Kuvendi i Kosovës, Rezolutë: Lirim pa kushte Ramush Haradinajt

March 9, 2017 by dgreca

-Katërmbëdhjetë projektligje e një projekt-kod janë në axhendën 19 pikëshe të vazhdimit sot të seancës së Kuvendit të Kosovës, të nisur e të ndërprerë në 2 mars/

PRISHTINË, 9 Mars 2017-Gazeta DIELLI-B.Jashari/ Kuvendi i Kosovës në fillim të seancës plenare sot diskutoi dhe miratoi një rezolutë të propozuar nga grupi parlamentar i AAK-së lidhur me ndalimin e ish-kryeministrit Ramush Haradinaj ne Francë , ku kërkohet që “lirimi i pakushte të ndodhë sa më shpejtë dhe të konsiderohet detyrë primare shtetërore” dhe që të “pezullohet dialogu me Serbinë deri në lirimin e tij”.

Seanca e Kuvendit të Kosovës nisi me mëse një orë vonesë, ndërsa shkoi në pushim pas propozimit të rezolutës dhe qëndrimeve të shprehura në debat të grupeve parlamentare që u dakorduan për harmonizim të tekstit të rezolutës nga përfaqësuesit e tyre, që u mblodhën në takim. Pas pushimit, rezoluta u miratua me 78 vota pro, 1 kundër e asnjë abstenim.

Katrëmbëdhjetë projektligje e një projekt-kod janë në axhendën 19 pikëshe të vazhdimit sot të seancës së Kuvendit të Kosovës, të nisur e të ndërprerë në 2 mars.

Seaca që po vijon sot, në ditën e fillimit javën e kaluar u ndërpre ndërkohë që opozita kishte braktisur sallën plenare të seancës që vazhdonte edhe pas kërkesës së grupit parlamentar të AAK-së që të ndërpritet në shenjë pakënaqësie lidhur me vendimin e gjykatës në Francë që të shtyjë për më shumë se një muaj – deri në 6 prill vendimin në lidhje me rastin liderit të partisë, ish-kryeministrit Ramush Haradinaj, i cili në 4 janar 2017 është ndaluar në Aeroportin e Baselit sipas një urdhërarresti të lëshuar nga Serbia në vitin 2004.

Grupi Parlamentar i AAK-së kishte njoftuar vendimin që ta bojkotojë Kuvendin e Kosovës deri me datë 6 prill 2017 “të pakënaqur me angazhimin e institucioneve të Republikës së Kosovës, Presidentit, Qeverisë por edhe Kuvendit në përpshpejtimin e lirimit të Ramush Haradinajt”.

Kuvendi i Kosovës në seancën e jashtëzakonshme në 10 janar nuk ka arritur të miratojë rezolutë nga debati parlamentar në lidhje me mbajtjen në arrest të kryetarit të Aleancës për Ardhmërinë e Kosovës, Ramush Haradinaj, në Francë, ku kërkohej lirimi i menjëhershëm.

Seanca ishte ftuar me nismën e partisë së liderit Haradinaj, Alencës për Ardhmërinë e Kosovës, me nënshkrimet e 43 deputetëve, ndërsa pas debatit me replika e mospajtime, u nxorën në votim dy projektrezoluta të propozuara dhe asnjëra nuk kaloi.

Në Kuvendin 120 anëtarësh, projektrezoluta e grupit parlamentar të opozitës, AAK-së, u votua nga 36 deputetë të pranishëm në seancë, prej të cilëve 28 ishin pro, 3 kundër dhe 5 abstenuan. Ndërsa projektrezoluta e propozuar nga dy partitë e maxhorancës, PDK-LDK, u votua nga 47 deputetë, nga të cilët 38 ishin pro, 6 kundër e 3 abstenuan.

Arrestimi në Francë është i dyti për kryetarin e AAK-së, Haradinaj, pas të parit në Slloveni, brenda dy viteve me të njëjtën aktakuzë.

Në 17 qershor 2015, Haradinaj u ndalua në Aeroportin e Lubjanës dhe u lirua më vonë, por duhej të qëndronte në Slloveni deri sa të përfundonin procedurat për verifikimin e urdhërarrestit.

Atëherë, Kuvendi i Kosovës u mblodh në seancë të jashtëzakonshme një ditë pas arrestimit, në 18 qershor dhe miratoi rezolutën trepikëshe ku kërkohej që Haradinajt “pa asnjë kusht dhe menjëherë t’i kthehet pasaporta diplomatike dhe t’i lejohet kthimi në Kosovë”, që “qeveria e Kosovës të kërkojë urgjentisht nga Brukseli pastrimin e menjëhershëm të listave, respektivisht të fletarrestimeve të lëshuara nga Serbia për ish-ushtarët e UÇK-së” si dhe “drejtimi i notës së protestës shtetit slloven nga institucionet e Kosovës”. Në debatin e djeshëm në seancën e jashtëzakonshme të Kuvendit të Kosovës kishte deklarata sipas të cilave po të realizohej kërkesa e dytë e asaj rezolute nuk do ndodhte arrestimi në Francë i Haradinajt.

Para 12 vitesh, menjëherë pasi ishte njoftuar për ngritjen e aktakuzës, Ramush Haradinaj është dorëzuar vullnetarisht në Tribunalin e Hagës në 9 mars 2005, pasi një ditë më parë kishte dhënë dorëheqje nga funksioni i kryeministrit të Kosovës, derisa ishte afër të mbushë 100 ditëshin e parë nga zgjedhja në 3 dhjetor 2004.

Nga Tribunali i Hagës Haradinaj u shpall i pafajshëm për të gjitha pikat e akuzës, në 29 nëntor 2012. “Më në fund, pas shtatë viteve të gjata, dhe dy gjykimeve të gjata, kjo Gjykatë ka sjellur drejtësi për Ramush Haradinajn dhe për popullin e Kosovës”, theksonte deklarata e Ben Emmerson në emër të ekipit mbrojtës.

REZOLUTA E KUVENDIT TË KOSOVËS E MIRATUAR NË SEANCËN PLENARE TË 9 MARSIT 2017:

Lidhur me ndalimin e ish-kryeministrit të Kosovës, z. Ramush Haradinaj në Francë.

Lirimi pa kushte i ish-kryeministrit të Kosovës, z. Ramush Haradinaj, të ndodh sa ma shpejt dhe të konsiderohet detyrë primare shtetërore.

Të pezullohet procesi i dialogut për normalizimin e marrëdhënieve ndërmjet Kosovës dhe Serbisë, deri në lirimin e ish-kryeministrit të Kosovës, z.Ramush Haradinaj.

Qeveria e Republikës së Kosovës të kërkojë nga BE-ja, që ta detyron Serbinë për t’i anuluar të gjitha aktakuzat dhe fletë arrestete lëshuara nga Serbia, përmes Interpolit për shtetasit e Republikës së Kosovës.

Qeveria dhe institucionet tjera të Republikës së Kosovës obligohen që të ndërmarrin të gjitha veprimet e nevojshme në mënyrë që të informojë të gjitha instancat ndërkombëtare se, “…refuzon juridiksionin universal të Serbisë për krimet e pretenduara në tërë territorin e ish-Jugosllavisë”, dhe konform kësaj të kërkojë lirimin e ish-Kryeministrit të Kosovës dhe Kryetarit të Aleancës për Ardhmërinë e Kosovës, z. Ramush Haradinaj.

Çpo ndodh me gjetjet arkeologjike në Durrës?

March 9, 2017 by dgreca

Flet posacërisht për “Diell-in”, zoti Eduard Shehi, specialist i Arkeologjisë në Ministrinë e Kulturës dhe përfaqësues i saj për ndjekjen e këtyre punimeve në Durrës./

Intervistoi Shefqet Kërcelli/Pyetje:-Zoti Eduard, ju kemi parë që gjatë këtyre ditëve keni qenë prezent në gërmimet që po bëhen në sheshin para Portit të Durrësit. Cfarë përfaqsojnë në të vërtetë gjetjet e reja arkeologjike në këtë shesh?

Përgjigje:-Gjetjet arkeologjike i takojnë disa strukturave ndërtimore të cilat datohen në periudhën osmane. Me sa kemi zbuluar, fillimisht është ndërtuar një bastion mbrojtës, i shkëputur nga linjat e murit fortifikues, me qëllim mbrojtjen e skelës së qytetit.Më pas, kur funksioni mbrojtës kishte humbur për shkaqe natyrore, mbi të ishte ndërtuar një ndërtesë katër katëshe, që ka shërbyer për administratën osmane të kohës. Këtë funksion e ka pasur deri në fund të shekullit të XIX-të. Në vitin 1914, kjo ndërtesë ka qenë edhe “konaku” pritës i Princ Vidit.

Pyetje:-Si po menaxhohen nga Instituti juaj këto zbulime, cfarë pune konkrete keni bërë ju si specialistë?

Përgjigje:-Ne kemi për detyrë gërmimin dhe dokumentimin sa më të mirë të këtyre gjetjeve dhe këtë kemi bërë deri tani.

Pyetje:-A keni dhënë rekomandime për të ardhmen e këtyre gjetjeve, sa dhe si mund t’i shërbejnë ato pasurimit të fondit historiko-arkeologjik të qytetit të Durrësit?

Përgjigje:-Duke qenë se gërmimet janë ende në proces, është herët të flitet për rekomandime. Por, qyteti i Durrësit, është i gjithi mbi qytetin antik. Për rrjedhojë forma më e mirë është bashkëjetesa mes trashëgëmisë arkeologjike dhe zhvillimit modern.

Pyetje:-A mund të na thoni dicka se, si do të jetë ecuria e projektit “Veliera” mbas këtyre zbulimeve arkeologjike, si mund të integrohen ato për t’i shërbyer dhe turizmit në qytetin e Durrësit?

Përgjigje:-Forma dhe mënyra e integrimit është detyrë që i takon profesionistëve të fushës, arkitektëve dhe inxhinjerve të ndërtimit, jo arkeologëve. Detyra jonë si arkeologë përfundon me gërmimin, dokumentimin, identifikimin dhe datimin e gjetjeve.

-Faleminderit zoti Shehi dhe punë të mbarë në sektorin tuaj.

Dy vendimet e fundit të Opozitës për protestën

March 8, 2017 by dgreca

-PROESTA E OPOZITES HYNE NE DITEN E 20-të/

Kryetari i Partisë Demokratike Lulzim Basha është treguar i prerë me qeverinë duke thënë se nuk do të ketë zgjedhje me Edi Ramën kryeministër.Gjatë bashkëbisedimit me gratë në çadrën e lirisë pasditen e sotme, Basha u shpreh se zgjedhje fasadë nuk do të ekzistojnë.Duke marrë shkas edhe nga simbolika e 8 Marsit, kryedemokrati Basha bëri me dije se opozita ka marrë dy vendime.E para ka të bëjë me organizimin e Kuvendeve Qytetare në gjithë vendin për zgjedhje të lira dhe vendimi i dytë është se në Shqipëri nuk do të organizohen më zgjedhje fasadë.

Fjala e plotë e kryetarit të PD Lulzim Basha/

Sot në 8 Mars, duke marrë kurajo nga kurajo e grave shqiptare, opozita e bashkuar ka marrë një vendim. Ky vendim që po kështu ka filluar të spinohet në forma dhe mënyra të ndryshme është i thjeshtë dhe i qartë. Vendimi përbëhet nga dy pjesë. E para; organizimin në të gjithë territorin e Shqipërisë të Kuvendeve Qytetare për Zgjedhje të Lira dhe të Ndershme. Këto kuvende do të jenë hapësirat e lirisë ku do të bashkohen qytetarë, do të bashkohen punëdhënës dhe punëmarrës, të papunë, të rinj e të reja, intelektualë, akademikë, artistë, sportistë, fermerë, pensionistë, për ti dhënë thellësi dhe qendresë qëllimit tonë madhor, zgjedhjeve të lira dhe të ndershme, përmes një qeverie teknike. Këtu do të marrë formë përmes kontributit të çdo shqiptari Republika e Re, republika e vlerave europiane, republika e barazisë së qytetarëve para ligjit, republika e kufizimit të pushtetit për politikanët dhe fuqizimit të pushtetit politik dhe ekonomik për qytetarët.

Në këto forume, gjithkush ka mundësinë, është i mirëpritur dhe i thirrur të jetë pjesë e hartimit të këtij projekti të madh kombëtar. Nuk është e nuk mund të jetë kurrë, as monopol i Lulzim Bashës, as monopol i Partisë Demokratike dhe as monopoli i opozitës, Republika e Re është është që nga gjeneza, kërkesa juaj e do të jetë projekti i çdo shqiptari.

Vendimi i dytë i opozitës së bashkuar nuk është bojkoti i zgjedhjeve. Jo more zotërinj, nuk do tia hidhni kaq lehtë. Nuk ka për të patur bojkot zgjedhjesh, sepse zgjedhje fasadë me krimin, nuk do të ketë. Qytetarët shqiptarë janë të vendosur. Rezistenca civile, mosbindja civile, armata e republikës së re do të pengojë me të gjitha mjetet popullore, qytetare, demokratike dhe paqësore, zgjedhjet me krimin, zgjedhjet me drogën dhe zgjedhjet fasadë. Ua kemi dhënë paralajmërimin nga ky shesh me 18 Shkurt. Ua përsërisim ditë për ditë, e natë për natë. Ngule mirë në mendje. Zgjedhje fasadë nuk ka për të pasur më në Shqipëri.

Ndaj i ke bërë hesapet pa popullin, ose siç thotë populli pa hanxhinë. Populli është këtu, vendimi është marrë, zbrit me këmbë në tokë. Shqiptarët nuk i dorëzohen më dëshpërimit. Askush nuk do të vrasë më veten për gjëmat e qeverisjes tënde. Të gjithë bashkë, do të vrasim republikën e vjetër, siç kemi vrarë frikën. Dhe do ti japim shqiptarëve atë që duan dhe meritojnë, Republikën e Re ku ka vend për të gjithë. Ata njerëz, burra, gra të rinj e të reja që duan një Shqipëri europiane të votës së lirë, të ligjit të barabartë për të gjithë, të drejtësisë së vërtetë që nuk mbron, por ndërshkon krimin dhe korrupsionin. Këto janë vlera të përbashkëta europiane. Këto janë vlera esenciale perëndimore. Ky është edhe themeli i demokracisë më të madhe në botë, Shteteve të Bashkuara të Amerikës, nga kemi marrë dhe vazhdojmë të marrim përkrahje dhe mbështetje pa kushte për zgjedhje të lira dhe të ndershme. Sonte dua të risjell në vëmëndje dhe të falenderoj përzemërsisht të gjithë ata që përmes mesazheve, letrave, telefonatave, bisedave të drejtpërdrejat me mua apo me përfaqësuesit e nderuar të koalicionit tone, siç është z Mediu që sapo u kthye nga Uashingtoni, Kanë mbështetur dhe mbështesin këtë beteje, si; kongresmenët: Dan Lipinski, Randy Hultgren, Richard Hudson, Louie Gohmert, John Moolenaar, Thomas Suozzi, Jeff Fortenberry, Trent Kelly dhe Robert Aderholt. Si dhe senatorët Lamar Alexander, James Lankford, Mike Enzi, Luther Strange, Susan Collins, Jim Inhofe, Tom Cotton, Roger Ëicker, Mike Rounds dhe Ted Cruz.

Gratë e dhunuar nga qeveria rrëfejnë historinë në çadrën e lirisë/

Në sheshin e lirisë, nëna, profesioniste, vajza të arsimuara, dëshmuan persekutimin që qeveria u ka bërë, duke i larguar nga puna me pa të drejtë. Madje largimet ishin edhe më tro?nditëse ku shumë nëna u larguan nga vendi i tyre i punës pa paralajmërim, gjatë lejes së lindjes, apo edhe në rastet kur fëmijët e tyre vuanin nga sëmundje të rënda. Të gjitha këto rrëfime tronditëse ishin pjesë e bashkëbisedimit sonte me kryetarin e Partisw Demokratike Lulzim Basha.

Juvina, tregoi historinë e saj ku u largua nga puna teksa kishte marrë lajmin e hidhur se djali i saj i mitur kishte lindur me një sëmundje agresive.

“Kërkuan largimin tim edhe pse djali im ishte diagnostidikuar me paralizë cerebrale. Ata nuk donin t’ia dinin. Isha e diplomuar në dy fakultete dhe sapo kisha nisur masterin shkencor. Kërkoj largimin e kësaj qeverie për shkak se dua që nënat me fëmijë me nevoja të veçanta të mbështeten nga një qeveri e re”.

Eda Grimci u largua nga puna pak ditë pasi kishte lindur fëmijën e saj të dytë. Ajo u njoftua për largimin nga puna nga Ministria e Mbrojtjes ku ushtronte profesionin e saj si juriste, vetëm me një telefonatë gjatë kohës që sapo kishte lindur dhe ishte ende në spital.

