s p – Page 1604 – Dielli

Eposi babilonas i krijimit

June 22, 2023 by s p

Astrit Lulushi/

Enuma Elish (i njohur gjithashtu si Shtatë Tabelat e Krijimit) titulli i të cilit rrjedh nga rreshtat fillestare të pjesës, “Ndodhi në Qiell”, tregon historinë e fitores së Zotit mbi forcat e kaosit dhe vendosjen e rendit në krijimin e botës.

Të gjitha pllakat që përmbajnë mitin (e njohur edhe si Enuma Elis), të gjetura në Kish në bibliotekën e rrënuar në Nineveh, dhe vende të tjera të gërmuara, datojnë në shek. 1200 pes. Megjithatë, këto janë kopje të një versioni shumë më të vjetër të mitit që daton shumë kohë përpara mbretërimit të Hamurabit të Babilonisë (1792-1750 pes), mbretit që e ngriti perëndinë Marduk në hyjninë mbrojtëse të Babilonisë. Poema në formën e saj aktuale mendohet të jetë një rishikim i një vepre edhe më të vjetër sumeriane.

Meqenëse Marduk, kampioni i perëndive të reja në luftën e tyre kundër Tiamatit, është me origjinë babilonase, sumeriani Ea/Enki mendohet të ketë luajtur rolin kryesor në versionin origjinal të tregimit. Kopja e gjetur në Kish ka perëndinë Assur në rolin kryesor siç ishte zakoni i qyteteve të Mesopotamisë (Zoti i çdo qyteti konsiderohej gjithmonë më i miri dhe më i fuqishmi). Marduk, perëndia i Babilonisë, figuron vetëm aq i dukshëm sa ai në histori, sepse shumica e kopjeve të gjetura janë nga skribët babilonas. Megjithatë, Ea/Enlil ende luan një rol të rëndësishëm në versionin babilonas të Enuma Elish duke krijuar qenien njerëzore.

Historia, një nga më të vjetrat në botë, ka të bëjë me lindjen e perëndive dhe krijimin e universit dhe të qenieve njerëzore.

Në fillim, kishte vetëm ujë që rrotullohej në kaos. Nga ky rrotullim, ujërat u ndanë në ujë të ëmbël, i njohur si perëndia Apsu, dhe ujë të hidhur, të kripur , i njohur si perëndesha Tiamat. Pasi u diferencua, nga bashkimi i këtyre dy entiteteve lindën perënditë më të rinj.

Këta perëndi të rinj, megjithatë, ishin jashtëzakonisht të zhurmshëm, duke e shqetësuar gjumin e Apsut gjatë natës dhe duke e shpërqendruar atë nga puna e tij ditën. Me këshillën e mdimësit të tij Mamu, Apsu vendos të vrasë perënditë më të rinj. Tiamat, duke dëgjuar për planin e tyre, paralajmëron djalin e saj të madh, Enkin (nganjëherë Ea) dhe ai e vë në gjumë Apsun dhe e vret. Nga mbetjet e Apsut, Enki krijoi shtëpinë e tij.

Tiamat, dikur mbështetëse e perëndive të reja, tani është e inatosur që ata i vranë shokun e saj. Ajo konsultohet me perëndinë Quingu i cili e këshillon të bëjë luftë me perënditë më të rinj. Tiamat e shpërblen Quingun me Tabelat e Fatit, të cilat legjitimojnë sundimin e një perëndie dhe kontrollojnë fatet, dhe ai i mban ato me krenari si parzmore. Me Quingun si kampionin e saj, Tiamat thërret forcat e kaosit dhe krijon njëmbëdhjetë përbindësha të tmerrshme për të shkatërruar fëmijët e saj.

Ea, Enki dhe perënditë më të rinj luftojnë kundër Tiamatit kot derisa, nga mesi i tyre, del kampioni Marduk i cili betohet se do ta mposhtë Tiamatin. Marduk mposht Quingun dhe vret Tiamat duke e gjuajtur me një shigjetë që e ndan në dysh; nga sytë e saj rrjedhin ujërat e lumenjve Tigër dhe Eufrat. Nga kufoma e Tiamatit, Marduk krijon qiejt dhe tokën, ai cakton perëndi për detyra të ndryshme dhe lidh njëmbëdhjetë krijesat e Tiamatit në këmbët e tij si trofe (për më shumë adhurim nga perënditë e tjera) përpara se të vendosë imazhet e tyre në shtëpinë e tij të re. Ai gjithashtu merr Tabelat e Fatit nga Quingu, duke legjitimuar kështu mbretërimin e tij.

Pasi perënditë kanë mbaruar së lavdëruari për fitoren e tij të madhe dhe artin e krijimit të tij, Marduk konsultohet me perëndinë Ea (zotin e mençurisë) dhe vendos të krijojë qenie njerëzore nga mbetjet e cilitdo prej perëndive që e inkurajoi Tiamatin të bënte luftë. Quingu akuzohet si fajtor dhe vritet dhe, nga gjaku i tij, Ea krijon Lullun, njeriun e parë, që të jetë një ndihmës i perëndive në detyrën e tyre të përjetshme për të ruajtur rendin dhe për të mbajtur larg kaosin.

Siç shprehet edhe poezia,

“Ea krijoi njerëzimin

të cilit i imponoi shërbimin

dhe i la të lirë perënditë”.

Pas kësaj, Marduk “organizoi botën e poshtme” dhe i shpërndau perënditë në detyrat e tyre të caktuara. Poema përfundon me lëvdata të gjata të Mardukut për arritjet e tij.

Enuma Elish do të ishte më vonë frymëzimi për skribët hebrenj që krijuan tekstin e njohur si Libri i Zanafillës.

QPara shekullit të 19-të, Bibla konsiderohej libri më i vjetër në botë dhe tregimet e saj mendohej të ishin krejtësisht origjinale. Megjithatë, në mesin e shekullit të 19-të, muzetë evropianë, si dhe institucionet akademike dhe fetare, sponsorizuan gërmime në Mesopotami për të gjetur prova fizike për vërtetimin historik të tregimeve në Bibël. Këto gërmime gjetën krejt të kundërtën, megjithatë, në atë që, pasi u përkthye kuneiforma, u kuptua se një sërë tregimesh biblike ishin me origjinë mesopotamiane.

Tregimet e famshme si Rënia e Njeriut dhe Përmbytja e Madhe fillimisht u konceptuan dhe u shkruan në Sumer, u përkthyen dhe modifikuan më vonë në Babiloni dhe u ripunuan nga asirianët përpara se të përdoreshin nga skribët hebrenj për versionet që shfaqen në Bibël. Megjithëse paradigma bazë e rrëfimeve biblike dhe tregimeve të Mesopotamisë përputhen ngushtë, ka ende dallime domethënëse.

Si Zanafilla ashtu edhe Enuma Elsih janë tekste fetare që detajojnë dhe kremtojnë origjinën kulturore: Zanafilla përshkruan origjinën dhe themelimin e popullit hebre nën drejtimin e Zotit; Enuma Elish tregon origjinën dhe themelimin e Babilonisë nën udhëheqjen e perëndisë Marduk. Në çdo vepër është një histori se si u krijuan kozmosi dhe njeriu. Çdo vepër fillon duke përshkruar kaosin me ujë dhe errësirën fillestare që dikur mbushte universin. Pastaj krijohet drita për të zëvendësuar errësirën. Më pas, bëhen qiejt dhe në to vendosen trupat qiellorë. Më në fund njeriu krijohet. Pavarësisht nga këto ngjashmëri, të dy llogaritë janë më shumë të ndryshme sesa njësoj.

Duke rishikuar historinë e krijimit të Mesopotamisë për qëllimet e tyre, skribët hebrenj e shtrënguan narrativën dhe fokusin, por ruajtën konceptin e hyjnisë së plotfuqishme që sjell rend nga kaosi.

Marduk, në Enuma Elish, vendos rendin e njohur të botës – ashtu siç bën Zoti në përrallën e Zanafillës – dhe qeniet njerëzore pritet ta njohin këtë dhuratë të madhe dhe ta nderojnë hyjninë përmes shërbimit. Në Mesopotami, në fakt, mendohej se njerëzit ishin bashkëpunëtorë me perënditë për të ruajtur dhuratën e krijimit dhe për të mbajtur larg forcat e kaosit.

Marduk fitoi rëndësi në Babiloni gjatë mbretërimit të Hamurabit dhe shpejt tejkaloi ish-hyjninë mbrojtëse, Inanna/Ishtar, në popullaritet. Gjatë mbretërimit të Hamurabit, në fakt, një numër i hyjnive femra më parë të njohura u zëvendësuan nga perëndi meshkuj. Enuma Elish, duke lavdëruar Mardukun si më të fuqishmin nga të gjithë perënditë, prandaj u bë gjithnjë e më i popullarizuar pasi vetë perëndia u ngrit në rëndësi dhe qyteti i tij i Babilonisë u rrit në fuqi.

Ngritja e kultit të Marduk është e lidhur ngushtë me ngritjen politike të Babilonisë nga qytet-shtet në kryeqytetin e një perandorie. Që nga periudha Kassite, Marduk u bë gjithnjë e më i rëndësishëm derisa autori i Eposit Babilonas të Krijimit ishte i mundur të pohonte se jo vetëm që Marduk ishte mbreti i të gjithë perëndive, por se shumë prej këtyre të fundit nuk ishin më shumë se aspekte të personalitetit të tij.

Enuma Elish u lexua dhe u recitua gjerësisht në të gjithë Mesopotaminë, por ishte veçanërisht e rëndësishme në Festivalin e Vitit të Ri në Babiloni. Gjatë këtij festivali, statuja e Mardukut do të hiqej nga tempulli dhe, në mes të argëtuesve, do të parakalohej nëpër rrugët e qytetit, jashtë portave, për të pushuar në një shtëpi të vogël të ndërtuar për këtë qëllim. Enuma Elish, veçanërisht, mendohet se këndohej gjatë këtij procesioni. Përshkrimet e një perëndie me dy koka dhe krijimi i botës nga një dragua ofrojnë dëshminë më të hershme të përbërjes së eposit.

Kryeministri Kurti takoi Papa Françeskun në Vatikan

June 22, 2023 by s p

Vatikan, 22 qershor 2023/

Kryeministri i Republikës së Kosovës, Albin Kurti gjatë vizitës së tij në Vatikan sot, u prit nga Ati i Shenjtë, Shenjtëria e tij, Papa Françesku.

Në këtë takim të përzemërt, në mëngjesin e ditës më të gjatë të vitit, siç veçoi kryeministri në takim, ai u shpreh falënderues dhe shumë i lumtur për mikpritjen kaq dashamirëse.

Ai tha se Republika e Kosovës është e përcaktuar për paqe, dialog dhe bashkëpunim. Me Papa Françeskun, biseduan për rininë dhe ardhmërinë, për figurën, veprën dhe trashëgiminë e Nënës Terezë, për Letnicën e Vitisë ku asaj i erdhi thirrja për devocion, dhe për bashkëjetesën multi-fetare në Kosovë. Kryeministri më tej e njoftoi Atin e Shenjtë edhe për suksesin demokratik dhe ekonomik të vendit, dhe për arritjet e qeverisjes së deritanishme, duke theksuar faktin që jemi qeveria e parë që po ndanë shtesa për nënat lehona dhe fëmijët deri në moshën 16 vjeç, si politikë mbështetëse për ta.

Për besimin e tij, kryeministri Kurti tha se politika është shërbim, teksa e ftoi Shenjtërinë e tij, Papa Françeskun që ta vizitojë Kosovën, pas rikuperimit të shpejt dhe të mirë nga operacioni kirurgjik që kishte së fundmi.

Ata u pajtuan se duhet që përherë të jemi pranë e me popullin i cili ka nevojë për dashuri dhe drejtësi.

Kjo ishte vizita e parë zyrtare e kryeministrit Kurti në Vatikan dhe takimi i parë i tij me Atin e Shenjtë, Papa Françeskun.

SERBIA VAZHDON DESTABILIZIMIN E KOSOVËS SIPAS SKENARIT DHE POROSIVE TË MOSKËS

June 22, 2023 by s p

Dr. Dritan Demiraj/

Rrëmbimi i tre policëve të kufirit në krye të detyrës në afërsi të kufirit verior te Kosovës, është vazhdim i planeve destabilizuese në Ballkan me porosi dhe mbeshtetje politike nga Moska e ‘qarramanit’ Vuçiç dhe e partnerëve të tij ne rajon.

Kjo padyshim në vazhdën e taktikave për të larguar nga drejtimi pengesën e tyre të fundit, njërin nga kryeministrat shqiptarë më dinjitoz dhe patriotë të tre dekadave të fundit z. Albin Kurti, me qëllim krijimin e kushteve për bashkësitë me shumicë serbe dhe më pas ndarjen e territorit të Kosovës ne veriun e saj.

Rrëmbimi i forcave policore gjatë kryerjes së detyrës në brendësi të territorit te një vendi demokratik nga një vend fashist si Serbia, e cila drejtohet nga nje president autokrat, i korruptuar me mendësi të shekullit të kaluar dhe vegël e Federatës Ruse në Ballkan, përbën jo vetëm një agresion ndërkombëtar por në të njëjtën kohë edhe krijon kushtet për destabilizimin më tej të situatës në Ballkanin Perëndimor.

Si shtetas shqiptar por në të njëjtën kohë si një nga ish ushtarakët që vendin tim së bashku me kolegët e mi è kemi bërë krenar kudo në botë duke përfaqësuar me profesionalizëm flamurin kombëtar tonë, do të dëshiroja të shikoja dhe dëgjoja per here te pare një reagim të fortë nga drejtuesit e vendit tim, të cilët e kanë detyrim kushtetues të mbrojnë shtetasit shqiptarë brënda dhe jashtë vendit.

Për këtë arsye por jo vetëm, ndihem i turpëruar në maksimum kur mendoj se kush na drejton. Por për më keq sa më lartë, sa herë që dinjiteti i shtetit të ‘pafajshëm’ serb, shtet i cili ka shkaktuar katër luftëra dhe genocid në Ballkan, ushtria, milicia dhe grupet çetnike të së cilës kanë vrarë mijëra pleq, gra, burra dhe fëmijë, kanë përdhunuar mijëra gra e vajza, ‘shtetarët’ tanë paturpesisht vrapojnë t’i dalin ne krah dhe për më keq opozitarët e Kosovës në vend që të mbështesin qeverinë e tyre në këtë situatë kaq kritike, janë sulur si çakej duke e sulmuar padrejtësisht vetëm për të përfituar një karrige dhe për të grabitur çti dalë përpara.

Qasja e politikanëve shqiptarë në mbështetje të ‘qarramanit’ Vuçiç, jo vetëm qe është e papranueshme, por është antikombëtare dhe e dënueshme. Fatkeqësisht kjo ndodh vetëm tek një popull si populli jonë ‘dele’, i cili është dorëzuar përpara varfërisë, talljes, fyerjes, vjedhjes, keq qeverisjes, blerjes së të ardhmes, shpopullimit të rinisë, popullsise dhe lista është pa fund.

Asnjë njësi e xhandarmarisë serbe, as ushtria e Serbisë nuk do të guxonin të ndërmerrnin një veprim të tillë kriminal dhe antikushtetues në rast se faktori politik në Republikën e Shqipërisë nuk do të ishte i përçarë, nuk do të ishte hapur në mbështetje të interesave serbe në Ballkan dhe të ndarjes së Republikes së Kosovës.

E njëjta gjë vlen të theksohet edhe për partitë politike në Kosovë. Partite politike dhe drejtuesit e saj, pikërisht tani kanë mundësi që të tregojnë përpara faktorit ndërkombëtar unifikim kombëtar dhe mbështetje për ruajtjen e sovranitetit dhe integritetit territorial të vendit.

Ky është momenti i duhur për të mbështetur presidenten dhe kryeministrin e Kosoves, duke treguar unitet kombëtar dhe dënuar të gjithë së bashku këtë agresion të papranueshëm. Në rast se arrihet ky unitet në të gjitha trojet Shqiptare, të gjithë politikanët tanë të korruptuar nuk do të kenë as guximin as mundësinë të dalin dhe të mbrojnë ministrin e fundit të Milosheviçit.

Presidentja Vjosa Osmani, kryemistri Albin Kurti dhe qeveria e Kosovës me këtë rast duhet të ruajnë gjakftohtësinë, të bashkëpunojnë edhe më ngushtë me komandën e KFOR-it, bashkësinë dhe institucionet ndërkombëtare, ambasadorët e vendeve perëndimore dhe veçanërisht me SHBA-të. Kam bindje të plotë se një ditë SHBA-të dhe DASH do t’i tregojnë vendin Vuçiç-it dhe strukturave të tij kriminale të cilat veprojnë sipas skenarëve destabilizues të Moskës.

Këto ngjarje ndodhin edhe për faj të qasjes së gabuar prej shumë vitesh te komunitetit ndërkombëtar. Mbështetja e vazhdueshme e politikanëve të BE-së dhe SHBA-ve ndaj anti-amerikanit Vuçiç, nuk ka bërë asgjë tjetër veçse e ka bërë atë më trim për të vazhduar axhendën për destabilizimin e Ballkanit ne interes vetëm të Vladimir Putinit.

E kam thënë edhe herë të tjera, mbështetja e liderve autokratë dhe të super të korruptuar në Ballkan nuk i ka sjellë asnjë të mirë popujve të Ballkanit, përkundrazi kjo ka bërë që qytetarët të mos kenë më besim tek institucionet demokratike ndërkombëtare.

Policia e Kosovës nuk ka asnjë arsye të dekurajohet, por përkundrazi ky rrëmbim antikushtetues i banditëve frikacakë serbë me uniformë, duhet ti bëjë edhe më të bashkuar me qëllim vazhdimin e misionit të tyre të shenjtë kushtetues mbrojtjen dhe sigurinë publike të qytetarëve të vendit në të gjithe territorin e tij.

Si përfundim, kam shkruar edhe herë të tjera se nisma si Ballkani i Hapur dhe ekzistenca e pasurive të jashtëzakonshme të pasurive minerale në verit te Kosovës së bashku me liqenin e Ujmanit të cilat janë vlerësuar në 250-300 miliardë Euro, po i lënë pa gjumë mercenarët serbë, bashkëpunëtorët e tyre shqipfolës dhe oligarkët perëndimorë që mesi po presin t’i shfrytëzojnë ato.

