Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

“INTERVENIMI I NATO-S NË KOSOVË” U PROMOVUA NE BERLIN

by

Nga Kolonel, Xhavit Sadrijaj*/
I nderuari z. Fadil Ismajli, Ministër i zhvillimit ekonomik të Republikës së Kosovës
I deruari Ambasador i Republikës së Kosovës, z. Skender Xhakaliu
Të nderuar përfaqësues të Ambasadës së Republikës së Shqiperisë
I nderuar Prof. dr. Afrim Hoti
Të nderuar të pranishëm,
Ndjehem i privilegjuar që në cilësi të mikut të autorit Dr. Nusret Pllana, më është dhënë rasti t’i them para jush disa fjalë për librin e tij, Intervenimi i NATO-s në Kosovë, i botuar në shqip në vitin 2010, ndërkaq në versionin anglisht më 2011.
Ju flet Kosova e lirë, Ju flet Kosova e lirë….” ishte ky zëri i shpresës i cili transmetohej çdo ditë jo më larg se 100 metra vijë ajrore nga vendkomanda ime, në atë kohë si Ndihmës Komandant i Brigadës 121 “Ismet Jashari KUMANOVA” dhe nga pozicionet luftarake të cilat fuqishëm dhe me shumë sukses i mbronin trimat e kësaj Brigade të Lavdishme, duke mbrojtur kështu edhe selitë e të gjitha institucioneve udhëheqëse dhe mediatike të UÇK-së dhe duke ua shpëtuar jetën mbi 70.000 qytetarëve të strukur në grykat e vargmaleve të Berishës.
Njeriu që i fliste këto fjalë ishte z. Nusret Pllana – tani Doktor Shkence, i cili sonte është me ne këtu në Berlin, dhe para nesh sjell librat e tij shumë domethënëse dhe historike njëkohësisht, mbi terrorin dhe tmerrin që përjetoi populli ynë si dhe përfundimin e atij tmerri i cili u arrit duke iu falënderuar përjetësisht punës dhe veprës së madhe të UÇK-së e cila bashkë me Aleancën Veriatlantike përgjithmonë dëbuan pushtuesin shekullor nga trojet tona.
Do e vazhdoj këtë fjalim sonte me një faqe nga ditari im i luftës që është shkruar mu në vendin ku unë për herë të parë takova dhe njoha z. Pllana dhe tërë stafin e Radios Kosova e Lirë, ku kaluam goxha kohë së bashku, shkëmbim mendimesh dhe përvojash interesante në ato rrethana të jashtëzakonshme lufte.
Është shkruar natën e fillimit të sulmeve ushtarake ajrore të NATO-s:
Edhe pse nuk mendoja se do arrihet konsensus i shpejt për ndërhyrje kjo ndodhi. Sonte është krejt ndryshe mbi malet e Berishës. Jam këtu me ca bashkëluftëtar, Muharremi, Fadili, Izeti, Elmiu ….. është një çast i papërshkrueshëm ky, shpresë, gëzim dhe frikë njëkohësisht. Mbi ne ushton qielli, natë është, asgjë nuk shihet, të gjithë shikojmë lartë drejt ushtimave të aeroplanëve, papritmas dy flakë ndriçuan qiellin, pas disa sekondave eksplodim i fortë mbi fshatin Tërpezë, mu para nesh, një aeroplan u rrëzua, athua mos qëlloj dikush nga popullata afër. Disa qindra metra edhe një eksplodim tjetër, është aeroplani i dytë i rrëzuar. Të nesërmen mësuam, ishin këta dy MIG 29 të forcave serbe. NATO qëllon, është e saktë…. Veç po e shoh horizontin e fitores. Jam i sigurt se forcave armike kjo nuk është duke u pëlqyer dhe ndjej njëfarë frike si ethe në vete, athua si do ja kaloj popullata e pa mbrojtur tani, a do jetë cak hakmarrjeje. Kjo më është një pyetje e vështirë tani e që gëzimin e mëparshëm në frikë ma shndërron.
Tërpezë 24. 03. 1999, 21.30
Të Nderuar te pranishëm:
Intervenimi i NATO-s në Kosovë është rasti më historik i kësaj aleance që nga themelimi i saj. Pas luftës së Ftohët apo “Rënies të Perdes së hekurt” që ndërlidhet shumë edhe me Berlinin ku ne sonte gjendemi, në njëfarë mënyre NATO-ja humbi kuptimin e të ekzistuarit pasi që arsyeja e themelimit të saj nuk ekzistonte më. Ngjarjet në dallgën Ballkanike të fundshekullit XX gjegjësisht Lufta Çlirimtare e Kosovës, fuqishëm e rikthyen Aleancën në skenë, duke dëshmuar nevojën e madhe për ekzistencën e saj dhe duke përcaktuar dimensione dhe koncepte të reja strategjike të mbrojtjes dhe sigurisë për Aleancën në lëmshin e marrëdhënieve ndërkombëtare.
Intervenimi i NATO-s në Kosovë ka shpëtuar shumë jetë…. Jamie Shea
Të nderuar te pranishëm, pse NATO-ja ndërhyri ne Kosovë?
Ndërhyri pas sulmeve të diktatorit serb Sllobodan Milosheviq dhe përkrahësve të tij kundër një popullate të pambrojtur,
Ndërhyri pas mësimeve të mësuara në Bosnjë dhe Hercegovinë
Ndërhyri pasi u harxhuan të gjithë mekanizmat e mundshëm të diplomacisë,
Ndërhyri kur u kuptua se me Millosheviqin nuk mund të bëhet paqe,
Ndërhyri për të mbrojtur mijëra civilë të pafajshëm nga një ofensivë ushtarake që kërcënonte t’i gllabërojë ata.
Ndërhyri për të mbrojtur stabilitetin në Ballkan dhe për të çuar përpara kauzën e paqes.
Ndërhyri për mbrojtjen e viktimave të pafajshme nga një tiran brutal.
Ndërhyri për të parandaluar operacionin famkeq PATKOI të hartuar nga gjeneralët e Millosheviqit
Ndërhyri siç shkruan autori Dr. Nusret Pllana në librin e tij, për të parandaluar gjenocidin, apo zhbërjen e një pjese të tërësisë së kombit shqiptar dhe, për pasojë, zhbërjen të një pjesë të gjeografisë sonë kombëtare.
Analiza e rëndësisë historike të rolit të NATO-s në Kosovë ka rëndësi jo vetëm historike njohëse, por para së gjithash për të kuptuar rolin dhe karakterin e NATO-s, misionin dhe aftësinë e saj implementuese.
Pa NATO-n as parimet universale të Kartës së San Franciskos, as Parimet Euro-Atlantike të Helsinkit, as paqja e stabiliteti në Ballkan dhe as zgjidhjet e mëtutjeshme nuk do të mund të arriheshin.
Prandaj ndërhyrja e NATO-s në Kosovë është baza e një vlerësimi të lartë për Aleancën dhe përcaktues i vendit dhe rëndësisë historike të saj për sot si dhe koncept i ri për të ardhmen në rendin e ri botëror.
Rasti i ndërhyrjes së NATO`s në Kosovë është më rëndësi të veçantë dhe si i tillë ka impakt të dyfishtë në marrëdhëniet ndërkombëtare:
Me Kosovën mbyllet kapitulli i rendit të krijuar gjatë Luftës së Ftohtë si dhe i hapet rruga rendit të ri botëror që është duke u krijuar.
Në librin Intervenimi i NATO-s në Kosovë autori Dr. Nusret Pllana ka përmbledhur dhe forcuar lidhjet e pa shmangshme argumentuese në mes të intervenimit te NATO-s në Kosovë dhe koncepteve klasike doktrinare të intervenimit humanitar si segment i ri në politikat dhe konceptet strategjike të Aleancës për mbrojtje dhe siguri ndërkombëtare.
Me Ndërhyrjen në Kosovë NATO ka nisur një kapitull të ri dhe ka vendosur standarde të përhershme mbi intervenimin humanitar duke marrë si bazë vlerën më të shejtë, atë të jetëve njerëzore, bazë e cila vuri dhe përforcoi themelet e luftës përtej kufijve kombëtarë dhe gjeografik.
Përmes gjashtë kapitujsh autori sqaron situatën në Evropën juglindore duke filluar nga përfundimi i Luftës së Ftohtë, zhbërjen e dy dinosaurëve federativ – BRSS dhe RSFJ, luhatjet në marrëdhëniet ndërkombëtare, dhembjet dhe tragjeditë që ky proces shkaktoi, posaçërisht në rastin e shpërbërjes së RSFJ, gjenocidin në Bosnjë dhe Kosovë, të shkaktuar nga forcat kriminele fashiste serbe, duke vazhduar pastaj me zhvillimet politike të fundshekullit XX, me theks te veçantë rrjedhën dhe ndikimin e tyre në Kosovë, më pastaj autori shtjellon në mënyrë gnoseologjike, kronologjinë e lindjes dhe zhvillimit të aleancës më të fuqishme në botë, samitet dhe kongreset në disfavor të shqiptarëve të Kosovës si arsye e nxitjes se Evropës për të përmirësuar gabimet pas një shekulli e që sipas autorit shërbyen si parakusht për ndërhyrje ndaj forcave serbe në Kosovë nga NATO-ja, sukseset dhe dilemat e kësaj ndërhyrjeje, posaçërisht kundërthëniet e ndërhyrjes të cilat kanë ndarë në dysh opinionin publik ndërkombëtarë.
Autori kurrsesi nuk i ikë faktit se ndërhyrja e NATO-s në Kosovë ka hasur në përplasje të mëdha në mes të disa shteteve që fuqimisht ishin kundër kësaj lufte të drejtë të NATO-s e që edhe sot janë kundërshtarë të Pavarësisë së Kosovës, të cilat për arsyet e tyre bënë dhe e bëjnë edhe më tutje një gjë të tillë, duke mos tradhtuar kurrsesi miqësinë e përhershme me Serbinë.
Në fund autori mëton rëndësinë e themelimit, rritjes dhe efikasitetin e ushtrisë më të suksesshme guerile në botë UÇK –së , Ushtri e cila përfundimisht ndryshoi realitetin në tokën e vuajtjeve shekullore, duke kthyer lotët në buzëqeshje dhe shpresë për popullin e vuajtur shqiptarë dhe duke realizuar amanetin e lënë brez pas brezi.
Luftën e bënë djemtë më idealistë dhe vajzat më të mira të këtij populli, të radhitur në Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës ka thënë autori, e unë kësaj po ia shtoj thënien time që, parim e kam në çdo hap “ I mallkuar për jetë qoftë ai që për përfitime personale shkelë mbi gjakun e dëshmorëve”.
Lavdi e përjetshme të gjithë atyre që kontribuuan për lirinë, paqen dhe stabilitetin në Kosovë dhe krijimin e një realiteti shpresëdhënës në shtetin më të ri në botë.
Faleminderit Dr. Pllana për librat që do t’u shërbejnë aq shumë brezave që do të vijnë, për të mësuar për themelet e shtetit tonë të dashur shume të çmueshëm e shumë të shtrenjtë, Republiken e Kosoves, që po ndërtohet mbi gjakun e djemve dhe vajzave tona më të mira.

Ju faleminderit
Kolonel, Xhavit Sadrijaj
Berlin, 11. 04. 2014
*Fjala ne promovim

P.S. Adelina Sadrijaj – vajza 17 vjeçare e luftëtarit të lirisë, Kolonel Xhavit Sadrijaj, e cila prezentoi me një pikë muzikore në promovimin e veprave të Dr.Pllanës, para se të filloi interpretimin e një këngë me kitarë, me titull:
“Kur do pushoj kjo këngë…” nga Jericho, e prekur nga skenat e filmit dokumentar “Rrugëtimi i një libri nëpër botë”, u shpreh kështu:
Para se me ia fillu këngës, pata dëshirë edhe unë me i thënë disa fjalë, edhe pse ndoshta mua më së paku më takon me folë, po besoj qe secili prej nesh, pas përcjelljes së këtij dokumentari dhe fotografive rrënqethëse ndjen diçka thellë në shpirt që ke dëshirë me e shprehë.
Mua babi gjithë m’ka folë për historinë si dhe në nje masë edhe si ka qenë lufta çlirimtare në Kosovë, por mu s’ma ka marrë mendja kurrë që ka pasë kësi gjana kaq të tmerrshme, që as nuk kam mund me i paramendu. Kah i shikoja këto fotografi i paramendojsha moshatarët e mi, veten në ato situata, edhe një pikëpyetje n’trurin tim vetëm shkonte duke u ba më e madhe, dhe e pyesja veten se, çka kisha ba unë në ato situata?!! Për mendimin tim ky libër është pasuri për popullin tonë dhe vuajtjet e tij. Këtë libër duhet ta shfletojmë dhe debatojmë, ta kemi si një pasqyrë për të shiku se çfar gjenocidi ka bo nji regjim kaq barbar mbi neve, se fatkeqësisht populli ynë vetëm po shkon duke u asimiluar në mërgim, sepse është shumë larg të së vertetës. E këtë libër duhet me e bajtë brez pas brezi, që historia jonë e dhimbshme kurr mos me u harru.

Koha që të kemi “Një komb, një kombëtare, një ligë shqiptare”!

by

Në vitin 2008 nga 2930 të anketuar: 1902 veta mendonin se Liga 1 e Kosovës, duhet të integrohet në atë të Shqipërisë/
Nga BEQIR SINA – Nju Jork/
New York City : Vazhdimisht, po diskutohet dhe janë shtuar zërat në portalet shqiptare në internet dhe disa media shqiptare, çështja e bashkimit të dy ligave të futbollit mes Shqipërisë dhe Kosovës. Madje shpesh herë merret si shembull eksperienca e kontinetit të Amerikës së Veriut, Kanadja dhe SHBA ku janë gjashtë ligat më të mëdha sportive në Shtetet e Bashkuara dhe Kanada : Football League Canada (CFL), Major League Baseball(MLB), Major League Soccer (MLS), Shoqata Kombëtare e Basketbollit (NBA), Lidhja Football Kombëtare (NFL), dhe League Kombëtare e Hokejit (NHL) që kanë një ligë të përbashkët.
“Një komb, një kombëtare, një ligë shqiptare”! Është kjo fushata më e fundit e nisur në stadiumet e Shqipërisë, Kosovës dhe madje edhe në Maqedoni, prej se kur Kosova shpalli pavarësinë e saj më 17 shkurt 2008. Dhe ky qëndrim i shumë shqiptarëve si në Shqipëri, Kosovë, Mal të Zi, Maqedoni, Preshevë, Bujanovc, Medvegje dhe diasporë është parë ngado si :”Një mesazh i qartë për krerët e futbollit, në të dy ligat futbollistike atë të Shqipërisë dhe Kosovës, duke dashur që shqiptarët në Ballkan të përfaqësohen vetëm me një kombëtare, pse jo, edhe me një ligë mbarëshqiptare futbolli ku brenda saj të zhvillohen të gjitha garat “.
Fushata e fundit mori shkas pas zhvillimit të ndeshjes së parë miqësore të Kosovës ndaj Haitit dhe për t’i paraprirë një debati marëkombëtarë si fillim dhe më pastaj për t’a kërkuar në instuticionet përkatëse ndërkombëtare për atë :” Që Kosova dhe Shqipëria të kenë “Një komb, një kombëtare, një ligë shqiptare”! apo dy kombëtare, pra secila të veten.
Por duket se në mënyrë dërrmuese janë për një kombëtare, të paktën shumica e shqiptarve, ku kryesorët, simbas shtypi shqiptar kan qenë edhe “Tifozat Kuq e Zi”, të cilët thuhet se e kanë thënë fjalën e tyre para se Kosova të merrte lejen nga FIFA për zhvillimin e ndeshjes miqësore me Haitin. Dhe po të ndjekësh debatet për këtë çështje në interrnet shikon qartë se nuk janë vetëm tifozët e futbollit ata që mbështesin për idenë e një kombëtareje apo të një lige mbarëshqiptare, por janë shqiptarët kudo .

“Në fakt, kjo ide është hedhur që në vitin 2007, simbas gazetës shqiptare, e cila shkruan se por publikisht, pikërisht më 4 mars të këtij viti, një ditë para ndeshjes miqësore me Maltën, kapiteni i Shqipërisë, Lorik Cana, deklaronte hapur që duhet të jetë një kombëtare shqiptare dhe një kampionat i përbashkët, në mënyrë që t’i shërbejë cilësisë jo vetëm të garës sportive, por edhe të përfaqësueses së vetme. Lorik Cana, simbas Gazetës Shqiptare, duket se i parapriu edhe ndonjë mendimi kundër, duke deklaruar se natyrshëm që do të kishte edhe nga ata që nuk e donin këtë, por ishte i bindur se shumica do vetëm një kombëtare.
Rreth kësaj ideje janë shprehur disa vjetë më parë në një faqe elektronike shqiptare në interenet, e realizuar me një teknik bashkëkohore, në adresën(domain) : www.sportalbania.com – më shumë se 3 mijë shqiptarë. Për këtë qëllim pyetje e cila, deri tani, egziston dhe ka ngritur vëmëndjen, e një numëri të konsiderueshëm apasionuesish, të sportit dhe të kësaj faqe elektronike(web-site), por edhe të vizitorve të cilët, kan pas rastin të ndjekin atë, është thuajse e përditëshme në rrjetet sociale shqiptare në internet.
Për këtë tregon dhe vet numëri i madh i të anketurave, qysh në atë kohë, është tregues i qartë se ka një interesim të madh ky anketim, dhe i thyen ndoshta edhe parashikimet.
Pyetja e këtij anketimi ka qenë e formuluar në mënyrë të till : ku i kërkohej çdo njerit me anë të një klikimi, të përgjigjej në atë se : A mund të integrohet Liga 1 e Kosovës, në atë të Shqipërisë?. Sipas kësaj faqe; anketimi(sondazhi) kishte arrirë rezultatet dhe komentet e kënaqeshem të këtij anketimi. Të cilat, në shikim të parë u duken tepër dinjitoze dhe lanë pas shpresën se në të ardhmen rezultatet e tij përfundimatare, mund të vihen në jetë, duke i bashkuar zyrtarishtë dy ligat e futbollit e përfshirë ato në një ligë të përbashkët të futbollit shqiptarë.
Ky lloj organizimi ka arsye dhe mund të marr shëmbull konkret nga liga Amerikano – Veriore e disa sporteve. Në këto dy vende ka përfshirje të dy ligave Kanadezo – Amerikane, si të përbashkëta; në basketboll , bejsboll, hokej mbi akull, e sporte të tjera më të vogla.
Sipas ish- anketimit të “www.sportalbania.com” deri atheere kishin votuar gjithësej 2930 apasionues, të interenetit dhe sportit shqiptarë.
Ndër ta 1902 veta i kishin thënë : Po! pyetjes, ç’ka do të thoshte sipas atij rezultatit 64.91 % e të pyetureve, mendonin se kjo duhet të bëhet dhe se nuk ka asnjë penges ligjore ndërkombëtare për t’a kokretizuar realizmin e bashkimit të dy ligave të futbollit. Ndërsa, për “Jo” duket se mendojnë më pak se gjysma e të pyeturve pra 28.77 % ose 843 veta. Të pasigurt me përgjigjen “Nuk e di” 2.59 % ose 76 veta. Një “Po” tjetër në këtë anketim ka qënë ajo e mendimit të 3.72 % ose 109 të cilët thonë Po, por kësaj ideje duhet që së parit t’i paraprijë proçesit politik.
Mirëpo, duhet theksuar se debati që ka nisur menjëherë pas zhvillimit të ndeshjes së parë miqësore të Kosovës ndaj Haitit, për t’i paraprirë asaj që Kosova dhe Shqipëria të kenë apo të mos kenë dy kombëtare, pra secila të veten, duket se e i ka nxitur edhe më shumë shqiptarët, të kërkojnë ( votojnë në rrjetet sociale Facebook e Twitter ) për :”Një komb, një kombëtare, një ligë shqiptare”!”
Për një kombëtare, të paktën janë shumica e shqiptarëve në Kosovë dhe trojet shqiptare, por edhe “Tifozat Kuq e Zi”, në Shqipëri, të cilët thuhet se kanë thënë fjalën e tyre, që para se Kosova të merrte lejen nga FIFA për zhvillimin e ndeshjes së parë ndërkombëtare miqësore me Haitin në stadiumin e Mitrovicës në Kosovë, ndeshje e cila u mbyll me një barazim të “thatë” 0 – 0.

15-VJETË NGA SPASTRIMI ETNIK I NJË POPULLI

by

Nga Frank Shkreli/
Ishte kulmi i luftës në Kosovë. Periudha Mars-Qershor, 1999 ishte periudha e bombardimeve të NATO-s kundër objektivave të forcave ushtarake dhe policore të Serbisë në Kosovë dhe anë e mbanë Serbisë. Por mbi të gjitha, ishte edhe kulmi i krimeve të luftës më barbare kundër popullit shqiptar në Kosovë, krime të papara dhe të pajetuara deri më atëherë, ç’prej Luftës së Dytë Botërore. Këto krime çnjerzore kundër shqiptarëve nga forcat terroriste serbe, të drejtuara nga kancelaritë më të larta shtetërore serbe, janë dokumentuar mirë nga një numër raportesh kombëtare dhe ndërkombëtare, përfshirë raportet e Departmentit Amerikan të Shtetit dhe të një numër organizatash të ndryshme amerikane që merren me mbrojtjen e të drejtave të njeriut, anë e mbanë botës.
Andaj, ndërsa po flitet për krimet gjatë luftës në Kosovë dhe për krijimin e një Tribunali, ia vlenë që në këtë 15-vjetor të luftës për çlirimin e Kosovës nga forcat terroriste serbe të Millosheviqit, të sjellim ndër mend se cilat ishin krimet e vërteta të asaj lufte dhe se kush ishin kriminelët që i bënë ato krime. Këto krime ishin rezultat i një dhune të sponsorizuar dhe të mbështetur nga të gjtiha instancat e qeverisë serbe dhe jugosllave kundër shqiptarëve, të cilët në atë kohë ishin ende qytetarë të shtetit artificial, që quhej Jugosllavi. Ishte kjo një fushatë e mirë-koordinuar dhe e planifikuar në hollësi që më kohë nga aparatet kriminele të sigurimit serb, shumë më heret se të ndërhynte NATO-ja. Krimet kundër popullësisë civile shqiptare ishin të mëdha dhe të panumërta, shumë prej të cilave kam drojë se nuk do të zbulohen kurrë. Ishin këto krime në shkelje flagrante të të gjitha normave dhe ligjeve ndërkombëtare të luftës.
Krimet serbe kulmuan me dëbimin me forcë të më shumë se 850,000 shqiptarëve në vendet fqinje, kryesisht në Shqipëri, por edhe në Maqedoni dhe në Mal të Zi, ndërsa me qindra mijëra shqiptarë të tjerë ishin ç’vendosur mbrenda Kosovës. Përveç dëbimit masiv të shqiptarëve drejtë vendeve fqinje me qëllim të spastrimit etnik fizikisht dhe gjeografikisht të Kosovës, forcat kriminele serbe kishin edhe një plan tjetër anti-shqptar për t’a venë në veprim, e ai ishte edhe “spastrimi i identitetit”, siç e cilësuan në atë kohë organizata të ndryshme humanitare dhe të të drejtave të njeriut. Ishte kjo një praktikë ku forcat policore dhe ushtarake serbe të ndihmuar edhe nga civilët e armatosur serbë, dhe nga forcat paramilitare të huaja si ato ruse, në mënyrë sistematike dhe të organizuar konfiskonin dokumentat personale të shqiptarëve, përfshirë letrat e njoftimit dhe targat e makinave, me qëllim për të mos i lejuar ata të këtheheshin më në Kosovë.
Për më tepër, numëri i shqiptarëve të vrarë, sipas burimeve të Departmentit amerikan të Shtetit dhe burimeve të Kombeve të Bashkuara mund të ketë arritur gjatë konfliktit deri në 11,000 veta të hedhur në 529 varrezat masive që diheshin deri atëherë , por numrë i cili nuk përfshinë trupat e djegur të shumë shqiptarve, identiteti dhe fati i të cilëve nuk dihet as sot. Ka pasë të dhëna edhe për ekzekutime në masë të shqiptarëve, në rreth 500 vende anë e mbanë Kosovës. Ndër krimet e tjera të luftës në Kosovë përfshiheshin edhe përdhunimi horror i femërave shqiptare nga forcat terroriste serbe, që mund të jetë një ndër krimet, përmasat e të cilit për arsye të natyrës së krimit, nuk do të dihen kurrë. Si dhe vjedhjet e plaçkitjet e banesave dhe pasurisë së shqiptarëve nga gangsterët dhe vrasësit serbë, të sanksionuar nga udhëheqja serbo-jugosllave. Grupet e të drejtave të njeriut njoftonin në atë kohë, se forcat serbe në fushatën e tyre të pamëshirshme anti-shqiptare, sulmonin mjekët shqiptarë dhe qendrat shëndetsore që frekvetoheshin nga shqiptarët dhe përdorshin qëndra të tilla për aktivitetet e tyre ushtarake, në kundërshtim të plotë me rregullat ndërkombëtare të luftës.
Ishte kjo pra, një përpjekje kriminale e sponsorizuar nga Beogradi zyrtar dhe udhëheqsit e saj më të lartë, jo vetëm për të spastruar etnikisht Kosovën nga shqiptarët, duke spastruar njëherazi edhe identitetin e shqiptarëve, por ishte një ndërmarrje masive e Serbisë për të ndryshuar historinë e shqiptarëve dhe të Ballkanit në përgjithësi, në favor të Serbisë, në përpjekje për të zhdukur njëherë e mirë gjurmët e historisë së kombit shqiptar në Kosovën dardane. Duke shkatërruar gjithëçka që ishte shqiptare, forcat serbe donin që në të vërtetë të shkatërronin identitetin kombëtar dhe kulturor të shqiptarëve. Ky ka qenë historikisht qëllimi i Serbisë, ky është gjithnjë qëllimi i saj.
Të gjithë ata që kanë bërë krime lufte dhe kanë shkelur normat ndërkombëtare të luftës duhet të përballen me drejtësinë. Por brutaliteti i forcave serbe kundër shqiptarëve të Kosovës, 15 vjetë më pare, ishte një fushatë e egër spastrimi etnik dhe krime lufte të përmasave të pa para në Europë ç’prej Luftës së Dytë botërore kundër një popullësie civile. Ishte kjo një politikë serbe e ndjekur historikisht për shfarosur kombin shqiptar, me të gjitha mjetet që Beogradi kishte në dispozicion, përfshirë edhe spastrimin etnik. Ishte kjo një përpjekje e dështuar e planifikuesve serbë — fal Zotit, NATOS dhe luftës së popullit të Kosovës dhe Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës – që sipas mendimit të tyre, për të zgjidhur njëherë e mirë “Albansko pitanje”, ose çështjen shqiptare duke e spastruar Kosovën nga shqiptarët. Urdhëri për dëbimin e pothuaj 90 për qind të shqiptarëve të Kosovës 15 vjetë më parë, nuk ishte asgjë tjetër veçse një rast historik, nga pikpamja e shovinistëve serbë, për të zhdukur gjurmët e kombit shiptar nga trojet e veta shekullore në Dardani. Dhe ata e bënë këtë, ditën për diell, pa u përpjekur aspak të mbulonin faktet.
Ajo që ndodhi në Kosovë nuk ishte një tragjedi, megjithse tragjedi kishte mjaftë personale, familjare dhe këmbëtare, por në të vërtetë ishte diçka më tepër, më djallëzore — ishte një plan për të zhdukur një komb nga faqja e dheut. Kjo gjeneratë e Serbisë është përgjegjëse për krimet që udhëheqsit e sajë kanë bërë kundër shqiptarëve të Kosovës. Krimet që kanë ndodhur në Kosovë janë krahasuar me krimet e bëra gjatë Luftës së Dytë Botërore. Andaj si të tilla, ato krime të luftës në Kosovë duhet të dënohen siç janë dënuar krimet e gjenocidit të Luftës së dytë Botërore dhe krim-bërsit serbë të mbahen përgjegjës. Ka ardhur koha që në 15-vjetorin e gjenocidit në Kosovë të mos bëhet politikë me krimet kundër njerëzimit dhe me vrasjet në masë të shqiptarëve.
Frank Shkreli

HISTORICAL DIALOGUE ON CHAM ISSUES

by

Background/
The Program on Peace-building and Rights at Columbia University’s Institute for the Study of Human Rights organized a “Dialogue on Cham Issues.” Participants identified areas of agreement as well as disagreement at their first meeting (October 19, 2013). At the second meeting, which was co-sponsored by the Harriman Institute, scholars from Albania and Greece discussed events in greater depth (February 28, 2014). David L. Phillips, who directs the Program on Peace-building and Rights at Columbia University’s Institute for the Study of Human Rights, and Alexander Cooley, Professor of Political Science at Barnard College and Deputy Director for Social Sciences Programming at the Harriman Institute, co-chaired the session. The meeting included scholars and civil society members from both communities.
Statement
Professor Lambros Baltsiotis (Adjunct Lecturer, Research Centre for Minority Groups – Athens, Panteion University) and Professor Pellumb Xhufi (Professor of History, Albania Institute of History) participated in the second meeting. The organizers requested them to prepare scholarly perspectives of about 1,000 words commenting on the following statement: “Cham-Albanians suffered internment beginning in 1940, killings in 1944-45, and expulsion in 1945. Thousands of Cham-Albanians were killed in 1944 and 1945. These events occurred in a context and cycle of violence. It is alleged that Cham-Albanians were collaborators with the fascist and Nazi governments of Italy and Germany during World War II.”
The papers, available under Publications, Special Reports on the Harriman Website, are presented in alphabetical order of the authors’ names without comment or editorial intervention.
Historical Dialogue on Cham Issues
http://harriman.columbia.edu/content/special-reports
Ronald Meyer
Communications Manager, Harriman Institute
Adjunct Associate Professor, Dept. Slavic Languages
Columbia University
420 West 118 Street
New York, NY 10027

212 854-6218

”Romeo dhe Xhulieta”bashkon artistët serbë dhe kosovarë

by

Artistë serbë dhe kosovarë kanë filluar të punojnë mbi veprën e famshme ”Romeo dhe Xhulieta” të William Shakespeare, që do të drejtohet nga aktori i njohur serb Miki Manojlovic.
Projekti do të financohet nga Zyra për Integrim me qendër në Beograd dhe nga Qendra Multimedia me qendër në Prishtinë.
Detajet e këtij projekti u paraqitën në një konferencë për shtyp në Beograd nga dramaturgu kosovar, Jeton Neziraj dhe nga aktorët serbë Anita Mancic dhe Goran Jevtic.
“Seleksionimet janë mbajtur tashmë në Prishtinë dhe rreth 71 artistë nga ky qytet, nga veriu dhe jugu i Mitrovicës dhe nga Shkupi aplikuan, që do të thotë se kjo ide është mirëpritur”, tha Manojlovic
”Mendoj se është e rëndësishme dhe e dobishme që të zgjerojmë rrethin e integrimit në qytetet tona, kombet dhe fqinjët”, vazhdoi ai.
“Kjo pjesë do të luhet në serbisht, shqip dhe anglisht dhe premiera do të mbahet në Beograd dhe Prishtinë nga fundi i vitit dhe më pas do të luhet në skenat e vendeve të tjera të Ballkanit” theksoi Manojlovic.
Neziraj tha se projekti ka tërhequr vëmendjen e medias dhe të artistëve. Njëkohësisht ai shprehu kënaqësinë që kjo tragjedi do të vihet në skenë edhe në Beograd.