“U largova nga puna nga një ministre femër. Nuk u lejova të hyja në institucion pasi ishte dhënë urdhër. Largimi im nga puna nuk erdhi si pasojë e shkeljeve që unë kisha bërë, jo, isha demokrate. I kërkoj zotit Basha që të premtojë të zbatojë vendimet e gjykatave për rikthimin në vendin e punës të të gjithë atyre që janë hequr me pa të drejtë nga kjo qeveri”.

Në çadrën e lirisë bashkëshorti i Brunildës, e cila tragjikisht vrau veten në qytetin e Korçës, 3 vite më parë pasi u pushua nga puna, theksoi se bashkëshortja e tij kreu këtë veprim, për shkak të largimit nga puna.

“Vazhdojnë të na persekutojnë, edhe pse jemi familje e thjeshtë dhe e ndershme. Brunilda ishte e vetmja që punonte dhe mbante familjen”, tha ai.

Humbja e jetës së një pacienti nga mungesa e ilaçeve në spitalin e Lezhës, u rrëfye nga bashkëshortja e tij Dila. Ajo dëshmoi gënjeshtrën që ministri i shëndetësisë Beqaj u thotë shqiptarëve.“Bashkëshorti im humbi jetën pasi nuk gjendej ilaçi për sëmundjen që ai kishte”, theksoi ajo.Një tjetër rast i shkarkimit pa asnjë motiv, ishte ajo e zonjës Rina Istrefi, arsimatare, me 25 vite punë.“Më hoqën për bindje politike. Ku është portali mësues për Shqipërinë? Profesionistët janë jashtë sistemit arsimor. Persekutimi është i jashtëzakonshëm. Sfidova problemet e mia shëndetësore sepse e dua këtë profesion. U shpikën testime pa bazë ligjore. Fyejnë rëndë inteligjencën shqiptare. Arsimtarët janë aty por janë flakur jashtë sistemit arsimor zonja ministre. Flakni tej frikën politike në arsim, ngrini zërin dhe kërkoni të drejtat tuaja. Guxova më tepër se të tjerët, ndaj jam jashtë sistemit arsimor. Zonja ministre në asnjë moment nuk tregove se je grua, nënë apo arsimtare. Largohu zonja Ministre. Ti ke ngelur në klasë”, tha mësuesja e gjuhës dhe e letërsisë.Violeta Geca, e hequr nga puna me dhunë nga Erjon Veliaj, tha se ai ka hedhur në rrugë të madhe një familje prej 7 anëtarësh. “Unë fitova gjyqin dhe duhet të rikthehem”, tha ajo.Hariklla Zoto paralajmëroi ngujim përpara Ministrisë së Mbrojtjes pas një problemi me pronën e saj.“Policët më kanë tërhequr zvarrë në katër të mëngjesit, teksa unë prisja një përgjigje nga Ministrja e cila sot ka shkuar me pushime. Isha në të drejtën time”.

Lulzim Basha tha se megjithë vuajtjet dhe persekutimet, dhe përvojat tronditëse, gratë janë kthyer në model të qëndresës e rezistencës për drejtësi e dinjitet.

“8 Marsi është ditë proteste, është ditë proteste dhe qëndrese dhe sot me 8 Mars 2017 gratë e pranishme në sheshin e lirisë i vunë vulën europiane 8 Marsit, jo ditë feste, ditë proteste! Sonte dëgjuam disa nga dëshmitë e grave, nënave, vajzave të pranishme këtu në këtë shesh të lirisë. Këtu ka dhe shumë burra, besoj se ndajmë të njëjtin mendim se ajo që dëgjuam ishte në rradhë të parë tronditëse dhe rrënqethëse, tha Basha, duke shtuar se në radhë të dytë, me gjithë vuajtjet, persekutimin, nëpërkëmbjen, sakrificat e jashtëzakonshme që këto gra dhe qindra e mijëra si ato anembanë Shqipërisë kanë hequr e po heqin nën këtë qeverisje të pashpirt, sërish me qëndresën që kanë bërë me forcën dhe kurajon që kanë demostruar, ato janë bërë heroinat tona, heroinat e çdo shqiptari”.

Duke u ndalur tek modeli i Edi Ramës, Basha tha se: “Ky model nuk ka të bëjë me ideologjitë, nuk është model i djathtë kurrsesi, sepse e djathta bazohet tek familja, tek vlerat familjare, tek respekti i ndërsjelltë midis bashkëshortëve, tek ngritja në piedestal dhe barazia e vërtetë midis gruas dhe burrit në familje dhe në jetë, por nuk është as model i majtë. Edi Rama me sjelljen e tij dhe pasojat e rënda ndaj grave shqiptare përfaqëson vetëm modelin e krimit, modelin e drogës, modelin e trafikantëve që i bëri deputetë dhe kryetarë bashkish”.

Për Bashën, dhuna që ushtrohet ndaj grave sidomos në zgjedhje do të ndalet, do të marrë fund. Basha siguroi se lëvizja popullore që ka nisur nuk ndalet deri në fitore, deri në garantimin e votës së lirë e të ndershme.

“Sot, Shqipëria gjendet para një udhëkryqi me pikëpyetje të mëdha. Kriminelët, trafikantët e drogës, që morën për veshi kandidatët për kryetarë bashkish në vitin 2015 e deri në zgjedhjet e pjesëshme të Dibrës në vitin 2016, e kanë treguar fare mirë se çfarë ndjejnë dhe se çfarë respekti kanë për qytetarët shqiptarë në tërësi dhe për gratë në veçanti. Me dhjetra me qindra dëshmi gjatë proceseve zgjedhore faktuan dhunën verbale, kërcënimet me jetë dhe dhunën fizike të këtyre horrave të veshur me pushtet ndaj grave në zonat elektorale. Të gjithë e mbani mend rastin e 18 vjeçares nga qyteti i Vorës, e cila me lotë në sy denoncoi në ekranin e Blendi Fevziut se ditën që priste të festonte të drejtën e saj për herë të parë si qytetare e Republikës, për të votuar, u mbyll 24 orë në shtëpi duke qarë sepse banditët e veshur me pushtet kishin kërcënuar nënën dhe babain e saj se do ti hidhnin në erë dyqanin nëse do të dilte të votonte. Ky është realiteti i krimit të lidhur me pushtetin dhe pushtetit që mbështetet te krimi. Përsëri krimi i bërë njësh me pushtetin kërcënon të drejtat tona themelore”, tha Lulzim Basha.

