• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

KUR VDIQ GJON MILI, E PËRCOLLËN 3 SHQIPTARË, NE ISHIM 4

March 25, 2018 by dgreca

KUR VDIQ GJON MILI, E PËRCOLLËN 3 SHQIPTARË , KUR U SHFAQ DOKUMENTARI NE QUEENS, NE ISHIM 4!/

IMG_1601-“THE LIGHT”, DOKUMENTARI KUSHTUAR GJON MILIT U SHFAQ NË FESTIVALIN BOTËROR TË QUEENSIT/2 Dokumentari1 Light Mili Gjon ok2 Kaufman

–Një gjë është e sigurtë; dokumentari”The Light” e “ringjalli” Gjon Milin, por shqiptarët e Amerikës nuk e panë-ishin në gjumë! Flinin edhe pse shfaqja ishte në 1 pasdite..Sa keq!……/

Të shtunën, në ditën e parafundit të Festivalit Botëror të Filmit në Queens, New York, në një nga sallat e kompleksit madhështor të Studiove”Kaufman”(Parandset e Holliwood-it) u shfaq dokumentari i nominuar për cmim” The Light”, i cili i kushtohet mjeshtrit botëror të fotografisë, përdoruesit të parë të flashit elektronik, më 1937 ai realizoi fotografimin stroboskopik nga bashkëpunimi me  Edgerton;  ishte fotografi zyrtar i Revistës “LIFE”, artisti që fotografoi personalitete të famshme të kohës, i njohur për fotografimin të vizatimit me dritë të Pablo Pikaso, artisti që eksperimentoi edhe në fushën e filmimit, me filmin e tij “Jammin The Blues” në vitin 1944; fotografi që u bë i famshëm duke fotografuar “Yjet” e kohës në fushën e politikës- presidentë, artistë(Merlin Monro, Sofia Loren etj), sportistë, kërcimtarë, skandale të kohës, evenimente botërore, si Konferenca e Paqes në Paris(Përfshi dhe Enver Hoxhën më 1946 në Paris, regjimi i të cilit ia refzoi vizën që të vizitonte atdheun e Lindjes) etj.etj..

Po sa e njohin shqiptarët Gjon Milin?

Pak, fare pak. Një përpjekje për ta sjellë para opinionit shqiptar dhe atij botëror këtë figurë-gjeni, e kanë bërë një grup artistësh shqiptarë, me dokumentarin “Light”. Regjizorja Suela Bako dhe Yllka Gjollesha e kanë sjellë në qendër të opinionit botëror. THE LIGHT- Një dokumentar për të cilën u punua dy vite në arkivat e Bostonit,Parisit,New York-ut(përfshi dhe Vatrën)  dhe në redaksinë e revistës “Life”. Dokumentari , që u pëlqye e u vlerësuar shumë nga amerikanët- flet për jetën dhe karrierën profesionale të Gjon Milit, jetën e tij, kontaktet botërore, rrugëtimin artistic të mjeshtrit etj. Miq,Bashkëpuntor dhe ish-nxënës shfaqen në ekran dhe me superelativa vlerësojnë këtë gjeni të fotografisë, që çeli i pari shtigje të panjohura.

Fatkeqsisht shqiptarët, që janë disa mijëra vetëm në shtetin e Nju Jork-ut, madje vetëm sikur të kishin marrë pjesë në shfaqjen e dokumentarit në Festivalin Botëror të Filmit të Queensit, – shqiptarët e Queensit, do të ishte e mjaftushme për ta nderuar pas vdekjes mjeshtrin e madh. Mirëpo, edhe pse ishte e Shtunë, fundjavë, ditë pushimi, shqiptarët, që me folklorizma bëjnë me origjinë shqiptare edhe Presidentët e Amerikës, për një artist të shquar, që e ka të konfirmuar orogjinën shqiptare, nuk gjetën kohë për t’u mbushur sallën e shfaqjes. Së paku të kishin shuar kurreshtjen! Fatkeqsisht askush nuk u duk as edhe nga shërbimi diplomatik shqiptar! Po dhe ata nuk kanë kohë! Ishte një rast që mund të ishte shfrytëzuar për ta bërë të njohur Shqipërinë përmes emrit dhe famës së Gjon Milit.

Si nuk u duk asnjë kamer shqiptare, edhe pse kemi 4-5 TV shqiptare rrotull?

Ashtu si në vdekjen e  Gjon Milit, ku ishin vetëm 3 shqiptarë(vatranë) në  funeral (Nexhmije Zajmi, Sejdi Bytyçi dhe Tonin Mirakaj), këtë herë në shfaqjen e dokumentarit të tij ne ishim katër vatranë (Zef Balaj, Marjan Cubi, Dritan Haxhia dhe editori i Diellit, shkrusi i këtyre radhëve).

