s p – Page 1051 – Dielli

Eklipsi Diellor – panoramë e shpejtë e fuqisë së tij në besimet fetare

April 8, 2024 by s p

Rafaela Prifti/

Eklipsi i plotë i diellit të hënën në datën 8 prill do ta kthejë ditën natë për 4 minuta e 28 sekonda në Amerikën e Veriut. Ai zgjat dy herë më shumë se eklipsi i gushtit të vitit 2017 dhe rrugëton përgjatë një trajektoreje më të njohur që nis nga bregu i Paqësorit i Meksikës, kalon nëpër Teksas, Oklahoma, arrin shtetet e rajonit qendror verior deri në ato të Anglisë së Re (New England) pastaj nga Kanadaja del në oqeanin Atlantik.

Ndër shkrimet e shumta të cilat botohen çdo ditë për eklipsin, duke filluar nga lajmet dhe hartat te aplikacionet që mundësojnë pamjet ose fotografitë më të mira, tek gjetja e hapësirave me koordinatat më të favorshme për ta ndjekur edhe për ata që nuk banojnë në zonën e eklipsit, tek rekomandimet për aparatet dhe kamerat më të mira për ta përjetësuar momentin, syzet më të përshtatshme mbrojtëse për fenomenin natyror, tek artikujt komercial dhe produkte të destinuara për eklipsin, e shumë të tjera, më zuri syri një shkrim që jepte një vështrim panoramik të disa reagimeve të besimeve fetare ndaj tij nga kohët e lashta të cilin e përmblodha këtu që të mund ta lexoni në më pak minuta se kohëzgjatja e eklipsit.

Eklipset diellore kanë pasur ndikime të forta te besimtarët e denominacioneve të ndryshme gjatë gjithë historisë botërore. Në përgjithësi fenomeni konsiderohej si një lloj mesazhi nga perënditë ose shpirtrat me një spektër të larmishëm që nga frika deri në magjepsje.

Krishtërimi

Për fenë kristiane eklipsi parathotë aktin përfundimtar përpara ardhjes së Krishtit, siç është profetizuar në disa kapituj të Biblës. “Dielli do nxihet dhe hëna do përskuqet përpara ardhjes së të madhërishmit dhe të lavdishmit Zotit tonë.”

Tek disa besimtarë të krishterë ka qenë shumë e fortë ideja se gjatë kryqëzimit të Krishtit ka pasur eklips sepse në tre prej katër librave të ungjillit përmendet se për tri orë u dynd terri ndërsa Krishti vdiste. Natyrisht, është përmendur fakti se nata tri-orëshe nuk mund të jetë eklips diellor i cili shkaktohen errësim vetëm për disa minuta.

Islami

Besimi islam thotë se kurdoherë kur ndodh eklips duhen drejtuar lutje ndaj Allahut, në formë individuale apo në xhami. Lutja e eklipsit përmbledh fjalët dhe veprat e Profetit Muhamed. Sipas historisë në Kuran, pas vdekjes së Ibrahimit, birit të Profetit, shoqëruesi i tij, duke dashur ta ngushëlloj atë i tha se dielli u eklipsua nga pesha e madhe e humbjes. Profeti Muhamed e korrigjoi duke e kujtuar se dielli dhe hëna janë shenja të Zotit dhe se nuk duhej krijuar asnjë besëtytni në lidhje me shkaqet e eklipsit. Feja islame i shikon të ndara aktet e universit, fenomenet natyrore dhe lidhjen e njeriut me hyjnoren.

Judaizmi

Një nga besimet e para monoteiste të dokumentuara dhe një prej feve më të vjetra të ushtruara deri në ditët e sotme. Talmud, libri i shkrimeve të mbledhura përpara 1,500 vjetëve që jep udhëzime dhe përcakton lutjet bamirëse për shumë fenomene natyrore përveç eklipsit. Në të vërtetë, e përshkruan atë si ogur të keq për mbarë botën. Sipas tekstit të lashtë hebraik, eklipsi është një rast i veçantë për tu falur dhe për tu vetëinspektuar dhe jo për bamirësi qejfi. Një nga interpretimet e eklipsit e përshkruan atë si manifestim i forcës së atij i cili ka krijuar një sistem që na kujton se nga veprimet tona mund të krijohet terri edhe pse duhet të ishte dritë.

Budizmi

Budizmi është fe botërore dhe filozofi jetësore e përhapur kryesisht në Azi. Sipas fesë budiste tibetiane, energjia pozitive dhe negative shumëfishohet gjatë ngjarjeve astronomike siç është eklipsi diellor. Të dyja llojet e eklipseve, si ai i hënës dhe i diellit, janë shumë premtuese në sferën spirituale të traditave të tyre.

Hinduizmi

Origjina e eklipsit në Hinduizëm shpjegohet përmes legjendave që njihen si puranas. Në njërën prej tyre, hyjnitë e së mirës dhe së keqes e trazuan oqeanin për të nxjerrë nektarin e jetës së përhershme. Perëndia e Diellit dhe Hënës ndërhynë për të vënë në vend një padrejtësi nga ana e shpirtrave të së keqes që u kamufluan si “të mirët” dhe sipas legjendës Rahu, që arriti të bëhej i pavdekshëm, por me kokë e trup të ndarë, gllabëron i zemëruar herë pas here diellin dhe hënën, si shkaktarë të trishtimit të tij.

Për besimtarët Hindu, eklipset e diellit dhe hënës janë ogure të këqija. Disa syresh agjërojnë dhe të tjerë nuk hanë gjatë kohës së eklipsit. Praktikuesit kryejnë ritualin e larjes për të pastruar mëkatet në kohën e hyrje-daljeve të eklipsit. Disa jua ofrojnë lutjet e tyre të parëve. Tempujt qëndrojnë të mbyllur ndërsa të përkushtuarit falen në vende pelegrinazhi pranë ujërave të shenjta në fillim të eklipsit. Ata e konsiderojnë fenomenin një kohë të përshtatshme për të thënë lutje, për meditim dhe këndimin e mantrave që të largojnë shpirtin e keq.

Rrëfimi i ambasadorit amerikan Hugh Grant që pa më sytë e tij pushtimin italian më 7 prill 1939 dhe një fakt tragjiko-komik: Shqipëria i shpalli luftë SHBA

April 7, 2024 by s p

Nga ROLAND QAFOKU/

Përshkrimi më afër reales për 7 prillin e vitit 1939 për mua është ai i ministrit amerikan në Tiranë, Hugh Gladney Grant. Diplomati që kishte më shumë se 3 vjet në këtë detyrë përshkrun me nota krejt ndryshe pushtimin e Shqipërisë nga Italia nga çfarë kemi mësuar qoftë nga historiografia shqiptare, ajo italiane por edhe me gjerë. Është një komunikim intesiv që Grant kishte me Departamentin e Shtetit ato ditë, të cilin unë e kam trajtuar gjerësisht në librin tim “Ambasadorët amerikanë në Shqipëri 1922-2022”. Ja çfarë shkruante ai:

“Pararoja e ushtrisë italiane mbërriti në Tiranë të shtunën në mëngjes më 8 prill. Konti Cianno arriti me aeroplan prej Italie dhe nga një platformë e sapongritur iu drejtua popullit që ishte i pakët dhe dhëndri i Musolinit, për të impresionuar të pranishmit, filloi të duartrokiste vetë. Zonja Grant dhe unë në një qoshe të sheshit shikonim me kureshtje e mërzi komedinë makabre. ..Emisionet nga Roma që pretendojnë se ishte e nevojshme për italianët të ndërmerrnin veprimin në Shqipëri për të ruajtur rendin u pritën me zemërim nga shqiptarët me të cilët kam biseduar dhe midis shumicës së kolegëve të mi ato janë bërë qesharakë dhe subjekt talljeje. Nuk ka absolutisht asgjë të vërtetë në pohimin e italianëve sipas mendimit tim që bazohet në me se tre vjet vëzhgimi nga afër të dokeve dhe zakoneve të këtij populli. Shqipëria është pushtuar me ligësi nga ai që pretendonte se ishte mik dhe aleat i saj. Mbetet urrejtja e shqiptarëve për italianët”.

Dy ditë më parë, më 6 prill, në ambasadën amerikane në Tiranë kishte ndodhur edhe një ngjarje me shumë kuptim. Dhjetra të rinj më flamuj shqiptarë në duar kishin hyrë në oborrin e godinës duke thirrur: Rroftë Shqipëria! Rroftë Amerika! Rroftë liria jonë! Rroftë presidenti Roosevelt! Imagjinoni se si është ndjerë ministri Hugh Grant në ato momente. Ishte ky ministër ambasador që edhe pse Shqipëria u bë një shtet me Italinë duke suprimuar të gjitha institucionet dhe ambasadat nuk u largua nga Tirana. Ai qendroi në godinën e ambasadës amerikane deri më 1 shtator 1939, pra afër 5 mua pas pushtimit, ndërkohë që Departamenti i Shtetit ia ruajti vendin e punës përgjatë viteve të luftës dhe më pas edhe pse ambasada ishte bosh. Por ironia është se më 11 dhjetor 1941, qeveria e Verlacit i shpalli luftë SHBA-së. Po, po, e lexuat mirë. Shqipëria i shpalli luftë SHBA-së dhe kjo është futur në histori tashmë. Natyrisht ky vendim u mor nën ndikimin e autoriteteve italiane, sepse Italia dhe Gjermania i shpallën luftë SHBA-së. Teksa ndodhej në mërgim Ahmet Zogu i shkroi Franklin Roosevelt në të cilën shkruante se Shqipëria nuk ishte në luftë me SHBA dhe se kjo ishte bërë nga Italia. Sigurisht që SHBA e kuptonte mirë këtë. Madje e vetmja deklaratë e një personaliteti të huaj ditën e pushtimit të Shqipërisë ishte ajo e sekretarit Cordell Hull që në një konferendë për shtyp tha:

“Pushtimi me forcë dhe i dhunshëm i Shqipërisë është padyshim një kërcënim tjetër ndaj paqes në botë”.

E megjithatë, në letër ia paskemi treguar vendin SHBA-së. Ndoshta prej kësaj tradite, regjimi komunist ia tregonte herë pas here vendin këtij shteti. Ndoshta, vitet e fundit edhe disa antiamerikanë të ethshëm, këtu e kanë marrë frymëzimin. Për të qeshur dhe për të qarë.

Foto1: Hugh Gladney Grant, ministri i SHBA-së në Shqipëri (Personi me syze, rreshti i dytë lart, në qendër) me disa personalitete shqiptare të kohës gjatë një pritjeje në godinën e ambasadës.

Foto 2: Ushtarë italianë duke zbarkuar në Tiranë në aeroportin e asaj kohe që sot njihet si Fusha e Aviacionit.

Foto 3: Kavaleria italiane në Shqipëri.

NË PËRKUJTIM TË NGRITJES SË FLAMURIT NË DEÇIQ- ME 6 PRII 1911…!

April 7, 2024 by s p

Nga NDUE BACAJ/

Sukseset e dy javëve të para të kryengritjes kundër turke-osmane të malësorëve e më gjërë, (24 mars-06 prill 1911) do të sillnin atë ditë të shenjtë , të enjtën e 6 prillit 1911 kur trimat kryengrites çuan në vend, amanetin e Gjergj Kastriotit dhe fjalen e prijesit legjendare Ded Gjon Luli, duke e ngritur flamurin kombetar me shqiponjen dy-krenore në majen Bratiles së Deçiqit, që u LA me gjakun e shtatë deshmorve Kojas : Dokë Preç Kercaj, Tomë Uc Ivanaj, Marash Lucë Gjokaj , Cak Uc Ivanaj, Gjeto Tomë Kolçaj, Kolë Dokë Marashaj, dhe Gjeto Gjekë Ivanaj, të cilet ranë heroikisht njeri pas tjetrit per flamurin kombetar shqiptare, dhe sot ata janë të perjetsuar në një memorial në Kojë . Ndersa Nikë Gjelosh Luli, Gjon Ujkë Miculi dhe Pjeter Zefi janë flamurtaret e paharrur të shqiptarisë.1. Ketë ditë historike luftoi e gjithë Malesia, që arriti të valvitë në driten e diellit , atë flamur që per shekuj kishte qendruar i “burgosur” nga pushtuesi turko-osman , por i strehuar mrekullisht në shtëpiat e malësorëve, që e ruanin si sytë e ballit, por larg syrit vigjilent të hafijeve turkoshake…Kjo dritë e Flamurit kishte filluar të rilindë së-bashku me kryengritjen, në Rapsh te Hotit, në Malesi të Madhe. Kjo epope-drite i ngjanë një meteori, që sa më shumë vite i afrohet qiellit, aq më shumë i bënë dritë tokës… Me 6 prill të vitit 1911, Malësia e Madhe “Etnike” nxorri nga katakombet turko-osmane në dritën e diellit Europian, Flamurin kombëtarë të Gjergj Kastriotit –Skenderbe.. Në këtë ditë të paharruar nga mali i DEÇIQIT valvitet flamuri jonë Kombetarë i larë me lot e gjak per 432 vite rrjesht. Deçiqi është “Oxhaku” nga i cili ka dalë “tymi i bardhë” i ngritjes së flamurit kombetarë, por është edhe “Oxhaku” që shperndau shkendijat që fluturuan nga Veriu në Jug, duke ndezur në të gjithë Shqiperinë idealet e flamurit dhe mvehtësisë… Ky “Oxhak” i shqiptarisë nuk u fikë kurr edhe pse mbi të u derdhen pa papushim ; rrebeshe, stuhi, gjakë, lotë e mundime. Tash mbi një shekull në trojet tona bëhet be ; pasha njatë flamur që u ngrit në Deçiq… Atë ditë (me 6 prill 1911) Lekët e Hotit, Grudes, Trieshit, Kojes, Orahoves, Fundnave, Kastratit, Kelmendit, Shkrelit, Dukagjinit etjerë, mbas fjales së Dedë Gjon Lulit :”Bini bini sokola, he në krajlni ju shkoft zani”. Rrugën flamurtaret ja hapen vehtes në mes të mitrolozave e mauzerreve të turkut, sikur të ishin badema derdhun mbi nuse e krushq ditën e dasmes, e jo plumba, që shkepusin jetë e shtrijnë burra për tokë.. Në pak orë u gjeten në maje të Deçiqit, dhe shpalosen në ajër të lirë të Malesisë Madhe at Rub të Kuqe me Shqipe të Zezë që tash 450 vjet kishte ndejë palua e diku edhe harrua, ndër skutat ma të fshehta të Shqipnisë robnueme..”.2. Kesaj dite fatlume, fetari, atdhetari dhe poeti i embel malsor, dom Aleksander Sirdani i kushtonte vargjet brilante :

“Nalt Flamuri perhillet,

Armikut s’i leshon cak,

Me besë Arbnori lidhet,

Me gjakë mbrojt Atdheun me gjakë,

Ngallnjyese kthen Malesia,

N’Deçiq Flamuri të valojnë,

Plot gjak e jetë i kushtojnë.

……………………………

Kuq e Zi Flamuri perhillet,

N’dor Ded Gjo’Lulit trim,

me Gurakuqin mblidhet,

Shqipnia me një kushtrim “.

Në atë ditë me 6 prill (1911) shqiptari i vertet mbushi mushkeritë me frymen e lirisë, e brohoriti në Zemer të vet :”Rrnoft Shqipnia”.3. Ndersa poeti kombetarë At Gjergj Fishta (te Mrizi i zanave) ketij Flamuri i kushton një poezi që e titullon ; “Hymni i Flamurit Kombëtar”, nga e cila citoj:

“….Mbi njatë Flamur Perendia

Me dorë t’vet Ai e ka shkrue:

“ Per shqiptarë do t’jet Shqipnia

Kush ua prekë, ai kjoftë mallkue !

……………………………………

Ma mirë dekë me u shue nën hije

T’Flamurit tonë në fushë t’mejdanit,

Se me rrnue nji jetë robnie

Per nën sukuj t’huejë t’Ballkanit…4.

Kjo krye-kryengritje dhe ky Flamur (në trojet tona) identifikohet shpesh me figuren madhore të Malësisë e Shqiptarisë, heroin e popullit Dedë Gjon Luli… Këto ditë heroike të Malësisë Madhe i përshkruan mrekullisht edhe poeti pogradecar, Lasgush Poradeci në Poemen me titull “MBI TA” që ia kushton kësaj kryengritje, ku pak vargje nuk po mendem të rri pa i cituar:

“…..Ku mposht halldupin turkoshak

Atdheu duke u dëshmuar.

Në Hot e Grudë e Traboin

Puth Ded Gjo`Lul viganin,

Mirditë e Shalë e Dukagjin

Puth Mehmet Shpend Luanin.

Dhe puth kuvendin heroik,

Ku ngrihet kombi peshë,

Ku mposht t’urryerin armik

Malsija burrereshë;

Malsija qe bën sulm ne zjarr

Po si dragoj me flete,

Siç bënte sulm ngadherimtar

Gjergj Kastrioti vete.…”.5.

Ndersa gazeta “Liri e Shqipnisë”, që botohej në Sofje nga Kristo Luarasi do të shkruante: “Nji punë e bukur ndër këta burra, që leshi i kresë të çohet përpjet prej gzimit, që këta fatosa luftojnë me flamur të kuq me shqiponjën e zezë me dy krena, due me thane me flamurin (bajrakun) e Skenderbeut”.6. Këtu nuk po mundem të lë pa kujtuar edhe aktin heroik të grudasit trim-dragua Nikë Pretash Leci – Sinishtaj, per të cilin Risto Siliqi (pjesmarres në kryengritje me pushkë e pendë) do të shkruante: Fatosi shqiptar, i flakti trim prej Grudet Nikë Pretashi në betejen per marrjen e fortesës të Shipshanikut, kur e pa se turqit ishin të fortë në ketë forsadë e mbasi …shqiptaret topa nuk kishin vetëm luftonin me plumba, i plasi zemra e u nis në pikë të vrapit kalasë perpjetë edhe pse si breshen pikojshin plumbet në të gjitha anet …mberriti tu bedeni , ku me një hov murin e shkaperceu, pos sa e kapi murin e derës të hymjes së kalasë perbrenda e priti batarja e plumbave të nizamit..e ra deshmor në kambët e armiqëve …!

Me hov të luanit, me guxim burrash,

Desht ta rendojnë kalanë me dorë;

Prej njiqind singinash, prej njiqind plumbash

Mbrenda bedenit u ba therorë….7.

Ndërsa trashigimia gojore thotë se Nikë Pretash Leci është hellur mbi gryken e Topit turk që qellonte malësorët kryengritës…

Për luftën e kryengritesve malësor në Deçiq shkruan edhe autori i librit “DUKAGJINI” (Zef Gjeta), nga i cili po citoj: “ Në luften e Deçiqit dhe në ngritjen e Flamurit Kombetar moren pjesë edhe vullnetarë nga Shala e Shoshi . Në luften per ngritjen e Flamurit, midis të tjerëve u vranë edhe Bal Gjoni nga Nicaj-Shalë dhe Bush Delia i Shoshit. Kur u ngritë Flamuri në Deçiq dhe më vonë, populli i Shkodres e Malesisë i kendoi kengen:

Vigmen tue i dhanë Shqipnisë, po anë e mbanë

Bini bre burra bini ksaj Turki

Dirgu moj djelmni, e bjer në tiran

Me nji Gurakuq, me nji Dedë Gjo’Lul

Me nji Mehmet Shpend, me nji Prel Tul

Me ne janë Lekët që u shkrinë per Shqipni…“ .8.

Dita e Flamurit tonë kombetar është një ditë e madhe, që deshmojë me zë të lartë, deri në kupë të qiellit, se shqiptaret e themelisht malsorët kanë ruajtur per shekuj fillin (shpesh të holluar) të perkatësisë sonë Europerendimore.. Ngritja e Flamurit në një ditë pranvere e bënë me domethënse ketë eveniment historik, pasi pranvera në kalendarët enciklopedik të popujve “ njihet “si : Pranvera e ringjalljes, pranvera e dashurisë, pranvera e luleve, ndërsa në kalendarin enciklopedit të memories sonë prej 6 prillit 1911 “kujtohet” si pranvera e Flamurit.

Prej asaj kohë e deri sot, në këto lendina, kodra e male, ( në çdo pranverë ) kanë lindur, rritur e lulezuar lule shumngjyreshe, të cilat perveçse mrekulluan natyren tonë, ato shperndanë edhe aromen e flamurit kombëtar të Gjergj Kastriotit në trojet e Shqipërisë Etnike. Por të mos harrojmë se deri në vitin 1991 Lulet e pranveres së flamurit në Deçiq etjerë, vyshkeshin para kohe nga acaret e Uraleve.. E ndersa sot flladi i Pranveres (Europerendimore ) ka filluar të fryjë edhe në trojet tona etnike të Malesisë Madhe e Shqiperisë, perseri lulet e flamurit të Gjergj Kastriotit ende kanë nevoje per më shumë dritë e diell, jo lokal (se atë tashma e kanë), por kombetar, duke i dhënë vendin që i takon ketij evenimenti historik per të cilin trojet shqiptare kishin pritur rreth 432 vite…

Vlen të kujtohet se ndonse Flamuri kombetar ishte i ndaluar nga hyqameti otoman, shumë shtepia malesore kishin ruajtur flamujë (të vegjel) të Gjergj Kastriotit, që i frymezonin në atdhedashurin e tyre të pakufishme. Ndersa për flamurin e ngritur në Deçiq (me 6 prill 1911) thuhet se ishte porositur që në vitin 1906 nga trimi i urtë i atdhetarisë Dedë Gjon Luli, ku këtë Flamur e prurë Aleandro Kastrioti me anë të Preloc Prekës, dhe ka qënë dy metra i gjatë me shirita anash…9. Ndërsa Profesor Petraq Pepo , në librin e tij ”Lufta për çlirim Kombëtar në vitet 1878-1912, fq.446-447, botua në Tiranë në vitin 1962, shkruan: “Palok Traboini me 1911 kishte kthye prej Austrisë e tre flamujt që kishte pru prej andej i kishte nda kështu: njënin Dedë Gjon Lulit, tjetrin Ujkës së Grudës e të tretin Prelë Lucës së Trieshit.10. Se cili nga këta Flamuj u ngritë në Deçiq për mua nuk ka rëndësi, se rëndësi ka ngritja e flamurit kombëtar në Deçiq, si dhe dhe dashuria dhe besnikëria e pafundme për këtë symbol të patjetërsueshm të identitetit tone kombëtar, për të cilin heroi i popullit Dedë Gjon Luli thoshte: “Flamuri i ka të gjitha, ai ka besën, ka pushkën, ai ka brenda gjithë Shqipërinë.. atij i falen, atë e ndjekin mbrapa të gjithë, çka është shqiptarë i vertet..”.

LAVDI PËR JETË TË JETËVE DËSHMORËVE DHE TRIMAVE ATDHETARË TË KËSAJ KRYENGRITJE TË MALËSISË, QË I LANË NDERË E LAVDI SHQIPTARISË.

REFERENCAT:

1.”Hylli i Drites” 1932/11, fq.575 , revista “Leka” 1937/6, fq.249-250, (Flamuri i kuq ne Deçiq), Kol Kamsi “Kronikë e Agimit te Lirise”, “Leka” 1937/VIII-XII, fq.371-372.

2.At marin Sirdani, Flamuri në Deçiq, revista “Leka”, nr.6 -1937, fq.249.

3.Klajd Kapinova, Në mes Kryqit dhe Atdheut, fq.63.

4.At Gjergj Fishta, Mrizi i Zanave, fq.15-17, botime Franceskne , Shkodër 2019.

5.Poemë për kryengritjen e Malësisë së Madhe – nga Lasgush Poradeci, Kujtimit te poetit Risto Siliqi.

6.“Liridashësi” gazeta “Liri e Shqipnisë”, (që botohej në Sofje nga Kristo Luarasi), nr.4, dt.13 prill 1911.

7.Risto Siliqi, “PASQYRA” e Diteve të pergjakshme nëtë pestin Shekull të Shqipnisë të Ronueme, fq.81-82, Trieste 1912.

8.Zef Gjeta “DUKAGJINI”, fq.412-413, Tiranë, Qershor 2008.

9.“Hylli i Drites”, 1937/12, fq.518.

10.Kolec Traboini: http://traboini1.blogspot.al/2015/11/prejardhja e hotit-dhe flamuri-i.html#!/tcmbc.

S’ka -Ndal! L’ Ali baba me D5 hajdutë

April 7, 2024 by s p

Satirë nga Rafael Floqi/

Pese drejtorë në një derë sa shumë po u vjen erë. Në një qytet si Tirana, me politikanë të njëjtin nivel idiotësie që gënjejnë me premtimet e tyre, duket se edhe tentativa për të fshehur korrupsionin vjen me një dozë të madhe tutkunizmi. Me sa duket, drejtuesit e 5D kanë përdorur të njëjtën strategji të mungesës së mendjehollësisë për të grabitur paratë publike dhe për të mbuluar gjurmët e tyre.

Fillimisht, ata krijuan në mënyrën më naive të mundshme, duke krijuar një firmë të veten dhe duke i transferuar mbi 20 milionë euro aty. Në vend që të vazhdonin me ryshfetet tradicionale, ata menduan se mund të shpëtojnë duke i futur paratë në xhepat e tyre përmes një firme fantazmë.

Dhe pastaj, tentativa e tyre për të fshehur gjurmët e korrupsionit duket të jetë një katastrofë e vërtetë. Pavarësisht arrestimeve të drejtorëve të Bashkisë dhe presionit për të fshehur lajmin, ata po përpiqen të bëjnë sikur asgjë nuk ka ndodhur. Me sa duket, ata janë shpresë e vetme për të treguar që bota është e plotë me budallenj apo idiotë si ata

Por edhe pse ata mund të kenë arritur t’i mbajnë mediat larg lajmit të tyre të turpshëm, ka disa indikacione të qarta që tregojnë se shteti i tyre të pasigurt po bëhet akuzuesi i vetvetes. Në vend që të mbulojnë skandalet e tyre, ata po e përhapin atë, duke bërë që opinioni publik të shohë se ata janë aq të paaftë sa të bëjnë asgjë me rëndësinë e tyre.

Në një botë të drejtë, këto lloj bëmash korrupsioni do të ishin të pa pranueshme, por duket se në bashkinë e Tiranës, ato janë të zakonshme. Të paktën, kështu qëndron rëndësia e lajmeve që zbulojnë këtë grabitje të hapur.

Kjo është si një telenovelë e neveritshme, me politikanë që ikin në kokën e tyre për të mbajtur fshehur skandalet e tyre të mjerueshme. Por sa kohë do të vazhdojë kjo lojë e kukafshehtas? Shpresojmë që drejtësia të fitojë dhe të sjellë drejtësi për qytetarët e Tiranës, ndërsa politikanët e korrupsionit të humbasin në hije të historisë.

Oh, cila histori emocionuese për t’u lexuar! Kompania “5D Konstruksion” duket si një parajsë e vogël ku elektricistët marrin pushtetin dhe ndërtojnë një shtet brenda shtetit. Imagjinoni veten: Igor Elektrik, një mjeshtër i dritave dhe sigurisë elektrike, që hap një firmë të vogël, dhe pastaj, bam! Molla dhe Qato zbresin nga qielli si engjëll, duke grabitur komandën dhe pasuritë si pronarë të rrethuar me një mur mbrojtës të dokumentacionit financiar.

Ky çift i mrekullueshëm që vjen dhe merr kompaninë, duke u bërë një pjesë e pazëvendësueshme e saj. Të jesh vetëm një elektricist që ka punuar me pinca në dorë për të dhënë dritë në shkollat e lagjes? Pse jo, thonë ata. Të jesh vetëm një bukëpjekës që shpërndan bukën në rrugët e qytetit? Nuk është problem, thonë ata. Ata janë gjigantët e ndërtimit, sunduesit e fitimeve, dhe më i rëndësishmi, pronarët që mund të bëjnë çfarë të duan, duke u përjashtuar nga të gjitha rregullat dhe ligjet e zakonshme.

Dhe në fund të ditës, kompania “5D Konstruksion” është një fabrikë e pasurive, ku të gjithë, nga elektricistët e guximshëm deri tek pronarët e lartë, janë të përfshirë në një lojë të madhe. Një lojë ku mund të bësh tendera, të shpërndash dividende, dhe të krijosh një imazh të pasurisë që është më shumë se sa një klishe e thjeshtë. Ah, çfarë aventure! Ah, çfarë rrugëtimi emocionues në botën e korruptuar të biznesit dhe politikës lokale! Mor lal !.

Për të mësuar më shumë për këtë histori të mrekullueshme të mbijetesës dhe forcës së kapitalizmit të ekuilibruar, mos harroni të shihni lajmet e vazhdueshme dhe raportet e mediave lokale, ku të gjithë këta heronj do të shfaqen në përmasat e tyre të plotë.

Oh, cila udhëtim i mrekullueshëm në botën e biznesit dhe politikës së gatshme për t’ju bërë të mahnitshëm! Apo jo, mor lal.

Në të njëjtën kohë, nuk mund të neglizhojmë elementin e ironisë së mbushur me mollë dhe vezë të përdorur për të shprehur pakënaqësinë ndaj kordonit policor që rrethon institucionet. Kjo është një formë simbolike e kritikës ndaj autoriteteve, e cila ndoshta mund të interpretohet si një shprehje e sinqertë e pakënaqësisë publike. Siç ka thënë edhe kryeministri ynë, kur një nga bashkëpunëtorët e tij kapet duke vjedhur, ‘ata që kanë ngrënë mollë pas shpinës së tij’. Le të shpresojmë se kjo ironi do të ndihmojë në sensibilizimin e autoriteteve për sfidat dhe kërkesat e qytetarëve të tyre.”

Rama tha se binte dakort “me pikë dhe me presje” me qëndrimin që Erjon Veliaj mbajti dhe se “fajësia nuk ishte kolektive” duke konfirmuar qëndrimin se nuk do të ndërhyjë ndaj SPAK dhe drejtësisë së re. Ndërkohë Veliaj në mesazhin që shpërndau paraditen e së shtunës, kopjoi pikë për pikë alibitë e Ramës për korrupsionin në qeveri, duke ngritur paralele mes pozicionit të tij sot, me ato të Ramës në skandalet e inceneratorëve dhe të sterilizimit.

O, i menderuar L’ Ali Veliaj, me çetën e tija. Në këtë kohë të përkryer kur grabitjet e mjeteve publike dhe korruptimi bëhen tema të shumta në qytet, le të ulemi për një çast dhe të reflektojmë mbi kërkesat për dorëheqjen tuaj. Nuk është një përshkrim i një proteste, por një thirrje me ironi, e cila mund të dallohet lehtë nga realiteti. Qytetarët dhe disa prej deputetëve opozitarë janë prezantuar me një kërkesë të thjeshtë: ‘Largohu, mos e lërë zyrën me qira, dhe lëviz nga Bashkia e Tiranës!’

Pra le të rrojë L’ Ali baba me 5D drejtorë. Dhe fajtorët mbrohet po me të njëjtin stil. Drejtorët kanë qenë të mirë pasi unë s’di gjë. Unë e di që për shumë njerëz politikanët janë njerëz që tjetër thonë, tjetër mendojnë dhe tjetër bëjnë, po pikërisht pse Edi Rama, kryeministër dhe kryetari ynë i Partisë Socialiste, dhe kjo parti e udhëhequr prej tij, janë ndryshe nga ky stereotip dhe Shqipëria sot është shumë më ndryshe se 10 vite më parë, edhe Tirana sot është më ndryshe se 10 vite më parë, edhe drejtësia sot është më ndryshe se 10 vite më parë!

Por ndryshe në shqip s’do të thotë më mirë, mor L’ Ali.

Pa Dedë Gjo Lulin, s’do ta kishim as Vlorën e vitit 1912-të

April 7, 2024 by s p

Mehmet PRISHTINA/

Shqiptarët duke e parë situatën e rënduar nën sundimin osman dhe lëvizjet politike brenda oborrit të Portës së lartë, krerët shqiptar u rreshtuan krah forcave kryengritëse në revolucionin xhon turk. Ky rreshtim ishte edhe si pasojë e premtimeve të kësaj lëvizje për autonominë e Shqipërisë.

Levizja shqiptare, qysh në fillim të ardhjes në pushtet të xhon turqve u tradhetua dhe si rrjedhojë prijësit tanë u organizuan dhe shpërthyen kryengritjen në Vilajetin e Kosovës më 1910. Kjo kryengritje e popullit tonë u futi frikën pushtuesve turq dhe ata e shtypen atë duke kryer masakra dhe mizori të paparë mbi kombin tonë.

Më 1911, malësorët të prirë nga patrioti Dedë Gjo Luli, ngritën flamurin kombëtar në Deqiq, duke filluar kështu kryengritjen antiosmane për liri dhe pavarësi të trojeve shqiptare.

Dedë Gjo Luli, si një burrë i urtë e largapamës, pas ngritjes së flamurit, i dha patriotit e dijetarit Hasan Prishtina flakadanin prijës për ideimin dhe krijimin e shtetit të ri shqiptar. Kjo rezultoi me kryengritjen e madhe mbarëkombëtare që çoi deri në çlirimin e Vilajetit të Kosovës deri në Shkup, në gusht të vitit 1912 me kryngritje të tilla!

Pa Deqiqin e malsorëve të Dedë Gjo Lulit, të vitit 1911, pa çlirimin e Shkupit më 12 gusht të vitit 1912 dhe Kuvendit të Shkupit, të datës 14 retor të vitit 1912, ku Hasan Prishtina kalon nga kërkesa për autonomi, në kërkesën për pavarësinë e plotë dhe krijimin e shtetit të pavarur shqiptar, nuk do ta kishim as Vlorën e 28 nentorit 1912.

Vëllezër e motra të të gjitha viseve shqiptare, të dashur vëllezër malesorë, sot jemi në një situatë ndryshe, lufta jonë po vazhdon, por në tjera kushte dhe rrethana politike e organizative. Populli ynë tani është më i fuqishëm se asnjëherë, andaj tani është koha që të rikthejmë pikat politike të Hasan Prishtinës për shqiptarët, pika këto që u përkrahën nga të gjithë patriotët e kohës, edhe nga malesorët e Dedë Gjo Lulit e deri te komandanti legjendar i UÇK-së, Adem Jashari.

Urime shqiptarë kjo dotë e shënuar në histori me shkrinja të arta dhe I perjetshem qoft kujtimi për Ded Gjo Lulin nga Bardhaj i Tuzit.