Pasuritë kombëtare të Kosovës nuk janë pronë e askujt, aq më tepër e serbëve të cilët i kanë shkaktuar kaq shumë vuajtje popullit tonë në Kosovë. Ato i përkasin dhe duhet të shfrytëzohen vetëm për interes të qytetarëve të saj.

Dr. Dritan Demiraj

Shqipëria do të duhej të tërhiqte ambasadorin e saj nga Beogradi!?

June 22, 2023 by s p

Shkruan: Refik HASANI/

Shqipëria do të duhej të tërhiqte ambasadorin e saj nga Beogradi, sepse Serbia gjithnjë po vazhdon të ushqejë e helmojë popullin e vet, vazhdon të synoj me plane pushtuese, kolonizuese edhe shtrirjen në territoret shqiptare, me një sërë platformash dhe memorandumesh, që kanë kryer ndër dekada Kisha Ortodokse dhe Akademia e Shkencave, e të cilat janë zbatuar nga krerët më të lartë të Ushtrisë, Policisë e Administratës, por edhe qarqe e subjekte politike deri edhe te Unversiteti i Beogradit, etj. Shqipëria ka arye të plotë, duke filluar nga program i hartuar kryekëput kundër ne shqiptarëve për zhdukjen, dëbimin, asimilimin, shkombëtarizimin, shfarosjen, shpërnguljen e shqiptarëve, të quajtur “Naçertanija” e Ilija Grashaninit. Ky ishte një projekt i detajuar, por është paraqitur në formë të një plani e platforme të sintetizuar, e si një dokument sekret në vitin 1844.

Shqipëria do të duhej të tërhiqte ambasadorin e saj nga Beogradi, pasi Serbia kreu dëbimin e shqiptarëve nga Sanxhaku i Nishit, që ishte një njësi Administrative-Territoriale e Perandorisë Osmane me qendër në Nish, pasi Serbia dëboi 700 vendbanime shqiptare si në Qarkun e Toplicës, i cili përfshinte rrethin e Jabllanicës, Kosanicës, Prokuplës dhe qytetin e Prokuplës; Qarkun e Nishit që përfshinte rrethet e Vllasotincës, Leskocit, Nishit dhe qytetin e Nishit; Qarkun e Vranjës me rrethin e Masuricës, Polanicës, Pçinjit dhe qytetin e Vranjës dhe Qarkut të Pirotit (Nishavës). Banorë shqiptarë kishte edhe në vende tjera, sidomos në qytete si Qupri, Paraçin, Uzhicë, Krushec, Aleksinc, Karanovc (Kralevë), madje edhe në Beograd.

Shqipëria do të duhej të tërhiqte ambasadorin e saj nga Beogradi, sepse Serbia aneksoi Kosovën dhe viset e tjera Lindore të Shqipërisë me një politikë shkombëtarizuese, përmesë programeve kundër ne shqiptarëve për zhdukjen, dëbimin, asimilimin, shkombtarizimin, shafarosjen, shpërnguljen e shqiptarëve, të quajtur “Dëbimi i Shqiptarëve”, në vitin 1937, nga akademiku Vaso Çubriloviç. Shqipëria të protestojë duke tërhequr ambasadorin e saj nga Beogradi, sepse Serbia ende vazhdon të qëndrojë e të gjejë zbatim-programe, memorandum, si “Spastrimi i shqiptarëve”, nga Ivo Andriçi, të botuar më datën 30 janar të vitit 1939.

Shqipëria do të duhej të tërhiqte ambasadorin e saj nga Beogradi, pasi këtë veprim nuk e filloi asnjëherë, para e as pas Luftës së II-të Botërore kur shqiptarët u në ish-Jugosllavi, në hapsirat e kësaj ngrehine artificiale ku shqiptarët në Kosovë, Maqedoni, Malë të Zi, Serbi dhe gjithëandej, ishin të diskriminuar e shpërnguleshin për Turqi dhe ishte aksioni i kolonizimit famëkeqë të armëve, deri në vitin 1960-të. Shqiptarët ishin të privuar nga çdo e drejtë elementare, të drejtat e njeriut dhe ato kolektive.

Shqipëria do të duhej të tërhiqte ambasadorin e saj nga Beogradi, sepse Serbia e ngriti në nivelin më të lartë deri edhe te Presidenti i Unionit të Serbi-Mali i Zi, në vitet 1990-ta të akademikut Dobrica Çosiç. Gati gjithjë krijimtarinë e ka orientuar në libra e programe kundër ne shqiptarëve për zhdukjen, dëbimin, asimilimin, shkombtarizimin, shafarosjen, shpërnguljen e shqiptarëve dhe në bazë të saj të marrë epitetin si “Babai i Popullit Serb”.

Shqipëria do të duhej të tërhiqte ambasadorin e saj nga Beogradi, pasi këtë veprim nuk e filloi asnjëherë gjatë kohës dhe pas periudhës së shpërbërjes së Jugosllavisë dhe me këtë rast Serbia suprimoi Autonominë e Kosovës, largoi gjithë shqiptarët nga institucionet dhe vazhdoi të instalojë një aparat shtetëror të gjenocidit dhe apartedit ku përmes aksioneve policore-ushtarake synonte dëbimin dhe asmilimin e popullatës shqiptare. Serbia kishte platformë për shpopullimin e hapësirave ku jetonin shqiptarët, duke helmuar nxënësit dhe studentët, kur e gjitha bota demokratike u interesua, paraqiti dhe shtroi si në mekanizma të instancës së BE-së dhe të OKB-së. Por, Shqipëria sikur heshti në njëfarë mënyre, dhe s’kemi më njohuri as edhe për së paku një notë proteste verbale nga Shqipëria drejt Serbisë, apo ndonjë rezolutë që do ishte miratuar nga Parlamenti i Shqipërisë.

Shqipëria dhe Kosova kufizohen si dy shtete, dhe është i njëjti popull. Shqipëria ka mërrëdhënje të plota diplomatike me Serbinë, kurse Kosova përveç se ishte nën pushtimin e saj, ende është në një gjendje të luftës dhe këto dy shtete nuk njihen.

Shqipëria për hir të asaj se Serbia për më shumë se një shekull ka kryer gjenocid, spastrim etnik në hapësirat shqiptare, por edhe në Serbi ka një krahinë shqiptare që përfshin Preshevën, Medvegjën dhe Bujanocin, ku vazhdon diskriminimi e pastrimi etnik, ku është mbajtur dhe organizuar Referendumi i datës 1 e 2 Mars 1992, ku u shpreh vullneti plebishitar i kësaj krahine.

Shqipëria do të duhej të tërhiqte ambasadorin e saj nga Beogradi, sepse asnjëherë nuk i kanë kërkuar me ngulm, duke i parashtruar Serbisë pas përfundimit të luftës së Ushtrisë Çlirimtare për Preshëvë, Medvegjë e Bujanoc, dhe Marrëveshjes së Konçulit, që Serbia të kthej Lapidarin e UÇPMB-ës në Preshevë, të vendoset Shtatorja e Skënderbeut në qendër të Bujanocit, të ndalë dëbimin, diskriminimin të lejojë realizimin e Refrendumit.

Shqipëria do të duhej të tërhiqte ambasadorin e saj nga Beogradi, sepse asnjëherë nuk i kanë kërkuar dhe nuk e kanë paralajmëruar se Shqipëria, pas përfundimit të luftës së Ushtrisë Çlirimtare për Preshevë, Medvegjë e Bujanoc, në vazhdim dhe të Marrëveshjes së Konçulit, ku shqiptarët e kësaj krahine të mbetur padrejtësisht nën administrimin e Republikës së Serbisë, janë të diskriminuar, pasi po pasivizohen adresat dhe po ndodh një spastrim etnik, një dëbim dhe diskriminim, pasi kjo krahinë është rajoni më i prapambetur në gjithë Evropën.

Shqipëria do të duhej të tërhiqte ambasadorin e saj nga Beogradi, sepse nuk i kanë kërkuar dhe parashtruar para palës Serbe për dy dekada pas përfundimit të luftës së Ushtrisë Çlirimtare për Preshevë, Medvegjë e Bujanoc, dhe Marrëveshjës së Konçulit, pasi shqiptarët e kësaj krahine të mbetur padrejtësisht nën administrimin e Republikës së Serbisë, iu mungon Universiteti në Gjuhën Shqipe, rregullimi me Ligj i përdorimin të simbolit tonë kombëtarë shqiptar, flamurit dhe përfaqësimi në instanca dhe mekanizma të nivelit lokal dhe qendror.

Shqipëria do të duhej të tërhiqte ambasadorin e saj nga Beogradi, sepse mbi të gjitha, ende sot e kësaj dite Serbia nuk ka kërkuar asnjë falje, e cila do të duhej të zgjohej nga ajo që ka kryer në dëm të shqiptarëve dhe të paraqesë së paku një PENDIM, sikur Gjermania që u përkul para gjenociodit të hebrenjëve, të cilin e kreu Adolf Hilteri, gjatë Luftës së II Botërore.

