërpre nga një mësuese që ishte ulur në rradhën e parë. E prishur në fytyrë, ajo nuk po duronte dot që nëpërmjet fakteve të pakundërshtueshme, po guxohej të demaskohej sistemi, me të cilin, me sa dukej e lidhte indoktrinimi dhe interesat meskine të familjes së saj. Gjithçka m’u errësua. Në mënyrë të pakuptuar, imazhi i asaj gruaje të mllefosur m’u çfaq në një tjetër sfond. Në sytë e imagjinatës m’u fanitën dhjetra gra e vajza  të shfytyruara, të poseduara nga pushteti demoniak i diktatorit, që qanin e ulërinin në funeralin e tij. Disa prej tyre çirrnin fytyrën dhe shkulnin flokët. Sa tragjike, po aq dhe paranojake, ato pamje dhe fytyra të vrara e përçudnuara nga kequshqyerja dhe trajtimi kafshëror. Ajo mësuese që turfullonte, m’u duk njera prej atyre grave mjerane, që ngjasonin me paciente fatkeqe, që sapo kishin braktisur dhunshëm spitalin psikiatrik.

 

….O Zot…..Ndonëse kanë kaluar tridhjetë vite nga koha kur diktatori  ndërroi jetë, a mundet  vallë që fantazma e tij të endet e patrazuar, duke vijuar sot e kësaj dite të helmojë jetët tona ???

 

E nxirë kokë e këmbë, ajo mësuese shprehu pakënaqësinë për zhvillimin e atij aktiviteti, duke kërkuar që për ekuilibër eksperiencash të ftoheshin dhe veteranë të luftës që të rrëfenin përvojën e tyre të lumtur e të lavdishme gjatë viteve të diktaturës.

 

Ajo grua e ekzaltuar, nuk pranonte dot asnjë realitet tjetër, përveç atij të imponuar me dhunë nga idhtarët e saj. Një mësuese, një edukatore që duhej të përcillte dashuri, mirëkuptim, pse jo, dhe keqardhje prej gruaje a nëne, për terrorin e pashembullt që shqiptarët, xhelatë të regjimit,  u shkaktuan bashkëkombasve,  për më tepër,  që në rastin konkret  viktimat ishin fëmijë.

 

Reagimi i asaj mësueseje ishte surprizë e pakëndëshme për mua. Nuk isha aq naive sa të besoja se nostalgjia dhe fanatikët e sistemit komunist nuk ekzistojnë, madje për fat të keq, janë me shumicë dhe prezentë me të gjithë vrerin e tyre,  por kisha shpresuar se, së paku ajo ditë e mbushur me rrëfime tronditëse, nuk do të kishte hapësirë për kundërshti të tilla. Dëshmitë e kobshme të asaj dite, ishin mëse të mjaftueshme, që në respekt të atyre dhimbjeve, të fiksuara në vetëdijen e lënduar të katër fëmijëve, në mungesë  totale të ndjeshmërisë së asaj mësueseje, së paku të heshtej.

 

Nuk kisha asnjë shtysë të replikoja me atë zonjë të vrerosur, pasi qëllimi i bashkëbisedimit me të rinjtë, ishte përcjellja me vërtetësi e episodeve të jetuara nën terrorin e atyre viteve. Ajo nuk kishte asnjë dëshirë të zgjohej, madje e refuzonte me kokëfortësi e agresivitet një mundësi të tillë. Ishte e destinuar të qëndronte e palëkundur në letargjinë e intolerancën e saj të pafund, dhe të mos shkëputej kurrë nga indoktrinimi prej skllaveje të bindur.

 

……E çliruar, por dhe e trishtuar njëkohësisht, dy orë më pas, u larguam nga ajo shkollë, të përcjellë me falenderime të përzemërta nga nxënësit, të cilët nxituan më pas drejt klasave të tyre. Sakaq, dielli kishte vazhduar rrugëtimin e tij të pandalshëm, dhe unë ndjeja të më përshëndeste nga lartësia. Një re e bardhë, vetmitare, nxitonte për t’u larguar sa më parë nga hapësira e kaltër. Ngrohtësia e asaj dite ishte bashkuar me imazhet e qindra mijra viktimave që endeshin të pasigurt në labirintet e harresës dhe të indiferencës. Zërat e tyre në hapësirë, ngjasonin me tingujt e një simfonie qiellore që bashkohej modestisht me rrëfimin e sinqertë e drithërues të personazheve të asaj dite. Nga kullat e kështjellës së neglizhencës përsëritej ngultas refreni i lirisë së mohuar dhe drejtësisë së munguar. Ata tinguj përcillnin thirrjet inkurajuese të zërave të kujtesës….

