• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

BUJAR DEMIRALI – IN MEMORIAM

January 5, 2014 by dgreca

By Stefan KOCHI/

“Rrofte Shqiperia! (Long Live Albania)! This is how my dad would close any toast he raised, regardless of the occasion,” said Nick as he described his father, Bujar Demirali, in front of hundreds of people gathered at the funeral home to pay respects to the person whom they had met sixty years ago when he had escaped Albania, or six weeks ago at the local mall.

Rrofte Shqiperia! – Why would a person feel like this for his entire life towards his birth country, a place where he had suffered so much hardship when he was there, where he had escaped from as a young teenager with his family, and a place where he would almost certainly have died in prison had he stayed behind?

This is who Bujar Demirali was. This is how patriotic he was. Bujar Demirali, who passed away on Sept 12, 2013, was born in Albania in 1933. Verlen, the village where he was born and where he grew up, had experienced its own share of complicated history and emigration. The village is located within the Devoll region, a few hours from Korca, and about the same distance from the border of Greece. Both of these geographic points, Korca and the border of Greece, turned out to be important in Bujar’s life.

The village, along with other villages in the region, witnessed the efforts of the newly created Albanian nation building its own institutions: new borders, new laws, and of course, a new government. The region was at the forefront of the patriotic efforts by many people to consolidate their native language, Albanian. In one of many trips to secure books in the Albanian language, Bujar’s grandfather was killed, presumably by Greek soldiers.

As a result of his life being in danger, Bujar’s father, Abdul, immigrated to America. He was later joined by his oldest son, Myfit. Meanwhile, in Albania, Bujar and his youngest brother, Ali, grew up together, and they were very close. Their mother, Samije raised the two boys and their sister, Kike, alone. After the war ended and the borders were closed, the family faced many situations that led them to escape in 1951. As part of the many changes that the communist regime instituted, the family saw their properties being taken, their relatives thrown into jail, and they suffered other harassment, primarily due to their connection with the U.S.

Though their early years in Albania were difficult, Bujar and Ali were focused on going to school. Although Korca is several hours away from their village of Verlen, Bujar and Ali were dedicated to getting an education, and they attended school in Korca for several years. It was not unusual for their children, and later on for their sons or daughters-in-law, to listen to stories about how Bujar and Ali used to walk and run for many hours to and from their house in the village and back to Korca, or about how hard the winter was in Korca for the two young boys. To their credit, all of these stories contained charm, fun, and joy.  None of them contained anger or sadness. Some of these stories were even turned into amusing anecdotes – such as hanging bread from the ceiling of their home’s basement so that the mice could not reach it, when they were in school.

In July of 1951, the family decided that they had no choice but to escape from Albania. People who have escaped a tyrannical government and lived through the experience, never forget the escape journey. Their escape would be even more vivid and memorable due to the fact that on the night that they crossed the border, a full moon shone down on the border area and scared the group of twenty-three people and their horse who were trying to escape. “God protected us that night. We do not know how the soldiers did not see and kill us”, Bujar and Ali used to say when they would tell the story. There was no other explanation for their survival with all of those soldiers around and a full moon shining over them.

After spending a few months in refugee camps in Greece, the family successfully made it to the US and finally reunited with the rest of the family – their father and brother. Eventually, they settled in Waterbury, CT, a city well known for its Albanian immigrants and traditions. In addition to working hard to support himself and his family, Bujar worked very hard to learn and master his new language, English. He was always focused on education – for himself, for his children, and later on, for his grandchildren. It was this kind of dedication to school and education that drove both brothers to work so hard. It was this same work ethic that drove them to open and sustain the Albanian institutions in Waterbury, CT: the Xhami, the Albanian School, the Albanian festival, the Albanian Flag raising ceremony, just to mention a few.

In 1958, Bujar married Dile, a young lady from Turkey whose parents were also of Albanian origin. The happy marriage lasted for 55 years, just as the marriage vow states, “Till death do us part”. To those of us who knew them, their marriage was an excellent example of love and respect. They always enjoyed each other by traveling to many different places, and, doing their favorite thing: meeting with family and friends.

As expected from a person who values hard work and honesty, Bujar worked very hard to support his wife and three sons: John, Nick and Raymond. As his sons pointed out during the memorial services, he never complained about anything. “I sensed something was really wrong with his health”, said Dile a couple of days before Bujar’s passing, “because for the first time in our lives together, Bujar was complaining of pain. He never did that before, ever!”

Bujar also loved to celebrate the many accomplishments of his family and friends.  He would come and support you whether you were young or old.  He loved watching his sons, grandchildren, nieces, nephews and friends in their musical concerts, plays, recitals, graduations and of course weddings. He respected everyone and would help out anyone anyway he could just as he did with many newcomer Albanian immigrants by helping them get jobs, housing and enrolling them in schools.  He loved when people succeeded, and he loved celebrating their success with them. He was gjyshi to his grandchildren, xhaxhi to his nieces and nephews and the Albanian community and Uncle Bujar to everyone else.

The funeral home where services were held for Bujar was full of people who came to pay their respects to him. It was a weekday, not a weekend. Yet, people kept coming. They all wanted to express their sympathy to Dile, Bujar’s sons and to the rest of the family. The deep respect that they had developed for Bujar over the years compelled them to come. To many of them, he served breakfast or lunch at Robinson’s Luncheonette in Naugatuck, CT, the restaurant that Bujar had owned and run for about 30 years. Others had met him at children’s schools, town related functions, or had seen him serve as the Honorary Albanian Mayor for Flag Day, an event that is very meaningful to the Albanian community in Waterbury, CT. This yearly event, in addition to showing recognition for people who have helped the community, demonstrates the important influence that the community maintains regarding politics, the economy and other affairs of the city. The actual mayor of the city takes part in the festivities. That is how Albanian Independence Day has been conducted in Waterbury, CT for many years since the days when Bergin was the mayor of the city in the 1970’s. The Albanian newcomers dedicate much of their lives to building up their new community, while they also try to develop their own personal lives and assimilate their families within their newfound home.

Bujar was a member of the initial group that built the Xhami in 1968. He was the President of the Xhami for several years; he was also the master of ceremonies for many Albanian cultural events. Dile, with her fashion flair and passion for a project, tailored traditional Albanian costumes for the younger generation to use during cultural events. She did that for many, many years.

This is who Bujar Demirali was. That is how he lived every day of his life. That is why his grandson, Douglas, called him his “role model”. That is why his family remembered, “Rofte Shqiperia” as his final toast for every occasion or event. Bujar made as much of an impression on the lives of those he touched as his native land of Albania had made on him. Long live his memory.

Bujar Demirali, may you rest in peace.

Filed Under: Featured Tagged With: Bujar Demirali, In Memoriam

Stalini hiqet, Hoxha ngrihet

January 5, 2014 by dgreca

Nga Mimoza Dajci/

Qyteti i Telavivit hoqi nga nje shesh kryesor i tij monumentin e diktatorit sovjetik Josif  Vissarionovich Stalin. Megjithese ishte goditur e demtuar disa here, perseri nostaligjiket e kishin restauruar. Statuja e Stalinit hiqet, ndersa statuja e figura e diktatorit Hoxha ne Shqiperi ngrihet nga nostalgjiket e tij, te cilet pretendojne jo vetem ta ngrejne sa me lart, por edhe ta quajne hero kombetar.

Shqiperia njihet si vendi qe perjetoi diktaturen me te eger ne Europe, ndersa ata qe perfituan nga ai rregjim e nuk pesuan persekucion politik kerkojne ta rringjallin me zor. Shume pankarta te tij manifestohen ne tubimet e te majteve e partise komuniste ne Tirane e rrethe te tjera. Me ka rastisur nje here ne Tirane tani vone, te shikoj nje proteste te tyre me foto te Enver Hoxhes. U shtanga, nuk i besova syve. C’po ndodh keshtu thashe me vete. Ne vend qe ky vend te shkoje perpara akoma kthehet e ngre lart pankarta me figuren e atij qe shuajti mijra njerez neper burgje e kampe internimi. Qe ndau prindet nga femijet, e burrat nga grate, vetem e vetem duke ushtruar dhune, krime e luften e klasave. E sot perseri pasuesit e tij neper festa dalin si triumfatore me portretin  e tij.

Koha per vete Rusine nga Hoxha merte leksionet e komunizimit ecen perpara duke e hedhur ate ne koshin e plerave, ndersa Shqiperia me nostalgjiket e saj ecen mbrapa me foton e tij.

Eshte per te ardhur keq qe kane kaluar me teper se cerek shekulli e ne vendin tone njerezia nuk jane ndergjegjesuar akoma per ate periudhe qe quhet me te drejte si diktatura me e eger ne rajonin Europian. Ne si Organizate e Gruas Shqiptare Amerikane “Shprese & Paqe” me qender ne New York, ngreme zerin e protestes per cdo inisiative qe vlereson figuren e diktatorit Hoxha, apo shpalljen e tij hero kombetar.

Sa nena e gra u pushkatuan me gjyqe e pa gjyqe. Sa vajza e motra shqiptare nuk arriten te krijonin familje e te beheshin nena per femijet e tyre, por u torturuan nga xhelatet e burgjeve shqiptare ne kohen e komunizmit, e akoma plaget e tyre nuk jane mbyllur. Edhe shume gra ruse u denuan e internuan per agjitacion propagande, edhe pse nuk e kishin kryer nje veper te tille.

Atehere per cfare duhet ekspozuar me germa kapitale e figura madheshtore nje diktator i tille. Apo ndoshta ata jane pro edhe vrasjes qe, nje i cmendur kreu tani vone ne Korene e veriut, ku te gjalle hodhi mes bishave te egra njeriun e tij te familjes, i cili e ngriti dhe e beri president te vendit. Shtepia e Bardhe kete krim e quajti edhe nje shembull tjeter te brutalitetit ekstrem te rregjimit ne Korene e Veriut nga diktatori Kim.

Monstra e Korese se veriut ne kete shekull te ri, ne vend qe te punojne per paqen e demokracine ne bote vret njerez te pafajshem, e shqiptaret rringjallin diktatoret e ngjashem ne karakter e krime me Hitlerin dhe Milloshevicin.

Janar 2014

Filed Under: Featured Tagged With: Enveri ngfihet, Mimoza Dajci, Stalini Hiqet

Rrustem Geci ne Sofren poetike te Diellit

January 5, 2014 by dgreca

A M E R I K Ë S/

Nga Rrustem Geci – Dortmund, Gjermani/

Në një kohë  tepër të errët/
shtypëse   dhe    mbytëse/
Amerikë, ti ma dhe dorën/
të bëhem me  shumë duar/

Në një kohë  tepër të errët/
shtypëse    dhe   mbytëse/
Amerikë, ti ma dhe dorën/
Kur  fjala  shqip  dënohej/

Në një kohë  tepër të errët
shtypëse    dhe   mbytëse
Amerikë, ti ma dhe dorën
kur Kosova gjenocidohej

Në një kohë  tepër të errët
Shtypëse   dhe    mbytëse
Amerikë, ti ma dhe dorën
që   fjala   shqip   të  rritet

 

(poezi nga libri “Kanuni poetik”)

LUTJA E ÇAMIT

A më lë o tok ë të  qaj
unë dua tek t´i një varr
unë dua këtu të rritem
gjaku im  të mos  thaj

Gurë gjyshi  kam  këtu
në beteja i ka mbjellur
brenda kam disa këngë
gjyshi im  i  ka  shkruar

Toka ime, shumë të dua
më prano të vdes këtu
të betohem kam ardhë
tek shtëpia ku kam jetu

Çamëri  shqipëria  ime
zëri i nënës  më troket
guri gjyshit atje brenda
ngritu o bir, më thërret!..

 

(Poezi nga libri „ Algjebra dhe zjarri“)

Filed Under: Featured Tagged With: e Diellit, i ftuar ne Sofren, poetike, Rrustem Geci, te Diellit

RANË KËTO DOSJE E U PAMË

January 5, 2014 by dgreca

Cinizmi i fitores së humbësit/

Nga Rexhep Kasumaj/ Berlin/

1./

Ai  merr ashensorin i këndellur në këtë fillimjavë të pranverës ringjallëse dhe niset lirshëm drejt zyrës së tij. Hap derën dhe gatitet me një buzëqeshje të çiltër të përfalet kolegun e ri. Por befas shtanget. Nuk mund tu besonte syve. Përballë, me kundrim nga dritarja, qëndronte një i njohur i vjetër.

Nga koha e virgjër e fëminisë?

Nga vitet çapkenërore të studimeve?

Jo, jo!

Kujtesa e kthente rrufeshëm në një tjetër periudhë të jetës së tij: në motet e trishtuara burgëtare. Po përse ky shqetësim? Ja, një bashkëvuajtës me të cilin do evokonin stuhitë e ikura. Thënia e një urtaku lashtësie se është dëshpëruese të evokosh kohët e gëzuara në mjerësi, tani merrte kuptimin peshëplotë, pikërisht pse, ndoshta, ngjante e kundërta: do kujtonin kohët e liga në fatlumësi! Madje, për më tepër, ndryshe nga të bugosurit ordinarë apo mundimtarët e tjerë të jetës, këta kishin dhe një shtysë djellandritëse më shumë: shihnin të sendërtuar ëndrrën e tyre sublime.

Por çfarë ndodhi?

Përse ky nuk arriti për disa çaste që zgjatën një përjetësi, të frymonte për të thënë dhe një gjysmëfjale? Një pyetje idhtane si re shiu që errëson gjithçka përpara, i erdhi vetimthi e nuk ikte dot: Si ishte e mundur? Ishin po ata sy picërrues që zhbironin urrejtshëm e po ato duar që ruanin ende tizgën e gjakut. Megjithatë, mblodhi veten dhe shqiptoi përshëndetjen mirëmjesore me një zë të mekur e vështrim gati të rrëzuar përdhè. Iu bë se dëgjonte sërish fyerjet e goditjet më mizore dhe psherëtimat e britmat më pikëllimore. Tani, me një lehtësi të padurueshme, bëri rindarjen e roleve dramatike: ky e miqtë e tij të idealit qëndronin këndej, në një anë – në anën e dhimbjes e poshtërimit, kurse tjetri që tani rrinte ulur aty me një qetësi të habitshme përhihur njëj nënqeshje qesëndisëse, gati sfiduese, ishte andej, në anën e shkaktarit të dhimbjes – në anën e ofenduesit të ultë dhe torturantit të pashpirt. Dhe, si dredhë ere që përplas çdogjë, nuk tretej assesi pyetja shungulluese: Si ishte e mundur? Si ishte e mundur që tani, në një kohë të dytë, të ishin sërish të pabarabartë? Ky kishte lirinë për të cilën flijoj njomësinë e djalërisë, po dhe tjetri do të bënte herët një flijim, veçse, për ironi, në kah të kundërt: përdhoste shtegun e po kësaj të shkrete liri, që tash e gëzonte, në altarin e interesit të huaj. Ky kishte, tutje, epërsinë morale, por tjetri kishte armën tjetër që nuk i vjetërohej kurrë, cinizmin triumfues: aq ia bënte atij për etosin, ndërgjegjen dhe pendesën njerëzore!

Ndërsa bluante përfundimin e tillë, i ulur dhe ky pranë skrivanisë, diçka do thyhej e shmagjepsej, për të gurëzuar një zhgënjim të thellë brënda qenies së tij: ishte ideja tragjike se kjo s’ishte piktura e lirisë, por hirnosja e saj. Kurse  ai tjetri, mentori dhe ekzekutori i rrëzomës së kazamateve e të popullit  të ndaluar, që kishte nisur, ndërkaq, të dërdëlliste për punën – i dukej tmerrsisht i fituar!

2.

Kjo traumë i do ti ndodhte një të burgosuri politik, në beharin e shkuar, në një nga institucionet e rëndësishme politike të Kosovës së lirë. Dhe unë do endja atë në këto radhë, i frymëzuar nga paralajmërimi belgradas, si detyrim Europe, për të hapur dosjetë e Udb-së famkeqe që pat nxirë jetën shqiptare, aherë dhe pështjellon shpirtërat e saj, sot.

Dhe le të hapen, më në fund, o Zot!

Le të shohim, ditën për diell, cilët kjenë zyrtarë rrogtarë, e cilët bashkëpunëtorë të fshehtë!?

Mandej: Cilët ishin vullnetarë të zellshëm shërbimi dhe cilët sish rekrutë të zorit: pra, të dhunës e varfërisë!?

Tutje poashtu: Cilët i përkisnin rangut të ulët dhe cilët patën përbetuar në rrathët e sipërm të kierarkisë!?

Pastaj: Cilët janë përshpëritur a nofkuar, po, mbase, nuk paskëshin qenë të tillë!?

Dhe akoma: Cilët naltçmoheshin si burra të ndershëm kombi, madje duke ngjitur dhe karrierë me këtë profil publik, dhe nuk kjenë të këtij soji, por, përkundrazi, sigurimsa sekretë!?

Mëtej prapë: Cilët kishin autorizime vocërrane lajmdhënëse, e cilët ishin misionarë realizimesh “madhore”, nga ngujimi i lirisë e deri tek privacioni i jetës!?

Tutje: Frekuentonin vetëm këtë agjenturë apo, në multifunksione, dhe të tjera?

Dhe së fundmi: Cilët janë shuar dhe ç’bëjnë të gjallët? Kanë lënë zejen apo ushtrojnë ende pasionshëm e aktivisht atë dhe ku? Në ç’instancë e me ç’objektiv?

3.

Nëse, prandaj, nga Belgradi nuk vjen një mashtrim i ri çorientimor dhe, njëkohësisht, nëse shqiptarët, kthjelluar  kulture shtetërore e jashtë komleksesh provinciale, ndërtojnë një konsens nacional për të diferencuar kristalisht të mirën dhe të keqen – aherë Republika ende e brishtë, duhet të bënte lustrifikimin e kësaj  mbeturinë të neveritshme e, poaq, gjakmpikëse në trupin e saj.

Por dhe nëse eprorë të kastës politike nuk reflektojnë, prirë nga pragmatizmi votëprurës apo solidarësia natyrale e racës me ta, së paku ne vdektarët e pashibluar ti njohim bëmat dhe fytyrat e tyre. Dhe, duke i njohur, të mos i njatjetojmë respektshëm në udhë e sheshe të pafajshme. E, së mbrami, me një ofshamë klasike të themi çlirueshëm: ranë këto dosje e u pamë!

R.Kasumaj / janar 2014

Filed Under: Featured Tagged With: e u pame, