Flamuri kuq e zi, që u ngrit në Ditën e Lirisë Shqiptare më 10 Maj 2015, do të valëvitet për një javë në majën e shtizës në “Kensico Dam Plaza”, Valhalla /
Nga Dalip Greca/
Të Dielën e 10 Majit në “Kensico Dam Plaza”, Valhalla (NY) , u përkujtua 25 vjetori i rënies së martirit të Demokracisë, Nik Mrnacaj nën kujdesin e Familjes Mrnacaj dhe Shoqërisë Kulturore e Artistike Kelemndi. Pjesmarrës të shumtë kujtuan përmes një veprimtarie të mirëorganizuar aktin sublim të martirit Nik Mrnacaj, i cili së bashku me një grup nacinalistësh demokratë udhëtuan 25 vite të shkuara nga Nju Jorku në Detroit për t’u bërë pjesë e një demonstrate antikomuniste, ku mbështetës të sistemit komunist shqiptar, bënin përpjekjet e fundit për t’ia zgjatur jetën regjimit të fundit stalinist në Europë. Mark Tinaj, pjesmarrës në tubimin e 25 vjetorit,ish pjesmarërs në atë demonstratë, tregon për gazetën Dielli:” Në Detroit kishte shkuar ambasadori i atëhershëm shqiptar, Bashkim Pitarka.Nika e mësoi lajmin dhe na ftoi që t’i bashkoheshim dhe të shkonim atje për të protestuar në mënyrë paqësore. Kemi shkuar atje dhe situata ishte shumë e acaruar. Ne të Nju Jork-ut nuk morëm armë me vete se menduam të shmangnim ndonjë tragjedi, por kur shkuam atje pati provokime dhe shkrepje armësh në ajër. Kishte nga ata që na qëlluan me gurë të mbështjellë me borë. Gjithësesi ne ruajtëm gjakftohtësinë. Shmangëm sa mundëm luftën vëlla me vlla.Ambasadori Pitarka dështoi në misionin e tij falë qëndrimit burrëror të Nikës dhe të tjerëve. Kthimi ynë për në Nju Jork ishte tejet i vështirë.Bënte mot i keq. Rrugët ishin vështirësuar nga bora. Aksidenti ndodhi diku në Pensilvani. Mabj mend një shpërthim të fuqishëm,një goditje e rëndë që erdhi nga një trak i madh, i ngjau një shpërthimi ekspolozivi të fuqishëm. Erdhi policia dhe më nxori nga makina.Unë po thërrisja për Nikën. Policia kërkoi gjatë. Trupi i Nikës nuk po gjendej. Nga forca e shpërthimit ai kishte dalë jashtë makinës dhe kishte hyrë mes gomave të mëdha të trakut. Ishte e tmerrshme….”.
Tregimi i Markut është tronditës, ende dridhet nga përjetimi i atij aksidenti që i mori shokun e tij. Ai përmend detaje që ta bëjnë shpirtin copë.Tregon se si e shpërndau lajmin përmes telefonit dhe si e përjetoi ngjarjen tragjike…
Babai i Nikës, Marashi, e mbanë veten në këtë përkujtim dhe përpiqet që ngjarjen tragjike që ndodhi 25 vite të shkuara ta përcjellë me stoicizmin tipik të malsorëve të Kelmendit. Nëna Mrije, e ka në sy imazhin e të birit dhe ndjehet krenare tek dëgjon të nipin, avokatin Mikel, të tregojë se si u rrit ai pa babanë Nik e me nënën të ve që Nika e la 24 vjecare.
…Kanë ardhë në këtë tubim shumë bashkatdhetarë që përmes pjesmarrjes aktive në tubim i bëhen krah familjes Mrnacaj dhe kryejnë aktin e mosharresës duke përkujtuar një martir, që mesazhin për demokracinë e dha duke sakrifikuar jetën e vet.
Moderator të veprimtarisë përkujtimore ishin Sokol Smajlaj dhe Valbona Prelvukaj. Pas Hymneve Kombëtare Amerikane dhe Shqiptare tubimin përkujtimor e ka bekuar xhakoni Marash Shkreli. E mbesa e Nik Mrnacaj, Sophia Shkreli ka lexuar proklamatën e nxjerrë nga Robert P. Astorino, Westchester County Executive. Përmes proklamatës vlerësohet akti i lartë i Nik Mrnacaj në përcjelljen e vlerave dhe mesazheve demokratike. Proklamata i është dorëzuar prindërve të Nikës, Marash dhe Mrije Mrnacaj.
Veprimtarisë ia ka shtuar vlerat pjesmarrja e Shoqërisë Kulturore Artistike “Kelmendi” që me një program të pasur artistik, me këngë e valle burimore të trevës së Kelmendit, ka shpalosur bukurinë e folklorit shqiptar, që u duartrokit jo vetëm nga shqiptarët e shumtë pjesmarrës, por edhe nga amerikanë që kishin ardhë për të pushuar në bukuritë e natyrës dhe iu bashkëngjitën veprimtarisë. Martiri Nik Mrnacaj u kujtua me këngë dhe vargje të shkruara nga poetët dhe rapsodët. Kënga për Nik Mrnacaj me tekst të Gjovalin Lumës u duartrokit gjatë. U pëlqye rapsodi lahutar Vasel Shkreli me këngën “Moj Malësi, Kulla e Barotit”, Jug -Veri nga Adem Kaliqi, kënga për Prek Calin, Vallja e Logut e të tjera. Motër e vëlla Antoneta e Klement Buja u shpërblyen me duartrokitje për vallet e bukura. Fëmijët kënduan e kërcyen bukur.
Në fjalimin e tij, ansambleisti i Shtetit të Nju Jorkut, z. Mark Gjonaj, tha se ndjehej krenar që sot ndodhej në këtë tribunë përkrah familjes së nderuar Mrnacaj, djali i të cilëve dha jetën për idealet e demokracisë. Ai vlerësoi sakrificën e Nik Mrnacaj dhe përgëzoi familjen Mrnacaj për përkujtimin e përvitshëm, si një obligim për veprën që kreu Nika.Ëshët detyrë e komunitetit shqiptar që këtë Ditë të Lirisë, ta nderojnë.
Veprimtari veteran Musli Mulosmanaj, si një nga dëshmitarët pjesmarrës të demonstaratve antikomunsite të Shqiptarëvetët Amerikës, vlerësoi lart aktin e djaloshit nacionalist Nik Mrnacaj.
I biri i Nik Mrnacaj, avokati Mikel Mrnacaj, që u rrit pa baba, ndjehet krenar për aktin e atit të tij dhe të nënës që mbeti e ve në moshë të re. Aspiratat demokratike të babait të tij e kanë frymëzuar atë në jetë. Duke folur për rrugëtimin e tij në jetë me nënën përkrah, Mikeli i emocionoi të pranishmit me rrëfimin e tij.
Në emër të Federatës Pan-shqiptare të Amerikës VATRA, ka përshëndetur tubimin zv/kryetari Asllan Bushati. Në përshëndetjen e tij z. Bushati tha:E nderuara Familja Mërnacaj, të nderuar shtetarë vendor të Ëhite Plains, të nderuar bashkatdhetarë.
Më lejoni që në emër të Federatës Panshqipëtare Vatra, të Kryetarit të sajë Dr.Gjon Bucaj, dhe të të gjithë vatranëve, në këtë përkujtimore të 25-të të ndarjes nga jeta të Martirit Demokracisë shqipëtare Nik Mrnacaj, t’ju shpreh ndiesitë më të larta shpirtërore, familjes, të afërmëve dhe dashamirëvë të Familjes Mërnacaj. Përkujtimi vit për vit i këtij martiri te demokracisë i bën mirë vetë familjes, të afërmve, komunitetit shqiptaro- amerikan dhe në tërësi kombit shqipëtar.
Nika humbi jetën duke u këthyer nga një veprimtari e shenjuar kombëtare, duke u kthyer nga një demostratë kundër regjimit komunist të Tiranës, regjimit më të egër e më mizor të të gjitha kohërave. Me pjesëmarrjen në këtë demostratë Nika, kishte shprehur indinjatën dhe forcën e karakterit të tijë si bir i Kelmendit kundër regjimit komunist, papajtueshmerinë e Familjes Mrnacaj me kalvarin e burgjeve e internimeve dhe ndiesite e malesorit trim në një vend të lirë sic është Amirika.Në këtë kuptim kombi e ka për detyrë ti nderojë martirët e vet. Vetëm keshtu e keqja nuk harrohet dhe vetëm kështu plagët e diktatures shërohen.
Kombi ynë nuk i ka zgjdhur akoma tërësisht problemet e veta madhore. Trojet tona ne Maqedoni, Preshevë , Bujanovc,Mal te Zi e Camëri janë nën trysninë e shpërnguljes deri në cfarosje. Dje më 9 maj u derdh gjak shqipëtar në Kumanovë por duket se kurthe e prita të tjera janë bërë gati në shumë vende të tjera kundër shqiptarëve. Politikanët shqiptarë janë të zënë me punë paresh e ryshfetesh dhe nuk kan kohë të merren me punët e kombit. Prandaj s’duhen harruar Nik Mrnacaj me shoket e tij martirë, sa kombi ka plagë të pa shëruara.
Martirëve nuk mafton t’ju bëjmë përkujtimoret, ose emrat e tyre t’jua vemë shkollave e rrugeve, kjo është fare pak për to. Ata kane dhënë jetën për lirinë , demokracinë, prosperitetin dhe bashkimin e kombit. Vetëm kur të realizohen këto atëhere ne i kemi kryer obligimet tona me martirët dhe duke u përulur mbi varret e tyre te themi me gojën plot :” I nderuar qoftë kujtimi i martirëve”.
E nderuar Familja Mrnacaj, në këtë përkujtimore të 25-të të Nikës edhe një herë ju shpreh ndiesitë më të larta të të gjithë vatranëve, duke u përulur me respect përpara tij e duke lutur zotin që shpirti I tij të prehet në paqe e përjetësi. I nderuar qoftë kujtimi I tij.
Në përfundim të veprimtarisë u organizua ceremonia e ngritjes së Flamurit Kombëtar Shqiptar, që do të valvitet aty për një javë në krah të Flamurit Amerikan.
LEIN- NDERKOMBETAREVE:JO VLERESIM I NJEANSHEM PER ZHVILLIMET NE MAQEDONI
KOMUNIKATË/
(Lidhur me zhvillimin e ngjarjeve në Maqedoni)/
Prishtinë,10 maj 2015/
Lëvizja Europiane për Integrime Ndërshqiptare (LEIN) me shqetësim të thellë po endjekë zhvillimin e ngjarjeve nëMaqedoni (FYROM). Sulmet e armatosura të ndërmarra nga ushtria dhe policia maqedonase, duke vënë në përdorim gjithë makinerinë e rëndë luftarake tokësore dhe ajrore kundër vendbanimeve shqiptare në qytetin e Kumanovës, duke sulmuar popullsinë civile pa mëshirë tregon më së miri gjendjen e mjerueshme dhe të padurueshme të popullsisë shqiptare në Maqedoni. Këto operacioneterroriste luftarake, të ndërmarra nga forcat ushtarake e policore maqedonase kundër popullsisë civile shqiptare,padyshim përbëjnë krime lufte kundër popullsisë civile.Pavarësisht pretekstit, nuk mund të klasifikohen ndryshe, pos fillim i një lufte të armatosur.
Luftimet kanë filluar ditëve tëfundit në Maqedoni, ndërmjet njësiteve policore dhe ushtarake tëFYROM-itdhe njësiteve të Ushtrisë Çlirimtare Kombëtare,ecila në prononcimet publike bën të ditur se luftonpër të fituar të drejtat dhe liritë njerëzore të shqiptarëve, të mohuara skajshmërisht nga shtetinë të cilin e përbëjnëgjysmën e popullsisë të përgjithshme.
Shqiptarët në Maqedoni janë shtetformues, janë popullsia shumicë, nga të cilët edhe varet ekzistenca apo mosekzistenca e këtij pseudoshteti, por janë trajtuar dhe denigruar skajshmërisht nga aparaturat e pushtetit maqedonas, duke e përdorur aparatin shtetëror si instrument për t’i shtypur në format më barbare shqiptarët, duke e anashkaluar edhe jetësimin e Marrëveshjes së Ohrit.
Fatkeqësisht, edhe pjesa e pushtetarëve shqiptarë në Qeverinë e sotme të Maqedonisë,por edhe në ato të mëhershmet, janë instrumentalizuar keq, duke u bërë pjesë e brutalitetit tëqeverisë maqedonase, pa bërë as përpjekjet minimale për mbrojtjen e popullsisë shqiptare. Ata në vend që të ndalojnë represionin dhe terrorizimin e popullsisë shqiptare nga forcat ushtarako-policore maqedonase, i bëjnë thirrje popullatës duarthatë për durim e vetpërmbajtje! Dhe nuk bëjnë asnjë lëvizje për t’u distancuar nga politika dhe veprimet terrorizuese, ashtu siç nuk bënë asgjë as pas zbardhjes së rastit Sopoti, Monstra e dhjetëra rasteve të tjera montruoze, të montuara nga shteti kundër shqiptarëve, për të cilat kanë qenë në dijeni që në fillim.
Edhe përkundër gjithë kësaj shtypje, shqiptarët kanë ditur ta ruajnë vendin, gjuhën, ndërgjegjen kombëtare si dhe solidaritetin e tyre etnik. Ky popull e ka dëshmuar dhe shpallur këtë ndjenjë kombëtare me anë tërezistencës që i ka bërë asimilimit të huaj ndër shekuj.Pas gjithë atyre luftërave, krimeve në masë, terrorit, gjenocidit, djegieve e shkatërrimeve, ka qënduar dhe ka dalë fitimtar në saje të bijve e bijave të rezistencës, pra edhe të luftëtarëve të Ushtrisë Çlirimtare Kombëtare.
Populli shqiptar gjithmonë e ka ndihmuar dhe e ndihmon njëri-tjetrin në rast rreziku, pavarësisht kufijve administrativë që na ndajnë.
Popullin shqiptar në Maqedoni gjendja e padurueshme në të cilin është katandisuar që nga përfundimi i luftës më 2001, eka detyruar tëluftojë për të drejtat e veta, sepse pushteti maqedonas i vrau njerëzit më të devotshëm në prita e pabesi, e burgosi një pjesë të madhe tëish luftëtarëve të UÇK-omit, disa prej të cilëve i dënoi meburgime të përjetshme, sabotoi çdo iniciativë që kërkonte liri e barazi, shkatërroi çdo perspektivë të shqiptarëve. Mbase të gjitha veprimet antishqiptare arsyetohen me afrimin gjithnjë e mëtë madhtë pushtetit maqedonas me aleancat serbo-ruse, siç ishte edhe rasti i fundit, i datës 9 maj, kur njëkohësisht me ofensivën kundër popullsisë shqiptare në Kumanovë, presidenti i Maqedonisë, Ivanov, së bashku me presidentin serb Nikoliq, ishin të vetmit nga shtetet e Ballkanit që iu bashkuan presidentit rus Putin në paradën e Moskës.
Udhëheqja maqedonaseduke ia mohuar të drejtat elementare popullsisë shqiptare, gjysmës së popullsisë së përgjithshme të këtij vendi,gaboi rëndë sepse tëtashmen dhe tëardhmen e Maqedonisëtentoi ta ndërtojëpa themele.
LEIN mendon se Maqedonia mund të jetë shtet dhe të ndërtohet si i tillë e modern nëse atë e duan shqiptarët, ata janë shumicë dhe u takojnë të drejtat e tyre. Është praktikë e keqe dhe e tejkaluar e cila u takon shekujve të kaluar, që pakicat-minoritetet ta sundojnë shumicën.
Siç e dimë Maqedonia është shtet i brishtë, ka qenështet i brishtëdhe artificial edhe kur është formuar si republikë në kuadër të RSFJ-së, me një sipërfaqe prej rreth 26 mijë kilometrash katrorë, me njëpopullsi tëpërzier prej mbi 2 milionë banorësh, ku mbi një milion prej tyre janë shqiptarë, pra e përbëjnë popullsinë shumicë.
Padrejtësitë ndaj shqiptarëve të Maqedonisë i tejkalojnë të gjitha caqet e mohimit të të drejtave dhe lirive njerëzore, ata jetojnë pa të drejtën e shtetësisë, pa të drejtën e gjuhës, pa të drejtën e identitetit, pa të drejtën e kombit, pa të drejtën e të qenurit shqiptarë, pa të drejtën e të jetuarit të lirë dhe të barabartë. Të gjithë e dimë se Maqedonia është e arnuar me copa tëvjedhura tëhistorisë, tëgjuhës dhe shtetësisësë popujve fqinj. Institucionet e Maqedonisë janë të kalbura, ato duhet tëndryshohen dhe tëpërtërihen rrënjësisht, nëse don të ekzistojë, ku shqiptarët duhet të kenë vendin e merituar si shtetbërës.
Shqiptarët në Maqedoni janë në të drejtën e tyre, janë nëvendin e tyre, kanëhistorinë e tyre të pandërprerë mijëravjeçare, kanëkulturën dhe trashëgiminë e tyre, kanë identitetin kombëtar.
LEIN mendon dhe beson se nuk do të ketë Maqedoni pa faktorizimin e shqiptarëve, pa respektimin dhe kultivimin e të drejtave të tyre. Durimit i ka ardhur fundi në Maqedoni, shqiptarët duan dhe meritojnët’i gëzojnë të drejtat e tyre. Të vetmit autoktonë në Maqedoni janë shqiptarët. Ka adhur koha e shembjes së idhujve të rremëdhe e ndërtimit të historisë dhe të shtetit maqedonas mbi gënjeshtra, të pavërteta e falsifikime.
LEIN u bën thirrje shqiptarëve në Maqedoni, që të mos bëjnë luftë vëllavrasëse. U bëjmë thirrje pjesëtarëve shqiptarë në polici, ushtri e në organet tjera të rendit, që të refuzojnë pjesëmarrjen në operacione luftarake kundër njësiteve të Ushtrisë Çlirimtare Kombëtare. U bëjmë thirrje të gjithë deputetëve shqiptarë të Kuvendit të Maqedonisë që të distancohen nga terrorizmi shtetëror kundër shqiptarëve, sepse historia do të na gjykojë.
LEIN i bën thirrje botës së qytetëruar, mekanizmave ndërkombëtarë që të mos i paragjykojnë dhe vlerësojnë njëanshëm problemet në Maqedoni, sepse lufta mund të merr përmasa të tjera. Solidarizimi me kërkesat e Ushtrisë Çlirimtare Kombëtare, sjellë deri tek zgjidhja më e shpejtë dhe pa gjakderdhje të mëdha për të dyja palët.
Sektori për Informim i Lëvizjes Europiane për Integrime Ndërshqiptare (LEIN)
Populli shqiptar në Maqedoni është i padëshiruar për Nikolla Gruevskin
Nga Skënder KARAÇICA- Çikago/
SHSHA-ja në Çikago përmes një deklarate për opinion,denon dhunën ndaj shqiptarëve në hapësirën e vet etnike në Kumanovë nga skenarët e kurdisura mirë në boshtni pansllavist të dirigjuara nga Moska dhe Beogradi e të miratuara me duart e përgjakura të Nikolla Gruevskit.Është thënë kohëve të fundit se çështja shqiptare nën Maqedoni ka mbetur në margjinate kohës dhe në mëshirën e pushtetit aktual që ndaj ,,pakicës shqiptare,,me barasvlerën me pakicat tjera,parreshtur po i përjeton skenarët vrastare dhe të insttrumentalizimit të shpalljes fajtor kolektiv për gjoja ,,situatën politike,,në këtë vend me një të ardhme të pasigurt,thotë SHSHA-ja në Çikago.
Kjo që po ndodh në Kumanovë,thuhet më tej në reagimin e kësaj organizate politiko-kombëtare,tregon qartë se deri ku ka mbërri pika e kulmit antishqiptar që nga vitet e pas Luftës së Dytë Botërore(1941-2015)që asgjë nuk ka ndryshuar për të mirë dhe për avancimin kushtetues me manndamentet e reja të subjektivitetit(shtetformues)dhe në shkallën e pabarazisë(të pakicës me pakicat tjera)saherë që ka nevojë pushteti sllavomaqedonas e përdor forcën ushtarko-policore kundër shqiptarëve,thuhet në këtë reagim të SHSHA-së.
Partitë politike shqiptare(BDI-PDSH)në këtë kohë të rëndë politike në Maqedoni me shumë janë marrë me ,,pushtetin,,se kush po ia bën (mat)tjetrit dhe kush më i pari do të shkoj në korridorët e qeverisë për ,,kualicion,,dhe çështjen shqiptare e kanë lanë në mëshirën e dy-tri fletëve të Marrëceshjes kornizë të Ohrit,e cila as dje e as sot nuk paraqet asnjë vlerë Jurdike(kushtetuese)për çështjen e lirive njerëzore,të barazisë dhe të avancimit kombëtar të popullit shqiptar në hapësirën e vet etnike në Maqedoni.Rrethimi policoro-ushtarak i Kumanovës dhe vrasja e shqiptarëve të pafajshëm tregon më së miri fytyrën e regjimit të Nikolla Gruevskit se populli shqiptar në Maqedoni është i padëshiruar për ,,ligjet e tij kushtetuese,,tashmë të njohura për të gjithë ne në Ballkan,thotë për opinion SHSHA-ja.
Për orët e kurdisura antishqiptare të boshtit pansllavist,SHSHA-ja i bënë thirrje diasporës shqiptare në Amerikë që të bashklohen më Ligën Qytetare Shqiptaro-Amerikane (LQSHA-ja)Joe DioGuardi dhe po me programin e qartë lobues të këtij asociacioni kombëtar të veprojmë të bashkuar si në kohën kur po ky zë i artikuluar mirë do të çonte mesazhin e qartë në institucionet mëtë larta të shtetit amerikan në Kongres dhe Sanat dhe në mekanizmat tjerë të diplomacisë amerikne për të afruar ndihmën e SHBA-së që të jetë më afër sot në Ballkan për çështjen e (pa)zgjidhur drejtë të çështjes shqiptare në hapësirëne vet etnike dhe në Maqedoni,thuhet zëshëm nga Çikago.
“SURGITE, MORTUI! – LE TE NGRIHEN TE VDEKUNIT!
Shkruan: Prof.Sami Repishti/
Ridgefield,CT.USA.-Kohet e fundit, shtypi gjerman ka trajtue “problemin” e nji nazisti 93 vjeçar, Oskar Gruening, “llogaritar ne Auschwitz” (1944).
Jehona e kesaj fushate ka perfshi Europen dhe ka arrijte edhe ne SHBA. Ne nji artikull-opinion te gazetares Anna Lauerbeck, editore e gazetes Tagespiegel, çeshtja “Gruening” trajtohet per efektin e saj ne popullsine gjermane, per menyren si e kaluemja naziste ka afektue opinionin publik gjerman, dhe per mundesite e nji kuptimi ma te mire te periudhes naziste ne Gjermani.
I pandehuni Gruening akuzohet si”…pjesmarres” ne vrasjen (murder) e te pakten 300.000 te internuemesh, shumica hebreje nga Hungaria. Gjate viti 1944, ai deshmoi zbritjen e kolonave nga treni, hymjen e te internuemeve ne kamp, ndamjen e tyne ne dy grupe: te fortit per pune te detyrueshme, dhe te pa aftit per denim me vdekje. Ai nuk reagoi.Ai nuk deshmoi per terrorin qe pau me syte e vet. Ai u mbulue me heshtje te plote…nga turpi, nga pesha e fajit, nga frika e denimit.
Gruening ashte keshtu nji tjeter ekzemplar i te ashtuquejtunit fenomen i “banalitetit te se Keqes” (siç e percaktoi Hannah Arendt); krime te perbindeshme, masive, jashte aftesise sone me kuptue e spjegue- siç ka qene rasti “holokaust”- gjate L2B, te kryeme nga individe medioker, pa asnji vlere intelektuale ose morale,, elemente robote qe veprojne simbas urdhenave te dhanun nga nalt, pa pyete, pa nevoje sqarimi te permbajtjes se urdhenit, pa deshiren me parashikue efektin shkaterrimtar te aksionit vrastar…!
Interesimii popullit gjerman per kete gjykim u rrit edhe ma shume sepse ne te gjithe deshmine e tij, Gruening nuk zuni me goje fjalen “vrasje” (murder) por u shpreh se eliminimi i te internuemeve ka qene “i rregullte” dhe “i paster”, nji akt rutinor qe konsumoj me precision 5.000 viktima ne dite”. Vetem nji dite ai u prek kur nji roje SS vrau me dru nji femij qe vajtonte nga uria. Gruening u prek…! Ne spjegimin e tij ai deklaroi:”Mos harroni se ma ne fund, keshtu veprohej ne kampet e perqendrimit…!” Gjyqi kunder Gruening vazhdon ende. Popullsia gjermane reflekton mbi te kaluemen….
Ky gjyq ka nji randesi te posaçme sepse mund te jete i fundit. Qenga viti 1945 e deri sot kane kalue 70 vjet. Por dalja e krimineleve para gjykatave gjermane detyron breznite tona me rishqyrtue: ç’fare na kujtojne krimet e djeshme, siregojme na sot, me qellim qe te mos perseriten neser?
Nga reagimi si rrjedhim i se kaluemes varet jeta e jone politike sot. Nga mesimet e marruna, na percaktojme trajektoren e edukimit te femijve tone. Gjermania ka qene dhe mbetet nji nga vendet ma tekulturueme ne bote. Por eksperienca naziste akuzon rande kulturen gjermane, dhe na tregon se edhe nji shoqeni mjaft e kulturueme gabon dhe rreshqet ne pellgun e krimit kolektiv. Kultura qe ngren nivelin tone si qenie njerezore, kultura qe mbjell ne zemrat tona idealin e njeriut te lire e me dinjitet, si epiqendra e gjthe veprimeve dhe qendrimeve tona, deshton para forces brute te legjoneve te djallit qe perfaqesojne “kulturen e vdekjes”, siç e shohim sot, sidomos ne Lindjen e Mesme, ne qendren e ish qytetnimit arab….
Para se emnat, shifrat e tregimet e vuejtjeve tona te se kaluemes te marrin konotacione abstrakte, para se te bahen objekte diskutimesh akademike e mjete propaganda nga “donkishotet” e klasave politike –cilado qofshin ato- na duhet te ndermarrim me vendosmeni te shumaneshme –dhe pa sentimentalizmin e njeriut/qytetar, ne kete rast shqiptar- zbulimin e thelbit te karakterit tone, dhe te mentalitetit qe kemi formue e qe na drejton sot. Na duhet te njohim veten kur themi “une jam shqiptar!”
Nuk mjafton leximi i tregimeve te vuejtjeve nen rregjimin diktatorial – na qe kemi perjetue fashizmin italian, nazismin gjerman dhe komunizmin “internacionalist” (maske e pansllavizmit agresiv). Na jemi ngope me ushqimin e tyne helmues. Po, e kemi luftue! Po, e kemi perkrahe, e sidomos e kemi pranue me koke ulun per dekada te gjata. Para nji gjendje te tille, na detyrohemi moralisht me tregue mirenjohjen tone per te gjithe ata, vellazen e motra, qe gjeten guximin e duhun me luftue per lirine e vendit gjate pushtimeve te hueja, dhe per demokraci gjate dekadave te terrorit komunist. Keta heroj dhe heroina te diteve tona kane shpetue nderin dhe dinjitetin e mbar kombit tone!
Ata qe moren rrugen e turpit te bashkepunimit me okupatorin, ose qe sherbyen besnikerisht ne legjonet vrastare te “diktatures se proletariatit” duhen perbuze. Edhe historia e jone, e nji vendi te vogel, ashte nji monedhe me dy faqe; bashke me lavdine e fitueme duhet te skuqemi nga turpi i shnjerezimit ku kemi ra ne disa epoka. Bashke me duertrokitjet, na duhet te gjejme forcen morale me denue te kaluemen tone poshtenuese, me denue te gjithe ata qe zbriten kombin tone ne pellgjet e nenshtrimit, e te krimit politik. Duhet denue krimi, duhet pranue pergjegjsia, e duhet te punojme drejt rindertimit moral…ne se duem te pengojme vdekjen tone morale qe mund te vij nga amnezia e plote e se kaluemes.
Sot, viktimet e terrorit te çdo ngjyre luten: “Mos na harroni!”Sot, kriminelet, ustallaret e ferrit e terrorit komunist kercenojne me perseritje te terrorit, ne vend te kerkimit te faljes se krimit te kryem. Nga leximi i procesit te kriminelit nazist Gruening, m’u kujtue spjegimi i komandantit te kampit te perqendrimit komunist ne Saver,Lushnje, (emni nuk me kujtohet), pellgu i zi ku humben jeten qindera e qindera femije, sidomos femije, gra e pleq – te gjithe qytetare te pafajshem. Sot, ai jeton i qete (ne se jeton akoma) aty ka ku ka qene ma pare, dhe flet, pa pike turpi e pa bremje ndergjegjje per vuejtjet e torturat e ushtrueme mbi viktimet e kampit: “Ashtu ishte koha!…Na kishim urdher….Ç’te beja une?…Te kundershtonja?”
Ky ashte kulmi i banalitetit qe karakterizoi mediokritetet e pushtetit te terrorit. Dhe “e keqja” zhvillohet “normalisht” deri ne masaker kolektive, deri ne çfarosje. E pamundura bahet e mundur nga banalitetii roboteve te indoktrinuem, pa mend pa zemer ne kampet e internimit per te pafajshmit per 45 vjet me rradhe te mbyllun ne kasolla prej balte me mure prej kashte…!
Jo, ovella katil: mos kundershto! Zbato me perpikemeni urdhenat e marrun nga nalt, vrit, shndero, rrah me drue, ngordhe me uri, moho sherbimet mjeksore, mos lejo arsimimin e femijeve, pengo vizitat familjare, …dhe mos harro “plotesimin e normes” ditore dhe ndeshkimin e te dermuemit, telodhunit nga mosha e smundja qe nuk plotesojshin “normen”, …ne vend qe te punosh ne nji ferme ose fabrike ku buka fitohet me djerse e ndershmeni…! Kriminale!
Jo, o vella katil: mos kundershto! Per turpin tand e te kombit qe ti i perket…! Sepse ti , bashke me kryekriminelet e piramides shtetnore jetoni sot jeten e qete…e jo ne kasolle balte. Asgja nuk ngjau ne te shkuemen! “E kaluara e kaluar, e shkuar…! Harrojeni, e te fillojme perseri…! Dhe ndoshta behemi edhe deputete , edhe ministra, pse jo? Shqiptare jemi ne…bijte e kesaje toke…” ne vend qe te punojshe ne ndertim, ne arsim, ne shendetesi aty ku buka fitohet me djerse e ndershmeni Groteske!
Sot, kercenime te fshehta e te hapura u bahen viktimave akoma te frikesueme nga jeta e veshtire per dekada te gjata, viktimave qe nuk kane guximin me kerkue banesat e tyne te sekuestrueme 70 vjet ma pare…Absurde!
E gjithe kjo katrahure nuk sherohet me fjale e fjalime. Duhet aksioni! Ne vendet europiane ku “pastrimi” i krimineleve ka perfundue me sukses, popullsia e çlirueme ban hapin e dyte, perpjekjen me qetesue ndergjegjet e trazueme me akte bamirese, ndihme per te tjeret: te vorfen, emigrante, azil politik, mundesi me rifillue nji jetete re etj. Por shqiptaret qe i ka lane mbrapa zhvillimi i shpejte europian (e te kenaqun me “supen ideologjike”), per njirindertim moral duhet “pastrimi” i shoqenise nga elementet toksike te kriminalizuem dhe frika qe ata ende shperndajne.
“Ligji mbi dosjet dhe lustracionin”, ashtu si u paraqit ne Kuvend me 30 prill 2015 nuk duket se synon “pastrimin”, kondita kryesore per nji proces qe naqeteson ; nji domosdoshmeni per nji periudhe te re ne historine tone, dhe hymjem ne fazen e dyte te procesit, humanizimin e shoqenise sone shqiptare dhe pyetjen “perse” ngjau katastrofa e jone? Me spjegimin e arsyes se katastrofes vjen mirekuptimi dhe qetesimi i shpirtenve tone qe sot ne Shqiperi jetojne akoma te trazuem.
Ligji irii “dosjeve” per “lustracion” nuk permbushe kete mision. Me pushtete ne duer te caktueme e te akuzueme per fryme absolute, te zhytun ne krim e korrupsion qe kontrollojne jeten publike te vendit, nuk ndertohet as shteti, as shoqenia civile e paster shqiptare. Ligji i ri konfirmon sundimin e “personit”, te “titullarit” te nji dikasteri qe vendos cili “zyrtar” mund te hetohet e cili jo – pa arsyetim ligjor!- Ky ashte nji shantazh i turpshem, i hapun, qe do te kthej “zyrtaret” ne sherbetore besnike te “titullarit”…ashu si jane sot deputetet partiake te Kuvendit, “kukulla” te kryetareve te partive perkatese… e jo te zgjedhun nga populli…individe qe shiten e blehen, si dhente ne tregun e fshatit…!
Ashte patetike me lexue ne shtypin shqiptar se Kuvendi i Republikes se Shqiperise percaktohet si nji grumullim ku “…gjysma e Kuvendit, ne mos me shume, perbehet nga njerze pa asnje kontribut politik e publik, por jane ca tregetare, kontrabandiste, biznesmene qe vijne edhe nga bota e krimit, e kriminele safi qe ende nuk kane shperlare dosjet e tyre dhe nuk dine endeke emer te perdorin si zyrtare, per shkak te llagapeve qe mbanin kur trafikonin droge e prostitucion!” Fatkeqsi kombetare!
Vitet kalojne. Shumica e ish te persekutuemeve kane vdeke pa i pare “dosjet” Familjet e tyne vazhdojne jeten e mjerimit, vorfenise e harreses nga “bota e re”, jete qe filloi me 1945 dhe vazhdon edhe sot 70 vjet ma vone Shume nga ata qe mbijetojne nuk kane as fuqine e duhun, as aftesine praktike me imponue hapjen e dosjeve dhe lustracionin e ndershem, nji kerkeseelementare per sherimin kombetar….
Keshtu, ata jane “te denuem” me ba nji ekzistence pa drejtim, pa mjete, pa shprese per nje te ardhme me dinjitet, per vete dhe per femijte e tyne. Ndersa ata qe “sundojne”, qe drejtojne institucionet tona shtetnore, shkruente gazetarja Luljeta Progni ne Panorama”…kane frike nga e kaluara, kane frike se humbasin pushtetin e trasheguar, kane frike se u rrenohen bizneset e ngrituna pa te drejte mbi asetet kombetare, kane frike nga demokracia, kane frike nga e verteta…!
Sot, edhe une kam friken time.Me 30 prill 2015, ne rruget e Durresit, falangjistet pro-fashiste u perpoqen, me pengue fushaten elektorale paqesore te kandidatit te opozites, veprimtari qe na kujton Shen Petersburgun ne 1917, Romen e vitit 1922, Nurembergun e viteve 1932-33. Fashizmi si kult i dhunes qeveritare, pavaresisht nga ngjyra, nuk do te kaloje ne Shqiperi. Nuk besoj se do te kene sukses, keto grupe rrugaçesh qe kerkojne kthimin e se kaluemes diktatorjale. Po ata mund te kene sukses ne pergatitjen e nji tragjedie te re shqiptare!
Atehere, ndoshta te vdekunit do te ngrihen nga varret – e te shpetojne te gjallet qe sot kane vdeke…!
Skenarët e Gruevskit për shkatërrimin e Maqedonisë
Shkruan: Enver Bytyçi/
Nga ora 04 të mëngjesit e gjatë gjithë ditës së sotme forcat policore e forca tjera special kanë rrethuar lagjen e Trimave në Kumanovë, të banuar nga shqiptarët, duke krijuar një skenë horror të lakmueshme dhe për regjizorët e Hollivudit. Eshtë thënë se këto forca të krimit shtetëror maqedonas të Nikolla Gruevskit po luftojnë kundër disa uniformave të armatosura, “të ardhura nga një vend fqinjë” e që në fjalorin qeveritar ato konsiderohen si terroristë.
Se kjo ngjarje ishte e paralajmëruar, kjo tashmë dihet, sepse nuk është as e para dhe as e fundmja. Para disa javësh Gruevski tha se 40 “terroristë shqiptarë” linçuan një postë policie në rrethinat e Shkupit. I kishte numruar kryeministi me dylbi dhe nuk i dolën as 39, as 41, por plot 40 “terroristë” shqiptarë, të cilët nuk e dashkan Maqedoninë dhe stabilitetin e saj. Në fakt skenaristët, regjizorët dhe aktorët e ketyre sulmeve barbare mbi shqiptarët nuk kanë mundur ta ndërtojnë alibinë të besueshme. Nga ata 40 “terroristë” nuk iu mësua meri e mbiemri askujt. A mos kemi të bbëjmë me një provokacion shtetëror për destabilizimin e vendit dhe homogjenizimin e maqedonasve rreth një diktatori “modern”, Nikolla Gruevski?!
Policia dhe forcat special maqedonase sot vranë 5 shqiptarë të pambrojtur, civilë, midis tyre edhe një fëmijë 8 vjeç. Forcat shtetërore kudo në botë, nëse luftojnë, përballen me njerëz të armatosur, jo me civilë dhe fëmijë. Gruevski, ashtu si Milosheviçi bën përjashtim. Ai edhe fëmijët shqiptarë i ka klasifikuar si “terroristë”. Kjo është shumë e rëndë. Kjo duhet ta bëjë kryeministrin e presidentin e Maqedonisë të japin dorëheqjen. Kjo duhet ta bëjë Hagën dhe gjyqi n e saj të nisin proçedurën e ekstradimit të të gjithë përgjegjësve për vrasje fëmijësh e civilësh në Maqedoni, në krye të të cilëve gjendet Nikolla Gruevski.
Uniformat e shtetit nuk rrethuan terrotistë, por lagjen më të varfër të banuar me shqiptarë të një qyteti, i cili përmbledh brenda vetes disa data dhe ngjarje simbolike, duke filluar nga viti 1912 e deri më 9 qershor 1999. Dhe Gruevskit simbolikat i pëlqejnë më shumë sesa i pëlqenin Milosheviçit. Domethënë nuk u rrethuan “terroristët’, të cilët fare mirë mund të izoloheshin në kufi ose afër kufirit. Por u izolua, sulmua, torturua dhe u terrorizuan mijëra banorë shqiptarë të një lagjeje të qytetit të Kumanovës, ndërkohë që lagjet e banuara nga qytetarë të etnisë maqedonase pinin kafet e paradites rehat e të patrazuar. Kjo do të thotë se kjo ngjarje nuk ka kazus. Po ama ka motiv.
Motivi i Gruevskit e qeverisë së tij ,si dhe presidentit Ivanov është dëestabilizimi i Maqedonisë. Nuk janë ë nuk mund të jenë shqiptarët destabilizuesit e kësaj Republike ende të padefinuar, jo për fajin e shqiptarëve. Nëse ka e do të ketë qytetarë dhe njerëz të interesuar që Maqedonia të qëndrojë stabile, në paqe e në harmoni etnike, ata janë e do të jenë shqiptarët. Nuk flas për shqiptarët e llojit çfarë i kemi në drejtimin e politikës në Maqedoni, pra nuk flas vetëm për Ali Ahmetin, i cili erdhi në pushtet me flamurin e nacionalizmit dhe e përdori atë flamur për interesat e tij personale e klanore. Nuk flas as për Mënduh Thaçin, i cili ia mban besën shefit të shërbimit sekret të Maqedonisë dhe nuk e ka për gjë të bëjë pabesinë e radhës për shqiptarët. Flas edhe për kryeministrin e Shqipërisë, për drejtuesit kryesorë të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës që sot e sa vite janë në pushtet, si dhe për të tjerë politikanë, të cilët e kanë përdorur dhe e përdorin nacionalizmin si kalë beteje për pushtetin e pasurinë e tyre të paligjshme, për të mbrojtur lidhjet me korrupsionin e krimin e organizuar, me trafikun e drogës dhe të qenieve njerëzore. Dikush prej tyre ka abuzuar me gjakun e dëshmorëve në Kosovë e Maqedoni, dikush tjetër me jetën e viktimave të vrara në protesta të dhunshme, si ajo e 21 janarit 2011. Ndryshe nuk ka si shpjegohen deklaratat e dy ministrave shqiptarë të Punëve të Jashtme, Thaçit e Bushatit, ku bëhet fjalë për “ulje tensioni”, sikur të ishte ballafaquar ndonjëlloj “intifade” midis policëve maqedonas dhe të rinjve e studentëve shqiptarë. Pea, sikur të mos kishte ndodhur asgjë më shumë, as gjakderdhje e njërezve të pafajshëm e të pambrojtur, jeta e të cilëve duhej mbrojtur edhe në kushte lufte. Nuk ka si shpjegohet pelegrinazhi i Thaçit, Ali Ahmetit dhe Ramës para tri-katër ditësh në Maqedoni, nuk ka si shpjegohet heshtja e tyre para masakrës së Kumanovës.
Kjo lidhje me krimin i bën udhëheqësit e sotëm në pushtet në territoret ku banojnë shqiptarët të pafuqishëm të reagojnë kundër një Milosheviçi të ri në Ballkan, i cili nuk ka asnjë qëllim tjetër, përveçse shkatërrimit e ndarjes së Maqedonisë, eleminimit të shtetësisë së saj dhe copëtimin e vendit sipas oreksit të Serbisë, Greqisë dhe Bullgarisë nën monitorimin e Moskës.Shpesh herë kjo që ka ndodhur sot shpjegohet me akuzat e Zaiev, shefit të opozitës maqedone, për qeverinë e Gruevskit përmes publikimit të përgjigmeve skandaloze. Por akuzat e Zaievit dhe protestat që kanë filluar në Shkup e kudo, janë motivi ndërmjetës, konjuktural, i dhunës kundër shqiptarëve. Ose më saktë, mjeti për të realizuar skenarin e shkatërrimit të shtetësisë së Maqedonisë.
Presidenti maqedon, Ivanov, u kthye nga Moska me instruksione të reja për destabilizimin e vendit e për ta shndërruar atë në një Ukrainë të Ballkanit, siç paralajmëronte para pak ditësh një zyrtar rus. Ai mblodhi Këshillin e Sigurisë, por përjashtoi pjesmarrjen e shqiptarëve në këtë mbledhje. Mesa duket Ali Ahmeti, pavarësisht shërbimit prej plebeu ndaj garniturës maqedone, nuk është ende aq i besueshëm sa të marrë pjesë në vendimmarrjen e shtetit të Maqedonisë për aksionet e tjera të planifikuara kundër shqiptarëve.
Kjo situatë e sotmja do ta ndryshojë rrjedhën e zhvillimeve në Maqedoni. Maqedonia nuk do të jetë më si më parë. Kush do ta fitojë atë dhe kush do ta humbë? Nëse e fiton Gruevski dhe politika e tij, atëherë shqiptarët do ta kenë humbur kryeqytetin e tyre të hershëm e të sotshëm, Shkupin. Nëse fitojnë forcat progresive, ato që duan integrimin dhe paqen, atëherë banorët e Maqedonisë, shqiptarë, maqedonë e të tjerë nuk do të vuajnë më trishtimin e sotëm, terrorin e dhunën e shtetit kundër shtetasve të këtij vendi.