• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Kisha Katolike mesjetare e Shën Mëhillit, në fshatin piktoresk, Grykë-Manati, në Malësinë e Lezhës

July 13, 2024 by s p

Paulin Zefi/

Ky objekt religjioz i kultit të krishterë qëndron në mënyrë mjaft impozante në një pozicion mbizotërues sipër fshatit Grykë-Manati. Kisha është një ndërtim me planimetri të thjeshtë njënefëshe, me një sipërfaqe prej 83 m²: 10.7 m gjatësi x 7.6 m gjerësi. Është e vendosur në aksin verilindje – jugperëndim, në përshtatje të plotë me formën e terrenit të masivit shkëmbor mbi të cilin ajo është ngritur. Është e pajisur me absidë dhe aty pranë saj, gjurmët e altarit janë të ruajtura deri në ditët e sotme. Kisha ka dy hyrje, ku hyrja e saj kryesore, e ndërtuar me patura dhe arkadë të gurtë, gjendet në anën jugore dhe hyrja tjetër në anën jugperëndimore. Kjo kishë nuk është e pajisur me dritare të mëdha, por vetëm me 4 dritare të ngushta (nga dy në çdo anë) të punuara në formën e frëngjive, të cilat ndodhen në muret gjatësore pranë pjesës së altarit. Materiali i ndërtimit përbëhet kryesisht nga guri gëlqeror dhe shumë më pak nga guri i shtufit. E gjithë dyshemeja e kishës është e shtruar me pllaka të mëdha prej guri gëlqeror. Në pjesën e sipërme të frontonit ruhet në një gjendje fizike të shkëlqyer struktura e këmbanares dhe po ashtu, në anën e majtë të hyrjes kryesore, ngjitur me murin e kishës, ruhet ende platforma e përdorur për tërheqjen e litarit, që shërbente për t’i rënë këmbanës. Gjatë ekzistencës së saj kisha është rrënuar tre herë: dy herë nga turqit osmanë, respektivisht në vitin 1478 e në fillim të shek. XVII dhe për të tretën herë gjatë Revolucionit Kulturor Ateist të vitit 1967. Po ashtu, ajo është rindërtuar pjesërisht tre herë: në vitin 1629, në fillim të shek. XX dhe së fundmi para një viti, ku disa banorë të nderuar vendas me aprovimin e Dioqezës së Lezhës kanë ringritur në këmbë pjesën më të madhe të murit perëndimor, duke realizuar një ndërhyrje shumë cilësore. Tashmë kishës i mungon vetëm çatia dhe me këtë rast i bëj thirrje të gjithë komunitetit të mrekullueshëm, që jeton në këtë zonë piktoreske, që ta çojnë punën e tyre deri në fund. Duke u mbështetur te pozicioni i saj topografik dhe koncepti i saj arkitektonik, G.Hoxha, L.Përzhita dhe F.Cavallini janë të mendimit se faza më e hershme e ndërtimit të këtij objekti religjioz shkon në Mesjetën e Mesme. Kjo periudhë historike, e cila njihet edhe si Mesjeta Klasike, Mesjeta e Lartë ose Mesjeta e Zhvilluar ka zgjatur nga viti 1.000 dhe deri në vitin 1.300, pra bëhet fjalë për shek. XI-XIII. Po ashtu, rezulton se deri në gjysmën e parë të shek. XVII, kjo kishë kishte si pajtorë të saj vëllezërit “Shën Kozmai dhe Shën Damiani”, të cilët adhurohen si nga Kisha Katolike Romane dhe nga Kisha Ortodokse Lindore. Ky është një argument më tepër, i cili përforcon mendimin se kisha është ndërtuar pikërisht në fillim të shek. XI, përpara se të shpërthente “Skizma e Madhe e vitit 1054.” Siç ka ndodhur shpesh në vendin tonë, ku banorët e rinj të ardhur nga zona të tjera, kanë ndryshuar emrat e kishave, e njëjta dukuri shpjegon edhe kalimin e emrit nga “Kisha e Shën Kozmait dhe Shën Damianit” në emrin aktual, “Kisha e Shën Mëhillit.” Me këtë emër është “pagëzuar” nga banorët e ardhur në Grykë-Manati nga Kashnjeti dhe Ungrej, ku “Shën Mëhilli Kryeëngjëll” ka qenë Shenjtori i adhuruar prej tyre tradicionalisht. Kisha e Shën Mëhillit është një objekt të cilin e kam promovuar në Media, duke nisur që nga viti 2014, por mjerisht, pavarësisht lobimit ajo nuk është shpallur ende Monument Kulture. Megjithatë, ajo çfarë ka më shumë rëndësi, krahas ndërtimit të çatisë, është po ashtu, rehabilitimi i plotë i oborrit, në të cilin del edhe një burim me ujë të bollshëm.

Filed Under: Histori

SHKOI NË AMSHIM PROF. DR. NUHI VINCA (1933-2024)

July 13, 2024 by s p

Më 9 korrik 2024 ndërroi jetë profesori, poeti, studiuesi Nuhi Vinca, në moshën 91 vjeçare. Struga humbi birin e saj shqiptaria humbi albanologun e shquar studiuesin e thukët Nuhi Vinca.

U prehsh në paqe i nderuar prof. Nuhi!

POET I NISJETËS, MESJETËS DHE VAZHDIMËSISË

Shkruar në vitin 2006

Bexhet Asani

Të nderuar zonja e zotërinj, pjesmarrës në përurimin e librit të dr. Nuhi Vincës, mirë se keni ardhur. “Trilogji lirike” është përmbledhja poetike e dymbëdhjetë e dr.Nuhi Vincës e botuar para tri vjetësh nga pallati i kulturës “Vëllezërit Miladonovci” të Strugës. Ky vëllim poetik është libri i parë shqip që ka botuar ky pallat dhe ndër librat e fundit në mos i fundit që përurohet sot. Para tre vjetësh u botua, para tre vjetësh u lind fëmija dhe nuk iu bë tretnata, nuk iu vu emri, nuk u pagëzua dhe ja tani pas tre vjetësh po ia vëmë emrin, emri I librit është “Trilogji lirike” i profesor Nuhi Vincës libër më i mirë, më i arrirë artistikisht e më cilsori nga veprat e shumta të tij.

“Trilogji lirike” Vepra është e ndarë në tre kapituj edhe atë në Nis-jeta, Mes-jeta dhe kapitulli i tretë Dnuf Atej (shkruar mbrapsht: Fund Jeta ) apo Vazhdimësi siç dua ta kuptoj unë, sepse autori edhe pse në këtë moshë ai shkruan dhe është mjaft aktiv në jetën kulturore. Të gjithëve ne që jemi këtu na pëlqen më së shumti pjesa e dytë e kapitullit të tretë pra Vazhdimësi sepse poetin e kemi këtu në mesin tonë të kthjelltë, ai krijon edhe sot do të krijojë edhe shumë mote edhe pse është në rininë e vonshme së shpejti ai do të ketë dy festa jubilore, 50 vjetorin e krijimtarisë dhe 75 vjetorin e lindjes.

Disa ditë më parë Struga kishte festë, u bë inaugurimi i busteve të dy kolosëve të Rilindjes sonë kombëtare: busti i Dervish Himës dhe busti i dr.Ibrahim Temos në anën e djathtë të rrjedhës së Lumit Drin. Mbase është rastësi pse këto buste u ngritën në rrjedhën e djathtë të Drinit të Zi, por nuk është rastësi ana tjetër, ajo e veprës së tyre atdhetare e revolucionare. Këto dy figura ishin krahu i djathtë i lëvizjes për çlirim dhe emancipim kombëtar. Dy buste, u ngritën në Stugë, dhe kjo është dëshira gjysmake e testamentit të dr.Ibrahim Temos. Dëshira e tij ishte që eshtrat e tij të preheshin në Strugën e tij të bukur e të dashur, në atdheun e tij të përvuajtur që kishte bërë aq shumë për të.