Shqipëria do të duhej të tërhiqte ambasadorin e saj nga Beogradi!, edhe pse me vonesë të pajustifikueshme, pasi janë një milionë e një arsye nga e kaluara dhe mbi të gjitha, për hire të së ardhmes.

Lufta shqiptaro-serbe, herë e shpallur e herë e pa shpallur, ende nuk ka përfunduar. Vetëm kur fillimisht Shqipëria të tërheqë ambasadorin nga Beogradi, fillon menjëherë përpilimi dhe dorëzimi i padisë në gjykatën ndërkombëtare, që do përgatitet duke kalkuluar dëmet e shprehura në valutën € apo $, në miliarda, bilionë e trilonë të shkaktuara për më shumë se një shekull. Atëherë Serbia do të fillojë ndoshta të ndërrojë qasjen ndaj ne shqiptarëve.

Hështja e Putinit shpërfaq paknaqësinë e tij në frontet e luftës

June 22, 2023 by s p

Nga XHAVIT ÇITAKU/

Kundërofensiva e ukrainase është ende në fazën fillestare, ndërkaq sfida është përpjekje për të thyer linjat e thella të mbrojtjes ruse. Ekziston mundësia, edhe pse ajo është e vogël, që lufta të fitohet këtë vit dhe të ketë një armëpushim, thonë njohësit e kësaj fushe. Ndërtimi i linjave të mbrojtjes nga Rusia ka vazhduar prej muajsh. Linjat janë të thella, të fortifikuara dhe përmbajnë fusha të minuara. Ato përbëjnë një mbrojtje të qëndrueshme që e bën të vështirë për Ukrainën, vëren Joakim Paasikivi, nënkolonel, i cili mëson strategjinë ushtarake në Akademinë Norvegjeze të Mbrojtjes. Sipas një raporti të institutit amerikan CSIS, bëhet fjalë për rreth 100 kilometra në tokën ukrainase ku janë vendosur llogore, fusha të minuara, tela me gjemba, argjinatura dheu dhe pengesa automjetesh.

Linja e gjatë e frontit është gjithashtu një problem për Rusinë. Ai hap pika të dobëta ku Ukraina mund të vendosë përpjekjet e saj. “Ju nuk keni mundësinë të mbuloni të gjithë këtë front me personel që supozohet të mbrojë gjithçka.” Pra, ka pika më të dobëta dhe kjo është ajo që ukrainasit kërkojnë tani – ose do të krijojnë, thotë Joakim Paasikivi.

Ofensiva në një nyje

Për momentin ai vlerëson se ofensiva është në një kryqëzim mes fazës fillestare – ku ndër të tjera ka nisur granatimet me artileri të objektivave të rëndësishëm – dhe fazës tjetër ku vendosen brigada të rënda pas gjetjes së lokacioneve të përshtatshme për to. Ai thekson se planifikimi i Ukrainës për ofensivën nuk është bërë publik për arsye natyrore, por se zhvillimet e deritanishme janë brenda asaj që mund të pritet. Megjithatë, pritjet janë rritur kur media raportoi gjerësisht mbi rëndësinë e suksesit dhe konsideratat politike të mbështetjes perëndimore. — “Nëse e shikoni ushtarakisht mungesën e informacionit, zhvillimet atje nuk janë për t’u befasuar. Do të ishte mirë nëse do të kishte shkuar më shpejt, por gjithashtu nuk do të ishte e çuditshme nëse do të kishte shkuar më ngadalë”. Kjo, megjithatë, është brenda qëllimit të një rezultati të imagjinuar, thonë ekspertet në fushën e mbrojtjes dhe të sigurisë si dhe strategjisë luftarake, që po e përcjellin grabitjen imperialiste të Rusisë në Ukrainë.

Mund të jetë vendimtar

Nëse Ukraina dështon në ofensivën e saj, nëse vendi ngec dhe nuk thyen linjat e mbrojtjes ruse, pritet një luftë e zgjatur e shkatërrimit. Por ofensiva ka potencialin të jetë vendimtare për të gjithë luftën, thekson Paaskivi – “Unë besoj se lufta mund të fitohet këtë vit në atë masë që situata të ndryshohet në atë mënyrë që rusët të kuptojnë qartë se “operacioni i tyre special ushtarak” nuk do të ketë kurrë sukses. Mund të detyrojë një fitore të Ukrainës, që ose do të thotë se rusët do të arrijnë në përfundimin se duhet të tërhiqen, ose se Ukraina ka një pikënisje të mirë për vitin e ardhshëm, thotë ai. — Mund të ndodhë që në retrospektivë mund të shohim se ishte kjo ofensivë që fitoi luftën.

Sulmet e natës më të efektshme

Kundërofensiva e Ukrainës po zhvillohet kryesisht nën mbulesën e errësirës, raportojnë disa media. Një komandant ukrainas thotë se planet kundërofensive duhet të rregullohen. Sipas grupit të ekspertëve ISW Kundërofensiva e Ukrainës vazhdoi të përparojë në të paktën në tre drejtime. Oleksandr Syrskyi, komandanti i forcave tokësore të Ukrainës, thotë, sipas al-Jazeera, se situata është e tensionuar dhe se planet për kundërsulm duhet të rregullohen. “Megjithëse forcat tona po përparojnë në jug dhe armiku po humb territor dhe vendbanime në atë drejtim, armiku vazhdon të lëvizë disa nga njësitë e tij më të afta luftarake drejt Bachmutit dhe ta kombinojë atë me zjarr të rëndë artilerie dhe sulme ajrore kundër forcave tona”. pozicionet”, thotë ai. Sipas Forbes, sulmet ukrainase po ndodhin gjithnjë e më shumë gjatë natës. Nën mbulesën e errësirës, forcat ukrainase që përparojnë janë më pak të dukshme për helikopterët, avionët dhe dronët rusë. Forcat ukrainase janë pajisur edhe me sisteme moderne të armëve perëndimore, për të cilat thuhet se kanë optikë nate më të mirë se ato ruse, nga të cilat ukrainasit po përpiqen të përfitojnë. “Pajisjet e importuara kanë optikë të shkëlqyer të natës. Ata mund të zbulojnë, synojnë dhe kontrollojnë saktësinë e zjarrit të tyre. Prandaj, armiku zgjedh natën”, shkruan një bloger ushtarak rus, sipas Forbes. SHBA-ja ka furnizuar ushtrinë ukrainase me pajisje për shikimin e natës që të paktën që nga viti 2018. Për më tepër, automjete të tilla si tanket Leopard dhe automjete të tjera të blinduara kanë optikë të avancuar. Vetë ukrainasit heshtin për taktikat e tyre, përkundrazi është pala kundërshtare ajo që konfirmon sulmet e natës. “Arsyeja kryesore është zvogëlimi i efektivitetit të aviacionit; e dyta është zvogëlimi i humbjeve nga goditjet e sakta të dronëve kamikaze të divizionit tonë të 42-të; e treta është të përfitojmë nga avantazhet e pajisjeve të furnizuara nga perëndimi”, shkruan Vladimir Rogov. një udhëheqës i informuar nga Rusia i pjesëve të okupuara të Zaporizhzhya, në Telegram, sipas CNN.

Përse ndodhi vizita e disa udhëheqësve të shteteve afrikane në Ukranë?

Udhëheqësit e Afrikës së Jugut, Senegalit, Zambisë dhe Bashkimit Afrikan, si dhe përfaqësues të Ugandës, Egjiptit dhe Kongos-Brazzaville vizituan Ukrainën të premten e shkuar me qëllim që të jenë në gjendje të prodhojnë një plan paqeje. Por analisti i Sky News Sean Bell shkruan se paqja në Ukrainë është ende një synim i largët. Megjithatë, ai shkruan se është “pa dyshim” se lufta një ditë do të përfundojë në të vërtetë dhe se atëherë do të jetë e mundur të vërtetohet se pushtimi ishte një dështim rus. “Do të jetë një mësim i rëndësishëm për vendet e tjera me ambicie të ngjashme, dhe lufta mund të kontribuojë për një botë më të qëndrueshme në terma afatgjatë,” përfundon ai. Korrespondenti i lajmeve “Ekot” për Afrikën, Richard Myrenberg thotë se delegacioni afrikan i paqës nuk është vetëm në kërkim të paqes. Sipas tij, takimi ka të bëjë po aq me sigurimin e eksporteve të grurit rus dhe ukrainas në kontinent. Përveç kësaj, ai beson se udhëheqësi i delegacionit, Cyril Ramaphosa i Afrikës së Jugut, e sheh udhëtimin si një mundësi për të përmirësuar pikëpamjen e Perëndimit për Afrikën e Jugut, e cila është akuzuar se është afër Moskës.

Në disa artikuj të agjencive të njohura është spikatur edhe heshtja e presidentit rus Putin, i cili këtë po e bënë për të vetmën arsye se nuk i ka punët mirë në frontet e luftës pushtuese në Ukrainë. Ai, pra, para opinionit rus, por edhe ndërkombëtar, mundohet që të gënjejë hapur se si sankcionet e shteteve perendimore nuk po kanë efekt në ekonominë e këtij shteti, ndërkaq në anën tjetër thekson se në mungesë të parasë duhet ndërmarrë masa të veçanta.