Gazeta “Dielli” – Organ zyrtar i Federatës Pan-Shqiptare të Amerikës Vatra, fton bizneset shqiptare në Amerikë e Kanada, Shqipëri e Kosovë, shoqata, organizata patriotike e kulturore, individë të ndryshëm, vatranët, abonentët, komunitetin dhe dashamirësit e “Diellit” e “Vatrës” rreth hapsirave të margetingut në gazette.

Çmimet për publikim të njoftimeve, urimeve, reklamave, mesazheve sensibilizuese, botimeve specifike, shpalljeve të ndryshme në gazetë do të jenë si më poshtë: 

Për gazetën në print:

1 Faqe me ngjyra – 600 Usd

½  Faqes me ngjyra – 400 Usd

¼ Faqes me ngjyra – 250 Usd

1 Faqe pa ngjyra – 400 Usd

½  Faqes pa ngjyra – 300 Usd

¼ Faqes pa ngjyra – 200 Usd

Për gazetën online:

1 Reklamë mujore = 500 Usd

15 ditë = 300 Usd

Gazeta “Dielli” fton të gjithë patriotët shqiptarë në Amerikë, Kanada e më gjërë, organizatat, shoqatat, grupimet atdhetare, shkollat shqipe, shoqëritë kulturore, klubet patriotike, rrjetin e bizneseve në mërgatë e mëmëdhe që ti vijnë edhe më afë komunitetit shqiptar nëpërmjet reklamimit në gazetën “Dielli”.

Të gjitha njoftimet duhet të dërgohen në adresën elektronike zyrtare të gazetës “Dielli”: gazetadielli@gmail.com   dhe pagesat përkatëse të postohen në Adresën e Vatrës: 2437 Southern Blvd, The Bronx, NY 10458.

Mirënjohje dhe falenderim të përzemërt për të gjithë ata që do i bashkohen kësaj fushate reklamimi e mbështetjeje ndaj gazetës “Dielli”.

Për çdo informacion kontaktoni Arkëtarin e Federatës “Vatra” z.Besim Malota cel.+12034557167.

RESPEKTE DHE NDERIME

Shqipëria xhevahir i ri në Mesdhe…

Shqipëria, e lënë në hije prej fqinjëve të saj më të famshëm mesdhetarë, po del si një destinacion i ri për udhëtarët që kërkojnë bukuri të paprekur, histori të pasur dhe kulturë të gjallë. Vija bregdetare e vendit, që shtrihet përgjatë deteve Adriatik dhe Jon, mburret me plazhe të pacenuara, qytete të këndshme dhe një përzierje unike të ndikimeve historike. Në vitet e fundit, qytetet bregdetare shqiptare kanë parë një rritje të konsiderueshme të turizmit, duke tërhequr vizitorë nga e gjithë bota.

Zbulimi i Perlave të Rivierës Shqiptare

Riviera Shqiptare,ka një shtrirje mahnitëse e vijës bregdetare përgjatë detit Adriatic dheJon ,dhe është në zemër të këtij bumi turistik. Qytetet si Saranda, Himara dhe Dhërmi janë bërë destinacione të njohura për ujërat e tyre të kristalta, plazhet me rërë të bardhë dhe peizazhet piktoreske. Saranda , shpesh konsideruar si porta hyrëse e Rivierës Shqiptare, është një qytet i gjallë që ofron një përzierje të relaksimit dhe aventurës. Vizitorët mund të eksplorojnë rrënojat antike të Butrintit, një vend i trashëgimisë botërore të UNESCO-s, ose të marrin një traget të shkurtër për në ishullin grek të Korfuzit. Jeta e natës së gjallë e Sarandës, shëtitoret buzë detit dhe kuzhina lokale shtojnë atraksionin e saj. Himara është një destinacion më i vogël dhe më i qetë që tërheq vizitorët me plazhet e saj të qeta dhe bukurinë tradicionale. Qyteti është i rrethuar nga male dramatike, duke ofruar mundësi për ecje dhe eksplorim të gjireve të fshehta. Kalaja mesjetare e Himarës dhe kalaja historike e Ali Pashë Tepelenës afër ofrojnë pamje të së kaluarës së pasur të rajonit.

Dhermi është i njohur për plazhet e tij mahnitëse dhe festivalet e gjalla verore. Qyteti tërheq një turmë më të re, veçanërisht gjatë sezonit të pikut, me festat e tij në plazh, festivalet muzikore dhe aktivitetet në natyrë. Ujërat me ngjyrë të kaltër të plazhit të Dhërmiut dhe kanioni i afërt i Gjipesë janë pika kryesore për dashamirësit e natyrës.

