• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Shtëpia e Shqiptarit në Filadelfia mirëpret Presidenten e Republikes se Kosovës

October 1, 2025 by s p

27 Shtator 2025, një ditë e veçantë për Shoqatën “Bijtë e Shqipes”, shkollën shqipe “Gjuha Jonë”, për komunitetin shqiptar në Filadelfia dhe më gjerë. Këtë të shtunë, patëm nderin e madh të mirëpresim Presidenten e Republikës së Kosovës, Shkëlqesinë e Saj, Dr. Vjosa Osmani-Sadriu. Atmosferë festive, ngjyra kombëtare, muzikë dhe zëra fëmijësh mbushën Shtëpinë e Shqiptarit, duke i dhënë ngjarjes një frymë të ngrohtë dhe atdhetare. Presidentja Osmani, e shoqëruar nga këshilltarja e saj e parë, znj. Donika Kadaj Bujupi, u prit me respekt dhe entuziazëm nga kryetari i Shoqatës “Bijtë e Shqipes”, z. Dritan Matraku, këshilli drejtues i shoqatës, si dhe nga nxënësit e shkollës shqipe “Gjuha Jonë”.

Siç e do tradita, kryetari Matraku i uroi mirëseardhjen Presidentes, duke theksuar nderin dhe privilegjin që ndjen e gjithë shoqata dhe komuniteti shqiptar për praninë e saj. Takimi vijoi me fjalën e Presidentes Dr. Osmani, e cila shprehu mirënjohje të thellë për punën e palodhur të shkollës “Gjuha Jonë” në mësimin e gjuhës shqipe për fëmijët e diasporës. Ajo theksoi rëndësinë që gjuha shqipe të ruhet dhe të trashëgohet brez pas brezi. Po ashtu, Presidentja vuri në dukje marrëdhëniet e ngushta mes Kosovës dhe Shteteve të Bashkuara, ku diaspora shqiptare luan një rol kyç si urë bashkëpunimi. Në shenjë vlerësimi për kontributin dhe mesazhet e saj, Kryesia e Shoqatës i akordoi Presidentes titullin “Anëtare Nderi”.

Programi vijoi me këngë dhe recitime nga nxënësit e shkollës shqipe, të cilat u përcollën si dhuratë simbolike për Presidenten. Të pranishëm në këtë ngjarje ishin edhe përfaqësues të shtetit të Pensilvanisë dhe të Këshillit Bashkiak të qytetit të Filadelfias: Senator Joe Picozzi, State Representative Pat Gallagher, Councilman Michael Driscoll, dhe Drejtori Ekzekutiv i Zyrës për Çështjet e Emigrantëve, z. Charles Elison. Në fjalën e tij, z. Elison theksoi rëndësinë e komunitetit shqiptar për zhvillimin e qytetit dhe shtoi se kishte pasur rastin të shërbente më parë në Kosovë, duke ruajtur kujtime dhe lidhje të veçanta me vendin tonë. Nga komuniteti shqiptar, përshëndetën edhe Dr. Sadik Elshani dhe z. Leo Osmanollaj, të cilët shprehën mirënjohje për praninë e Presidentes dhe mbështetjen e vazhdueshme ndaj diasporës.

Në fund të vizitës, Presidentja Osmani u njoh nga afër me ambientet e Shtëpisë së Shqiptarit dhe punën këmbëngulëse për rikonstruksionin e saj, një ndërtesë që sot përfaqëson zemrën e komunitetit shqiptar në Filadelfia. Si shenjë simbolike, ajo u dhuroi nxënësve të shkollës sonë Abetare, ndërsa mësueseve të shkollës “Gjuha Jonë” u dhuroi varëse që simbolizojnë historinë dhe forcën e të mbijetuarave të dhunës seksuale gjatë luftës në Kosovë.

Presidentja u përcoll me respekt dhe mirënjohje nga të gjithë të pranishmit. Kjo vizitë do të mbetet përgjithmonë në kujtesën dhe historinë e Shoqatës “Bijtë e Shqipes”, jo vetëm si vizita e përfaqësueses më të lartë të Republikës së Kosovës, por si momenti kur një grua me zemër të madhe, plot thjeshtësi dhe bujari, i dha frymëzim komunitetit tonë.

Faleminderit, zonja Presidente, për nderin dhe frymëzimin që na dhatë!

Aferdita Muzhaqi

Mësuese e shkollës shqipe “Gjuha Jonë”

Filed Under: Komunitet

“Rusia-Putiniste, Ariu i rraskapitur përball USA/NATO”!

October 1, 2025 by s p

Gjeneral ® Piro Ahmetaj/

Shkeljet brutale të sovranitetit ajror të Polonise dhe Estonisë nga dronët dhe avionët luftarak Rus “ndezën alarmin e kuq” në USA/NATO, UN, BE, në media dhe opinion publik: “pragu i një lufte botërore”, deri te nxjerrja tërësisht nga konteksti i shqetësimit strategjik të *Gjeneralit të mirënjohur britanik, Sir. Richard Shirreff, ish-Zv.Komandant i NATO-s: “Rusia mund ta gjunjëzojë për 100 orë, ose 5 ditë Europën”, etj.

Si në çdo zhvillim me impakte kombëtare, edhe këto 2 raste i kam ndjekur me vëmëndje të shtuar si dhe jam konsultuar me kolegë në Washington, Bruksel, Londër, Berlin, etj. Në pamundësi t’i përgjigjem interesimit të mediave brenda dhe jashtë vendit, në vijim po gjeni një përmbledhje me vlerësime dhe mesazhe strategjike, pse jo edhe optimiste: “pse Rusia- Putiniste, ose Ariu rraskapitur (në prag të ngordhjes) ka zero mundësi të përballet me fuqinë e pakonkurueshme luftarake të Aleancës Euroatlantike (USA/NATO)”:  

Çfarë ka ndodhur më konkretisht ? 

Në datën 10 shtator: “një dyzinë dronësh luftarak Rus”, shkelën brutalisht sovranitetin ajror të Polonisë. Pjesa më e madhe u shkatërruan nga forca ajrore e Polonisë dhe Aleancës (F-35 Finlanez), duke shënuar rastin e parë që Polonia/NATO hapin zjarr ndaj makinerisë ushtarake të Rusisë. 

19 Shtator 2025, tre avionë luftarakë të gjeneratës së fundit (Mig-31) depêrtuan për 12 minuta në hapësirën ajrore të Estonisë. Edhe në këtë rast, fuqia ajrore e NATO-s (F-35, Italianë, Finlandezë dhe Suedezë) reaguan mënyrë shëmbullore  duke e rivendosur në kohë rekord sovranitetin ajror të Estonisë. Me duhet të qartësoj se “në ngjashmëri edhe vendin tonë”, Estonia nuk zotëron kapacitete ajrore. Si e tillë misioni i Policimit (mbrojtjes së sovranitetit) Ajror ushtrohet nga fuqia ajrore e NATO-s e drejtuar nga Italia. 

Si dëshmitar në prezantimet e pêrjavshme të Komandës Supreme (2008-2013), përmend se ka pasur me qindra raste, që avionë Rus kanë shkelur hapësirat ajrore të vendeve të NATO-s por që, në asnjë rast nuk janë qëlluar. Në memorjen time, ka një rast, por që nuk ka asnjë lidhje me NATO-n (Nëndor 2015) kur Mbrojtja Ajrore e Turqisë në ushtrimin e përgjegjësisë sovrane, rrezoi një avjon luftarak Rus në hapësirën e Saj Ajrore/kufi me Sirinë. Ndërsa të dy rastet në fjalë janë në rrethana tërësisht të tjera, pasi “prej 43 muajsh Rusia-Putiniste është në luftë jo vetëm me Ukrainën, por edhe me rendin global, vlerat perëndimore, interesat dhe fuqinë ushtarake të Aleancës Euroatlantike (USA/NATO/BE)”.

Prandaj bazuar në Nenin 4 të Traktatit të Atlantikut të Veriut, Polonia dhe Estonia, kërkuan konsultime emergjente me 32 anëtarët. Ndryshe nga neni 5, neni 4 nuk parashikon kundërpërgjigje të menjëhershme. Gjithësesi neni 4, është masa/paralajmërimi i fundit diplomatik, përpara se NATO të aplikojë nenin 5, ose kundërpërgjigje ushtarake shpaguese. 

Qëndrimet dhe reagimet në të dy rastet: 

Kremlini i mohoi shkeljet, duke u justifikuar se “avionët fluturuan mbi hapësirat neutrale”, ndërsa nën oshilacionet neo-Staliniste j’u kundërpërgjigj Presidentit Trump: “Rusia është Ari, jo tigër prej letre”!

Këshilli i Sigurimit i OKB, zhvilloi takim urgjent në përgjigje të shkeljes së sovranitetit ajror të NATO-s, ku Ambasadori, Mike Waltz, konfirmoi se: “USA dhe aleatët janë të vendosur të mbrojnë çdo centimetër të territorit të NATO-s”. Këtë, përsëriti edhe Sekretari i NATO-s Mark Rutte. 

Presidenti Trump edhe nga OKB, reagoi më ashpër: “mos të tolerohen raste të tilla, pasi artikulli 5 i jep legjitimitet NATO-s të asgjësojë shkelësit e sovranitetit”. Ndërsa Komandanti Suprem i NATO-s, Gjenerali Grynkewich, të 2 operacionet i cilësoi “shumë të suksesshëm”. Ministri i Mbrojtjes së UK, Healey, referuar 2 rasteve shtoi se: “Rusia po ekspozon një nivel të ri të armiqësisë”. Më tej, ashtu si Presidenti Trump, siguroi se “UK do të kontribuojnë për të forcuar mbrojtjen ajrore në Poloni si dhe 3 vendet baltike”.  

Po ashtu, për shkak të agresionit neo-nazist ndaj Ukrainës (shkurt 2022) Rusia-Putiniste gjendet sot më e izoluar se asnjëherë në historinë e saj. Pra për shkak të kësaj lufte rrezikon përjashtimin nga 5-shja vendimmarrëse e Këshillit të Sigurimit (fjalimi mënçur i Presidentit Finlandez Stubb në OKB); nga Gjykata Ndërkombëtare është lëshuar “urdhër arresti si kriminel lufte” ndaj Putinit dhe për listën e Gjeneralëve dhe oborrtarëve zullumqarë rreth tij. 

Vlerësime dhe mesazhe përmbledhëse:

Përtej ulërimave si të Ariut të rraskapitur: “Rusia – Putiniste e ka tërësisht të pamundur të  ndërmarrë një përleshje ushtarake me Aleancën Euroatlantike (qoftë edhe me Poloninë stoike më vete)! 

Për ta argumentuar këtë, sjellim ftohtësisht në vemendje faktin që: “mbas 43 muaj lufte të përgjakshme, Rusia ka pushtuar më pak se 20% të Ukrainës, ka humbur në fushëbetejë mbi 1 milion ushtarë, si dhe ka shpenzuar 12 trilion €”. Pra, pas 43 muaj luftimesh, makineria kriminale e Putinit nuk e ka pushtuar as me tanke, as me raketa, as dronë Ukrainën, por si terroristët e Hamasit po zvarritet në tunelet e Zaporizhias, Oblasteve, etj, duke humbur jo vetëm iniciativën strategjike të Luftës me Ukrainën por edhe betejën me rendin e sigurisë globale dhe fuqinë ushtarake të aleancës trans-atlantike (US/UK/NATO/BE)”.

Mëndjet e sëmura nga lavdia e ushtrisë së kuqe jo vetëm në Mosk, Beograd, etj mund të na kujtojnë që edhe “në grahamat e fundit të perandorisë post-staliniste/BRSS”, Kremlini dërgoi një detashment të motorrizuar në Aeroportin e Prishtinës, për t‘i dhënë një mesazh fitimtarëve të luftës, pra USA/NATO: “Ariu polar ende nuk ka ngordhur”. Po me të drejtë edhe mund të kujtojnë që në Qershor 1999, pra vetëm 2 muaj para se Putini të pushtonte si Car i Ri Kremlinin (Gusht 1999). Vendimarrësit politikë në Bruksel/NATO, përkundër Gjeneralëve të kohës, e cilësuan si një “gabim të arsyetuar që lejuan këtë demonstrim të Rusisë në Prishtinë” por në fakt rezultoi një “tolerim i padobishëm” për stabilitetin si dhe të ardhmen Euro-Atalantike të rajonit. Historia i’u dha të drejtë *Gjeneralëve, por ky është diskutim: “pas pilafit ….”!

E thënë shkurt, përfshirja në luftë me Aleancën më të fuqishme të historisë së njerëzimit (për më tepër me Presidentin Trump), do të ishte vetëm një aventurë vetëvrasëse për Rusinë – Putiniste. Ndërsa edhe reagimet në të 2 rastet e sipërpërmendura, demonstruan se çdo sulm ushtarak ndaj çdo nga 32 vendet e NATO-s do të ndëshkohet në mënyrë shembullore nga fuqia e pakonkurueshme ushtarake e USA/Aleancës.

Në përmbyllje, mbetem edhe më besimplotë se: “vetëm falë fuqisë ushtarake të pathyeshme, të pakonkurueshme dhe vdekjeprurëse të ShBA/NATO si dhe Leadershipit të fortë të Trump, as Bota as NATO, as Ballkani Perëndimor, etj nuk do të rrokulliset në fatalitetin e Luftës së 3-të Botërore”. Në të kundërt, jo Lufta por: “paqja, rendi global i sigurisë, vlerat e qytetërimit dhe demokracia do të triumfojnë mbi neo-stalinistët, neo-Millosheviçët, shtetet dhe organizatat terroriste”!

Ndërsa konsideuar sa sipërpërmendur, në kapacitetin e një *Eksperti (gjithësesi, besoj jo të pa-njohur), do ti këshilloja vllazërisht dhe përgjegjshmërisht faktorët e Tiranës dhe Prishtinës Zyrtare që në rrethanat e një Rendi të Ri Global që po lind/vjen: “mbrojtjen e kufijve të dy shteteve sovrane (por një komb i vetëm) si dhe zhvillimi i interesave gjeopolitike në Rajon dhe Mesdhe, Shqipëria dhe Kosova, do mundet t’i realizojmë vetëm duke skalitur mirënjohjen kombëtare si dhe forcuar më tej dialogun dhe bashkëpunimin strategjik me USA/NATO/BE”. 

Ndërsa kolapsin ekonomik dhe izolimin ndërkombëtar, që e pret Rusinë – Putiniste mbas humbjes turpëruese të luftës në Ukrainë, e çmoj jo vetëm si një rrethanë e favorshme gjeopolitike por edhe një mision dhe sfidë kombëtare për faktorizimin e RSh/Kosovës në tavolinat e vendimarrjeve të mëdha (SHBA/NATO/BE/UN). 

Autori: *Gjeneral ® Piro Ahmetaj:

Senior Ekspert për çështjet e Sigurisë Kombëtare,

Ballkanit si dhe marrëdhëniet me USA/NATO.

Shënin shtesë: *Gjenerali britanik Sir Richard Shirreff, ish-Zëvëndës Komandant Suprem i NATO-s; Komandant i Kontingjentit I-rë të UK në Prishtinë (06/1999); admirues i Presidentit Rugova dhe historisë së Shqiptarëve, si dhe miku im, me/për të cilin kam (bashkë) punuar për Themelimin e Përfaqësisë së RSh në SHAPE/NATO (2009-2012)”!

Filed Under: Analiza

Kalendari historik – Kosova në 1 Tetor 1997, protesta në mbrojtje arsimit shqip

October 1, 2025 by s p

-Nga protesta studentore e 1 Tetorit 1997 nga Prishtina në Tiranë raportoja për ndërhyrjen e egër të forcave serbe kundër mëse 30,000 studentëve shqiptarë, se “për në Velani janë drejtuar dhe tanket”. Theksoja përkrahjen e gjithë popullit për protestën: “Në tërë qytetin e Prishtinës, ku kanë dalë mbi 100,000 qytetarë, përkundër shtetrrethimit policor, mbretëron një atmosferë tepër e rëndë dhe e jashtëzakonshme”/

-“Në Prishtinë dhe në 6 qytete të Kosovës Protestat paqësore u përballën me brutalitetin policor”, shkruante në mbititull e kryetitull në ballinë gazeta e rezistncës “Bujku”, e cila në një nga nëntitujt theksonte se, “Nuk ka njoftime për të vrarë, por ka të plagosur e të arrestuar”/

-Nga raportimet e mia të 30 Shtatorit e 1 Tetorit 1997: Protestat paqesore te studenteve per lirimin e objekteve te pushtuara shkollore e universitare do te fillojne me 1 tetor, beri te ditur njeri nga udheheqesit e Unionit te Pavarur te Studenteve, Albin Kurti\

SPECIALE – Gazeta DIELLI nga korrespondenti në Kosovë Behlul Jashari

PRISHTINË, 1 Tetor 2025/ Në Kosovë përkujtohet e vlerësohet protesta e fuqishme e studentëve dhe profesorëve shqiptarë të Universitetit të Prishtinës, e para 28 viteve, 1 Tetorit 1997, në mbrojtje të arsimit shqip, për lirimin e Universitetit e shkollave të okupuara e të mbyllura nga regjimi i dhunës serbe që nga viti 1991.

Të mbështetur edhe me pjesëmarrje në protesta nga rektori historik i Universitetit të Prishtinës, Ejup Statovci, drejtues të Lëvizjes Studentore në Kosovë në atë kohë ishin Bujar Dugolli, Muhamet Mavraj, Albin Kurti, Driton Lajçi, Ernest Luma e të tjerë.

Para 28 viteve gazeta e vetme e përditshme shqipe në Kosovë i bënte jehonë e përkrahje të madhe protestës. “Në Prishtinë dhe në 6 qytete të Kosovës Protestat paqësore u përballën me brutalitetin policor”, shkruante në mbititull e kryetitull në ballinë gazeta e rezistncës “Bujku”, e cila në një nga nëntitujt theksonte se, “Nuk ka njoftime për të vrarë, por ka të plagosur e të arrestuar”.

Legjenda e fotografisë në ballinë ishte: “Në Prishtinë dje protestuan paqësisht mbi 30.000 studentë, profesorë e intelektualë të tjerë, e mbi 100.000 qytetarë shqiptarë dolën në rrugë e sheshe për përkrahje e solidarizim, përkundër shtetrrethimit policor serb”.

Gazeta raportonte se Presidenti i Kosovës Ibrahim Rugova dënoi ashpër brutalitetin policor mbi protestuesit, se Qeveria shqiptare dënon dhunën që ushtron Beogradi mbi shqiptarët, se Ambasada e SHBA-ve është e brengosur për situatën e krijuar…

“Pas ndërhyrjes së policisë serbe kundër studentëve shqiptarë në Kosovë Kongresisti Amerikan Eliot Engëll kërkon që SHBA-të të dënojnë energjikisht Serbinë – Komuniteti ndërkombëtar nuk do të qëndrojë duarkryq për të lejuar që protestat paqësore të shtypen me dhunë”, theksonte gazeta në mbititullin, titullin e nëntitullin e një prej shkrimeve në shumë faqe.

Nga protesta e nisur në Lagjen Velania e shtëpive të shqiptarëve të shndërruara në universitet, pikërisht para 28 viteve, drejtpërdrejtë nga protesta, raportoja për Agjencinë Shtetërore Zyrtare të Lajmeve të Shqipërisë – Agjencinë Telegrafike Shqiptare (ATSH) dhe për Radio Televizionin Shqiptar (RTSH) se “në Prishtinë ka shumë studentë të plagosur pas ndërhyrjes së policisë serbe”, se “janë rrahur edhe shumë vajza – studente të Fakultetit të Mjekësisë sepse donin të ndihmonin studentët e lënduar” dhe theksoja përkrahjen e gjithë popullit për protestën. “Në tërë qytetin e Prishtinës, ku kanë dalë mbi 100,000 qytetarë, përkundër shtetrrethimit policor, mbretëron një atmosferë tepër e rëndë dhe e jashtëzakonshme”, dëshmoja si korrespondent i ATSH-së nga Prishtina përmes telefoninit në 1 Tetor 1997.

Raportimin e bëja edhe nga ambientet e Rektoratit të Universitetit të Prishtinës në lagjen Velania, ku ishte vendosur në një shtëpi private pas dëbimit të dhunshëm e të përgjakshëm të shqiptarëve të Kosovës nga objektet shkollore e universitare.

“Forcat policore kanë bllokuar edhe ndërtesën e rektoratit. Në rektorat janë strehuar shumë studentë të lënduar, ndërsa brenda hyn edhe tymi i gazit lotsjellës”, raportoja nga vendngjarja, ndërsa që në njoftimet e para për ndërhyrjen e egër të forcave serbe kundër mëse 30,000 studentëve shqiptarë protestues bëja të ditur se “për në Velani janë drejtuar dhe tanket”.

Në raportim theksohej edhe se “‘Policët e

egërsuar po shqyejnë nëpër sheshe e rrugë pankartat e studentëve

protestues. Në tërë qytetin e Prishtinës, ku kanë dalë mbi 100

000 qytetarë, perkunder shtetrrethimit policor, mbretëron një

atmosferë tepër e rënde dhe e jashtëzakonshme’,-deshmon

korrespondenti i ATSH-se nga Prishtina”.

Universiteti i Prishtinës është themeluar me ligjin e miratuar nga Kuvendi i Kosovës në 18 Nëntor 1969 edhe si kërkesë e demonstratave studentore e gjithëpopullore kosovare një vit më herët – në 1968-tën. Kuvendi themelues i Universitetit është mbajtur në 13 Shkurt 1970, ndërsa mbledhja solemne e tij dy ditë më vonë, në 15 Shkurt, dhe kjo datë është shpallur Dita e Universitetit të Prishtinës.

Gazeta e rezistencës “Bujku”, që ishte e vetmja në gjuhën shqipe në Kosovë në atë kohë, kryeredaktor-themelues i së cilës isha, që sfidonte ndalimin e dhunshëm të gazetës tradicionale Rilindja, para 34 viteve – në 3 Shtator 1991 shkruante në titujt e ballinës: “Pushteti serb pengoi fillimin e mësimit në shkollat shqipe në Kosovë – Fillimi i vitit shkollor shtyhet deri më 1 Tetor – Serbia mbyll shkollat e shqiptarëve”. Në numrin pasues shkruante: “U ndalua gazeta ‘Bujku’ e 3 Shtatorit (viti 1991). U ndalua sepse shkroi se policia serbe nuk lejoi nxënësit shqiptarë të hyjnë në shkolla”…

Gazeta nuk u ndal edhe kur u ndalua, vijoi të dalë duke qenë pjesë e lëvizjes e luftës për liri e pavarësi, me orientim e përcaktim të fuqishëm perëndimor euroatlantik…

As nga fillimi i Tetorit e as muajëve e viteve në vijim pushteti okupues i Serbisë nuk hapi dyert e shkollave e të Universitetit të Kosovës për shqiptarët…

Gazeta “Bujku” e 3 Tetorit 1991 në ballinë kishte kryetitullin “Shkollat janë tonat, ato nuk i japim”, ndërsa mbititullin “Në tërë Kosovën protestë e qetë e nxënëseve, studentëve, arsimtarëve dhe prindëve shqiptarë”. Një nga titujt tjerë ishte: “U arrestuan dhe u maltretuan shumë pjesëmarrës të protestës së qetë”.

Nga protestat kudo në Kosovë kundër mbylljes së shkollave shqipe botoheshin edhe fofografi me raportimet në ballinë e në faqet vijuese të gazetës “Bujku”…

Titujt e gazetës si dëshmi i lexoj edhe në një film dokumentar nga greva e urisë e gazetarëve e shkrimtarëve shqiptarë, të nisur nga simboli i rezistencës Adem Demaçi, në Pallatin e Shtypit Rilindja në Prishtinë, të zhvilluar nga 24 Maji deri në 3 Qershor të vitit 1993.

Trokëllima e telexit, të lidhjes së vetme të mundëshme nga Prishtina në Tiranë në atë kohë, të raportimeve që bëja për Agjencinë Shtetërore Zyrtare të Lajmeve të Shqipërisë, duke nisur nga 24 Maji 1992 i zgjedhjeve të para pluraliste në Kosovë, hapë filmin dokumentar të xhiruar gjatë grevës njëmbëdhjetëditëshe. Flas në dokumentar: “Këtu është zyra e telexit të Rilindjes. Nga ky telex për çdo ditë dërgojmë raporte, informata për Agjencinë Telegrafike Shqiptare, në Tiranë. Ja, në këto momente jemi duke u përpjekur ta marrim lidhjen…Presim… Lidhjet janë tepër të dobëta…”

Në atë mbrëmje të 31 Majit 1993, të ditës së tetë të grevës së urisë, dr. Gani Demolli, themelues i shërbimit mjekësor “Nëna” në kohën e dëbimit të dhunshëm të shqiptarëve edhe nga spitalet, derisa po kujdesej për shëndetin e grevistëve duke qëndruar ditë e natë pranë tyre po vijonte të bënte me kamerën e tij edhe një film dokumentar dëshmi kohe për rezistencën deri në flijim…

***

“NA E MORËN SHKOLLËN…”

Para 34 viteve, në 2 Tetor 1991, kam shkruar këtë skicë me titull “Na e morën shkollën…”, botuar të nesërmen – në 3 Tetor 1991 në gazetën e rezistencës “Bujku”:

Dy tetor ’91, ora tetë e tridhjetë e pesë, gjashtë, shtatë…minuta. Përjashta shkollës fillore “Hasan Prishtina” në Prishtinë, në rrugë, shumë fëmijë – nxënës, edhe arsimtarë e prindër të fëmijëve shqiptarë. Te dyert e shkollës – policia.

Brenda në shkollë, nga dritaret e mëdha, shihen klasët e zbrazëta, edhe klasë ku mësim ka vetëm – serbisht.

Nxënësve dhe arsimtarëve shqiptarë nuk u lejohet të hyjnë në shkollë. Në sytë e fëmijëve lotët: “Na e morën edhe shkollën…”

Fëmijët serbë e malazez nga dritaret e shkollës i gërgasin fëmijët shqiptarë, ua ngrenë tre gishtërinj, i shajnë…(O zot, a edhe fëmijët i mbushën mizori, si mundet i madhi t’ia jepë të voglit atë mësim të keq?!)

Fëmijët shqiptarë as që shikojnë andej. I shikojnë punët e veta dhe protestojnë qetë, me urti. Nuk ua tremb qetësinë as aeroplani ushtarak plot zhurmë që fluturon mbi qytet, mbi kokat e tyre. Duket se asgjë më nuk u bën përshtypje, nuk i tremb, as ai “zog frikësimi” në hava.

Qëndrojnë, protestojnë, nuk pajtohen kurrësesi t’ua marrin shkollën.

Shkollën me emrin e bukur të tribunit Hasan Prishtina. Ai ua mëson nga përjetësia e librat edhe këtë trimëri të urtisë…

Filed Under: Politike

Nga Hannah Arendt te Aristoteli e Tocqueville dhe opozita si balancë e pandërprerë midis pushtetit dhe shoqërisë

September 30, 2025 by s p

Nga Kristina Nano/

Opozita nuk është thjesht një strukturë politike, është një gjendje mendore, një mënyrë të menduari, një formë ekzistence që lind nga dialektika e historisë. Hannah Arendt na kujtonte se liria politike nuk është thjesht e drejta për të zgjedhur, por mundësia për të filluar diçka të re. Në këtë kuptim, një opozitë fituese nuk është ajo që numëron mandate, por ajo që arrin të krijojë një horizont të ri ku qytetari sheh veten jo si i përdorur, por si bashkëautor i të ardhmes.

Në historinë e mendimit politik, nga Aristoteli deri te Tocqueville, opozita shihet si balancë e pandërprerë midis pushtetit dhe shoqërisë. Një opozitë fituese nuk ngrihet mbi mohimin, por mbi afirmimin e një alternative etike dhe vizionare, të aftë të kthejë zemrën e qytetarit nga apatia në pjesëmarrje. Në kohët moderne, opozita është e destinuar të humbasë kur e redukton veten në teknikalitet zgjedhor.

Giovanni Sartori theksonte se demokracia jeton mbi konkurrencën e ideve, jo mbi monopolizimin e tyre. Një opozitë fituese nuk është kurrë derivat i mazhorancës, por është shkolla e së ardhmes, laborator i gjuhës së re politike. Në kontekstin shqiptar, ku partitë shpesh kanë mbetur peng i klientelës dhe i pazareve afatshkurtra, opozita e vërtetë duhet të shfaqet si institucion kulturor, si një hapësirë që nuk prodhon thjesht kandidatë, por formon qytetarë të lirë, lidership të përgjegjshëm dhe një etikë të re politike.

Max Weber dallonte tre lloje legjitimiteti, tradicional, karizmatik dhe racional-legal. Një opozitë fituese ka nevojë për një lidership që ndërthur karizmën me racionalitetin, duke e shndërruar energjinë e turmës në vizion afatgjatë institucional. Lideri opozitar nuk është as tribuni i zemërimit, as teknokrati i ftohtë, ai është mjeshtër i besimit.

Një lidership bashkues nuk e ndan shoqërinë sipas vijave të urrejtjes, por e mblidhet rreth boshtit të vlerave të përbashkëta, dinjitetit, drejtësisë, besimit se politika mund të jetë vend i moralit. Në këtë kuptim, një lider opozitar fitues është ai që arrin të shndërrojë konfliktin politik në kontratë shoqërore, të ngjizë një besëlidhje të re midis qytetarit dhe politikës. Konteksti shqiptar e bën këtë vizion edhe më të ndërlikuar. Opozita aktuale shpesh duket e fragmentuar, e zhytur në retorikë të konsumuar, pa horizont të përbashkët.

Fragmentimi ka prodhuar jo vetëm dobësi numerike, por edhe humbje të besimit publik. Qytetarët e shohin shpesh opozitën si simetri të deformuar të pushtetit dhe jo si alternativë. Një opozitë fituese në Shqipëri duhet të bëjë tri gjëra thelbësore:

Të rikthejë besimin moral pasi qytetari shqiptar është i etur për autenticitet. Pa besim, çdo strategji elektorale është bosh.

Të ndërtojë një projekt afatgjatë, jo vetëm për zgjedhjet e ardhshme, por për dekadën e ardhshme. Edmund Burke theksonte se shoqëritë janë kontrata midis të gjallëve, të vdekurve dhe të palindurve; opozita duhet të mendojë jo vetëm për çastin, por për brezat. Të përqafojë pluralitetin, një opozitë që përjashton bëhet sekt. Një opozitë që bashkon bëhet shpresë. Bashkimi opozitar nuk është aritmetikë votash, por sintezë etike.

Rousseau do të thoshte se vullneti i përgjithshëm nuk është thjesht shumator i interesave, por rezultat i harmonizimit të tyre mbi bazë të përbashkët. Në këtë frymë, një opozitë fituese në Shqipëri është ajo që arrin të krijojë një narrativë të përbashkët, ku çdo forcë politike sjell tingullin e saj, por të gjitha bashkohen në një simfoni që ngre horizontin e kombit.

Bashkimi opozitar nuk është anulim i dallimeve, por mozaik i pluralitetit. Vetëm kështu lind një lidership bashkues, jo si imponim, por si rezonancë morale ku secili sheh një pjesë të vetes. Historia ofron mjaft shembuj. Pas Luftës së Dytë Botërore, demokracitë europiane e rindërtuan kontinentin jo mbi kalkulime elektorale, por mbi doktrina të qarta dhe mbi lidership që mishëronte vizion afatgjatë. Konrad Adenauer në Gjermani, Alcide De Gasperi në Itali apo Robert Schuman në Francë ishin liderë opozitarë përpara se të bëheshin shtetformues.

Ata nuk fituan thjesht zgjedhje, ata fituan shpresën e popujve të tyre. Edhe në kontekstet më të vështira, opozita është bërë fituese kur ka ditur të jetë zë moral, jo vetëm numër elektoral. Martin Luther King Jr. nuk kishte mandat politik, por kishte lidership që ndërtoi një opozitë morale kundër segregacionit dhe ndryshoi historinë e Amerikës. Si e imagjinoj unë një opozitë fituese?
E imagjinoj si një shkollë të vlerave, si një institucion moral, si një laborator vizioni.

Një opozitë që nuk kërkon të përmbysë pushtetin për të marrë vendin e tij, por për ta shndërruar politikën në hapësirë të besimit dhe të shpresës. Si e imagjinoj një lidership opozitar bashkues e fitues? Si një lider që nuk ka frikë nga dialogu, por as nga vetmia. Si një lider që ngre ura pa shkrirë identitetin, që pranon pluralitetin pa e zbehur thelbin, që e vendos misionin përpara aritmetikës, dhe që e sheh veten jo si zot i një partie, por si kujdestar i një besëlidhjeje kombëtare. Një opozitë e tillë do të ishte fituese jo vetëm në zgjedhje, por në histori. Sepse do të rikthente në Shqipëri atë që politika i ka munguar më shumë, shpresën se e ardhmja është e përbashkët dhe se lidershipi është akt i së ardhmes, jo i së shkuarës.

Filed Under: Ekonomi

Si ndodhi masakra me armë dhe zjarri shkatërrues në një kishë në Michigan

September 30, 2025 by s p

Përgatiti Rafael Floqi, sipas agjencive te lajmeve/

“E kam parë këtë botë të ndryshojë. Ka aq shumë urrejtje. Nuk e kuptoj.”

Nën majat e mprehta që qëndrojnë mbi çdo kapelë të Kishës së Jezu Krishtit të Shenjtorëve të Ditëve të Mëvonshme, ndodhet një tabelë që thotë: “Vizitorët janë të mirëpritur” – një dëshmi për përpjekjet e fuqishme misionare të këtij besimi.

Por të dielën në mëngjes, një ish-marins dhe veteran i luftës në Irak përfitoi nga mikpritja e këtij besimi – duke përplasur kamionin e tij në një kishë të LDS në Michigan, duke qëlluar besimtarët me një armë luftarake dhe duke i vënë zjarrin kapelës.

Të paktën katër persona u vranë në kishën në Grand Blanc Township, një vend i qetë. Tetë të tjerë u plagosën. Deri në shtatë persona mund të jenë ende të zhdukur ndërsa ekipet e kërkimit vazhdojnë të kontrollojnë rrënojat e djegura të asaj që dikur ishte një strehë shprese.

Sulmuesi vdiq në një përplasje me armë me policinë. Nuk është ende e qartë pse ai kreu këtë akt të tmerrshëm në këtë kishë të veçantë, rreth 60 milje në veriperëndim të Detroitit. FBI po e heton këtë sulm si një akt dhune me pikësynim, thanë autoritetet.

“FBI aktualisht po ekzekuton urdhër-kërkime në banesat dhe shtëpitë familjare të këtij autori për të kuptuar pse ai do ta kryente një akt të tillë të lig,” tha zëdhënësja e Shtëpisë së Bardhë, Karoline Leavitt, për Fox News të hënën, duke përmendur një bisedë me drejtorin e FBI-së, Kash Patel.

“Sipas bisedës që pata me drejtorin e FBI-së, e vetmja gjë që dihet për momentin është se ky ishte një individ që urrente njerëzit e fesë Mormone, dhe ata po përpiqen të kuptojnë më shumë rreth kësaj, sa ishte planifikuar, nëse ka lënë ndonjë shënim,” shtoi ajo, duke thënë se familja e autorit po bashkëpunon me hetuesit.

Kapela në rrugën McCandlish – një zonë e qetë pranë një fushe golfi dhe një liqeni – është një nga 324 masakrat me armë që kanë ndodhur këtë vit në SHBA. Kjo është gjithashtu një nga vendet më të fundit të adhurimit të shkatërruar nga dhuna e përhershme me armë në Amerikë – nga një kishë katolike në Minneapolis, te një sinagogë në Pittsburgh dhe një tempull Sikh në Wisconsin.

Të dielat “duhet të jenë një kohë paqeje, reflektimi dhe adhurimi,” tha Timothy Jones, një anëtar i një kongregacioni LDS rreth 15 minuta larg Grand Blanc, për Associated Press.

Por pas dhunës në vendet e adhurimit, një sulm i tillë “duket i pashmangshëm,” shtoi ai, “dhe aq më tragjik për shkak të kësaj.”

“Një shpërthim i madh dhe dyert u hapën me forcë”

Ishte ajo që besimi e quan “e diela e agjërimit”, kur anëtarët në të gjithë botën inkurajohen një herë në muaj të shmangin dy vakte dhe të dhurojnë ushqimin, ose paratë që do kishin shpenzuar, për të varfrit.

“Kjo është një ditë kur anëtarët e kishës udhëzohen të mendojnë për të tjerët, të jenë bamirës, të jenë të sjellshëm, të japin,” tha profesori i historisë dhe fesë, Matthew Bowman nga Claremont Graduate University.

Agjërimi është gjithashtu praktikë e zakonshme gjatë periudhave të zisë – dhe ata që shkonin në shërbesën javore në orën 10:00 paradite në Grand Blanc kishin arsye për të qenë në zi.

Vetëm një ditë më parë, udhëheqësi i Kishës së Jezu Krishtit të Shenjtorëve të Ditëve të Mëvonshme, Presidenti Russell M. Nelson, 101 vjeçar kishte ndërruar jetë.

Vonë të dielën në mëngjes, besimtarët sapo kishin përfunduar Sakramentin – pjesa e parë e shërbesës dy-orëshe, pas së cilës disa njerëz largohen – kur ndodhi sulmi, tha një besimtare me emrin Paula për CNN (përmes WXYZ).

“Dëgjuam një shpërthim të madh,” tha ajo, “dhe dyert u hapën me vrull.”

Një kamion me katër dyer dhe dy flamuj amerikanë të vendosur drejt lart pas dritares së pasme, përplasi pjesën e përparme të kishës.

Sulmuesi 40-vjeçar, Thomas Jacob Sanford, hapi zjarr me një armë sulmi ndaj besimtarëve, tha më vonë policia. Një besimtar me emrin Brian po ndihmonte disa zonja të moshuara të hipnin në makinë kur sulmuesi qëlloi mbi automjetin e tyre, tha ai për WXYZ.

“Po përpiqeshim të mblidhnim sa më shumë njerëz që mundnim,” tha ai, me këmishën e njollosur nga gjaku dhe dorën e djathtë të fashuar. “E pashë sulmuesin që doli nga ndërtesa, dhe në atë moment thjesht u përpoqa të largohem me makinë.”

Paula nuk e pa sulmuesin dhe nuk dinte nëse ai kishte hyrë brenda kishës. “Nuk dija nëse duhej të fshiheshim sepse nuk po shihnim askënd,” tha ajo.

Besimtarët nxituan të mbronin fëmijët, duke i mbuluar dhe zhvendosur në vende të sigurta, tha shefi i policisë së Grand Blanc Township, William Renye.

Kur infermierët që ishin në grevë në spitalin pranë, Henry Ford Genesys, dëgjuan për të shtënat, disa braktisën linjën e grevës dhe vrapuan drejt kishës për të ndihmuar ekipet e emergjencës, tha presidenti i Teamsters Local 332, Dan Glass.

“Jeta njerëzore është më e rëndësishme se mosmarrëveshja jonë e punës,” tha ai.

Por të shtënat nuk ishin i vetmi rrezik. Në ndërtesë kishte shpërthyer zjarr.

“Papritur, pashë tym që dilte,” tha Cindy Walsh, e cila banonte afër kapelës, për WXYZ. “Dhe më pas njerëzit filluan të dilnin.”

Policia mbërriti në vendngjarje rreth 30 sekonda pas thirrjes së parë në 911, tha Renye. Dy oficerë ndoqën sulmuesin dhe u përfshinë në shkëmbim zjarri. Tetë minuta pas mbërritjes së policisë, autori u vra në parking.

Ndërkohë, zjarri përfshiu me shpejtësi ndërtesën – me disa persona që mund të ishin ende brenda – ndërsa tymi i zi dhe i dendur ngrihej në qiell.

Kur ra nata, ekipet ishin ende duke kontrolluar rrënojat, “duke punuar pa pushim për të gjetur trupa të tjerë,” tha Renye, duke shtuar se nuk mund të konfirmonte numrin e saktë të të zhdukurve.

Deri në shtatë persona mund të jenë ende të zhdukur, tha një burim i zbatimit të ligjit për CNN.

Autoritetet po përpiqen të përcaktojnë “saktësisht kur dhe ku ka filluar zjarri,” por besojnë se autori e ka nisur zjarrin me qëllim, tha Renye.

Disa viktima ishin “afër zjarrit dhe nuk arritën të dalin nga ndërtesa”, shtoi ai.

Sanford besohet të ketë përdorur një substancë djegëse si benzina për të ndezur zjarrin, tha James Deir, agjent i posaçëm në Byronë për Alkool, Duhan, Armë zjarri dhe Eksplozivë (ATF).

Hetuesit shkuan të përpunojnë vendngjarjen pasi zjarri u shua dhe thanë se gjetën “disa pajisje të dyshuara eksplozive.”

“Jam e tronditur, shumë e tronditur,” tha Walsh. “E kam parë këtë botë të ndryshojë. Ka aq shumë urrejtje. Nuk e kuptoj.”

Kapela, dikur e ndriçuar nga dielli dhe e rrethuar nga gjelbërimi, tani është e panjohshme. Ndërtesa është një “humbje totale”, tha Renye. 

Në vend të stola kishash, tani ka grumbuj rrënojash; shtëpia mikpritëse është mbyllur; dhe dhimbja e kishës LDS vetëm po thellohet.

Dhe maja e bardhë e gjatë që dikur ngrihej mbi besimtarët në Grand Blanc, tashmë është zhdukur.


US • 6 min read 

How the mass shooting and a devastating fire unfolded at a Michigan church 

By 

Danya Gainor

, 

Holly Yan

Updated 1 hr 51 min ago 

Officials respond to deadly shooting and fire at church in Michigan

0:37 

Far below the piercing spires atop every Church of Jesus Christ of Latter-day Saints chapel rests a sign that beckons, “Visitors welcome” – a testament to the faith’s robust evangelizing efforts. 

But on Sunday morning, a former Marine and Iraq War veteran took advantage of the denomination’s open arms – plowing his truck into an LDS church in Michigan, shooting worshippers with an assault weapon and setting the chapel on fire. 

At least four people were killed at the church in tranquil Grand Blanc Township. Eight others were wounded. And up to seven people could be unaccounted for as search crews resume a harrowing search in the charred debris of what used to be a haven of hope. 

The assailant died in a shootout with police. It’s not clear why he unleashed multifaceted horror at this particular church, about 60 miles northwest of Detroit. The FBI is investigating the attack as an act of targeted violence, authorities said. 

Related article 

What we know about Michigan church shooter Thomas Sanford 

“The FBI is currently executing multiple search warrants at the residences and the family homes of this perpetrator to try to get to the bottom of why he would commit such an act of evil,” White House spokesperson Karoline Leavitt told Fox News on Monday morning, citing her earlier conversation with FBI Director Kash Patel. 

“Based on my conversations with the FBI director, all they know right now is this was an individual who hated people of the Mormon faith, and they are trying to understand more about this, how premeditated it was, how much planning went into it, whether he left a note,” she said, adding the killer’s family is cooperating. 

The chapel on McCandlish Road, a quiet stretch dotted with houses near a sprawling golf course and lake, was among 324 mass shootings this year in the US. It’s also the latest place of worship devastated by America’s unrelenting gun violence – from a Catholic church in Minneapolis to a synagogue in Pittsburgh to a Sikh temple in Wisconsin. 

Sundays are “supposed to be a time of peace and a time of reflection and worship,” Timothy Jones, who belongs to an LDS congregation 15 minutes away from Grand Blanc, told the Associated Press. 

But in the wake of violence at houses of worship, a shooting “feels inevitable,” he said, “and all the more tragic because of that.” 

‘A big bang, and the doors flew open’ 

It had been what the denomination calls a “fast Sunday,” when members globally are encouraged once a month to forgo two meals and donate the food, or the money they would have spent on food, to the poor. 

“This is a Sunday in which members of the church are being told to think of other people, to be charitable, to be kind, to reach out and give,” said Matthew Bowman, professor of history and religion at Claremont Graduate University. 

Fasting is also common in the church in times of grieving – and those headed to the weekly 10 a.m. service in Grand Blanc had reason for it. 

Just a day earlier, the leader of the Church of Jesus Christ of Latter-day Saints, President Russell M. Nelson, had died. 

Late Sunday morning, the worshippers had just finished the Sacrament – the first half of the two-hour service, after which some congregants leave – when the attack unfolded, a churchgoer named Paula told CNN affiliate WXYZ. 

“We heard a big bang,” she said, “and the doors flew open.” 

A four-door pickup with two American flags sitting straight up against the back window in the bed rammed into the front of the chapel. 

Jeff Caryl, who lives a block from the chapel, took this photo of the gunman’s truck. 

Jeff Caryl 

The 40-year-old attacker, Thomas Jacob Sanford, fired several rounds from an assault weapon at the worshippers, police later said. 

Churchgoer Brian was trying to help some elderly ladies into his car when the gunman opened fire on their vehicle, he told WXYZ. 

“We were trying to gather as many people as we could,” said Brian, his button-down shirt stained with blood and right hand wrapped in gauze. “I saw the active shooter come out of the building, and at that point, I just started trying to drive away.” 

Paula couldn’t see the shooter, she said, and didn’t know whether he had entered the church. 

“I didn’t know if we had to get down because we couldn’t see anybody,” she said. 

Church members and residents reunite Sunday at Trillium Theater across the street from the site of a shooting and fire at the Church of Jesus Christ of Latter-day Saints in Grand Blanc Township. 

Emily Elconin/Getty Images 

Churchgoers rushed to protect children, shielding them and moving them to safety, Grand Blanc Township Police Chief William Renye said Sunday. 

When nurses on strike at nearby Henry Ford Genesys Hospital heard about the shooting, some left the picket line and ran to the nearby church to help first responders, Teamsters Local 332 President Dan Glass said. 

“Human lives matter more than our labor dispute,” he said. 

But gunfire wasn’t the only danger. A fire had started in the church’s red brick meeting house. 

“All of a sudden, I saw smoke coming out,” Cindy Walsh, who was at home near the chapel, told WXYZ. “And then people were coming out.” 

Exhaustive search for victims continues 

Police officers descended on the scene some 30 seconds after the first 911 call, Renye said. Two pursued the suspect and “engaged in gunfire.” 

Eight minutes after police arrived, the gunman was killed in the parking lot. 

Meanwhile, the raging fire moved rapidly, quickly engulfing the chapel – with an unknown number of people still in the church – as it billowed massive plumes of thick, black smoke. 

As the sun went down, crews were still sifting through debris and “working tirelessly to find additional bodies,” Renye said, adding he couldn’t confirm the exact number of people missing. 

Up to seven people may be unaccounted for, a law enforcement source familiar with the investigation told CNN late Sunday. 

Emergency services respond Sunday to a shooting and fire at the chapel in Grand Blanc. 

Bill Pugliano/Getty Images 

Chapel building a ‘total loss’ 

Authorities are “trying to determine exactly when and where that fire ended up coming from and how it got started,” though they believe the shooter started the fire “deliberately,” Renye added. 

Some victims were “near the fire and they were unable to get out of the church,” the police chief said. 

Sanford used an accelerant, like gasoline, police believe, to light the church on fire, said James Deir, special agent in charge of the Detroit field division of the Bureau of Alcohol, Tobacco, Firearms and Explosives. 

Caryl, the neighbor, took this photo as the church burned. 

Jeff Caryl 

Evidence technicians went to process the scene after the fire was extinguished, and investigators said they found “some suspected explosive devices.” 

“I’m shaken, I’m very shaken,” Walsh said. “I’ve seen a change in this world. There’s so much hate in this world. I just don’t understand it.” 

The chapel, once bathed in sunlight and surrounded by greenery, is now unrecognizable. The building is a “total loss,” Renye said. 

Debris piles have replaced pews; the welcoming meeting house has closed its doors; and the LDS church’s mounting grief has swelled. 

And the tall white spire, which once towered over Grand Blanc worshippers as it reached toward heaven, is gone. 

Filed Under: Kronike

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 140
  • 141
  • 142
  • 143
  • 144
  • …
  • 2778
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • NDAA i SHBA-së dhe pozicioni i Kosovës në arkitekturën e sigurisë
  • Alis Kallaçi do të çojë zërin dhe dhimbjen e “Nân”-s shqiptare në Eurovision Song
  • Garë për pushtet…
  • Njëqind vjet vetmi!
  • “Shënime për historinë antike të shqiptarëve”*
  • Si funksionon sistemi juridik në Shqipëri dhe pse ai ka nevojë për korrigjim?
  • Emisionet postare festive të fundvitit në Kosovë
  • JAKOBSTADS TIDNING (1939) / MBRETI ZOG, SHUMË BUJAR ME BAKSHISHE. — EMRI I TIJ NUK DO TË HARROHET KAQ SHPEJT NGA PRONARËT DHE PERSONELI I HOTELEVE NË VARSHAVË.
  • HAFIZ SHERIF LANGU, DELEGATI I PAVARËSISË TË CILIT IU MOHUA KONTRIBUTI PËR 50 VJET ME RRADHË, KLERIKU DHE VEPRIMTARI I SHQUAR I ÇËSHTJES KOMBËTARE
  • RIPUSHTIMI I KOSOVËS – KUVENDI I PRIZRENIT 1945
  • Nikola Tesla, gjeniu që u fiksua pas pëllumbave dhe u dashurua me njërin prej tyre
  • Bahamas njeh Kosovën!
  • Legjenda e portës shkodrane, Paulin Ndoja (19 dhjetor 1945 – 16 prill 2025) do të mbushte sot 80 vjeç
  • “Roli dhe kontributi i diplomacisë shqiptare në Maqedoninë e Veriut nga pavarësia deri sot”
  • Marie Shllaku, kur një jetë e re u shndërrua në përjetësi kombëtare

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT