Republika e Kosovës dhe Republika Demokratike e Timorit Lindor(Timor-Leste), nënshkruan marrëveshje për vendosjen e marrëdhënieve diplomatike.Marrëveshja u nënshkrua në New York, në ambientet e Misionit Permanent të Republikës Demokratike të Timorit Lindor pranë OKB-së.Në emër të Republikës së Kosovës marrëveshjen e nenshkroi Ambasadori Frymëzim Isufaj, Konsull i Përgjithshëm i Republikës së Kosovës në Nju Jork, ndërsa në emër të Republikës Demokratike të Timorit Lindor marrëveshjen e nënshkroi Ambasadori Karlito Nunes, Përfaqësues i Përhershëm i Timorit Lindor në OKB. Në komunikatën e përbashkët thuhet se Marrëdhëniet Diplomatike arrihen me qëllim të forcimit të bashkëpunimit mes dy vendeve në fusha të ndryshme, si në atë politike, ekonomike, tregtare, kulturore dhe në fusha të tjera me interes të përbashkët, sipas parimeve të Kartës së OKB-së dhe normave të së Drejtës Ndërkombëtare.Po ashtu, në të thuhet se vendosja e Marrëdhënieve Diplomatike përkon me interesin e të dy shteteve për forcimin e mëtejmë të paqes dhe sigurisë ndërkombëtare. Me nënshkrimin e marrëdhënieve diplomatike në mes të dy vendeve, Republika e Kosovës vazhdon forcimin e subjektivitetit të saj ndërkombëtar.Në këtë kohë të sfidave globale dhe agresionit me të cilin po perballet bota demokratike, forcimi i pozitës sonë diplomatike anëkënd botës është i një rëndësie të veçantë, prandaj Republika e Kosovës do të vazhdojë angazhimin e saj për të vendosur marrëdhënie diplomatike edhe me vende të tjera njohëse, për të forcuar marrëdhëniet bilaterale me interes të përbashkët.

Prishtinë, 21 mars 2022

Përkthimi jozyrtar

Gazetari: Përderisa po futemi në javën e katërt të pushtimit të Ukrainës nga Rusia, ekziston shqetësimi i përhapjes së konfliktit në Ballkanin Perëndimor. Bosnja dhe Hercegovina po përballet me një rigjallërim të tendencave secesioniste, kurse përpjekjet për normalizimin e marrëdhënieve ndërmjet Serbisë dhe Kosovës kanë ngecur viteve të fundit. Ishte viti 1999 kur forcat e NATO-s bombarduan Beogradin, kryeqytetin e Serbisë, për ta ndaluar spastrimin etnik që serbët po i shkaktonin shqiptarëve në Kosovë. Kësaj po i referohet shpesh presidenti rus Putin duke e justifikuar luftën në Ukrainë. Një nga liderët që është shprehur hapur kundër luftës në Ukrainë është Kryeministri i Kosovës, Albin Kurti. E kemi në lidhje të drejtpërdrejtë nga kryeqyteti, Prishtina. Kryeministër Kurti, sa të shqetësuar jeni që kriza në Ukrainë mund të përhapet në Ballkanin Perëndimor dhe në Kosovë?

Kryeministri Kurti: Mirëmëngjesi të gjithë dëgjuesve tuaj. Në të kaluarën Kremlini e përmendte Kosovën një herë në muaj, ndërsa tani po na përmend disa herë në javë, çdo të dytën ditë, dhe unë besoj që ata dëshirojnë ta keqinterpretojnë ndërhyrjen e NATO-s në Kosovë, që ishte për ta ndaluar gjenocidin, si përpjekje për ta justifikuar imperializmin e tyre, aspiratat e tyre hegjemoniste dhe së fundi pushtimin dhe agresionin e tyre ushtarak kundër Ukrainës. Ne që nga fillimi kemi shprehur admirimin dhe solidaritetin tonë me luftën çlirimtare të popullit ukrainas dhe kemi dënuar ashpër agresionin e Federatës Ruse ndaj Ukrainës, që ka qenë e paprovokuar dhe është absolutisht i pajustifikueshëm.

Gazetari: Po flet për një konflikt ushtarak të instiguar?

Kryeministri Kurti: Definitivisht. Serbia është shteti i vetëm në Rajon që nuk ka vendosur sanksione kundër Rusisë. Ata kanë lidhje të forta politike, ekonomike dhe ushtarake. Për shembull Gazprom-i zotëron 56% të industrisë së naftës në Serbi. 151 deputetë të parlamentit të Serbisë, mbi 60%, janë pjesë e grupit të miqësisë Rusi-Serbi, dhe gjithashtu Serbia ka 14 avionë luftarakë MIG-29 nga të cilët 8 janë donacione nga Bjellorusia dhe 6 nga Rusia. Serbia shpenzon pothuajse 3% të BPV-së në ushtri dhe kjo i bie dy herë më shumë se pesë vendet e tjera të Ballkanit Perëndimor së bashku. Pra ekziston një militarizim i Serbisë, e cila nuk e njeh Kosovën dhe e cila përmes Republika Srpska në Bosnje dhe Hercegovinë po përpiqet ta bëjë atë vend jofunksional, ta kthejë atë në një shtet të dështuar dhe në fund ta marrë atë në kontrollin e saj.

Gazetari: Kryeministër Kurti, këtu nuk e keni fjalën për aleanca historike, por po ndiheni të kërcënuar tani?

Kryeministri Kurti: Natyrisht, aleancat historike ekzistojnë, por gjithashtu janë ato lidhjet aktuale të forta dhe të gjera midis Beogradit dhe Kremlinit, dhe kjo është shumë shqetësuese sepse është në interesin e Kremlinit ta përhapë konfliktin diku tjetër, ta transferojë destabilizimin dhe pasigurinë në kontinentin evropian, në mënyrë që ta arrijë atë që në thelb Presidenti despotik Putin dëshiron, e që është Jalta 2, një tjetër Konferencë e Jaltës në të cilën ai do të ulej me Presidentin Biden. Unë jam shumë i bindur se Presidenti Putin nuk dëshiron të ulet dhe të negociojë me Presidentin Zelenski, në fakt ai dëshiron ta vrasë atë. Ai dëshiron të ulet me Presidentin Biden, dhe kjo është shumë shqetësuese sepse do të kërkoheshin kriza të tjera në kontinentin evropian ku ka mundësi të shkaktohet konflikt dhe luftë në mënyrë që ta copëtojnë Evropën ashtu siç bënë para më shumë se 70 viteve.

Gazetari: Kryeministër Kurti, është shumë e pazakontë ta dëgjosh një lider të zgjedhur, një kryeministër si ti, duke i thënë gjërat kaq qartë në radio. A mendoni se liderët e tjerë botërorë po ju dëgjojnë?

Kryeministri Kurti: Mendoj se po, por në të njëjtën kohë besoj që nuk duhet të jenë të vetë-mjaftueshëm për unitet dhe solidaritet të demokracive perëndimore. Ne duhet ta forcojmë këtë unitet dhe duhet të solidarizohemi në mënyrë aktive. Ne duhet t’i ofrojmë të gjithë ndihmën popullit ukrainas, por në të njëjtën kohë nuk duhet ta tolerojmë asnjë lloj neutraliteti në këtë konflikt. Nuk është e mundur të jesh neutral në mes të zjarrit dhe zjarrfikësit. Është thelbësore tani të bashkohemi dhe të jemi aktiv në solidaritet me Ukrainën, por në të njëjtën kohë të gjitha vendet në Evropë të cilat nuk e dënojnë ashpër dhe nuk vendosin sanksione ndaj Federatës Ruse duhet t’i shohim me shqetësim.

Gazetari: Nga Rusia ka akuza se Kosova po dërgon luftëtarë për të luftuar përkrah trupave ukrainase. A është e vërtetë?

Kryeministri Kurti: Asnjë qytetar nga Kosova nuk ka shkuar për të luftuar në Ukrainë. Ata po thonë lloj-lloj dezinformatash dhe pretendimesh të rreme sepse kjo është pjesë e luftës së tyre hibride. Pra, lufta hibride është plot gënjeshtra, plot narrativa të rreme dhe lufta hibride kthehet në luftë. E kemi parë me Ukrainën. Lufta hibride nuk e zëvendëson luftën, është vetëm faza përgatitore e saj, dhe ne duhet të shqetësohemi shumë për të gjitha këto akuza të rreme, sepse janë shenja paralajmëruese për atë që do të ndodhë më pas. Më lejoni t’ju rikujtoj se Presidenti Putin u bë Kryeministër i Federatës Ruse vetëm dy muaj pas çlirimit të Kosovës në vitin 1999, dhe gjithashtu disa muaj pas shpalljes së pavarësisë së Kosovës në shkurt 2008, ai aneksoi Osetinë e Jugut dhe Abkhazinë. Pra, Ballkani Perëndimor është në rrezik për shkak të mosdistancimit të Beogradit nga Kremlini.

Gazetari: E kam një pyetje, a duhet NATO të qëndrojë ashtu siç është për momentin, duke ndihmuar në aspektin logjistik por jo duke ndërhyrë, duke mos u futur në konflikt aktiv. A mendon që duhet të ketë një zonë ndalim-fluturimi?

Kryeministri Kurti: NATO ndaloi gjenocidin serb në Kosovë. 19 shtete u bashkuan për të ndaluar Kasapin e Ballkanit, Sllobodan Millosheviq, pasi ai veçse kreu gjenocid në Bosnje dhe Hercegovinë. Pra, ishte gjenocidi i dytë në kontinentin e Evropës pas Luftës së Dytë Botërore që e bëri NATO-n të ndërhynte. NATO, shtetet e NATO-s, populli i Evropës duhet ta ndihmojnë popullin ukrainas sepse ata po e mbrojnë të gjithë kontinentin.

Gazetari: A duhet të ketë zonë ndalim-fluturimi, po apo jo?

Kryeministri Kurti: NATO e di më së miri, por mendoj se kur i shihni popullin e Ukrainës duke vuajtur dhe në të njëjtën kohë avionët dhe artilerinë ruse duke i bombarduar civilët, nuk mendoj se ajo që po bëjmë aktualisht, përfshirë NATO-n, është e mjaftueshme.

Gazetari: Për Newsday foli Kryeministri i Kosovës, Albin Kurti.

Nga Matthew BRUNWASSER

Kur Shtjefen Kurti, një prift katolik 73-vjeçar u ekzekutua në vitin 1971 për kryerjen e një pagëzimi, autoritetet komuniste nuk u morën mundimin as të njoftonin familjen e tij. Vetëm vëllai i tij u përpoq për të mësuar fatin e tij.

“Mos u kthe më”- i tha një roje të vëllait. “Nuk do ketë më nevojë për këtë.”

Rreth 6000 shqiptarë u vranë nga qeveria apo agjentë të tij gjatë epokës komuniste. Ato janë klasifikuar si “zhdukje” në gjuhën e ligjit ndërkombëtar për të drejtat e njeriut.

Nga vendet e ish-bllokut lindor, Shqipëria kishte regjimin më të ashpër dhe më të izoluar. Enver Hoxha, një ndjekës i linjës së Stalinit, krijoi një aparat represiv që funksionon edhe pas vdekjes së tij në vitin 1985 deri në rënien e regjimit në 1991-shin.

Në një rajon ku drejtësi për krimet e periudhës komuniste mbetet e pakapshme, Shqipëria dallohet si një nga vendet e pakta ku është krijuar një institucion për të lehtësuar aksesin e qytetarëve në dosjet e tyre të policisë sekrete. Të njëjtën gjë kanë bërë edhe vende si Rumani dhe ish-Gjermani Lindore.

Kjo do të ndryshojë: Një komision i ri është ngarkuar me dosjet e Sigurimit të epokës komuniste, si dhe verifikimin e kandidatëve për poste publike, nëse kanë bashkëpunuar më makinerinë shtypëse të regjimit komunist.

Kryeministri Edi Rama, 52 vjeç, ka thënë se përpjekja e bërë si rezultati i një ligji të krijuar në vitin 2015 do të sigurojë shuarjen e spekulimeve në lidhje me faktin nëse zyrtarët e sotëm kanë përfituar apo jo nga lidhjet me epokën komuniste. Megjithatë kritikët thonë se masat nuk kanë substancë dhe janë projektuar kryesisht për të përmirësuar imazhin e Shqipërisë jashtë vendit. Ata vërejnë se shumica e fotografive janë shkatërruar kohë më parë dhe se nuk ka një proces të qartë për mënyrën sesi do merren me ish-bashkëpunëtorët.

Shqipëria, një vend i madh sa Massachusetts me tre milionë banorë, u anëtarësua në NATO në vitin 2009 dhe në vitin 2014 u bë anëtare për kandidate në Bashkimin Evropian. Por, ky vend i Ballkanit, kryesisht kodrinoro-malor, i cili fitoi pavarësinë nga kolapsi i Perandorisë Osmane një shekull më parë, është ende një nga më të varfrit në Evropë. Shumë shqiptarë kanë lënë vendin për të emigruar në vende si Italia, Greqia e Gjermania.

Sektori publik në Shqipëri funksionon aq ngadalë saqë pothuajse dy vjet pasi parlamenti miratoi ligjin për krijimin e komisionit të posaçëm, ai ende nuk ka filluar punën.

Të lodhur nga dekadat e pritjes për vendim e qeverisë, disa të afërm të viktimave kanë marrë situatën në dorë. Në vitin 2010, Nikolin Kurti, nipi i At Kurtit dhe një farmacist në pension, huazoi një buldozer dhe kaloi dy muaj duke zhvarrosur në mënyrë amatore varrin në periferi të Tiranës, në malin Dajt.

Zoti Kurti, 66 vjeç, tha se kishte zbuluar 21 skelete të vëna në qese të zeza plehrash të cilat i dërgoi në zyrën e prokurorisë së Tiranës, ku dhe ende ndodhen.

Ai pagoi testin e ADN-së për një skelet me kockë të deformuar në këmbë, pasi dyshonte se mund të ishte xhaxhai i tij, por rezultatet nuk përputheshin. Dy vjet më vonë, ai gjeti një dokument ku thuhej se trupi i ungjit të tij iu dha një universiteti mjekësor për autopsi nga studentët.

“Kjo mund të ketë ndodhur 25 vjet më parë”- ka thënë Kurti. “Shumë prej njerëzve që kanë ditur diçka për të, ose kanë vdekur, ose kanë harruar ose janë larguar nga Shqipëria.”

Zoti Kurti thotë gjithashtu se nuk ka në plan të kërkoj dosjen e tij të fshehtë në polici. “Ka kaluar shumë kohë, tani është e parëndësishme”- tregoi ai.

Kurti theksoi se Hajredin Fuga, prokuroi i cili nënshkroi urdhrin e ekzekutimit për xhaxhain e tij për veprën e “propagandës fetare” më vonë u bë një gjyqtar në Gjykatës Kushtetuese.

“Në qoftë se këto dokumente do ishin hapur në vitin 1992, ai kurrë nuk do ishte bërë gjykatës. (Gjykatësi Fuga vdiq në vitin 2012.)

Ligji i ri nuk e obligon qeverinë për të publikuar rezultatet e kërkimeve ose të hequr zyrtarë nga pushteti në qoftë se ata janë gjetur të kenë marrë pjesë në shtypjen e bërë në epokën komuniste.

“Hapja e dosjeve do të ndihmojë në luftën për të mos mohuar atë që ka ndodhur gjatë komunizmit”- thotë Gentjana Sula, ish-zëvendësministre e Mirëqenies Sociale, e cila drejton komisionin e ri.

Njerëzit thonë: “Komunizmi nuk ishte aq i keq. Kishte siguri dhe nuk kishte drogë e krime”- ka zonja Sula, 47 vjeç, gjyshi i të cilës ka vdekur të burg në vitin 1952 në moshën 45 vjeçare. “Njerëzit kanë tendencën për të harruar ose për të mohuar vuajtjet.”

Shumica e dosjeve të Sigurimit janë në arkivin e Ministrisë së Brendshme. Ish-drejtor i arkivit, Kastriot Dervishim 45 vjeç, tregon se nuk ka shpresë se do të nxirren materiale kuptimplota nga dosjet. Gjatë epokës komuniste 90% e dosjeve janë shkatërruar çdo pesë vjet si një praktikë rutinë. Ndërsa dosjet që konsideroheshin të rëndësishme për tu ruajtur shumica janë shkatërruar në periudhën pas komuniste nga zyrtarë që donin të mbronin veten duke fshirë provat e krimeve të tyre.

Dervishi vlerësoi se dokumentet e mbijetuar përbehen nga mostra të dosjeve të më vetëm 12 mijë apo pak më shumë bashkëpunëtorëve të Sigurimit- afërsisht 10% e totalit të tyre që kanë qenë nga viti 1994 deri në 1991-shin. Dhe shumica e tyre janë nga pjesë e hershme e kësaj periudhe.

“Njerëzit janë të interesuar vetëm në një gjë: Kush ishte bashkëpunëtor”- tha Dervishi. Sipas tij ata nuk do të gjejnë përgjigje për askënd që është është ende gjallë.

Një emër që shfaqet në listën e informatorëve nuk do të thotë se personi ka dëmtuar apo ndihmuar të dëmtohet dikush tjetër. Rreth gjysma e informatorëve që janë në listë nuk kanë dhënë ndonjë informacion të rëndësishëm.

Shumë ishin të detyruar të bashkëpunonin pasi i janë kanosur ose kërcënuar anëtarët e familjes së tyre.

“Shqipëria po kalon një ngadalshëm, hap-pas-hapi evolucionin drejt lënies pas të sa kaluarës”- thotë Henrikas Mickevicius, një anëtar i një grupi punë nga Kombet e Bashkuara. Ai është nga Lituani, vend i cili ka kaluar nga procesi i de-stalinizimit.

Josip Broz Tito, udhëheqësi i Jugosllavisë fqinjë, paraqiti një formë më liberale të socializmit pas prishjes më Stalinin në vitin 1948. Hoxha ndërpreu lidhjet me Moskën në vitin 1961 pasi akuzoi pasardhësin e Stalinit, Nukita Hrushovin, si tradhtar të parimeve Marksiste.

Dekada pas çmontimit të Stalinizmit, shqiptarët vazhduan të përfshirë në torturën dhe burgosje ose vrasjet deri në vitin ’91.

Përveç hapjes së dosjeve dhe kërkimit për bashkëpunëtoret, Shqipëria ka në plan të nënshkruaj një marrëveshje me Komisionin Ndërkombëtar për Personat e Zhdukur, me anë të së cilës do të hapet rruga për një përpjekje zyrtare për të gjetur dhe evidentuar eshtrat e të zhdukurve. Negociatat janë duke u zhvilluar për një projekt njëvjeçar në dy varreza në Ballsh dhe Dajt, ku eshtrat do të mblidhen dhe do të krahasohen me ADN-në e të mbijetuarve të viktimave.

Ky projekt i financuar nga Bashkimi Evropian, do të jetë përpjekja e parë zyrtare e Shqipërisë për të gjetur dhe indetifikuar të zhdukurit.

Bashkëpunimi kërkon një marrëveshje komplekse qeveritare ku do të përfshihen çështjet diplomatike, ligjore dhe shkencore; krijimin e një zinxhiri të kujdestarisë për prova fizike; dhe duke i lejuar aksesin në të dhënat konfidenciale të qeverisë e të mbijetuarve. Çdo faqe e rëndë është trajtuar si një skenë të mundshëm të krimit.

“Unë nuk jam optimist”, ka thënë Fatos Lubonja, 66 vjeç, i cili shkroi një biografi të 17 viteve të tij në burgjet komuniste dhe kampet e punës, pasi u dënuar për kritikat e bëra në një ditar privat që më pas u gjet nga policia sekrete.

1. Lubonja tha se në qoftë se qeveria me të vërtetë ka kërkuar një pajtimi me të kaluarën e saj, ajo mund të ketë ofruar amnisti për dëshmitarët, në shkëmbim të informacionit rreth ku ndodhen trupat që janë varrosur.

Në të kundërt, sipas Lubonjës, anëtarë të të dyja partive kryesore, socialistët e Ramës (Parti Komuniste e riemëruar) dhe demokratët anti-komunist, gjatë periudhës së komunizmit janë kompromentuar. Në vend që të përdoren dokumente si instrumente për të vendosur të drejtën, palët i kanë vendosur ato si arme shantazhi për të sulmuar kundërshtarët si bashkëpunëtor.

“Kjo është vetëm një luftë mes grupeve të banditëve që përdorin çdo armë kundër njëri-tjetrit”- shprehet Lubonja.

Përpjekjet mund të tërheqin qeveritë perëndimore, por llogaritë e së kaluarës duhet të vijnë nga vetë shqiptarët, tha ai.

“Në perëndim, ata i pëlqejnë këto terma, pasi duket sikur diçka pozitive po ndodh në vend”- tha Lubonja. “Turpi nuk duhet të vijë nga jashtë. Duhet të vijë nga populli.”

Marrë nga opinion.al

Don Lush Gjergji/

(25 – vjetori i vdekjes) 

JEZUSI  THËRRET 

“Dashuria më e madhe që ndokush mund ta tregojë është: ta japë jetën e vet për miqtë e vet. Ju jeni miqtë e mi nëse bëni çka ju urdhëroj unë. Nuk ju thërras më shërbëtorë, sepse shërbëtori nuk di çka bën zotëria i tij; unë ju quajta miq, sepse ju zbulova gjithçka që dëgjova prej Atit tim”.  

                                                                                         (Gjn 15, 13-15) 

“Thirrja është ftesë për të qenë tërësisht të Krishtit, me bindje se asgjë s’mund të na ndajë prej dashurisë së tij. Thirrja është një ftesë për të qenë gjithmonë të dashuruar në Zotin dhe për ta treguar këtë dashuri gjithmonë dhe gjithkund”.  

                                                                                             (Nëna Tereze) 

Shumë njerëz e përcillnin Jezusin në udhëtime të tija, në veprimtari dhe në takime, duke ecur pas tij hap në hap. Disa prej tyre ishin aq shumë të lidhur me Të, sa që kishin braktisur çdo gjë, vetëm për të qenë me Jezusin, për të qenë afër tij, për ta ndjekur për së afërmi, për ta dëgjuar, dashur dhe ndihmuar. Jezusi, për këta njerëz, ishte realiteti i ri, i madh, domosdoshëm, gjithçka. E këta ishin nxënësit e Jezusit. 

Bashkësia formohej nga dëgjimi  dhe përsiatja e fjalës, pastaj nga urata, dhe së fundi nga ftesa e Mësuesit, pranimi dhe zbatimi i kësaj thirrje me zemër dhe me jetë, me bashkëpunim miqësor, me vendosmëri dhe dashuri që i shtynte deri te martirizimi. 

Mes grupit të nxënësve të Jezusit, ai zgjodhi apostujt, si bashkëpunëtorët më të ngushtë për veprën e shëlbimit, dymbëdhjetë për t’i paraqitur dymbëdhjetë fiset e Izraelit. (krhs. Lk 6, 12-16) 

Në breg të liqenit ishte një mëngjes dhe ditë e rëndomtë, me shumë njerëz në lëvizje; mes tyre kishte edhe shumë peshkatarë. Edhe ata, si shumë të tjerë, shpresojnë në një ditë të mirë, Çka do të sjellë dita e re? Për disa, asgjë, përpos një dite dhe numri kalendarik, si ditë si çdo ditë tjetër, e mërzitshme, e lodhshme, e padobishme…Për të tjerët do të jetë dita e jetës, zgjedhjes, dërgimit. 

Ja përshkrimi i Shën Markut: “Ndërsa po kalonte bregut të Detit të Galilesë, Jezusi pa Simonin e Andreun, të vëllanë e  Simonit, duke gjuajtur peshk – ishin peshkatarë. Jezusi u tha: “Ejani pas meje e do t’ju bëj peshkatarë njerëzish”. Ata aty për aty i lanë rrjetat e shkuan pas tij. Si eci edhe pak, pa Jakobin e Zebedeut e të vëllanë e tij, Gjonin: ishin në lundër e po arnonin rrjetat. Menjëherë i thirri edhe ata. Ata lanë të atin e vet Zebedeun në lundër bashkë me meditës dhe shkuan pas tij.” (Mk 1, 16-20) 

Kjo është familja e re, ajo e Jezusit, që ka një qëllim të vetëm: dëshminë e dashurisë së Atit, ftesën e njerëzve për kthim, ndërrim, përmirësim me dashuri dhe me falje. 

Thirrja, zgjedhja lind nga miqësia me Jezusin, nga dashuria e tij për ne, nga mësimi dhe sjellja e tij e re. 

“Askush nuk mund të jetë mik më i mirë se Jezusi, sepse dashuria e tij është aq e përvujtë, aq e butë. Ai është gjithnjë besnik deri të dhurimi i jetës së tij për ne.” (Nëna Tereze) 

Nëse e lexojmë më vëmendje Ungjillin, hetojmë disa sjellje karakteristike të Jezusit në zgjedhjen e bashkëpunëtorëve të tij. 

Disa, pasi e kanë njohur për së afërmi Jezusin, pasi kanë nxjerrë ndonjë dhuratë, hir apo mrekulli, kanë dëshirë të shkojnë pas tij. Mirëpo, Jezusi nuk e pranon këtë propozim dhe dëshirë.  

Ja një shembull tipik dhe karakteristik: “Njeriu, prej të cilit dolën djajtë, i lutej ta merrte me vete, por Jezusi e përcolli me këto fjalë: “Kthehu në shtëpinë tënde – i tha – dhe trego gjithë çka bëri Hyji për ty.” Ai shkoi dhe tregoi anembanë qytetit çka bëri Jezusi për të.”  (Lk 8, 38-39) 

Dërgimi i njeriut të shëruar, është shumë e qartë dhe e përpiktë: dëshmia e veprave të Zotit! 

Disa ishin të ftuar prej Jezusit, mirëpo nuk ishin të gatshëm për t’i mohuar të gjitha, e për të jetuar dhe ecur pas Krishtit. Tipik ishte rasti i djaloshit të pasur, i cili, kishte jetë vërtet shembullore. Shi për këtë, Jezusi e deshi dhe e ftoi në përsosmëri, duke e vendosur atë në një sprovë mjaft të rëndë, një zgjidhje jetësore: ose Jezusin ose pasurinë.  

“Nëse do të jesh i përsosur, shko, shit çka ke, falja skamnorëve e ke për të pasur visar në qiell: pastaj eja e më ndiq mua!” (Mt 19, 21) 

Ishte kjo “prerje” e vendosur, zgjedhje themelore, vështirësi dhe vendim jetësor. Fatkeqësisht, mbizotëroi pasuria. “Por, kur djaloshi e dëgjoi këtë fjalë, shkoi i trishtuar, sepse kishte pasuri të mëdha.”  (Mt 19, 22) 

Djaloshi nuk kishte arritur ta kuptonte, pranonte dhe jetonte Jezusin si pasurinë më të madhe, të mirën e jetës dhe për jetë. Prandaj, për dashuri ndaj Tij, t’i braktiste të gjitha për t’i ndihmuar të varfëritë, si mjet dhe mundësi konkrete për t’u liruar nga robëria e pasurisë,  parakusht ky qenësor për të qenë, jetuar dhe vepruar me Jezusin dhe për Jezusin. 

“Atëherë Jezusi u tha nxënësve të vet: “Për të vërtetë po ju them: vështirë do të hyjë i pasuri në Mbretërinë e qiellit. Prapë po ju them: Është më lehtë të përshkohet devja nëpër vrimë të gjilpërës se i pasuri të hyjë në Mbretërinë e Hyjit.” (Mt 9, 23-24) 

Nëna Tereze duke shqyrtuar mungesën e thirrjeve meshtarake dhe rregulltare, thotë: “Mendoj se sot mungojnë thirrjet e shenjta në Kishë, apo janë të pakta, kjo kryesisht varet nga fakti që ka tepër pasuri, tepër mirëqenie, niveli i jetës është mjaft i lartë jo vetëm në familje, por edhe në bashkësitë rregulltare…Ne jemi vetëm laps i vogël në dorën e Zotit. Ai shkruan çka do nëpërmjet nesh”.  

Me një rast Nëna Tereze ma ka treguar këtë rast: “Në Kongregatën tonë, tashmë kemi motra nga viset e ndryshme të botës: edhe nga familjet e pasura dhe në mirëqenie. Kur vijnë tek ne, mbesin të kënaqura me jetën tonë. Unë shpesh i pyes: Përse doni të rrini me ne? Qartas, përgjigja e parë është: “Për Jezusin dhe pastaj për shkak të varfërisë tonë”. Ato më thonë kështu: “Nënë, ne duam ta kemi një pasuri të vetme, Jezusin, dhe jemi të lumtura se kemi gjetur Kongregatën që vërtet është e varfër dhe varet tërësisht nga Provania hyjnore.” 

Pasuria, vetvetiu është e mirë, nëse përdoret mirë. I riu nga ungjilli pati rastin për t’i ndihmuar të varfëritë, pastaj do ta kishte bërë edhe hapin vijues: ecjen pas Jezusit. Mirëpo fatkeqësisht nuk bëri ashtu. Kur pasuria bëhet qëllimi i jetës, njeriu e humb lirinë, dhe çka është edhe më keq, rrezikon ta humbin edhe shpirtin! 

Nga përvoja lind fjala e urtë popullore shqiptare e cila thotë kështu: “Pasuria është shërbëtor i mirë, por zotëri i keq”.  

Nëna Tereze thoshte kështu: “Thirrja ime e posaçme është për të varfëritë ndër më të varfër. Kjo gjë nuk ishte aspak e lehtë,,, Kisha nevojë për një kulm për t’i grumbulluar të braktisurit. Vendosa të kërkoja…Eca, eca pa ndërprerje deri te lodhja, aq sa s’kisha më fuqi. Atëherë e kuptova më mirë sa shumë vuajnë të varfëritë, gjithnjë në kërkim të strehimit, ushqimit, mjekimit, gjithçka. Kujtimi për mirëqenien dhe qetësinë  materiale që e kisha më parë në kuvendin e Motrave të Loretos, mu ka paraqitur si tundim. Atëherë jam lutur kështu: “Zoti im, për zgjidhje të lirë dhe për dashurinë Tënde, dua të mbesë këtu, për të bërë vullnetin Tënd, atë që Ti kërkon prej meje! 

Bashkësia ime, janë të varfrit. 

Siguria e tyre, është e imja.  

Shëndeti i tyre, është i imi. 

Shtëpia e re është shtëpia e të varfërve”.  

Duke folur për thirrjen e saj të dytë, apo siç thoshte ajo “thirrja në thirre”, më tha: 

“Ne jetojmë dhe punojmë për Zotin, nëpërmjet Kongregatës sonë, duke u munduar për t’ua dëshmuar atyre dashurinë e Zotit, sidomos atyre që vuajnë…Thirrja jonë është shenjtëria… Të gjithë e kemi për detyrë ta shërbejmë Zotin, aty ku jemi: në familje, në punë, në shkollë, në spitale, kudo.”  

Fjala është për thirrje humane dhe kristiane, për të gjithë ne, sipas përcaktimeve tona, por gjithnjë të ftuar në fe dhe në dashuri, që na mundëson shërbimi dhe flijimin ndaj të tjerëve. 

Si dikur në ungjill, ashtu edhe sot, Jezusi thërret: në jetë, në jetë me të tjerët dhe për të tjerët, në jetë me Zotin, me fe dhe me dashuri. Disa, nuk e dëgjojnë fare këtë thirrje, sepse nuk njohin aspak Jezusin. Të tjerët e dëgjojnë, pjesërisht edhe e njohin, mirëpo nuk ecin me të dhe pas tij, sepse nuk e duan. Vetëm një pakicë, fatkeqësisht, sot, pranojnë thirrje e Jezusit: jetojnë, dashurojnë dhe dëshmojnë Krishtin me jetë, me dëshmi dhe në përditshmëri.   

Mendo edhe ti: je i gjallë, shi për këtë je i ftuar në jetë. Je i pagëzuar, prandaj je i rilindur për jetën e re të fesë, për të jetuar në bashkësi me Zotin dhe me të afërmin. Do të mund të ishe i ftuar edhe për një hap më tutje, për përsosmëri, dhurim dhe flijim të plot ndaj Krishtit, Kishës, njeriut. 

Me thirrje plotësisht të pranuar dhe të zbatuar, Nëna Tereze i solli Kishës dhe botës kaq shumë të mira! Edhe ne mund të themi me siguri dhe gëzim të fesë së krishterë: Zoti është i pranishëm në botën tonë! Ai na do dhe na thërret. 

Prishtinë, 16 mars 2022             Radio Maria – Kosovë             Don Lush GJERGJI 

Prishtinë, 14 mars 2022

Vendosja e përkohshme në Kosovë e njësisë Policore të Specializuar Rezervë të forcës policore shumëkombëshe, Forca Evropiane e Xhandarmerisë (EUROGENDFOR), ishte tema e takimit ndërmjet Kryeministrit të Republikës së Kosovës, Albin Kurti me shefin e Misionit të Bashkimit Evropian për Sundimin e Ligjit (EULEX), Lars Gunnar Wigemark.

Kjo njësi e përbërë prej 92 pjesëtarëve nga Portugalia (42), Franca (28) dhe Italia (22),  që do të zbarkojë përkohësisht në Kosovë gjatë javëve në vijim, do të përforcojë kapacitetet e Njësisë Policore të Specializuar të EULEX-it (NjPS) dhe do të mbështesë EULEX-in për përmbushjen e detyrave, si reagues i dytë i sigurisë në Kosovë, nëse është e nevojshme, duke pasur parasysh mjedisin e sigurisë.

Në këtë takim të përbashkët me Ministrin e Punëve të Brendshme, Xhelal Sveçla dhe Drejtorin e Përgjithshëm të Policisë së Kosovës, Samedin Mehmeti, u bisedua edhe për situatën aktuale në Kosovë dhe për vazhdimin e bashkëpunimit ndërmjet institucioneve të Kosovës dhe misionit EULEX në fushën e sundimit të ligjit.

Kryeministri ritheksoi vendosmërinë e Qeverisë dhe përkushtimin institucional për të forcuar e avancuar sistemin e drejtësisë dhe luftën kundër krimit e korrupsionit.

Ndërsa z.Wigemark rikonfirmoi përkushtimin dhe gatishmërinë e misionit EULEX për vazhdimin e përkrahjes për institucionet për forcimin e rendit dhe ligjit në Kosovë dhe mbështetjes së stabilitetit të Kosovës dhe për të kontribuar në sigurinë e të gjitha komuniteteve në Kosovë.​