Dy buste u ngritën në rrjedhën e djathtë të Drinit të Zi, po dy buste ngriti apo thënë ndryshe dy poezi thuri poeti Nuhi Vinca në “Trilogjin lirike” për këta kolosë të Rilindjes sonë dr.Ibrahim Temo dhe Dervish Himës. Kur këta heronj ishin në krye të çetës së studentëve të parët tanë kullosnin bagëtinë e lëvronin tokën me qe.

Le të lexojmë një çast “skulpturën poetike”, “Odë për Dervish Himën” që na ka dhuruar poeti Nuhi Vinca:

Im atë atëherë lëvronte me parmendë,

Ajsin e stapin e nxiste me shqipen blegtorale.

Kur ti marshoje në krye me Çetën e studentëve,

Me “Për mëmëdhenë” në atë këngë korale.

– Dhe lisat, gërxhet, krojet, zogjtë e malit,

Dukej sikur i mësonin bujkut rrugën e idealit.

“Dallgë jugu” është një vëllim poetik botuar më 1967 gati pa pak 40 vjet më parë. Nuk e përmenda ashtu kot fare, rastësisht këtë libër sepse “Poet i dallgëve” është poeti Nuhi Vinca. Nëpër revista e gazeta tona të përditshme kemi hasur krijuesin Nadir Vatra. Nadir Vatra është pseudonim i profesor Nuhi Vincës. Qoftë poezia e kohëve të shkuara domethënë e viteve të rinisë qoftë poezia që krijon edhe sot poeti Nuhi Vinca vërshon e freskon si dallgët e liqenit që aq bukur i këndoi ai.

Dhe në fund s’më mbeti gjë tjetër pos t’ i urojë jetë të gjatë dhe të na japë edhe vepra të tjera, pedagogu poeti, studiuesi dhe përkthyesi Nuhi Vinca

Filed Under: Kronike

Më 12 korrik përkujtojmë 150-vjetorin e lindjes së At Shtjefën Gjeçovit

July 13, 2024 by s p

Muzeu Historik Kombëtar/

Ai lindi në Janjevë të Kosovës më 12 korrik të vitit 1874. Pasi kreu kolegjin françeskan në Troshan, në vitin 1888 u nis për të ndjekur studimet në Kroaci. Pas përfundimit të studimeve në vitin 1896, u dorëzua prift dhe shërbeu në Pejë, Gomsiqe, Theth, Rubik etj.

Gjeçovi përfaqësonte intelektualin erudit, i cili grumbulloi qindra gojëdhëna, përgatiti monografi shkencore, shkroi artikuj, hartoi tekste mësimore, përktheu nga letërsia botërore, etj. Disa nga librat e tij janë: “Jeta e Shë, Luçis, pajtores s’arkidieçezit të Durrsit” (1904), “Mark Kuli Kryeqitas” (1905), “Agimi i qytetnis” (1910), “Shna Ndou i Padues” (1912), “Atil Reguli” (përkthim i lirë i dramit me tri pamje të Pjetër Metastasit) (1912), “Vajza e Orleans-it ase Joana d’Ark”, (1915), “Atil Reguli” (1912), “Moisi Golemi” dhe “Kanuni i Lekë Dukagjinit” (1933).

Mbi të gjitha, ai do të mbahet mend për punën e jashtëzakonshme që bëri në vitet 1910-1925 për botimin e librit “Kanuni i Lekë Dukagjinit”. Rregullat e kanunit ai i mblodhi nga goja e popullit dhe fillimisht i botoi në revistën “Hylli i Dritës”.

Paralelisht me punën si meshtar, ai mblodhi traditat e Shqipërisë Veriore, rrafshit të Mirditës dhe Alpeve shqiptare, poezinë popullore të malësive, zakonet e së drejtës popullore dhe lëndë etnografike. Po ashtu, ka qenë i pari folklorist shqiptar që ndërmori punë kërkimore në terren sipas kritereve metodologjike të kohës.

Atë Gjeçovin e vranë shovinistët serbë më 14 tetor të vitit 1929 në katundin Zym të Prizrenit, ku shërbente si famullitar.

Filed Under: LETERSI

Dr. Anna Kohen’s ‘The Flower Of Vlora’: A Prominent History From The Land Of Eagles – Book Review

July 12, 2024 by s p

By Peter Tase/

The Albanian Communist regime (1945-1990) has sparked a gust of heated debate pertaining to a series of publications that are written in the last 33 years by Enver Hoxha’s henchmen, Qemal Lame (whose political asylum in Germany has emboldened his desire to disinform) and other surrogates that have revived the silhouette of communist concentration camps with their highly varnished autobiographies and stories. In the last three decades Tirana has been saturated with books and memories that further increase the gloominess of its communist past; considering that Karl Jaspers’ Metaphysical Guilt and Responsibility is not taken into account, let alone having the capacity to reveal the deeper truth about themselves. [1]

Even though many years have passed since the fall of the Berlin Wall, metaphysical guilt is not reflected in any works of literature focused on communist Albania, published after 1990 by the top brass of communist regime. Before this dramatic situation and lack of consciousness that makes each co-responsible for every wrong and every injustice in the 45 years of brutal communist rule, especially for crimes committed in their presence or with their knowledge; reminds us Hannah Arendt’s (1906-1975) “the banality of evil,” which brings into the limelight the character in Albert Camus’s novel “The Stranger” (1942), who randomly and informally kills a man, but then afterwards feels no remorse. [2]

In 2022, Dr. Anna Kohen, DDS, born in Vlora, Albania, published a highly acclaimed memoir: “The Flower of Vlora: Growing up Jewish in Communist Albania” (Holocaust Survivor True Stories); a masterpiece that encompasses a series of substantial elements that emanated in a communist society. “Flower of Vlora” is a bouquet of Kohen’s genuine encounters and hardships in post-World War II Albania; where she grew up in a small community of Romaniote Jews that were saved from Nazi forces by a family of Muslim Albanians. Dr. Kohen and her family have experienced personally the hardships of the communist dictatorship; she is perhaps the only writer, foreign and domestic, that has written with candor, courage, wisdom and fortitude about the ruthless communist regime of Albania; intertwining important sequences and events of Albanian history during WWII. While in the aftermath of post – communism, misery of life in Southeast Europe under socialist dictatorships can fade from our collective memory, in Dr. Kohen’s admirable writing style, emerges as the fulcrum of Albanian brutal communist legacy; her suffering representing, serving as a mirror image, of the socio-economic reality that had succumbed thousand, many thousands of families in isolated Shqipëria (the modern name of Albania, called by the local population, meaning “Land of Eagles”).

In the introduction of Dr. Kohen’s book, Saimir A. Lolja (in May, 2021) writes about Jewish families being rescued and sheltered with warmth by Albanian families:

“The story of Jews in Albania and their total salvation by Albanians during WWII—after all, not a single Jew in Albania was murdered by the Nazis—is an example of how Albanians came together to survive the war without giving up their Jewish neighbors to the Nazis as happened in so many other European countries. Albania saving its Jews is worthy of singular praise, and has left a lasting positive legacy for the small country in its international relations. The story of Albania and how it saved its Jews radiates an important lesson about responsibility and humanity… Albanians practicing Besa rescued Jews throughout the Holocaust and at other times in the 20th century. They saved captured soldiers of the Austro-Hungarian Army in 1917 and the Italian Army in 1943. They cared for Greek citizens and wounded soldiers in WWII and following the Greek Civil War.”

Dr. Saimir A. Lolja, continues: “Albania was a warm sanctuary for Albanians expelled by Serbs from Dardania (Kosovo Polje) in 1998-1999. That Besa is unique to Albania and is not derived from Islam is underscored by Muslim Bosnia, where Jews were not saved during the Holocaust.

In Albania, Jews were dispersed and sheltered in organized safe houses by neighbors who knew what they were doing, who cooperated together, who did not spy on one another, and who were assisted by Albanian officials…Anti-Semitism was well-established in neighbouring Serbia before WWII and encouraged by politicians, military officers, and the Serbian Orthodox Church. It flourished during the war. On January 20, 1942, a meeting of senior Nazi officials took place in the Berlin suburb of Wannsee. Called the Wannsee Conference, it specifically decided to complete “the final solution to the Jewish question.” It decided the number of Jews that should be exterminated in each of the European countries.”

Dr. Kohen, as a prolific writer, highly acclaimed in international audiences has shared with us the hardships of Albanian society with the same passion, style and dedication that draws the antithesis of the Roman god Janus, king of Latium, who was possessed of two faces, one pointing toward the future and one looking backward into the past, and as Benjamin Kunkel, of the New Yorker would say: “it is tempting to imagine that these faces must also have worn contrasting expressions, one brighter and hopeful, the other rueful or even aghast.” In Dr. Kohen’s narrative is revealed Albania’s true and sole face of generosity and Besa; indispensable values – ingrained within the Albanian society – that even a totalitarian regime and today’s smothered transitional democracy are unable to contain.

Link: https://www.eurasiareview.com/08072024-dr-anna-kohens-the-flower-of-vlora-a-prominent-history-from-the-land-of-eagles-book-review/#google_vignette

References:

[1] https://www.redalyc.org/journal/6945/694574425008/html/#:~:text=Jaspers%27%20call%20to%20acknowledge%20guilt,%E2%80%9D%20(2000%3A%2030)

[2] https://www.aier.org/article/hannah-arendts-chilling-thesis-on-evil/?gad_source=1&gclid=EAIaIQobChMI8Mq25rKWhwMVEzgIBR0VDQjjEAAYAiAAEgLRrfD_BwE

https://oralhistorykosovo.org/wp-content/uploads/2016/12/AGIMVINCA_ENG_FINALE.pdf

https://www.amazon.com/Flower-Vlora-Communist-Holocaust-Survivor-ebook/dp/B0B4DW51C8/?_encoding=UTF8&pd_rd_w=u1Mvb&content-id=amzn1.sym.f911c8db-3a2b-4b3e-952f-b80fdcee83f4&pf_rd_p=f911c8db-3a2b-4b3e-952f-b80fdcee83f4&pf_rd_r=141-8494629-9003410&pd_rd_wg=JAixz&pd_rd_r=c05dec83-8725-4f5a-a920-466cbf12d4de&ref_=aufs_ap_sc_dskhttps://www.theguardian.com/books/2010/feb/18/andrei-platonov-robert-chandler

Filed Under: LETERSI

Kuriozitete

July 12, 2024 by s p

Astrit Lulushi/

Alexandre Dumas (1802–1870), autor i Tre musketierëve dhe Konti i Monte Kristos, i shkruante gjithmonë romanet e tij në letër blu, poezitë e tij në letër të verdhë dhe jo-fiksionet e tij në letër me ngjyrë trëndafili. Gjithmonë. Të bëje ndryshe, shpjegonte ai, ishte “e papërshkrueshme”. Që të jesh vampir, duhet të flesh gjithë ditën, të pish gjak dhe të jesh i vdekur. Që mbulojnë dy nga tre prej këtyre kritereve janë një çift i martuar anglez – Vanian, 53 vjeç dhe gruaja e tij Ethereal Dark, 27 vjeç, të cilët e quajnë veten “vampirë të jetës reale”. (Ata nuk janë ende shumë të vdekur.) Dhe ka disa gjëra të tjera vampirike që u mungojnë: “Ne nuk flemë në arkivole”, shpjegon Ethereal Dark. “As nuk ecim me fantazma.” Ata pinë gjak, megjithëse vetëm disa pika në javë, dhe vetëm gjakun e njëri-tjetrit. “Shumë gjak do t’ju shkaktojë të vjella,” shpjegon Vanian, duke vënë në dukje gjithashtu rrezikun e infeksionit nga pirja e gjakut të një të huaji. Plus, të marrësh gjak nga dikush pa dëshirë, thotë ai, do të ishte “një formë sulmi”. Gjithashtu, ata nuk i shqetësojnë kryqet apo kishat. Por përveç të gjitha këtyre gjërave, ata janë krejtësisht vampirë. Pse çifti e tregoi historinë e tyre për Daily Mail në 2014? “Që njerëzit të ishin mendjehapur dhe të na pranonin për ata që jemi,” shpjegoi Ethereal Dark. Vanian shtoi, “Gjithashtu, ne nuk shkëlqejmë”.
Sipas Rekordeve Botërore Guinness, koleksioni më i madh në botë i relikeve të maceve i përket një gruaje franceze të quajtur Florence Groff. Ajo thuhet se zotëron “11,717 sende të lidhura me macet, duke përfshirë 2,118 figurina të ndryshme macesh”.
Ngrohësit e këmbëve Lane Jensen, një artist tatuazhesh në Alberta, ka një tatuazh të një vajze lme gjoks të madh në këmbën e tij të majtë. Në vitin 2007, ai vendosi se vajza e tij nuk dukej mjaft e çuditshme. Pra, tatuazhi i tij mori implante “gjiri” – qese silikoni me madhësi të vogël të futura në këmbën e tij nën tatuazh. Dy javë më vonë, Jensen humbi një litër lëng limfatik nga këmba e tij – trupi i kishte refuzuar implantet. “Unë mendoj se vajza ime nuk ishte menduar të kishte gjoks të madh”, tha ai.
Loja më e shkurtër në botë quhet “Fryma Samuel Becket” – 35 sekonda bërtitje dhe frymmarrje.
Psikologut i fëmijëve Richard Passman thoshte se fëmijët zakonisht shtrëngojnë ose mbajnë një lodër të preferuar për rehati dhe siguri. Charles Schulz e përdori për herë të parë konceptin në stripin komik më 1954, Peanuts duke i dhënë Linusit një batanije për ta mbajtur kudo që shkonte. Linus e quajti atë “batanijen e tij të sigurisë”. Termi përdoret tani nga psikologët për të përcaktuar lidhjen e tepruar të një fëmije (ose të kujtdo) ndaj një objekti të caktuar.
Pasi fitoi Betejën e Liqenit Erie në Luftën e 1812, oficeri Oliver Perry i shkroi në një dërgesë gjeneralit William Henry Harrison, “Ne kemi takuar armikun dhe ai është i yni” Walt Kelly, karikaturist, e përdori atë në një poster për të ilustruar për Ditën e parë të Tokës në vitin 1970. “Armiku i njerëzimit është…njerëzimi.”
Foto: wikipedia.org

Filed Under: ESSE

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 859
  • 860
  • 861
  • 862
  • 863
  • …
  • 2776
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • Bahamas njeh Kosovën!
  • Legjenda e portës shkodrane, Paulin Ndoja (19 dhjetor 1945 – 16 prill 2025) do të mbushte sot 80 vjeç
  • “Roli dhe kontributi i diplomacisë shqiptare në Maqedoninë e Veriut nga pavarësia deri sot”
  • Marie Shllaku, kur një jetë e re u shndërrua në përjetësi kombëtare
  • Në sinoret e Epirit…
  • Mbrëmë hyri në fuqi Ligji i SHBA për autorizimin e mbrojtjes kombëtare
  • Skënderbeu “grek”, ose si të bëhesh grek pa e ditur
  • A historic moment of pride for the New Jersey Albanian-American community
  • U zhvillua veprimtaria përkujtimore shkencore për studiuesin shqiptaro-amerikan Peter Prifti
  • Dashuria që e kemi dhe s’e kemi
  • “Jo ndërhyrje në punët e brendshme”, dorëheqja e Ismail Qemalit, gjest atdhetarie dhe fletë lavdie
  • Arti dhe kultura në Dardani
  • Gjon Gazulli 1400-1465, letërsia e hershme shqipe, gurthemeli mbi të cilin u ndërtua vetëdija gjuhesore dhe kulturore e shqiptarëve
  • “Albanian BookFest”, festivali i librit shqiptar në diasporë si dëshmi e kapitalit kulturor, shpirtëror dhe intelektual
  • VEPRIMTARI PËRKUJTIMORE SHKENCORE “PETER PRIFTI NË 100 – VJETORIN E LINDJES”

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT