Berati, Onufri vlerë e jashtëzakonshme, testament i një qyteterimi të përparuar të këtyre trojeve
Nga Berati Sulo Gozhina/
BERAT – Në vizitën e saj në Shqipëri presidentja e Kosovës Atifete Jahjaga ka zgjedhur të vizitojë dhe një qytet nën mbrojtjen e UNESCO-s, siç është Berati, ndërkohë që Kosova është duke aplikuar për antarësimin në UNESCO. E shoqëruar nga stafi i saj, presidentja e Kosovës mbërriti mesditë në Muzeun Kombëtar Onufri, ku është pritur nga kryetari i bashkisë së Beratit, Petrit Sinaj dhe specialist e drejtor i këtij muzeu Agron Polovina. Pasi ka vizituar nga afër muzuen dhe ka nënshkruar në librin e përshtypjeve, presidentja Jahjaga u shprej se ndonëse, UNESCO merr nën mbrojtjen e saj monumnetet e trashëgimisë përfshirja është edhe përgjegjësi sepse vlerat duhet të ruhen në bazë të standarteve” . Nga Berati Presidentja Jahjaga tha se “Përfshirja e Kosovës në “UNESCO” ,do të jetë privilegj, por dhe përgjegjësi”, për ne për komunitetin që duhet të ruaj këto vlera për t’ua trasmetuar berazave të ardhëshmë. Presidentja e shtetit të Kosovës është Pritur nga kryetari i bashkisë të Beratit Petrit Sinaj ku dhe ka marë falnderimet e tij, për vizitën në qytetin antik të Beratit që ruanë në vetvete vlera unikale, kulturore e muzeale shekullore, vlera që sipas tij i kalojn mbrekullin njerzore, ndërsa sot angazhimi jonë është ti ruajmë dhe ti trashgojm brezave. Më tej kryebashkiaku Beratit Sinaj ka njohur shkurtimisht Presidenten e Kosovës me historin e hershme të këtij qyteti si dhe me prespektivës në vijim të jetës së tij, kalaja ka cituar Sinaj është një nga kalat e vacant pasi këtu për më shumë s e24 shekuj ka vijuar pa ndërpreje jeta e banorve, ndaj dhe kjo kështjell që u ka bër ëbarjer e sfida kohrave në shekuj edhe sot vijon jetën e saj me banor autokton, ndërsa ka përmendur edhe lagjet muzeale që janë një provë e gjallë e kësaj jetese të pa ndërpre, këtu vijën në vit mbi 20 deri në 25 mij vizitor nga Ballkani, Europa dhe nga kontinete të tjera, Sinaj ka folur edhe për shtyllat e zhvillimit që ka qytetit dhe bashkia e madhe që mes të cilave dhe kryesore është Turizimi, pasi e veçanta e tij është se ai është vjetor. Kreu i bashkisë Sinaj ka shoqëruar Presidenten edhe në një drek pune në “Kaster Park”, ku jahjaga ka takuar dhe pronarin e sja Zamo Spathara. Më herët presidentja Jahjaga ka vizituar në hyrje të qytetit të Urës Vajgurore Kantinën e prodhimit të verës “Çobo”, që tashëm njihet në tregun vendas dhe atë europian.
Atifete Jahjaga – Në një prononcim për mediat e shkruara dhe atë vizive presidentja e Kosovës Atifete Jahjaga citoj “ Unë gjithmonë jam mrekulluar me bukuritë e jashtëzakonshme që ka Shqipëria, por që të vijë këtu tek muzeu ishte një përvojë jashtëzakonishtë e veçantë për mua dhe për delegacionin tim. Veçanërisht ky muze që na kthen të gjithëve në kohën mbrapa dhe unë dua që ti përgëzoj që të gjithë qytetarët e Beratit që kanë mundur që ta ruajnë këtë trashëgimi kulturore dhe ta përciellin nga gjenerata në gjeneratë. Këta ende nuk e kanë përfunduar punën sepse ende vazhdon të përcillet kjo punë e jashtëzakonshme për brezat e ardhshëm. Dua përgëzojë kryetarin dhe të gjitha institucionet e tjera. Unë e di që Berati, është në listën e trashëgimisë kulturore, UNESCO, po kështu je keni parë që dhe Kosova është në proçes të aplikimit të saj për antarësim në UNESCO, e cila merr nën mbrojtje, nën obrellë monumentet e trashëgimisë së kulturës, por me këtë privilegj ka edhe përgjegjësi, pasi vlerat duhet të ruhen në bazë të standarteve .
Ne Nju Jork nderroi jete – nje nga grate simbol i rezistences
Ka nderruar jete ne Nju Jork – nje nga grate simbol i rezistences ne kampin e internimit ne Saver te Lushnjes – Shefkie Prengjonaj – Zherka.
Familja Prengjoni ne nje mesazh informimi njofton me keqardhje te madhe te gjithe miqte dhe dashamirte per rastin e vdekjes Shefkie Prengjonaj .
Funerali per te ndjeren mbahet Diten e Shtune me date 12 shtator 2015 ne Shtepine Mortore: Farenga Brodhers Inc. Funeral Home, qe ndodhet ne adresen:920 Allerton Ave, Bronx, NY 10469, Tel-718-654-0500.
Ceremonia e varrimit do te kryhet , prej ores 10:00 am – 1:00 pm mbahet varrimi ne Ferncliff Cemetery 280 Secor Rd Hartsdale NY 10530(BS)
Zonja Suzana Arbnori, mysafire e deges se Vatres ne Michigan
Sic njofton per gazeten Dielli, z. Mondi Rakaj, zv/kryetar i deges se Vatres ne Michigan, me daten 10 Shtator 2015,zonja Suzana Arbnori ishte mysafire e vatarneve te Michiganit. Z. rakaj shkruan:"kishim kenaqesi qe te kishim mes nesh Znj.Suzana Arbnori,bashkshortja e te paharruarit Pjeter Arbnori,e cila shoqerohej nga i biri Filip Arbnori,ne nje vizite private ne familjen e te ndjerit Albert Degaj,kusheriri i Z.Arbnori. Z. Alfons Grishaj, Kryetari i deges se Vatres te Michiganit,i uroi mireseardhjen zonjes se nderuar dhe solli kujtime nga bashkpunimi me mikun e tij Z.Arbnori,gjate viteve te para te demokracise. Gjithashtu anetari i Keshillit te Vatres,Z.Kujtim Qafa,pershendeti Znj.Arbnori dhe ngriti lart figuren e Pjeter Arbnorit si nje nga figurat me te shquara te kombit shqiptar. Nenkryetari i deges,Z.Mondi Rakaj,pasi pershendeti Znj.Arbnori dhe djalin e saj tha:"Ne te rinjte shqiptare kudo ne bote duhet ta kemi Z.Arbnori si simbol te lirise,paqes dhe perparimit." Znj.Arbnori falenderoi per pritjen dhe shprehu konsideraten e saj per Vatren dhe kreun e saj Dr.Gjon Bucaj. Informacioni nga Mondi Rakaj.
Shqiptarët se bashku me amerikanet kujtojnë 11 shtatorin
Në këtë ditë, dhe kombi ynë hyri në historin e heronjve amerikan, me tre emra simbol. Mon Gjonbalaj, Simon Dedvukaj dhe Rrok Camaj, janë emra, të cilët dotë kujtohen në mote, në këtë vend, si dëshmi e gjallë, se ne jemi Shqiptarë në rradh të parë, por jemi edhe Amerikan./
Nga Beqir SINA-New York/
LOWER MANHATTAN NY: Në të gjitha insititucionet shtetërore, sot, flamuri kombëtar amerikan bie në gjysëm shtizë. Ndërsa, në mëngjes fillojn mbahen edhe tre minuta zi, ndalet çdo veprimtari gjatë ceremonisë së përkujtimit dhe ndizen qirinjë e vendosen buqeta me lule të freskta në afërsi të Qëndrës Tregtare Botërore. Fanfarat e anijeve, sirenat e trenave, sirenat e emergjencës, këmbanat e kishave, bandat muzikore të reparteve të zjarrfikësve e policisë luajn pran vendit ku ndodhen ngjarjet marrshe funebre, bëhet egzekutimi i hymnit, dhe ngirtja e flamurit kombëtar amerikan, duke shënuar në këtë mënyrë më solmne në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, 14- vjetorin e sulmeve terroriste mbi simbolet amerikane atë tregëtis e mbrojtjes.
Sot, në datën 11 Shtator, ashtu si ditën e martë më 11 shtator 2001, ora 08:46’00 e mëngjesit, bëhen katërmbëdhjetë vite nga sulmet tragjike terroriste në tokën Amerikane. Sot, pikërishtë, kjo orë dhe data 11 shtatorë 2001, është dita, kur katër avionë të rrëmbyer nga një grup terroristësh, sulmuan dy qëndrat simbol të Amerikës, Qëndrën Tregtare Botërore”World Trade Center” dhe Ndërtesën e Ministrisë së Mbrojtes”Pentagonin” dhe kur një avion tjetër, u rrëzua diku në një fshat në Pensllvenia.
Pra, sot, është koha që të kujtohen afro 3.000 mijë njërëz të pafajëshëm që vdiqën me 11 shtator dhe që të lutemi për ta, për familjet e tyre, dhe miqtë e tyre. Atyre mijëra viktimave nga rreth 70 shtete, nga të gjitha ngjyrat, racat e fet, një botë e tërë në minjatur. Éshtë dita sot, të kujtohet kjo ditë, dhimbja e tmerri që shkatojë ajo ditë tek dikush që qe në vend-ngjarje, dikush ishte i shtangur me lot e duke mos besuar tek vetja, për atë që po shikonte në ekranin e televizorit, tek Nju Jork-u, Ushingtoni e Pensillvenia.
14- vjet pas kësaj ngjarje gjithë Amerika dhe bota i ka syt e mëndjen tek përvjetori i përkujtimit të 9-11, e cila ështtë shpallë dhe si Dita Kombëtare e Patriotëve. Dhe duke përkujtuar këtë përvjetor, SHBA-s, do të bëjnë që tragjedi të tilla të mos ndodhin kurrë më. Prandaj do të dëshiroja që me këtë rastë të tregojë edhe arsyet se pse Amerika është duke e zhvilluar këtë përkujtimin e një vjetorit të sulmit terroristë edhe me një fushatë globale kundër atyre që qëllimisht vranë njerëzit e pafajshëm.
Kjo luftë ia kundërven lirinë frikës, ia kundërven tolerancën jotolerancës dhe ia kundërven të drejtën asaj që është e gabueshme. Në pyetje janë vlerat, që ne i konsiderojmë si më të shenjtat. Sikurse ka thënë ish- Presidenti George W. Bush, atë ditë se: “Këta terrriotsë vrasin jo vetëm për të marrë jetët, por që të ndërprejnë një mënyrë të jetesës…..Ata urrejnë lirinë tonë – lirinë tonë të fesë, lirinë tonë të fjalës, lirinë tonë të votës dhe të tubimit dhe madje lirinë tonë që të mos pajtohemi me njëri tjetrin”.
Sot, metropoli i botës Nju Jork-u ka mbi “shpatullat” e tij peshën e madhe të dhimbjes, ka peshën e dinjitetit kombëtar ka gjihtë Amerikën dhe gjithë botën e qyteruar, përfshirë edhe ne shqiptarët në Shqipëri, Kosovë, e viset shqiptare . Procesioni kememorativ ka flluar edhe me leximin sipas traditës të ermave të tre shqiptarëve, ku anëtarët e familjeve të tyre, miq dhe dashamirë, janë mbledhur së bashku me familjet e tre viktimave shqiptar, si çdo ritual gjatë këtyre vjetëve, për të vizituar këtë zonë dhe vendosën kurora lulesh.
Mbasi, në këtë ditë, dhe kombi ynë hyri në historin e heronjve amerikan, me tre emra simbol. Mon Gjonbalaj, Simon Dedvukaj dhe Rrok Camaj, janë emra, të cilët dotë kujtohen në mote, në këtë vend, si dëshmi e gjallë, se ne jemi Shqiptarë në rradh të parë, por jemi edhe Amerikan. Shqiptarët, treguan këtë ditë se, ne ndoshta janë të vetmit, kombë në botë, që kurr nuk e pranuam ose nxitëm terrorismin në tokat e tona!
Shqiptarët, megjithse, u terrorizuan sistematikisht në periudha të ndryshme, nga rregjimet komuniste, andej e përtej kufrit shqiptaro-shqiptarë, mbeten dhe janë symbol i lirisë dhe demokracisë, luftës kundra ideologjisë komuniste dhe terrorizmit nderkombetar. 45 vjet nen sundimin e eger komunist te Enver Hoxhes, dhe sundimi gjakatar serbo – sllav ne Kosove dhe trojet etnike shqiptare, viti, 1999-të, tragjedia më e tmerrshme e popullit tonë, treguan kete çerek shekulli, se sotë, shqiptaret i perkasin botës së qytetruar, Sepse, kurr nuk u dorzuan dhe nuk i humbën shpresat – Pikërisht, edhe athere kur në trojet shqiptare, shqiptarët, u kërcënuan, deri në zhdukejn tyre, nga dora kryekriminele, e serbis së Millosheviqit. Ne shqiptarët e ndijem, me shumë dorën e ngroht dhe përkrahejn e madhe të këtij vendi Shteteve te Bashkuara te Amerikes, i cili përkujton, sot, Ditën e Patriotëve Amerikan – 11 Shtatorin.
Shqiptarët që humbën jetën në sulmet e 11 shtatorit:
Rrok Camaj, shqiptar nga Malësia e Madhe, 60-vjeç: Punonte në njërën prej kullave binjake, ku pastronte xhamat nga jashtë. Simon Dedvukaj, shqiptar nga Mali i Zi, 26 vjeç: Punonte në Qendrën Botërore të Tregtisë, katin e 78-të. Mon Gjonbalaj, shqiptar nga Kosova, 65 vjeç: Punonte prej 30 vitesh si portier në njërën prej kullave binjake.
Në gjithë Shtetet e Bashkuara përkujtohen, sot afro 3 mijë viktimat e 14 vjetëve më parë, kur dy Kullat Binjake u shkatërruan nga dy aeroplanë të përdorur si kamikazë nga terroristet e Al Qaida-s. Ndër mijëra viktimat që humbën jetën në Manhatan ishin edhe tre shqiptarë, Simon Dedvukaj, Rrok Camaj dhe Mon Gjonbalaj.
Në këtë përvjetor në Shtetet e Bashkuara, tragjedia e këtyre viktimave është kthyer në shpresë dhe frymezim për brezat e tjerë. Në Manhatan, organizohet si per cdo vjet një ceremoni përkujtimore për mijëra viktimat e 11 shtatorit. Edhe në Pentagon e Pensilvani, ku u vranë disa qindra qytetarë të tjerë, me nje procession zyrtar përkujtohet jeta dhe heroizmi i atyre njerëzve që u zhdukën nga sulmet terroriste. Nderkohe, qe jane inauguruar anembane vendit dhe jane ngritur shumë përmendore dhe rrjetet televizive amerikane nisin e të transmetojnë, qysh ne mengjes sot programe të zgjeruara për 11 shtatorin e vitit 2001.
Simon Dedvukaj ishte më i riu nga të tre shqiptarët që humbën jetën në Manhatan . 26 vjeç, përgjegjës i punonjësve të mirëmbajtjes së Kullave Binjake, i porsamartuar me Elizabetën nga Shqipëria, me shpresa të mëdha për jetën e familjen, Simoni me personalitetin e tij dëshmonte fuqishëm se edhe kur ke lindur në Amerikë me prindër shqiptarë është e mundur të ruash e të çosh më tej gjuhën, traditat e kulturën shqiptare.
Personaliteti i Simonit u bë shkas që familja dhe shokët e tij ta kthenin tragjedinë e tij në shpresë të përhershme për shumë të rinj shqiptarë në Amerikë.
Nëna e Simonit, duket më e qetë në këtë përvjetor se më parë kur ajo nuk ishte në gjendje të më thoshte asnjë fjalë për të birin. Por, përsëri, emocionet e pengojnë të flasë për Simonin dhe ia kalon telefonin të shoqit. Marashi, i ati i Simonit, shpjegon se për prindërit dhimbja e humbjes së fëmijës është shumë e rëndë dhe nuk shërohet kurrë. Marashi, ky burr malësiet, thotë se të trija familjet shqiptare, që kanë humbur pjestarë të tyre shkojnë në vendin e Kullave Binjake cdo përvjetor për t’i përkujtuar ata. Por, zëri i Marashit merr tjetër ton kur flet për vdekjen e të birit, dhe fondacionin e krijuar me emrin e te birit te tij.
“Fondacioni Simon M. Dedvukaj” me qendër në New York synon të ndihmojë të rinjtë shqiptarë që jetojnë në Amerikë të ruajnë kulturën, historinë dhe besimet e ndryshme fetare shqiptare. Fondacioni jep bursa për nxënësit e gjashtë shkollave të mesme në New York përmes fondeve të mbledhura nga individë të ndryshëm që kontribuojnë në këtë fondacion. Familja e Simonit synon që fondacioni të kontribuojë në arsimimin dhe edukimin e brezit të ri për të bërë zgjedhjen e duhur në jetë, për t’i shërbyer jo vetëm vetes por edhe familjeve dhe komunitetit ku ata jetojnë.
Rrok Camaj – ishte në katin e 105-të kur i telefonoi të birit, Vincent, për t’i dhënë lamtumirën dhe për t’i thënë se tani ai do të ishte në duart e zotit. Kujtimi i Rrokut është mbajtur gjallë edhe përmes shumë mesazheve të vendosura në një faqe të posaçme interneti. Të tri familjet shqiptare shkëmbejnë mesazhe jo vetëm në çdo 11 shtator, por edhe për festa e gëzime, duke vështruar përpara, me shpresë e jo vetem dhimbje.
Një mesazh kujton ditën kur në gusht 2001 Rroku së bashku me katër vëllezërit e tij ishin takuar pas shumë vitesh. Ndarja për t’u kthyer në New York ishte e vështirë dhe do të kthehej në dhimbje pas sulmit të 11 shtatorit. Per hartuesin e mesazhit, vdekja e Rrokut u kthye në një mësim të dashurisë për njerëzit, për familjen dhe shokët. “Përqafoji të afërmit e t’u njësoj sikur nuk do t’i takosh përsëri më vonë, se nuk i dihet nëse do t’i shohësh më të nesërmen”, thuhet në mesazh.
Mon Gjonbalaj e donte shumë punën dhe refuzonte të dilte në pension, megjithëse e kishte mbushur moshën. Në telefonatën e fundit nga kati i 86-të i kullës binjake numer dy, amaneti i tij ishte që fëmijët e tij të bëheshin të fortë dhe ta mbanin familjen të lidhur ngushtë. Familja për të ishte gjëja më e çmuar. Salë Gjonbalaj, i biri, ende thotë se edhe pse kanë kaluar kaq vjet, babai i tij është i gjallë në kujtesën e tij dhe të familjes.
Megjithse më të dhimbshme bëhen këto kujtime, kur vije keto pervjetore dhe ai shikon në televizion lajmet që lidhen me terrorizmin. Por Sala shton se familja e ka përballuar dhimbjen dhe ka mbetur e fortë siç e dëshironte Mon Gjonbalaj. Madje, në këtë përvjetor – kujtimi i Mon Gjonbalajt nga Vuthajt, do të jetë një frymëzim për ted he gjithe familjen Gjonbalaj nga njëri prej përvjetor tek tjetri cdo 11 Shtator.