dgreca – Page 4956 – Dielli

Kujt i nevojitet një shtet i përbashkët nga armiqtë tanë?

January 10, 2014 by dgreca

Opinion ng Brahim AVDYLI/

Këtyre ditëve u dhanë në shtypin tonë dhe nëpër internet lajme dhe artikuj, të cilat nuk të lënë hapësirë tjetër, pos t`u thuash atyre që nuk dëshirojnë të dëgjojnë edhe njëherë të vërtetën historike. E vërteta historike nuk do politikë.

Politika zyrtare e disa shteteve të Gadishullit Ilirik, të cilën disa politikanë „modernë“ vazhdojnë ta quajnë këtë gadishull „Ballkan“ me fjalorin e politikës ditore dhe gjeografike, sipas shijes së armiqve tanë kombëtar, dhe dëshirojnë ta fshehin bashkimin e Ballkanit, që është një Jugosllavi e tretë, por shumë më e madhe. Nëpër popujt e këtij Gadishulli enden kudo politikat e vjetra me petka të reja.

Populli i ynë nuk i dëshiron këto “bashkime”. Serbët, grekët, bullgarët, bullgaro-maqedonët, malazezët, etj., i endin këto “plane” nëpër gojë, në mendje dhe veprime. Duan të bëjnë çdo gjë të mundshme, vetëm që ata të kenë fjalën kryesore. Politika e tyre është politikë e gënjeshtrave. Gënjeshtrat politike paguhen shtrenjtë nga popujt e ndrydhur prej tyre, më së pari prej popujve të vegjël, siç është populli shqiptar. Serbët të kafshojnë, të hanë, duke qeshur. Logjika e tyre, i lejon të gjitha…

Por, më mirë, po e marrim një lajm të intervistës së një profesori kontrovers, Bozhidar Dimitrev, drejtor i Muzeumit nacional historik të Bullgarisë për Agjencinë Fokus, kur thotë se Maqedonia dhe Serbia përmes formimit të ambasadave të përbashkëta, do të jenë një hap drejt krijimit të shtetit të përbashkët. Bashkimi i këtyre dy shteteve fillon me bashkimin e ambasadave.[1]“Bashkimi” i tillë i dy shteteve e ka zanafillën në padrejtësinë e themelimit të këtyre “shteteve”. Ka edhe shtete të tjera. Mos të harrojmë se këto “shtete” i kanë shumë borxh, deri në fyt, popullit shqiptar, me tokat e tyre të marra padrejtësisht. Padrejtësia i merr në zanafillë gënjeshtrat politike të shërbimeve sekrete të këtyre shteteve artificiale, që do të lidhen më parë në planin ndërkombëtar. Arena ndërkombëtare është e mbushur plot me kundërshtarët tanë teorik. Ata janë që vendosin për këto çështje. Greqia do të prijë në BE. Pa marrë parasysh se ajo i ka zbarkimet politike dhe i lidhë gjoja me “zbarkimet historike” rreth Maqedonisë, sado që aspak nuk kanë të drejtë, Ministri i jashtëm i Greqisë, Evangelos Venizelos, ka theksuar ndër të tjera se shteti fqinjë “nuk ndihmon në respektimin e të drejtës ndërkombëtare dhe marrëdhëniet e fqinjësisë së mirë.”[2] Kjo është thënie e tij, që e nis Kryesinë e BE me Maqedoninë. Në vend se të lëshojë tokat shqiptare, Çamërinë deri në Athinë dhe tokat tjera të Maqedonisë së vjetër, ajo i “jep” Shqipërisë “të drejtë” në “6 mujorin e parë të qeverisjes” së saj në Bashkimin Evropian, që “ta pranojë” ashtu siç është, me këtë konfiguracion të gjysmuar shtetëror, gjoja se detyrohet ta bëjë këtë, në shenjë të “lëshimit” të papritur të kriminelit më të rrezikshëm të Greqisë, Kristodulos Ksiros, nga burgu jetësor për krimet e tij.[3]

Optimizmi i Athinës përballet me skepticizmin e medieve kryesore evropiane. Athina forcon masat e sigurisë për presidencën greke të BE-së. Madje Greqia i thyen normat themelore ligjore evropiane me anën e ligjeve që në start të saj.[4] Ligjin e bëjnë më të fortët. Siguria është themeli i parë i paqes dhe prosperitetit. Në rend ndërkombëtar respektohen të drejtat dhe përgjegjësitë e të gjitha kombeve dhe të gjithë popujve. Në Evropë garantohet respektimi i ligjeve dhe standardeve ndërkombëtare. Këtë të drejtë e merr Greqia dhe e shfrytëzon “për sigurinë e lëvizjes” në dëmin e shqiptarëve. Ajo i ka tokat shqiptare brenda vetes të ndalura me dhunë shumëvjeçare e gjenocid, por nuk ua lejon shqiptarëve as lëvizjen e lirë nëpër Greqi, përkundër ligjeve të Evropës, të cilën dëshiron ta udhëheq. Evropa është në krizë. Këtë e shqyrton në Konferencat Ndërkombëtare të Bashkësinë Evropiane.

Rreziku për Evropën është real, siç shkruan Kurt Volker, i cili është ish-Ambasador i SHBA-ve në NATO, dhe aktualisht Drejtor i Qendrës për Studime Trans-Atlantike të Universitetit “John Hopkins”. Kërcënimet në Evropë janë të vërteta. Përveç krizës ekonomike, kufijtë e saj janë me zonat e nxehta të Lindjes së Mesme dhe me një Rusi autoritare, me një numër konfliktesh të ngrira etnike dhe me diktaturë në Bjellorusi. [5] Në veçanti është Ballkani. Konfliktet ndërkombëtare nuk zgjidhen asnjëherë, deri sa të jenë të egërsuara dhe të etura për gjak e sundim Greqia, Serbia, Bullgaria dhe Turqia, apo pinjollët e tyre më të vegjël, bullgaro-makedonët e malaziasit. Ato e kanë të rreptë anash Rusinë. Bashkimi Evropianë duket gjithnjë më i paaftë për të përballuar sfidat e mëdha e të brendshme.

Këtu vjen edhe Kosova. Kur thua “Kosova” të reflektohet automatikisht Serbia dhe në vesh të majtë të fishkëllen fuqishëm “Kosovo”. Të vijnë para syve antishqiptarët që duan të ringjallin “Jugosllavinë”, por më të madhe se ajo që ka qenë. Për t`u forcuar më shumë, kjo lidhet fort nën tokë me tjerë armiq të përbetuar të shqiptarëve. Paramilitarët serbë në Kosovë marrin shpërblime të mëdha. Ata fitojnë edhe të drejtën shtetërore në Kosovë dhe zënë një të tretën e saj. Nuk do shumë mend se edhe bashkëpunëtorët e Sheshelit dhe të Arkanit, që i bënë anë e kënd Kosovës qindra të vrarë shqiptarë, gra, burra e fëmijë të mbytur mizorisht, marrin shpërblime. Bashkëpunëtori i Sheshelit e merr çmimin e Sali Çekajt.[6] Të vjen inat që je gjallë dhe që je implikuar në UÇK. E pyet veten: a janë gjallë ata që luftuan me të vërtetë për lirinë kombëtare dhe qytetare të shqiptarëve.

Po kush janë këta, të sotmit? A janë të implikuar në “qeverisjen” e sotme të Kosovës dhe paguhen nga rrethet e korruptuara të Evropës? A mos janë bij të UDB-istëve të djeshëm? A mos janë kriminelë si Veselinoviqi, si Qazim Osmani, apo Bexhet Pacolli, që janë të korruptuar me miliona, kryesisht nga Serbët, Rusët dhe Evropianët dhe sot spekulojnë miliona të tjerë?!…

Jo, natyrisht nuk mund të flas, madje asgjë! Po e marrim një lajmërim të heshtur në fund të intervistës së ish-Ambasadorit britanik, Ivor Roberts, për Agjencinë e serbe të lajmeve B92, gjatë qëndrimit të tij në Serbi: “Konsideroj se rajoni në veri të lumit Ibër, duhet t`i kthehet Serbisë, e disa pjesë të territorit të Luginës së Preshevës t`i kthehen Kosovës.”[7]

Kjo nuk mund të “quhet” Lugina e Preshevës, por është Kosova Lindore dhe nuk duhet vetëm ajo t`i kthehet Kosovës. Ne jemi bijë të shqiptarëve dhe bijë të Ilirëve, që në këto anë kemi pas një mbretëri të tërë, me emrin Dardania. Nuk ka pasur asnjë serbë në këto anë, dhe nuk ka pas asnjë sllavo-bullgarë të Maqedonisë. Kosova e mbetur do të bashkohet me Shqipërinë. Unë e përkrah sadopak z. Ivor Roberts, ish-Ambasadorin britanik në deklarimet e tij. Por, Serbia duhet të jep Kosovën Veriore, jashtë Kosovës; Kosovën Lindore, e jo “Luginën e Preshevës”, siç thonë ata; do të ndërhynte madje te sllavo-bullgarët e Maqedonisë, përderisa e kanë mirë politikën ditore me ta, që të lëshojnë tokat shqiptare, edhe ato të besimtarëve të fesë ortodokse, sepse edhe janë shqiptarë. Këtu nuk duhet harruar tokat shqiptare të Maqedonisë së vjetër, që sot janë në Greqi dhe Epirin Jugor, që sot i thonë Çamëri, të cilat Greqia i ka ndalur me dhunë e gjenocid dhe bërtet në kundërshtim përpara botës, sikurse ka edhe toka të tjera jashtë asaj, të cilat i kanë mbetur nga koha e Aleksandrit të Madh, i cili, për ta është “grek”. Me to le të bashkohen edhe tokat shqiptare nën Malin e Zi.

Kështu do të ishin vërtetë kufijtë e sotshëm të shteteve të Ballkanit “kufij të lëvizshëm”. Nuk e përjashtojnë edhe një lëvizje të kufijve të Gadishullit Ilirik (pra, Ballkanit) ekspertët dhe analistët e shërbimeve të ndryshme inteligjente; të instituteve të menaxhimit të krizave dhe të sigurisë, etj. Duke u bazuar në gjendjen jo stabile të Evropës Juglindore; duke u bazuar në lëvizjet e fundit të disa politikave dhe të politikanëve botërorë, si dhe në publikimet e tyre të fundit, kufijtë e Gadishullit Ilirik janë të lëvizshëm. Në radhë të parë kjo do të thoshte se do t`i hapej udha integrimeve të mëvonshme. Kasta e jonë drejtuese pasoi pas vendimeve të marra në qarqet e politikave të marrjes së vendimeve, përkundër deklarimeve dhe premtimeve të tyre në fushatat zgjedhore dhe praktikën ditore. Kjo do të thoshte tkurrje e shtetit eksperimental shqiptar.[8] Këta kufij duket sikur janë vendosur në qarqet zyrtare politike, pas dhunës disavjeçare e gjenocidit mbi kombin shqiptare. Por, kasta drejtuese e politikës në Kosovë ose duhet të japë dorëheqje kompletë nga qeveria ose duhet të kompletojë e zgjerojë kërkesat e popullit shqiptar jashtë kufijve të Shqipërisë, gjatë të gjitha proceseve demokratike dhe integruese në kontinentin e Evropës për Gadishullin Ilirik. Këtë duhet që ta kenë parasysh. Përndryshe, kanë mbetur përgjithmonë antikombëtarë.

Serbia dhe Maqedonia le ta dinë mirë se shqiptarëve u ka ardhur në fyt politika e tyre e ndytë! Serbia i ka borxh shqiptarëve! Edhe po t`i lëshojnë trojet që kanë zënë me grupe të të ashtuquajturve “serb” të ardhur dhe grupeve të popujve që i ka përfituar në favor të vetvetes, sidomos nga ndihma e dy jahudive, Çirilit dhe Metodit, mbi gjuhën artificiale serbe, as sot ajo nuk mundet të dalë prej borxhit të gjakut të derdhur të shqiptarëve; të mija burrave, gra e fëmijë të masakruar pa mëshirë; të të ndjekurve nga tokat e veta; të pasurisë tokësore, shtëpisë e mallit të grabitur e të ndarë midis serbëve. Në rastin e fundit, le të shikojë Serbia këto dy-tri harta dhe të kuptojë borxhin ndaj kombit shqiptar! Të mos provojë kot se koti me diplomaci dhe përmes diplomacisë, sepse është mbushur kupa! E dimë se ajo kur ka humbur në luftë, e ka rikuperuar në “paqe”, me dredhi. Kur të përqafon Serbi, të kafshon me dhembë, si bishë e egërsuar. Nëse nuk ballafaqohet me të kaluarën, nuk mund ta ndërtojë të ardhmen. Dhunuesit e djeshëm duhet të largohen prej pozitave që u kanë mundësuar të bëjnë krime. Viktimat duhen që të kishin përfaqësues të vetë, që të marrin këtë rol në politikë. Në Kosovë, Mal të Zi, Maqedoni, Serbi, Greqi dhe Shqipëri ka ndodhur e kundërta. Viktimat dhe pjesëtarët e tjerë të shtresave të lodhura, kanë mbetur po në atë pozitë. Ndërsa ata që kanë kryer krime të mëdha ose përfaqësuesit e tyre janë ndihmuar të ngjiten edhe më lartë. Nënë strehën e rreme të politikës demokratike janë pasuruar dhe ngritur lartë pinjollët e shfrytëzimit të paskrupullt të popujve të vet, nëpër krime të pafalshme, duke i fshehur mirë këmbët ndër veprime të dëmshme për kombet dhe luftën. Armiqtë tanë ndër gënjeshtra të shumta politike, falsifikime, trillime, shpërdorime, etj., bëjnë përpjekje që antivlerat t`i shndërrojnë në vlera, frikacakët dhe dezertorët t`i shndërrojnë në hero dhe antikombëtarët t`i bëjnë kombëtarë! Të paktë janë ata që e panë ku do të shkonte puna!

Kohëve të fundit, përkundër kundërshtimeve tona të përhershme, Gruevski dha lajmin në prezencën e përfaqësuesit të Serbëve, se do të krijoheshin Ambasadat e përbashkëta, fillimisht në mes të Serbisë dhe Maqedonisë, i cili, u përpoq të gënjejë veten se “ato i ulin shpenzimet”.[9] Kjo nuk do mend të kuptosh “diplomacinë”, pas disa tentativave të Malit të Zi dhe të Kosovës, madje prej kreut të politikës botërore-SHBA, se është fjala për shtetin e ardhshëm të përbashkët. Diplomacia që “bashkohet” dëshmon se shteti do të bashkohet. Sllavo-bullgarët e Maqedonisë kanë frikë nga shqiptarët, sepse ata nisen një luftë, por ra në duar të krymta. Edhe serbët i frikohen kombit të vetëdijshëm shqiptar, pas luftërave shekullore. Ajo ka duar të forta në politikë dhe ka vrapuar nëpër botë para nesh. P.sh. në arenën e brendshme e ka kriminelin në politikë, diplomatin “shkja”, Ivan Mrkiq. Dhe kujt i shërben një bashkim i armiqve tanë të urryer, Serbisë dhe Maqedonisë, që paskan bërë edhe një zyre të policisë së “përbashkët” dhe ka ndërtuar pikërisht në Shkup “përmendoren” e carit serbomadh!

Ua kujtoj se stërgjyshi im, Avdyl Alia, ka qenë pikërisht në Shkup për ta çliruar atëherë dhe kombi shqiptar i ka dhënë mbi 20`000 viktima, por Shkupi ka rënë në duart e Bullgarëve të Maqedonisë. Kjo ka qenë e prova e fundit për ta shpallur Shkupin kryeqytet të Shqipërisë. Në Kosovë, në luftën e fundit, nuk kanë vdekur kaq shumë. Të mbushemi mend dhe të marrim parasysh këtë analizë.

Le të shikojmë një mori të artikujve në http://www.almakos.mk . Ndër të tjera, të shohim se Serbia ka qasje edhe në informatat personale të shtetasve të Maqedonisë. Pra, dihet se për çka është fjala.

Nuk lejojmë shtet të përbashkët të armiqve tanë të rrezikshëm, as me ne, si skllav e të ripushtuar!

Kjo është thënë qartë! Kriza në Evropë vjen për dredhitë e saj në favorin e pushtuesve. Kur lëvizen kufijtë dhe krijohen shtete të reja, mund të organizohet edhe një luftë!…

Eliza Dushku, bënë thirrje për bamirësi në Ugandë

January 10, 2014 by dgreca

Në një iniciativë të ngjashme vitin e kaluar Dushku pati grumbulluar rreh 30 000 dollarë amerikanë për bamirësi në ditëlindjen e saj të 30-të/

Nga BEQIR SINA, New York/

Los Angeles – SHBA: E njohur për aktivitetin e saj me karakter humanitar, aktorja me origjinë shqiptare, Eliza Dushku ka kërkuar përsëri në faqen e saj të internetit facebook nga fansat e saj dhe dashamirësit e saj që të dërgojnë donacione për bamirësi. Në një fushatë, që aktoria e Hollivudit, ka nisur dy vjetë më parë për të ndidhmuar, viktimat, gratë, të moshuarit, të sëmurët dhe fëmijët në Uganda, nëpërmjet organizatës së krijuar prej saj “Tharce-Gulu”.

Ajo u bënë thirrje në mesazhin e saj donatorëve të dhurojnë për “Tharce-GULU”, organizatën tonë të dashur në Ugandën Veriore, si e ka quajtur ajo, e cila thotë Dushku ofron mjekim për traumat dhe mjekim psikik për ish-fëmijët ushtarë dhe viktimat e luftës”, ka shkruar Dushku në Facebookun e saj.

“Është e asaj kohe të vitit përsëri , kur familjet të vijnë së bashku , pushime ( dhe, ditëlindja ime ) dhe ne së bashku mund bëjmë disa të mira serioze për ata që kanë nevojë ! Plus , këtë vit unë kam shumë dhurata për ju! Fushatat e kaluara për ditëlindjen time na ndihmuan në ngritjen e fondeve të shërimit të njerëzve me trauma dhe reflektimit tonë qendërën tonë të bamirësisë në Gulu Uganda , aty ku jemi dhe këtë vit duke ndihmuar familjet që kan më shumë nevojë !” thotë Dushku në mesazhin më të fundit postuar në faqen e saj të Facebookut. ” Unë jam në përkushtimin fondesh e këtij viti për kujtimin e të dashurit tonë Papa Jim , i cili sapo u nda nga jeta . Ai ishte një hero, jo vetëm për mua dhe familjen time , por për të gjithë në familjen tonë të Ugandës. Pra , dëshira ime ditëlindjen, time është se këtë vit , ju , miqtë e mi të mirë dhe zemër bujarë , të dhurojmë për “THRIVEGulu” në kujtesën e Jimit .”
Më pas Dushku sqaron se Jim ishte një pjesë e madhe e familjes THRIVEGulu . Ai e ndihmoi për të ndërtuar këtë organizatë dhe donte që ajo të jetë trashëgimia e tij . Për të ndihmuar të bërë ëndrrën e tij realitet , ne e kemi këtë mundësi të mahnitshme për të qenë pjesë e fushatës bamirëse “Holiday Challenge CrowdRise” . Ekipi ynë THRIVEGulu në Ugandë bën punë të mahnitshme çdo ditë : duke punuar me grupet e fuqizimit të grave , duke mësuar shkrim e këndim kompjuter dhe të biznesit aftësitë . Sepse, ne jemi duke bërë kaq shumë gjëra të ndryshme , edhe pse, ndonjëherë është e vështirë për të identifikuar se çfarë është ajo që ne jemi gati saktësisht për të bërë.

Familjet dhe komunitetet janë njohur mbi në më shumë se dy dekada të luftës civile në Uganda . THRIVEGulu dëshiron të ndihmojë viktimat dhe për të shëruar nga ato viktimat nga traumat . Dhe çelësi është përmes familjeve rehabilituese . THRIVEGulu nuk është për të ndihmuar vetëm femra ose vetëm fëmijët , por duke i dhënë prindërve e nevojshme për të mbështetur fëmijët e tyre, dhe duke i dhënë çdo familje mundësinë për një të ardhme më të mirë . Ne kemi bërë një punë të pabesueshme që nga viti i kaluar dhe me ndihmën tuaj , ne kemi mundësinë që të bëjë edhe më shumë . Bujaria vazhdueshëm dhe mbështetja juaj do të na ndihmojë të mbajmë gjallë dhe më të fortë familjen tonë THRIVEGulu . Unë e bujarinë dhe danacionet tuaja , e adhurojë nga çdo njërin nga ju dhe shpresojë që së bashku me ju, ne të jemi për të ofruar shumë. Në fund të këtij mesazhi aktoria që me krenari gjithmonë thotë se jam shqiptare, Eliza Dushku, shprehet nga thellësia e zemrës së saj duke thënë , Faleminderit ! Ju dua shumë ! Eliza
Në një iniciativë të ngjashme vitin e kaluar Dushku pati grumbulluar rreh 30 000 dollarë amerikanë për bamirësi në ditëlindjen e saj të 30-të.

STIPE MESIQ – ASKUND NUK DO TË NDRYSHOHEN KUFIJTË, AS NË KOSOVË!

January 10, 2014 by dgreca

Intervistoi: SHENIDA BILALLI/

Arkitektura e vendeve evropiane sa i përket kufijve është e mbaruar në Evropën Juglindore ka deklaruar ish-presidenti i Republikës së Kroacisë, Stjepan Mesiq në një intervistë ekskluzive për revistën ILIRIA. Mesiq theksoi se hapi i rëndësishëm për Kosovën tash është rregullimi i Marrëveshjes së Stabilizimit-Asociimit.
Roli dhe kontributi i zotëri Mesiqit gjithmonë ka qenë shumë i rëndësishëm për të gjitha zhvillimet në rajon dhe për perspektivën evropiane .Gjatë gjithë karrierës së tij politike, vendosmëria e presidentit Mesiq për lirinë e Kosovës, paqen dhe stabilitetin ne rajon”, ishte aq e sinqertë dhe i hapur.
Ish presidenti i Republikës së Kroacisë, Stjepan Mesiq në intervistën ekskluzive për “Iliri-në”, ka vlerësuar raportet bilaterale ndërmjet Kroacisë dhe Kosovës, si marrëdhënie shumë të mira, si dhe bashkëpunimin e mëtejmë në fushën ekonomike, dhe synimet e përbashkëta për integrimet euro atlantike. Ai ka vlerësuar lartë standardet që ka arritur Kosova në fushën e të drejtave të minoriteteve të cilat janë si urë lidhëse midis shteteve dhe popujve në Ballkan.
Sh. Bilalli: Zotëri Mesiq, gjithmonë keni tregu simpati ndaj shqiptarëve. Por edhe populli shqiptar ndaj jush . Ku janë fillet e këtyre lidhjeve?
Stjepan Mesiç:  Unë me shqiptarët shoqërohem që nga koha kur kam qenë në vuajtjen e dënimit për shkak të lëvizjes “Pranvera kroate” (“Hrvatsko Proljeće”) në burgun e Nova Gradishkë, dhe me shqiptarët kam qenë për të njëjtën gjë, jemi burgosur për mendime identike. Ne kemi vazhduar miqësinë që e mbajmë edhe sot. Miqësia nuk mund të zgjidhet sipas përkatësisë nacionale apo sipas fesë. Shqiptarët kanë qenë mirë me mua, edhe gjatë shërbimit ushtarak, kam patur disa shokë të mirë shqiptarë pikërisht nga Kosova dhe Maqedonia. Shqiptaret janë njerëz punëtorë që kujdesen, jo vetëm për vete dhe familjen, por edhe për të tjerët. Në këtë mënyrë shumë pak shqiptarë do të shihni pa punë, por gjithnjë i gjeni si pjesëmarrës në aksione humanitare.
Iliria: Zotëri Mesiq, keni bënë president i Jugosllavisë. Cili ka qenë statusi i Kosovës dhe të drejtat e sajë?
Stjepan Mesiç: Jugosllavia me Kushtetutën e vitit 1974 faktikisht ishte konfederatë. Në kryeqytetin Jugosllav –Beograd ishin përfaqësues nga 6 republika dhe dy përfaqësues të krahinave autonome, Vojvodina dhe Kosova. Krahina janë quajt, por pozita e tyre ka qenë e njëjtë sikur e republikave. Kanë qenë element konstitutiv të federatës.
Kur mora funksionin e Kryetarit të Kryesisë së ish – Jugosllavisë dija për një aferë ku ishin gjykuar një grup të rinjsh shqiptar, që ishin shokë me ushtarin Aziz Kelmendi i cii kishte humbur nervat dhe vrau disa kolegë të tij të kombësive të ndryshme. Ai nuk zgjodhi kush ishin ata që vrau. Pse ka qenë ai i provokuar, nuk e di, por e vërtetë është se diçka kishte ndodhur. Mirëpo ata të cilët ishin shokë me të, të gjithë shqiptarë, morën dënime prej 15-20 vite burg edhe atë, për asgjë.
Sh Bilalli: A ishte ky gjykim politik?
Stjepan Mesiç: Po,unë i propozova Borisllav Joviqit që Kryesia ti amnistojë ushtarët shqipëtarë dhe të shihen risi në marrëdhëniet ndëretnike. Ai më tha se këtë nuk mund ta bëje se duhet të bisedoje me Sllobodan Millosheviqin, i cili kategoritikisht refuzoi. Unë isha shumë sentimental ndaj shqiptarëve dhe kamë pasë dëshirë të ndihmoj. Por ky rast tregon se çfarë qëndrimi ka pasë shteti Jugosllav ndaj shqipëtarëve. Kjo nuk duhet të harrohet!
Sh.Bilalli: Keni njohur shumë shqiptarë gjatë viteve të ’90-ta, në kohën kur ishit kryeministër i parë i Republikës së Kroacisë?
Stjepan Mesiç: Pas ngjarjeve në Kosovë dhe shkatërrimit të Autonomisë së Kosovës delegatët e Qeverisë së Republikës së Kosovës, të shpallur në Kaçanik më 1990, kishin ardhur në Kroaci, pikërisht në Zagreb, në shtëpinë e vëllezërve, Kuzhnini . Atëherë më ka ftuar njeri nga vëllezërit, Simoni, dhe me vellaun Mikelin   më njoftuan për terrorin ndaj shqiptareve në Kosovë. Kanë kërkuar mundësi që të zgjidhet problemi për azil delegatëve te Qeverisë së Kosovës të cilët kanë qëndruar në Zagreb.
Sh.Bilalli: Ju keni biseduar me ministrin e punëve të brendshme të Kroacisë, Josip Bolkovac, për tu dhënë një strehim të sigurt delegatëve nga Kosova?
Stjepan Mesiç: Josip Bolkovac ju ka dhënën në dispozicion një vilë në Samobor, e cila ka qenë në përdorim të Ministrisë së punëve të brendshme të Kroacisë dhe ata jo vetëm që kanë qenë të vendosur, por e kanë pasur një zonjë- që kujdesej   për ata. Gjithashtu kanë pas sigurim dhe kanë qenë aktiv në veprimtarinë e tyre. Atëherë delegatët duhej të transferoheshin në një vend të sigurt ,diku në Evropë. Kështu, delegatët e Qeverisë së Kosovare kanë udhëtuar për në Zvicër, dhe kanë vazhduar veprimtarinë për pavarësinë e Republikës së Kosovës.
Sh.Bilalli: Cili është roli i shqiptarëve gjatë kohës që ishit president i Jugosllavisë ?
Stjepan Mesiç: Kur isha kreu i shtetit Jugosllav dhe Kryeministër i Kroacisë bashkëpunëtorët e mi, më të ngushtë , do të përmendi disa: Muharremi Amirin , i cili ishte kolonel i ushtrisë kroate dhe më pas shefi kabinetit tim. Pas një kohe ai u bë ambasador kroat në Ankara. Kisha përmendë edhe vëllezërit Kuzhnini. Gjatë viteve të 1990, shqiptarët në Kosovë ishin të terrorizuar,dhe të dënuar me dënime të rënda. Kanë luftuar për barazi me qytetar të tjerë të Jugosllavisë, e jo, si, qytetarë të rendit të dytë. Shumica e shqiptarëve përfundoi në burgje me dënime të rënda , edhe pse Kosova është atdheu i tyre. Vllazër Kuzhnini në Gjenevë ishin edhe në grevë urie për të tërhequr vëmendjen e opinionit botëror për 7.000 shqiptar të burgosur në burgjet e regjimit Millosheviqit . Pas grevës , disa të burgosur u liruan.
Sh. Bilalli: Angazhimi juaj lidhur me çështjen e   shqiptarëve është vlerësuar e shpërblyer me mirënjohje nga Qeveria dhe Presidenti i Republikës së Shqipërisë ?
Stjepan Mesiç: Jam shumë i kënaqur me çmimin më të lartë që më ndau Qeveria Republikës së Shqipërisë dhe Presidenti,Bamir Topi, për shkak të kontributit tim dhe angazhimit për statusin e shqiptarëve dhe të pavarësisë së Kosovës. Gjithashtu edhe vëllezërit Kuzhneni u nderuan me mirënjohje për angazhimin e tyre rrethe Kosovës dhe integrimit të Shqipërisë.
Sh. Bilalli: Shqipëtarët ishin të inkuadruar në mbrojtje dhe kanë kontribuar për pavarësinë e Kroacisë. ?
Stjepan Mesiç: Atëherë Kroacia ishte e sulmuar, ka qenë viktimë e një agresioni brutal të agresionit të Jugosllavisë. Shqiptarët iu bashkëngjitën Ushtrisë së Kroacisë dhe prej të cilëve shumë kanë humbë jetën në luftë.. Numri i madh i shqiptarëve, kanë qenë në funksione të larta të ushtrisë së Kroacisë, disa gjeneral me kombësi shqiptare. Rahim Ademi Agim Çeku dhe shumë të tjerë. Pra, ky është rast i rrallë në botë që një komb i tërë në Kroaci të ishte në anën e mbrojtjes së Kroacisë. Pra edhe një herë po e përsëris, se asnjë shqiptar nuk ka qenë në anën e agresorit tonë.
Sh. Bilalli: Sipas   të dhënave zyrtare , flitet për numrin prej 2.640 mbrojtës shqiptarë në ushtrinë e Kroacisë?
S.Mesiq: Millosheviqi, ka sulmuar Slloveninë, Kroacinë dhe Bosnjën e Hercegovinën, duke synuar zgjerimin e kufijve të Serbisë dhe në gërmadhat e Jugosllavisë të krijoje Serbinë e Madhe. Ai ka dashtë ushtrinë Jugosllave ta shndërroje në ushtrinë Serbe. Edhe ushtarët e kombësive tjera patën presion të madh në ushtri, dhe të gjithë ikën nga ushtria Jugosllave: shqiptarët, kroatët, sllovenët, edhe boshnjakët. Shume shqiptar nga Kroacia ndihmuan, ndërsa tek autoritetet e Kroacisë siguruan dokumente kalimtare për shtete tjera. Ishte koha shumë e rrezikshme për të gjithë, si për ata që ndihmuan, dhe për ata që ikën nga ushtria. Ushtarët që u larguan nga ushtria e Jugosllavisë ishin dezertor. Dezertimi në luftë dënohet rëndë.
Sh. Bilalli: Shumë herë ju kanë kritikuar, pse luftoni për çështjen e shqiptarëve!
Stjepan Mesiç: Të gjithë e kanë të qartë se shqiptarët gjate Mbretërisë Jugosllave kanë qënë pa kurrfarë të drejtash deri në Luftën e Dytë Botërore. Në Jugosllavinë e re shqiptarët fituan të drejtën për arsimimin në gjuhën amtare, dhe u hapën fakultetet dhe Akademitë. Pra, kanë fituar pozitë si të gjitha kombet në Jugosllavi. Mirëpo, me ardhjen e Millosheviqit, u zhduk Autonomia e Kosovës dhe u suprimuan e u shuan të gjitha institucionet.. I larguan të gjithë shqiptarët nga puna; policët , mësuesit,mjekët, gazetarët, mediet por edhe fëmijët nga çerdhet e foshnjoret. Millosheviqi ka dashur që shqiptarët ti dëboje nga Kosova. Ne sllavët (popujt sllav-sllavenët) kemi ardhur në shekullin e shtatë, ndërsa shqiptarët kanë qenë aty gjithmonë, edhe para romakëve. Në të vërtetë Shipëtarët janë Ilir, vendas. Paramendoni, kur armiku popullin autokton e largon,me dhunë nga atdheu..
Sh. Bilalli: Cili politikan shqiptar nga Kosova ju ka lënë përshtypje më të mira?
Stjepan Mesiç: Ka shumë politikan të Kosovës me të cilët kamë bashkëpunua, por mendoj se dr.Ibrahim Rugova ka treguar kuptim të plotë për politikën. Ka dhanë maksimumin si një lider mendimtar, dhe ka kundërshtua politikën agresive me një rezistencë gandiane. Por më vonë ka treguar edhe rezistencë aktive për pavarësinë e Kosovës, sepse Kosova në Jugosllavi ka qenë element konstitutiv i Federatës. Dhe, kur ajo Federatë e Jugosllavisë nuk ekziston më, të gjitha elementet Konstitutive e gëzojnë të drejtën e pavarësimit. Kam bisedua me Rugovën, i cili më ka njoftuar me platformën e tij politike. Qëllimet e tij janë realizuar ose po realizohen të gjitha në Kosovën e pavarur.
Sh. Bilalli: A do të ketë ndarje të Kosovës?
Stjepan Mesiç: Jo, nuk do të ketë ndarje të Kosovës. Arkitektura e Evropës ka përfunduar dhe këtu nuk ka më kurrfarë ndryshimesh. As nuk do të ketë shkëputje të Bosnjë e Hercegovinës e as nuk do të ketë ndryshime në kuptimin e ndryshimeve të kufijve në Kosovë.
Zotëri Mesiq cilën alternativë e ofron Evropa Juglindore për Kosovën!
Stjepan Mesiç : Evropa Juglindore nuk ka alternativë tjetër, pos hyrjes në integrimet euro atlantike dhe kjo do të ndihmojë që Evropa të bëhet faktor më i madh i paqes, sepse Evropa e bashkuar do të hapë kufijtë e saj, Marrëdhëniet e gjithanshme midis Kosovës dhe Kroacisë do të zgjerohen në të ardhmen në të gjitha segmentet e jetës institucionale, se ne kemi të njëjtin qëllim – të jemi pjesë e NATO-s dhe e Bashkimit Evropian por Kroacia është anëtare, e Kosova është në rrugën e integrimit .
ILIRIA: Po vazhdojnë bisedimet ndërmjet Kosovës dhe Serbisë. Si i vlerësoni ato ?
Stjepan Mesiç: Po nisem nga parimi se çdo luftë duhet të mbarojë me paqe si në Kroaci edhe në Kosovë. Hapi i parë është bërë, kur Serbia e pranon Kosovën si partner në bisedime. Në Kosovë nuk janë të gjithë të kënaqur, por duhet të dini se bisedat janë në vazhdim e sipër. Më rëndësi se Kosovës i hapet rruga për bashkëpunim rajonal. Dimë se përfaqësues serbë gjithmonë i kanë braktisur-lëshuar konferencat regjionale kur Kosova ishte prezentë.
Sh.Bilalli:Mendoni se edhe Kosova së shpejti do të jetë pjesë anëtare e Bashkimit Evropian?
Stjepan Mesiç: Gjithsesi se Kosova do ta bëjë edhe një hap tjetër që duhet ta rregullon Marrëveshjen e Stabilizim-asocimit. Derisa Serbia nuk e rregullon çështjen e kufijve me Kosovën, ajo nuk mund ta paramendojë se mundë të bëhet anëtare e Bashkimit Evropian. Nga ana tjetër, po ashtu edhe Kosova duhet të plotësojë të gjitha kushtet dhe të zgjidhë problemin e kufirit me Serbinë.
Sh.Bilalli:Shqiptarët janë të ndarë në pesë shtete dhe kërkojnë bashkim kombëtar. Cila është zgjidhja e duhur?
Stjepan Mesiq: Kjo pyetje do të bëjë hyrjen në Bashkimin Evropian. Edhe ajo pjesë e jona shkoi në Evropën Lindore, të gjithë ne duhet të hapim kufijtë tanë, dhe pastaj nuk ka arsye për të mbrojtur kufijtë. Të gjitha Kroatët do të jetojnë në Kroaci, ajo vlen edhe për serbët, shqiptarët, dhe të gjithë njerëzit që nuk jetojnë në të njëjtin shtet. Shqiptarët duan të kthejnë ish-kufirin, ku Shqipëria, Kosova dhe Maqedonia ishte një. Kufijtë do të jenë të hapur, për të gjithë popujt dhe kombësitë që do të jetojnë në korpusin kulturor.
Zoteri Mesiq, ju falënderoj shumë në emër të gjithë shqiptarëve , dhe në emrin tim personal, për gjithë përkrahjen dhe kontributin tuaj , që na afruat për çështjen e popullit shqiptar, dhe gjithashtu për përkrahjen revistës “Iliria” të cilën e keni përkrahur që nga fillimi.

* Ish presidenti i Republikës së Kroacisë Stjepan Mesiq në intervistë ekskluzive per Revisten ILIRIA

Historia e shkruar gabimisht !

January 10, 2014 by dgreca

Nga Fahri XHARRA/

Në këtë kohë të turbullirave mendore, të parapëgatitura shumë mirë ,me një skenar të përmbaruar apo si të them një plan B…ZH nëse fitohet liria në Kosovë dhe nëse bjen komunizmi në Shqipëri., po ndodhin gjëra që të mahnisin dhe të lënë me gojëhapur. Ne të vendit as që kishim ditur t´i mendonim e aq më pak t´i paramnedonim.Sa me përpikëri dhe me një rrjedhëshmëri ajnshtajnjane ishin pasë kurdisur gjërat? Nuk është punë individësh por është punë institutesh , nuk është punë ad-hoc por përgatitje dhjeta vjeçare. E ne flenim ose bërtitnim : ” Kosova Republikë ” e në anën tjetër rrëxonim monumente duke u shliruar një herë e përgjithmonë nga komunizmi, por planet ishin të përgatitura:”Nëse ndodhë kështu atëherë do të veprohet ashtu ” -ky ishte pikësynimi , ky ishte parimi i veprimit. E ne vajtonim ,tmerroheshim , vuanim , iknim dhe në fund fitorja : ”U rrexua Komunizmi dhe u bë Kosova” . Urimet vinin nga katër anët e botës.

Çfarë ngjajshmërije e planeve të përgatitura në detaje për të dy shtetet e të njejtit komb.

Atje u fillua me ndërrimin e historisë se partia e kishte shkruar sipas nevojave të veta. Askush nga partia e as nga xhaxhi nuk e pësoi : Ishte një lojë me një prapaskenë të hatashme. Nuk e kuptonim lojën; ne së paku si qytetar . Qëllimi ishte tjetër , një maskë e vërtetë . Kur pas disa vjetësh doli qëllimi i ndërrimit të historisë , në të njejtën kohë u rehabilituan ata që ” na e kishin shkruar historinë” për nevoja të tyre. E tëra përfundoi me një libër për Enver Hoxhën ,me një autor ” piskamaxhi” i cili kishte çasje në dokumentat e shkruar dhe filmik të familjes së hoxhës së përzgjedhur qysh herët nga strukturat sajuese të planeve B deri Zh. Dhe mbaroi me kaq .

E vërteta ishte ndryshe : mohimi i historisë , lansimi i historisë pa heronj por vetëm me mite, mohimi i gjuhës dhe rritja e adrenalinës së pëndimit të perëndimorëve …. por për këte duhej pritur formimin e shtetit të Kosovës.

Edhe këtej në shtetin e dytë shqiptar , pas bombave të NATOs , pas Luftës së UÇK-ës , virusi i kultivuar me vite filloi të aktivizohet : Historia është e shkruar keq. Duhet t´a

ndërrojmë. Të krijojmë së pari një komb të ri ! Dhe u munduam t´a bëjmë : Kombin Kosovar . Duhej shpikur një gjuhë e re ; por gjuha e re artificiale nuk bëhët shpejt .asaj i duhet së paku një shekull e mos më shumë( Gjuha Afrikanere në Afrikën e Jugut), e ”planxhive” nuk iu pritej . Atëherë : ” po i mëshojmë grusht gjuhës së lartë shqipe, gjuhës letrare si i thoshim” dhe po kalojmë në gjuhën kosovare. E edhe kjo sa atë gjuhë të bashkuar e kishte ”bërë” partia . Nje arsyetim ”bindës” për të pabindurit. Edhe këndej ,partia në pushtet e ne e shanim partinë : duhej folur ,duhej sharë . Filluan të lindin gazeta , televizione , debate , shkrime, sharje , fyerje dhe dhe ”bindje ” se nuk jemi një, kemi gjuhën tonë të Kosov´s.. Mirë ! por kjo nuk ”dhezi ” . Ani e gjejmë tjetrën ”

Kombin Kosovar . Por edhe kjo nuk dhezi.
Kombi Kosovar dhe Gjuha Kosovare mbeten në nderin e ” piskamaxhive” të Kosovës..
Plani i përgatitur mirë nuk ka zbrazëtira. Nëse diçka dështon e kanë zëvendësimin.

Kur u mbyllën shkollat (!) në kohën e errët të Millosheviqit, ne shumë të etshëm për dije dhe dituri ia mësymë xhamive. Xhamitë na i hapën dyert . U qetësuan dashëmirët dhe armiqët : Më në fund u gjet një zgjidhje, ”mishi m´ú pjekë e helli mos me u djegë”

Ne po shkojmë në shkollë për inat të Millosheviqit , pardon ne po shkojmë në xhami për inat të Millosheviqit! Po kryhen shkollimet fillore , të mesme ,fakultetet…. bile, bile edhe mjeksia , stomatologjia. Po doktorojmë , po përgatisim kuadro… Plani gjeti zbatimin e vet.

U krye lufta ,u fitua pavarësia dhe e filluam jetën e re.

Tani plani në të dy shtetet prap po vazhdon por shumë i përafërt për të dy anët: ”Duhej të mohojmë çdo gjë kombëtare , duhej kërkuar përseri shpëtimtari i shqiptarëve.” Dhe gjetëm . E gjetëm dhe që çke me te!

Ju kujtohen xhamijat kur ”mësonim ” për historinë ,gjeografinë , matematikën.. të ulur këmbëkryq ! Lezeti i shkollimit nëpër xhamija nuk po na hiqet nga koka.

Tani na është vërsulur feja . Këte e donin planifikuesit ! ” Shqipëria anëtare e Konferencës Islamike”pa pikë nevoje a as interesi kombëtar. Kosova e mbështjellur në shamija . ferexhe dhe me ligjet e sharias…… Të shofim se ç´do të vjen më vonë !

Suksese Kosovë dhe Shqipëri në ardhmerinë tonë!

LEDIA: BABAI IM U SHUA ME LIBRA NË DUAR

January 10, 2014 by dgreca

*Flet vajza e shkrimtarit Riza Lahi, Ledia-Pengu im që babai nuk mundi të mësonte dhuratën e Vitit të Ri. Ati im vdiq me libra ndër duar e buzagazin në buzë./

-Intervistë ekskluzive me vajzën e shkrimtarit dhe publicistit të shquar, sapo ndarë nga jeta, Riza Lahi/

Nga Raimonda MOISIU/

Në pragun e Vitit të Ri, më 31 Dhjetor 2013 , ora 11 a.m. u shua krejt papritur nga një arrest kardiak shkrimtari, poeti, publicisti dhe shqipëruesi Riza Lahi, i njohur tashmë për staturën e erudicionit të tij intelektual e qytetar, guximtar i fjalës së lirë që jepte ngado shëmbullin më pozitiv- i cili duhet të konsiderohet e kujtohet gjerësisht si një prej shkrimtarëve më të njohur dhe një nga figurat më të shquara të Letërsisë e Publicistikës Shqiptare të gjeneratës së tij. Shkrimtari i shquar iku me duart plot me libra dhe buzagazin mbresëlënës -, që po ja dhuronte një mikut të tij. Një javë mbas ikjes nga jeta të këtij shqiptari të madh, mundëm të merrnim kontakt me vajzën e vetme të shkrimtarit, studenten e juridikut Ledia Lahi e cila mes dhimbjes të pakufi dhe lotëve u rrëfye për marrëdhëniet me Atin e saj, momentet e fundit të jetës së Rizait dhe kujdesin që ajo dhe i vëllai së bashku me miq e shokë të shkrimtarit –do të tregojnë për të mbledhur e botojnë dorëshkrimet që ai la pas. Ka një peng që Ati i saj nuk mundi ta mësonte – dhuratën e vitit të ri, që ajo pati blerëpër të, librin: “Pema e Jenicerëve”, që ai prej kohësh kishte treguar interes për ta patur e lexuar.

“Nuk humba vetëm Atin tim, por humba edhe zotin Riza Lahi, shkrimtarin dhe eruditin që unë adhuroj, humba prezencën e një njeriu të mrekullueshëm, që përconte vetëm pozitivitet” –shprehet Ledia në këtë intervistë.

Ledia Lahi është vajza e vetme e Shkrimtarit Riza Lahi. Pasi mbaroi me nota të shkëlqyera gjimnazin “Qemal Stafa” në Tiranë, më pas ajo fiton të drejtën e studimit dhe aktualisht është student e juridikut në Universitetin e Tiranës. Në moshën tetëvjecare ka shkruar librin e parë për fëmijë “ Ejani t’ju tregoj dicka”, dhe mbas tij ka botuar libra të tjerë për fëmijë, si “ Libri më i bukur në botë”, romanin fantastik “Aventura nëpër kozmos” dhe përkthen në moshën 14 vjecare romanin e Rob Nalasco-s,”Arratisje nga parajsa”, etj. Për më shumë ndiqni bisedën.

Bisedoi: Raimonda MOISIU

–Zonjusha Ledia, pranoni ngushëllimet e mija të sinqerta për humbjen e Atit tuaj të shtrenjtë, njëkohësisht edhe miku im më i mirë, një personalitet i shquar intelektual dhe vlerë kombëtare e letrave shqipe, eruditit, shkrimtarit e publicistit Riza Lahi. Si ishin momentet e fundit të tij me Ju personalisht, ekzaktësisht me dt 31 Dhjetor 2013 kur ai krejt papritur u nda nga jeta?

Së pari ju faleminderit.Fatkeqësisht mëngjesin e atij 31 dhjetori të kobshëm, unë nuk isha takuar me Atin tim, pra hera ime e fundit me të ka qënë një natë më parë.Të mbledhur të gjithë në darkë, duke qeshur, kërcyer e bërë planet për Vitin e Ri.Ishte mbrëmje tejet e hareshme ajo e një nate më parë, fundja ashtu sic ishtë cdo moment me babain tonë. Për t’iu rikthyer 31 dhjetorit, atë paradite nuk isha në shtëpi.Kisha shkuar të blija pikërisht dhuratën e vitit të ri për babain, një libër. “Pema e jeniçerëve”,libër që ai prej disa kohësh kish treguar kuriozitet për ta lexuar, dhe atë paradite kur mora telefonatën më tronditëse të jetës time,sapo kisha dalë nga libraria, ku kisha paketuar dhuratën për të.

–Çfarë mendoni se janë elementët thelbësorë që e bëjnë Atin tuaj të çmuar e të vlerësuar për kontributin e tij nga bota shqiptare? Si do ta përshkruani erudicionin e krijues në fushën e shkrimtarisë, poezisë, piblicistikës, përkthimeve dhe botimeve të tij?

Ndoshta cdo bijë mund ta thotë për Atin e saj “im atë është/ishte i admirueshëm”, dhe mund të duket si fjali clishe, por Riza Lahin unë e adhuroj. Admirimi i pakufijtë për të është së pari, për gjithcka ai ishte në kompleks si individ. Ishte tejet human, përconte në absolutitet cdo fjalë të tijën, vetëm pozitivitet, dhe në cdo sekondë mimika e tij e qeshur përcillte vetëm dashuri. Frymë-marrja e tij ishte dashuria për dijen dhe krijimtarinë. Ishte i dashuruar në kuptimin e mirfilltë të fjalës, me të shkruarin, me poezinë e me përkthimin. Më shumë sesa “përkthimin”, dua të them me përshtatjen e shqipërimin. Xhelaledin Rumiu është i preferuari im, ndër shqipërimet e babait.Ndërsa sa për publicistikën, im atë ishte në koherence të plotë më aktualitetin dhe thuajse cdo javë botonte artikuj në gazeta.Jam shumë subjektive teksa përgjigjem për të,por e kam thënë dhe e ritheksoj sërisht-më shumë sesa dhimbja;trishtimi;dëshpërimi i pazëvëndësueshmërisë së humbjes së prindit, për mua tragjike është që humba zotin Riza Lahi, që humba prezencën e atij individi të mrekullueshëm që faleminderit Zotit, qoftë dhe vetëm për 21 vite pata fatin që ai,pikërisht ai-të ishte babai im.Ai është në mua.

-A ka lënë dorëshkrime pas vdekjes tragjike? Kush do të kujdeset për mbledhjen e botimin e tyre?

Babai në cdo kohë merrej me shkrime, cdo herë ishte duke shkruar dicka. Nuk dinte të bënte asnjëherë pushim, sepse gjithmonë ishtë një : “kam me shkrujt” –sic thoshte ai me gegnishten e tij simpatike. Po kështu dhe këto kohë ka qënë duke shkruar.Unë dhe im vella do të kujdesemi që për cdo shkrim e krijimtari të tijën të papublikuar,të mund të botohen. Në ccdo fjali të shkruar nga Riza Lahi ka ende për të mësuar …

-Si e keni mësuar se Ati Tuaj ishte pasionant i letërsisë? Si e keni përjetuar këtë nismë e pasion të tij dhe cila është poezia apo tregimi i parë që keni lexuar prej tij?

Unë nuk e kam të mësuar faktin se im atë ishte pasionant i letërsisë, unë kam lindur përballë këtij pasioni të tijit.Për mua ishte mëse e zakonshme që në fëmijrinë e hershme,babi të më tregonte e lexonte përralla e tregime cdo ditë, për mua ishte mëse e zakonshme që tim atë ta gjeja për orë të tëra ulur mbi makinën e shkrimit, për mua ishte mëse e zakonshme që ta gjeja përhumbur mbi libra voluminozë deri në orët e vona.Aq të mirëqëna i kisha këto detaje në fëmijëri,sa për mua “një babi kështu është gjithmonë”. Përjetimi im,është se libri për mua asociohet me Riza Lahin.Librat për mua janë të cmuar dhe këtë pasion e dashuri e kam të kultivuar me shumë elegancë e finesë nga ai.Nuk kujtoj ndonjë poezi specifike si të parën që mund të kem lexuar nga ai, sepse cdo fjalë e tij ishte poezi.Kur kam qënë 4 vjece, Ati im më ka dedikuar një libër “Ledia në një natë me hënë”, pa sens egoizmi,por e dua shumë atë libër me vjersha, përralla,e tregime.Ku ka më bukur se të të dedikojnë një libër që sa je ende fëmijë?

-Një situatë të vështirë të babait tuaj?

Do ishte jo-humane për të, po të të thosha se nuk ka patur situatë të vështirë, po mund të them se ishte koha në vetvete.Atij nuk i mjaftonin 24 orët e një dite, ai kishtë gjithmonë për të dhënë e marrë gjërat më të bukura të jetës. Situatë e vështirë ishin ndoshta orët e gjumit, që i kishtë gjithnjë e më të reduktuara, them e vështirë sepse edhe të flinte atij i dukej humbje kohe.

-Një situatë mbresëlënës?

Ai vetë ishtë mbresëlënës! Që nga mëngjesi kur zgjohej, ishte shend’ e verë, buzagaz e hokatar në cdo fjalë. E niste ditën duke kënduar a fishkëllyer melodi të Shkodrës së tij,a të Korccës që aq shumë e donte. Po kështu mbreslënëse ishtë korrektesa për të kryer ndershmërisht cdo punë të tijën fluturimthi me bicikletën e tij legjendare.Mbreslënëse ishtë në cdo tavolinë ku ishte i ftuar, menjëhërë nga ku ja niste bejteve e rimave humoristike për cdo kënd, apo kur merrte mikrofonin në gëzime familjare për të kënduar këngët ruse, dhe mbi të gjitha i donte njerëzit me gjithë forcën e shpirtit.

–Kush është Ledia Lahi, për lexuesit e kësaj interviste?

Bija e Riza Lahit, aktualisht studente në Fakultetin e Drejtësisë (Universiteti i Tiranës).Falë Atit, kam kultivuar aftësinë e të dashurit të leximit dhe të të shkruarit. Në vogëli kam mundur të botoj dhe disa libra për fëmijë, por aktualisht i kam “devijuar” disi letërsisë.Ndoshta dhe prej profilit të studimeve, i cili ngurtësisht nuk më lë hapësira për poezi apo romanca.Duke u rritur, nuk është se kam shkruar më, të them të drejtën, ndonëse babai cdo ditë më inkurajonte që unë të vijoja ta kultivoja këtë talent timin.Ndonjëhere i druhesha kritikave të profesorit tim Riza Lahit…por tani që nuk e kam më kritikun tim të cmuar,ndoshta do të më duhet të druhem edhe më…

-Cfarë dëshironi të shtoni në fund të kësaj interviste?

Të falenderoj ty Monda, që më dhe mundësinë të them disa fjalë për Riza Lahin.Për efekt interviste po e mbyllim me kaq më mirë, se unë sinqerisht nuk di të pushoj së foluri për Atin dhe udhërrëfyesin tim në jetë.

Bisedoi Raimonda MOISIU