GJURMËT E PASHLYERA NË KOHË TË ATDHETARIT-MARTIR, KRISTO KIRKA

January 24, 2014 by dgreca

INTERVISTË E EDITORIT TE DIELLIT ME HISTORIANIN DHE SHKRIMTARIN URAN BUTKA/

(Me rastin e dhënies së çmimit kombëtar “Penda e argjendtë” për veprën eseistike “Kristo Kirka”)/

Pyetje: Si u ndje shkrimtari Uran Butka për fitimin e trofeut kombëtar “Penda e argjendtë” për librin “Kristo Kirka”?

Përgjigje: natyrisht, u ndjeva mirë. Një vlerësim për figurën e atdhetarit-martir Kristo Kirka dhe njëherësh, për vatranët e shquar, që u përpoqën e u sakrifikuan për atdheun; një homazh për ta, një vemendje për mosharrim; gjithashtu ishte edhe një vlerësim për punën time.

Pyetje: Gjatë hulumtimeve për figurën e Kristo Kirkës, çfarë ju ka bërë më shumë përshtypje?

Përgjigje: Gjurmët. Gjurmët e pashlyeshme nga koha, qoftë edhe ajo e largët. Këto gjurmë mbresëlënëse të Kristo Kirkës i kam gjetur jo vetëm në dokumentet në arkivat e Shqipërisë dhe në arkivat e huaja, në shtypin e kohës, sidomos në gazetën “Dielli”, në rekordet e Vatrës, në bisedimet parlamentare, në letërkëmbimin me personalitetet e botës shqiptare, në reliket personale etj. por edhe në literaturën e botuar, në kujtesën e kombit, sidomos të familjes Kirka, veçanërisht në përjetimet e të birit, Niko Kirkës. Gjatë kërkimeve për gjurmët e Kristo Kirkës, gjeta gjurmë edhe të figurave të tjera të shquara kombëtare, për të cilat nuk është shkruar aspak, ose shumë pak. Kjo është e dhimbshme, sepse harresa dhe heshtja janë ato lëngata, që na kanë dëmtuar më shumë si komb e si shtet. Ne kemi vlera ende të paevidentuara e të pavlerësuara. Madje edhe me rastin e 100-vjetorit të Pavarësisë, fatkeqësisht u rikujtuan vetëm pak figura të njohura si ajo e Ismail Qemalit, Hasan Prishtinës, Ahmet Zogut e ndonjë tjetri, ndërsa personalitetet e tjerë madhorë të historisë sonë mbetën në hije, veçanërisht ato të Aqif Pashë Elbasanit, Vehbi Dibrës, Syrja bej Vlorës, Mid’hat Frashërit, Nikollë Kaçorrit, , Sali Butkës, Sotir Pecit, Mehmet Konicës, Mirash Ivanajt, Kristo Dakos, motrave Qiriazi, Kristo Floqit, Çekrezit etj. Ndërkohë figura të tjera të rëndësishme kombëtarë të fushave të ndryshme as që u zunë në gojë, për mosdashje apo për injorancën e pushtetarëve tanë.

Pyetje: Janë edhe një sërë vatranësh që u ndëshkuan nga komunizmi për patriotizmin e tyre si Aqif Permeti, Bahri Omari, Kristo Kirka, Kolë Tromara, Kolë Rrodhja, Aqile Tasi, Ali Kuçi e shumë të tjerë, por ende ata janë të mbuluar nga pluhuri i harresës. Mendimi juaj?(Lexoje të plotë në Diellin e printuar)

Pse tundon Rexhep Qosja ?

January 24, 2014 by dgreca

Nga Fahri XHARRA/

A është Rexhep Qosja tundues? A ka Rexhep Qosja mendime tunduese? E po, e dita që ju shkon mendja tjetër kah ; unë s´e kam fjalën për tundaç por për Rexhep Qosjen si tundues . Sa mirë që është fjalori i madh i gjuhë shqipe , dhe për ne që nuk e njofim mjaftueshëm gjuhën tonë ateherë i referohemi atij dhe e qetësojmë shpirtin që mësuam diçka të re dhe që nuk përdorëm ndonjë emër të pa përshtshëm në shtjellimin tonë.

Tundem -. Lëviz disa herë e në mënyrë të rregullt sa nga një anë në tjetrën sa para prapa ose sa lart poshtë; tronditem , lëkundem me force: por nga kjo ka një dobi sepër shembull duke e tundur tëpinin e nxjerrim yndyrën nga qumshti . Çka ka të keqe këtu ?

Të tundish është edhe të shquhesh ,dallohesh në një veprimtari a në ndonjë rast tjetër , të veprosh me forcë, me vrull e guxim, e bëj fora , lë nam.. E tundi në shkrime! E kemi tundur mbrëmë!

Por një gjë tjetër është të tundosh: “Shtyj a nxit të bëj diçka të keqe duke iu paraqitur si të bukur a fitimprurëse, e çoj në rrugë të keqe, i prish mendjen dhe e bëj të bjerë në gabim, ngas , josh , tërheq, mashtroj ;. e shtie dikë në ngasje , e shtyj që të bjerë në

mëkatë . I miri të ndihmon , i ligu (i keqi) të tundon. .”Që të mundon , që të prish qetësinë , shqetësues , që të mërzit . Mendim tundues. Po pse Rexhep Qosja tundues ?

A nuk iu duket ” babai i kombit ” njeri tundues e aq më shumë edhe tundues nihilist ? Nihilizmi pasqyrohet duke i mohuar vlerat e çdo strukture sociale, shtetit e ligjit, normave të vlerës dhe principeve të moralit. Këto orientime mund të çojnë kah dhuna dhe terrorizmi kundër një sistemi të vendosur edhe të rezulton në rezistencën dhe qëndrimin pasiv ndaj çdo gjëje pa kurrfarë alternative në mendje. Kur Demosteni (371-322 p.e.s.) e citon se “çka ai dëshiron të besojë duhet të jetë ajo që të tjerët të besojnë”, ai e parashtron natyrën e marrëdhënies së dijes.

Tundimi i Qosjes mund të kuptohet në rrugë të ndryshme, si: nihilzmi politik, ai etik apo moral, nihilizmi ekzistencial dhe nihilizmi kombëtar.

Qosja tundues , Qosja nuhilist :Nihilizmi i tij është qëndrim mohues ndaj botës e ndaj ekzistencës së njerëzimit, qëllimit, vlerës apo të vërtetës së kuptueshme.

Në çka dhe me cilat ide Qosja tundon ? Qëllimet e jetës në përgjithësi, principet e moralit, rendin moral në përgjithësi, si dhe ndjenjat kombëtare. Shumë afër nihilizmit është edhe absurdizmi, që thotë se përpjekjet e njerëzimit për të gjetur mendimin e pandarë (inherent) do të dështojnë.

Zhan-Zhak Ruso shkruante: “Nëse duhet të flas me logjikë, atëherë më duhen për t`i përdorur edhe arsyetimet logjike”. Por, sa është i mbështetur në logjikën e arsyetimit qëndrimi tundues i Rexhep Qosjes në kushtet aktuale? Logjika e kundërshtimit dhe e mohimit të së vërtetës pa prova, pa fakte, pa realitet, është tundimi i paracaktuar e qëndrimeve nihiliste të skajshme të tij për të çuar mendjen e të gjithëve në anarki.

Nga Fjalori , tundoj :e çoj në rrugë të keqe, i prish mendjen dhe e bëj të bjerë në gabim, ngas , josh , tërheq, mashtroj ;. e shtie dikë në ngasje , e shtyj që të bjerë në

mëkatë ..Rexhep Qosja për të realizuar qëllimet e tij të errëta, të pabindshme dhe të paarsyeshme, me shkrimet e tij krijon kushte për krijimin e anarkisë morale dhe që është mjeti i vetëm që e kanë njerëzit të cilëve u mungon logjika në kohë të caktuar.

Po pse ky është tundues apo t´ishte së paku tundaç ? Sipas koncepteve të njohura gjithmonë, në themel të bashkëveprimeve të shumëfishta në shoqëri qëndrojnë interesat. Interesat mund të jenë politike, të fuqisë në pushtet, ekonomike, morale e shpirtërore e, në rastin konkret tonin, më shumë se kurrë interesat gjithëkombëtare.

Në rastin e Qosjes tundues , normat morale përjashtohen nga rregullat e përgjithshme, duke vepruar me metodologjinë nihiliste të të menduarit dhe me metodologjinë absurdiste të të vepruarit. Rexhep Qosja nihilizmin dhe absurdizmin i përdor me qëllime dhe me interesa të caktuara, të cilat nuk mund t`i realizojë me mjete e forma të tjera të ndershme dhe të pranueshme për ne. Të nihilosh margaritarët e kombit, Kadarenë, Nënën Tereze, Skënderbeun Historinë Kombëtare, të nihilosh çdo gjë të mbarë të këtij populli, nuk mund të quhet ndryshe vetëm se një idiotizëm i paramenduar me qëllime afatgjate antikombëtare të Qosjes.

Tundues – Që të shtyn a të nxit të bësh diçka të keqe duke ta paraqitur si të

bukur a fitimprurëse, që të prish mendjen dhe të fut në gabime , ngasës; joshës ,

tërheqës , mashtrues : Në shkrimet e tij, si tundues që është :qe një kohë të gjatë, në porositë e tij vërehet se mungon argumenti logjik i bazuar në fakte e të dhëna konkrete. Kur bota na i nderon diamantet e kombit, Qosja i lëshon vavuzelet e tij në të katër anët, me fyerje, me përçarje dhe me shprehje absurde

Kur shqiptarët mendojnë dhe thonë se Perëndimi është antishqiptar (e që s`është e vërtetë), është detyrë e njerëzve të penës të përmirësojnë mendësinë e popujve vendimmarrës në politikat shtetërore, rajonale, bile edhe kontinentale. Me ndarje të identiteteve shqiptare ai e solli kaosin e quajtur shefqetkrasniqian . Kur Spanja konservatore, me tradita të larta të krishtera, pa asnjë paragjykim i jep çmimin e saj një shqiptari, Kadaresë, atëherë tunduesi ngrihet dhe shpalos krekosjen e tij prej tunduesi të joshkëputjes nga trashëgimia e tij turko-aziatike.

I huaji, i civilizuari, ta nderon kulturën me një lartësi të madhe para një elite të kulturës botërore, kurse tunduesi krekoset duke mohuar edhe vetveten. Kjo është një sjellje si pasojë e një mungese të kulturës së tij ndaj Perëndimit, i cili po na afron me dëshmi konkrete, e ne reagojmë pakuptimshëm deri në absurditet.

Kush je dhe kë përfaqëson me gjithë këtë egërsi dhe pse? Pse bie ne nivelin e “kurrkushave” duke mohuar faktin që robëria turke e ka cenuar rëndë zhvillimin natyror të popullit tonë ? Pse për qëllimet tua tunduese e mohon që shqiptarët, duke u shkëputur prej Evropës, u vonuan apo humbën krejt në zhvillimin e tyre material, ekonomik, kulturor, qytetërues ? Pse e mohon që ajo kohë na e humbi identitetin shpirtëror dhe kulturor ? E, tani, mundohesh të na bindësh neve dhe botën për identitete të copëtuara dhe të izoluara shqiptare.

Të gjithë jemi me mendimin e Rilindësve se për ne shqiptarët s`ka formulim tjetër përveç atij që feja s`mund të shërbejë dot si një faktor lidhjeje kombëtare dhe duhet të kemi kujdes që ajo të mos marrë peshë të madhe më tepër se sa duhet në jetën tonë publike, e aq më pak në atë politike e intelektuale. Tunduesi e bën të kundërtën!

Dikush, që në Prishtinë e ka shijuar me gojën plot kupën e mjaltit të sistemit, nuk guxon të anatemojë të tjerët dhe të shkatërrojë ndërgjegjen e popullit me kaosin dhe me papërgjegjësinë në shkrimet e tij. Kombi ynë ka nevojë për mendje të larta, për figura të mëdha që merren me probleme madhore kombëtare, e jo me politikën ditore të matrapazëve në të dy anët e kufirit.

Si mund të përmirësohet imazhi ynë në sytë e botës? Si t`iu përgjigjemi Jeremiqëve, të cilët, në takimet shtetërore në botën arabe-myslimane mundohen që neve të na paraqesin si jomyslimanë të denjë dhe miq të SHBA-ve dhe të Perëndimit, ndërsa në anën tjetër gjatë takimeve me perëndimorët mundohen të na paraqesin si fundamentalistë, terroristë islamikë, që janë kundër civilizimit të krishterë dhe atij perëndimor.

Zoti Tundues !A jemi fundamentalistë antiperëndimorë, apo jemi miq të SHBA-ve dhe të Evropës? Si guxon të heshtësh me gjithë atë “potencial mendor” që ke, para faktit që Jeremiqët e paraqesin veten si viktima si ato të natës së kristaltë, kur dihet se shqiptarët janë i vetmi popull që nuk i ka vrarë e as dorëzuar hebrenjtë gjatë Luftës së Dytë Botërore?

“Letërsia shqipe me të vërtetë nuk ka shumë tragjedi të shkruara”, por ka aktorë të tragjedisë kombëtare që nuk dinë të veprojnë ndryshe, pos me tundimet e tyre.

Fahri Xharra 22.01.14

Gjakovë

NËSE DUHET T´I NDEROJME DËSHMORËT- DUHET TA NDJEKIM RRUGËN E TYRE

January 24, 2014 by dgreca

Në Heidelberg të Gjermanisë me rastin e manifestimeve të FLAKËS SË JANARIT u mbajt Akademi përkujtimore për jetën dhe veprën e TRINOMIT TË LIRISË./

Shkruan: Sevëme Fetiqi/

Të shtunën, më 18 Janar në Heidelberg të Gjermanisë , në organizim të Shoqatës shqiptare kulturo-artistike „ILIRIA“ dhe Shoqatës së Gruas „NËNA TEREZË“ u mbajt Akademi Përkujtimore për Trinomin e Lirisë: Jusufin, Bardhoshin dhe Kadriun, si dhe në pjesën e dytë të programit u bë promovimi i librit të Prof. Dr. Nusret Pllanës „ TERRORI I SERBISË PUSHTUESE MBI SHQIPTARËT 1844-1999“. Me këtë Akademi, u ndez FLAKA E JANARIT, e cila për çdo Janar i përkujton pishtarët e idealeve të Lirisë, veprën dhe flijimin e tyre për lirinë që ne sot e gëzojmë. Në mesin e shumë bashkatdhetarëve e bashkëveprimtarëve të dëshmorëve në fjalë, të pranishëm ishin edhe shumë aktivist, përfaqësues të shoqatave dhe lidhjeve nga Freiburgu, Shtutgardi, Frankfurti ,Manhajmi etj, ishluftëtar të UÇK-së, krijues dhe shkrimtarë, si dhe stafi diplomatik nga Shtutgardi. Me intonimin e Hymnit dhe mbajtjes të një minut heshtjeje për të gjithë dëshmorët dhe martirët e kombit , u hap Akademia Flaka e Janarit. Me fjalën e tij të rastit, Akademinë e hapi Kryetari i Shoqatës nikoqire „ILIRIA“, Sheremet Pantina, i cili ndër të tjera theksoi se Trinomi i Lirisë, luftoi dhe veproi për Bashkimin e shqiptarëve, për Bashkimin Kombëtar, dhe sot pa marrë parasysh, ata individ, cilës Parti i takojnë, duhet të luftojnë për të mirën e popullit, për ta realizuar amanetin e gjithë atyre, që luftuan për lirinë, të cilën ne sot e gëzojmë. Pastaj, me përshëndetje dhe përgëzime në foltore u paraqit edhe bashkorganizatorja, përkatsisht Kryetarja e Shoqatës së Gruas “NËNË TEREZA“ në Heidelberg, znj. Afërdita Xheladini. Nga stafi Diplomatik, fjala iu dha, Konsulit të Republikës së Kosovës në Shtutgard z. Kadri Dakaj. Nga bashkëveprimtarët e dëshmorëve, të Jusufit, Bardhoshit e Kadriut, foli z.Fahredin Tafallari. Takimin e përshëndetën edhe veprimtari e ish i burgosuri politik z. Tefik Ramadanit, për të vazhduar me bashkveprimtarin dhe mikun e Jusufit e Kadriut, z.Nusret Hajdari, i cili kishte ardhur nga Zvicra. Në fjalimin e tij para së gjithash ai theksoi: „Sa herë që i kujtoj dëshmorët dhe heronjtë e kombit tonë, nuk mund të mos e kujtoj heroin Fahri Fazliun dhe porosinë e tij „NËSE DUHET T´I NDEROJME DËSHMORET- DUHET TA NDJEKIM RRUGËN E TYRE. Takimi me Jusufin dhe shokët e tij, për mua dhe familjen time ishte privilegj dhe udhërrëfyes i përjetshëm në rrugën time. Jo rastesisht, kujtoj vazhdimisht Jusufin dhe Fahriun, këta dy heronjë-poet, të cilët Bashkimin e Kombit nuk e kishin farsë politike, por edukatë patriotike familjare… Kur kujtohen heronjtë në mërgim, dhembja është më e madhe, mungesa e tyre është e përshpirtshme, djeg në zemër”.

Kjo mbrëmje kishte me qenë jo e plotë, nëse për nder të artistit dhe poetit të madh Jusuf Gërvalla, nuk ishin lexuar poezi kushtuar jetës dhe veprës së tij. Poezitë e tyre i lexuan poeti dhe shkrimtari z.Ali Berisha, poeti dhe publicisti z.Kadri Gërvalla dhe poetja Sevëme Fetiqi. Me recitimet e bukura dhe me plot emocione patriotike të dhuruara të pranishmëve, u paraqitën të rejat shqiptare Jessie (Xhesi) Raad dhe Blerta Pantina. Pas një pauze të shkurtër, ku mysafirët u shërbyen me specialitete nga kuzhina tradicionale shqiptare, në pjesën e dytë të Programit, u shfaq përmes kinoprojektorit, një film dokumentar mbi masakrat dhe dhunën e pushtuesit serb mbi popullsinë shqiptare, si dhe rrugëtimi i librit të Prof.dr Nusret Pllana. Fjalën përuruese për këtë libër e tha Kryetari i Lidhjes së Krijuesve Shqiptarë në Mërgatë, poeti z. Hasan Qyqalla, ku mes tjerash tha: “… Autori, i qaset me mishërim kronologjisë së dhembshme, duke nxjerrë edhe fakte të mjaftueshme për dhunën, terrorin e gjenocidin që ushtronte në mënyrën më barbare e më perfide. Dmth. synon te del në pah e vërteta e errtë apo e pandriçuar gjer më tani e historisë sonë kombëtare, sa e dhembshme po aq edhe krenare, mbase Liria jonë është shkruar me alfabetin e gjakut. Prandaj formësohet bindshëm kjo thënje, kur autori në fjalë, pra Prof. Pllana, nxjerrë nga varri eshtra identifikimi të personaliteteve e veprimtarëve nëpër kohë . Kronologjia e varrimeve dhe persekutimeve është e gjatë dhe faktike, dëshmi reale që na ofron autori në këtë libër shkencor. Shtrohet pyetja, çfarë e shtyri autorin t’i qaset gjurmimeve nëpër arhiva, duke shpalosë me qindra dosje, që (ndoshta) i kishte mbuluar bloza e harresës?! Kujtoj, se bëri një kthesë në udhëkryqet ndërkombëtare drejtë demantimit të paragjykimeve përkatësisht tentim gjykimeve të luftëtarëve të Lirisë, duke bërë përpjekje të njollosjes apo ballansimit surreal të luftës së lavdishme të UÇK-së me okupatorin serb. Padyshim, duke qenë edhe vet pjestarë aktiv i luftës së lavdishme, autori ofron fotodokumentare të terrorit, dhunës, masakrimit, sakatosjes, rrëmbimit, izolimit deri në përpjekje të shfarosjes apo ekstardimit nga trojet etnike, që padyshim është një vazhdimësi e apetiteve të klyshëve të Rusisë, siç thot edhe Gj. Fishta…!”

Në këtë Akademi ishte i ftuar edhe i nderuari z.Michel Alemadi, Kryetar i Këshillit të Emigrantëve në Heidelberg të Gjermanisë. Ai pas shikimit të filmit dokumentar dhe shpalosjes së librit të Prof. Dr. Nusret Pllanës, ndër të tjera i emocionuar, tha : „Njerëzit ende nuk mund të kuptojnë dhe të dijnë , çfarë terrori dhe masakra të pamshirëshme janë bërë ndaj një populli të pafajshëm, që kërkonte vetëm lirinë e vet për të jetuar. S´do duhej të harrohen, edhe pse falja është diçka hyjnore. Ky dokument dhe këto dëshmi duhet të paraqesin një fakt të vërtetë dhe të prekë ndërgjegjen e popullit serb per pendim dhe veprat e tyre mizore ndaj popullit shqiptar si dhe kërkim faljeje nga ky popull…“ Kryetari i Shoqatës“ ILIRIA“ dhe nikoqiri i kësaj Akademie, në shenjë respekti dhe nderimi për veprën e tij të madhe, z. Pllana, i dhuroi një Mirënjohje për veprimtari dhe përkushtim ndaj popullit shqiptar. Për këtë mirënjohje, gjatë falenderimit të tij, Prof. Dr. Nusret Pllana ndër të tjera tha: „Kjo mirënjohje nuk më takon vetëm mua por tërë popullit shqiptar, qe u vra dhe u masakrua gjatë viteve të vështira për ne 1944-1999. Këtë libër nuk e shkrova unë, ky u finalizua konkretisht nga mijëra e mijëra të masakruar, të persekutuar, të vrarë, civilë, luftëtarë, pleqë, të rinj, gra e fëmijë…Për këtë, mund të them lirisht, se ky libër është ribotuar 5 herë, ka shetitur nëpër Botë, më se 13 vite. I ështe dhuruar edhe shumë Bibliotekave Ndërkombëtare, si në Amerikë, Gjermani, Australi,… etj. Për tu botuar dhe ribotuar ka kushtuar në vlerë të çmimeve astronomike… Duke iu falënderuar nga zemra mërgimtarëve tanë që jetojnë në tërë Botën, dhe me ndihmën e tyre të pa rezervë e gadishmërinë të më ndihmojnë financiarisht, por edhe të më mbështesin moralisht, kam arritur, që këtë libër dhe terrorin e pushtuesit serb mbi shqiptarët ta sensibilizoj në tërë Botën dhe të shkaktoj reagime edhe te vet serbët. Vetëm një gjë s´mund të kuptoj, është pse deri sot vetëm Qeveria dhe Parlamenti i Kosovës, kanë heshtur dhe kanë qenë indiferent ndaj financimit të ribotimeve të këtij libri, kur dihet se ky libër është një monument historik, një dëshmi e gjallë dhe e punuar në foto pa asnjë pikë dyshimi. Kam menduar, se nëse vetëm e shkruaj si teori dhe shkrim të thjeshtë, do të zgjoj shumë keqkuptime ose paradokse. Për këtë arsye kam vendosur, që të kemi sa më shumë matreiale të mbledhura arkivore, shumë dëshmi e foto. Kështu do të zgjoj interesim në qarqet botërore. Unë edhe njëherë, ju falënderoj shumë, ndjehem i nderuar për këtë MIRËNJOHJE, ndjehem i lumtur, që jam në mesin tuaj dhe ndjehem krenar që ky libër edhe njëherë përurohet për nder të Flakës së Janarit, me ç´rast përkujtohen Jusufi, Bardhoshi dhe Kadriu, tre lufëtarë të mëdhenjë dhe ideator të Lirisë. Paqi gjithmonë suksese e Akademi të tilla të organizuara në nivel të lartë patriotik dhe kombëtar. Ne si popull kudo qofshim, kurrë mos e harrofshim terrorin e bërë ndaj popullit tonë, duke u përpjekur që t´ju lëmë breznive të reja sa më shumë dëshmi të krimit më të madh të shek. XXI. Akademia vazhdoi edhe deri në orët e vona të mbrëmjes, duke debatuar pyetje- përgjegje, si dhe në fund u dha edhe një program kulturor- artistik ku vallëzuan valltaret e reja seksionit të kulturës të Shoqatës „ILIRIA“ nën udhëheqjen e z. Ilberije Raad, përcjellë me këngë patriotike dhe popullore, mysafirët i argëtoi këngëtari i mirënjohur Halil Kryeziu, poashtu anëtar aktiv në këtë Shoqatë . Gadi të gjithë mërgimtarët, u kthyen në shtëpi të pasur me një libër më shumë, në Bibliotekat e tyre. Krejt në fund i kthehemi asaj thënjeje të Kelvin Kuejxhit: „ Askush nuk është nderuar ndonjëherë për atë që ka marrë. Nderimi ka qenë për atë që ai ka dhënë“, mbase Prof.Dr. Nusret Pllana është i nderuar, sepse i ka dhënë kombit të vet shumë . Presim edhe shumë libra dhe punime shkencore nga ky profesor i madh, por kuptohet tash e tutje për paqën dhe Bashkimin Kombëtar.

Sa e njohim fytyrën e vërtetë të serbëve?

January 24, 2014 by dgreca

Thjesht mund të arrihet në përfundim mënyra se si Serbia e zgjeronte ndikimin e saj edhe tek ne, duke e shfrytëzuar në një anë pozitën e saj si shtet që i kishte në duar të gjitha mjetet, që i ka një shtet i fortë, por edhe pamundësinë tonë politike dhe intelektuale gjatë kohëve/

Shkruan: Fahri Xharra/

Më duket se politika shqiptare nuk po mund të gjendet lehtë me ballafaqimet e reja me Serbinë, e cila shumë qartazi është duke i formuluar qëllimet e saja në luftën e saj kundër popullit shqiptar. Politika shqiptare hamendet dhe bie në sprova shumë të dredhura nga ana e Serbisë. Kjo po shihet. A e njohim fytyrën e vërtetë të serbëve? Sa ata janë të rafinuar politikisht dhe përvoja jonë a mund t´u bëjë ballë atyre?

Pa pazarllëqe me Serbinë

Dikur në vitit 1918, historiani dhe patrioti kroat e shkroi librin «Çështja e sllavëve të jugut dhe Lufta Botërore”, në gjermanisht nën emrin e rrejshëm L. v. Südland (Die südslawische Frage und der Weltkrieg. Uebersichtliche Darstellung des Gesamt – Problems, Vjenë, 1918). Libri shpjegonte qartazi dhe me shumë mjeshtri fytyrën e vërtetë të serbëve dhe ishte një vepër kapitale në lëmin e problematikës jugosllave , e cila u ra në sy serbëve dhe të gjithë atyre që e brohorisnin bashkimin në një shtet të «sllavëve të Jugut«, ku në të shihej porosia që autori u jepte kroatëve që mos të lëshohen në «pazarllëqe» me Serbinë për kombinacione shtetërore. Kur doli libri, ai u «zhduk» nga të gjitha libraritë e Vjenës dhe të Monarkisë austohungareze, në mënyrë që të zhduket nga faqja e dheut edhe « shpërndarja e ideve dhe qëndrimeve të kësaj vepre në rrethet e intelektualëve kroatë dhe atyre botërorë (Dubravko Jelçiq, Politika i sudbine: eseji, varijacije i glose o hrvatskim politiçarima, Shkolska knjiga, Zagreb, 1995.)
Fytyra e vërtetë e serbëve ? Sudland (Ivo Pilar) në librin e tij shkruan: «Fytyra e vërtetë e serbëve është ortodoksia pravosllave dhe që serbët janë personifikim i ambicieve të Kishës Ortodokse Sllave e që është ekspansioni. Në rrugën e historisë serbët ishin shërbëtorët e Perandorisë Bizantine dhe ata adoptuan filozofinë praktike dhe metodat politike të bizantinëve».
Sot ne mund të shtojmë jo me qindra, por me mijëra shembuj që shkojnë në të mirë të tezave të Ivan Pilarit nëse e ballafaqojmë historinë tonë shqiptare me përvojën dhe dredhitë serbe. Por, duke e lexuar Pilarin vërejmë se tezat e tij nuk ishin vetëm fryt i kombinatorikës intelektuale- politike e as të animoziteteve apriore, por ishin çështje thellësisht të analizuar në vetë natyrën e saj. Leximi i veprave të Pilarit për lexuesin bashkëkohor është një krahasim i hatashëm i marrëdhënieve kroate-serbe me ato shqiptaro-serbe.

Dëshira për pushtet dhe për pushtime

Thjesht mund të arrihet në përfundim mënyra se si Serbia e zgjeronte ndikimin e saj edhe tek ne, duke i shfrytëzuar në një anë pozitën e saj si shtet që i kishte në duar të gjitha mjetet që i ka një shtet i fortë, por edhe pamundësinë tonë politike dhe intelektuale gjatë kohëve.
«Serbët iu mbështetën Bizantit dhe i shërbyen atij, por duke i shërbyer ata edhe i mësuan të gjitha mençuritë e jetës së tyre si dhe metodat e tyre politike. Por kur Bizanti u shkatërrua në vitin 1204, Kisha serbe diti ta marrë Kishën Shtetërore të Bizantit, atë kështjellë të madhe të të mençurve dhe të dijetarëve të fuqisë bizantine. Duke iu falënderuar dëshirës së tyre (të serbëve fxh) të madhe për pushtet dhe pushtime ata deshën edhe ta grabisin vetë Bizantin. Në atë mënyrë ditën t’i shërbejnë edhe turkut.(Ivo Pilar)
“Serbët i falënderohen ortodoksisë për arritjet e tyre, sepse vetëm me anën e kishës ata arritën të formojnë vetëdijen e tyre kombëtare dhe ishin të aftë të krijojnë edhe kishën e tyre kombëtare që nuk është rasti me popujt tjerë. Sa i përket etnicitetit serb ata kanë më shumë gjak të një populli të përzier që shihet në atë që 64 % e tyre janë të ngjyrës esmere (të vrugët) dhe në fytyrat e tyre që i ngjajnë shpezëve grabitqare dhe me sytë e tyre të ngjyrës së mbyllët e plot shkëlqim shtazarak. (Ivo Pilar) . «Kjo tregon përparimin e tyre nga 1400-a deri në 1913-n. Ata i shërbyen dhe Monarkisë (Austro-Hungareze) dhe deshën ta gëlltisnin dhe atë. Kjo ishte dhe arsyeja e Luftës I Botërore. Serbët e kanë pasur gjithmonë rolin e shkatërruesit. Ata mundohen me të gjitha mënyrat për të marrë sa më shumë nga të dy palë , nga sulmuesi dhe mbrojtësi dhe ata gjithmonë janë i treti që qesh. Fakti është që çdo padroni i është dashur të paguajë shtrenjtë shërbimin e serbëve.(Shandor Balogh)

“Fytyra e serbit është fytyra e pravosllavizmit”

“Kur shohim se çka krejt ndodhi në dy vjetët e fundit (fjala është për luftën e fundit kroate-serbe) në Serbi dhe Kroaci si dhe në Bosnje dhe Hercegovinë, dhe kur më përvojën e sotme e lexojmë Pilarin, nuk jemi vetëm të kënaqur me analizat e tij shumë mendje mprehta, të shtruara pra 75 vjetësh, por edhe të tmerruar më shkurtpamësinë e shumicës së politikanëve tanë të cilët nuk e kuptonin se çka kishte ndodhu, çka po ndodh dhe ku ato ndodhje çonin”. ( D. Jelçiq, Pripravni za problem , 1993)
«Fytyra e serbit është fytyra e pravosllavizmit dhe me të drejtë e themi që serbi është krijesë i pravosllavizmit (ortodoksisë sllave) dhe në këtë mënyrë ata kanë mbetur më të bashkuar se sa kroatët. Dhe ajo që me atë ata lavdërohen është se ata mundën të krijojnë kishën e tyre kombëtare. A janë serbët politikanë më të mëdhenj se kroatët? Ndoshta kjo vlen për individët, por në përgjithësi ata janë më të zhdërvjelltë, më agresivë, më të urtë dhe shumë nuhatës. Serbët i falënderohen kishës së tyre në suksesin e tyre politik, sepse me anë të saj ata mbërritën ta kopjojnë saktë politikën dhe diplomacinë bizantine të cilën e udhëheqin me metodat më të rafinuara (kulluara). Çdo serb nuk lind si diplomat dhe politikan. Këtë e arrin me edukimin e tij të hershëm kishtar. Nga kjo edhe rrjedh suksesi i tyre diplomatik. Shpërndarësit e kësaj aftësie diplomatike dhe politike janë kishat dhe shkollat e tyre, aty ku mësohen dhe përsosen aftësitë e tyre të diplomacisë, politikës dhe atdhedashurisë”. (Ivo Pilar)
Të shtojmë edhe këtë se hapat e parë në lëvizjet e tyre letrare, serbët nuk i kanë bërë në gjuhën e tyre të sotme. Serbët e filluan shkrimin e tyre në fund të shekullit 18-të në gjuhën sllavo-serbe, një përzierje e gjuhës sllavo-kishtare, ruse dhe asaj serbe. Popi Jovan Raiq, historian, të gjithë veprimtarinë e tij e ka shkruar në atë gjuhë. Gjuha ruse arriti të bëhet gjuhë ushqyese e gjuhës serbe, duke i falënderuar asaj që gjer në shek 18 të gjitha librat kishtarë vinin të gatshëm nga Rusia.
Është interesant të ceket se si vdiq Ivo Pilari, janë dy versione një e qeverisë ish-diktaturës së Aleksandrit, kuptohet vetëvrasja dhe e dyta: “Serbëve iu deshën 10 vjet për të marrë vesh autorin e vërtetë të librit dhe pasi e zbuluan e ekzekutuan sipas stilit të tyre te pashpirt. Serbët e hodhën nga dritarja e katit të tretë të ndërtesës së hetuesisë dhe pasi ai nuk vdiq menjëherë e rrahën derisa ia nxorën shpirtin.

Armiku më i madh i serbëve, e vërteta

Një gjë është e qartë: serbëve, armiku më i madh iu është e vërteta. Ajo e rrezikon ekzistencën e tyre.
(Pas shkrimit: Politika shqiptare nuk është thjesht e papjekur kundrejt serbëve dhe Serbisë, por edhe vasale. Qysh nga koha kur Esat Pasha ua pati shitur Shkodrën malazezëve dhe serbëve që po vdisnin me mijëra rrëzë Taraboshit dhe pranë qytetit, pa e marrë dot kurrsesi me forcën e armëve dot atë. Teksa ca më vonë ushtarët e dërrmuar serbë përgjatë epopesë që ata vetë e quajnë “Albanska Golgota” (kur tërhiqeshin në panik përballë austro-hungarezëve dhe kaluan nëpër Shqipëri për në Korfuz, duke vdekur me mijëra nga i ftohti, uria dhe sulmet e shqiptarëve)… gjetën strehë dhe “besë” tek njerëzit e Esat Pashë Toptanit që i ruajtën gjatë kësaj udhe gjer në brigjet e Vlorës ku i prisnin anijet italiane për t’i transportuar në Korfuz, ishull ku akoma gjenden mijëra varre serbësh të vdekur aty pas këtij udhëtimi. Kujtojmë edhe që Haxhi Qamili dhe njerëzit që i venin pas (pjesa e madhe, injorantë turkomanë boshnjakë të rrethinave të Shijakut…të mbetur atje pasi populli shqiptar i kishte mirëpritur ndërsa patën marrë rrugën për Stamboll)…mbanin lidhje të forta me komandën serbe në 1914-n. 1941-shi është një provë tjetër e “përulësisë” shqiptare ndaj Titos dhe udhëheqësisë jugosllave (serbe) kur lufta e popullit shqiptar ndaj okupatorit nazifashist, u vu nën drejtimin dhe kontrollin jugosllav dhe të emisarëve të tij, ashtu si edhe kryesia e partisë simotër shqiptare të Komunistëve beogradas e të mos kishte qenë për çarjen Stalin-Tito në 1948-ën Shqipëria mund të përfundonte edhe Republikë e 7-të jugosllave.
Sa për njehsimin e kishës me shtetin, serbët nuk janë të parët që e kanë bërë, njëlloj si ata kanë vepruar sidomos grekët e Bizanti para tyre, deri diku edhe bullgarët, të cilët kishë të pavarur kanë pasur që në kohën e perandorive të tyre të mëdha, që përfshinin edhe pjesë të territoreve shqiptare (ata i quajnë Kutmicevica).
Kurse sa për atë që serbët u ngjiten si parazitë perandorive apo shteteve të mëdhenj, i shfrytëzojnë derisa s’kanë më ç’të thithin dhe pastaj shohin interesat e tyre, kjo gjë ka ndodhur qartësisht edhe me vetë Jugosllavinë nga e cila serbët përfituan shumëçka, u pasuruan, fituan falë këtij shteti të rëndësishëm edhe një prestigj dhe emër në botë, të cilin ende sot e kësaj dite e përdorin për përfitimet e tyre personale dhe në fund e shkatërruan me duart e tyre të përgjakura duke iu hedhur në fyt fqinjëve, bashkështetasve të tyre kroatë, sllovenë, boshnjakë e shqiptarë.

Raporti i Human Rights Watch për Kosovën

January 23, 2014 by dgreca

Nga Isabela Çoçoli/Zeri i Amerikes/

Human Rights Watch publikoi të martën më 21 janar 2014 raportin vjetor për të drejtat e njeriut nëpër botë në vitin 2013. Në kapitullin për Kosovën vihen në dukje arritjet në marrëdhëniet me Serbinë, por edhe mangësitë e udhëheqjes në drejtimin e vendit, nga e cila kërkohet të forcojë shtetin ligjor. Të ndjekim për hollësi kolegen Isabela Çoçoli.
Në Raportin e Human Rights Watch, thuhet se në Kosovë, gjendja e të drejtave të njeriut vazhdon të jetë e dobët. Megjithë reformat e deritanishme, sistemi i drejtësisë vazhdon të përballet me një numër të madh çështjesh që presin për t’u gjykuar. Komunitetet etnike, roma, ashkali dhe veçanërisht egjiptianët, vazhdojnë të diskriminohen. Gazetarët dhe mbrojtësit e të drejtave të njeriut kanë qënë objekt i kërcënimeve dhe sulmeve gjatë vitit 2013, thuhet në raportin e organizatës për mbrojtjen e të drejtave të njeriut.
Hera herës, thekson më tej raporti, gjendja u tensionua në veriun e ndarë, megjithë përmirësimin e marrëdhënieve politike me Serbinë pas arritjes së një sërë marrëveshjesh, si ajo e muajit prill për krijimin e postit të një komandanti të posaçëm policie dhe të një gjykate apeli për pakicën serbe; marrëveshja e gushtit për krijimin e pikave të kalimit kufitar mes Kosovës dhe Serbisë në vitin 2014; dhe eliminimi në shtator i strukturave paralele serbe në veri të Kosovës.
Në muajin korrik, Sekretari i Përgjithshëm i Kombeve të Bashkuara, Ban Ki-moon, u bëri thirrje Kosovës dhe Serbisë të bashkëpunojnë për zgjidhjen e çështjes së personave të humbur në Kosovë. Deri më sot, vë në dukje raporti, 1700 njerëz ende figurojnë të humbur që nga lufta me Serbinë.
Në muajin shtator, vë gjithashtu në dukje Human Rights Watch, një sulmus i paidentifikuar vrau një oficer të policisë së EULEX-it që po udhëtonte pikërisht me makinën e policisë së EULEX-it.
Ndër problement kryesore, në raport theksohet se gazetarët punojnë në një mjedis armiqësor. Në muajin maj, në bombë me gaz u hodh në shtëpinë e kryeredaktorit të Radio Televizionit të Kosovës, duke shkaktuar vetëm dëme materiale. Raporti flet edhe për kërcënimin e gazetares Jeta Xhara nga një ish funksionar dhe kolegë gazetarë. Po ashtu në raport përmendet edhe rasti i mbrojtëses së shquar të të drejtave të njeriut, Nazlie Bala, e cila u sulmua nga të paktën dy persona jashtë apartamentit të saj. Gjatë 2013 pati edhe raste të tjera sulmesh të organizuara kundër gazetarëve dhe readaksive të tyre.
Raporti i Human Rights Watch, vë gjithashtu në dukje edhe rezolutën e miratuar në muajin janar nga Asambleja e Këshillit të Evropës që kërkon nga autoritetet e Kosovës të luftojnë korrupsion, të kryejnë reforma në gjyqësor, të trajtojnë çështjen e krimeve të luftës, të mbrojnë dhe të promovojnë të drejtat e pakicave rome, ashkali dhe egjiptine, të sigurojnë pavarësinë e medias dhe mbrojtjen e mjaftueshme për gazetarët, si dhe për forcimin e luftës kundër trafikimit njerëzor. Rezoluta i bën gjithashtu thirrje Bashkimit Evropian ta përqendrojë dialogun e tij me Kosovën në forcimin e shtetit ligjor, përfundon Raporti i Human Rights Watch.