 

……Mos harrojmë, kurrë mos harrojmë atë që ka ndodhur.Nuk mund të ecim në drejtim të dritës, pa ndriçuar më parë errësirën, në gërmadhat e së cilës kemi qenë të detyruar të përpëlitemi e zvarritemi për gjysëm shekulli. Ia kemi borxh vetes tonë, ia kemi borxh qindra- mijëra viktimave që nuk arritën t’i mbijetojnë tmerreve të diktaturës, i detyrohemi perspektivës, aktualisht të konfuzuar të fëmijëve që lindën dhe po rriten në vitet e post-komunizmit.

NË KUJTIM TË MASAKRËS SË TIVARIT

by

Nga Frank Shkreli/

Portali i lajmeve nga Ulqini, “Ulqinionline” njofton se të djelën me 2 mars, në kujtim të Masakrës së Tivarit, 72 vjetë më parë – Shoqata “Rumia” nga Ulqini, për të dytin vit me radhë, organizoi rrugëtimin tani të emërtuar, “Rrugës së të mbijetuarve të Masakrës së Tivarit” — rrugës tepër të mundimshme gjatë së cilës humbën jetën qindra ndoshta mijëra shqiptarë nga Kosovan ë udhtimin drejtë eliminimit në Tivar, në vitin 1945.  Udhëtimi simbolik prej 14 kilometrash filloi të djelën nga Tivari i vjetër dhe mori fund në fshatin Brisk të Krajës.  Në këtë rrugëtim mori pjesë një numër ndoshta jo aq i madh, por simbolik shqiptarësh nga Ulqini e Kraja, Ana e Malit, por edhe nga Kosova dhe Shqipëria, për të përkujtuar njërën prej ngjarjeve më të shëmtuara dhe më tragjike të Luftës së Dytë Botërore — jo vetëm në trojet shqiptare — por edhe në mbarë Evropën.  Një krim i vërtetë lufte, ku numri i të vrarëve të pafajshëm të shqiptarëve nga Kosova, sipas të dhënave nga disa historianë, mund të ketë arritur deri në 4300 veta.

“Ulqinionline” njofton gjtihashtu se si pjesë e programit ishte përfshirë edhe vizita tek ndërtesa famkeqe “Monopoli i Duhanit” në Tivar, aty ku thuhet se janë vrarë shumica e shqiptarëve të Kosovës, për të vendosur lule në shënjë nderimi dhe respekti për sakrificën e tyre.  Por, sipas portalit, rrugëtarët shqiptarë nuk u lejuan të hynin mbrenda ndërtesës për të vendosur kurora me lule, megjithse pronari i asaj ndërtese ishte njoftuar më përpara për ceremoninë në fjalë.  Si përfundim, grupi i “bjeshkatarëve” siç e quajnë veten rrugëtarët përkujtimorë të masakrës së Tivarit, bëri homazhe dhe vendosën lule jashtë ndërtesës dhe njëkohsisht mbodhën një pemë ulliri, simbol i traditës dhe jetëgjatësisë.

Shoqata “Rumia” si organizatore e këtij rrugëtimi vjetor për të kujtuar Masakrën e Tivarit, meriton lavdërimet e të gjithve për këtë nismë morale dhe kombëtare, me shpresën se në vitet e ardhëshme pjesmarrja në këtë përvjetor të shëndërrohet në një ngjarje me pjesmarrje më të madhe mbarë kombëtare nga të gjitha trevat, për të përkujtuar viktimat e pafajshme të shqiptarëve nga Kosova, në masakrën e Tivarit.  Masakrimi i mijëra shqiptarëve të pafajshëm gjatë rrugëtimit të tyre të detyruar për në kasaphanen e Tivarit në vitin 1945, mund të quhet lehtë si tradhëtia e madhe kombëtare.

Ndonëse kanë kaluar 72 vjetë nga kjo masakër dhe megjithse ka patur ndonjë botim aty këtu që hedhë sado pak dritë historike mbi këtë tradhëti, e gjithë kjo tragjedi nuk ka patur interesimin, e lere më shpjegimin dhe angazhimin e duhur zyrtar, as nga Shqipëria post-komuniste as nga Serbia e Mali i Zi dhe fatkeqsisht as nga Republika e Kosovës, për të zbuluar të vërtetën e kësaj masakre.  Ajo që nuk mund të mohohet është fakti se ata të shkretë u tradhëtuan dhe si rrjedhim u vranë dhe u masakruan nga elementët më kriminel të ushtrisë jugosllave dhe të Partisë Komuniste serbo-malazeze, me dijeninë dhe bashkpunimin e shokëve të tyre ideologjikë të Partisë Komuniste shqiptare dhe të regjimit të Enver Hoxhës.  Fatkeqsisht, sot kryesisht kjo masakër është hedhur në harresë, me ndonjë përjashtim aty këtu siç është rrugëtimi përkujtimor i organizuar nga Shoqata “Rumia” në Ulqin.

Masakra e Tivarit ishte një akt kriminal dhe tradhëtar i bashkrenduar mirë midis komunistëve shqiptarë dhe shokëve të tyre slave, për të eliminuar çdo rezistencë ndaj regjimeve të tyre dhe për sllavët një gjë e tillë ishte në përputhje të plotë me planet afatgjata të serbo-malazezve komunistë për të spastruar etnikisht trojet shqiptare nën ish-Jugosllavinë.  Krimet komuniste, sidomos ato kundër shqiptarëve, përfshirë masakrën e Tivarit, nuk mund të trajtohen më si çështje për të cilat nuk mund të flitet dhe për të cilat historianët të mos hapin tanimë dosjet në arkivat e shteteve përkatëse, për të zbuluar të vërtetën historike, përfshirë edhe përcaktimin se kush ishin përgjegjësit dhe protagonistët kryesorë që dhanë urdhërat dhe ata që kryen këtë krim kundër njerëzimit, me vrasjen e mijëra shqiptarëve.

Megjithse historiografia komuniste e kishte shlyer masakrën e Tivarit për pothuaj një gjysëm shekulli nga historia, sikur të mos kishte ndodhur asgjë, ajo është dhe mbetet një ngjarje që nuk mund të harrohet dhe as të zhduket lehtë nga kujtesa historike e kombit shqiptar.

Nuk duhet patur frikë nga transparenca dhe as nga zbulimi i së vërtetës mbi krimet komuniste në Ballkan, gjatë dhe pas Luftës së dytë Botërore.  Mos zbardhja e kësaj masakre dhe e krimeve të tjera anë e mbanë trojeve shqiptare do të vazhdojnë të hedhin një hije të zezë mbi ndërgjegjen morale dhe të ardhmen e kombit shqiptar, por njëkohsisht do të pengojë edhe zhvillimin e mirëfilltë të marrëdhënjeve të Shqipërisë dhe Kosovës me vendet fqinje.   Zbardhja e së vërtetës mbi masakrën e Tivarit vetëm do të çojë në përmirësimin e marrëdhënieve rajonale në Ballkanin Perëndimor, përfshirë edhe marrëdhëniet e Shqipërisë dhe të Kosovës me Malin e Zi.  Kjo është një përgjegjësi personale, morale dhe kombëtare për politikën shqiptare.

Marrëddhëniet midis dy shteteve shqiptare dhe Malit të Zi duket se po shkojnë gjithnjë drejtë përmirsimit në shumë fushë, ndërsa gjatë viteve të fundit janë shkëmbyer vizita miqësore të nivelit të lartë midis tyre.  Jo më larg se këtë javë vizituan Malin e Zi, Presidenti i Shqipërisë, Bujar Nishani dhe Kryeministri Edi Rama.  Ndërkohë, Kryeministri shqiptar gjatë vizitës në Mal të Zi njoftoi se qeveritë e dy vendeve kanë vendosur të mbajnë një mbledhje të përbashkët tetorin që vjen në Shkodër, pa dyshim një pasqyrim ky i marrëdhënieve të mira midis dy vendeve.   Kryeministri Rama u shpreh gjatë një konference me homologun e tij malazez për, “Një intensifikim të një cikli të ri marrëdhëniesh dhe e një përpjekjeje të re për të intensifikuar marrëdhëniet në funksion të përmirësimit të jetës ekonomike dhe sociale” midis dy vendve.  “Nuk ka diskutim se ne mbetemi fqinjë të dashur dhe të afërt me njëri tjetrin dhe se rruga jonë e përcaktuar qartë për të qenë krah për krah në koalicionin e shteteve të botës së lirë demokratike është një rugë pa këthim, ku ne jemi vendosur të çojmë përpara këtë marëdhënie strategjike në funksion të ardhmërisë së fëmijve këtu në Malin e Zi dhe pak më tutje në ardhmërinë e fëmijve në Shqipëri.”

Pjesë e këtij cikli të ri të intensifikimit të marrëdhënieve midis dy vendeve në fushë të ndryshme, duhet të jetë edhe zbardhja e plotë dhe e besueshme rreth masakrës së Tivarit dhe e krimeve të tjera komuniste nga të dy anët e kufirit.  Kjo do të ishte me të vërtetë shënjë e një fillimi të ri marrëdhëniesh në Ballkan dhe simbol i një përpjekjeje për tu shkëputur njëherë e mirë nga krimet e së kaluarës dhe provë e një angazhimi serioz nga të dy palët për të zbuluar të vërtetën historike.  Një gjë e tillë jo vetëm që do të çonte në forcimin e marrëdhënieve midis dy popujve të rajonit, por do të tregonte gjithashtu se Tirana dhe Podgorica, si vende tani të orientuara drejtë perëndimit, janë serioze, që përveç antarësimit në NATO dhe BE, të adaptojnë gjithashtu edhe vlerat e botës euro-atlantike, pjesë e të cilës pretendojnë se duan të bëhen.

 

 

POLITIKA’E MADHE” E LSI-së:JO QEVERI TEKNIKE, POR QEVERI BESIMI!

by

  • META: JO QEVERI TEKNIKE, POR QEVERI E BESIMIT TE GJERE/
  • Kreu i LSI: Vendi ka nevojë për një qeveri të besimit që garanton zgjedhjet, por … edhe Rama mund ta fitojë besimin… !/
  • Partia e Metës hipotekon për Opozitën mandatet politike dhe shtetërore!…Mos valle Meta mendon se ne karriget qe mbajne minsitrat e tij te ulen ministrat e PD dhe ata te dirigjohen nga Rama?/

Kryetari i LSI, Ilir Meta tha në daljen e tij të pare pas darkës së pazareve, se vendi ka nevojë për një qeveri të besimit për të garantuar zgjedhjet e ardhshme. Në një dalje për mediat pas mbledhjes së kryesisë së LSI, Meta tha se forca e tij politike është gati të vërë në dispozicion të gjitha mandatet, por nga ana tjetër pranoi se aleanca PS-LSI do të vazhdojë. Ai u bashkua me opoziten ne alarmin e Cadres se Qeveria nuk gezon besimin e qytetareve. Politika”e madhe” e LSI tregon se kjo parti është edhe me qeverinë edhe me cadrën! Kryetari i kuvendit tha se ishte i gatshëm që ta dorëzojë mandatin e Kryetarllëkut të Kuvendit, edhe ate Minsitrit të Drejtësisë, dhe mandatet e tjerë. Realisht Meta dukej se notonte ende në mjegull, por duke besuar se Misioni Arvizu-Lu nuk ka përfunduar, pritet dhe takimi me Kryetarin e  Qeverisë.

Meta tha se LSI deklaron se vendi në këto momente ka nevojë për një qeveri të besimit për zgjedhje të gjithëpranuara, e cila do të garantojë mos përfshirjen e administratës në zgjedhje dhe në veçanti policisë së shtetit.

Nga ana tjetër Meta, e la topin në fushën e Ramvs dhe Bashës. Konkretisht Meta tha para gazetarëve: “Rama dhe kreu i opozitës Basha duhet të heqin dorë nga qëndrimet përjashtuese. ?

Meta i shkeli syrin dhe aleatit të vogel, i treti -majtas,. Ai u shpreh:”Vlerësojmë iniciativën e kreut të PDIU Shpëtim Idrizit për nxitjen e zgjidhjes së krizës.”

Media shqiptare dhe studiot e Tiranës(dhe jo vetem ato” do të vazhdojnë të përtypin cimcakezin e Metes: “LSI vendos të vërë në dispozicion mandatet e ministrave si dhe të gjithë postet politike të përfaqësimit të saj, duke I hipotekuar ato për opozitën.”, por qe edhe Rama mund te japi garanci e besim se zgjedhjet do të jenë të lira!

Mos valle Meta mendon se ne karriget qe mbajne ministrat e tij(LSI) te ulen ministrat e PD dhe ata te dirigjohen nga Rama?

Ilir Meta dhe cerekqeveria e tij mund te luajne rol nese lene vendet bosh dhe Qeveria humbet besueshmerine dhe nuk merr votbesimin e Parlamentit.

Le të presim derisa kriza te gjeje zgjidhjen e plote!

***

TEKSTI I PLOTE I KREUT TE LSI DHE PYETJET E GAZETAREVE

Konferenca për shtyp e Kryetarit të LSI-së,Ilir Meta, pas mbledhjes së Kryesisë së LSI-së.

Kryesia e Lëvizjes Socialiste për Integrim, pasi analizoi me përgjegjësi të lartë situatën aktual politike që po kalon vendi, vlerëson për krizën politike dhe çështjen e zgjedhjeve se situata në politikë është tejet e tensionuar. Reforma zgjedhore dhe reforma në drejtësi janë të bllokuara. Ndërkohë që konstatojmë një rënie të dukshme të besimit të qytetarëve tek politika dhe institucionet.

Retorika politike, agresive, provokative dhe konfliktuale po dominon zhvillimet dhe sjelljen politike. Në këto kushte, është imperative dialogu urgjent dhe zgjidhja politike.

Çdo vonesë e çon vendin në drejtime të panjohura, të pa kontrolluara dhe me pasoja të paparashikueshme.

Vlerësojmë se Kryeministri Rama dhe Kryetari i Opozitës z. Basha, duhet të heqin dorë nga qëndrimet përjashtuese dhe konfliktuale.

Vlerësojmë iniciativën e z. Shpëtim Idrizi ditët e fundit si një përpjekje konkrete për fillimin e dialogut dhe si një nxitje për zgjidhjen e krizës.

LSI deklaron se vendi në këto momente ka nevojë në mënyrë të veçantë për një qeveri të besimit për zgjedhje të gjithë-pranuara nga të gjithë, e cila do të garantojë mos-përfshirjen e administratës publike në zgjedhje dhe në veçanti të Policisë së Shtetit.

Garantimin e një lufte të ashpër dhe pa asnjë kompromis ndaj fenomenit të drogës.Dhe çdo përpjekje për financime kriminale dhe të paligjshme të zgjedhjeve.

Si edhe garantimin dhe realizimin e plotë, të thellë dhe transparent të procesit të dekriminalizimit.

Realizimi i reformës zgjedhore është po kështu një kusht i domosdoshëm dhe një detyrim ende i pa përmbushur dhe i pakapërcyeshëm si një garanci e pa tjetërsueshme për realizimin e zgjedhjeve me standarde më të larta, për realizimin e një gare zgjedhore me kushte të barabarta për të gjitha partitë.

Duke vlerësuar sa më lart, LSI, për këtë qëllim, vendos të vër në dispozicion të zgjidhjes politike në vend të gjitha mandatet e saj politike që nga mandati i Kryetarit të Kuvendit, mandatet e ministrave të saj, si edhe të gjithë postet politike të përfaqësimit të saj.

Lidhur me çështjen e koalicionit, LSI është e hapur ta afirmojë përzgjedhjet e ardhshme politike koalicionin me Partinë Socialiste bazuar në arritjet e deritanishme të koalicionit aktual, por edhe të reflektimit serioz për mënyrën e funksionimit të këtij koalicioni, si edhe analizës së objektivave të parealizuara ende.

Por nëse lidershipi i Partisë Socialiste, nuk do të tregojë përgjegjshmëri maksimale dhe vullnet politik për garantimin e zgjedhjeve të lira dhe dhënien e të gjitha garancive të mundshme për opozitën, që ajo të jetë pjesë e procesit zgjedhor, LSI jo vetëm nuk mund të jetë pjesë e një koalicioni të tillë, por as edhe një farse elektorale të mundshme.

LSI është e qartë dhe ka qenë gjithmonë e qartë që midis të majtës dhe të djathtës, zgjedh të majtën.

Midis zgjedhjeve demokratike dhe farsës elektorale pa asnjë diskutim zgjedh vetëm zgjedhjet demokratike.

Ashtu sikurse midis demokracisë dhe diktaturës, zgjedh vetëm demokracinë.

Midis kaosit dhe stabilitetit, zgjedh vetëm stabilitetin e vendit.

Ndaj çdo vazhdim e zhvillim i këtij konflikti që përshkallëzon krizën, jo vetëm që bllokon edhe reformën në drejtësi dhe krijimin e institucioneve të reja të drejtësisë, por krijon edhe boshllëk të rrezikshëm institucional, pasi shumë prej institucioneve të drejtësisë, të cilat do të duhet të zëvendësohet nga institucionet e reja, po u vjen mbarimi i mandatit të tyre. Gjë që krijon jo vetëm një vakum dhe një boshllëk të jashtëzakonshëm institucional, por që krijon edhe rrezikun e deligjitimimit të gjithë institucioneve në vend dhe të gjithë sistemit demokratik të vendit tonë.

Ndaj, besojmë dhe shpresojmë në angazhimin e të gjithë faktorëve dhe aktorëve të tjerë, në veçanti të Kryeministri Rama dhe të Kryetarit të opozitës z. Basha për të gjetur sa më shpejt një zgjidhje që vendi të shkojë në mënyrë më të denjë drejt zgjedhjeve të qeta, të ndershme dhe demokratike si edhe të hedhë një hap të rëndësishëm përpara në forcimin e institucioneve, të besimit tek institucionet dhe t’i japë një hov cilësor të gjithë reformave, që presin qytetarët tanë, por që pret edhe momenti i çeljes së negociatave për në BE. Ky ishte qëndrimi i LSI-së.

Pyetje nga gazetarët:

 Z. Meta, çfarë nënkuptoni me qeveri të besimit. A është një formë e qeverisë teknike kjo?

Qeveri e besimit për ne nuk duhet parë si çështje forme, por duhet parë si çështje përmbajtjeje. Pra edhe kjo qeveri kështu siç është mund të jetë qeveri e besimit nëse jep garancitë e duhura dhe merr angazhimet e duhura për të realizuar ato objektiva që unë përmenda pak më parë.

Pra, të garantojë që administrata publike të mos jetë në presion për të bërë vota dhe as të mbledhë vota në mënyrë jodemokratike dhe të parregullt. Do të thotë që Policia e Shtetit, jo vetëm të jetë asnjanëse përsa i takon anës politike, por nuk mjafton kaq. Duhet të jetë tepër aktive në luftën kundër fenomenit të drogës dhe krimit të organizuar dhe rrezikut të financimit kriminal të zgjedhjeve, të blerjes së votave, e kështu me radhë.

Sigurisht edhe të gjitha garancitë e tjera që duhen në një vend demokratik. Ne si LSI vëmë në dispozicion të gjitha mandatet tona, mandatet e ministrave tanë, mandatin e Kryetarit të Kuvendit për një zgjidhje politike dhe kjo nuk do të thotë se kemi një formulë të caktuar apo të paragjykuar. Thjesht ne kemi dëshirë, kemi vullnet që t’u themi të gjithëve që duhet të reflektojmë sa më shpejt përpara se të kalojnë edhe disa afate të tjera, të cilat mund të fusin në një krizë akoma më të thellë dhe më të pamenaxhueshme se sa tani.

Meqë folët për afate z. Meta, a mendoni se ka kohë kjo qeveri, nëse mund të jetë edhe kjo qeveri, që deri më 18 qershor t’i japë të gjitha këto garanci që ju flisni që këto zgjedhjet të jenë me standarde, të lira dhe të gjithëpranuara?

Garancia e parë është ndryshimi i retorikës nga ana e qeverisë dhe drejtuesve të qeverisë mendoj unë. Nëse nuk mund të kritikoj – edhe mund ta kritikoj opozitën, por mund t’ia pranojmë apo tolerojmë retorikën e saj shpesh të papërgjegjshme – përsa i takon qeverisë dhe përfaqësuesve të saj, çdo retorikë konfliktuale në këtë drejtim përsa i takon raportit me zgjedhjet është e papranueshme, sepse dihet që përgjegjësitë kryesore në vend i ka mazhoranca, e ka qeveria.

Dhe nuk duhet vendosur opozita në ato kushte kur nuk ka se çfarë të humbasë dhe në kushtet të tilla mund të shkojë drejt veprimeve që nuk ndihmojnë as opozitën, as demokracinë dhe as vendin për të hedhur një hap përpara në forcimin e institucioneve dhe në besimin te zgjedhjet e lira.

Kemi parasysh që zgjedhjet nuk janë pronë as e pozitës, as e opozitës, zgjedhjet janë dhe duhet të jenë pronë e të gjithë qytetarëve shqiptarë. Është detyrimi ynë që t’u japim mundësi atyre të shkojnë të qetë dhe larg çdo presioni dhe imponimi jo demokratik. Në këtë mënyrë t’i japim legjitimitet qeverisë së ardhshme, t’i japim legjitimitet opozitës së ardhshme dhe të forcojmë të gjithë institucionet e vendit.

A mund të na e shpjegoni më qartë se çfarë kuptimi ka dorëzimi i mandateve?

Ne vëmë në dispozicion mandatet tona, që do të thotë më konkretisht: në rast se PD mendon se këto mandate janë të mjaftueshme që ajo të ketë një rol më ndikues në procesin e menaxhimi të zgjedhjeve për aq sa mund të ketë një rol qeveria apo një rol le të themi kontrollues apo balancues, ne këto mandate do t’i japim me shumë kënaqësi PD-së.

Do t’i bashkoni me opozitën?

Jo nuk do i bashkojmë me opozitën por në kushtet e mosbesimit të thellë që ka opozita ndaj kësaj qeveria ndoshta kjo do të ishte një mënyrë për t’i dhënë një lloj qetësie, sigurie dhe besimi se ajo mund të ketë një rol në këtë proces, duke filluar nga Ministria e Drejtësisë dhe ministritë e tjera, sipas vlerësimit tonë.

Qeveria e Besimit në zgjedhje e parashikon z. Rama si Kryeministër apo e përjashton atë?

Padyshim që e presupozon z. Rama por për këtë ai duhet të punojë që t’i japë besim opozitës për zgjedhje.

A jeni në komunikim me ndërkombëtarët për këtë lëvizje, pra për Qeverinë e Besimit?

Ky është një qëndrim ekskluziv i Lëvizjes Socialiste për Integrim. Për sa i takon rolit të ndërkombëtarëve, duke pasur respektin më të madh për ta, unë mendoj që asnjë qytetar i Shqipërisë nuk duhet të ketë iluzion se ndërkombëtarët do të mund të angazhohen këtu pa dalë tymi lart. Dhe tymi lart del kur fillon flaka poshtë. Kështu që mos prisni Vranickin pa ndodhur një konflikt serioz dhe tronditës për ne dhe për të tjerët.

Ju e dini që komuniteti ndërkombëtar ka halle shumë më të mëdha, edhe në vendet fqinje me ne por edhe në vende të tjera jo larg nga edhe kudo tjetër. Kjo është një çështje dhe një përgjegjësi e jona. Ky është vendi ynë, këta janë qytetarët tanë. Ata duet të kenë mundësi të shkojnë të votojnë në një mënyrë mjaft demokratike sepse u bënë 27 vite dhe ne vazhdojmë historinë e zgjedhjeve që do të vidhen, që do të blihen, që do të manipulohen. Dhe ky është një turp i madh për një vend që pretendon të hapë negociatat me Bashkimin Evropian, për një vend që prej vitesh është anëtar i NATO-s. Kështu që është detyra jonë të gjejmë zgjidhje, të japim zgjidhje.

A ia dhatë këto qëndrime z. Rama në darkën e mbrëmshme?

Darka ka qenë informale. Ne shkëmbejmë mendime vazhdimisht për çështje të ndryshme. Këto janë qëndrime ekskluzive të Kryesisë së Lëvizjes Socialiste për Integrim. Keni kaq kohë që na çmendet me pyetjet tuaja se çfarë mendojmë ne për zgjedhje apo se çfarë mendojmë ne për koalicionet apo jo?

Këto janë qëndrime ekskluzive që vendosin fatin e Qeverisë Rama apo jo?

Këto nuk kanë të bëjnë me fatin e Qeverisë Rama apo Qeverisë Rama-Meta. Këto kanë të bëjnë me fatet e vendit.

A keni përcaktuar afate z. Meta për qëndrimet që do të mbajë opozita dhe z. Rama? Deri kur do t’i prisni këto qëndrime?

Ne shpresojmë dhe jemi në kohë. Sepse afatet e skadencave për regjistrimin e partive dhe të koalicioneve kanë ende kohë. Ne kemi këtë qëndrim sot dhe e bëjmë publik sot sepse nuk duam që të shtyhet çdo lloj zgjidhje në afatet ekstreme sepse ato janë gjithmonë zgjidhje të deformuara, të cilat në vend që të sjellin standarde më të larta thjesht reduktojnë pasojat e krizave që përshkallëzohen. Dhe ne besojmë se duhet të nxjerrim të gjithë mësime nga ato që kanë ndodhur më përpara në vendin tonë. Dhe në mënyrë të përgjegjshme, në mënyrë demokratike, në mënyrë racionale të japim një zgjidhje që t’i japim mundësinë shqiptarëve të votojnë të lirë e të qetë, dhe t’u japim qetësi biznesit, sipërmarrjes vendase, investitorëve të huaj, partnerëve ndërkombëtarë, fqinjëve që Shqipëria do të vazhdojë të jetë një vend edhe më demokratik, edhe me i stabilizuar dhe padyshim me institucione edhe më legjitime.

Dhe nëse z. Rama dhe z. Basha nuk tërhiqen brenda këtyre afateve që ju thoni, çfarë do bëjë LSI-a?

Unë nuk dua të paragjykoj. Besoj se deklarata jonë i thotë të gjitha. Unë besoj se të gjithë e duan këtë vend, besoj se të gjithë e duan demokracinë pavarësisht nga vendimet dhe interesat ndonjëherë të ndryshme, por çështja e zgjedhjeve është një çështje që u takon të gjithë shqiptarëve, nuk është një çështje që i takon as vetëm mazhorancës dhe as vetëm opozitës dhe në këtë drejtim ne duhet të bëjmë gjithçka që qytetarët shqiptarë të shkojnë të qetë në një klimë konstruktive dhe ne të hedhim një hap të madh përpara.

A bëjnë shumicë mandatet tuaja me opozitën, meqenëse ia latë në dispozicion?

Ilir Meta: Z. Luan Rama mund të japë një përgjigje…

Luan Rama:Nuk bëhet fjala për mandatet e përfaqësimit në Parlament. Kryetari i LSI-së e bëri të qartë: Ne vëmë në dispozicion të zgjidhjes politike mandatin e kryetarit të Kuvendit, mandatet e ministrave të LSI-së dhe të përfaqësuesve të tjerë politikë në ekzekutiv.

Që do të thotë se nëse përfaqësuesit e opozitës mendojnë se me këtë ofertë tonën, kanë një mundësi rikthimin në institucione për të kontribuar për zgjedhjet, ne jemi të gatshëm ta bëjmë këtë në emër të interesave të vendit.

Kjo është në thelbin e qëndrimit për mandatet që vë në dispozicion LSI për të zgjidhur këtë situatë politike absurde për shkak të një konflikti politik që vazhdon gjithashtu në mënyrë absurde.

Nëse Kryeministri Rama nuk do ta pranojë ofertën e LSI-së, z. Meta, çfarë do të ndodhë, sepse ai dhe z. Tahiri dhe z. Ruçi kanë qenë të vendosur që më 18 qershor do të ketë zgjedhje, me apo pa koalicion me LSI-në?

Sikurse e tha z. Luan Rama, ne i vëmë këto mandate në dispozicion dhe ky është një akt shumë i sinqertë për të dhënë mesazhin që secili duhet të lërë diçka për këtë zgjidhje politike në mënyrë që shqiptarët të fitojnë qetësinë që u duhet, normalitetin që u duhet, që demokracia të mos hyjë në një qorrsokak pa kthim, por të hedh një hap madhor përpara, historik që ta mbyllim njëherë e mirë këtë çështjen e zgjedhjeve të kontestuara, të diskutueshme, sepse është absurde të flasim për reforma të tjera kur ne nuk garantojmë dot dhe nuk kemi vullnetin dhe nuk bëjmë sakrificën më të vogël për zgjedhje normale dhe demokratike në vendin tonë. Pra, ky është mesazhi besoj.

Ka ndonjë plan qëndrimi juaj për shtyrjen e zgjedhjeve?

Unë besoj se ky qëndrim dhe kjo deklaratë është e mjaftueshme për të sqaruar qëndrimin e LSI-së, përgjegjshmërinë e LSI dhe ne shpresojmë që të gjithë ta lexojnë këtë në mënyrë realiste dhe të përgjegjshme dhe secili të reflektojë që të arrijmë qëllimin e përbashkët që vendi ynë të tregojë që është një vend që meriton të çelë negociatat me Bashkimin Evropian dhe këtë nuk mund ta meritojë kurrsesi në rast se nuk është në gjendje të organizojë zgjedhje normale, zgjedhje të barabarta, zgjedhje demokratike. Dhe kjo është një përgjegjësi e maxhorancës, është një përgjegjësi edhe e opozitës. Duhet të gjithë të përgatiten për të bërë lëshimet e duhura për këtë interes madhor për gjithë vendin.

Duke qenë se ju i bëtë ftesë të gjitha palëve, duket sikur roli juaj është si ai i një Presidenti të Republikës. A e synoni ju këtë dhe a është diskutuar me kryeministrin Rama për këtë çështje?

Absolutisht, ne jemi këtu në emër të LSI-së. Keni kaq kohë që ta prisni dhe na kërkoni t’ju japim përgjigje. Besoj se përgjigjet tona janë shumë të qarta edhe për krizën edhe për çështjen e koalicioneve. Faleminderit.

Tusk në Shkup: Arrini zgjidhje, ne do t’ju ndihmojmë!

by

Shkup, 3 Prill 2017/- Bashkimi Evropian mbështet Maqedoninë në kapërcimin e krizës politike, por për këtë duhet të ketë një zgjidhje nga krerët e partive politike të cilët duhet të tregojnë lidership. Kështu ka deklaruar Kryetari i Këshillit të Evropës, Donald Tusk pas takimit në Shkup me presidentin Gjorge Ivanov, me të cilin, përveç për krizën politike, ka biseduar edhe për krizën e migrantëve dhe pritjet por edhe përballjen e Maqedonisë më këtë problem të përmasave në Ballkan dhe më gjerë.

“Për dalje nga kriza politike duhet zgjidhje e bazuar në parimet demokratike. Duhet të gjeni një zgjidhje të tillë, të bazuar në të tilla parime. Vetëm një zgjidhje e tillë mund të jetë e qëndrueshme. Kur të gjeni atë, mund të llogaritni në mbështetjen tonë”, ka deklaruar kreu i Këshillit Evropian, Donald Tusk.

Ai tha se “mesazhi i fuqishëm i liderëve dhe institucioneve të BE-së është se përkushtimi i Unionit për perspektivën evropiane të Maqedonisë është i padiskutueshëm”, por për të arritur këtë, shtoi Tusk, duhet përgjegjësi dhe përkushtim duke filluar nga vet presidenti Ivanov.

Nga ana tjetër, presidenti Gjorge Ivanov ka përsëritur qëndrimin sa i përket krizës politike duke theksuar vendosmërinë e tij për të mos hequr dorë nga vendimi për mosmandatimin e liderit social-demokrat, Zoran Zaev për kryeministër. Për këtë sipas tij, “fajtor” është platforma e partive politike shqiptare.

“Qëndrimi im është i qartë dhe i pandryshuar deri sa të hiqen pengesat juridike dhe politike që Qeveria të mos kundërshtohet apo të mos shantazhohet nga askush. Një qeveri e shantazhuar është një Qeveri jostabile. BE-ja është garantuese e dy marrëveshjeve, asaj të Ohrit dhe Përzhinos. Imperativ i liderëve partiakë duhet të jetë zbatimi i reformave urgjente, reformave evropiane dhe jo zbatimi i platformave që rrezikojnë shtetin, që rrezikojnë sovranitetin e shtetit. Me këtë platformë shkelen marrëdhëniet e mira ndërshtetërore, manipulohen qytetarët, kërkohet ndryshim i Kushtetutës, nxiten përplasje ndëretnike”, ka deklaruar deklaroi Ivanov.

“Maqedonia sikur edhe deri më tani ashtu edhe në të ardhmen do të veprojë në mbrojtje të sigurisë dhe interesave kombëtare për të gjithë qytetarët e saj. Maqedonia është mbrojtëse e dyerve të Evropës dhe tani 19 muaj po kontrollon vendkalimet për hyrjen e migrantëve në korridorin më të madh drejt Evropës. Mesazhi im deri tek BE-ja është i qartë: Na ndihmoni që t’ju ndihmojmë, duke i ndihmuar Maqedonisë, ju i ndihmoni edhe vetes tuaj”, tha më tej Ivanov duke folur për çështjen e migrantëve që ishte pjesa tjera e debatit me kryetarin e Këshillit të Evropës Donald Tusk i cili ka mirëpritur angazhimin e autoriteteve të Maqedonisë dhe kontributin e dhënë deri më tani në përballje me krizën e migrantëve.