Gjithësesi ne arritëm që të shuanim kureshtjen e organizatorëve dhe pjesmarrsve në shfaqje për përkatësinë shqiptare të Gjon Milit dhe për lidhjet e tij me komunitetin shqiptar të Ammerikës, vecanërisht me VATRËN, në press konferencë pas shfaqjes.

Një gjë është e sigurtë; dokumentari”The Light” e “ringjalli” Gjon Milin, por shqiptarët e Amerikës nuk e panë-ishin në gjumë! Sa keq!

 

 

Filed Under: Featured Tagged With: dalip Greca. The Light, GJON MILI

DITA QË I HAPI SHTEG LIRISË SË KOSOVËS

March 24, 2018 by dgreca

-Kosova 19 vjet nga ndërhyrja shpëtimtare e NATO-s, 24 marsi 1999- Dita që i hapi shteg lirisë/

1 avionet1 reaktiv6 Welcome10 Klinton Rugova8 ramushi lule5 femijet

-Si raportova nga Prishtina në Tiranë në orën e nisjes së ngjarjes historike të mbrëmjes së 24 marsit 1999, përkundër ndërprerjes së linjave/

-Kryeministri Ramush Haradinaj: Fushata ajrore e NATO-s, që filloi më 24 mars 1999, ishte vendimtare për lirinë e popullit të Kosovës. Lavdi dhe mirënjohje e përjetshme heroizmit të grave dhe burrave të NATO-s, që u flijuan në shërbim të mbrojtjes së jetës dhe shpëtimit të një populli të tërë të pambrojtur/

-Më pak se një vit para ndërhyrjes së NATO-s në Kosovë, në 29 maj 1998, Presidenti historik i Kosovës, Ibrahim Rugova në Uashington, në takim me Presidentin Amerikan Bill Clinton: Duhet të na ndihmosh…/

nato-behlul-jashari-kosove

SPECIALE-Gazeta DIELLI nga korrespondenti në Kosovë Behlul JASHARI/

PRISHTINË, 23 Mars 2018/ Në këtë pranverë të 2008-tës bëhen 19 vjet nga 24 marsi 1999 – Dita kur ndërhyrja shpëtimtare e NATO-s, forcës më të madhe planetare, kundër terrorit e gjenocidit, i hapi shteg lirisë së Kosovës. Është kjo edhe një ditë e mirënjohjes e falënderimit të përjetshëm për botën demokratike që nuk lejoi spastrimin etnik dhe zhbërjen e  shumicës shqiptare të Kosovës.

Në mbledhjen e sotme të qeverisë së Kosovës, kryeministri Ramush Haradinaj, shprehu falënderimin për Aleancën e NATO-s, në 19 vjetorin e fillimit të intervenimit që ka quar në përfundimin e luftës në Kosovë. “Populli i Kosovës do të jetë gjithmonë mirënjohës aleancës veri-atlantike për kontributin në lirinë e Kosovës”, theksoi kryeministri Haradinaj në mbledhjen e qeverisë.

Kryeministri Haradinaj, sot edhe ka vënë kurora lulesh tek lapidari i ushtarëve të KFOR-it, te komanda qendrore në lagjen “Arbëria” në Prishtinë, në shenjë nderimi për kontributin e pazëvendësueshëm të KFOR-it, në vendosjen e paqes dhe sigurisë në vend dhe për të nderuar intervenimin jetik të NATO-s për ekzistencën e Kosovës si shtet.

“Fushata ajrore e NATO-s, që filloi më 24 mars 1999, ishte vendimtare për lirinë e popullit të Kosovës. Lavdi dhe mirënjohje e përjetshme heroizmit të grave dhe burrave të NATO-s, që u flijuan në shërbim të mbrojtjes së jetës dhe shpëtimit të një populli të tërë të pambrojtur”, u shpreh kryeministri Haradinaj.

Ai theksoi se, populli dhe institucionet e Kosovës do të jenë gjithmonë mirënjohës për mbështetjen e perëndimit, për lirinë dhe pavarësinë e Kosovës dhe tani në rrugën e integrimit euroatlantik.

Në fillimet e pranverës së para 19 viteve, ndërhyrja e NATO-s pritej pasi Konferenca e parë ndërkombëtare për Kosovën në Rambuje, Francë, që kishte nisur në  6 shkurt 1999 kishte përfunduar, nga mesi i marsit, me refuzim nga delegacioni i Beogradit të marrëveshjes së pranuar nga delegacioni kosovar. Edhe derisa bisedohej në Rambuje-Paris, regjimi i Beogradit kishte sjellë në Kosovë paisje luftarake e trupa ushtarake shtesë, që mund të arrinin në 130.000, sipas vlerësimeve të kohës.

Ndërkohë, për shkak të rreziqeve,  shumica e reporterëve të mediave ndërkombëtare bashkë me Misionin vëzhgues të OSBE-së ishin larguar nga Kosova para fillimit të ndërhyrjes së Aleancës Veriatlantike. Edhe në ato rrethana vazhdoja pa ndalur asnjëherë raportimet nga Kosova për Agjencinë Telegrafike Shqiptare – Agjencinë zyrtare-shtetërore të lajmeve të Shqipërisë, të nisura në 24 maj 1992…

E, në 24 mars 1999, ishin orët u fundit para fillimit të bombardimeve të NATO-s kur kërkonim mundësinë e fundit për të dhënë nga Prishtina në Tiranë lajmin e madh të pritur, pasi lidhjet telefonike ishin bërë të pamundura.

Të provojmë me lidhje satelitore në mbrëmje, u morëm vesh me vëllain, Demë Jashari, në Zvicër. Dhe, ishim në linjë në momentin e pritur, nga Prishtina në Lozanë- Zvicër raportoja me telefon derisa po ndodhte lajmin e madh edhe për gjithë botën që e shkruante vellai me kompjuter për ta përcjellë prej atje me telefax drejt Tiranës…

Në mbrëmjen e 24 marsit 1999 raportoja nga Prishtina se rreth orës 20:00 u ndjenë fuqishëm goditjet e para të sulmeve ajrore të Aleancës Veriatlantike mbi pozicionet e forcave serbe.

Përshkruaja situatën në kryeqytetin e Kosovës në atë orë historike: “Nga goditjet dridheshin xhamat e ndërtesave në Prishtinë, ndërsa vazhdimisht dëgjoheshin sirenat e alarmit”.

Pasi e raportoja këtë, shtoja se “pas pak çastesh të goditjeve, e tërë Prishtina dhe Kosova mbeti në terr”, meqë u ndërprenë dritat, furnizimet me energji elektrike.

Raportoja edhe se, “para goditjeve, automjete të blinduara me trupa serbe dhe armë në gjendje gatishmrie, lëviznin nëpër të gjitha rrugët e shkreta të Prishtinës, që ngjan në qytet fantazmë. Pas goditjeve, këto lëvizje tankesh dhe blindash nuk shihen më”.

Dhe, “kohë pas kohe, nëpër qytet, dëgjohen breshëri armësh”, përfundoja lajmin e parë për nisjen e bombardimeve, lajmin që dhash edhe për Radio Tiranën, me të cilën pastaj u lidha edhe drejtpërdrejtë në raportime. Lajmet për ndërhyrjen shpëtimtare të NATO-s në Kosovë shkonin për gjithë kombin shqiptar edhe për botën, të raportuara nga Prishtina, nga lagjeja Ulpiana, nga banesa ime e mbushur refugjatë nga zonat e luftës.

Refugjatët sollën përvojat e tyre të pas dëbimit nga shtëpitë, të strehimit maleve, se si të bëhej dritë në terr kur s’ka as qirinj, duke ndezur ndonjë leckë të futur në vaj ushqimi të mbushur nëgjysëmpatate të gërryer nga brenda. Nën atë dritëz po shkruaja lajm tjetër, ndërsa po dëgjoja lajme në një radio të vogël me bateri – tranzistor, derisa shkallëve të ndërtesës dëgjoheshin rrapllimat e ushtarëve e policëve serbë që nga momenti i nisjes së bombardimeve kishin ikur nga rrugët e sheshet ku ishin.

Në terrin e natës dhe të okupimit të egër, drita e shpërthimeve nga goditjet e aviacionit të NATO-s nga qielli shihej si një shpresë e besim për të ardhmen e ëndërrave për lirinë e paqen derisa në Kosovë kishte marrë përmasa gjenocidi terrori i spastrimit etnik kundër shqiptarëve.

“Tani, bindja jonë e fortë për gjithçka që po ndodh në Kosovë, është e vetmja shpresë e popullit të Kosovës”, theksone në atë ditë e orë historike, Presidenti i SHBA-ve, Bill Clinton,  derisa nga Shtëpia e Bardhë  i drejtohej kombit amerikan, duke folur për zhvillimet tragjike në Kosovë dhe ndërhyrjen shpëtimtare të  NATO-s.

Mëngjesin e parë të pas fillimit të bombaredimeve, lajmet e fundit që dhash nga Kosova drejt Tiranës ishin për situatën në Prishtinë dhe për ekzekutimet nga forcat serbe  gjatë natës të shqiptarëve në Mitrovicë, kryesisht veprimtarëve e intelektualëve, ndër të cilët ishte edhe poeti Latif Berisha.

Ai mëngjes i 25 marsit 1999  sillte lajme të reja se forcat kriminale serbe gjatë natës  kishin bërë sulme dhe vrasje të tjera në familjet dhe vendbanimet shqiptare, në Prishtinë kishin rrëmbyr nështëpi avokatin e veprimtarin e njohur për të drejtat e liritë njerëzore, Bajram Kelmendi, me dy bijtë e tij, të cilët i ekzekutuan. Forcat serbe kishin djegur edhe selitë e institucioneve të rëndësishme kosovare e ndërkombëtare, përfshirë zyrat që ndodheshin në një shtëpizë shkrimtarësh që ishte bërë seli e Presidencës dhe e institucioneve tjera të Republikës së Kosovës, atëherë të panjohur ndërkombëtarisht, dhe Zyrën e SHBA-ve në Prishtinë.

Edhe në mëngjes, si edhe natën, Prishtina dukej si një qytet fantazmë, rrugët dhe sheshet ishin të zbrazëta.  Tanket dhe makineria tjetër serbe e luftës, që një ditë më parë i mbushnin rrugët e sheshet, kishin ikur dhe ishin fshehur edhe nëpër lagje për t’i pasur banorët  shqiptarë mburojë të gjallë. Nëpër shumë pika kishte snajperë serbë dhe njerëzit qëndronin të mbyllur në shtëpi, të rrethuar me kërcënimin e madh të forcave serbe, por me gëzimin e besimin e plotë se liria e Kosovës po vinte.

Atë mëngjes të parë të pas mbrëmjes historike të 24 marsit 1999 u këput edhe mundësia e fundit e lidhjes me telefon dhe e raportimit dhe nisa kërkimin e ndonjë mundësie tjetër, duke ndërruar edhe vendbanimin shkaku i rrezikut të qëndrimit të mëtejmë në banesë, e pastaj edhe duke u larguar nga Prishtina drejt kufirit jugor të Kosovës, prej nga vazhdoja raportimet.

Raportimet dëshmonin se forcat serbe vazhdonin fushatën për dëbimin e të gjithë shqiptarëve nga Kosova. U dëbuan afër një milion shqiptarë, shumica në Shqipëri. Më shumë se 12 mijë arrinte numri i shqiptarëve të vrarë e masakruar, edhe të groposur në varreza masive, në mëse 5 mijë arrinte numri i të zhdukurve, qytetet dhe fshatrat shqiptare digjeshin e plaçkiteshin nga forcat ushtareke, policore e paramilitare serbe të Milosheviçit, kasapit të Ballkanit, që pas vitesh përfundoi në Tribunalin Ndërkombëtar për Krime Lufte në Hagë.

Ende pa kaluar tre muaj nga fillimi, bombardimet përfunduan në 10 qershor 1999, pasi një ditë më parë ishte arritur  Marrëveshja e Kumanovës mes NATO-s dhe Beogradit për tërheqjen e të gjitha forcave serbe nga Kosova dhe hyrjen e trupave ndërkombëtare të Alancës Veriatlantike në Kosovë.
Dita e Lirisë dhe Paqes, e hyrjes së forcave të NATO-s në Kosovë, erdhi në 12 qershor 1999. Në mëngjesin e asaj dite të lume, në orën 05 e 17 minuta, tanket e para të NATO-s hynë në Kosovë duke kaluar kufirin me Maqedoninë në Bllacë – Han të Elezit, drejt Prishtinës, e të nesërmen nga Shqipëria, duke kaluar kufirin në Morin-Vërmicë, drejt Prizrenit…

Edhe në atë ditë e orë  historike një lajm tjetër të madh se në Kosovë po ndodhte liria e raportoja drejt Tiranës – në Agjencinë Telegrafike Shqiptare dhe Radio Televizionin Shqiptar nga kolona e tankeve të para të NATO-s  që kalonte kufirin jugor në Han të Elezit drejt Grykës së Kaçanikut…

Kosova, pas hyrjes së trupave të NATO-s – KFOR-it, u administrua sipas Rezolutës 1244 të Këshillit të Sigurimit të OKB-së deri në 17 Shkurtin histotik  2008 të shpalljes së Pavarësisë së njohur deri sot nga 116 shtete të botës.

