s p – Page 1605 – Dielli

Moldavia asit kuqezinjve. Shqipëria fluturon në vendin e dytë. Polonia bie në Stadionul Zimbru

June 22, 2023 by s p

Asllani:” Unë jap zemrën në fushë”.

Kryetrajneri Sylvio Mendes”: Shanset janë njësoj siç ishin dhe më përpara”.

Muçi:”Trajneri na bën që të ëndërrojmë Europianin”.

Pergatiti: Albano Kolonjari

Shqipëria nuk fitonte dy ndeshje radhazi që nga tetori i vitit 2021. Pas fitores 2-0 me Moldavine në Tiranë, ndeshja në transfertë përballë modestëve të Ishujt Faroe u prit me interes të madh nga opinion sport dashës. A do të thyente Shqipëria tabunë apo do të vazhdonte të njëjtën melodi, të gabonte në momente dhe ndeshje që nuk duhen humbur. 45 minutat e para vertetuan sëmundjen e vjetër të kuqezinjëve. 1-4-3-2-1 eshte prefernca e teknikut kuqezi Sylvio Mendes ne kete takim perballe 1-4-4-2 klasik te kundershtarit tone. “Ne kishim dy-tre dyshime para ndeshjes, edhe pse brenda tre ditësh te luash dy ndeshje nuk është e lehtë. Shto këtu dhe faktin që Ishujt Faroe është një vend i largët dhe rruga eshte e lodhshme. Asllani bëri një ndeshje e mirë, por dhe Seferi gjithashtu. Kemi bërë zgjedhjet e duhura. Të gjithë jemi të rëndësishëm në këtë rrugëtim’, thote Sylvio Mendes pas ndeshjes. Një gol i shënuar nga Sokol Cikalleshin ne minute e pare te takimit dhe qe u anulua me te drejte për pozicion jashtë loje dhanë sinjalin për një fitore të lehtë të kuqezinjëve por minutat në vazhdim treguan se asambli kuqezi nuk funksionon sic duhet. Ne minute e 20 Jasir Asani jep një asist të bukur për Nedim Bajramin, i cili me një të djathtë tokazi dërgoi sferën ne rrjeten e Teitur Gestsson. Sokol Cikalleshi fitoi penallti por gaboi nga pika e bardhë minutën e 30-të të takimit. Humbja e penalltise dhe rastet e hubura njera pas tjetres lene shije te hidhur. Sulmuesit kuqezinj nuk jane altruist dhe kerkojne te shenojne per te bere heroin kur kane mundesine qe te pasojne tek shoku qe ka pozicion or zgjidhje me te lehte shenimi. Nga ana tjeter kundershtari shikon drejt portes kuqezi duke krijuar raste dhe rene kembanave te alarmit ne mbrojtjen tone. Vendasit vendosin ekuilibrat me një gol me kokë të Fareo ne minute e fundit te pjeses se pare. Ne te njejten kohe rivali yne per nje bilete ne Euro 2024 Polonia udheheq perballe Moldavise 0-2. Pjesa e dyte nis me sulm nga ana e vendasve te cilet kane marre energji nga goli i barazimit. Ne minute e 51-te Kristjan Asllanit shenon nje eurogol dhe kalon kuqezinjte ne avantazh 1-2. Kampi kuqezi merr fryme, nderkohe Moldavia shkurton rezultatin ne 1-2 perballe Polonise.Ishujt Faroe shikojne sherisht perpara drejt portes tone. Sylvinhos nuk eshte i qete. Ajo cfare ka ndryshuar ne fushen e lojes eshte fakti qe kuqezinjte jane me altruist, nuk ka me gjuajtje individuale. Frika ekziston dhe per me teper kur Moldavia barazon 2-2 me Polonine. Kundershtaret tane bejne cfare eshte e mundur per te barazuar. Pikerisht ne kete moment Muçi vuloi suksesin, e Shqipërisë ne 1-3. E ndersa kuqezinjte perqafonin njeri-tjetrin dhe pershendesnin tifozet e paket ne ishullin e larget, Moldavia i jep asit kuqezinjve duke shenuar golin e trete dhe nxjerre ko Polonine 3-2.

Kualifikimi ? “Shanset janë njësoj siç ishin dhe më përpara. E rëndësishme ishin të fitonim dy fitore radhazi. Ka ndodhur para dy viteve kur Shqipëria fitonte dy ndeshje radhazi. E kam thënë që në fillim që është një grup shumë i vështirë, shumë i ekuilibruar. Jemi të kënaqur për dy fitoret dhe jemi tërësisht në garë për kualifikimin”, u shpreh pas ndeshjes tranjeri Sylvio Mendes Campos Júnior. Sipas kryetrajnerit:” Është shumë e vështirë të luash këtu. Një pasim i gjatë mund të vendosë në vështirësi. Nuk ka nevojë për shumë zotërim topin, me një top të gjatë mund të sjellë situata të padëshiruara.

Duhet të shohim anën pozitive. Kemi fituar me rezultatin 1-3. Ndoshta ka qenë në 2021 që Shqipëria fitonte dy ose më shumë ndeshje radhazi. Djemtë kanë bërë shumë mirë. Të gjithë kohën që ishim këtu kanë bërë një punë shumë të mirë.” Goli i Asllanit apo i Muçit? Të dy ishin gola shumë të bukur. Stafi teknik punon, kemi bërë një punë të mirë, por lojtarët janë ata që bëjnë punën kryesore. Sigurisht në aspektin taktik i Asllanit ishte më i bukur, por unë nuk mund të rri pa përmendur lojtarët që kanë hyrë dhe kanë dhënë kontributin e tyre”, shprehet braziliani. Por vete Asllani cfare thote:” Unë jap zemrën në fushë. Kam gjithmonë dëshirë të luaj. Po mësoj shumë te Interit nga lojtarët që kam përpara. Kam luajtur pak, por kam mësuar shumë gjëra. Falenderoj trajnerin Silvinjo, që më dha shansin të luaja sot.Të gjithë e dinë, që unë kam qejf të gjuaj nga larg, shkoi 3 herë keq, më pas erdhi fati dhe shënova”. Jam shumë i lumtur që shënova. Ishin 3 pikë shumë të rëndësishëm për ne. Mes Polonisë dhe Shqipërisë është lufta, shpresoj që t’i mundim në shtator. Ndihem shumë mirë , trajneri na bën që të ëndërrojmë akoma më shumë për tu futur në Europian. Sa herë që do të futem, do të jap më të mirën për të ndihmuar kombëtaren”, u shpreh Muçi

Çekia 7 pike

Shqiperia 6

Moldavia 5

Polonia 3

Ishujt Faroe 1

Ishujt Faroe-Shqiperi 1-3

Moldavi-Poloni 3-2

Çekia pushim.

7 shator 2023

Çekia-Shqiperi

Poloni- Ishujt Faroe

Moldavia pushim.

10 shtator 2023

Shqiperi-Poloni

Ishujt Faroe-Moldavi

Çekia pushim.

Arkiv – Lajm i 21 Qershor 1999: Shqiptarët rikthehen në klinikat e Prishtinës…

June 22, 2023 by s p

Gazeta DIELLI nga korrespondenti në Kosovë Behlul Jashari/

PRISHTINË, 21 Qershor 2023/ “Shqiptarët rikthehen në klinikat e Prishtinës, ftohen të gjithë mjekët shqiptarë të Kosovës që të kthehen urgjentisht”, është titulli i lajmit të 21 Qershorit 1999 që e risjellim ashtu si e kam dërguar atëherë në Agjencinë Shtetërore-Zyrtare të Lajmeve të Shqipërisë – Agjencinë Telegrafike Shqiptare (ATSH). E kam pas raportuar edhe në Radio Tirana – Radio Televizionin Shqiptar.

Lajmin e pata shkruar me llaptopin që për printim lidhej pa kabëll me një printer të vogël e për ta dërguar nga Prishtina në Tiranë -ATSH mundësonte lidhje telefonike (telefaxi) satelitore – ma kishte dërguar vëllau Demë Jashari nga Zvicra për të më mundësuar raportimet nga lufta në Kosovë.

LAJMI I PLOTË I 21 QERSHORIT 1999:

SHQIPTARËT RIKTHEHEN NË KLINIKAT E PRISHTINËS, FTOHEN TË GJITHË MJEKËT SHQIPTARË TË KOSOVËS QË TË KTHEHEN URGJENTISHT

PRISHTINË, 21 QERSHOR (ATSH-BEHLUL JASHARI).- Në Kosovë rikthehen institucionet. Klinikat e Fakultetit të Mjekësisë në Prishtinë u janë rikthyer sot mjekëve dhe pacientëve shqiptarë, pas dhjetë vjet dëbimi me dhunë nga ato. Kthimi u bë në bashkëpunim e në prani të forcave përgjegjëse të KFOR-it. Pati mjaft kundërshtime e ragime të ashpra të personelit mjekësor serb dhe paramilitarëve serbë që barrikadonin para dyerëve të klinikave, por falë pjekurisë së shqiptarëve dhe ndërhyrjeve të forcave të KFOR-it nuk pati incidente serioze. Edhe tentimet e serbëve për të marrë me vete paisjet e klinikave nuk patën sukses. Menjëherë pas lirimit të Klinikës së Kirurgjisë aty u dërguan urgjentisht më shumë se 40 shqiptarë të plagosur kohë më parë nga bombardimet serbe në rrethinat e Ferizajt, e që ishin në gjendje shumë të rëndë në male.

Dr. Isa Haxhiu, i cili është vënë në krye të udhëheqjes së përkohshne të klinikave të Universitetit të Mjekësië në Prishtinë në një deklaratë dhënë korrespondentit të ATSH-së iu drejtua me thirrje urgjente mjekëve dhe punonjësve tjerë shëndëtësorë shqiptarë që, nga kudo të janë në botë, të kthehen menjëherë në klinika e në Kosovë, sepse ka shumë nevojë, ka shumë të plagosur, të smurë dhe të traumatizuar nga lufta. Vetëm me eksertët dhe punonjësit tjerë shëndetësorë shqiptarë mund të rikthehen instiucionet e shëndetësisë në Kosovë, si pjesë e institucioneve të shtetit të Kosovës, që ndertohet, theksoi dr. Haxhiu, i papokthyer nga malet, ku ishte me UÇK-në.

NDËRMARRJE DHE POLITIKË: BERLUSKONI DHE TRASHËGIMIA E VËSHTIRË

June 22, 2023 by s p

Nga ERNESTO GALLI DELLA LOGGIA/

Mbas një mirësie e një ëmbëlsie shumë milaneze Silvio Berluskoni fshihte një temperament e një vullnet çeliku. I turbulluar nga mijëra interesa, i pajisur me mijëra jetë e mijëra aftësi, tejet i qëndrueshëm ndaj fatit të keq dhe humbjes, i gatshëm gjithmonë të rifillonte pa dhënë kurrë veten për të mundur: një temperament prej çeliku, pikërisht. Ndërsa Forca Italia, krijesa e tij politike, ka mbetur gjithmonë një parti plastike: mbledhëse e miratimeve të mëdha zgjedhore, sigurisht, por gjithmonë pa aftësinë e vërtetë të jetës së pavarur, pa organe të vërteta të brëndëshme, pa asnjë lloj nyjëzimi territorial për veprimtarinë e të cilit njihej. Pra një krijesë e bindur në duartë e pronarit të saj që kështu e donte gjithmonë. Pikërisht kjo dyfytyrësi – nga një anë cilësia e njeriut dhe jashtzakonshmëria e rolit të tij në ekonomi e nga ana tjetër mangësia e krijesës së tij politike – ndihmon në daljen në pah të kuptimit të pranisë qëndrore të Silvio Berluskonit në historinë e Italisë.

Berluskoni i përket atij rrjeshtimi të sipërmarrësve të mëdhenj, të pajisur me një shpirt gjenial përtëritës që, duke filluar nga vitet Pesëdhjetë të shekullit të shkuar, shënuan hyrjen e Italisë në numërin e Vëndeve të mëdha industrialë bashkëkohorë. Rrjeshtimi i Enrico Matteit, të Giovanni Borghit, të Enzo Ferrarit, të Serafino Ferruzzit, të Michele Ferreros: Kavalieri ishte i asaj race.

Nuhatja e tij dhe fati deshën që fusha kryesore e veprimit në të cilën në një çast të dhënë vendosi të çimentohet qe televizioni, i cili ishte sektori që për arsye të natyrshme politike është më i gërshetuar me jetën publike e prandaj më i afërti me politikën, me interesat e saj pak a shumë të ligjëruara e pra edhe me kundërshtitë e saj. Silvio Berluskoni u gjënd fatalisht i shtrënguar të ketë të bëjë në një masë të madhe me politikën, t’a përdorte atë e të ruhej prej saj. Si pasojë, më 1992-93, me rënien e perdes së rehatëshme të ndërmjetësimit të ofruar për vite nga kraksizmi, ai hyri drejt për së drejti në politikë, për t’u bërë ai vetë një politikan.

Që nga ai çast ndodhia e tij bëhet shëmbullore për shumë gjëra, por veçanërisht për njërën: për mënyrën e qëndrimit kundrejt politikës të atij që vjen nga bota e të vepruarit, të sipërmarrjes. Në fakt, Berluskoni ka qënë një shëmbull përfaqësie i kulturës politike t’asaj bote. Së bashku me të i kulturës politike të një pjesë të mirë të votuesve italianë: të atyre që vërtiten rreth universit shumë të gjërë të sipërmarrjes së vogël, të tregëtisë, të mijëra njerëzve që synojnë të bëjnë pjesë në njërën apo tjetrën. Janë njerëz që në përgjithësi kanë idetë shumë të qarta (e shpesh edhe të drejta) mbi ato që duan nga politka, mbi ato që politika do të ishte mirë të bënte, edhe se pothuajse kurrë mbi mënyrën se si këto gjëra do të mund të bëheshin në të vërtetë.

Në asnjë rast nuk ishin armiq të rendit të ngritur. New York Times i pardjeshëm ka titulluar nekrologjinë e Sivio Berluskonit: “Lamtumirë njeriut që n’a dha Trump-in”. Asgjë më e gënjeshtërt. Kurrë Berluskoni do t’i kishte shtyrë ndjekësit e tij të sulmonin Monteçitorion (prova më e madhe subversive që mund t’i vishet qe disa vite më parë një kor prekës i pesëdhjetë parlamentarëve të Forca Italias përpara Pallatit të drejtësisë së Milanos). Ata që për vite kanë folur përçart për Kaimanin të gatshëm të nxiste harbutërinë për të vënë në hekur e në zjarr Italinë, tani nuk mund të mos njohin lajthitjen e tyre.

Është ky një gabim themelor nëse do të kuptohet çështja e Berluskonit: një gjë është kundërpolitika, një tjetër qëndrimi jashtë saj. E kjo qe veçoria në të cilën ish kryeministri ishte një kampion natyror (duke fituar kështu suksesin që ka patur në njerëzit e zakonshëm). Të gjithë përbërësit e përditshëm të praktikës politike demokratike – që nga grindjet parlamentare tek deklaratat e mbushura me nënkuptime – nuk i thonin asgjë. Por në të vërtetë pak i interesonte, me gjasë ndoshta e mërzisnin edhe marrja e vendimeve, edhe qeverisja kur bëhej fjalë për gjëra larg nga interesat e tij (nuk e kam fjalën vetëm për ndërmarrjet e tij).

Nuk është një gjë e rastit që qeveritë Berluskoni, edhe se kanë patur gjatë shumica të mëdha, kanë qënë në shumë drejtime një koleksion premtimesh e rastesh të munguara. Po të mendohet mirë është një gjë shumë e veçantë për një njeri që në pak vite qe i afë të bëjë atë që ai ka bërë. Megjithatë ai u tregua pashpjegueshmërisht i paaftë të vendoste e të ndryshonte mprehtësisht pikërisht aty ku do t’ishte më e natyrshme që të vendoste e të ndryshonte: për shëmbull në reformimin e makinës së administratës publike e rregullave të saj, në shpyllëzimin e xhunglës burokratike italiane, në fshirjen e institucioneve dhe enteve të kota, në dhënien e një shtyse vepruese investimeve publike (rasti tipik puna e kantiereve), në uljen e taksave. Shkurt të sendërtonte atë revolucionin liberal aq të premtuar e madje as të filluar.

Çështja është që “të bërët e ndërmarrjes” është një gjë mjaft e ndryshme nga “të bërët politikë”. Përvoja e Berluskonit vërteton jo vetëm këtë ndryshim, por gjithashtu një të dhënë historike të rëndësishme: vështirësinë e klasës së sipërmarrësve italianë të kuptojnë në të vërtetë mekanizmat e politikës, hyrjen në logjikat e saj, e pra thjeshtëzimin , qëndrimin shumë shpesh të epërsisë së kollajtë me të cilën shpesh herë përfaqësuesit e saj i afrohen politikës dhe atij që jeton me të e për të. Bëhet fjalë për një vështirësi e qënie dorëjashtë në të cilën peshon në mënyrë vendimtare një e dhënë tjetër, fakti që nuk mund të njëjtësohet me politikën, nuk mund t’a ndjejë si gjënë e tij, të dëgjojë pasionin “për t’a bërë”, që së fundi do të thotë pikërisht pasion për të vendosur për llogari e në interes të bashkësisë , nëse nuk ka atë që quhet ndjenja e Shtetit, t’atij Shteti që nuk është tjetër veçse organizimi politik i një bashkësie, nëse nuk ekziston vetëdija e rëndësisë vendimtare të institucioneve të tij, të historisë së tyre, të vlerës së tyre, të dobisë së tyre. Është një vetëdije e tillë, që ashtu sikurse shumë kolegë të tij, Silvio Berluskoni nuk e kishte në masën e duhur, e që jep ndihmesën për të shpjeguar kufizimet e veprimit të tij politik dhe trashëgiminë e vështirë që ai i le Forca Italias.

“Corriere della Sera”, 19 qershor 2023 Përktheu Eugjen Merlika

Tabloja “Lord Bajroni me truprojën e tij suliote”

June 22, 2023 by s p

Dr. Dorian Koçi/

Lord Bajroni, përfaqëson një dukuri të veçantë në qytetërimin perëndimor. Heroi Bajronian që ai krijoi paraqet jo vetëm klithmën e ndryllur prej shekujsh për liri individuale e kolektive por edhe pikëllimin e madh të shekullit për mos përmbushjen e këtyre të drejtave themelore. Fundi i shekullit të XIX dhe fillimi i shekullit të XIX ka një veçanti që shfaqet për herë të parë në mendimin europian që nga Roma e lashtë. Natyra, forca dhe bukuria e saj zevëndëson arsyen dhe racionalitetin e shekullit të XVII. Mirëpo natyra te Bajroni nuk është si të Wordsworth që përdëllohet e mahnitet nga lulet narcis apo zambakët e ujit por është një aspekt i rëndësishëm që përmbush dhe realizon ëndrrat e heronjve të vet. Kështu p.sh në poemën i “Burgosuri i Shilonit” , heroi kryesor harron vuajtjet e veta vetëm sepse përmes hekurave të dritares së burgut shikon panoramën e maleve të Zvicrës dhe bukurinë e liqenit. Këto karekteristika të veçanta të artit dhe personalitetit të tij bënë të mundur që qysh në gjallje të tij , Bajroni të krijonte një audiencë të gjerë dhe pasues të shumtë. Një pjesë e madhe e bashkëkohësve të tij pavarësisht profesionit që kishin iu bashkangjitën idesë së tij për ringjalljen e Greqisë dhe krijimin e Komitetit për lirinë e Greqisë. Mes personaliteteve të shumtë kulturorë që morrën pjesë në këtë komitet, ishte dhe William Parry me profesionin inxhinier dhe që e shoqëroi Bajronin deri në Mesolongj. Një vit pas vdekjes së Bajronit ai botoi librin “Ditët e fundit të Bajronit”, ku përshkruan momentet e fundit të Bajronit dhe jetën e 600 luftëtarëve suliotë që e shoqëronin atë. Në atë kohë Mesolongji ishte një qytet fare i vogël dhe i varfër me 3000 banorë. Ishte i papastër i pa sistemuar plot mjerim , i ndërtuar mbi baltë e pellgje i rrethuar nga këneta të cilat mund të quhen brezi i vdekjes. Banesa ku zuri vend Bajroni ishte fare e thjeshtë megjiatë ajo u bë shtabi i kryengritjes për disa muaj.(Afrim Karagjozi. Bajroni. Plejad:2009, fq 261). Mirëpo përveç përshkrimeve shumë të rëndësishme dhe autentike për momentet fundit të Bajronit në librin “Ditët e fundit të Bajronit”të William Parry (London: Printeted for Knight and Lacey, 1825), janë botuar dhe tre ilustrime nga piktori i njohur dhe ilustruesi i talentuar Robert Seymur (1798 – 20 April 1836). William Parry ishte shoqëruesi i Bajronit në përpjekjen e tij për të formuar një batalion kryengritësish suliotë në revoltën greke ndaj Perandorisë Osmane në 1824.

Ai njihet si ilustrues i disa kryeveprave të letërsisë angleze dhe botërore si “Klubi Pikuik” i Dikensit apo dhe ilustrimet e disa kryeveprave të tjera botërore. Tabloja e parë titullohet “Largimi i Bajronit nga Tepelena me truprojën e nderit të Ali Pashë Tepelenës (1825) ose “Lord Bajroni me truprojën e tij suliote”. Tabloja është imagjinare dhe në rastin kur mendohet se është largimi i Bajronit nga Tepelena çuditërisht tabloja korrospondon me panoramën e pikturuar. Në tablo shquan rrjedha e lumit të Vjosës, dhe duket se është porta kryesore e quajtur porta e pashait. Nuk ka mundësi që të jetë Mesolongji, pasi ai është një port i vogël kurse panorama e pikturuar pasqyron terren malor. Shpesh herë ilustruesit e mëvonshëm të veprave të romantikëve dhe udhëtarëve vepronin mbi skica të hartuara nga udhëtarë më të hershëm që kishin vizituar vendet për të cilat bëhej fjalë. Në skicë janë pasqyruar katër topa topa dhe dhe dy ushtarë. Njëri nga ta tregon me dorë , kurse tjetri pi duhan me një pipë të gjatë. Ata janë të veshur ndoshta si artilierë, pasi nuk kanë rroba tradicionale shqiptare të identifikuara lehtë nga fustanella. Prania e artilierisë në skicë dëshmon për një element të rëndësishëm të ushtrisë së Ali Pashë Tepelenës. Ali Pashë Tepelena mund të blinte dhe të importonte nga shtete të ndryshme evropiane armatime, municione dhe pajisje të ndryshme ushtarake të shumta. Në pashallëkun e Janinës u zhvillua arma e artilerisë, xhenios, si dhe e zbulimit. Ushtria zotëronte një park artilerie me 500 gryka zjarri. Ali Pasha ngriti edhe një uzinë ku në 1807 u prodhua mortaja e parë me cilësinë e mortajave bashkëkohore që prodhoheshin në Evropë.(Prof. Asoc. Dr. Bernard Zotaj: Ushtria e Ali Pashë Tepelenës. Gazeta Telegraf. 25 Janar, 2017).

Bajroni i takoi suliotët gjatë udhëtimit të tij të parë në Shqipëri e Greqi në 1809 dhe gjatë udhëtimit të tij të dytë në Greqi në 1823-1824. Ai i admiroi aftësitë ushtarake të shqiptarëve dhe shkroi me simpati për ta. Në letrën dërguar nënës së tij në datën 12 nëntor 1809, midis të tjerash Bajroni shkruan:“…I dua shqiptarët shumë. Në udhëtimin që bëra, kam rojtur një herë dy ditë, dhe një herë tjetër tri ditë, në një kazermë shqiptarësh, dhe s’kam gjetur kurrë ushtarë aqe të pëlqyer sa shqiptarët, ndonëse kam qenë në garnizonet e Gibraltarit e të Maltës, dhe kam parë shumica ushtarësh spanjollë, frengj, sicilianë dhe anglezë. Nuk më vodhën gjësendë, dhe më ftuan me gëzim të marr nga zahireja dhe nga qumështi i tyre…”Po kështu në shënimet e poemës “Çajld Harold’s” (Childe Harold’s Pilgrimage, 1812-1817), shkruar në bazë të përshtypjeve nga udhëtimet të poetit në Spanjë, Greqi, Shqipëri, Zvicër, Itali etj ai shkruan për një moment kur qëndron në një vendpushim dhe suliotët i marrin këngës dhe valles rreth zjarrit. Bajroni përshkruan një vendqendrim në Lutraki në Greqi, ku ai i shoqëruar nga 50 trupa shqiptarësh dhe arvanitësh po udhëtonte drejt Tripolicës për të takuar Veli Pashën, djalin e Ali Pashë Tepelenës. Aty rreth zjarrit dhe natën pasi hëngrën dhe pinë verë, shoqëruesit shqiptarë u ngritën dhe ia morrën valles. Bajroni në shënime shkruan : “Nata ishte e errët, por në flakëritjen e zjarrit të kapte syri një korije, ca shkëmbinj dhe një liqen, të cilët tok me pamjen e egër të valltarëve të ngjante me një tablo që mund të kishte qenë piktura më e bukur e ndonjë piktori të tipit të autorit të Misterit të Udalfit”. …Dhe ndërsa e mërmërisnin këtë këngë, vinin rrotull zjarrit, uleshin në gjunjë, hidheshin lart dhe vini rrotull, kurse kori përsëriste fjalët.Fëshfërima monotone e valëve mbi guralecë në buzë të detit, ku ishim ndarë në grupe, mbushte menjëherë intervalet e heshtjes së këngëve me butësi dhe thyente monotoninë e tingujve. Më vonë, piktorët H.Waren dhe W.Finden që realizuan ilustrimet e poemës “Shtegtimet e Childe Harold” në 1830, realizuan këtë gravurë të luftërarëve shqiptarë duke vallëzuar. Ata e quajtën “Vallja Suliote” duke dëshmuar se edhe pas kaq vitesh imazhi romantik i suliotëve ende gjallonte në artin europian. Në ditarin e vet në 10 tetor të vitit 1823 , Bajroni në Mesolongj shkruante për sulitotët se : Suliotët, këtu e gjetkë që janë, më kanë në zemër ose, së paku kanë krijuar një lloj miqësie të re me mua(meqë u kam ndihmuar si atyre edhe familjeve të tyre , mesa munda sipas rrethanave), prandaj është afër mendjes se kanë dëshirë të madhe që të bëhem kryeprijësi i tyre(nëse mund ta them kështu). Tani për tani s’do ta doja diçka të tillë , meqë ka mjaft përçarje dhe prijës. Por në qoftë nevoja, pse jo? Suliotët njihen sot për sot si luftëtarët më të mirë dhe besnikë, kështu që, ka të ngjarë që të jem i detyruar ose të kem dëshirë, ose nevojë, që ta kem përkrahjen e burrave të tillë , me ndihmën e të cilëve, siç ma thotë mendja, do të mund të bëhej diçka si në Greqi ashtu dhe jashtë saj(meqë kudo ka mjaft padrejtësi për të zhdukur).(Abdullah Karjagdiu, Bajroni dhe shqiptarët, fq 128, tezë e doktoraturës). Siç shikohet koncepti i lirisë te Bajroni nuk ishte i lidhur ngushtë vetëm me lirinë e Greqisë por ai mendonte për një liri universale për parimet e së cilës duhej luftuar kudo në Europë. Sulitoët, për të cilët ai shkruante në ditarin e vet më 28 shtator 1823 në Qefaloni se ishin një kastë ushtarake e të krishterëve ortodoksë shqiptarë (H.Spender. Byron and Greece, fq 226), i shikonte si detashment të lirisë romantike që po mbizotëronte gjithandej nëpër Europë.

Tabloja “Largimi i Bajronit nga Tepelena me truprojën e nderit të Ali Pashë Tepelenës (1825) ose “Lord Bajroni me truprojën e tij suliote” edhe pse është realizuar një vit më vonë se vdekja e Bajronit, dëshmon për ndikimin e madh që pati vepra “Shtegtimet e Childe Haroldit” dhe përshkrimi i shqiptarëve në mendimin evropian të kohës.

Bibliografia:

1- Abdullah Karjagdiu, Bajroni dhe shqiptarët. (tezë e doktoraturës)

2- Byron . Shënimet e Childe Harold. Tiranë 1973, përkthyer nga Skënder Luarasi.

3- H.Spender. Byron and Greece, 1924.

4- Prof. Asoc. Dr. Bernard Zotaj: Ushtria e Ali Pashë Tepelenës. Gazeta Telegraf. 25 Janar, 2017.

5- William Parry . “Ditët e fundit të Bajronit”. London: Printeted for Knight and Lacey, 1825

Albanian Boat Party 2023

June 22, 2023 by s p

From Xhafer Rakipllari/

Albanian Boat Party 2023 ishte një ngjarje e jashtëzakonshme që mblodhi bashkë komunitetin shqiptar në Boston. Kjo festë vjetore (edicioni i 12-të) ka një rëndësi të madhe kulturore dhe shoqërore pasi shërben si platformë për shqiptarët e të gjitha moshave që të bashkohen, të forcojnë lidhjet e tyre dhe të festojnë trashëgiminë e përbashkët. Takimi është dëshmi e unitetit dhe qëndrueshmërisë së komunitetit shqiptar, duke nxitur ndjenjën e përkatësisë dhe krenarisë tek anëtarët e tij.

Mirënjohje të veçantë për bizneset shqiptare që mbështetën bujarisht Boat Party. Sponsorizimi i tyre jo vetëm që kontribuoi në suksesin e kësaj ngjarjeje, por gjithashtu tregoi përkushtimin e tyre për ruajtjen e kulturës shqiptare dhe forcimin e ndjenjës së komunitetit dhe identitetit në diasporën shqiptare në Boston.

Në dritën e këtij takimi, MAASBesa fton të gjithë të pranishmit dhe bizneset shqiptare të rrisin më tej bashkëpunimin. Së bashku, ne mund të organizojmë nisma dhe ngjarje të përbashkëta që shfaqin më të mirat e vlerave dhe kulturës shqiptare. Duke punuar krah për krah, ne mund të promovojmë trashëgiminë tonë të përbashkët dhe të vazhdojmë të kremtojmë me krenari identitetin tonë shqiptar.

#MAASBesa #ShqiptarëtNëBoston

The Albanian Boat Party 2023 was an extraordinary event that brought together the vibrant Albanian community in Boston. This annual celebration, marking its 12th party, holds immense cultural and social significance as it provides a platform for Albanians of all ages to come together, strengthen their bonds, and celebrate their shared heritage. The gathering serves as a testament to the unity and resilience of the Albanian community, fostering a sense of belonging and pride among its members.

The event also deserves special recognition and gratitude to the Albanian businesses that generously sponsored and supported the Boat Party. Their sponsorship not only contributed to the success of the event but also demonstrated their commitment to preserving Albanian culture and strengthen the sense of community and identity among the Albanian diaspora in Boston.

Considering this remarkable gathering, MAASBesa invites all attendees and Albanian businesses to further enhance cooperation and collaboration. Together, we can organize joint initiatives and events that showcase the best of Albanian values and culture. By working hand in hand, we can promote our shared heritage, and continue to celebrate our Albanian identity with pride.