-Intervistë e Harilla Koçi me zotin Darling Vlora/
Darling Vlora, është pinjoll i familjes Vlora, pasardhës i Ismail Qemal Vlorës. Prej vitit 1998, ai jeton e punon në veri të Italisë, por lidhjet me vendin e vet nuk i ka ndërprerë asnjëherë. Udhëton shpesh në Shqipëri dhe mban kontakte të rregullta me emigrantët shqiptarë në Lombardi e më gjerë. Në një intervistë për ATSH-në ai tregon se ka lindur në Tiranë, më 1967 dhe është djalë i Ismail Vlorës (1920-1990) dhe Esma Hurshitit (1926-2012). I ati ishte djali i madh i Qamil bej Vlorës (1895-1950) dhe Ylvije Dyrmishit (1900-1972), ndërkohë që Qamil bej Vlora ishte djali dhe fëmija më i vogël i Ismail Qemal bej Vlorës. “Lindur më 1920 (një vit pas vdekjes së Ismail beut) im at pati fatin të trashëgonte emrin e nderuar të gjyshit të tij”, tregon mes të tjerash Darlingu.
Darling Vlora i ka kryer studimet e mesme në Tiranë, por për motive politike nuk mundi dot të vazhdonte studimet e larta. “Duket çudi por fakti është që djali i Ismail beut (pra gjyshi im), u dënua me burgim gjatë viteve të para të regjimit diktatorial, të njëjtin fat, edhe pse për pak kohë, pësoi edhe babai im dhe kështu, në forma nga më të ndryshmet, lufta e klasave vazhdoi edhe tek ne”, tregon zoti Vlora, ndërkohë që shton se, “kam marrë pjesë që në demostratat e para kundër regjimit totalitar, në mitingjet dhe në demostratën e 20 shkurtit 1991, ku u rrëzua përmendorja e diktatorit Hoxha”. Edhe pse kishte dëshirën që të jetonte në Shqipëri, më 1998, pas 6 viteve nënpunës pranë Komitetit Shtetëror të ish-të Përndjekurve Politikë (ku gjatë kësaj periudhe ndoqi edhe Fakultetin Juridik), u largua nga Shqipëria bashkë me gruan dhe djalin e posalindur.
Në intervistën e tij ai bën një përshkrim të kontributit të familjes Vlora në historinë e Shqipërisë, ndërkohë që vlerëson vendimin e Qeverisë për kthimin në Atdhe të eshtrave të Eqrem Bej Vlorës.
1. Ditë më parë, ju ishit i pranishëm në ceremonitë zyrtare të rivarrimit të eshtrave të Eqerem Bej Vlorës. Në këtë rast, prania juaj, lidhej me atë në nderim të një personaliteti të letrave shqipe, të historisë sonë, apo të një prej paraardhësve të familjes Vlora, pinjoll i së cilës jeni?
– Prania ime në Shqipëri për të marrë pjesë në ceremoninë zyrtare të kthimit të eshtrave në atdhe të Eqrem bej Vlorës padyshim që, në radhë të parë, lidhet me faktin e përkatësisë familjare. Unë e kam ndjekur nga afër të gjithë procesin e përgatitjes së kthimit të eshtrave, deri në realizimin e tij dhe isha prezent në Shqipëri për të nderuar kujtimin e një pinjolli të shquar të familjes Vlora, ku kam nderin të bëj pjesë, por njëkohësisht edhe për të nderuar kujtimin e një figure të shquar të historisë sonë, në shumë aspekte. Eqrem bej Vlora ka qenë dhe do mbetet jo vetëm një personalitet i shquar i letrave shqiptare por një patriot, një njeri që atdheun e tij e ka dashur aq shumë.
2. Në këndvështrimin tuaj, si do ta vlerësonit ju Eqerem bej Vlorën dhe faktin që, 50 vjet pas vdekjes eshtrat e tij u sollën dhe u rivarrosën në Shqipëri me një ceremoni shtetërore?
-Eqrem bej Vlora, me dritëhije që dikush ia atribuon e dikush jo, është një figurë e shquar e historisë sonë kombëtare, me një kontribut të jashtëzakonshëm dhe mjaft të gjerë. Që i ri spikati në fushën e diplomacisë dhe letrave ku, sidomos në këtë të fundit, trashëgimia që na ka lënë e që akoma nuk është e njohur krejtësisht, është mjaft e madhe.
Fakti që eshtrat e tij u sollën në atdhe 50 vjet pas ndarjes nga jeta, nuk përbën ndonjë veçanti sa përbën fakti që ky veprim u realizua me një vendim qeveritar. Ka patur reagime sikur nëpërmjet këtij vendimi indirekt është «rehabilituar» figura e Eqrem bej Vlorës, gjë që është krejt absurde, pasi në radhë të parë, nuk ka çfarë të rehabilitohet ndërsa nga ana tjetër vetë vendimi i Këshillit të Ministrave flet mjaft qartë duke theksuar se ky vendim është marrë për vlerësimin ndaj kontributit të Eqrem bej Vlorës në letrat shqiptare.
Unë mendoj se me këtë veprim, pra me vendimin që Qeveria aktuale morri për të kthyer në atdhe eshtrat e Eqrem bej Vlorës, tregoj një pjekuri politike, duke përcaktuar fare qartë në vendimin e saj edhe motivin, pra duke bërë kështu një diferencim mbi një kontribut të pakundërshtueshëm e mbi atë ç’ka akoma, për disa, mund të jetë argument i tepërt e i kotë polemike.
3. Historia sjell edhe një fakt: kundërshtitë që kanë pasur mes tyre, në momente të caktuara, Ismail Qemal bej Vlora dhe Eqerem bej Vlora. Cili do të ishte komenti juaj për këtë?
-Midis vlorajve ka patur edhe kundërshtime dhe kjo është mëse normale. Megjithatë kjo nuk do të thotë që midis tyre ka patur armiqësi. Ky fenomen brenda vlorajve konfirmon thjesht faktin se mendimi i kundërt, ose më mirë të themi mosbashkëpunimi, është një e drejtë absolute e kujtdo. Nuk kishte pse të ndodhte që, duke qenë pinjollë të së njëjtës familje, ata duhet patjetër t’i mendonin gjërat njësoj. Kush mund të kenë qenë pasojat e këtij mosbashkëpunimi apo rivaliteti, kjo pastaj është diçka tjetër.
4.Si pinjoll i nderuar i familjes Vlora, cili është mendimi juaj: a është vlerësuar siç duhet dhe a është bërë mjaftueshëm për të nderuar figurën dhe rolin e Ismail Qemal bej Vlorës në historinë e Shqipërisë?
-Duke njohur mjaft mirë kontributin e vlorajve në historinë e Shqipërisë, sepse këtë njohje ma lehtëson shumë edhe fakti i të qenurit pinjoll i familjes, mund të them se roli i Ismail Qemal bej Vlorës në historiografinë tonë nuk e ka marrë akoma, por po e merr, vlerësimin e duhur, e po ashtu edhe vlorajt e tjerë.
Kjo padyshim lidhet shumë me faktin se Shqipëria, në 100 vjet shtet, nuk ka patur aspak një jetë të qetë politiko-shoqërore, por një jetë mbushur me ndryshime rrënjësore e periudha krejt të kundërta ideologjikisht. Nga një periudhë e vështirë e viteve të para të pavarësisë u kalua në Luftën e Irë Botërore; nga një mbretëri 10-vjeçare, në një pushtim të huaj; nga një Luftë e IItë Botërore në instalimin e një regjimi totalitar, e më pas një periudhë postkomuniste, që herë-herë ngjan me një tranzicion të pafund. Pra, në një jetesë të tillë, është e vështirë të mendohet për pozicionim figurash dhe rolesh historike. Megjithatë edhe pse figura e Ismail Qemalit gjatë gjithë këtyre periudhave asnjëherë nuk është luftuar nuk do të thotë që është vlerësuar. Megjithëse, kohët e fundit, sidomos që nga pragu i 100-vjetorit, figura e tij ka filluar të marrë pak nga pak atë ç’ka i takon. Në këtë drejtim më pëlqen të shpreh falenderimet e mia për vendimin që morri qeveria aktuale, që në ditët e para të saj, duke vendosur portretin e Ismail Qemal bej Vlorës në institucionet shtetërore. Prania e portreteve, monumenteve, data përkujtimore, etj., bën që figurat historike t’i kemi gjithmonë pranë, të reflektojmë, të mësojmë prej tyre e, mbi të gjitha, të mësohemi t’i respektojmë e nderojmë kujtimin dhe veprën.
5. Në festimet për 100 vjetorin e Shpalljes së Pavarësisë Kombëtare, a u vlerësua me dimensionet e nevojshme figura e Plakut të Pavarësisë?
-Një veprim i përkryer është gjithmonë vështirë të realizohet. Në 100-vjetorin e Shpalljes së Pavarësisë ndoshta u bë më pak nga çduhej bërë, ndoshta mund të bëhej më shumë, por ja që e përkryera nuk ekziston. Megjithatë mendoj se e rëndësishme është që roli i Ismail Qemal bej Vlorës, më tepër se u vlerësua apo jo, filloi të rikthehej në dimensionin e tij. Një histori e njohur mirë është dritë për këdo. Dhe kjo dritë filloi të përhapej nëpërmjet botimeve pafund, nga të cilët unë do veçoja punimin e Ilir Ikonomit: “Pavarësia, udhëtimi i paharruar i Ismail Qemalit”; nga bustet që u vendosën në Kaninë, Vlorë, Tiranë, Durrës, etj.; nga emisionet e ndryshme televizive, ku me mjaft interes ishte edhe dokumentari «Ismail Qemali që nuk kemi njohur», i gazetarit Roland Qafoku; nga ekspozitat, siç ishte ajo e piktorit Arben Morina i cili, në ambientet e Kryeministrisë, paraqiti portretet e të gjithë firmëtarëve të Aktit të Pavarësisë, siç nuk kishte ndodhur asnjëherë më parë; artisti Eltjon Valle realizoi një portret të Ismail Qemal bej Vlorës, portret i cili u përzgjodh nga gazeta e njohur “Dielli”» e shqiptarëve të New Yorkut për t’u vendosur në kopertinën e saj, pikërisht në muajin nëntor 2012; Nga ana tjetër, në një këndvështrim familjar, ne pasardhësit e Plakut të Pavarësisë, ishim të ftuar në festimet zyrtare, prezencë që, deri në atë kohë, na kishte munguar thuajse krejtësisht.
6. Në një këndvështrim tjetër, cili është vendi që zë në histori familja Vlora?
-Familja Vlora në historinë e Shqipërisë zë një vend mjaft të rëndësishëm.
Historia e saj është e do jetë pjesë e pandarë e Historisë së Shqipërisë duke filluar, të paktën, që nga fillim shekulli XIX, kur një nga më të shquarit pinjollë të saj, Ismail bej Vlora, njëkohësisht ndër të parët shqiptarë të atij shekulli, kundërvënien ndaj Perandorisë Osmane do ta paguante me kokën e tij, më 1829. Më pas kontributi i vlorajve vazhdon me rolin e tyre në kryengritjet kundër Perandorisë, sidomos në kryengritjen kundër reformave të tanzimatit (1847), ku spikatën Mahmud bej Vlora dhe Selim pashë Vlora, për të vazhduar në Lidhjen e Prizrenit (1878), me Mustafa pashë Vlorën, anëtar i Kryesisë së Lidhjes; në periudhën e Pavarësisë, ku, përveç Ismail Qemal bej Vlorës, spikatën Syrja bej Vlora, Eqrem bej Vlora, Et’hem bej Vlora, Qazim bej Vlora, etj.; në vitet e para të konsolidimit të shtetit shqiptar, ku shquhen Nuredin bej Vlora, Qamil bej Vlora, etj. Njëkohësisht vlorajt, pa përjashtim dhe në bllok, mbajtën një qëndrim të prerë kundër regjimit totalitar. Përveç burgjeve që ata provuan, siç është edhe rasti i Qamil bej Vlorës (djalë i Ismail Qemalit), midis vlorajve kemi edhe një martir, dhe ky është Riaz bej Vlora, i cili vdiq nga torturat, gjatë hetuesisë, në gusht të vitit 1948. Pra familja Vlora zë një vend të rëndësishëm për kontributin por edhe për prezencën e saj në një kohë relativisht të gjatë në shërbim të interesave të atdheut
Shkodra nderon studjuesin Willy Kamsi
Nga Gaspër Marku/ – “Një jetë me librin dhe për librin” ishte aktiviteti që Universiteti “Luigj Gurakuqi” i Shkodrës, në bashkëpunim me Biblioteken Universitare dhe Institutin e Studimeve Albanologjike, organizuan në detikim të studiuesit Willy Kamsi, këtij intelektuali të njohur shkodran, i cili punoi gjithë jetën në Bibliotekën e Institutit të Lartë Pedagogjik Shkodër. Aktiviteti u shoqërua me kumtesa të shumta nga pedagogët e Universitetit “Luigj Gurakuqi” të Shkodrës, si dhe drejtuesit e bibliotekes Universitare dhe asaj “Marin Barleti”, ndërkohë që për pjesëmarrësit u dha edhe një montazh fotografik mbi jetën dhe veprimtarinë e këtij studiuesi.
Drejtorja e Bibliotekës Universitare të Shkodrës, Alida Luka, vlerësoi kontributin e Willy Kamsit si punonjës i bibliotekës sidomos në pasurimin e fondit albanologjik, duke mbetur kështu një pikë e rëndësishme referimi për studiuesit. “Përmes këtij aktiviteti synojmë jo vetëm të shpalosim vlerat e kësaj figure, por edhe t’i shprehim mirënjohjen tonë”, theksoi Luka. Ajo tha se Kamsi është marrë edhe me studime historike dhe bibliografike, ka botuar një seri artikujsh, si dhe ka përkthyer disa vepra. Ndërkohë, me ardhjen e viteve të demokracisë, Willy Kamsi emërohet në vitin 1993 Ambasador i Parë i Shqipërisë pranë Selisë së Shenjtë të Vatikanit, ku e përfaqësoi me shumë dinjitet vendin tonë.
Ne kumtesen “Vepra “Saggi di Letteratura Albanese” e Ernest Koliqit, përmes përkthimit të Willy Kamsit”, Prof. Dr. Fatbardha Hoxha e renditi Willy Kamsin ndër bibliografët më në zë të Shkodrës, krahas J. Kastratit, M. Qukut, T. Osmanit, Nj. Kazazit, P. Kotrrit, M. Geros dhe Gj. Çunit. Ndërsa, Drejtori i Bibliotekës “Marin Barleti”, Gjovalin Çuni, në kumtesën e tij “Një vështrim mbi studimet filologjike të Willy Kamsit”, theksoi se “Kamsi nuk është thjesht një shfrytëzues literature, por në të njëjtën kohë është edhe krijues i bibliografive tematike, që përbëjnë një bazë të rëndësishme për çdo albanolog”.
Hapet Festivali i Librit dhe Artit Pamor në kryeqytet
Ky festival do të gjenerojë edhe dy çmime, ku autori i vitit do të nderohet me çmimin “Ardian Klosi” dhe puna më e mirë në artet pamore do të nderohet me çmimin “Danish Jukniu”/
Nga Gjergji Mima/ – Te Merkuren pasdite u hap Festivali i Librit dhe Artit Pamor, në mjediset e Muzeut Kombëtar, ku Ministria e Kulturës është pjesëmarrëse me nismën e saj më të re, “Një kafe dhe një libër”, që ka synim krijimin e hartës së kafeve letrare në kryeqytet.
Sipas MK, krijimi i kësaj harte mbetet një sfidë, por duke parë interesin në rritje të disa bareve në Tiranë që po përpiqen të nxisin të rinjtë drejt librit apo aktiviteteve të kësaj natyre, mendohet që është koha e duhur për t’iu ofruar partneritet dhe kësisoj për të nxitur këtë prirje të shëndetshme për kulturën shqipëtare në përgjithësi dhe për librin dhe lexuesin në veçanti.
Synimi i vërtetë është nxitja e të rinjve drejt një kohe të lirë aktive e sidomos të angazhuar me kulturën e librit, ku përfshihen promovime autorësh, përkthyesish, botuesish, editorësh, lexime publike me aktorë apo me vetë protagonistët e letërsisë. Kjo do të rriste potencialisht edhe rolin e kafeve të tilla si streha lexuesish dhe shkrimtarësh të rinj premtues, që mund të nxiten, sikundër e ka treguar përvoja europiane dhe botërore e letërsisë, nga një klimë e tillë pozitive ndaj artist dhe letërsisë.
Ministrja e Kulturës, Mirela Kumbaro, hapi festivalin, që është i pari në radhë nga seria e projekteve të mbështetura nga Ministria e Kulturës për vitin 2014. Ministrja Kumbaro përmendi disa nga panairet e mbështetura nga MK si, Panairi i Nëntorit 2013, Panairi i Leipzigut 2014 etj. Sipas saj, “e bukura e këtij festivali është se fjala bashkohet me vështrimin”.
Ministrja Kumbaro gjithashtu ka pergëzuar shoqërinë e librit që sot hapi skenën për “fëmijët nga mosha 5 deri në 9 vjeç”, me imazhin, fjalën dhe portretet e njerëzve të shquar të letrave e artit duke filluar me shkrimtarin tonë të madh Ismail Kadare.
Sipas MK, Festivali i Librit dhe i artit” quhet ngjarja e madhe kulturore, që u hap sot në Ditën Ndërkombëtare të Librit, Një aktivitet me përmasa të mëdha që përfshin dy fusha tejet të rëndësishme të kulturës: artet pamore dhe botimet shqiptare, i cili do të zgjasë 4 ditë, deri më 27 prill.
Ky aktivitet organizohet nga Shoqëria e Librit Shqip, që nisi të ekzistojë dy vjet më parë, nën drejtimin e të ndjerit e të mirënjohurit Ardian Klosi, me pjesëmarrjen e disa prej botuesve më seriozë shqiptarë: shtëpia botuese “Toena”, Instituti i dialogut dhe Komunikimit, “Skandërbeg Books”, “Omsca”, “Kuteli”, botimet “Dudaj”, “Botart”. Në këtë panair janë ftuar të gjithë botuesit shqiptarë, të Kosovës e Maqedonisë. Më shumë se 45 botues do të paraqiten në këtë festival me librat e tyre, autorët e promovimet.
Pjesa e arteve pamore, e pagëzuar me emrin artistik “Pamur”, do të kurohet nga profesor Vladimir Myrtezaj. Tema e arteve pamore është “Një galeri, një autor”. Të gjithë korentet artistike në vendin tonë dhe Kosovë do të kenë mundësi të shfaqen në Tiranë. Janë parashikuar gjithashtu disa njolla të tjera artistike në aktivitet që do të gjejnë vend brenda hapësirave ku do të zhvillohet ngjarja, si p.sh grupe muzikore të rinjsh liceistë, apo një festival i poezisë. Qëllimi kryesor është t’i japet sa më shumë jehonë, duke ftuar të gjithë njerëzit, të të gjitha moshave e gjinive, të vizitojnë në këtë Festival, i pari i këtij lloji në Shqipëri, i cili pritet të jetë i mbushur me aktivitete të shumëllojshme, që nga ato të artit pamor, animime muzikore e deri te forumet për letërsinë, promovime librash, lexime nga aktorë.
Ky festival do të gjenerojë edhe dy çmime, ku autori i vitit do të nderohet me çmimin “Ardian Klosi” dhe puna më e mirë në artet pamore do të nderohet me çmimin “Danish Jukniu”.
JANUZAJ U JEP FUND DYZIMEVE, ZGJEDH KOMBETAREN BELGE
BRUKSEL– Lojtari i ”Manchester United”, shqiptari Adnan Januzaj zgjodhi të jetë në dispozicion të ekipit kombëtar belg të futbollit, njoftoi sot në Twitter, Marc Wilmots, trajner i ”Djajve të kuq”. ”Mora konfirmimin zyrtar të Adnan Januzajt për t’u vënë në dispozicion të ekipit kombëtar belg”, deklaroi Wilmots. “Ky është një lajm i mirë që marr nga një lojtar i talentuar”, shtoi ai. Dy muaj nga fillimi i Kampionatit Botëror të Futbollit në Brazil, Adnan Januzaj, 19 vjeç, kishte mundësinë të zgjidhte ndërmjet Shqipërisë, Turqisë, Serbisë, Kosovës dhe të Anglisë.
Dick Marty në rolin e Nastradamusit
Shkruan:Shaban Cakolli/
Populli im i dashur, Kosova jonë e shejtë,rrallë në botë njihen popuj më të përvuajtur se ishim ne,popull i cili tërë jetën e vet e pati në revolucion
i varfur me varfërinë e skajshme ekstreme,të cilën na e sollën pushtues të shumët.Pushtuesit u sollën barbarisht ndaj nesh,ti populli im i dashur,kurrë
nuk u solle me barbari ndaj askuj.Ishe i fortë i guximshëm,optimist,të shkelën pushtues të ndryshëm,por nuk je pajtuar kurrë me robërinë.
Vërtetë e pate të vështirë,sepse u pushtove nga pushtues të fuqishëm,me përkrahëjen e aleatëve të fuqishëm,pushtimi të ndoqi gjatë.por nga gjiri yt nxore bijë e bija zemerzjarrtë të fortë si shkëmbinjë,që çda çast i kundërshtuan armikut.Kosova nuk i shpalli kujt luftë,nuk hyri të sulmoj kurrë teritoret e huaja,
ajo mbrojti lirinë e vet sa mundi,të tjerët na shpallën luftëra,hynë e pushtuan teritoret tona,nga se lakmonin pasuritë që trojeve tona ua kishte krijuar
Perendia,pushtuesit hynë në trojet tona,me gjakun tonë e skuqën çdo cep të vendit tonë,sepse trimat tanë u dolën në dyluftim ballë për ballë për
të mbrojtur pragjet e veta,me gjak e jetë.Po,pushtuesit tanë ishin qyqarë.kur nuk mundnin të mateshin me trimat tanë nëpër beteja,dridheshin tinëzisht,ua digjnin
kullat pleqëve,ua grabitnin pasurinë,vrisnin,digjnin e masakronin fëmijë,gra dhe pleq,madje dhunonin gra e vajza,se ata nuk kishin moral.
Kështu ka ndodhur nëpër shekuj me shqiptarët,për masakra,djegëje e dhunime,deri më tani asnjë pushtues mbi shqiptarët nuk kishte dalur para drejtësive ndërkombëtare!
Vetëm pas luftës së fundit të Kosovës,te drejtësia ndërkombëtare me disa qalime nisi drejtësia për krime lufte në Hagë.Atë botë Serbia fashiste,
deri sa gjykata e Hages po mirrej me ndonjë xhelat sërb,ajo po ua falsifikonte dosjet kriminelëve të tjerë,po i bënte qëngja,që dosja e tyre e butë,sikur nuk kishte
përse të mirrej Haga me ta,po ua ipte të drejtën që vet shteti kriminel sërb të mirrej me ta,shteti i cili vet i nxiti dhe i nisi të bëjnë krime mbi shqiptarët!Shqiptarët e Kosovës më tepër se gjashtë shekuj luftuan kundër padrejtësisë,andaj është qesharake nëse dikush në botë mendon se shjqiptarët ia kanë frikën drejtësisë,apo i ikun drejtësisë.Po,për çfarë drejtësie bëhet fjalë këtu?Shqiptarët bënë gjashtë shekuj luftë për çlirim,por kurrë nuk u turbulluan nga koka,nuk u përkulën nga furtunat e armiqëve sado të fuqishëm që ishin.Bota demokratike e kuptoj me kohë,se lufta të cilën nisi UÇK-ja,ishte një luftë e drejtë,luftë që bëhej me armikun më të madh të shqiptarëve,i cili padrejtësisht kishte pushtuar tokat shqiptare, luftë
e pabarabartë,por vendimtare për fatin e kombit liridashës shqiptarë,andaj edhe bota demokratike u bë aleate e fortë e këtyre trimave liridashës, dhe popullit liridashës shqiptarë.Kosova e cila u çlirua,disi me vendime të shpejta nga trolli i saj u shkëputën 25 mijë kilometra katrore tokë
shqiptare që padrejtësisht ua ka shkëputur Sërbia me forcë.Pa i shkuar kuj mendja në humbëjen e kësaj toke shqiptare,Kosovës iu dha një lloj sovrani
teti,dhe me nguti u nxitën të bëjnë dialog serbo-shqiptar në Bruksel.Ky lloj dialogu nuk do të duhej të ndodhte pa u siguruar trojet tona që me dhunë
i uzurpoj Sërbia,pa u dënuar kriminelët sërb,të cilët vranë,dogjën,masakruan e dhunuan,pa u paguar këto dëme lufte,pa u gjetur mijëra kufoma
shqiptare,kufoma civile,të pa afëta për luftë,pleq,gra e fëmijë,të cilat Sërbia i vrau,ua grabiti kufomat,i mbolli në tokat sërbe,duke hedhur mbi eshtrat ew tyre osfalte e ndërtesa të mëdha.Nuk ishin shqiptarët ata që u futën në Sërbi për të bërë krime,ishte Sërbia ajo e cila na vrau,masakroj dhe na i zhduki kufomat!Dialogu nuk do të duhej të ndodhte pa u vënë në pranga dhunuesit e mijëra femrave shqiptare,madje pa kërkuar falje popblike sërbët të cilën bënë tërë këto të zeza mbi tokën tonë.Sidoqoftë Kosova u detyrua të bënte dialog,Sërbia u përgëdhel nga të mëdhenjët dhe iu dha dritë e gjelbër për në Europë,kurse Kosovës si shpërblim njëfar gjykate speciale!Barazimi,madje më tepër se barazimi i xhelatit me viktimën,për shqiptarët është i pa pranueshëm.Kryevrasësit e popujve të Ballkanit,të cilët kanë ujitur me gjak tërë Ballkanin,kanë të drejtë të gjykojnë vet kriminelet e vet,kurse për ne u kërkojka një gjykatë speciale!E vërteta do të ishte,për krimet që kanë bërë sërbët në shumë qendra botërore do të duhej të themeloheshin dhjetëra gjykata speciale.
Senatori zviceran,Dick Marty, i cili nepermjet të një raporti akuzon udheheqes të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës se kanë transplantuar ilegalisht organe gjatë luftes te vitit 1998-1999. S´do mend se Dick Marty eshtë i ndersyer nga qarqet shoveniste serbe . Lidhur me këtë është folur shumë,por kjo nuk është dëshmuar dhe nuk do të mund të dëshmohet me asnjëfakt.Nëse diçka e tillë ka ndodhur ndonjëherë,kjo mund të ketë ndodhur nga sërbët të cilët e zotojnë mirë këtë art.Akuzat e këtij mjeshtri kanë qëllim njollosëjen e luftës së UÇK-së,për të cilën bota e di se ishte e pastër si loti. Senatori zviceran,Dick Marty, i cili nepermjet të një raporti akuzon udheheqes të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës këtij raporti po luan rolin e Nastradimusit,do të mundohej të na dëmtoj rëndë nëse ia del,nga se Nastradimusët tanë po mungojnë,e ai po e shfrytëzon.
Nastradini po punonte në arën pranë mullirit,në atë moment po vinin drejt tijë qindra krushq,me këngë e valle,me gëzim se kishin marrur nuse.
Nga shkathësia që kishte Nastradini shpejt i ra ndërmend të i mashtroj krushqit.Iku shpejt te mulliri,ia vendosi shpinën mullirit dhe nisi të i thërret krushqit:-Ndihmë,ndihmë! Krushqit ndalen këngë e valle,vendosën të i ndihmojnë!Çfarë ndihme ju duhet zotëri,e pyetën Nastradinin?
-Don me më u rrëzua mulliri zotëri,më ndihmoni ju lutem.!Krushqit ia futën shpinën mullirit,e mbajtën gjysmë ore,kurse Nastradini mori një pendël zogu,e futi në një vrimë muri,e po u thotë krushqëve:Lëshojeni tani se më nuk shembet!Po si ia gjete zgjidhejen e pyeten krushqit?Ia futa një pendël zogu e cila tani e tutje ia mbanë drejtpeshimin!Krushqit nisën rrugën,duke biseduar,duke u krenuar se patën mundësi të ndihmojnë Nastradinin,por kaluan ditë deri u ra ndërmend se Nastradini i kishte mashtruar!As UÇK-ja,as shqiptarët,nuk i shmangen drejtësisë,këtë e kanë dëshmuar fill pas luftës,kur me ta u mor Haga,UNMIK,Eulex,shqiptarët nuk iu shmangën kurrë thirrëjeve,madje vet vullnetarisht u paraqiten në Hagë,Eulex,mbajtën kohë të gjata në burgje,dolën para drejtësisë,për fat dolën të pafajshëm.Përse të i shmangen apo tremben tani shqiptarët drejtësisë?
Tani po themelohet Gjykata Speciale per krimet ne Republiken e Kosoves. Kjo haptazi po del se eshte nderhyrje ne sovranitetin e shtetit te Kosovës, me akuza te drejtperdrejta nga Sërbia,me mbështetjen e Dick Marty.Kjo lloj gjykate për shqiptarët duket politike dhe jo serioze.
Gjykata Speciale duhet te themelohet per gjaksoret çetniko-serbian, qe bene krime te papara qe nuk i njeh bota e civilizuar; vrane e masakruan ,gra,burra,femije,vodhen e dogjen,dhunuan mijera gra.. Shqiptarët nuk i shmangen drejtësisë,përkundrazi ata me ngulm kërkojnë që çdo krim i cili ka ndodhur në Kosovë,pamarrë parasyshë nga kush,duhet të del para drejtësisë.Vetëm një gjykatë speciale enkas për shqiptarët është politike,fyese dhe e padrejtë.Shkrimin po e mbylli me një thënje:E rrihte pushteti sërb një shqiptarë,e rrihte fort shpines,po ai me zë sa kishte bërtiste: O kuku barku!Polici sërb nuk u përbajtë pa e pyetur:Si tallesh me ne,ne të rrahim shpinës,ti ankohesh se të dhemb barku?Sikur të kisha shpinë,nuk do të isha fare në duart tuaja,iu përgjegj viktima.Edhe mua më duket,sikur shqiptarët të kishin një krah më të fortë,një mbështetje më të madhe, Dick Markat,nuk do mundnin të krijonin gjykatë speciale për ta,por për ata që bënë krime mbi ne.Këtë e hetoj mirë sot deputetja serbe Rada Trajkoviq një mbështetëse e fortë e Millosheviqit,e cila gjithnjë ju pati sjellur dëme shqiptarëve,e cila sot në foltore paraqitej sikur për gjitha krimet që bëri Sërbia mbi ne,sikur shqiptarët qenka dashur të u kërkojnë falje sërbëve!Ajo nuk ndihej fajtore,nga se pas shumë të zezave që na solli,sërisht është deputete mes Prishtinës,madje me aq shumë të drejta,saqë nuk ka pakicë në botë e cila mund të ketë aq shumë të drejta,sa të drejta ka pakica sërbe në Kosovë.