MË PAK SE NJË VIT PARA NDËRHYRJES SË NATO-s NË KOSOVË, NË 29 MAJ 1998, PRESIDENTI HISTORIK I KOSOVËS, IBRAHIM RUGOVA NË UASHINGTON, NË TAKIM ME PRESIDENTIN AMERIKAN BILL CLINTON: DUHET TË NA NDIHMOSH…

Më pak se një vit para ndërhyrjes së NATO-s në Kosovë, në 29 maj 1998 Presidenti historik i Kosovës, Ibrahim Rugova në Uashington ishte takuar me Presidentin amerikan Bill Clinton. Pas takimit Rugova deklaronte: “Ne ritheksuam se zgjidhja më e mirë për Kosovën do të ishte shteti i pavarur”. Ndërsa, Clinton kishte theksuar se Kosova është një nga shqetësimet amerikane dhe se SHBA-të do të intensifikojnë angazhimin për zgjidhjen e çështjes së Kosovës në kuadër të Grupit të Kontaktit dhe të NATO-s.

Presidenti amerikan Bill Clinton, në 1 nëntor 2009, në fjalën e tij në Kuvendin e Kosovës, por edhe në sheshin me emrin e shtatoren e tij në Prishtinë, ka përkujtuar Presidentin e Kosovës, Ibrahim Rugova dhe një gurë kristali të cilin ai ia kishte dhuruar.
“Ai gurë kristal të cilin ma dha Rugova i është dhuruar një universiteti, por për një kohë ai ishte i njohur edhe në SHBA me emrin ‘Guri i Rugovës’”, ka thënë Presidenti amerikan Clinton.
Ai ka treguar se është rritur në një vend që ka gjeologji të ngjashme me Kosovën, në Arkanzas. “Atëherë, ai (Rugova), më tha se duhet të na ndihmosh”,  ka përkujtuar ish-Presidenti i SHBA-ve Bill Clinton.

Presidenti amerikan Clinton me rastin e shuarjes në 21 janar 2006 të Presidentit kosovar Rugova shprehej: “Kam pasur nder ta mbështes luftën e tij për paqe dhe liri”…

MESAZHI I FUNDIT, I VITIT 2005, I PRESIDENTIT HISTORIK DR. IBRAHIM RUGOVA I URIMIT PËR 24 MARSIN: DITË E AGUT TË LIRISË PËR TË GJITHË NE

Mesazhi i fundit i Presidentit historik Dr. Ibrahim Rugova i urimit për 24 marsin – Ditën e fillimit të fushatës ajrore të NATO-s për mbrojtjen e Kosovës ishte në vitin 2005:

Dita e fillimit të fushatës apo sulmeve ajrore, pra 24 marsi i vitit 1999, ka hyrë në historinë më të re të Kosovës si ditë e agut të lirisë për të gjithë ne. Kurse në historinë botërore ka hyrë si ditë për mbrojtjen e një populli dhe për shpëtimin e tij nga e keqja.
Sot, pas gjashtë vjetësh në liri, mund të themi se Kosova pa pasur një progres të madh në të gjitha fushat e jetës. Këtë progres do ta bënte më të madh dhe më të shpejtë njohja e drejtpërdrejtë epavarësisë së Kosovës sa më parë. Pra, një Kosovë e pavarur, demokratike e stabile, e integruar në BE, në NATO dhe në miqësi permanente me SHBA-të, është vullneti politik i popullit dhe i qytetarëve të Kosovës.
Për këto gjashtë vjet, KFOR-i, NATO, ka bërë një punë të shkëlqyer në sigurinë dhe mbrojtjen e vendit tonë. Kështu, KFOR-i, NATO, është bërë forcë e dashur dhe e respektuar nga të gjithë qytetarët e Kosovës, që nga fëmijët deri te pleqtë.
Me këtë rast, urime të përzemërta u bëjmë ushtarëve të KFOR-it, komandantëve të zonave dhe Komandantit De Kermabon. Njëherësh urime të sinqerta u shprehim UNMIK-ut dhe Kryeadministratorit Petersen, si dhe OSBE-së dhe ambasador Fieskit.
Urime të përzemërta u bëjmë përfaqësive diplomatike në kryeqytetin e Kosovës, në Prishtinë.

Filed Under: Featured Tagged With: 24 Marsi, Behlul Jashari, dita -shteg i Lirise, Kosva

Dimri në pranverën e Prishtinës

March 22, 2018 by dgreca

1 SkenderbeuGazeta DIELLI nga korrespondenti në Kosovë Behlul Jashari/1 Nene Tereza

 PRISHTINË, 22 Mars 2018/ Prishtina sot ishte me shumë bardhësi dëbore të dimrit në pranverë. Është dita e tretë me reshje dëbore, që nisën në mëngjesin  e ditës së ardhjes së pranverës, në 20 mars. Sot kishte edhe ngrica ndërkohë që Instituti Hidrometeorologjik për këtë javë kishte parashikuar rënie temperatuarash deri -3 gradë Celcius.Akuj të zgjatur shiheshin strehëve e oxhaqeve të shtëpive, madje edhe te shtatoret e Heroit Kombatër  Gjargj Kastirotit-Skënderbeut,  Shën Nënë Terezës e Presidentit historik të Kosovës  Ibrahim Rugovës.1 Rugova

Në Prishtinë dëborë reshë edhe pranverave e vjeshtave.Në mëngjesin e 20 prillit 2017 kryeqyteti i Kosovës ishte i zbardhur nga dëbora që nisi me fjolla të lehta një ditë më parë e vazhdoi të reshë më dendur natën.

1 oxhaket

Në 2016-tën dëborë pranverore reshi edhe natën mes 25 e 26 prillit.Ndërsa, dëbora e fundit pranverore në 2015-tën  reshte në ditën e gjashtë të muajit prill, pas asaj që nisi mbrëmjen e 1 prillit e që pasonte atë të pragfestës së Ditës së Verës – 14 marsit .1 Biblioteka

Në Prishtinë dëbora e parë e dimirit që ikën sot reshi dy muaj e gjysmë para ardhjes, që në vjeshtë, natën mes 6 e 7 tetorit  2017.Afër një muaj më e “vonuar” dhe më e paktë me një tis i hollë që zbardhte veçmas kulmet ishte dëbora e parë në vjeshtën 2016, e reshur natën mes 3 e 4 nëntorit në Prishtinë.

Në vjeshtën e vitit 2015 Prishtina ishte e mbuluar nga dëbora e parë në mëngjesin e 27 nëntorit.

E  vjeshtën e vitit 2014 dëbora e parë ka reshur dy muaj para ardhjes së dimrit me kalendar, natën mes 22 e 23 tetorit.

Prishtinës, ku moti ndërron edhe brenda orëve e ditës, e dëborë bie edhe në stinë pranvere e vjeshte, thuhet se i ka mbetur emri si një vend ku prishet stina (Prishstina), siç thuhet edhe se e mban emrin e trashëguar nga Perandori Justiniani.

Filed Under: Featured Tagged With: Behlul Jashari, Dimri ne pranveren, e Prishtinës

VATRA URON 26 VJETORIN E TRIUMFIT TE DEMOKRACISE

March 22, 2018 by dgreca

VATRA URON DITEN E  TRIUMFIT TE PRANVERES DHE 22 MARSIN E DEMOKRACISE/
 Federata Panshqiptare e Amerikes VATRA uron te gjithe besimtaret bektashinj: Gezuar Diten e Sulltan Novruzit!
Vatra uron të gjithë besimtarët bektashinjë për më shumë paqe, begati e mirësi!
22 MARS
 Një urim të veçantë Fedearata Panshqiptare e Amerikës VATRA përcjell me rastin e 26 vetorit të triumfit të Demokracisë shqiptare. Vatra kujton me respekt te larte 22 Marsin 1992, diten e fitores se demokracise, diten e shpreses se madhe dhe plotesimit te endres per liri dhe integrim perendimor ….

Filed Under: Featured Tagged With: dhe 22 Marsin, federata Vatra, prime per Ditene Ashures

Van Gogu shqiptar

March 22, 2018 by dgreca

(Rreth filmit dokumentar “Zois” që u shfaq në festivalin ndërkombëtar në New York)

IMG_9716

Tabllotë e pikturuara nga Zoi Shyti jane si sytë e yjeve që vetëm shkëlqejnë…/12079704_1065731880113454_133567464999949279_n

Nga Keze Kozeta Zylo/george-castriot-zois-shuttie

Në mjediset  e qendrës kinematografike “Kaufman Center” në Zukor Theater u shfaq filmi dokumentar për artistin e shquar, Zoi Shyti fitues i disa çmimeve ndërkombëtare.  Në festivalin ndërkombëtar të filmit që konkurrojnë 189 filma, filmi dokumentar për Zoi Shytin është nominuar me tri çmime.

images-2

Filmi dokumentar është realizuar nga regjisori Bujar Alimani, producentët Damian Pervizi dhe Dritan Haxhia, drejtor të fotografisë Dritan Haxhia, edituar nga Sabir Kanaqi, kurse muzika është kompozuar nga Fatrin Krajka dhe zërimi nga Elvis Ikonomi.Filmi fokusohet në një histori sa tronditëse aq dhe të magjishme, ngase përshkruan rrugën e mundimshme të një artisti të madh që u arratis nga diktatura komuniste në vitin 1964 dhe erdhi në tokën e ëndrrave.

after-abortion-zois-shuttieDrama dhe arti janë pjesë e shpirtit dhe e botës plot imagjinatë të një artisti të madh si Zoi Shyti.

IMG_9738

Filmi dokumentar më së shumti sillte skena nga shtëpia e tij e cila ishte e veshur vetëm me piktura dhe nuk shikoje asnjë milimetër bosh në mur midis tablove të mahnitshme.  Duke dëgjuar dhe shikuar filmin dokumentar realizuar me mjeshtëri nga djem të talentuar, si dhe duke pasur fatin ta intervistojë direkt për TV “Alba Life”, pashë nga afër një botë të pasur artisti, krejtësisht unike për nga historia e tij, preka nga afër “tablotë” në “Galerinë e Arteve” që mban emrin e një artisti të kalibrit botëror Zoi Shyti.

M’u duk se takova Van Gogun shqiptar, por në diemensione vuajtjeje të tjera nga vuajtjet personale të piktorit hollandez, sepse Zoi jetonte nën një shtet diktatorial, iu internua nëna dhe anëtarë të familjes për shkak të arratisjes së tij…

Përjetova dramën e një artisti të vërtetë që kaloi kufirin shqiptar për në Greqi dhe prej andej në Amerikë.  Veprat artistike të tij kanë shetitur në vendet më të rëndësishme të botës që mbajnë në shpirt e në zemër kryeveprat e artit botëror duke filluar nga Washingtoni, Parisi, Londër, New York, Meksiko etj… Me një edukim shumë të lartë që mori në tokën e premtuar nga  “University of Pennsylvania” (best fine art schools), arriti të japë mësim në Firence, Meksikë, San Fancisko dhe të bëhet zë i dritës së artit botëror, por dhe i Kombit të tij.

Punimet e ndryshme shfaqeshin herë pas here në ekran dhe ato që të ngeleshin në mendje ishin projekti për gruan më të famshme në botë shenjtoren Nënë Terezën e cila i shërbeu njerëzimit deri në frymën e fundit.  Portreti i shenjtores Nëna Terezë është sa delikate po aq dhe e paepur për t’ju shërbyer të varfërve.  Piktori me penelin e tij sjellë po aq të gjallë figurën e Gjergj Kastriot Skëderbeut të heroit Kombëtar dhuruar bashkisë së Parisit në nderim të emrit të një sheshi “Skanderbeg” në Paris.  Tablotë me ngjyra marramendëse sjellin shpirtin e lirë të një pikturi dhe poeti universal.

Syri shetit në ekran sa nga ngjyrat e tablove tek momentet reale të takimit me nënën e dashur pas 28 viteve.  Takimi i përmalluar me nënën e tij të internuar për shkak të arratisjes të të birit ishte tejet i dhimbshëm, ato të kujtonin copëza tragjedish nga shumë emigrantë të arratisur dhe të ikur pas viteve 90 që për arsye të ndryshme nuk patën mundësi t’ju hidhnin një grusht dhe nënave të tyre…

Portretin e nënës së tij e kishte sjellë të gjallë, të bukur, edhe dritëhijet dukeshin sikur kishin bashkuar diell e hënë në sytë e saj gjithë dritë…  Nëna është portret ndriçues dhe aromatizon me lulet që i ka pikturuar përpara duarve.  Momenti i shfaqjes së nënës dhe të birit nën tingujt e një muzike të përmallshme dhe të përvuajtshme kompozuar mjeshtërisht nga Fatrin Krajka, një kompozitor që premton shumë të bënte ta përjetoje atë vuajtje shpirtërore në gjithë përmasat njerëzore, dramën e ndarjes forcërisht, nënë e bir… Përqafimi i nënës me të birin, muzika dhe rënia e lotit si tingull dhimbjeje kishin hyrë në një rezonancë të plotë me spektatorin, ishin një trinity hyjnore…

Portreti i nënës është trajtuar gjerësisht që nga antikiteti e deri në ditët e sotme, por meqë si autore e shkrimit e vleresoj artistin si një Van Gog medoemos më vjen ndërmend portreti i nënës së Vang Gogut, një pikturë e vitit 1888, Anna Carbentus Van Gogh, e nxjerrë nga një fotografi bardhë e zi. Ai ndau emocionalisht disa nga veprat e tij që ai mendonte dhe se nëna e tij do të vlerësonte më shumë me lule dhe mjedise natyrore.

Në këtë pikturë, Van Gogh kap natyrën dinjitoze dhe krenare të nënës së tij.

Ndërsa shikon të gjithë dokumentarin më duket se ecin paralelisht si Zoi Shyti dhe Van Gogu i cili dhe ky i fundit pati një jetë shumë të veshtirë për arsye të sëmundjeve të tij, por edhe trajtimit nga njerëz të ndryshëm që donin ta privonin nga arti dhe jetoi për mjaft kohë në varfëri të tejskajshme.

Zoi shqiptar e kaloi fëmijërinë në një dramë të vërtetë duke i shpëtuar bombardimit të nazistevë gjermanë duke e nxjerrë atë nga gërmadhat dhe rrënojat që mund t’i shkaktonin humbjen e jetës.  Ndersa Van Gogu i shkakton dhimbje vehtes nga depresioni siç i ndodhi në një rast me prerjen e veshit të majtë , më 23 dhjetor dhe e çoi në një shtepi publike, ngase ishte pasionant me një prostitutë që kishte rënë në dashuri këmbë e kokë.  Zoi shqiptar respekton vajzën nudo Xhekin e cila kishte pozuar për 6 orë pa lëvizur për ta pikturuar.  Portretet nudo të femrave ishin tabllo të realizuara mjeshtërisht nga piktori dhe ndihej qartë se sa i ndjeshëm ishte piktori karshi seksit femër, deliktatesës së saj, bukurisë së virgjër dhe respektit pakufi që ndjente piktori karshi bukurisë hyjnore me emrin grua.  Format e përsosura trupore, detajet simbolike, fjalët e tij shprehnin shpirtin e lirë, civilizimin qytetar kur tha se: “Bota pa femrën do të ishte në terr të plotë”…

Van Gogu në pikturën “Sorrow” thotë se: “Dua të bëj vizatime që prekin disa njerëz. Ky portret është një fillim i vogël … ka të paktën diçka drejtpërdrejt nga zemra ime”…

Ai solli portretin e nje gruaje të abadonuar dhe jepte mesazhin se askush s’duhet të lihet vetëm, pra e dashuroi Sorrown ashtu siç qe.

Portreti i gruas pas abortit te Zoit “Van Gogut” shqiptar është shumë e dhimbshme si ndëprerja e një jete që sapo është ngjizur në shenjtërinë e mitrës së gruas dhe e lenë qëllimisht e papërfunduar nga dora e mjeshtrit si vetë aborti i saj… Pafajësia, ëmbëlsia e dashurisë, fati i keq janë të sjella mjeshtërisht në tabllonë “Pas abortit”…

Pamë një film dokumentar të realizuar me profesionalizëm që duhet medoemos të shikohet nga publiku i gjerë shqiptar, sepse tabllotë janë si sytë e yjeve që vetëm shkëlqejnë, thotë Van Gogu:

“Për pjesën time nuk di asgjë me ndonjë siguri, por sytë e yjeve më bëjnë ëndërr”…

Filmi dokumentar me veprat e artit të Zoit, Van Gogut shqiptar është tronditës dhe impresionues, është një film që të ngelet në kujtesë për tërë jetën, sespse sjellë portretin e një artisti të madh të kalibrit botëror si Zoi Shyti, Van Gogu shqiptar…

21 mars, 2018

Staten Island, New York

 

Filed Under: Featured Tagged With: Keze Kozeta Zylo, Van Gogu Shqiptar, Zoi Shyti

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 433
  • 434
  • 435
  • 436
  • 437
  • …
  • 900
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • Bahamas njeh Kosovën!
  • Legjenda e portës shkodrane, Paulin Ndoja (19 dhjetor 1945 – 16 prill 2025) do të mbushte sot 80 vjeç
  • “Roli dhe kontributi i diplomacisë shqiptare në Maqedoninë e Veriut nga pavarësia deri sot”
  • Marie Shllaku, kur një jetë e re u shndërrua në përjetësi kombëtare
  • Në sinoret e Epirit…
  • Mbrëmë hyri në fuqi Ligji i SHBA për autorizimin e mbrojtjes kombëtare
  • Skënderbeu “grek”, ose si të bëhesh grek pa e ditur
  • A historic moment of pride for the New Jersey Albanian-American community
  • U zhvillua veprimtaria përkujtimore shkencore për studiuesin shqiptaro-amerikan Peter Prifti
  • Dashuria që e kemi dhe s’e kemi
  • “Jo ndërhyrje në punët e brendshme”, dorëheqja e Ismail Qemalit, gjest atdhetarie dhe fletë lavdie
  • Arti dhe kultura në Dardani
  • Gjon Gazulli 1400-1465, letërsia e hershme shqipe, gurthemeli mbi të cilin u ndërtua vetëdija gjuhesore dhe kulturore e shqiptarëve
  • “Albanian BookFest”, festivali i librit shqiptar në diasporë si dëshmi e kapitalit kulturor, shpirtëror dhe intelektual
  • VEPRIMTARI PËRKUJTIMORE SHKENCORE “PETER PRIFTI NË 100 – VJETORIN E LINDJES”

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT