• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Çfarë do të kemi pas 1460 ditësh nga kjo qeverisje?

March 21, 2015 by dgreca

Nga ARTUR AJAZI/
Pak ditë më parë Rama mori në analizë dhe renditi arritjet e qeverisjes së tij, duke nxjerrë me rradhë ministrat për të lexuar raportet e parashkruara. Dhe viti i pare dhe mbiviti i qeverisë në fakt është i mbushur me ngjarje, të cilat janë padyshim përcaktuese për vlerësimet që japin qytetarët, dhe veçanarisht votuesit e majtë. Mendoj se çdo shqiptar kërkon dhe shpreson të shohë bërjen e shtetit ligjor, duke nisur nga komponentët e tij kryesorë, drejtësia, e cila merret me zbatimin e ligjit, dhe ekonomia e cila është tregues i mirëqenies. Shteti forcohet me zbatimin e ligjit dhe zhvillimin ekonomik. Bërja e shtetit ngjason me një proces organik, ku komponentët përbërës janë të lidhur ngushtësisht me njëri-tjetrin. Të bësh shtetin ligjor,nuk mjafton dëshira dhe pasioni, por duhet vullneti dhe bashkëpunimi me të gjithë faktorët përbërës duke zbatuar ligjet. Kjo është logjika e shtetit solid, me të cilën kanë ecur ata që kanë bërë shtetin në Europë apo dhe përtej Atlantikut në SHBA. Bilanci i arritjeve të deritanishme tregoi se fragmentizimi problematikave si KLD apo reformimi sistemit të drejtësisë mbeten për momentin sfidat me të cilat nuk është e lehtë të ndeshesh. Shumica e analistëve politikë mendojnë se situata në Shqipëri, kërkon imediatisht njerëz të kualifikuar dhe pasionantë në politikë, dhe të tillë ka sot.Ka mbi dy dekada që Shqipëria dhe klasa e saj politike ka treguar se nuk di të bëjë shtet, dhe se moda dhe parade e “sukseseve” ka rezultuar e dështuar. Më shumë se çfardo tjetër, shqiptarëve u intereson se çfarë do të rendisë kjo qeveri pas 1460 ditëve, kur mbaron edhe mandati i fituar nga vota e 23 qershorit. Çdo 4 vjet, me shqiptarët bëhen eksperimente, jepen premtime, dhe çdo qeveri betohet për “300 ditët e para”. Por realiteti 300 apo 900 ditëve është i mbushur me ngjarje të cilat shpesh shqiptarët drithërohen kur i kujtojnë. Të kesh rezultate në qeverisje nuk do të thotë të largosh patjetër çdo vartës të gjetur në zyrat e shtetit dhe të emërosh militantë, numërues votash. Në 2 vitet e para të kësaj qeverie, veç bilanceve pozitive që përmendi Rama dhe ministrat, janë edhe ato që kanë hidhëruar qindra e mijëra familje shqiptare. Janë të larguarit nga puna, janë të rrënuarit e biznesit të vogël që u përballën me rritjen 15 per qind të taksave, apo ata që nuk po shohin mbajtjen e premtimeve elektorale si heqja e TVSh nga faturat e energjisë, shëndetsia falas, ulja e çmimeve etj. Shqipëria dhe shqiptarët nuk kanë kohë për të humbur, nuk meritojnë më eksperimente, nuk duan më premtime , ata duan angazhim, transparencë, dhe rezultate të prekshme pozitive për jetën e tyre. Shqiptarët nuk duan më justifikime , nuk duan më fjalime dhe përbetime, ata meritojnë më shumë, meritojnë një klasë politike të moderuar dhe jo të llastuar. Vetëdija e shqiptarëve sot është ajo e çdo qytetari tjetër të Europës, emancipimi i tyre është sot garancia për të mos lejuar askënd të qëndrojë gjatë në pushtet në rast se nuk e meriton . Pyetësorët tregojnë se shqiptarët nuk u kënaqën as me 300 ditët e para, as me vitin e pare e më tutje dhe besojnë se edhe pas 1460 ditëve ( deri në fund të mandatit) zor se do të jenë të kënaqur me recitimet e çdo ministri të këtij kabineti qeveritar, që padyshim sërish do të dëgjojmë të rendisë arritje, arritje dhe vetëm, arritje. A thua vallë se për “arritjet dhe sukseset” e qeverisë ka nevojë i papuni, ai që nuk ka bukën e gojës, ai që ka mbetur mes katër rrugëve pasi është larguar nga detyra, ai që jeton mes çadrave të plastmasit, apo ai që çdo ditë mbush fletoret e dyqaneve me ushqime me listë ?

Filed Under: Analiza Tagged With: Artur Janazi, pas 1460 dite, qeverisje socialiste

Mbahu Tom… Ti heroi i Partise dhe …i analistëve

March 21, 2015 by dgreca

Nga Ilir Levonja/
Sot më shumë se kurrë ti e ke kuptuar se sa i përdorur je. Ti heroi. Jo vetëm i partisë por edhe i analistëve. Ti munde i vetëm Berishën. More Shkodrën. Ti bëre kryeministër Edi Ramën. Kryetar kuvendi Ilir Metën. Shkrive pasurinë për partinë. Ngjyrose autobuzë, seli, fotobanderola me shumicë. Ia mveshe epokës më të ndritur të shqiptarëve, rilindjes, ngjyrën mavi. Binde Priftin të çmontonte dhe montonte video. Dogjët dhe shtetin. Disa makina të ndodhura rastësisht. Vratë militantë provincash. Njerëz të varfër që të këpusin shpirtin. Nga ata që për dhjetëmijë lekë se kanë për gjë të udhëtojnë edhe nga skajet e vendit. Të vinë aty në Tiranën e lavdishme dhe tu vënë zjarrin pikërisht shtetit. Godinës që ju përpiqeni ta bëni më të mirë. Të paktën kështu pretendoni.
Çfarë nuk bëre për ta hequr nga demokratët Ilirin. E bëre ndofta me zellin e atij njëriu që me një gur kërkon të vrasi dy zogj. Ose edhe me strategjitë e presionit. Mendonit se ato pak numra, do ju ndihmonin në pasigurinë e fitores. Pasi ju e dinit mire që në historinë zgjedhjeve shqiptare, fiton 1)nga konsumimi i pushtetit, pushtetarit, 2)nga thasët me miell, 3)nga shtrimet përciptas i disa rrugëve periferie, 4) nga blerja e votes, 5)nga llogaritë se sa mund të fitohet nga një drejtori, 6)nga përqindjet e tenderave etj. Ti këto i dije, por nuk kishe parashikuar shkathtësinë e Ilirit
pasi e mendoje të rëndë. Sot e kuptove se sa shumë gabim ke luajtur.
Je krejt i vetëm. Sot e ke kuptuar se sa me shpejtësi drite, u dha urdhëri tëmblidhet kuvendi. Se sa lehtë mund ë rrëzohesh. Se sa pa peshë
është të sakrifikohesh për partinë. Për miqtë e politikës. Që edhe pse u mburrën me ty për gjithë këto legjislatura, si heroi i tyre, si shëmbulli i tyre.
Me po kaq zell të kanë shpallur armikun e klasës, armikun e parties, armikun e demokracisë. Ja ky është shteti që ti pretendon se ke ndërtuar gjithë këto vite. Shteti ynë. Shteti i së drejtës. Shteti i miqve. Dhe jo i ligjit dhe i qytetarëve. Mbahu Tom, nesër mund të marrësh edhe ndonjë dekoratë nga Iliri.

Filed Under: Analiza Tagged With: heroi, Ilir Levonja, Tom Doshi

Why countries that recognize Palestinian tatehood turn their backs on Kosovo

March 20, 2015 by dgreca

BY Hazir Reka*/
When we talk about Islam in Europe, we’re generally thinking about Bangladeshis in Britain and Algerians in France. Maybe Pakistani migrant-farmers in Greece, or Somali refugees in Scandinavia.
But the Muslims of Europe’s Balkan peninsula long predate Maghrebi settlement in the Goutte d’Or. And few outside the region realize that, in fact, there are countries on the European continent where Muslims compose the majority—and not as a result of spectral “reverse colonization.”
Countries with Europe’s most substantial Muslim communities include Bosnia-Herzegovina, where they are 40% of the population, according to the CIA; Macedonia, where they make up a third; Montenegro, where they’re 19%, and Bulgaria, 7.8%.
Nearby Albania and Kosovo are arguably Europe’s “most Islamic” countries, when excluding Turkey. In Albania, 56.7% of the population adheres to Sunni Islam. And although exact numbers aren’t available for Kosovo, one of the world’s youngest countries, estimates of the Muslim population hover at around 90% of its two million residents.
Both countries are home to ethnic-Albanian majorities, many of whom are descended from Christians that converted to Islam during four centuries of Ottoman-Turkish rule. Despite this, a number of Muslim-majority countries refuse to recognize Kosovar statehood; even as they passionately advocate for Palestinian sovereignty with the other hand. Most notable among these are Iran, Syria, and the Palestinian Authority.
“The PLO didn’t recognize the independence of Kosovo,” Imam Stephen Schwartz, executive director of the Center for Islamic Pluralism, tells Quartz. “Kosovo is not a member of the Organization of Islamic Cooperation. And this is because Kosovars and Albanians are seen to be the lapdogs of the Americans.”
Schwartz refers to a palpable, on-the-ground popularity of the US in Albania and Kosovo, almost entirely due to NATO’s involvement in the tail end of the Yugoslav Wars; specifically, the allied bombing of Belgrade, capital of the Federal Republic of Yugoslavia (FRY), now the Republic of Serbia. NATO and FRY officials signed an agreement mandating full withdrawal of Serbian troops from Kosovo in late 1999, which paved the way toward an independent Republic of Kosovo, officially declared in Feb. 2008. Though there is measurable interaction and occasional cooperation between Kosovo and Serbia, the latter has yet to recognize Kosovar independence.
And this might partially explain why Kosovars lack the international support lent to other statehood efforts, like that of the Palestinians.
“The hypocrisy of refusing to recognize Kosovo is an unbelievable thing,” Schwartz says. “Certain Arab countries and members of the OIP won’t do it because Kosovar statehood was assisted by America. Kosovo was liberated by America.”
In fact, when looking at respective lists of countries that recognize Palestine and/or Kosovo, the divide runs rather cleanly along factional lines:
With some overlap in Latin America, the Middle East, Scandinavia, and Africa (the British parliament’s Oct. 2014 vote to recognize Palestinian statehood was non-binding), the allegiance to Kosovo or Palestine can be distilled to a given country’s attitude toward the US. With the exception of Libya, Egypt, and Pakistan, most Middle Eastern supporters of Kosovar statehood are also strategic US military allies: Saudi Arabia, the Gulf states, and Jordan.
Predictably, Iran and North Korea recognize Palestine, but not Kosovo. Russia, a long-time ally of Serbia—which insists Kosovo to be part of the ancestral ethnic-Serb homeland (Raska)—recognizes Palestine, but not Kosovo. Members of the Moscow-led Commonwealth of Independent States (CIS)—Belarus, Kazakhstan, Mongolia, etc.—follow suit.
The remaining BRICS (China, India, Brazil, South Africa) recognize Palestine, but not Kosovo; perhaps in some spirit of defiance against the “old guard” of geopolitical order—countries like Canada, Australia, Japan, South Korea, and most of the EU, all of which recognize Kosovo, but reject Palestinian statehood.
The divide plays out even further along traditional international rivalries. Colombia recognizes Kosovo, not Palestine; Venezuela recognizes Palestine, not Kosovo. Pakistan recognizes Kosovo; India and Bangladesh do not. Azerbaijan recognizes Palestine; Armenia does not.
Though beyond the seemingly simple cartographic representations, the issue of limited recognition gets pretty complicated. There are some conspicuous ambivalences. Mexico recognizes neither Palestine nor Kosovo, perhaps in part to appease both the US and its Latin American (largely pro-Palestine) neighbors. Nor does Greece recognize either, perhaps because it has stood close to the flame of Balkan interethnic violence for centuries, and lies just a few hundred nautical miles the west of Israel.
Israel, interestingly enough, does not recognize Kosovar statehood—probably because the establishment of an ethnic-Albanian state on formerly Serbian soil would set a precedent for Arab-Palestinian secession. You’ll see similar mentalities at practice in Spain, which has historically struggled to keep hold of its Basque and Catalan regions; Morocco, which maintains a claim on the Sahrawi Arab Democratic Republic (Western Sahara); China, for obvious reasons regarding Taiwan, Tibet, and the Uighur region; and the Russian Federation, which seems to make the bulk of its foreign-policy decisions based on whether a given move might inspire, or stoke extant secessionist sentiments in its outer republics.
This ultimately renders humanitarian appeals for recognition in Kosovo and Palestine (and Abkhazia, and eastern Ukraine, and Kurdistan) rather dishonest. The nations in question, the actual people vying for self-determination, are championed by their respective supporters as suffering nobly under the yoke of amoral oppressors. To the pro-Kosovo faction, big-bad Russia and little-bad Serbia impede international recognition for the sake of being bad. To the pro-Palestine crowd, big-bad America and little-bad Israel deny Palestinian sovereignty within the same, moralistic, black-and-white framework.
All parties seem to use righteous indignation to their political advantage; except, of course, the parties with the most tangible stakes: the Kosovars and Palestinians. They are minimized to little more than chess pieces—pawns, in fact, the most disposable of chess pieces—buffeted between elite players in the great game of 21st century realpolitik. A game that, for these would-be states, offers no discernible prize.
*Reuters

Filed Under: Analiza Tagged With: Hazir Reka, kosovo, Palestine, recognize

PSE NOLI DENONCOI MARËVESHJEN MIDIS JUGOSLLAVISE DHE ITALISË

March 16, 2015 by dgreca

NGA GËZIM LLOJDIA/
Gazeta “Dielli”e Boston 3 shkurt 1925 shkruan:Në një faqe tjetër të gazetës këndonjësit do të shohin një intervistë me rëndësi që Imzot Noli i ka dhënë një korrespodenti të gazetës amerikane:”Boston Herald” në Viene. Që ekziston një marrëveshje midis Italisë dhe Jugosllavisë përmi Shqipërinë,kjo gjë është folur disa herë nëpër gazeta. Po qëllimi i caktuar i kësaj marrëveshje midis të dy fqinjëve të mëdhenj të Shqipërisë për neve ka qenë një mister që kemi dashur ta zbulojmë.
Të gjithë mund të japin gjykimet tona dhe duke gjykuar nga e shkuara që të gjithëve na mbushet mëndja se qëllimi marrëveshjes nuk munt të ketë qene në shërbim të interesave të Shqipërisë.
Imzot Noli ka thënë:Jam i bindur plotësisht se ekziston një marrëveshje midis Jugosllavisë dhe Italisë për ta copëtuar Shqipërinë në rastin e parë me një cpërblim mbase dhe për Greqinë. Me fjalën copëtim nuk duhet kuptuar me doemos një copëtim tokësor i Shqipërisë. Ka copëtime dhe copëtime.
Një copëtim është që ta ndash një vent në dy ose tri pjesa dhe një pjesë ta marrë njeri dhe një pjesë tjetri,kjo do të qe vdekja e Shqipërisë si komb më vete. Një copëtim tjetër është ta ndash një vend me marrëveshje politike të fshehta dhe të nëndheshme,në disa pjesë të caktuara,në të cilat kombet e interesuara të kenë siguruar privilegje politike ose një liri veprimi ekonomik. Në të tjera fjalë siç e kanë quajtur fuqitë e mëdha ndarje në sfera influencash. Në këtë soj ndarjesh populli është indipendent, po indipendeca është një emër vetëm. Në punë populli bëhet skllav i kapitalistëve të kombeve të interesuara. Që fqinjët tanë kanë një qëllim të fshehtë për copëtimin e Shqipërisë,ose në kuptimin e parë të fjalës ose në kuptimin e dytë ,për këtë gjë nuk duhet të dyshojmë. E keqja është që politikanët e Shqipërisë në vent të përpiqen ta largojnë një rrezik të tillë,ata vete e afrojmë më tepër. Duke u kompromentuar me një fuqi,duke u kompromentuar me tjetrën,duke kërkuar sot përkrahjen e kësaj ane për inat të tjetrës. Vetëm një politike thjeshtën kombëtare,një politikë e paanshme kundrejt të gjithëve munt të na shpjerë shpëtim. Fqinjët tanë ua do interesi ,që ne të jemi të dobët,të hahemi në mes tonë, dhe kurdoherë do të jenë gati që të lozin përmi të metat tona,të na vënë të zihemi,duke pritur për rastin e duhur,që të përparojnë qëllimin e duhur. Në rast se vazhdojmë në këtë mënyrë dhe ahere në qafë e pacin vendin politikanët,të cilët për gjera personale të vogla nuk hezituan ti vënë zjarrin brenda Shqipërisë, thotë Imzot Noli në këtë intervistë.

Filed Under: Analiza Tagged With: DENONCOI, DHE ITALISË, Gezim Llojdia, MARËVESHJEN MIDIS JUGOSLLAVISE, PSE NOLI

Nëntoka ,ne dhe historia e vjedhur

March 15, 2015 by dgreca

Nga Fahri XHARRA/
”Nacionalizmi i shqiptarëve është vrarë si pasojë e“pastrimit të trurit”, ndërkaq fqinjët shovinist e përforcojnë gjithnjë e më tepër. Megjithatë, nuk ka probleme me të cilat nuk mund të ballafaqohemi. Përvoja, njohuritë dhe besimi në vetvete na tregojnë se si ato duhet të trajtohen. Doemos, edhe shoqëria shqiptare të pastron plehrat nga kopshti vet, të krijojë strukturë dhe institucione të mirëfillta, të përhershme, që i sigurojnë asaj qëndrueshmëri.” (Aurel Dasareti).
Çfarë është çmenduri dhe çfarë është normalitet? Pyetje me shumë përgjegje e sidomos atëherë kur dikush mendon se është e vetja edhe pse nuk është aspak. ironia më e madhe kishte me qenë sikur spanjollët dhe portugezët si pushtues që ishin ,sot t`ashtuquajtures Amerika Latine , të thonin dhe të “dokumentonin” se janë “ trashëgimtarët”e vëtem dhe të vërtetë të Actekëve, Inkasve dhe Majasve, Thjeshtë bota do ta quante Çmenduri !
Dihet mirë se spanjollët kur shkuan , si shkuan, vendin e kujt e zunë , kë e asimiluan ( jo 100%) dhe se sot andej pari flitet spanishtja( jo 100 % ) . Ky është normalitet !
Por në këtë Ballkanin , gjithmonë të trazuar gjërat shkojnë ndryshe. Këtu nuk ka nromalitet , ka vetëm çmenduri.
Jo shumë largë në kohë , shqiptarët me dhunë u barten nga Serbia e sotme u ndërrua konfiguracioni demografik i atyre viseve dhe nga pushtuesit po harrohet që nëntoka e çet në pah të vërtetën. Ajo që gjendet nën tokë pa marrë para syshë se sa e vjetër është, ajo nuk duron spekulime, ndërrim datash e prodhuesish ; nëntoka e flat vetë të vërtetën.
Ne duhet të jemi sinqertë. Ka grupe në shoqërinë tonë që kanë një kokë bosh, gojë të madhe dhe një zë të lartë,- thot Aurel Dasareti dhe shton: Nacionalizmi i shqiptarëve është vrarë si pasojë e“pastrimit të trurit”, ndërkaq fqinjët shovinist e përforcojnë gjithnjë e më tepër, megjithatë, nuk ka probleme me të cilat nuk mund të ballafaqohemi. Përvoja, njohuritë dhe besimi në vetvete na tregojnë se si ato duhet të trajtohen. .
’’Lokaliteti Belica afër Jagodinës ( Serbi) vendi i shenjt më i vjetër në Europë . e vërtetuan specialistet e Institutit Gjeologjik të Hajdelbergut dh ata të Universitetit të Tybingenit ( Gjermani). Në një vendbanim të kohës së neolitit u gjet thesari mëi madh i artefakteve parahistorike në botë me rreth 100 figura njerzish nga guri. ashti dhe argjila. që janë të vjetra mbi 8 000 vjet. .Ky ishte rezultati i hulumtimeve të specialistëveserb dhe gjerman në një lokalitet i cili u zbulua në vitin 2002 nga doktor Milorad Stojić nga Instituti arkeologjik e akademisë serbe SANU “ (Arheološki lokalitet Belica kod Jagodine najstarije je svetilište Evrope, potvrdili su ugledni njemački Geološki institut u Hajdelbergu i Univerzitet u Tibingenu. U naselju iz ranog neolita nađena je najveća riznica praistorijskih umjetnina na svijetu sa oko 100 čovjekolikih figura od kamena, kosti i gline, starih oko 8.000 godina.
Ovo je rezultat istraživanja koje su zajedno obavili njemački i srpski stručnjaci prošlog ljeta na lokalitetu koji je 2002. godine otkrio profesor doktor Milorad Stojić iz Arheološkog instituta Srpske akademije nauka i umetnosti /SANU/, pišu beogradske “Večernje novosti”.)
( E he ! paska hala institute e akademi që kërojnë vjetersina në nëntokë; se kat shqiptarët e kanë harruar “ zanatin” , janë ‘akomoduar’ dhe “ arreduar “ nëpër zyre; xgjate zot , kësi moti! !! )

Filed Under: Analiza Tagged With: dhe historia, e vjedhur, Fahri Xharra, në, Nëntoka

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 817
  • 818
  • 819
  • 820
  • 821
  • …
  • 971
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • QERIM VRIONI DHE FOTOGRAFËT QË SHKRUAN HISTORINË
  • Çamëria, kur e vërteta kërkon shkrim, përgjegjës dhe afat!
  • Dhurata, buzëqeshje dhe urime në shkollën shqipe “Skenderbej”
  • ROLI I PRESIDENTES OSMANI NË RIKTHIMIN E BESIMIT DHE BASHKËPUNIMIT TË KOSOVËS ME SHBA-NË DHE BE-NË
  • WHEN KOSOVA WORKS, AMERICA SPEAKS
  • Shkolla shqipe “Gjergj Fishta” – Long Island, New York festoi festat e fundvitit
  • Fotografia e Gjon Milit dhe CHARTRES CATHEDRAL -Një monument i entuziazmit Kristian
  • Lamtumirë legjenda jonë e mikrofonit në gazetarinë sportive Ismet Bellova!
  • Politika e mençur…
  • VEPËR NGA MË TË PASURAT E MË NJERËZORET NË MENDIMIN KRITIK
  • KOZMOPOLITIZËM
  • “Kur shpirti kthehet në gërmadhë lufte”
  • VATRA TELEGRAM URIMI AKADEMIKES JUSTINA SHIROKA PULA ME RASTIN E ZGJEDHJES KRYETARE E AKADEMISË SË SHKENCAVE DHE ARTEVE TË REPUBLIKËS SË KOSOVËS
  • Suzana Shkreli: “We can make history by electing Michigan’s first Albanian Secretary of State”
  • NDAA i SHBA-së dhe pozicioni i Kosovës në arkitekturën e sigurisë

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT