Analiza – Page 186 – Dielli

I PAHARRUAR QOFTE KUJTIMI I Dr. GJON BUCAJ

May 19, 2022 by s p

Dr. HILMIJE MARA KOSOVRASTI/

Shume i nderuar dhe i respektuar Doktor Gjoni,
Neser do te takohemi per here te fundit? Jo, nuk eshte e vertete. Nuk ndahemi. Ti ishe nje vella, nje shok, nje mik i rralle. Per Nikoleten nje burre shembullor, per femijet nje baba i perkushtuar, per Vatren nje KRYETAR I RRALLE, dhe në memorjen e kombit shqiptar do jesh kurdoherë nje drejtues shembullor. Ti e ndoqe me fanatizem udhen e Fan Nolit, Konices, dhe rrugen e inxhinier Agim Karagjozit [I pazevendesueshem]. Do te mbahesh mend si nje drejtues i Vatres- i drejte, korrekt, antikomunist, i suksesshem, nje patriot i rrallle.

Nuk mund ta pranoj qe nuk do te flasim me…..jo, jo ti jeton mes nesh ashtu i vertete. Ishin vitet e fillimit te demokracise ne Shqiperi, kur bashke me Agim Karagjozin erdhet ne Tirane, asistuat ne tubimin madheshtor ne sheshin Gjergj Kastrioti Skenderbeu .Nga tribuna përpara Operes prezenca juaj, fjala juaj, elektrizoj gjithe popullin e Tiranes. Kish ardhe VATRA, kishin ardhe dy perfaqesues te saj, dy patriotë te drejtesise boterore, kishte ardhe Amerika. Buciste gjithe sheshi “E duam Shqiperine si gjithe Europa”, Rrofte Amerika, Rrofte kombi shqiptar. U ulet kembe kryq ne shesh me popullin, ngjallet shpresat per liri, demokraci, ngritët peshe rinine vajza, djem, gra bura. Vatra na mblodhi ne strehen e saj, ‘NJE KOMB NJE QELLIM’.

Ështe e dhimbshme vella Gjoni me te thane Lamtumire, por ESHTE KAUZA jote e Agim Karagjozit, e Zef Bales,e Dalip Greces, qe jeton ne zemrat e vatraneve. Ti punove pa u lodhur per VATREN, dhe sot vatranet te percjellin ne token amë, SHPIRTI YT QOFTE I PARAJSES…..Na ke lene mesazhin e mrekullueshem ne zemrat shqiptareve kudo qofshin, ’Te jemi te bashkuar, te respektojme njeri tjetrin, te pranojme mendimin ndryshe, te kemi diversitet mendimesh, te jemi me njeri tjetrin vellezer dhe motra, per te rinjte t’i mbajme afer, te mos veprojme si ne komunizem me metoda perjashtuese. Ashtu si prindi qe femijen nuk e hedh por e drejton, ashtu edhe Vatra e mbledh kombin e vet rreth ngrohtesise se Vatres. ‘FEJA E SHQIPTARIT eshte shqiptarija, pa dallim feje,krahine dhe ideje’ thoshte Vaso Pashe Shkodrani. Do te na mungosh i dashur doktor Gjoni por Amerika ka ne gjirin e saj VATREN SHQIPTARE, qe drejton, bashkon, rrezaton prosperitet te gjithe kombasit shqiptar te kudondodhur me ligjet me te perparuara ne bote. I jemi shume mirenjohes Amerikes.
Si vatrane prej 30 VJETESH ju bej thirrje; Mbroni Vatren, shtoni rradhet e saj me te rinj, ngrini vlerat e femres shqiptare, mos u pajtoni me komunizmin famekeq, ndiqni shembullin e NOLIT, KONICES, KARAGJOZIT, DOKTOR GJON BUCAJT, ZEF PERNOKES, ZEF BALES, DALIP GRECES, etj etj. I PAHARRUAR QOFTE KUJTIMI I Dr. GJON BUCAJ.

Me kosiderate,
Dr. HILMIJE MARA KOSOVRASTI

NY 05/19/2022

DR. GJON LEK BUÇAJ, NË SYTË E NJË MIKU TË VJETËR

May 18, 2022 by s p

Ing. Viktor M Daragjati/

Gjon Lekë Buçaj erdhi në Romë në vitin 1965. Ai ishte student i mjekësisë në Prishtinë, afër provimeve përfundimtare, kur Jugosllavia vendosi t’u jepte viza daljeje refugjatëve shqiptarë në Kosovë. Vizat kërkonin largimin e menjëhershëm të të gjithë familjes. Gjoni ishte qenë i arrestuar për shprehjen e ndjenjave antikomuniste, ndonëse në formën poetikr. Nuk kishte zgjidhje tjetër veçse të largohej.

Duke qenë nga Puka, me lidhje me rezistencën antikomuniste, Kol Bib Mirakaj doli për të ndihmuar familjen Buçaj. Ai udhëtoi nga Roma në Trieste për të ndërmjetësuar për ta tek autoritetet italiane. Me përjashtim të Gjonit,

familja u vendos në një kamp refugjatësh në Kapua, jo shumë larg Romës, në pritje të vizës së emigrimit për në SHBA. Gjoni qëndroi në Romë.

Kol Biba e prezantoi me profesor Ernest Koliqin, profesor në detyrë në Universitetin e Romës dhe Drejtor i Institutit të Studimeve Shqiptare. Prof. Koliqi sponsorizoi pranimin e Gjon Lekës në Fakultetin e Mjekësisë.

Koliqi ndihmoi në akreditimin e studimeve së Gjon Lekës. Sidoqoftë, kërkesa e Universitetit të Romës përfshinte një vit shtesë studimesh. Gjoni duhej edhe të mësonte Italishtia.

Në këtë kohë Zef Balajn, kushëri i Gjonit dhe gjithashtu një kushëri më i largët i im, erdhi të takonte Gjonin në Romë. Në vitet në vijim Zef Balaj e ndihmoi Gjonin si vëllai i tij. E takova Zef Balajn për herë të pare në një fshat të vogël malor të quajtur San Biagio Saracinesco, 100 kilometra larg Romës, ku unë dhe gjyshi kaluam pjesën më të nxehtë të verës. Entuziazmi ishte i madh në atë kohë. Një sërë Shqiptarësh të rinj dhe të arsimuar më në fund po i bashkoheshin diasporës antikomuniste. Mes tyre ishin Zef Bib Perndocaj, Ali Cëla, Halit Nezaj, Nik Kalaj, Kol Hila, i vëllai i Gjonit, Gjin e të tjerë. John kishte një shoqëri të madhe dhe selektive. Më vonë Bib Perndocaj e mbështeti Gjonin në Vater.

Gjatë qëndrimit në Romë, Gjoni mësoi për vdekjen e vëllait të tij Gjonit, i talentuar në poezi dhe me një sjellje njerëzore të mahnitshme. Ishte një humbje e trishtueshme për ne. Gjoni u martua me gruan e tij Nikoletën, nga Kosova, në Romë në vitin 1970 para se të emigronte në Amerikë. Martesa zgjati afer 50 vite.

Kur Dr. Gjon Leka mbërriti në SHBA, i duhej edhe një herë akreditimi. Ai duhej të mësonte anglisht dhe të kalonte provimet e shumëfishta të ekuivalencës 8 orëshe dhe provimet e Bordit përpara se të licencohej në mjekësi. Ai kishte një kohë sfiduese përpara, por Gjoni ishte shumë këmbëngulës.

Gjon Leka kishte ushqyer gjithmonë ndjenja patriotike dhe ishte i etur për të kontribuar në komunitetin shqiotar. Ai e admironte Ndoc Mirakajn, djalin e Kol Bib Mirakajt, të cilin familja e tij e kishte mbështetur fshehurazi gjatë luftës së rezistencës antikomuniste në malet e Shkodrës. Gjon u bashkua me Blokun Kombtar Indipendent (BKI) që mbeshtet lirinë, demokracinë dhe unitetin etnik për Shqipërinë, pa propozuar një formë të caktuar qeverisjeje. BKI besonte se duhej të ishte në duart e shqiptarëve të liruar të vendosnin formën e qeverisjes që ata preferojshin.

Së bashku me Gjon Buçaj, unë dhe Gjon Pjeter Kadeli, në shkurt 1992, si përfaqësues i BKI-së, shkuam në Shqipëri. Para se të mbërrinim në Shqipëri nuk ishim të sigurt se çfarë do të gjenim atje. Ne u konsultuam me Ambasadën Amerikane në Tiranë përpara se t’i bashkoheshim fushatës elektorale të Partisë Demokratike. Na caktuan më Nenkryetarin Arben Imami që mbulonte zonat e kontestuara të Shkodrës, Pukës dhe Mirditës, ku PD kishte humbur një vit më parë. Ishte një kohë emocionuese, të cilën e prisnim për 4 dekada. Berisha premtoi demokraci. Ne u larguam nga Shqipëria të rraskapitur, por mirënjohës për respektin dhe miqësinë që kishim gjetur dhe mirënjohës që vendi kishte rifituar lirinë e tij politike.

Me përfundimin me sukses të zgjedhjeve të vitit 1992, misioni i BKI-së përfundoi. I takonte popullit shqiptar të formësonte fatin e tij. Megjithatë, Dr. Gjon Leka Buçaj nuk u krye. Ai ia kushtoi energjitë e tij Federatës

Pan Shqiptare Vatra. Organizata historike e themeluar nga Noli dhe Konica në Boston kishte parë ditë më të mira. Kur Inxh. Agim Karagjozi u bë drejtues i saj, Vatra ishte e paaftë. Vatra u shpërngul në Nju Jork ku kishte një komunitet më të madh, gati për ta mbështetur atë si një shoqatë social-kulturore me një reputacion të respektuar në Amerikë. Vatra, nën drejtimin Karagjozi-Buçaj vazhdoi të ishte një institucion patriotik që ndihmoi në integrimin e emigrantëve shqiptarë në strukturën socio-ekonomike të Amerikës. Vatra ishte fytyra e Shqipërisë në Amerikë. Dr, Buçaj ishte për vite me radhë krahu i djathtë i Agim Karagjozit, të cilin përfundimisht e zavendësoi si kryetar të Vatres. Dr, Bucaj ruajti vazhdimësinë e qëllimit themelir të Vatres pas njëqindvjetorit të saj, i cili u festua me një sukses historik. Dr. Buçaj ruajti identitetin e Vatrës si një organizatë mbarëshqiptare që mbështet çështjen shqiptare dhe atë kosovare në një kohë ndryshimesh dhe arritjesh të rëndësishme.

Dr. Buçaj Gjon krenar për kontributin e tij në Vatër. Më tha personalisht se gjithmonë mrekullohej sesi mund të bëhej kryetar i Vatrës një njeri nga një familje e thjeshtë, nga Arsti i Pukës. Epo, Gjoni dha energjinë, entuziazmin dhe vlerat patriotike dhe Vatra dha mendjen e hapur kulturore, besnike ndaj emrit të saj mbarëshqiptar. Ishte një arritje e jashtëzakonshme.

Me respekt i shpreh ngushëllimet e mia të sinqerta familjes së Doktor Gjon Lek Buçajt dhe familjes më të gjerë të Vatrës. Të gjithë shqiptarët duhet të krenohen me shembullin e shkëlqyer që Dr. Gjon Buçaj u dha anëtarëve të Vatrës dhe mbarë botës shqiptare.

U prehtë në paqe.

Requiescat in pace Dalip Greca! Pushofsh në paqe mik e koleg i çmuar!

May 18, 2022 by s p

Merita B. Mccormack/

Më 16 Maj 2022 , pasdite , Dalip Greca, shqiptaro-amerikani i dashur dhe i respektuar, babe, bir, gjysh e mik, gazetar e Vatran, u nda nga kjo jetë dhe la pas të hidhëruar bashkëshorten e tij të dashur Xhemilen, femijet, familjarët, të afërmit dhe miqësinë e shoqërinë e tij. Në mes atyre që janë më së shumti të pikëlluar në komunitetin shqiptar në SHBA janë Vatranët që e njohën Dalipin nga afër dhe punuan me të për mëse një dekadë. Ikja e tij brenda disa ditësh nga momenti i mos ndjerjes mire fizikisht te premten ne darke me 13 maj e deri më momentin fatal te se henes qe porsa kaloi është e dhimbshme dhe shokuese. Por me shpresën në Zot për paqe e në botën e amëshuar , ne lutemi që shpirti i Dalipit të jetë me Zotin, në mbretërinë e tij, rrethuar nga engjëjt dhe nga ata që Zoti i ka marrë para nesh dhe ju ka dhuruar
paqe e mëshirën e tij hyjnore.

I dhëntë Zoti Xhemiles, Elisabetës, Almës, Dorjanit e familjeve të tyre forcë e kurajo këto ditë e gjithmonë.

Do doja , si për nderim, të kujtoj disa momente që më kanë mbetur në kujtesë nga njohja dhe bashkëpunimi me Dalipin. Kur Gazeta Illyria kishte për Kryeredaktor shkrimtarin dhe humoristin
Pëllumb Kulla, per shkak të lidhjes së gjakut me te , merrja gazetën dhe e lexoja me kërshëri. Kur filloi Dalipi dhe Rubeni punën aty, gazeta mori një hov të madh dhe u shtuan materialet dhe cilësia dhe një ditë i shkrova Dalipit, me ndrojtje dhe pa pritshmëri botimi, nëse mund të botonte një kronikë që e kisha shkruar vite më parë nga udhëtimi im për Krishtlindje në Afrikën e Jugut. Ishte vlerësimi dhe inkurajimi i tij që jo vetëm e mirëpriti kronikën por më nxiti të dërgoja shkrime të tjera. Unë u ndjeva e mirëpritur dhe plot dashuri e respekt njerëzor nga Dalipi. Ky bashkëpunim zgjati shumë vite tek Illyria dhe kur Dalipi mbajti kumtesën tek 100 vjetori i Diellit , në Qershor 2009, duke ditur sa e donte dhe e respektonte ai Diellin unë morra guximin ti them : “Dalip Dielli ka nevojë për ndihnon tënde, nëse ke mundësi ti bësh të dyja punët, tek Illyria dhe
Dielli “ Eja edhe tek Dielli” .

Kjo ishte një në një milion shans se Dalipi ishte mirë e bukur tek Illyria. Por si na dhimbsej ne Vatranlce mos botimi i përkohshëm I Diellit ashtu ju dhimbs dhe Dalipit . Kështu vendosëm që me kumtesat e asaj Konference për 100 Vjetorin e Diellit të botonim një bumër të Diellit e të dilte ku rë dilte! I mblidha të gjitha kumtesat në letër e ja dhashë kreeëve të Vatrës dhe Dalipit. Kjo në fakt shënoi rimëkëmbjen e ribotimin e “Diellit”, numrin e pare të shekullit të dytë Diellor pra!

Jo më pak shumë se disa ditë , një mbrëmje vonë unë marr telefonatë nga familja Greca ku mu komunikua që Dalipi është gati të angazhohet në Diell. Pa pritur shumë, i telefonova dhe ndoshta e zgjova të ndjerin Agim Karagjozin i cili u ngazëllye shumë dhe tha “Dalipi na ka ardhur si dhuratë nga qielli”. I ktheva telefonatën Dalipit, i komunikova mirëpritjen në Vatër dhe
me keqardhje i tregova për rrogën potenciale modeste që më tha Agimi dhe Dalipi me shumë devotshmëri e përkushtim pranoi e shërbeu për 12 + vite. Ishte një gëzim i madh për ne të gjithë dhe puna e Dalipit dha fryte të mëdha.

Përgjatë drejtimit të Diellit Dalipi nuk ishte thjesht kryeredaktor por edhe kontakti parësor më Vatër. Ai priti miq e regjistroi kronika të shpeshta me vizitorë të ndryshëm, pasuroi e regulloi bibliotekën, rriti lexueshmërinë e Diellit, i dha Vatrës zë e forcë, i shërbeu me ndershmëri e dinjitet, mbajti mbi supe barrë e përgjegjësi të mëdha dhe në momente kyçe ka mbrojtur gjithnjë interesin e Vatrës e të kombit . Shumë herë ka dalë në media shqipfolëse ku ka diskutuar çështje të rëndësishme dhe ka hedhur dritë mbi Vatrën dhe Diellin. Ka dokumentuar me orë të tëra aktivitete përmes kamerës dhe penës dhe ka qenë gjithnjë i dashur, i duruar dhe I superpërmbajtur. Ka qenë një njeri i rallë , një mentor profesional i saktë, një mik që shumëkush e ka quajtur vëlla. Dalipi simbolizon njeriun e papërtuar, emigrantin idealist që dha gjithçka kishte për kombin . Jam krenare që e njoha, punova me të dhe ndava me të të përbashktën
tonë Vatrën dhebshqiptatizmën. Pusho në paqe mik e vëlla!
Lamtumirë nga kjo botë Dalip!
Të mbajtë Zoti në pëllëmbë të dorës!
Lutu për ne mëkatarët e jetës mbi këtë tokë dhe na i bëj hallall
sikletet që të kemi krijuar.

Mbaj zi për mikun tim, Dalip Greca

May 18, 2022 by s p

Ilir Ikonomi/

Ai ndihmoi shumë që gazeta Dielli të ruante vazhdimësinë për shumë vite dhe kjo nuk ka qenë punë e lehtë, sepse shpesh duhej çarë nëpër shtigje të panjohura. Dalipi kishte frymë atdhetare dhe përfaqësonte mjaft mirë opinionet në gjirin e Vatrës. Ai ishte i ekuilibruar, i kujdesshëm, korrekt dhe i zellshëm në punën editoriale, respektohej dhe ishte po aq i respektueshëm ndaj të tjerëve. Kam bashkëpunuar shumë herë me të. Më ka ndihmuar sa herë që kisha nevojë dhe unë e shihja ndihmën e tij si mjaft të sinqertë.Dalip Greca e studioi thellë veprimtarinë e Vatrës në vite, njihte mirë personalitetet e shquara të saj dhe ka shkruar mjaft për to. Nëse i mbledh shkrimet e tij, me to mund të bëhej një libër me vlerë, sepse ato janë fryt i kërkimeve të gjata nëpër faqet e Diellit dhe botimeve të tjera të historisë shqiptaro-amerikane.Me kohën harrohen shumë gjëra, por jo veprat e mira. Dalipi do të mbahet mend bashkë me punët e mira që bëri për kauzën e Vatrës, në gjurmët e editorëve paraardhës të saj.

LAMTUMIRË DALIP GRECA

May 16, 2022 by s p

Zemra e Dalip Grecës ndaloi përgjithmonë, u shua një ikonë e Diellit, Vatrës e gazetarisë shqiptare në Amerikë.

Sokol Paja/

Zemra e Dalip Grecës ndaloi përgjithmonë. Ikona e shtypit të shkruar shqiptar në Amerikë, Editori epokal i Diellit 2009-2021, vatrani i veçantë, patrioti i spikatur, veprimtari i dalluar, njeriun që komuniteti e deshi dhe respektoi aq shumë, s’do jetë kurrë më fizikisht mes nesh. Ai ia dorëzoi shpirtin e tij Zotit të gjithësisë duke na lënë pas trashëgiminë e tij të pasur e kujtimet e dhimbshme e të paharrueshme. Sot më shumë se kurrë Federata Panshqiptare e Amerikës VATRA, të gjithë vatranët e Shqiptaro-Amerikanët i shprehin mirënjohje, nderim, respekt e vlerësim për punën e jashtëzakonshme që Dalip Greca bëri në Diell e Vatër për 12 vjet dhe në komunitetin shqiptar prej më shumë se dy dekada. Ai luftoi dhe punoi fort për idetë dhe idealet e tij. I palodhur, i kudondodhur, i urtë, punëtor, sistematik, fisnik e largpamës. Ngjalli gazetën Dielli, rifreskoi qelizat e Federatës Vatra, transformoi çdo realitet ku ai u bë pjesë, guxoi dhe u investua maksimalisht për të realizuar atë për të cilën ai besoi. Media shqiptare në Tiranë, Prishtinë, Shkup e çdo trevë shqiptare sot e nderon Dalip Grecën për kontributin e lartë për katër dekada me radhë që ai dha intensivisht në median shqiptare. Z.Greca kultivoi në media një stil të veçantë teknikash dhe vlerash dhe nga duar e tij kanë dalë ajka e gazetarisë së sotme shqiptare. Dalip Greca ishte një patriot, profesionist dhe një njeri shumë i zoti. Dalip Greca mishëroi gjatë gjithë jetës së tij vlerat dhe vyrtytet më të larta të shqiptarit të mirë. Në çdo moment Dalip Greca ishte simbol i sakrificës, durimit, qetësisë, urtësisë, mençurisë, thjeshtësisë dhe këmbënguljes. Z.Greca gjatë punës së tij të mrekullueshme arriti të kalonte në shumë sfida duke pasur gjithmonë sukses dhe duke krijuar modele të shëndosha e të qëndrueshme si në Diell, në Vatër e në komunitetin shqiptar në Amerikë. Dalip Greca për katër dekada udhëhoqi me integritet moral, qytetar e profesional mediat ku punoi. Perveç punës së madhe dhe gjurmëve të pashlyeshme që z.Dalip Greca ka lënë në Diell, ai më herët ka qenë një gazetar shumë kurajoz, i ndershëm, i drejtë dhe menaxher i shkëlqyer te gazeta Ora e Fjalës, Republika, Illyria dhe bashkëpunëtor në shumë media kombëtare në Tiranë e hapësirën mbarë shqiptare. z.Greca ka qenë një penë e spikatur në diasporë duke memorizuar me qindra personazhe të historisë sonë kombëtare e diasporës shqiptare në Shtetet e Bashkuara e jo vetëm. Dalipi ishte një zë i fuqishëm dhe i pa kompromentueshëm. Ai kultivoi dhe transmetoi vlerat dhe vyrtytet më të larta mediatike dhe njerëzore. Duke qenë zëdhënës i Vatrës, gazeta Dielli, nën drejtimin e z.Greca kreu misionin me paanësi, korrektesë e profesionalizëm në kohë të vështira. Dalip Greca me të gjithë ata që punoi ishte një bashkëpunëtor besnik, një familjar shembullor, një shqiptar i dalluar në diasporën e Amerikës. Miku ynë i shtrenjtë Dalip Greca pasi udhëhoqi me profesionalizëm të lartë, përkushtim të veçantë e pasion të dalluar vendosi të largohet duke na lënë përveç lotëve e mungesës, një trashëgimi të jashtëzakonshme e kujtime të përjetshme. Federata Panshqiptare e Amerikës VATRA, Komuniteti shqiptar, miqtë dhe familja do i jenë përjetë mirënjohës Dalip Grecës për veprimtarinë e tij dinjitoze dhe të shkëlqyer mediatike, njerëzore, kulturore, vatrane dhe patriotike. Të gjithë ne do të jemi mirënjohës përherë ndaj Dalip Grecës për frymën e bashkimit, të bashkëpunimit, të patriotizmit e të mirëkuptimit që kultivoi dhe transmetoi në Diell e Vatër për 12 vjet e komunitetin shqiptar në Amerikë prej më shumë se 2 dekada. Kontributi kolosal që la për të gjithë ne Dalip Greca pas largimit të tij në amshim do jenë një pasuri e çmuar për Vatrën e komunitetin shqiptar. Dalip Greca shërbeu me ndershmëri, përkushtim dhe shumë pasion. Ai ishte kurdoherë i gatshëm për të sakrifikuar dhe kontribuar si në ditët me diell dhe në ditët me shi. Me emrin e Dalip Grecës lidhet një histori shumë e rëndësishme e Diellit në Amerikë duke u kthyer në një media shumë serioze, dominuese dhe prestigjioze në botën shqiptare dhe jo vetëm. Dalip Greca ishte një intelektual i rrallë, një personalitet i shquar shqiptar i diasporës, një gazetar me dhunti të veçanta, një usta i pashoq. Gjurmët e pashlyeshme në gazetat Ora e Fjalës, Republika, Iliria dhe punën e jashtëzakonshme në Diell e në Vatër e kthejnë në një emër të paharruar në historinë e medias shqiptare në diasporë e trojet shqiptare. Ai u nderua me dekoratën Kalorës i Urdhërit të Skënderbeut prej Presidentit të Shqipërisë, nga Konsullata e Kosovës, shoqata e organizata në diasporë për kontribut të çmuar në media dhe komunitetin shqiptar. Në vlerësim të veprimtarisë së shquar kombëtare dhe kontributit të vyer shumëvjeçar si gazetar, publicist e drejtues mediesh, emri i Dalip Grecës do shkruhet me gërma të arta në historinë e medias shqiptare e diasporës shqiptare në Shtetet e Bashkuara të Amerikës.I paharruar kujtimi, veprat dhe trashëgimia publicistike e njerëzore që Dalip Greca na la me ikjen e tij në përjetësi.FALEMINDERIT PËR GJITHÇKA.