Bukuria e Qyteteve Bregdetare Veriore

Bregu verior i Shqipërisë gjithashtu ka atraksionet e veta. Vlora, ku takohen detet Adriatik dhe Jon, është një qytet historik me monumente kulturore të rëndësishme. Monumenti i Pavarësisë, Muzeu i Pavarësisë dhe kalaja e Llogarasë afër, që ofron pamje mahnitëse, janë vende që duhet vizituar.

Shkodra , afër kufirit me Malin e Zi, është një qytet tjetër që po fiton popullaritet. I njohur si kryeqyteti kulturor i Shqipërisë, Shkodra ofron një përzierje të historisë, artit dhe bukurisë natyrore. Kalaja e Rozafës, që ofron pamje panoramike dhe një pasqyrim në të kaluarën e pasur të rajonit, është një vend që duhet vizituar.

Faktorët që Ndikojnë në Rritjen e Turizmit

Disa faktorë kontribuojnë në rritjen e turizmit në qytetet bregdetare shqiptare:

1. Bukuria Natyrale: Vija bregdetare e Shqipërisë është relativisht e paprekur, duke ofruar vizitorëve një përvojë autentike mesdhetare.

Peizazhet e ndryshme, nga plazhet deri te malet, i përshtaten interesave të ndryshme.

2. Përballueshmëria: Krahasuar me vendet fqinje, Shqipëria ofron mundësi më të përballueshme për udhëtim. Akomodimi, ushqimi dhe aktivitetet janë buxhetore, duke e bërë atë një destinacion tërheqës për udhëtarët që kërkojnë vlerë.

3. Pasuria Kulturore: Historia e vendit pasqyrohet në arkitekturën, kuzhinën dhe traditat e tij. Vizitorët mund të përjetojnë një përzierje të ndikimeve greke, romake, osmane dhe shqiptare, duke shtuar thellësi në përvojën e tyre të udhëtimit.

4. Përmirësimi i Infrastrukturës: Investimet e fundit në infrastrukturë, duke përfshirë rrugët, aeroportet dhe shërbimet e mikpritjes, kanë bërë që udhëtimi në dhe brenda Shqipërisë të jetë më i përshtatshëm.

5. Mikpritja e Ngrohtë: Shqiptarët janë të njohur për mikpritjen dhe miqësinë e tyre ndaj turistëve. Atmosfera e mirëseardhjes përmirëson përvojën e përgjithshme të udhëtimit.

Zhvillimi i Turizmit të Qëndrueshëm

Deri sa turizmi po rritet, gjithnjë ka një përpjekje të vetëdijshme për të promovuar praktika të qëndrueshme dhe për të ruajtur bukurinë natyrore dhe trashëgiminë kulturore të qyteteve bregdetare të Shqipërisë. Iniciativat përfshijnë mbrojtjen e mjediseve detare, promovimin e akomodimeve miqësore me mjedisin dhe përfshirjen e komuniteteve lokale në zhvillimin e turizmit.

Duke Parë Përpara

E ardhmja e turizmit në qytetet bregdetare shqiptare duket premtuese. Me investime të vazhdueshme në infrastrukturë, marketing dhe praktika të qëndrueshme, Shqipëria është e vendosur të bëhet një destinacion i lartë mesdhetar. Deri sa më shumë udhëtarë po zbulojnë perlat e fshehura përgjatë bregdetit shqiptar, reputacioni i vendit si një vend që duhet vizituar do të vazhdojë të rritet.

Në përfundim, qytetet bregdetare të Shqipërisë ofrojnë një përzierje unike të bukurisë natyrore, pasurisë kulturore dhe përballueshmërisë, duke i bërë ato një zgjedhje gjithnjë e më të njohur për udhëtarët që kërkojnë një përvojë mesdhetare të ndryshme. Qoftë plazhet e gjalla të Rivierës apo bukuria historike e bregdetit verior, Shqipëria ka diçka për çdo udhëtar.

Nga Shaban Zenuni

Luan Rama/

Pas botimit në shqip, dje doli nga shtypi dhe versioni në frëngjisht i librit historik «Udhëtimi i mbramë i Eugène dhe Hélène Pittard në Shqipëri. Gjenevë – Tiranë. Në gjurmët e Kryqit të Kuq shqiptar në Gjenevë» i publicistit dhe studjuesit Kudret Isaj.

Një vit pas botimit të librit shqip në Tiranë në vitin 2023, shtëpia botuese «Les Livres Rama» në ditët e mesit të korrikut të vitit 2024 vuri në duart e lexuesve dhe kulturëdashësve zviceranë, francezë dhe frankofonë librin e studjuesit Kudret Isaj me titull: «Udhëtimi i mbramë i Eugène dhe Hélène Pittard në Shqipëri». Botimi i këtij libri në gjuhën e Molierit është një përpjekje për të kthyer një pjesë të borxhit moral që shqiptarët i kanë Zvicrës, Gjenevës dhe qytetarëve zviceranë në të gjithë territorin helvetik.

Ky botim është gjithashtu një shprehje mirënjohjeje e autorit dhe e studjuesit Kudret Isaj ndaj institucioneve kulturore dhe shkencore helvetike si dhe ndaj miqve zviceranë, të cilët e kanë ndihmuar dhe kanë bashkëpunuar pandërprerë me të për 15 vjet me rradhë duke e mbështetur moralisht dhe intelektualisht dhe duke i besuar ëndrrës së tij të kahershme për të arritur tek kjo ditë e bukur që Eugène dhe Hélène Pittard të flasin shqip dhe frengjisht. Nëpërmjet faqeve të këtij libri, në të cilin historia e marrëdhënieve të hershme ndërmjet dy vendeve tona mëton të ketë herë herë qasjen e një proze poetike, herë herë qasjen e narracionit të një romani, mbështetur fuqimisht në rigorozitetin e burimeve autentike arkivore, lexuesit frankofonë shqiptarë dhe lexuesit zviceranë, francezë dhe belgë do të kenë mundësinë të shfletojnë faqe të panjohura më parë për t’u njohur kësisoj me rrënjet e miqësisë së vjetër midis kombit shqiptar dhe Konfederatës Zvicerane.

Botimi i këtij libri voluminoz prej 1000 faqesh kushtuar Eugène dhe Helene Pittard (Noëlle Roger) dhe lidhjeve të ngushta vëllazërore midis dy vendeve tona përbën gjithashtu një befasi të bukur dhe një dhuratë të çmuar që iu bëhet qytetarëve të Republikës dhe kantonit të Gjenevës dhe përgjithësisht të gjithë qytetarëve zviceranë. Ky libër u botua frengjisht në sajë të mbështetjes financiare të familjes Pittard në Gjenevë si dhe të Ambasadës zvicerane në Tiranë. Një meritë të veçantë i duhet njohur përkthyeses së njohur dhe të talentuar Rina Cela Grasset, e cila e ka përkthyer dorëshkrimin e autorit Kudret Isaj frëngjisht që në vitin 2020. Falenderimet më të ngrohta u takojnë gjithashtu të gjithë tipografëve të shtypshkronjës Emal në Tiranë dhe drejtorit të saj zotit Astrit Muça.

Duke iu referuar librit, si botues theksoj se : « Gjatë qëndrimit në Shqipëri dhe në Zvicër në fillim të viteve 20-të të shekullit të XX-të Prof Eugène Pittard dha një kontribut të rëndësishëm në vendosjen e themeleve të shtetit të ri dhe të brishtë shqiptar duke mbrojtur me konseguencë tërësinë territoriale të Shqipërisë dhe duke paraqitur në kancelaritë e Gjenevës dhe të Parisit argumente të pakundërshtueshme historike dhe politike që Gjirokastra dhe Korça të mbeteshin brenda kufijve të shtetit shqiptar. Pritja e përzemërt që i bëri populli i Gjirokastrës në shenjë falenderimi në vitin 1921, Prof Eugène Pittard dhe bashkëshortes së tij Helene, ka mbetur e fiksuar në memorien dhe në zemrën e tyre, si dhe në celuloidin e fotografive. Qëndrimin konseguent të Prof Eugene Pittard ndaj çështjes shqiptare e dëshmon edhe një fakt tjetër kuptimplotë, të cilin po e zbulojmë më poshtë. Prof Eugène Pittard, i zgjedhur President i komitetit Zvicër -Shqipëri, i cili e kishte selinë e tij në Gjenevë, ndërmori në vitet 1945 -1946 një fushatë grumbullimi ndihmash dhe ilaçesh kundër malarjes për fëmijët e sëmurë shqiptarë, gjë që e realizoi me ndihmën e përfaqësuesve të Komitetit Ndërkombëtar të Kryqit të kuq në Shqipëri. Prof Eugène Pittard i shoqëruar nga bashkëshortja e tij Helene Pittard e njohur me pseudonimin Noëlle Roger në harkun kohor gusht -tetor 1921 kreu një vizitë në Shqipëri. Duke patur kontakte të ngushta me Komitetin Ndërkombëtar të Kryqit të kuq në Gjenevë dhe duke patur përkrahjen dhe mbështetjen e një grupi intelektualësh patriotë tiranas, duke patur mbështetjen e disa përfaqësuesve të bashkisë dhe të prefekturës si dhe të krerëve të të tre komuniteteve fetare, Prof Eugène Pittard iu bëri thirrje pjesëmarrësve të një tubimi të mbledhur në kryeqytetin e Shqipërisë në Tiranë që kishte ardhur ora të formohej Kryqi i Kuq shqiptar, i cili u pagëzua dhe u miratua me shumicë votash në 4 tetor të vitit 1921 në një vend me 70 % të popullsisë myslimane. Ata burra që në 4 tetor 1921 formuan në Tiranë Kryqin e Kuq shqiptar ishin mëmëdhetarë të vërtetë, sepse patën largpamësinë dhe qartësinë të mos e ngatërrojnë Kryqin me fenë, duke menduar dhe besuar që atë ditë Shqipëria kishte hedhur një hap të sigurtë drejt Europës së vjetër. Në fillim të vitit 1924, në Shqipërinë e veriut kishte pllakosur zia e bukës dhe jeta e qindra malësorëve dhe fëmijëve të tyre ishte vënë në rrezik dhe ndodhej në kufijtë e mbijetesës biologjike.

