dgreca – Page 5372 – Dielli

Europianët shqiptarë të shekullit XIV!

July 2, 2013 by dgreca

Nga Ermal Baze/

Zhvillimi i qyettit mesjetar të Shkodrës gjatë dhjetëvjeccarëve të parë të shekullit XIV, ishte i lidhur edhe me rritjen e popullsisë me ritme relativisht të larta. Qyteti u bë një qendër që thithte vazhdimisht banorë të rinj nga zonat fshatare. Shkodra në shekullin XIV njohur një dyndje të madhe banorësh të rinjt ë ardhur nga fshatrat përreth. Në mjaft raste, autoritetet e mirëprisnin këtë imigracion të brendshëm. Përveccse sillnin gjak e fuqi të reja, të porsaardhurit paraqitnin edhe leverdi të tjera në fusha të ndryshme të ekonomisë tregtare e agrare. Por krahas masve fshatare, popullsisë së qytetit i shtoheshin edhe fisnikë (feudalë) të rrethinave që për një arsye apo tjetrën vendosnin të shpërnguleshin përfundimisht ose ta kalonin aty një pjesë të mirë të kohës për të ndjekur interesat e tyre ekonomikë, ose për të shijuar kënaqësitë që jepte jeta qytetare.Shumë prej tyre kishin prona, magazina dhe kishin blerë edhe shtëpitë e tyre në qytet.
Në gjysmën e parë të shekullit XIV, urbanizimi i zotërve të tokës u bë një dukuri normale. Me kohën, këta përfaqësues të aristokracisë së tokës u integruan në jetën e qytetit, morën në dorë veprimtari të ndryshme ekonomike, fituan statusin e qytetarit dhe shpeshherë u përfshinë në organet drejtuese të komunës.
Banorët e qytetit, që kishin statusin e qytetarit (civis), ndaheshin në fisnikë (nobiles) e popullorë (popolares). Fisnikët përfshinin mëkëmbësin e mbretit në qytet, kontin, qeveritarët e lartë dhe nëpunësit komunalë, komandantët e ushtrisë dhe milicisë, sipërmarrësit e mëdhenj (padronë) të sferave të ndryshme ekonomike, tregtarë, si dhe pronarët e mëdhenj të tokave që jetonin në qytet. Zakonisht shtëpitë e tyre ndodheshin në pjesën më të lartë e më të mbrojtur të qytetit.
Në kategorinë sociale të popullarëve përfshiheshin zejtarët e tregtarët e zakonshëm, rojet e qytetit, bujqit, punëtarët të sferës bujqësore e blegtorale dhe punëtorët e krahut në përgjithësi.
Në qytet kishte dhe kategori banorësh, kryesisht të ardhur rishtas nga fshatrat, që ende nuk e kishin fituar të drejtën e qytetarisë. Këta, me siguri, ishin të përjashtuar nga një sërë të drejtash dhe nga pjesëmarja në jetën politike e shoqërore të qytetit.
Gjithashtu, në Statutete Shkodrës theksohet termi “qytetari i lirë”? ccka na bën të mendojmë se ekziston edhe qytetarë jo të lirë dhe të varur juridikisht e ekonomikisht në shërbimin e dikujt tjetër. Sipas statutit, kjo lloj kategorie sociale në qytetin e Shkodrës përfaqësohej nga shërbyesit dhe shërbyeset, statusi dhe funksioni i të cilëve ishte i trashëgueshëm edhe për fëmijët e tyre. Shërbyesit dhe fëmijët e tyre e kishin të ndaluar që të largoheshin nga padroni i tyre.
Ai person që nxiste arratisjen e tyre nga shtëpia e padronit, ndëshkohej me ligj nga organet e komunës qytetare. Nëse arratisja e shërbyesve shoqërohej edhe më ndonjë akt dëmtues kundrejt padronit, sicc mund të ishte zakonisht vjedhja, “ky i fundit e rimerrte pa diskutim gjënë e tij” (nga “Statuti di Scutari”, kreu 221)
Madje edhe në rastet kur vdiste shërbyesi apo shërbyesja, fëmijët e tyre do të ishin përsëri nën vartësinë dhe kontrollin e padronit të prindërve. “…nëse shërbyesja vdes gjatë lindjes…, djali ose vajza e lindur prej saj do të jetë shërbyes ose shërbyese e padronit të shërbyeses në fjalë”( (nga “Statuti di Scutari”, kreu 202). Shërbyesit dhe fëmijet e tyre duhej të silleshin mirë dhe të mos kryenin veprime të dënueshme ndaj padronit ose njerëzve të tjerë përreth.
‘Kur një shërbyes ose shërbyese, ose fëmijët e tyre vjedhin gjësendi në shtëpinë e të zotit ose diku gjetkë, dhe kur vjedhja provohet, vjedhësi të paguajë dy hyperperë dhe të kthejë sendin e vjedhur” ((nga “Statuti di Scutari”, kreu 220). Padyshim, edhe kjo kategori që përbënte fundin e piramidës sociale në qytetin e Shkodrës, ishte e privuar nga një sërë të drejtash politike dhe shoqërore.
***
Nëse banorët e ardhur prej fshatit dhe vendeve të tjera jepnin ndihmesë në rritjen e popullsisë së qytetit të Shkodrës, faktorë të tjerë shkaktonin rënien e saj. Këtu vijnë në vështrim të parë luftërat dhe pasojat e tyre shkatërrimtare. Rrethanat e shekujve të parë të Mesjetës, kur mjaft qytete u rrënuan për të mos u rimëkëmbur më, u përsëritën here pas here edhe në Mesjetën e mesme dhe në atë të vonë, ku duke filluar nga fundi i shekullit XII e deri në fillim tëshekullit XIV, Shkodra u bë pre e inkursioneve serbe.
Situata rëndohej më tepër edhe nga konfliktet dhe tensionet e brendshme midis kategorive sociale me interesa të kundërta në qytet, që jo rrallë shoqëroheshin me dhunë dhe plaçkitje të pazakontë.
Përballë sulmeve të ushtrive të huaja dhe acarimit të brendshëm, forcimi i sistemit të mbrojtjes përbënte një shqetësim kryesor të autoriteteve dhe popullsisë së qytetit. Meremetimi i mureve dhe i kullave mbrojtëse përbënte në këtë kuptim një veprimtari të rëndomtë.
Përpos luftërave, dukuri të tjera të zakonshme për kohën, si zia e bukës, epidemitë dhe fatkeqësitë natyrore, ndikonin në uljen e numrit të banorëve të qytetit. Epidemitë, si ajo e murtajës, bënin kërdinë posaçërisht në qytet, ku kishte një dendësi të madhe popullsie dhe kushte të papërshtatshme sanitare. Murtaja e vitit 1348, e ashtuquajtura vdekja e zezë, që u përhap në të gjithë Europën e veçanërisht në Italinë Veriore, patjetër që ka shkaktuar viktima të shumta edhe në qytetin e Shkodrës, si pasojë e distances së afërt gjeografike dhe e kontakteve tregtare që kishte me to. Përveç murtajës, edhe epidemi të tjera, si kolera e malarja, mbillnin vdekjen në qytetin mesjetar shqiptar.
Pasoja të rënda për qytetin kishin fatkeqësitë e ndryshme natyrore. Përmbytjet, zjarret dhe tërmetet goditnin here pas here, duke shkaktuar pasoja të rënda e duke ndryshuar edhe fizionominë e tyre.
Për të evituar rrezikun e rënies së zjarreve, autoritetet e komunës së Shkodrës kishin nxjerrënjë dënim prej njëzetepesë hyperperësh dhe shlyerje dëmi për këdo që provohej se i kishte vënë zjarrin qëllimisht shtëpive prej druri ose kashte. Gjithashtu, sipas ligjit, çdo njeri duhet të ndihmonte për të shuar zjarrin, dhe, në rast se nuk e bënte këtë, jo nga pamundësia, por thjesht nga neglizhenca, atëherë ai do të dënohej me një gjobë prej dymbëdhjetë groshësh. Njëkohësisht ligji merrte në mbrojtje edhe kullotat e komunës, ku të gjithë banorët duhet të impenjoheshin për shuarjen e zjarreve në to; ata që i shmangeshin kësaj detyre, qoftë edhe për arsye serioze shëndetsore, ndëshkoheshin me gjobën e mësipërme.
Përveç këtyre, filtrit ligjor nuk i shpëtonin as ndërtimet pa leje. Kështu për shembull, dënohej me një gjobë prej tetë hyperperësh cilido që kapej në flagrancë (qoftë natën, qoftë ditën) duke hedhur themele shtëpie ose shkalle pa lejen e autoriteteve përkatëse. Natyrisht që një kundravajtje e tillë duhej vërtetuar edhe me dëshmitë e nevojshme ligjore; në fund, gjoba e paguar ndahej midis kontit dhe paditësit. Në këtë mënyrë, qytetarëve të Shkodrës iu bëhej e qartë se, për çdo ndërtim të ri, me dritare ose me hajat, në shesh apo në rrugët qendrore të qytetit, ata duhej patjetër të bënin kërkesë paraprakisht, dhe t’i respektonin me rigorozitet ligjet në fuqi. Rrezja e veprimit të ligjit, për sa i përket ndërtimeve, shtrihej edhe më tej se kaq. Kështu, cilido që kërkonte të meremetonte shtëpi me qëllim shitjeje apo këmbimi duhej të pajisej me një dokument të posaçëm noterial dhe të paraqiste një garanci të besueshme. Nëse brenda tri ditëve, që nga fillimi i punimeve nuk shfaqej ndonjë ankesë, cilido lejohej t’i vazhdonte punimet normalisht.
Lupa e kujdesshme e ligjit vinte në dukje dhe njëkohësisht ofronte zgjidhje edhe për ndërtesa apo fragmente ndërtesash në prag të rrënimit. Në rast se, në qytet konstatohej një mur, një” arkitra aponjë element tjetër arkitektonik që rrezikon të shembet, atëherë gjykatësit kishin për detyrë të urdhëronin pronarin përkatës, që ose ta riparonte ndërtesën që zotëronte ose ta rrëzonte përfundimisht atë, në mënyrë që të mos dëmtohej njeri. Në rast mosbindjeje ndaj urdhëresës, këtë proces e ekzekutonte gjykatësi me shpenzimet e pronarit; këtij të fundit, përveç këtyre shpenzimeve, i ngarkohej si ndëshkim edhe një gjobë prej tetë hyperperësh.
Në kuadrin ligjor përfshiheshin edhe aspekte më të detajuara të jetës së përditshme, siç ishte respektimi i privatësisë së fqinjit dhe ruajtja e higjenës. Një ligj për t’u pasur “zilf’ edhe në ditët e sotme ishte padiskutim, ai sipas të cilit: kushdo mund të hapte një dritare mbi shtëpinë e fqinjit, për arsye ndriçimi dhe ajrosjeje, por në asnjë mënyrë nuk lejohej të hidhte plehra mbi shtëpinë e tjetrit. Përveç murosjes së dritares, ky gjest i shëmtuar penalizohej edhe me një gjobë prej dymbëdhjetë hyperperësh, që ndahej midis kontit dhe komunës. Në mënyrë kategorike, ndalohej hedhja e plehrave nëpër rrugët e qytetit. “Urdhërojmë që askush të mos flakë plehra nga dritarja, ballkoni apo qilari në rrugë publike ose në çdo lloj rrugëkalimi tjetër të qytetit tonë. Kundravajtësit do rë’ ndëshkohen me dymbëdhjetëgroshëgjobë, gjysma e të cilave do t’i shkojë kontit dhegjysma komunëd’. Me anë të këtij ligji synohej ruajtja e rregullit dhe e pastërtisë, si në rrugët qendrore ashtu edhe në ato periferike të qytetit. Gjithashtu, në funksion të higjenës dhe parandalimit të epidemive, Statutet e Shkodrës përmbajnë dispozita që disiplinonin hedhjen e dherave të ndërtimit, dhe derdhjen e ujërave të zeza e të bardha në kanale e gropa të posaçme.
Pavarësisht se problemet e higjienës qytetare gjenin pasqyrim në Statutet e qytetit të Shkodrës, kushtet e jetesës, veçanërisht në lagjet popullore mbeteshin shumë të rënda dhe shtëpitë e ulta me dërrasë e kashtë të ngjtura njëra pas tjetrës, rrugët e ngushta e të errëta, që ktheheshin në depozita plehrash e ujërash të zeza, bëheshin vatra zjarri e epidemish vdekjeprurëse.
Problemi i rendit e i sigurisë publike ishte gjithashtu një shqetësim i vazhdueshëm dhe që nuk lidhej vetëm me situatat e jashtëzakonshme të konflikteve të jashtme. Rastet e sulmeve dhe të plaçkitjeve ndaj qytetarëve dhe pronës së tyre ishin të shpeshta, veçanërisht në orët e vona. Statutet e Shkodrës i detyronin qytetarët që lëviznin natën të mbanin pishtarë të ndezur për t’u identifikuar nga rojet e qytetit. Nëse ndokush kapej duke lëvizur pa pishtar “pas rëniessëkëmbanës së tretë”, atij i viheshin në ngarkim të gjitha yjedhjet që rastësisht ndodhnin atë natë në qytet. “Nëse pas rënies së këmbanës së tretë një person, qoftë ai klerik ose laik, do të kapet duke lëvizur nëpër qytet pa pishtar, atij do ti ngarkohen të gjitha dëmet që mund të kenë ndodhur atënatë. Nërastse nuk kapasur të tilla, kleriku ose laiku në fjalë detyrohet të paguajë gjobën prej dymbëdhjetë groshësh, gjysmën kontit dhe gjysmëm tjetër komunës. Për këtë mjafton dëshmia e dy ose e tre rojeve, e dhënë në betim”.
“Ndalohet të drejtohen derdhjet e ujërave mbi çatinë e fqinjit, gjë që do fa dëmtonte atë. Përkëtë të veprohet siç ka qenë zakon më parë. Nëse dikush vepron kundër, të paguajë si gjobë dymbëdhjetë grosh të Sklavonisë, prej të cilave gjysma i shkon kontit dhe gjysma paditësif.
Për numrin e lartë të vjedhjeve dhe për parandalimin e tyre, e drejta: “Nëse provohet se dikush i ka vjedhur diçka komunës, ai dënohet me njëzet e pesë hyperperë Sklavonie, me shlyerjen e dëmit dhe me ndalimin që mund të marrë ndonjë ofiq në komunë”.
Masa të rënda ndëshkuese parashikoheshin per ata persona, që grabisnin pasurinë e komunës, si dhe për ata që ndaloheshin per vjedhje të përsëritura. 1 Madje, këta të fundit, pas shlyerjes së dëmit dëboheshin edhe nga qyteti. Për të reduktuar numrin e yjedhjeve dhe të grabitësve, komuna qytetare e Shkodrës lëshonte urdhëresa ndaj fshatrave dhe rrethinave përreth, që të mos strehonin kontigjente hajdutërie si dhe të mbanin përgjegjësi nëse qytetarët e saj grabiteshin në afërsi të tyre. Meqënëse si pasuria e komunës ashtu edhe ajo personale konsideroheshin të rëndësishme, rrjedhimisht edhe masat ndëshkuese ndaj grabitjeve apo dëmtimeve ishin mjaft të rënda. Përveç dënimeve individuale, ligji nuk ngurronte të jepte edhe dënime kolektive, ku përfshihej i gjithë fshati, e ndonjëherë disa fshatra bashkë. Njëzetepesë hyperperë ishte gjoba për cilindo fshat apo katund rreth e rrotull qytetit të Shkodrës që mbante të strehuar dhe nuk dorëzonte ndonjë yjedhës, i cili në të kaluarën e tij ishte zënë në faj e sipër një apo dy herë.794 Përveç kësaj gjobe, e cila ndahej përgjysëm midis kontit dhe komunës, fshati duhej të shlyente edhe të gjitha vjedhjet që kishin mbetur pa u identifikuar. Këmbëngulja e fshatit për të mbajtur në gjirin e tij grabitësit në fjalë, shërbente si provë fajësuese në këtë rast. Gjithashtu, fshati ose ferma ishte i detyruar të dëmshpërblente deri në një çdo qytetar të Shkodrës, që do të grabitej në hyrje apo afërsi të tij. Nëse donte t’i shmangej mjekrës, të cilat jo rrallë shoqëroheshin me dëmtime dhe fraktura serioze për shëndetin e njerëzve: “… nëse i ka thyer ndonjë kockë, me gurë ose bastun, të paguajë tetë hyperperë, ku përfshihen të gjitha llojet e dëmtimit, për të cilat njeriu i dhunuar shtrëngohet të zerë shtratin”.Të gjitha këto forma të goditjeve dhe rrahjeve sanksionoheshin me gjoba në vlerë monetare, ku më e larta parashikohej për shkuljen e mjekrës, e cila konsiderohej si humbje e rëndë e dinjitetit, personalitetit dhe nderit të burrit (shenjë zhburrërimi) “Nëse provohet se një person i ka shkulur tjetrit mjekrën, fajtori dënohet me pesëdhjetë hyperperë, që ndahen përgjysmë mes kontit dhe atij që ankohet”
Forma ndëshkimi deri diku të njëjta me rrahjet, parashikoheshin edhe për plagosjet e rënda që shkaktoheshin në mënyrë të qëllimshme, sidomos në ato raste kur përdoreshin armë të tilla si shpata, shigjeta dhe sende të tjera prej hekuri. Përjashtim nga sanksionet, bënin vetëm plagosjet e shkaktuara gjatë lojës. “Nëse një person plagos dike duke luajtur, nuk detyrohet të paguajë asgjë”.
***
Fakti, që në kuadrin ligjor lidhur me këtë aspekt, përfshiheshin situata dhe kombinime nga më të ndryshmet, na bind se respektimi i të drejtave dhe mbrojtja e dinjitetit të grave në atë periudhë ishte i njëmendtë dhe vlerësohej seriozisht. Nëse një grua e martuar ankohej per perdhunim, rrahje apo grabitje nga ana e një kleriku, atëherë ajo duhej besuar edhe pa dëshmitarë. Kleriku menjëherë ndëshkohej me një gjobë prej pesëdhjetë hyperperësh, nga të cilat gjysma i kalonte peshkopit, një e katërta i takonte kontit, dhe një e katërta që mbetej i jepej gruas paditëse.
Gjithashtu, normat statutore parashikonin edhe rastin kur një burrë përdhunonte një grua të ndershme dhe të pamartuar. Në këto rrethana, nëse edhe burri ishte i pamartuar, atëherë ai detyrohej të bashkohej me të në martesë të ligjshme. Por nëse si burri ashtu edhe gruaja ishin të martuar, atëherë ai dënohej me një gjobë prej pesëdhjetë hyperperësh, që ndaheshin përgjysëm midis kontit dhe gruas. Në dallim nga rasti i pare kur gruaja besohej edhe pa dëshmitarë, në këtë situate ajo duhet të jepte prova bindëse.

Masa tepër të rrepta ndëshkimi, statuti parashikonte për gratë e përdala, të cilave nuk u lejohej të mbanin kapele në kokë dhe të banonin e të shoqëroheshin me zonjat fisnike të qytetit. Femrat me moral jo të mirë, që merreshin me veprimtari të ndaluara rriheshin me shkop dhe dëboheshin brenda tri ditëve nga qyteti. “Nëse njëgrua provohet se është e përdalë nga dëshmia e dy ose e tre burrave, të mos lejohet të mbajë kapele në kokë, siç është zakoni ynë, as të shoqërohet me këdo. Nuk i lejohet të rrijë ose rë’ banojëpranë zonjave fisnike. Në kundërshtim me këto urdhra, do të dënohet me tetë hyperperë që ndahen midis kontit dhepaditësit. Nëseprovohet se një grua e përdalë bën punë të liga ose kërkon të prishë të tjerët, ajo duhet të lerë qytetin tonë brenda tri ditësh dhe nëse e kapërcen këtë afat, tëndëshkohet me tetë hyperperëgjobë, tësilletrrugëve tëqytetit’ duke u rrahurme shkop dhe në fund rë’ syrgjynoset dhe kurrë të mos kthehetnë token tone”. Gjithashtu, grate e përdala dhe prostitutat ishin të përjashtuara nga e drejta për të trashëguar pasurinë e familjes së tyre, “…kur vajza përfundon në prostitute, edhe nëse babai dhe nëna kanë vdekur, vëllezërit e kanë pushtetin ta përjashtojnë motrën e tyre prostitute nga trashëgimia; nëse kjo motërprostitute nuk ka baba, nënë apo vëllezër tëgjallë, por vetëm motër që ështëgrua e ndershme, atëherë kësaj të fundit duhet ti kalojë dhe pjesa e motrës së përfolur”.H41 Me siguri, që këto sanksione të ashpra merreshin kryesisht, për tvi prerë rrugën nxitjes dhe zhvillimit të prostitucionit. Burri në përgjithësi duhej të tregonte respekt ndaj gruas dhe nuk duhej ta braktiste atë për shkak të pajës ose pasurisë së pakët të saj. Paja e saj nuk duhej tjetërsuar ose shpenzuar nga bashkëshorti, me qëllim mbrojtjen e të drejtës pasurore të gruas. Atij gjithashtu nuki lejohej që të përdorte pajën e bashkëshortes së tij për të shlyer taksën e gjakut ose urazbën. “Asnjë burri nuk i lejohet të marrë diçka nga paja e së shoqes per të paguar një gjakmarrje apo urazbë. Komuna duhet ti dalë në mbrojtje gruas, ndërsa burri që kryen një marri të tillë ta paguajë atë nga xhepi i vet”.

Fragmente nga “Një qytet me Statute”

Tendenca për të çmontuar civilzimin europian të kombit shqiptarë

July 2, 2013 by dgreca

Nga Gjon KEKA/

Ka kohë që kombi ynë po sulmohet nga brenda, pra më saktësisht nga armiqtë e brendshëm , që nënkupton një rrezik të dyfishtë, sepse kur ne e dim se kemi një armik të jashtëm atë e njohim ,e dimë strategjinë e tij demoniake dhe politikën diabolike kundër interesave tona kombëtare dhe ardhmërisë sonë si komb.

Këto sulme ndaj kombit tonë ,personaliteteve kombëtare e historike dhe të identitetit të tij rrënjësisht europian vijn direkt nga mbetjet sulltaniste dhe argatët e saj sllavë

Aq më keq që këto mbetje sulmojn kombin tonë në gjuhën shqipe ,flasin shqip , mbajnë flamurin tonë në dorë edhe pse e urrejn atë flamur sepse është flamur i Kastriotit, pra flamur i Arbërit ,por nga gjitha këto ata në brendësinë e tyre kanë shpirtin e errët të sulltanizmit dhe ideologjisë së saj islamike, është e qartë se ata e kanë mësuar gjuhën shqipe ashtu siç e mëson çdo i huaj gjuhën e vendit ku ai është vendos ,qoftë si emigrant e qoftë si pushtues e më pas si mbetje e saj. Jo rastësisht nënvizonte Cyrus mbret i babilonisë se,“njerëzit janë si bimët që marrin natyrën e tokës në të cilën ato janë vendosur”, dhe kjo thënie e tij jo vetëm se është e vërtetë, por kjo akma më shumë po forcohet edhe sot në shekullin XXI.

Prandaj nisur nga kjo ngjarjet qysh pas përfundimit të luftës dhe çlirimit të vendit nga barbaria serbe ,disa mbetje dhe individ të ideologjizuar të sulltanizmit po mbjellin farën e egër dhe të huaj ,farë kjo helmuese dhe kërcënuese për themelet e vërtetë të shtetit sekular,modern e demokratik dhe të vetë shpirtit e identitet europian të popullit shqiptar me një histori të lashtë e të lavdishme.

Kjo për faktin se shihet një lloj fryme e demonizuar e cila jo vetëm se po e dëmton natyrën e vërtetë dhe të identitet e imazhit europian të popullit shqiptar ,por edhe e futë atë në një laborator të rrezikshëm të ideologjisë aziatike islamike e që mund të prish apo çajë nga brenda unitetin dhe harmonin në mes të shqiptarëve të një gjaku dhe prejardhje gjenealogjike si popull.

Vetë kjo frymë e mbetjeve sulltaniste dhe ideologjisë së saj të sulltanizmit po shfaq për çdo ditë një zymtësi mbi qiellin arbëror dhe imazhin e tij ,po kjo mbetje sulltaniste ka ngritur shumë pyetje ,pyetje këto që po iu ngarkohen popullit shqiptare dhe po e futë atë në një kontradikët me të kaluarën e tij ,të tashmen dhe të ardhmen.

Kështu që këto mbetje sulltaniste duke injoruar faktet e pakundërshtueshme të vërtetën dhe duke u fshehur nga dielli shqiptar i të vërtetës në errësirën e tyre ideologjike po e fusin një pjesë të shoqërisë në avujt abstrakt të ideologjisë së tyre ,të mohimit ,të prishjes së imazhit dhe të futjes së gurëve që pengojn dhe ndajnë shqiptarët edhe shpirtërisht e vëllazërisht.
Në këtë mënyrë ata po e sulmojn qenjen e lashtë shqiptare ,po tallen me të ,pikërishtë në tokën tonë të arbërit, por ajo që është akoma edhe më keq ata po i sulmojn figurat apo thesarët e kombit shqiptar ,thesare këto që janë jo vetëm shtylla të kombit por edhe vlera e përjetshme ,pa të cilët kombin ynë mbetet i panjohur për nga lavdia dhe fama e mirë e tij në botën e civilizuar.

Pra janë këto mbetje që së bashku me argatët e tyre sllavë po e trashin “enigmën e shpifur” të sulltanizmit dhe sllavizmit si një vello mbi shqiptarët se a janë ata më të vjetërit në këtë kontinent,janë pikërisht këto mbetje që po mundohen ta zhveshin nga lavdia, nga fama dhe nga identiteti i lashtë dhe rrënjët europiane në kontinentin tonë europian si një komb i lashtë dhe autokton.Pra kjo tallje e këtyre mbetjeve sulltaniste dhe argatëve të tyre sllavë është tallje e sëmurë,është një përpjekje për të çmontuar civilzimin europian të kombit shqiptarë duke u munduar të fusin copa të sulltanizmi dhe ideologjisë islamike në mes të tij.

Se këto mbetje sulltaniste si armiq të brendshëm të kombit shqiptar janë argatë të sllavizmit këtë po e shprehin nga veprimet e tyre sipas frymës së tyre demoniake për ta dëmtuar kombin shqiptar dhe imazhin e tij si dhe sulmet që i bëjnë qenjes sonë dhe personaliteteve mbikohore kombëtare siç janë Gjergj Kastrioti Skënderbeu ,Pjetër Bogdani ,Nënë Tereza dhe shumë e shumë personalitet tona të vlefshme kombëtare.E gjithë kjo shihet tepër qartë se është duke u ndjek e njëjta linjë e sulltanizmit si në kohën kur ajo i kishte pushtuar në mënyrë barbare trojet e arbërit ashtu edhe tani por sipas frymës së saj demoniake ,dhe në bashkëpunim të pashkëputshëm edhe sot me sllavët ardhacak.Për ta vërtetuar këtë miqësi të këtyre dy pushtuesve barbarë deri në ditët tona mund vetëm të përmend këtu shumë shembuj që historia vetë flet për marrëveshjet e tyre në dëm të kombit shqiptar dhe qenjes së tij identitare e nacionale , por unë do të përmend këtu një thënie të një shkrimtari dhe politikani grek Jakovakis Rizo i cili vetë tregon për këtë miqësi dhe bashkëpëunim dhe ai shpreht kështu “pa marrë parasysh se si dhe sa e rëndë është të thuhet, kjo është fakt se politika turke ka synuar gjithmonë për të ndihmuar grekët dhe serbët kundër shqiptarëve.”

Duke parë këtë si më lartë si dhe rreziqet serioze të këtyre mbetjeve sulltaniste dhe argatëve të saj sllavë për ta dëmtuar ,helmuar dhe zhvesh kombin nga fama e mirë dhe të vërtetat e saj të lashta historike ,shqiptarët dhe vetë politikanët e shteteve kudo ku ka shqiptar duhet të fillojn të mendojn seriozisht në dëbimin sa më parë të kësaj të keqe ,të ideologjisë së saj dhe helmit që bartë ajo, prandaj vetë duke u bazuar në kushtetutën ,ligjiet dhe vetë të vërtetën e kombit shqiptar si një komb me identitet të pastër europian ,të gjithë duhet të veprojn për të ndal që luga e djallit të mos zgjatet më shumë ,sepse pasojat do të jenë katastrofale për vetë pozicionin historik ,politik ,gjeografik dhe të rrugëtimit të popullit shqiptar drejt rikthimit në familjen e lashtë europiane.Një veprim serioz i shtetit në këtë drejtim do ta ruante si shpirtin e kombit,unitetin ,harmonin në mes të shqiptarëve të një gjaku nga helmi ideologjik sulltanist ashtu edhe trupin e shtetit ,pra kështu do të shpetohet shteti dhe kombi nga një e keqe tepër e madhe për të dhe identitetin dhe rrugën e tij drejt të ardhmes.Në të kundërt çdo indiferentizëm ,injorim të kësaj ideologjie dhe këtyre mbetjeve sulltaniste nga shtete dhe të gjithë shqiptarët e vetëdijshëm do të thotë mbrojtje e të keqes,dhe siç thotë një fjalë e urtë “mbrojtja e mëkatit apo të keqes do të thotë mëkat i dyfisht.”

Me fjalë të tjera nuk duhet të lejohet në asnjë manyrë që të dëmtohen kufijët e brendshëm(shpirtëror) dhe të jashtëm(politik e shtetëror) të kombit shqiptarë europian nga kjo idelogjië e sulltanizmit dhe mbetjeve të saj në bashkëpunim me aletatët e saj sllavë ,sepse do ta dëmtonin kombin dhe do ta zhvlersonin natyrën e tij dhe do ti ndanin akoma më shum copat si të brendshem ashtu edhe ato të jashtme, dhe pikërisht kjo është qëllimi i errrët i tyre.

është shteti ai që duhet ruajtur kombin nga rreziqet e brendshme dhe të jashtme dhe armiqtë e tij, pra vetëm në këtë mënyrë shteti do t’i shërbente kombit ,qytetarëve dhe shtetit në mënyrën më të mirë të tij dhe jo vetëm ,sepse ky duhet të jetë edhe qëllimi shtetit jo vetëm mbrojtja e individëve ,familjes, shoqërisë dhe popullit ,por ai duhet t’i shërbejë atyre dhe kombit më tërë forcën e saj.

Vetë shtetarët duhet të marrin shembull Gjergj Kastriotin Skënderbeun dhe urtësin e vizionin e tij të lidershipit në kohën e udhëheqjes së shtetit të Arbërit ,ai ishte ruajtës i shpirtëmadhësisë së kombit arbëror, ai ishte ruajtës jo vetëm i rrënjëve po edhe degëve të pemës së madhe të kombit shqiptar.Vetë Gjergj Kastrioti Skënderbeu u shfaqet para gjithë Europës për çlirimin e popullit arbëror dhe jo vetëm kaq ai u bë edhe çlirues i dymbëdhjetë milion popujve tjerë brenda familjes europiane në atë kohë nga zgjedha e rëndë dhe barbari turke ,prandaj ai u bë një nga personalitet më të mëdha në bazë veprave të shkëlqyera të një heroi dhe lideri vizionar ndaj ajo dihet edhe në ditët tona, historia flet me llambën e saj në dorë ,nuk ka hije dyshimi kur llamba është pranë nesh.Sepsehistoria i ka ruajtur në copëra më tepër se kërkon frymën e kërkimit të një shkenctari ,historiani etj ,në një tërësi të lidhur, ne mund të dallojmë vetë me një besim të dyfishtë për të gjitha këto ,janë vepra e pavdekshme ato që flasin dhe gjurmët përgjatë gjithë historisë.Kështu që shihet se tani në këtë shekull ne si komb qëndrojm sikur në një epokë të hekurt, dhe po kjo epokë kërkon automatikisht edhe një gjenerat të hekurt.

Nga kjo mund të nënvizoj se historia jonë është e lehtë për t’u kuptuar vetëm tregoni brezave të vërtetën dhe ato do të jenë degë të shenjta të kësaj peme të lashtë të kombit tonë.Degët e jetës së shenjtë kombëtare të individëve që përfaqësojn në të vërtetë rrënjët në lidhje me degët si pasardhës të denjë të kombit, dhe ruajtës të imazhit dhe origjinës së tyre.Atëherë kur rrënjët janë të shenjta edhe degët shkëlqejnë të njëjën dritë si pasardhës të denjë , sigurisht që edhe kombi në tërësin e tij është i shenjtë.

Ambasadorja Gjermane: Shqipëria zhvilloi zgjedhjet më të mira në historinë e saj

July 2, 2013 by dgreca

Në një intervistë ekskluzive për DW Ambasadorja e Gjermanisë në Shqipëri, Carola Müller -Holtkemper, bën vlerësimin e zgjedhjeve dhe çfarë duhet të ndryshohet në favor të përmirësimit të procesit në të ardhmen.

DW: Cili është vlerësimi juaj për procesin zgjedhor, për mënyrën se si u zhvillua fushata elektorale, dita e votimit dhe faza e numërimit të fletëve në kutitë e votimit pas 23 qershorit?

Müller -Holtkemper: Ta themi që në fillim se këto zgjedhje parlamentare janë më të mirat të zhvilluara ndonjëherë. Nuk mund të përsëris deri në detaj observimet paraprake që ka bërë misioni i OSBE/ODIHR-it, por ca gjëra ja vlen t’i them. Megjithëse zgjedhjet më të mira, por sigurisht që ka hapësira për përmirësime. Ja psh, deri më sot Komisioni Qendror i Zgjjedhjeve është i pakompletuar dhe punon vetëm me anëtarët e mazhorancës. Ky është një nga kufizimet e procesit zgjedhor. Mendoj se në të ardhmen një institucion i qëndrueshëm, jo politik, tërësisht profesional është i nevojshëm. Dita e votimit në pjesën më të madhe ishte e qetë, përjashto raste të veçuara të përdorimit për fat të keq të dhunës. Rasti më i rëndë u shënua në qytetin e Laçit. Për ne ushtrimi i dhunës nga kushdoqoftë është tërësisht i patolerueshëm. Procesi i numërimit të fletëve të votimit dukshëm është më i shkurtër në kohë se herët e mëparshme. Por në disa qendra të numërimit ka pasur vonesa dhe zvarritje dhe këtu mendoj se ka shume vend për përmirësime të performancës në të ardhmen. Që procesi të jetë edhe më i shpejtë, që të angazhohen dhe përcaktohen njerëz brenda afateve ligjore nga ana e partive dhe jo të ketë emërime dhe ndryshime të anëtarëve të komisioneve të numërimit në fazën kur puna është në vijim. Kjo i jep mundësi Komisionit Qëndror të Zgjedhjeve që ta artikulojë më herët rezultatin final të zgjedhjeve dhe do të shmangë mundësitë për rritjen e tensioneve.

DW: Nuk kemi ende rezultat zyrtar, por i sigurtë është fakti se është votuar në shumicë për rotacion politik. Si i konsideroni qendrimet e partive kryesore dhe liderëve të tyre pas ditës së votimeve?

Müller -Holtkemper: Vërtet nuk kemi rezultat final, por vendet në Kuvendin e ri thuajse janë përcaktuar në pjesën më të madhe, për të nisur nga puna në fillimi të muajit shtator. Unë uroj që procesi i finalizimit të numërimit dhe shpalljes së rezultatit përfundimtar të jetë sa më i shpejtë. E rëndësishme është që deri më tani një hap i madh është bërë përpara. kryeministri Sali Berisha e ka njohur humbjen dhe tani me shprese do vijohet me kalimin e butë të pushtetit për tek ish opozita që vjen në qeverisje.

DW: Ju përmendët më parë aspekte kritike të procesit zonja Ambasadore. Duke pasur parasysh dhe raportin paraprak të ekipit të vëzhguesve ndërkombëtarë, cilat do të ishin gjërat që duan ndryshim në favor të përmirësimit të procesit zgjedhor në të ardhmen?

Müller -Holtkemper: Mendoj se në përgjithësi personeli që angazhohet me zgjedhjet, duke nisur nga anëtarësia e KQZ-së, e komisionerëve të numërimit të fletëve të votimit, apo me administratorë të tjerë – këta duhet të jenë njerëz shumë të kualifikuar. Kjo është çështje e trajnimit të tyre, por dhe e përgjegjësisë së atyre që emërohen. Menaxhimi i zgjedhjeve të bëhet me ekipe të depolitizuara . Po ju marr rastin e Gjemanisë. Kemi zgjedhje parlamentare në shtator të këtij viti dhe si çdo herë ato do organizohen nga Zyra e Statistikave. Unë si shumë të tjerë në vendin tim nuk njoh asnjë prej tyre, as dhe si portret. Sepse është një proces me tipare profesionale dhe teknike. Nuk ka mbledhje të tensionuara apo kriza, ndaj dhe nuk njoh askënd prej tyre.

DW: Nga mënyra se si u zhvilluan zgjedhjet e 23 qershorit a është përmbushur kushti politik për marrjen nga Shqipëria të statusit të vendit kandidat për anëtarësim në BE?

Müller -Holtkemper: Por le të themi se një test është kaluar. Zgjedhjet janë një arritje e madhe. Do të shikohet dhe mënyra e procedimit dhe aktivitetit në jetën parlamentare, ndërkohë që janë dhe dy çështje varur për të cilat ka pasur dakordësi në mbledhjen e Këshillit dhjetorin e vitit të kaluar. Këto dy çështje janë lufta kundër korrupsionit dhe lufta kundër krimit të organizuar. Dua të them se në këto dy aspekte ka ende shumë për të bërë.

Jahjaga: Zgjedhjet lokale në Kosovë më 3 Nëntor

July 2, 2013 by dgreca

Zgjedhjet e ardhshme komunale në Kosovë do të mbahen më 3 Nëntor të këtij viti, ka njoftuar presidenca e Kosovës.
Arbër Vllahiu, zëdhënës i presidentes së Kosovës, Atifete Jahjaga, i tha Radios Evropa e Lirë se në bazë të kompetencave dhe përgjegjësive të saj, presidentja ka caktuar që me 3 Nëntor 2013, në gjithë Kosovën të mbahen zgjedhjet lokale.
Presidentja Jahjaga, në konsultimet përmbyllëse me liderët politikë, vlerësoi se mbajtja e zgjedhjeve komunale në tërë territorin e Republikës së Kosovës, njëkohësisht, është një mesazh i rëndësishëm për qytetarët e vendit dhe siguron integritetin territorial dhe subjektivitetin e Kosovës, theksohet në njoftimin e presidencës së Kosovës.
Presidentja Jahjaga ka theksuar se zgjedhjet komunale duhet të jenë të drejta, demokratike dhe të lira ku secili qytetar i Republikës së Kosovës, pa dallim, mund të shpreh vullnetin e tij lirshëm përmes votës së tij.
Ajo ka theksuar se përfshirja në zgjedhjet komunale e qytetarëve të komunitetit serb, të komunave në veri të territorit të Republikës së Kosovës, do t’u mundësojë atyre zgjedhjen e përfaqësuesve të tyre legalë e legjitim, të dalë nga vota, që do të punojnë për të ardhmen e të gjithë qytetarëve dhe për integrimin e të gjithëve në shoqërinë dhe institucionet e Republikës së Kosovës.
Presidentja Jahjaga ka bërë thirrje që të gjithë qytetarët e Republikës së Kosovës, që kanë të drejtë vote, ta shfrytëzojnë këtë të drejtë dhe obligim për të përcaktuar të ardhmen e tyre.
Pjesëmarrja e qytetarëve të Republikës së Kosovës në zgjedhjet komunale do t’u jap atyre mundësinë që të ndihmojnë në ngritjen e mirëqenies dhe të përmirësojnë jetën e tyre, thuhet në fund të deklaratës së presidentes Atifete Jahjaga.

“U larguan mbetjet komuniste” por, Ju na i sollët në Amerikë !

July 2, 2013 by dgreca

Uashingtoni dhe liderët europianë perëndimorë kishin vënë si detyrë dhe kërkuan në Shqipëri vetëm zgjedhje, të lira dhe të ndershme, zgjedhje demokratike dhe të pa kontestuara, të cilat ashtu vërtet u mbajtën si premtoi qeveria dhe Kryeministri Berisha, nën patronazhin e Organizatës për Siguri dhe Bashkëpunim në Evropë, si mjet për rivendosjen e qetësisë dhe për të treguar se edhe mbas 22 vjetë demokracia funksionon , por asnjëherë nuk u shkoi ndermend se, tani kemi vetem një forcë politike në Shqipëri – që do të udhëheqi si në kohën e Enver Hoxhës .

BENSONHURST BROOKLYN NY : Ende pa u shuar mirë euforia e fitores së pas zgjedhjeve në Shqipëri, kur një pinjoll i një nga familjet me komuniste në Shqipëri, trashëgimtari më i denjë dhe besnik i “Vijës së PPSH-së”, është zgjedhur Kryeministër i Shqipërisë, dhe është një “miku” i tij nga SHBA, ish-Ambasadori Amerikan në Tiranë, John Withers, që nëpërmjet një letëre dërguar përmes televizionit të majtë Top Channel( aludohet në Shqipëri, se pas këtij televizioni qendrojnë djemtë e Enver Hoxhës) , thotë se vota e 23 qershorit ishte një akt historik, sepse sipas tij “U larguan mbetjet komuniste”.

Zoti Ambasador, do të isha njeriu më i lumtur në botë, jo vetëm unë por ndoshta edhe të gjithë ata bashkëvuajtësit e mi: – “nëse do të ishte e vërtet deklerata e juaj” se janë larguar me këto zgjedhje mbeturinat e komunizmit në Shqipëri!!!!

Unë mendojë, se Ish-Ambasadori Amerikan në Tiranë, John Withers, ka plot të drejtë, kur thotë se “U larguan mbetjet komuniste” mbasi ai e ka me këtë rast dhe si shihet qartë e ka personalisht me Berishën – megjithse, mundohet të fshehi të vëtetën kur fletë në numërin shumës.

Ambasadori gabon rëndë kur “ofendon” me këtë rast duke folur në numërin shumës, mbasi në shqip fjala”mbetje” d.t.th.:”Ajo që mbetet nga një e tërë pasi ia kemi hequr diçkaje, një pjesë, tepricë; kusur; mbeturinë; e tjer” sepse, mendojë unë “as kan qenë dhe as janë të gjithë komunistë mbetje, ka pasur dhe ka prej tyre shumë njerëz të mirë, dhe unë kam shumë prej tyre miq dhe shok”.

Dhe me qëllim ai “harron” se po ai vetë na i solli për tre vjet të gjithë komunistët dhe ish komunistët, bijët e bijat e tyre në Amerikë. Meqense, zoti Withers i paska kaq zëtë, ose si amerikan nuk ka si i do komunistët, dhe e “paska pas kaq për gale me këto mbetjet komuniste “, në Tiranë, po i them se aq shumë komunistë – ish komunistë dhe ish oficera Sigurimi, kan marrë vizë sa ishit ju Ambasador në Tiranë(2008 -2011), nuk kan marrë në 18 vjet, prej se kur u hap për herë të parë Ambasada e SHBA- në Tiranë.

Unë nuk e di numërin se sa ka përrreth shtëpisë së tij komëshi zoti Withers, atje në Virxhinia!? por e di shumë mirë që këtu në New York, ka plot. Bile ka edhe nga ata që janë bërë edhe “armiq” me mua dhe më “urrejnë”, sepse, unë i kundërvihem dhe nuk mund t’i durojë, as që do të pajtohem me ta kurrën e kurrës,. Sepse, janë ato mbetjet e komunizmit, që thoni ju zoti ambasador Withers, që u larguan dhe erdhën këtu në SHBA, dhe po ma shajnë Amerikën, me keq se në kohën e monizmit.

Ata janë të pakënaqur me Amerikën “, duke thënë,lart e poshtë nëpër kafene , parqe dhe rrethe të ngushta të tyre familjare :” A kjo është Amerika……!!!!!, Amerika nuk bën…..është një “garbage” !!!!. Ata flasin ende politikisht si në kohën e komunizmit, kur flasin për luftën amerikane në Irak, Afganistan, e tjera, komentojnë ndërhyrjen e Amerikës këtu apo aty, apo ajo që nuk durohet fare është kur shprehin alibitë e tyre për ngjarjet e 11 shtatorit 2001, të cilat janë çmenduri me të vërtet – apo kur “çfyrhen” me të tjera marrëzira dhe pakënaqësira, që smund ti’ ze në gojë – ”

Parlamenti, i ri i Shqipërisë, që doli nga zgjedhjet e 23 qershorit, zoti Ambasador John Withers, është i dominuar tash nga e majta Socialistët dhe LSI, dy partitë me ekstreme të majta,që ka Shqipëria , sot, të cilët përdoren për të fituar këto zgjedhje edhe katër Partitë Komuniste. Ata ndërsa, kan në mandatin e ri, 84 deputët, shumicën e cilësuar, nga këta janë mbi 30 përqind e tyre, të cilët i kan shërbyer me devotëshmëri komunizmit, ose edhe nga ata që kan qenë me librezën e Partisë Komuniste në xhep -gji, ose bijët e bijat e tyre. Kurse, njeri prej tyre ka qenë deri Ministri i Punëve të Brendeshme, para 1990, njëri kryeredaktori i Zërit të Popullit, dhe Koço Kokëdhima që thotë me mburrje publikisht në televizion se: “unë komunistë jam dhe komunistë do të vdes, sepse jam familje komuniste”.

Ndërkohë, Lideri i Partisë Socialiste, si kryeministri i ri, kur të futet në zyrën e tij, dhe të ulet në karrigen e Kryeministrit, në shtator, do të ulet si i biri një ish anëtarit të Komiteti Qendror i Partisë së Punës së Shqipërisë, si i biri i nënkryetarit të Frontit Demokratik me Nexhmije Hoxhën në krye, ose si i nipi i një ish anëtari të Byrosë Politike, që së bashku me pasardhësit, të cilët mbas dy muajsh – do të zënë vendet në zyrat ku qenë 22 vjetë më parë, do të ulen në të njëjtat karrike, dhe mbajnë detyrat ku kan sunduar baballarët e tyre, dhe ata vetë ndoshta ndonjeri për afro gjysmë shekulli (Skender Gjinushi ish Ministri i Arsimit në kohën e diktaturës).
Megjithatë , Zoti Ambasador John Withers, do të thoja se herën tjetër rezervoju pak …… “Kur të, të mbërthejn emocjonet dhe “inatet” e akuzave, ose is i themi ne shqiptarët “dufi”, siç është edhe ky reagimi më i fundit ( mbasi ju keni dalur hapur tashmë dhe nuk po e ruani veten për njëanëshmërin tuaj – duke ia servirë disa herë, sa herë që iu duhen komunistëve të Tiranës, nga një letër soe intervistë në muaj nga Uashingtoni), pra “mos u mundo duke u munduar të justifikosh atë dashurinë dhe respektin e madh që kemi në shqiptarët( veçanërisht, ne që e paguam me gjak, pushkatime, burgosje e interrnime, ëndrrën Amerikane ),,, mos u “nxito” të bëshë deklerata kaq “bombastike”, duke i përgjithësuar këto çështje, se nuk janë absolutisht të gjitha si thua dhe si mendoni Ju…! zoti Withers.

Kurse e dyta, letra juaj duket sikur Ju zoti Ambasador Withers, po tentoni të bëni të majtët, ish komunistët sikur vetem ata të jenë një faktor në mardhëniet SHBA – Shqipëri. Po ku jemi ne të tjerët zoti Ambasador !!! Apo, kjo vjen sepse ju lidhjet më të mira i keni me një televizion dhe kryeredaktor i thekur majtistë(TCH) dhe një gazetë(Shekulli) që Ambasada e SHBA në Tiranë, i ka ndërprer lidhjet më të, për arsye që tashmë dihen, dhe që t’i i di, por ti flet në këtë mënyrë, duke ua drejtuar letrat atyre, që të bëjnë propogandë me letrat e tua, sa herë që ju i nevoiten në këtë fushate, dhe në këto zgjedhje. Të njëjtën gjë gjë bëtë ju edhe me zgjedhjet e lokale të viti 2011, kur sulmuat Luzim Bashën.

Zoti Ambasador, media vizive dhe të shkruara në Shqipëri ( media 90 përqind kontrollohet nga e majta – Shqipëria, ishte i vetmi vend në botë, ku opozita në 8 vjet kishte televizionet dhe gazetat më të mëdha në vend), për këto 20 vjet, që nxjerr si lider të demokracisë, vetëm emrin e Edi Ramës, dhe çdo ditë fletë për bëmat e Enver Hoxhës, duke e nxjerr edhe si “por amerikan” dhe këtë atë e bëjn?7 vetëm për nosltagji.

Shtypi i jatë në Shqipëri, në asnjë rast nuk përmendin ish të presekutuarit, Partin Demokratike, ose partitë e djathta – partitë tradicionale, PLL, BK , Republikanët, PDK, e tjera, por gjithmon meditojnë për t’u faktorizuar në politikë, Edi Ramën, në mënyrën e asaj thënies filozofike, “nuk ka rëndësi se ç’thonë për mua, kush kam qenë – dhe çfarë ka bërë partia ime – rendësi ka që ata po humbasin kohën me mua dhe një ditë do të humbin durimin dhe do të lodhen”

Por, zoti Ambasador Withers, kur nuk do t’a besoja “se si ju mund t’i besoni dhe të bëheni kaq shumë “mik” me ata që 23 vjetë më parë “Amerikën e quanin “Imperialism , Xhandarin, armikun e komunizimit e të tjera”. Pra, e thënë paksa me troç me komunistët dhe ish komunistët, bijët e bijat e tyre, duke na lënë me një anë ne ish anëtarëve të, të atyre të pushkatuarve, ish të burgosurve politik, ish të interrnuarve dhe të presekutuarve, ish pronarve, që e deshëm dhe duam kaq shumë Amerikën, sa edhe vuajtëm dhe e paguam aq shtrejtë. Kurrën e kurrës nuk do ta besoja…..!!!

Zoti Ambasador, a e di ti se:”Ky njeri që bërtet sot me të madhe :” Ky vend ka nevojë për paqen dhe dashurinë në vend të ndarëjes së njerëzve.”, është, po ai që Shqipërin, për 8 vjet sa e sundoi(1978 – 2005) dhe për 8 vjet sa ishte në opizitë(2005-2013) e zhyti Shqipërinë në kaos, sa që me protestat e përhapura dhe të dështuara, vuri në rrezik të lartë, paqen e sigurinë në vend, tentoi të kthej Shqipërinë në formën e protestave të organizuara prej skemave piramidale. Protesta, e Edi Ramës u kthyen në një makinë për të trazuar Shqipërinë, vetëm e vetëm për ta rrëzuar qeverinë e zotit Berisha, i cili u fajësua se ua kishte vjedhur votat, një diçka që kurr nuk u provua.”

Zoti Ambasador, ju ishit në detyrë në Tiranë, kur Socialistët, protestoni në mënyrë të kundraligjshme anti demokratike.” Por ju zoti Ambasador Withers, shumë shpejt harruat se në demokraci, nuk vihet me “çdo kusht” si ka thënë Edi Rama, dhe erdhi me “çdo kusht” . Ti i dëgjove parrullat, që hodhën ata për 3 vjet në Tiranë; “Poshtë Qeveria – Greva Urie, parrullat “Vdekje a Liri” para Kryeministrisë, dhe bllokime rrugësh, apo si ajo tragjikja me 21 Janarin. Të gjitha këto i bënë këta 84 deputetët, që fituan zgjedhjet e 23 qershorit, zoti Ambasador, nën udhëheqjen e fortë të këtij Lideri i Partisë Socialiste, Edi Ramës që neser si kryeministri i ri, kur të futet në zyrën e tij, dhe të ulet në karrigen e Kryeministrit, të asaj Kryeministrie që ai ja theu edhe portat dhe e dogji e shkatërroi gjithëçka për Ilir Metën e bllokut 70 mijë dollarë!.

Tek e fundit, zoti Berisha më në fund për herë të parë organizojë dhe mbajti si qeveri në 23 qershor zgjedhjet më të mira të mbajtura ndonjëherë në Shqipër, zgjedhje të lira të ndershme, transparente dhe demokratike, të vlerësuara dhe të “duartrokitura” nga Washingtoni dhe Brukseli. Megjithëse, ai në fund e pa se demokratët e tij e djathta në Shqipëri, po merrte një nga humbjet më të mëdha. Z. Berisha, një lider besnik krahut të djathtë, u ngjit në zyrën e Partisë së tij, dhe pranojë dorëheqjen nga kreu i partisë dhe mori mbi “shpatullat” e tij pasojat e humbjes, zoti Ambasador John Withers, atë që së bëri i biri i komunistit Edi Rama si kryetar i PS në 8 vjet,kur dy herë i humbi zgjedhjet.

Socialistët, tani së bashku me LSI do të mbajnë 84 vende nga 101 ulëse që kishin në parlament, në vitin e përgjakshëm të ngjarjeve të viti 1997 kur e udhëhoqën në mënyrë të mjerueshme Shqipërinë,. Një shenjë kjo që tregon qart se ata do të marrin pas vetes edhe partitë e tjera të koalicionit të majtë, përfshirë këtu në Qeverinë e re edhe katër partitë komuniste, socialdemokratët, e Skender Gjinushit dhe Paskal Milos, dhe të gjithë ata që e bënë 97′. Dhe kjo ngjallë frikën e “totalirarizmit – parti pushtet”. E cila tregon se ata meqense kan një maxhorancë të cilësuar, do të miratojnë çdo gjë – çdo ligj, vetëm me votat e tyre. Kështu Shqipëria, në mënyrë të heshtur nga ajo “Rilindja që propogandoi Edi Rama në shtator do të kaloi pa u vënë re në ringjallijen e sistemit diktatorial parti shtet”, atë atij sistemi që patën mbajtur ata për për 50 vjet në pushtet……

Zoti Ambasador Withers, të mos harroni se :”Uashingtoni dhe liderët europianë perëndimorë kishin vënë si detyrë dhe kërkuan në Shqipëri vetëm zgjedhje, të lira dhe të ndershme, zgjedhje demokratike dhe të pa kontestuara, të cilat ashtu vërtet u mbajtën si premtoi qeveria dhe Kryeministri Berisha, nën patronazhin e Organizatës për Siguri dhe Bashkëpunim në Evropë, si mjet për rivendosjen e qetësisë dhe për të treguar se edhe mbas 22 vjetë demokracia funksionon , por asnjëherë nuk u shkoi ndermend se, tani kemi vetem një forcë politike në Shqipëri – parti pushtetin- që do të udhëheqi si në kohën e Enver Hoxhës .”