Kryetari i opozitës dënoi faktin se mediat vazhdojnë të diktohen dhe nuk I kushtojnë rëndësinë që meriton Shqipërisë reale.“Ditë për ditë e natë për natë ky shesh ka dëshmi tronditëse të Shqipërisë së vërtetë dhe ditë për ditë e natë pë natë ekranet qeveritare bëjnë gjithçka, transmetojnë gjithçka përveç Shqipërisë së vërtetë. Sa herë që ekranet e kapura nga qeveria censurojnë Shqipërinë e vërtetë, drejtohuni Facebook-ut, aty do të gjeni të vërtetën e pacensuruar, të vërtetën troç, siç thuhet, haptazi në këtë shesh të lirisë”.

Kongresmeni amerikan: SHBA ju mbështet në kauzën për zgjedhje të lira/

Kongresmeni amerikan Trent Kelly ka shprehur shqetësimin për situatën politike në vend dhe mbështet kauzën e opozitës që kërkon zgjedhje të lira dhe demokratike.

Përmes një letre dërguar kryetarit të Partisë Republikane Fatmir Mediu dhe kryetarit të Partisë Demokratike Lulzim Basha, kongresmeni Kelly thekson shqetësimin për kultivimin e drogës në vend, krimin e organizuar dhe frikën e manipulimit të votave.

“Sot jam i shqetësuar për situatën e Shqipërisë si një vend anëtar i NATO-s. Informacione zyrtare dhe media kanë denoncuar kultivimin dhe trafikimin e drogës. Kjo përbën rrezik për demokracinë dhe shtetin ligjor. Zgjedhjet parlamentare janë parashikuar të mbahen më 18 qershor. Në dijeninë time, nuk është ndërmarrë asnjë nismë për rekomandimet e OSBE/ODIHR.

Unë mbështes fuqimisht qytetarët shqiptarë dhe kauzën e tyre për zgjedhje të lira dhe të ndershme. Qytetarët shqiptarë duhet të dinë se kanë mbështetjen e Shteteve të Bashkuara në kauzën e tyre të drejtë për lirinë, demokracinë dhe sundimin e ligjit”, thuhet ndër të tjera në letrën e kongresmenit amerikan dërguar Bashës dhe Mediut.

KUSH E DHUNOI GAZETARIN ELVI FUNDO?

March 8, 2017 by dgreca

Reagimi nga Spitali:Nuk besoj qe eshte sulm politik por veper e krimit te financuar nga klane korruptive mediatike te lidhura me drogen./

Sulmohet dhe goditet gazetari kritik ndaj qeverisë, Fundo përfundon në spital/

Një ngjarje e rëndë ka ndodhur ditën e sotme. Gazetari Elvi Fundo është goditur nga dy persona ende të paidentifikuar nga policia.

Ngjarja ka ndodhur te zona e “Stacionit të Trenit” në kryeqytet. Aktualisht gazetari ndodhet në Spitalin Ushtarak. Fundo është drejtor në portalin Citynews.al.Për momentin nuk dihen motivet e vërteta dhe autorët e këtij sulmi.Ndërkaq, Fundo njihet si gazetar kritik ndaj qeverisë dhe ka zbuluar disa prej aferave të saj në koncesionet publike.

Gjithashtu, ishte gazetari Elvi Fundo që zbuloi edhe blerjen e aksioneve të një banke private nga deputeti i rilindjes, Alfred Peza.

Elvi Fundo reagon nga spitali

Gazetari Elvi Fundo ka reaguar për herë pas sulmit që ju bë sot nga dy persona ende të paidentifikuar.Drejtuesi i portalit “Citynews.al” thotë se autorët e goditën nga pas me mjete të forta duke i shkaktuar dëmtime.Në një status në Facebook, Fundo shkruan se sulmi ndaj tij nuk ka prapavijë politike, por dyshon se është financuar nga klane mediatike të lidhura me trafikun e drogës.Gazetari Elvi Fundo ndodhet i shtruar në Spitalin e Traumës në Tiranës. Sulmi ndaj tij ndodhi sot rreth orës 10:30 në bulevardin “Zogu i Parë”.

Reagimi i plote i gazetarit Elvi Fundo

Dy persona me sulmuan nga pas me mjete te forta afer zyres ne ore 10 e 30. Duke me shkaktuar disa plagosje. Flm te gjitheve per mbeshtetjen dhe kurajon. Nuk besoj qe eshte sulm politik por veper e krimit te financuar nga klane korruptive mediatike te lidhura me drogen.Inkurajoj dhe mbeshtes Policine e Shtetit per zbardhjen e ngjarjes.Ju lutem mos beni politike me sulmin banditesk ndaj meje.Republika e vjeter dhe e re mos mbrojne bandite me pseudonime dhe trafikante ne media…As pole qe kercejne tek Rilindja dhe ju behet serenate nga PD.

SHPREHJA “ARMIK I POPULLIT” – SI HISTORI DHE PARALAJMERIM

March 8, 2017 by dgreca

Nga Sami Repishti/ Ridgefield, CT. USA.- Me 27 shkurt 2017, gazeta prestigjoze amerikane The New York Times, botoi dy artikuj që ironikisht ndërlidheshin, dhe që për mue ishte nji kombinim i dobishëm i trajtimit të nji subjekti themelor: Shqipëria dhe krimi komunist në Shqipëri.

48 Repishti

I pari: “Albania Slow to Act…” nga Matthew Brunwasser, tregon plogështinë e shoqënisë civile shqiptare, dhe mospërfilljen 26 vjeçare të problemit të zbulimit, dokumentimit dhe dënimit të krimeve komuniste në Shqipëri (1944-1991), dhe sidomos problemin thellësisht njerëzor të evidentimit të varrezave të qytetarëve shqiptarë të zhdukun pa lanë gjurmë (në gjuhën e së drejtës ndërkombëtare për të drejtat e njeriut, këto viktima cilësohen si “enforced disappearances” (afërsisht:”zhdukje që kërkojnë drejtësi”)

Artikulli raporton se”…nga vendet e Europës Lindore, Shqipëria ka pasë rregjimin ma të ashpër, dhe ma të izoluem. Enver Hoxha, nji stalinist kambëngulës, krijoi nji aparat shtypës që mbijetoi edhe mbas vdekjes së tij (1985), deri në shkërmosjen e atij rregjimi (1991)”. Ai vazhdon: “Edhe në nji zonë ku drejtësia për krimet komuniste çalon shumë, Shqipëria dallohet si njeni nga vendet që akoma nuk ka qenë në gjendje me ndertue nji institucion që të lehtësojë kërkimet e qytetarëve në dosjet sekrete, ashtu si u ba në Rumani dhe Gjermaninë Lindore”. Autori i referohet Ligjit të vitit 2015 (që u përkrah edhe nga Kryeministri) e që shpresohej se do të jepte nji zgjidhje, dhe do të pakësonte spekulimet rreth zyrtarëve të sotshëm që kanë përfitue nga lidhjet me rregjimin e kaluem komunist. “Megjithate- shkruen ai- nuk pritet nji rezultat i madh sepse rreth 70 përqind (ndoshta 90 përqind) dosjet janë zhdukë misteriozisht nga zyrtarë që vepruen me mbrojtë veten”, si dhe për arsye se nuk ka akoma nji metodë procedimi (ligjor) kundër ish bashkëpunëtorëve të “Sigurimit të Shtetit”, organizatë kriminele, “arma e mprehtë e Partisë” (PKSH/PPSH). “Kaq e ngadaltë ashte puna në sektorin publik sa që edhe sot, dy vjet mbas aprovimit të Ligjit nga Parlamenti për krijimin e “Komisionit” puna nuk ka fillue…”

(Nji parenthezë: Në vitin 1948, nji oficer i ish Sigurimit të Shtetit në Shkodër, Gjovalin Mazrreku, i prekun nga terrori i ushtruem kundër popullsisë katolike në përgjithësi dhe kundër klerit katolik shqiptar në veçanti, u revoltue, u arrestue dhe u dënue me 15 vjet burgim. Gjatë bisedave konfidenciale, ai më tregoi se ka dy lloje dosjesh: njena, përmban materiale që implikojnë “autoritetin”; në se ndryshon gjendja politike në vend, ata shkatërrohen plotësisht, kështu që ju nuk keni dokumentacion për denimin tonë. Dosja e dytë përmban material nga “informatorët”, shumica e të cilëve janë nga familjarët e të persekutuemëve; ata dosje do t’i gjeni të paprekuna, dhe do të kuptoni sa randë janë komprometue të afërmit tuej. Kështu ju do të ziheni njeni me tjetrin e nuk do të keni kohë të mirreni me ne…!”

Fatkeqsisht, kjo u vertetue mbas vitit 1991. Djallëzia nuk njeh kufij!

Detyra e zbulimit të varrezave të viktimave të zhdukuna pa gjurmë (në Shqipëri) ashtë akoma ma e vështirë se në vendet tjera të Europës Lindore, sepse Shqipëria nuk ka kalue nepër procesin e “de-stalinizimit” si vendet tjera ish-komuniste” deklaron Henrikas Mickevicius, lituanez, anëtar i grupit të OKB-së për zbulimin e të zhdukunëve që kërkojnë drejtësi. “Edhe dekada mbas mbylljes së gulagëve stalinistë” shton ai,”…Shqipëria vazhdoi me fushatat e torturës, burgosjes, e vrasjeve deri në vitin 1991”.

Ish i persekutuemi dhe aktivisti Fatos Lubonja mendon se Qeveria në se dëshiron “pajtimin” (reconciliation) mund të deklarojë “amnistinë për dëshmitarët”, raporton shkrimi i gazetës The New York Times, “ose edhe të fajtorëve të dhunës politike, në shkëmbim të gjetjes së varrezave të viktimave”. Ai akuzon të dy palët kryesore (PS dhe PD) si të komprometueme gjatë rregjimit komunist. “Në vend që të zbulohet e verteta, ata përdorin (dosjet) si armë per shantazhe me sulmue kundërshtarët si “bashkëpunëtorë” (me rregjimin komunist)…..Këtu kemi nji përleshje në mes të dy grupeve banditësh që përdorin çdo mjet njeni kundër tjetrit”, shton ai.

Koncepti i “pajtimit” ashtë, natyrisht, fisnik në vetëvete. Suksesi në pajtimin që pati Afrika Jugore me Komisionin “E Verteta dhe Pajtimi” (Truth and Reconciliation) -imitue ma vonë edhe nga shumë vende tjera- nxori në shesh krimet e shumëta e të shumëllojëshme, dhe dënoi disa kriminelë, aktet e të cilëve prekën thellë ndergjegjen dhe sensin moral të popullsisë jug-afrikane. Ai “komision” sherbeu edhe si “catharsis” për viktimën!

Por kjo rrugë pajtimi u nis nga nji bazë e fortë: krimineli gjeti guximin e nevojshëm me denoncue krimin e kryem, dhe përuljen e duhun me kërkue faljen. Ky akt moral i naltë, krijoi atmosferen e përshtatëshme për viktimën me falë fajtorin, e me dënue publikisht fajin.

Fatkeqsisht, kjo nuk ngjau në Shqipëri! Si mund të falet faji e fajtori kur nuk kerkohet falja e fajit dhe e fajtorit nga vetë “fajtori’?

Fajtori shqiptar, i dehun nga arroganca e pushtetit absolut 45 vjeçar, nuk arriti as të pranojë ekzistencën e nji rregjimi kriminel komunist, dhe përjetoi periudhën e sundimit të kuq vetëm si “lavdia e luftës nacional-çlirimtare”. Fakti që kjo “lavdi” u përdor me vendosë diktaturën ma të tmerrëshme në historinë e vendit tonë nuk shqetësoi ndërgjegjet e tyne të vrame nga krimi i kryem.

Megjithate, kjo ngjau në Shqipëri me nji formë edhe ma fisnike: përbuzëjen e hakmarrjes nga ish të persekutuemët e viktimët e komunizmit. Në Shqipëri, ky gjest sublim do te mbetet si nji nga faqet ma të ndrituna të qytetnimit shqiptar, dhe si model suprem për brezënitë e ardhme. Unë jam jashtëzakonisht mirënjohës ndaj ish të persekutuemëve, vëllazën e motra në vuejtje, për këte qendrim moral dhe politikisht pozitiv, që në vitin 1991, përbuzën hakmarrjen si qendrim anti-njerëzor, dhe përqafuen ndryshimin e gjendjes me mjete paqësore.

Çuditërisht, nji qendrim i këtill –që unë quej madhështor!- ngjet në nji vend ku koncepti i “hakmarrjes” ashtë i ngulun thellë në psiken e në traditën tonë popullore, dhe në nji vend ku që nga viti 1944-45, hymja e brigadave partizane në qytetet e fshatet e vendit tonë të martirizuem nga pushtimi fashist e nazist shoqënohej me “bataljonet e hakmarrjes”, që banë kërdinë në popullsinë e pafajshme që nga Konispoli deri në Kukës dhe Kelmend….!

Nji shembull. Në nandor 1946, sollën në qelinë time të burgut, nji prift plak, Dom Ndoc Suma. I tronditun, prifti jetonte kujtimin e skenës makabre të ditës që posa kishte përjetue, dhe dënimin me 20 vjet burgim.

E përshëndeta. Ma vonë e pyeta: “Uratë pse të kanë arrestue?” Ai më shikoi me thjeshtësinë e nji fëmije, e me za që dridhej më tha; “Pasha Krishtin nuk e di pse më kanë dënue! Shokun tem (prift) e pushkatuen!” Arrestue në mëngjez, gjykue në drekë, dhe pushkatim të menjiherëshem.…pa arsye, pa faj! Sot, 71 vjet ma vonë, kujtimi i tij më mundon. Ai ashtë tashti në jetën e amshueme, por çiltërtia e tregimit të tij dhe tronditja nga ajo që kishte dëshmue atë ditë kanë qenë aq të forta sa që u ngulën për jetë në mendjen time. Ashtu si nuk mund te harroj mijëra e mijëra Dom Ndocë të tjerë…!

*****

Artikulli i dytë: “Enemy of the people- an expression with a venomous past…” nga Andrew Higgins dhe Julia Hirshfield-Davis trajton nji subjekt që “…ka tronditë jetën politike të SHBA-së”. Nji shprehje jo-amerikane u përdorue nga Presidenti Trump në cilësimin e tij të shtypit dhe mediave informative amerikane. Ai i quejti këto mjete informimi e hetimi për të vertetën si “armiq të popullit”, shprehje me konotacion shumë negativ dhe historikisht e lidhun me terrorin revolucionar të lëvizjeve të majta europiane, që nga Revolucioni francez i vitit 1789 deri në fund të diktaturës komuniste leniniste-staliniste të ish Bashkimit Sovjetik dhe “kampit të madh socialist”.

“Armiku i popullit” shkruejnë autorët, “ashtë nji shprehje toksike edhe për nji veteran komunist të egërsuem nga “lufta e klasave” në ish Bashkimin Sovjetik,” manifestimi ma elokuent i egërsisë anti-njerëzore që u institucionalizue nga rregjimet komuniste në shumë vende të botës. Ashtë fjala për Nikita S. Krushçev, personaliteti që kërkoi heqjen e shprehjes “armik i popullit” nga përdorimi, sepse “…eliminon mundësinë e çdo lloj konflikti ideologjik” (Me nji ‘armik të popullit’ nuk diskutohet; ai/ajo likuidohet fizikisht!)

Shprehja “armik i popullit” ka hy në përdorim në mënyrë të veçantë me qellim të eliminimit fizik të individëve të këtillë” shkruejnë ata; “zakonisht, në vendet ish-komuniste ajo u zbatue kundër atyne që kundërshtuen udhëheqsin suprem, J.V.Stalin.” (Shqiptarët e njohin shumë mirë këte praktikë kriminele) Ashtë nji titull i dhanun në përgjithësi nga nji qeveri despotike, e jo nga vende demokratike, siç janë Shtetet e Bashkueme. Kur Presidenti Trump akuzon shtypin amerikan si “armik të popullit”, qindëra miljonë qytetarë amerikanë tronditen. “ A ka mundësi që nji udhëheqës politik, i zgjedhun lirisht në nji vend demokratik, të përdorë këte “titull” mbas vdekjes së Stalinit, në nji kohë kur edhe në ish-Bashkimin Sovjetik ai konsiderohet i ngarkuem me nji kuptim vdekje-prumës?” pyesin autorët.

Pa dyshim, Presidenti Trump nuk ka dijeni për origjinen e kuptimin e marrun historikisht të shprehjes “armik i popullit”, aq ma pak për evoluimin politik të saj. Shprehja “anmik i populit” spjegojnë autorët, “ ka hy në fjalorin politik për të parën herë në vitin 1789, me Revolucionin Francez. Ajo u përdorue pa dallim si slogan kundër të gjithë atyne që kundërshtuen revolucionin. Por me rritjen e rezistencës kundër terrorit të Revolucionit, shprehja mori nji kuptim frikësues, dhe nji status”legal” me adoptimin, në vitin 1794, të ligjit që krijoi Gjykatën Revolucionare” –gijotinën-“ për dënimin e anmiqve të popullit, dhe kodifikoi fajet që dënohen me vdekje. Në mes tyne “fajtorët që përhapin lajme falso e që synojnë ndasi e hutim në popullsi”. (Shqip: agjitacion dhe propaganda). (Kushtetuta e RSP e Shqipërisë e vitit 1976 përmban ma shumë se 70 nene që parashikojnë dënimin me vdekje!)

Afërsisht 90 vjet ma vonë, në vitin 1882, botohet në Oslo, Norvegji, drama “Armiku i Popullit” nga autori Henrik Ibsen. Ashtë historia e nji mjeku idealist dhe guximtar që denoncon të keqen publikisht. Asht fjala për ujin e kontaminuem të banjave publike. Mjeku sulmohet nga autoritetet lokale dhe nga spekulatorët dhe ma në fund dënohet si anmik i populllit. Drama e Ibsen-it u ba subjekt frymëzimi për brezënitë e ardhme edhe në vendin tonë në dekadat ’30 dhe ’40 të shekullit të kaluem.

Ashtë me të vertetë tragjike që Revolucioni i Tetorit, 1917, transformoi këte “shprehje” në nji slogan që derdhi lumej gjaku qeniesh fisnike, të pafajshme dhe të pa mbrojtje. Jo pa arsye thuhet se humanizmi marksist u vra pa mëshirë nga Lenini dhe Stalini….!

Vetë Lenini shkruente në gazetën Pravda se terrori ‘jakobin’ kundër anmiqve të popullit ishte “instruktiv” dhe se “duhej ringjallë me qellim pastrimi të popullit nga mbeturinat e zgjedhës së çifligarëve dhe kapitalistëve si klasë”. (Në Shqipëri, kjo formë terrori ‘jakobin’ u glorifikue me emnimin “Rruga Komuna e Parisit”, shembull ekstrem i terrorit të kuq, në mes të Tiranës!) Akoma ma keq: ky vlerësim i Leninit u lexue si “udhëzim” për zhdukjen e klasave “reaksionare” – pronarë tokësh, tregëtarë, ‘kulakë’, intelektualë perëndimorë, e anëtarë familjesh të njohuna, me rezultate katastrofale për shoqëninë shqiptare.

Mbas vdekjes së Leninit (1924), J.V.Stalini perfeksionoi aparatin shtypës shtetnor me formacione të reja të policisë politike, sekrete dhe publike, si “armë e mpreftë e Partisë” legjone të indoktrinueme pa mend dhe pa zemër që sakrifikuen jetët e ma shumë se njizetë miljonë qytetarëve rusë dhe jo-rusë –që i shikonte si rivalë- në altarin e çmendurisë së ndertimit të “njeriut të ri” nji monster me fytyrë njeriu, i çoroditun dhe anti-njerëzor-. (Në Kinë besohet që revolucioni i Maos ka kushtue rreth 70 miljonë viktima)

Në esencë, shprehja “armik i popullit’ ishte nji cilësim që u ba sinonim me “dënimin me vdekje”. Nënkuptohet si: “ju, jeni ma pak se nji qenie njerëzore, jeni nji krymb i panevojshëm, dhe damtues i shoqënisë! Ky ishte kuptimi që i jepte secili që jetonte në nji vend komunist, ose të gjithë ata që dinin diçka mbi Bashkimin Sovjetik, “ spjegon Prof. M. Orenstein.

Sot, nji shprehje e këtill ka humbë peshën e vet kercënuese, sepse nuk kercënon përsëri. Në Shqipëri nuk mendon kush që skuadrat e ekzekutimeve të ish Sigurimit të Shtetit kriminel do të rreshtohen përsëri me ekzekutue individë e grupe “armiq të popullit”; nga kjo pikëpamje, shprehja “armik i popullit” vetëm se sjellë kujtimet e frikës së kalueme, dhe për brezënitë e ardhme vetëm nji buzëqeshje të hidhët dhe tallëse…ashtu si në të vertetë e meriton. Prof. W. Taubman, biografi i N.S.Krushçev-it e quen shprehjen “armik i popullit” si prezenca e vazhdueshme e frikës dhe kercënimit që “….asnjeri nuk dëshiron përsëritjen….Unë nuk e kam ndigjue në Rusi, vetëm kur kemi folë për histori, ose kur jemi tallë….” thotë ai.

Prof. Nina Krushçeva, mbesa e N.S.Krushçev-it që jep mësime në nji universitet të New York-ut tregon”…gjyshi im sigurisht përdoronte slogane sovjetike, por ai nuk pranoi me ba denoncime gjithëpërfshirëse të segmentëve të tana të popullsisë sovjetike…”

Duket qartë që Presidenti Trump nuk ka lexue as Leninin, as Stalinin, as Maon; por, formulat që fyejnë, përçmojnë, denoncojnë, vejnë vulën e keqe, krijojnë anmiq, dhe japin emna të këqij janë përherë po ato, në kohë dhe në hapësinë…!

Edhe sot! Edhe në Shqipëri! Ashtë nji paralajmërim që nuk duhet harrue! Ashtë nji praktikë që nuk duhet pranue! Sepse, rrjedhimet e kësaj “shprehje” i kemi përjetue tragjikisht edhe në vendin tonë të shumëvuejtun!