Në fillim të muajit mars, Lidhja e Kombeve në Gjenevë e ngarkoi Profesor Eugène Pittard me misionin e të deleguarit të saj për të mbledhur e administruar fondet dhe për të furnizuar me misër popullsinë e skamur të veriut të Shqipërisë. Prof Eugène Pittard i shoqëruar nga bashkëshortja dhe bashkëpunëtorja e tij e palodhur Helene Pittard (Noëlle Roger) në ditët e para të prillit të vitit 1924 u nis në Shkodër «në frontin e tij të luftës» dhe u takua me përfaqësuesit e autoriteteve lokale, të cilat i vunë në dispozicion listën e mijëra familjeve që kërkonin ndihmë nga malësia e Shkodrës, e Lezhës, e Mirditës, e Kukësit dhe e Pukës. Megjithëse Eugène dhe Helene Pittard mund t’i a shpërndante misrin banorëve të vobektë para hotel Europës në Shkodër, ata u ngjitën pa asnjë mëdyshje me dëshirën e tyre në disa fshatra të largëta në malet me dëborë për t’i takuar dhe përshëndoshur malësorët në shtëpitë e tyre të varfra dhe për të parë me sy, nëse nënat dhe gratë shkodrane kishin miell në magje për fëmijët e tyre. Prof Eugène Pittard luajti rolin e koordinatorit të veprimeve dhe të marrëveshjeve të nënshkruara midis qeverisë shqiptare, autoriteteve lokale dhe konsujve të konsullatave të huaja të akredituara në qytetin e Shkodrës. Do të mbeten të paharruara skenat apoliptike kur Prof Eugène Pittard priste në portin e vogël të Shëngjinit ditën dhe natën, në dëborë, në ngricë dhe në shi anijet e ngarkuara me misër të dërguara nga Lidhja e Kombeve në Gjenevë që prisnin urdhërin e tij të shkarkoheshin në breg. Kjo është njëra anë e çështjes. Ana tjetër dramatike ka të bëjë me gjendjen e vështirë shpirtërore të Eugène Pittard dhe përpjekjet e tij për të ruajtur të paprekur dhe për të mbrojtur kontigjentet me misër të dërguara nga Lidhja e Kombeve nga sulmet e kontrabandistëve të rrugës. Kurorëzimi me sukses i operacionit gjashtëmujor të Lidhjes së Kombeve në Shqipëri, i cili zuri fill në muajin mars dhe përfundoi në fund të muajit gusht 1924, dokumentohet me një telegram, nëpërmjet të cilit, ministri i jashtëm i Shqipërisë, Sulejman Delvina në emër të qeverisë shqiptare dhe të popullit shqiptar i shpreh falenderimet dhe mirënjohjen më të thellë, Lidhjes së Kombeve në Gjenevë. Duke shkruar për kontributin shkencor të Prof Eugène Pittard për shqiptarët nuk mund të mos ndalemi tek shqiptarët e Dobruzhës në Rumani, të cilët ai i njohu dhe i takoi për herë të parë në vitin 1899. Në vitin 1902, ai do të botonte një artikull shkencor për karakteristikat e tyre antropologjike në një revistë të Universitetit të Bukureshtit. Në vazhdën e viteve krahas artikujve shkencorë që Prof Eugene Pittard botonte për antropologjinë e Shqipërisë në revista zvicerane dhe franceze, një rëndësi të veçantë kanë studimet e thelluara të tij në këtë fushë të botuara në veprat e tij voluminoze shkencore Popujt e Ballkanit botuar në vitin 1920 dhe në veprën tjetër Racat dhe Historia botuar në Paris në vitin 1924. Gjatë udhëtimit të tij në Shqipëri në vitin 1921, i shoqëruar nga bashkëshortja e tij Helene Pittard (Noëlle Roger) prof Eugène Pittard bëri disa gërmime në një shpellë afër fshatit Tren të Korçës dhe zbuloi për herë të parë në Shqipëri periudhën neolitike. Këtë zbulim të rëndësishëm për Shqipërinë, ai ia bëri të njohur qarqeve akademike zvicerane duke botuar një artikull të pajisur me fotografi në një revistë shkencore të Universitetit të Gjenevës. Do të citojmë një fragment të shkurtër të një artikulli me titull : «Përmes Shqipërisë» që Eugene Pittard ka botuar në gazetën Journal de Genève në datën 12 shtator 1921.

I strongly condemn the recent assassination attempt on former President Donald Trump. Such acts of violence are utterly unacceptable and have no place in our society. Now is the time for unity. Let us rise above our differences, condemn violence in all its forms, and work together to build a more peaceful and prosperous future for all Americans.

---

---

Nga Aurenc Bebja*, Francë – 13 Korrik 2024

“Gazzetta di Venezia” ka botuar, të enjten e 3 tetorit 1929, në ballinë, intervistën ekskluzive asokohe me Rauf Ficon, Ministrin e Jashtëm të Shqipërisë, të cilën, Aurenc Bebja, nëpërmjet blogut të tij “Dars (Klos), Mat – Albania”, e ka sjellë për publikun shqiptar : 

Rilindja e Shqipërisë dhe miqësia e saj ndaj Italisë

Romë, 2 tetor.

Ministri i Jashtëm shqiptar Rauf Fico në një intervistë është shprehur i kënaqur për udhëtimin në Itali.

“Por përshtypja më e thellë – shtoi ai – ishte nga biseda me të nderuarin Musolinin. E gjithë bota tani e admiron vlerën e tij të lartë, universale, por kur flet me të të godet fort fuqia e gjeniut të tij, ndjen gjithë epërsinë e këtij njeriu që krijoi veten dhe më pas krijoi sërish Italinë. Ai është me të vërtetë një njeri i madh.

Ne vlerësojmë të gjithë vlerën që ka aleanca italiane për ne, por sot jemi më shumë krenarë për këtë aleancë, pasi kombi juaj ka si Duçe Musolinin. Populli ynë është padyshim ende prapa në qytetërim dhe kulturë. Faji duhet t’i atribuohet pothuajse ekskluzivisht sundimit turk. Nuk mund të gjendet asnjë gjurmë e këtij dominimi : megjithatë ai daton që nga dje. Romakët, megjithatë, që kaluan nëpër këtë tokë gati njëzet shekuj më parë, lanë gjurmë të pashlyeshme, të cilat sot ringjallen në realitetin e tempujve dhe në hirin artistik të statujave.

Por njerëzit tanë janë krenarë, kalorës dhe besnikë. Jemi xhelozë për pavarësinë tonë, por jemi besnikë ndaj miqësive që dinë ta respektojnë. Italia mundi t’i jepte miqësisë së saj formën që i përshtatej vërtet ndjenjave të popullit shqiptar. Shqipërisë i duhej një periudhë paqeje. Në këto pesë vjet gjatë të cilave, nën qeverisjen e mençur të Mbretit tonë të ri, ajo mundi ta kishte atë dhe bëri hapa gjigantë.

Do t’ju kujtoj vetëm se në vitin 1920 eksportet tona mezi arrinin dy milionë franga ari; sot ata janë afër 20 milionë. Përparimi i vrullshëm i Shqipërisë i detyrohet kryesisht punës së organizatorëve, të cilët Italia i dërgoi këtu në fusha të ndryshme të prodhimit dhe administrimit. Ne e kuptojmë se këta organizatorë japin një kontribut shumë efektiv për vendin tonë, me koston e sakrificave të dukshme personale, sepse ata prej nesh që e dinë, duke e përjetuar atë, shkallën e rehatisë dhe modernitetit që ka arritur jeta në Itali, mund të vlerësojmë se sa komoditete morale dhe materiale i privojnë vetes gjatë qëndrimit të tyre mes nesh. Por rezultatet janë aq lajkatare, aq të kënaqshme sa ia vlejnë sakrificat.”