Çfarë duhet të thotë njeriu i shkretë përpara fakteve të tilla?” Së pari, Umberto Eco nxiton të sqarojë se nuk e ka lexuar ende “Nënshtrimin”, romanin e ri të Michel Houellebecq, e si pasojë nuk mund të flasë: “Bota është e mbushur me njerëz që flasin për libra të cilët nuk i kanë lexuar, bashkë me ata që thonë se e njohin Kur’anin, ndërkohë që nuk e kanë lexuar asnjëherë”. Por, në lidhje me kushtet prej ku buroi atentati i Parisit ka ç’të thotë që çke me të. “E sigurtë është se kanë ndryshuar modalitetet e luftës”, thotë Eco. “Po zhvillohet një luftë dhe ne jemi brenda saj deri në fyt, ashtu sikurse kur unë isha i vogël dhe i jetoja ditët e mia nën bombardimet që mund të vinin nga një moment në tjetrin, pa e ditur. Me këtë lloj terrorizmi, situata është ekzaktësisht si ajo që kemi përjetuar gjatë luftës”. Romani i ri i Ecos, Numri Zeri, që pritet të dalë sot, hyn në kategorinë e fantapolitikës edhe pse përqëndrohet në të kaluarën e afërt (sezoni i Duarve të Pastra) dhe jo në një të ardhme të afër, si romani i Houllebecq. Dhe nuk janë gazetarët kurajozë të revistës satirike Charlie Hebdo, por të tjerë lloje gazetarësh, shumë më pak të nderuar.
Edhe buja që ka shkaktuar një libër, si “Nënshtrimi”, sigurisht që nuk është e paprecedentë: “Në historinë e njerëzimit e kemi parë shumë herë. Edhe dënimi me vdekje i Salman Rushdie, për librin e tij Vargjet Satanikë lidhej me një roman… Dhe nuk ishte risi as atëherë. Njerëzit janë masakruar gjithmonë për një libër: Bibla kundër Kur’anit, Ungjilli kundër Biblës etj. Luftërat e mëdha kanë shpërthyer prej feve monoteiste për një libër. Keni parë ndonjëherë animistë që janë përpjekur të pushtojnë botën me armë? Janë fetë e librit që provokojnë luftëra për të imponuar idenë që përmbajnë tekstet e tyre. Luftërat pagane ishin të gjitha lokale. Ndoshta pak edhe ato romake… Por kartagjenasit luftuan për arsye tregtare, dhe jo për të imponuar kultin e Astartit”.
Umberto Eco ka shkruajtur romane dhe libra, që nga “Emri i Trëndafilit” deri tek më i fundit “Histori e tokave dhe vendeve legjendarë”, që ka në qendër fantazitë perverse (dhe të dhunshme) të shkaktuara nga disa vepra, letrare apo jo, që ndoshta në krye të herës nuk aspironin të paraqiteshin si të vërteta absolute: “Ka dy mijë vjet – thotë – që marrim seriozisht “Eneidën”: Augusti na ka vendosur mbi themele pretendimesh të rëndësishëm. Ka me qindra tekste që janë shndërruar në fantazma të rrezikshme, mbi të gjitha për shkak të atyre që nuk i kanë lexuar”.
A e ndan Eco analogjinë e përshkruar nga Emmanuel Carrere, autor i romanit “Mbretëria” (ngjarjet zhvillohen në dekadat e fillimit të Kristianizmit), një analogji mes kohës që kalojmë dhe epokës që çoi nga qytetërimi greko-romak, tek ai judeo-kristian? “Më duket e pranueshme, ndodh ajo që fatkeqësisht ka ndodhur gjithmonë, vetëm se tani jemi edhe ne brenda… Tridhjetë vjet më parë kam shkruajtur një artikull, ku thoja se ndodheshim përballë jo më një emigrimi si ai i italianëve në Amerikë apo në Zvicër, por një migrimi, dhe migrimet janë globalë, janë shumë të përhapur në hapësirë dhe zgjasin shumë. Që atëherë shkruaja se deri kur të mbërrinim në një ekuilibër të ri, do të derdhej shumë gjak. Qytetërimi perëndimor, e ka apo jo forcën për të qëndruar, por gjendet përballë një procesi kolosal migrimi, ashtu si i ndodhi Romës shumë shekuj më parë”.
Paradoksi për të cilin flet Houellebecq është që bota myslimane nga pikëvështrimi social është më pranë të djathtës ekstreme, e cila dëshiron ta shtyjë me të gjithë forcat. “Nuk më duket e drejtë që të flitet me përgjithësi duke thënë “myslimanë”, ashtu si nuk do të ishte korrekte të gjykonim Krishtërimin mbi bazën e metodave të përdorura nga Cesare Borgia. Por sigurisht që mund të thuhet për ISIS-in, që është një formë e re nazizmi, me metodat e veta të shfarosjes dhe vullnetin apokaliptik për të marrë kontrollin e botës”.
Perspektiva që qytetërimi perëndimor në krizë, të bëhet aleat me vende arabë, a është thjeshtë një fantapolitikë romanesh? “Shkrirja në një e qytetërimeve është një gjë që mund të ndodhë falë migrimeve. Kur në Itali të ketë 50 milionë jashtëkomunitarë dhe 10 milionë italianë, do të ndodhë ndoshta ajo që ka ndodhur dy mijë vjet më parë. Në fund të fundit ka ndodhur më parë në Azi dhe gjetkë: mongolët në Kinë etj”.
Nuk mund të mohohet që është një version i cili shkakton frikë, kur e mendon sot: “Eshtë e qartë se të gjithë ndryshimet e mëdhenj na terrorizojnë. Shikoni, mua pak vite jetë më mbeten, por kam nipër, dhe uroj që të mësojnë të jetojnë me këto perspektiva. Pastaj, nuk do të ishte aq terrorizuese të imagjinonim një outlet në vend të Duomos, për shembull”.
Ky është një vizion që edhe mund të materializohet: “Sigurisht, dhe ka nga ata që me siguri do të kënaqeshin”.(Kortezi:Koha Jone)
Tetovë-Monumenti që po “vdes” duke pritur drejtësinë
Rrënojat e mureve të disa objekteve dëshmojnë më së miri pasojat e rënda që vuan monumenti pesëqind vjeçar që identifikon qytetin e Tetovës – Arabati Baba Teqe. Shteti tanimë nuk e ka në dorë këtë kompleks, por nuk i jep tapitë pronarëve të vërtetë. Arsyetohet se nuk mund t’ua kthejë pronat, pasi nuk janë të regjistruar si komunitet bektashian, ndërsa kërkesat e tyre për regjistrim i hedh me arsye nga më të ndryshmet. Arsye tjetër përmendet edhe se, Baba Edmond Brahimaj, dikur në krye të Gjyshatës së Maqedonisë, tanimë Haxhi Dede në krye të Kryegjyshatës Botërore Bektashiane me seli në Tiranë, nuk ka shtetësi të Maqedonisë
Arben ZEQIRI/*
Tetovë, 5 dhjetor – U deshën dhjetë vite për ta ndërtuar (1538-1548), mbijetoi mbi 450 vjet pa humbur as edhe një vijë nga koloriti i pasur me të cilin u bë i njohur në mbarë botën dhe në fund – mjaftuan 10 vjet për të filluar shkatërrimin, djegien dhe së fundmi – edhe rrënimin. U ndërtua nga Sersem Ali Dede, kunati i Sulltan Sulejmanit të Madhërishëm (vëllai i Mahidevranit, bashkëshortes së parë të Sulltanit) dhe më pas mori emrin Arabati Baba. Kjo është teqeja e Tetovës në të cilën që në periudhën e hershme të ndërtimit të saj, do të fillonte lulëzimi i veprimtarive të ndryshme, krijimtari në shumë sfera, ndërsa me zgjerimin e kompleksit me ndërtime të shumë objekteve të tjera, përveç se si seli e njohur e kultit Islam Bektashian, ky kompleks shërbeu edhe si qendër reprezentative në sferën fetare edhe në atë kulturore, arsimore e të tjera. Të gjitha objektet që për një dekadë u ngritën në oborrin e teqesë janë të integruara në një tërësi unike të harmonizuar. Zbukurime të llojllojshme, stoli, ornamente, relieve, vitrina, qoshqe strehe e tjera i dhanë një pamje orientale arkitekturës së këtij kompleksi. Godinat, përpos zbukurimeve të shumta – janë të pasuruara edhe me më shumë mbishkrime të përmbajtjeve të ndryshme. Të gjitha këto pasuri dhe ato që i kishte falë natyra, gjelbërimin, florën dhe pozita gjeografike rrëzë malit Sharr e bënë këtë kompleks një nga stacionet më të kërkuara të turistëve të huaj që vizitonin Maqedoninë.
Duke pritur pronarin e vërtetë
Në periudhën 1947-1957, për një dekadë zgjati procesi i nacionalizimit të rreth 1200 hektarëve që ishin në pronësi të Teqesë duke e kthyer këtë kompleks në pronësi të shtetit të atëhershëm, Ish Republikës Federative të Jugosllavisë. Që atëherë e deri më sot, dy dekada nga pavarësimi i Maqedonisë dhe pluralizmi politik e fetar, Teqeja Arabati Baba ende nuk ka një pronar. Shteti i e posedon në letër, por jo edhe fizikisht, pasi nga konflikti i vitit 2001 aty u mbyll edhe restoranti i vetëm “Teteks” që ishte hapur pas nacionalizimit që i ishte bërë Teqesë. Por edhe përkundër faktit që shteti nuk mund ti fusë duart përsëri në këtë Teqe, ata nuk heqin dorë nga posedimi formalo-juridik. E duke pritur pronarin e vërtetë juridik që do të mund ti dilte zot këtij monumenti të rëndësishëm kulturor e historik, Teqeja Arabati Baba ka filluar tanimë të “lodhet” e të rrënohet. Objekti në të cilin ndodhet edhe varri i Sersem Ali Dede dhe shumë objekte të tjera janë rrënuar në mungesë të restaurimit, ndërsa konakët dhe objektet e tjera i ka mbuluar pluhuri dhe myshku po për të njëjtën arsye, nuk ka një dorë që ti shpëtojë. Drejtuesit e Komunitetit Bektashian në Maqedoni posedojnë vetëm një pjesë nga i gjithë kompleksi i Teqesë së Tetovës. Gjatë një vizite në këtë kompleks nga ekipi i gazetës KOHA, që u prit edhe nga Haxhi Dede Edmond Brahimaj, tanimë kryegjysh i Kryegjyshatës Botërore me seli në Tiranë dhe nga Arben Sulejmani, personi i emëruar në krye të gjyshatës së Maqedonisë, si dhe pjesëtarët e tjerë të Teqesë. Të rrethuar nga fotografi dhe piktura me motive orientale, kryesisht të tarikatit bektashian, nikoqirët mbanin afër vetes edhe një grumbull dokumentesh të cilat i kishin grumbulluar nga golgota mëse dhjetëvjeçare në përpjekje për të denacionalizuar pronën që u ishte marrë nga ish sistemi komunist. Sistemi i tanishëm, sipas rrëfimit të vetë drejtuesit e komunitetit bektashian u ka shkaktuar atyre edhe më tepër lodhje dhe telashe duke i endur nga një sportel në tjetrin, nga një gjykatë në tjetrën dhe në fund duke i lënë duar zbrazur. Kësaj radhe loja ishte luajtur në mënyrë më tinëzare. Haxhi Baba Edmond Brahimaj thotë se shteti i Maqedonisë luan një lojë të shpifur. Prona e Teqesë mbahet peng i regjistrimit të Komunitetit Bektashian, për të cilin në vitin 2007 – shteti i kishte rënë pishman pasi i kishte rënë ndërmend se duke mos regjistruar këtë komunitet, atyre do ta kishte më lehtë t’ua mohojë edhe pronësinë. “Në vitin 2007, Qeveria na çregjistroi nga regjistrimi që kishim bërë në vitin 2006 falë angazhimit të PDSH-së, e cila ishte në Qeveri në atë kohë. Tani kishin nxjerrë dy mënyra të reja për regjistrim të komuniteteve fetare, regjistrohen komunitetet që ishin regjistruar para vitit 1998 dhe mënyra e dytë ishte përmes procesit gjyqësor. Por edhe përmes procesit gjyqësor ne kaluam të gjitha instancat në Maqedoni – Gjykatën Themelore, Apelin dhe atë Supreme dhe nuk patëm rezultat”, sqaron Baba Edmond Brahimaj. Pasi nuk kishin figuruar në periudhën para vitit 1998, drejtuesit e Teqesë së Tetovës kishin qenë të detyruar që ti qasen procedurës gjyqësore. Por aty, gjyqësia e Maqedonisë kishte shkaktuar një lëmsh të vërtetë me përgjigjet që ju ishin dhënë, gjithmonë si arsye për përgjigjen negative. Më e rrezikshmja, sipas Arben Sulejmanit, personit të autorizuar nga Baba Edmond Brahimaj, si drejtues i Teqesë, ishte përgjigja me të cilën atyre u ishte kërkuar të heqin dorë pikërisht nga Teqeja e Tetovës. Nëse do të pranonin këtë ‘kusht’, do të regjistroheshin si komunitet, ndërsa 1200 hektarët e kompleksit të Teqesë Arabati do ti ngeleshin përfundimisht shtetit. “Një herë na thanë se nuk ka një regjistër ku do të na regjistronin, as ne si kuptuam. Pastaj na kërkuan që të ndërrojmë adresën e selisë dhe nuk na pranonin Teqenë e Tetovës”, sqaron Sulejmani. Përveç këtyre dy arsyeve, arsyeja e tretë që ishte plasuar në opinion kishte qenë shtetësia e Baba Edmond Brahimajt, i cili është nga Shqipëria, ndërsa nga i ndjeri Haxhi dede Reshat Bardhi ishte emëruar si gjysh i Gjyshatës së Maqedonisë. Për të evituar këtë arsye, Brahimaj kishte emëruar doktorin e shkencave të historisë, Arben Sulejmani si drejtues të Teqesë së Tetovës me qëllim që të vazhdojë procedura e regjistrimit dhe rikthimit të pronës. Por Sulejmani thotë se edhe në këtë pikë vetë shteti kishte qenë kontradiktor, pasi dy herë më parë – në dy shkresa zyrtare me vulë kishte njohur de fakto edhe me dokument komunitetin bektashian dhe Baba Edmond Brahimajn si drejtues të komunitetit. “Edhe përkundër lojës diplomatike që bënin me opinionin se gjoja Baba Edmond Brahimaj nuk ka shtetësi, vetë Qeveria është ajo që zyrtarisht dhe me vulë ka dhënë pëlqimin që Edmond Brahimaj mund të ushtrojë detyrën e drejtuesit të komunitetit Bektashian në Maqedoni. Pra edhe kjo arsye atyre ju bie në ujë”, thotë Sulejmani. Pasi kishin shterur të gjitha rrugët juridike në Maqedoni, drejtuesit e komunitetit bektashian në Maqedoni i janë drejtuar Gjykatës evropiane për liritë dhe të drejtat e njeriut në Strasburg. Atje kanë ngritur tre padi që kanë të bëjnë me mospranimin e komunitetit, njohjen e vazhdimësisë dhe diskriminimin dhe mosnjohjen e të drejtave të individit dhe njëherësh përgjegjësia e shtetit që nuk merr në mbrojtje pjesëtarët e këtij komuniteti. Si argument kryesor, thotë Arben Sulejmani, ata kanë vendimin e ish sistemit komunist për ekspropreimin e parcelës së Teqesë. “Në ekspropreimin që është bërë nga viti 1947-1957 në të gjitha dokumentet zyrtare të asaj kohe thuhet se 1200 hektarë i merren Arabati Baba Teqesë. Dhe ne nuk kërkojmë asgjë më shumë, por kjo parcelë ti kthehet pronarit që figurën në ato dokumente, pra Teqesë tonë”, thotë Sulejmani.
Zjarri mbi Teqenë nuk “dogji” këmbënguljen
Persona deri më tani të panjohur për autoritetet zyrtare, katër vite më parë kishin tentuar të djegin Teqenë Arabati Baba dhe për “habi”, objekt i sulmit kishte qenë pikërisht zyra e Baba Edmond Brahimajt ku ndodhen edhe dokumentet zyrtare dhe tapitë e Teqesë. Tanimë kryegjyshi i Kryegjyshatës Botërore Bektashiane me seli në Tiranë, Haxhi Dede Edmond Brahimaj, thotë se ka dyshimet e tij për sulmuesit e Teqesë, por ai nuk e ka ndërmend të qërojë hesape personale me ta. Edhe sulmuesit, sipas tij, janë në shërbim të shtetit përderisa këta të fundit nuk e zbardhin rastin, por lënë hapësirë për dhunë dhe hakmarrje, sipas tij, mes muslimanëve dhe shqiptarëve. “Ata që dëmtojnë pronën tonë janë në njëfarë mënyre në shërbim të shtetit qoftë edhe pa vetëdije. Ne nuk e kemi ndërmend të merremi me askënd, aq më pak me shqiptarët dhe muslimanët. Komuniteti bektashian nuk do të jetë shembull i dhunës, por vetëm shembull i paqes, dashurisë dhe do të respektojë ligjet qofshin edhe ata në dëm të komunitetit bektashian”, thotë Brahimaj.
Xhamia sunite në oborrin e Teqesë
Përballë selisë së Komunitetit Bektashian që ndodhet në kompleksin e Teqesë Arabati, në të njëjtin oborr tanimë ndodhet edhe një xhami sunite. Pa minare, por me një faltore të adaptuar për faljen e pesë vakteve sipas ritit sunit, shqiptarët musliman i drejton në këtë xhami një hoxhë i deleguar nga Bashkësia Fetare Islame e Maqedonisë. Ndërkaq Komuniteti Bektashian edhe përkundër ekzistimit të shumë informatave për një kontest me BFI-në, thonë se me këta të fundit nuk kanë asnjë problem. Me BFI-në jemi të njëjtë në besim, por të ndarë në administratë. Jemi të afërt dhe me llogari të pastra, thotë Arben Sulejmani, përgjegjësi i Teqesë së Tetovës. “Ne jemi musliman dhe vëllezërit tanë sunit janë musliman, ne kemi profet Muhamedin a.s. ata kanë profetin e njëjtë, si ne edhe ata lexojnë Kur’an. Por neve na dallon tarikati që është një nga katër shtyllat e islamit (sheriati, tarikati, marifeti dhe hakikati). Ne i kemi punët e pastra me BFI-në dhe jemi të ndarë në aspektin administrativ. Ne kemi baba, dervish, ndërsa komuniteti suni ka hoxhë, muezin, ne kemi teqetë dhe ata kanë xhamitë”, thotë Sulejmani.
BFI: Teqeja dhe bektashinjtë, pjesë e jona
Nga ana tjetër, edhe Bashkësia Fetare Islame e Maqedonisë i ka dalë zot pronësisë së kompleksit Arabati Baba Teqe. Ashtu si drejtuesit bektashian, edhe BFI thotë se posedon dokumente (tapi) me të cilat dëshmon se e gjithë prona është marrë nga ata dhe atyre duhet t’ju kthehet. “BFI është i vetmi subjekt juridik që përfaqëson muslimanët në Maqedoni dhe për të njëjtin kemi tapi (të vitit 1929) por edhe më herët, si dhe vakëfname të vet ndërtuesit, por edhe vetë shteti e nacionalizoi atë nga BFI e ish Jugosllavisë. Procedura e kthimit të Arabatit është zgjatur shumë, pa ndonjë arsye konkrete, mirëpo ne arritëm që të njëjtën me vendim të shkallës së parë, ta kthejmë në pronësi të Myftinisë së Tetovës. Ndaj këtij vendimi është ankuar Avokati i Shtetit, besoj ju kujtohet ajo loja e ping-pongut. Kështu luan shteti me ne. Organ i shtetit na e kthen në pronësi, organ i shtetit ankohet. Mirëpo, edhe përkundër ankesave nga Avokati i Shtetit, e drejta është me ne dhe shumë shpejt Arabati do të bëhet pronësi e vakëfit, në fakt pronësi e BFI së Maqedonisë”, shprehet Driton Dikena, udhëheqës i shërbimit të vakëfit të BFI-së. Ai thotë se një pjesë e madhe e pronës së Teqesë tani edhe defakto është në menaxhim të BFI-së, ndërsa besimtarëve bektashian u është lënë një pjesë që shërben për kryerjen e riteve të tyre. Dikena madje thotë se BFI nuk i pengon pjesëtarët e tarikatit bektashian që të kryejnë ritualet e tyre fetare. Por çdo kush tjetër që do të pretendonte se i takon Arabati si kompleks, Dikena thotë se do të binte ndesh qoftë me Amanetin e vakëflënësit (ndërtuesit të teqesë Sersem Ali Dede), por edhe me Kushtetutën e BFI, ngase në Maqedoni i vetmi subjekt juridik që mund të pranojë vakëf është BFI dhe askush tjetër. “Bektashizmi është pjesë e pandarë e islamit që me paraqitjen e tij si tarikat dhe si të tillë i trajtojmë, si pjesë e jona. Çdokush që do të dëshironte ose do të provonte të sjell një situatë ndryshe , do ti ngjante atij hapit kur tenton që thoin ta ndash nga mishi”, deklaron Dikena, udhëheqës i shërbimit të vakëfit në BFI.
*E dergoi per Diellin, Mynyr Nazifi, suportues I VATRES, qe nga viti 1972
Tregim i dhimbshëm nga QKUK
Më mirë do të ishte të emërohet nga një zëvendës minister se sa nga dy dhe ato para derdhën në Klinikën Onkologjike, në të cilën pacientët janë të shtrënguar që vetë t’i sigurojnë barnat që janë shumë të shtrënjta/
Shkruan: XHAVIT ÇITAKU/
Sa keq. Për më tepër e dhimbshme. Shumë e dhimbshme. Pos sëmundjes këtë dhimbje edhe më shumë po ua shton shteti dhe institucionet përkatëse, të cilat nuk po janë në gjendje që një kërkesë elementare t’ia plotësoj qytetarit të saj në momentin më të vështirë të jetës së tij. Nuk ka mundësi apo nuk ka vullnet për t’iu dalë në ndihmë të sëmurëve rëndë që i ka kapluar kanceri. Vërtetë është tregim i dhimbshëm gjithë ai informacion që delë nga Klinika Onkologjike e QKUK: gjatë tërë vitit të kaluar pacientët janë përballur me mungesën e ilaqeve për të bërë terapin e domosdoshme për ta izoluar eventualisht shtimin e mëtejm të kësaj sëmundjeje vdekje prurëse.
Për darka, dreka e lukse tjera mjete ka sa të duash
Në mungesë të barnave në këtë Klinikë pacientët ishin të shtrënguar që ato t’i sigurojnë vetë, të cilat faktikisht mund t’i blej vetëm ai që i ka punët mirë ekonomikisht. Ndërkaq, të tjerët duhet të futën në borxhe apo edhe të shesin tokë e shtazët shtëpiake për të siguruar barnat që ua cakton mjeku përkatës. Pa këto barna është e pamundshme që të zhvillohet terapia e domosdoshme për ta izoluar sado pak apo edhe eventualisht për ta shëruar këtë sëmundje, së cilës fatkeqësisht u janë nënshtruar një numër i madh i pacientëve.
Drejtuesit e kësaj klinike më të drejtë fajin ia hudhin Ministrisë së Shëndetësisë e cila nuk ka ndarë mjete sipas kërkesave reale për furnizim. Dhe ç’është edhe më keq personeli thekson se ky trend i keq, përkatësisht i kësaj gjendjeje do të vazhdoj edhe gjatë këtij viti. Derisa këta pacientë vuajnë nga kjo sëmundje e rëndë kanerogjene dhe mungesën e parave për të siguruar barnat, në anën tjetër qeveritarët tanë për dreka, darka e lukse tjera kishin mjete sa të duash. Po ashtu, sipas disa informacioneve merret vesh se emërimi i dy zëvëndësminstrave për çdo ministri qeverisë do t’i kushtoj vetëm për të ardhura personale mbi 11 milion euro po aq sa i nevojitën Klinikës Onkologjike. Së këndejmi, më mirë është që ato mjete të derdhën për nevojat emergjente që ka ky institucion shëndetësor në mënyrë që kjo barrë e rëndë që iu është ngarkuar pacientëve jo vetëm të sëmundjeve koncerogjene të zgjidhet njëherë e mirë. Me një fjalë, nëse ka vullnet e dëshirë për të zgjidhur këtë problem të madh, mjetet mund të gjenden në çdo kohë. Ndryshe, një shtet që nuk është në gjendje të kujdeset për shëndetin e qytetarëve të saj, ai nuk mund të quhet shtet në kuptimin e plotë të fjalës.
Ndikimi i Kishës greke në Shqipëri përbën rrezik Kombtar
Nga Aurel Dasareti, USA/
Akoma nuk kam hequr dorë nga mendimi se kam diçka të rëndësishme dhe origjinale për të shprehur. Nëse rrugët tona janë të ndryshme nuk mund të përpilojmë plane të përbashkëta. Një hartë udhëzuese nuk është e mjaftueshme si prijë për veprimin; shqiptari ka nevojë edhe për një pikësynim që i thotë se ku të shkoj.
***
Përfaqësuesit e vërtetë ortodoks shqiptarë argumentojnë se:
Janullatos është agjent i Shërbimit Informativ kombëtar grek
Ndikimi i Kishës greke në Shqipëri është më i rrezikshëm se ai islamik
Ndikimi i Kishës greke në Shqipëri përbën rrezik shumë më të madh se ai islamik sepse ajo mbështetet dhe udhëhiqet nga një shtet që ka jo vetëm pretendime territoriale në Shqipërinë e Jugut, por që po punon për të ndryshuar rrjedhën e historisë së ortodoksisë shqiptare. Ajo është 100 vjet luftë për të veçuar Vorio-Epirin dhe për t’ia bashkangjitur shtetit grek. Kësaj i shërben edhe Kryepeshkopi Anastas Janullatosi. Shteti grek dhe kisha greke janë një, dhe këto 100 vjet kanë thurur lloj-lloj planesh për të aneksuar Jugun e Shqipërisë. Qëllimi i tyre është që të gjithë ortodoksët shqiptarë, të quhen ortodoksë grekë. Autonomia e Kishës Ortodokse Shqiptare humbi me ardhjen e Janullatosit në Shqipëri 1992, duke ngritur një principatë greke brenda shtetit shqiptar. Së pari, njerëzit që ai ka afruar janë mbeturina prej maskarenjsh. Ai ka mbështetur dhe mban rreth vetes njerëz pa principe, pa identitet, të shitur, antishqiptarë. Përse Janullatos dëshiron të vdes në Shqipëri? Po punon që ai të bëhet shenjtor në Shqipëri, që eshtrat e tij përfundimisht të prehen në tokën shqiptare dhe ai të shpallet martir i shenjtë i Kishës Ortodokse, që është filial i Kishës greke. Kjo do të thotë të falsifikosh historinë. Është investuar në botimin e veprave të tij, duke e zëvendësuar bibliotekën e Fan Nolit me atë të Janullatosit.
Indiferentizmi i politikës shqiptare dhe i akademikëve shqiptarë i ka hapur rrugë këtij përçudnimi. Politika shqiptare është e kapur jo vetëm nga kisha greke, por dhe shteti grek.
Janullatos domosdoshmërish të abdikoj dhe kreun e kësaj kishe ta marrë ndonjë prift legjitim me gjak shqiptari.
***
Misioni sekret i këshilltarit të Janullatosit dhe anëtari i këshillit të ortodoksëve të Shqipërisë, komunistit dhe ateistit Pirro Prifti është:
të ndihmoj mumien ateist Janullatos në tjetërsimin e Kombit tonë nëpërmjet përçarjes, prishjes së harmonisë dhe bashkëjetesës fetare midis vëllezërve të një gjaku, të një gjuhe, të një kulture: myslimanë, bektashinj, katolikë, ortodoks dhe protestantë që dallojnë vetëm nga formaliteti se Zotit i falen ndryshe.
konvertimi me dhunë të shqiptarëve myslimanë në ortodoksi, ose dëbimi i tyre për në Turqi.
unifikimin e katolikëve me ortodoksinë
ortodoksizimin e Shqipërisë, historisë dhe heronjve të saj – në ritin ortodoks grek etj.
***
Pirro Prifti është një nga personalitetet më komplekse, më të çmendur dhe të çuditshëm që ndonjëherë kanë ushtruar propagandë dhe spiunim politik në Shqipëri – në favor të Shërbimeve Sekrete të boshtit pan-ortodoks Athinë-Moskë-Beograd. (Spiunazh është mbledhje informacionesh nga burimet e hapura dhe të mbyllura të kryera në fshehtësi. Vëzhgimi bëhet në mënyra të ndryshme dhe nga shumë subjekte. Spiunazhi bëhet nga shtetet, nëpërmes kompanive dhe organizatave të të gjitha llojeve dhe nga individët).
***
Pushtetari i botës së civilizuar, punët dhe përgjegjësitë që i ngarkohen i merr me seriozitet të jashtëzakonshëm. Në botën shqiptare ndodhë e kundërta, është krijuar një zbrazëti rreth e rrotull nesh. Nga natyra nuk e duroj gënjeshtrën prandaj edhe angazhimi im modest në kërkim të së vërtetës, të kontribuoj për të vënë çështjen shqiptare brenda kornizave kontrolluese.
Verifikimi i pikëpamjeve është me rëndësi edhe për letrat që i botojmë në internet, e jo t`ia futim kot. Nëse kalemxhinjtë mendojnë se janë në ballë të lojës, duhet të informojnë popullatën ku na çalon puna, të mësojmë ku të kërkojmë pengesën.
Përfaqësuesve fals ortodoks: Pirro Prifti, Vangjel Dule, Panajot Barka, Elsa Ballauri, Thoma Miço…nuk duhet t`u jepet terren propagandimi në mediume. Domosdoshmërish t`i largojmë nga loja sa më shpejt duke i hedhur në koshin e plehrave. Kjo sepse përveç tjerash i gënjejnë vëllezërit tanë ortodoks me doktrina të bazuara në superioritetin e rremë racor grek.
A është jo-tolerancë për të mbrojtur qenien, atdheun, kulturën tënde? Dhe a duhet ne të toleromë ata që nuk na tolerojnë?
***
Nevojtarët shqiptarë nuk duhet të pranojnë të mbeten skllevër i biznesit të maskarenjve. Raca shqiptare është zot dhe jo skllav. Shqiptari duhet të filloj ta njoh veten si njeri të suksesit; të mposhti frikën e fatkeqësisë që mund të sjellë zgjimi nga gjumi i tepruar.
***
Situatat që lypsen njohur prej nesh para se të marrim vendimet tona në të vërtetë ndikohen nga këto vendime. Ekziston një dallim midis shpresave të njerëzve në ngjarje dhe rezultatit real të atyre ngjarjeve. Nganjëherë ky dallim është kaq i vogël saqë mund të mos përfillet, por në raste të tjera ai është aq i madh saqë bëhet faktor me rëndësi në përcaktimin e rrjedhës së ngjarjeve.
Është e lehtë të besosh se çfarëdo që ti mbron përfaqëson të vërtetën përfundimtare. Më vështirë është të mbrohet një formë organizimi shoqëror që bazohet në njohjen e mundësisë se mund të jesh i gabuar. Duhet ta pranojmë se e vërteta përfundimtare është e paarritshme. Kjo kërkon shumë kohë sepse për të arritur deri tek ajo njeriu domosdoshmërish të kalojë nëpër argumente të pakontestueshme. Por koha rrjedh e ikën shpejtë, sidomos kur diskutojmë me kryelakrat që nuk argumentojnë por menjëherë me budallallëqe qëllojnë. Nëse edhe ne shqiptarët duam një shoqëri të lirë dhe demokratike, duhet të jemi në gjendje që më përpara ta fitojmë atë duke eliminuar nga karrigia mafiozët. Dhe, pastaj duhet të jemi të përgatitur për ta mbrojtur, sepse ajo do të ishte si një e mirë e përgjithshme, së cilës domosdoshmërish t`i nënshtrohen interesat e individit.
***
Kafshët e egra mishngrënëse, në mungesë të mjeteve më të avancuara, përcaktojnë territorin e tyre duke pshurrur në drunjtë përqark. Dhe, mjerë për kafshët tjera që guxojnë të shkelin në pronën e tyre. Ndërkaq ne, as që kemi përcaktuar kufijtë, as që dimë se ku gjenden dhe as që mbrojmë oborrin tonë nga ardhacakët e paftuar që na kolonizojnë gjithnjë e më tepër, por si kozmopolitë budallenj, edhe pse vetë gjendemi nën robëri, për hatër të “vëllezërve të fesë” luftojmë për Siri, Serbi, Turqi, Rusi e Greqi.
***
Shqipërisë natyrale i nevojitet një ide e shëndosh me prijës të shëndosh për të nxitur dhe përforcuar ndjenjat patriotike, atdhedashurinë, për ta frymëzuar Kombin në krijimin e një forme organizimi shoqëror që garanton obligimet dhe të drejtat e barabarta të çdo qytetari.
A mos po luftojë për një ëndërr të parealizueshme?
Ne tani jemi në një situatë të paqëndrueshme ku fuqitë e mëdha të tilla si Rusia dhe Kina sfidon SHBA-n dhe Evropën dhe vlerat e saj. Prandaj, domosdoshmërish të konsolidojmë radhët tona.
Nëse duhet t’i përmbahemi terminologjisë ushtarake, kundërshtari që beson se ka pushtuar një pozicion të rëndësishëm në luftën kundër palës rivale, nuk është i interesuar të bëjë kompromis por e përdor këtë pozicion si pikënisje për të pushtuar një pozicion të ri. (, *Ekspert i shkencave ushtarake-psikologjike (dasaretiaurel@yahoo.com.au)
O B J E K S I O N E MBI “PROJEKTET E MEDHA NE FUSHEN E GJEOLOGJISE SHQIPTARE
(Intervista e gjeologut të nderuar, dr. prof.Irakli Premti publikuar nga gazetari Albert Zholi me 26 dhjetor 2014 te gazeta Dielli – NewYork dhe datë 24 dhjetor te gazeta Telegraf ( Tuneli i Orikumit duhet ndërtuar…)/
SHKRUAN:Ing.gjeolog Zef Toska, Modena-Itali/
E lexova me kënaqësi dhe vemendje intervistën e mësipërme dhe se si, më rilindi shpresa që mendimet e pasqyruara nga dr.prof. Premti dhe të vazhduara në këtë shkrim, ndoshta mund të bëhen shkak për nje nismë të re në zhvillimet e gjeologjisë shqiptare në përputhje me ato përmasa qe siguron nëntoka e jonë e pasur me rezerva të mëdha industriale të mineraleve të dobishem
a. metalifere : bakrit, kromit, hekurit, polimetalëve, boksitëve, argjilave boksite e refraktare…etj.
b. .jometaloreve : mermereve të larmishëm, silicorëve për metalurgji, gurëve gjysëm të çmueshem (kuarcitëve radialorezore me zbukurime fantastike shumëngjyrëshe)…etj.
c. rezervat e naftës dhe gazit; me mundësi reale përespektive projektuese dhe realizuese drejtë ndërhyrjeve të reja në fushën e kerkimit dhe të zbulimit si në tokë ashtu edhe në detë.
Duhet pranuar pa mëdyshje se historia e suksesshëme e zhvillimeve të bazuara në kritere shkencore e gjeologjisë shqiptare pat qenë realizuar (me vuejtje e sakrifica, djersën dhe e gjakun e punëtorve e specialistëve) gjate 40 viteve të periudhës se eger diktatoriale komuniste duke patur mbështetjën dhe ndihmën e Bashkimit Sovjetik dhe më vonë të Kinës.
Fillimisht punimet në stil të gjërë qenë mbeshtetur në studimet më të vjetra të kryera kryesisht nga austro-hungarezët në zë; Nopça, Nowak, Zuber etj. Realizohej kështu parimi Leninist i zhvillimit të ekonomisë që përcaktonte si prioritet ndërtimin e industrisë së rëndë e cila do ti paraprinte të gjitha veprimtarive të tjera të ekonomisë duke u bazuar në Sektorin e Gjeologjisë dhe Minierave.
Metodat e zgjedhura për të realizuar këtë zhvillim qenë me të vertetë të ashpra, por në të njëjtën kohë heroike për ato që i zbatuan. Punëtorët e gjeologjisë dhe të minierave; minatorët, sondistët e të tjerët, u paguan sa për një copë bukë dhe patën një trajtim mizerabel gjatë realizimit të punimeve. Nuk dëshiroj që të zgjatem në këtë pikë, sepse brezat e rinjë e kanë të vështirë që të kuptojnë, kurse të vjetrit mund të ndihen edhe të lodhur duke i përsëritur dhe, tashmë heshtin në pleqërinë e tyre….Unë që po shkruaj këto rreshta, jam dëshmitar i gjallë për sa më sipër, pasi jetova dhe punova me pasion për 30 vite në ekspeditat e rilevim kërkim – zbulimit në zonat gjeotektonike të Alpeve, Cukalit, Mirditës, dhe Krujës (Budva). Por në të njëjtën kohë dëshiroj të theksoj se askush, sado i ndjekur politikisht apo desident i regjimit komunist që të jetë, nuk mund të mohojë realizimet dhe sukseset e mëdha të gjeologjisë të asaj periudhe diktatoriale, qe populli e përmbysi në mënyrë unanime në vitin 1991.
Në ‘Arshivën Qendrore të Gjeologjise Tiranë’ ruhen veprat (Raportet Gjeologjike) të gjeologëve më të aftë. Ato vepra para depozitimit të tyre në Arshivë, janë mbrojtur, shqyrtuar dhe aprovuar nga ‘Këshilli i Lartë Shkencor’ i Ministrisë së asaj kohe. Nga shumë e shumë vepra shkencore me vlerë mund të seleksionohen e të grupohen, si të radhës së parë, për të ia prezentuar shoqërive të huaja të interesuara për të investuar në shfrytëzimin e mineraleve (të mirënjohur në hollësi ne sasi dhe cilesi), dhe që “flejne” në qetësi. Ato rezerva te kalkuluara shkencërisht, mund ti ofrohen e ti prezentohen enteve të njohura financiare për të siguruar mbeshtetje financiare për të kryer zbulimet në vendburimet egzistuese si dhe nxjerrjen e mineralit përkatës ( bakër, krom, hekuri etj). Për kujtesë, në Arshivë ndodhen edhe Raportet e mia të punimeve të kërkim-rilevimeve gjeologjike në shkallën 1: 10.000 për gjetjen e bakrit dhe të mineraleve të tjerë shoqërues të realizuara gjate viteve 1963 – 1967, ku jepen rekomandimet si dhe punimet paraprake të kërkimit në tërësine e ‘Zonës Mirdita’, për zbulimin dhe përgjithësimin e ligjesisë së përhapjes së bakrit në strukturën e vullkanogjeneve të zonës ku qenë konkretizuar vendburimet e njohura të ‘Tuçi verior’, Palaj – Karmë, Fushë Bardhë-Palucë, Qafës së Malit etj. Po kështu ndodhen në Arshivë edhe rezultatet e punimeve shumë vjeçare ne zonat e Alpeve, Cukalit, Krujës që i përkasin viteve 1968-1991. Në Raportet voluminoze dhe e hartat e shumta në shkallën 1:50.000, 1:25.000, 1:10.000 dhe anekset e tjerë ilustrues, ku pasqyrohen plotësisht rezultatet e arritura të gjetjës për të parën herë në Alpet shqiptare të boksiteve, argjilave fraktare (të përdorura me sukses në prodhimet e porcelanit në Fabrikën e Tiranës), polimetaleve, mermereve, etj. Më pas, (në vitet 1977-80; 81-85) i komanduar pranë Institutit të Kërkimeve e Projektimeve të Gjeologjisë dhe në Ndërmarrjen Gjeologjike të Tiranës, dorëzova edhe dy vepra shkencore në Arshivë me tituj; “Mbi kerkimet e boksiteve e mineraleve të tjerë në zonën e Alpeve Shqiptare’ dhe ‘Boksitet e Shqiperise’ ; me autor S.Guranjaku, Z.Toska. Mendoj modestisht,se Raportet më sipër permendur, mund të vlejne që të shfrytezohen per trajtimin e disa minerale në të ardhmen…
Që nga viti 1991 e sot, jetoj jashtë atëdheut dhe nuk njihem aspak me gjëndjen e sotme të sektorit të gjeologjisë. Në qëndrime disa ditore në Tirane dhe Shkodër, në biseda me pak miq gjeologë të moshës time, pata kuptuar se sektori i gjeologjisë nuk kishte bërë asnjë progres ; përkundrazi, me keqardhje hetova se gjeologjia e mirëfilltë, me të cilën kishim punuar dikur, në keto 20 vite demokracije ishte reduktuar krejtësisht. Dy tre gjeologë-zyrtar sherbenin në çdo Qark të Shqiperise duke ndihmuar të interesuarit me ndonjë copë harte për territoret mbi të cilët ndertohesh… ! Nga ky degradim total i mungesës së financimeve, si nga shteti ashtu edhe nga privatët, as që mund të mendohej për ndonjë projekt kerkimi, zbulimi apo shfrytezimi te mineraleve apo të sektorëve të tjere ‘naftë-gaz’ si dhe ujrave të pijshëm të cilët natyrisht kërkojnë investime kolosale.
1-Duke ju referuar materialit të dr.prof.I.Premti, pyetjes : “në strukturën organizative çfarë i sugjeroni Qeverisë? aprovoj mendimin që për organizimin të marrim shëmbullin e vendeve të tjera të KSH-së : në formën e “Shoqatës”, por kjo në vendin tonë mbetet në kuadrin e ‘Gjeoalba’ duke qenë organ shtetëror ; në njëkohë që çdo shoqatë në vendet europiane lindë nga nje organizim privat. Kjo kontradiktë tepër e rëndësishme qëndron në faktin që ‘Gjeoalbës’ i ndrrojmë formalisht veç emërin dhe jo përmbajtjen, që të quhet ‘Shoqatë’.
2-Po kështu edhe për shoqatën e fizikanëve dhe të gjeofizikanëve të cilët nuk janë specialistë privatë e të pavarur, por realizojnë vetëm punime sipas një programi shtetëror, pra nuk mund të grupohen formalisht në një shoqatë!?
3-Kur shoqatat nuk veprojnë nën ndikimin e shtetit, por janë vetëadministruese, punëtorët dhe specialistët, pa ndikim, zgjedhin ‘Këshillin Drejtues Shkencor’ i cili përcakton e përpunon tematikat shkencore e më pas rezultatet e arritura i publikon në Buletinin e Shoqatës.
Për sa më sipër (1,2,3) duhet të arrihet që shoqatat të kenë organizim privat, duke e lënë shtetin që të nderhyjë vetëm në dhënien e drejtimeve themelore të zhvillimit të ekonomise. Për këtë shteti mund të përfaqësohet me një hallkë madhore, psh. me anën e një zv.ministri që mund të mbulojë të gjithë sektoret që i përkasin fushës ku vepron shoqata. Për mendimin tim, hallkat e tjera burokratike që propozohen në këtë material, krijojne vetëm pengesa serioze në zhvillimet bashkëkohore të sektorëve të gjeologjisë, dhe hidrokarbureve. Lidhur me organizimin privat të tenderimeve për shoqëritë e huaja e vendore, mendoj që gjithçka do të arrihej nëpërmjet një komunikimi transparent në bazë të një juridiksioni ad-hoc të përpiluar. Ndryshe hallkat e panevojshme shtetërore shndërrohen në elementë korruptivë. Shkurt, jam për një privatizim të thellë të sektoreve, siç i kanë gjithë vendet e përparuara në botë.
Për komisionet qe propozohen mendoj :
-Fillimisht Ministria e Drejtësisë duhet të formulojë “legjislacionin” e domosdoshem që rregullon, kontrollon, siguron dhe miraton marrëveshjet e duhura për të garantuar investimet e shoqërive private. Për më tepër del e domosdoshme që të krijohet nji “situatë” e qarte për palët që kontratojnë ; keto masa serioze pa tjetër sigurojnë hyrjen e investimet e huaja në Shqipëri.
-Ministria e Punës duhet të kontraktojë për sigurimin e garantimin e fuqisë punëtore të specializuar e jo per shoqëritë e huaja dhe vëndore.
– Konsideroj urgjente krijimin e një organi qendror për Komisionin e Planifikimit në të cilin të marrin pjesë specialistet më të shquar e më me pervojë të fushave të gjeologjisë, sizmikës, mineraleve, naftës, gazit, ujit të cilët do të angazhohen për funksionimin e kritereve për zbatimin e funksionimin e ligjeve minerare e ato gjeologjike, të kërkimeve e zbulimeve gjeologjike…
-E gjykoj të drejtë ngrijtjen e një Instituti të Naftës dhe Gazit në Fier si një institucion i rëndësishëm dhe i veçantë i ndarë nga sektoret e gjeologjisë dhe minierave.
-Problemi i ujit te pijshem është më i kapshëm e më i qartë. Ato që parashtrohen në materialin e publikuar i gjej të pranueshme e të mbështetura plotësisht. Edhe për këtë ndërmarrje gjigande të sigurimit të ujit pijshëm për popullsinë si dhe për eksport, mendoj që zgjidhjet të futen në rrugën e privatizimeve të çdo sektori.
-Interesimi i Shoqërisë Hidrogjeologjike Kanadezo-Amerikane Alsca Water(A.W.W.) për marrjen e ujit të pijshëm nëndetar (qe shkon dëm në detë) me shtrirje nga Vlora deri në Butrint kërkon një rinderhyrje për ta bërë realitet at projekt me shumë fitime per vendin tone. ( Nuk e kuptoj tërheqien e A.W.W nga interesimi fillestar, përse ?)
-Kërkimet e naftës dhe të gazit në të ardhmen duhen fuqizuar, duke i paraprire me punime gjeofizike detare të cilat lidhen me problemet e ‘Shelfit’ detar dhe atyre në kontinent. Nuk jam i sigurtë në se A.G.I.P-It. ka realizuar ndonjë shpim strukturale ne zonen “italoide” në detë të hapur përballë gjirit të Vlorës? Në se po, bëhet urgjente dialogimi për shkembimin e të dhenave për t’u njohur me rezultatet. Në të ardhmen duhet të provokohet zyrtarisht një takim me specialistët e A.G.I.P – it si dhe me ato greke për të shkëmbyer idetë dhe për të propozuar një bashkëpunim tre palësh me synim aplikimin e një projekti të përbashkët.
Për të mirën e vendit tonë dhe të shqiptarëve aq të varfër dhe aq të vuajtur, shpresoj se këto mendime modeste për të ardhmen do të mund të shohin rrugën e realizimit duke ndjekur një koncept, si të thuash, ‘ revolucionar’ : “sa më shumë privatizime, sa më shumë konkurrencë, sa me pak shtet, aq më tepër fitim!”
Së fundi mendoj, që në përespektivën bashkëkohore, në kuadrin e një krize të thellë ekonomike dhe egzistenciale del detyrë që të veprohet me guxim per nje organizim te ri të sektoreve duke gjetur rrugë të reja të cilat do të mundësojnë ndërthurjën e iniciativave pozitive të së kaluarës me eksperiencën e vakët që rezulton në këto ’20 vite të gjeologjisë në demokraci’ (e cila nuk i dha asnjë drejtim cilësor e zhvillim progresiv sektorëve të gjeologjisë).
Bëj thirrje që në plan të parë të konsiderohet ‘Politika Mjedisore’, çdo projekt i sektorëve të trajtuar më lart të studjohet e të përpilohet duke konsideruar “barbarizmat”që mund të shkaktojnë punimet në sektorët e naftë-gazit, gjeologji e miniera, vershimet e ujrave nentokesore të cilat ndotin e helmojnë mjedisin ku jetojnë dhe punojnë forcat njerëzore.
Mos të harrojmë se çdo ide apo projekt, se çdo e mirë materiale e krijuar nga ato, arrihet vetëm nëpërmjet punës, pasionit, optimizmit dhe atdhedashurisë të masës së madhe të njerëzve që dëshirojnë të jetojnë më mirë sot dhe më të sigurtë neser…
Ing.gjeolog Zef Toska
Modena –It. Datë 06.01.2015
- « Previous Page
- 1
- …
- 846
- 847
- 848
- 849
- 850
- …
- 971
- Next Page »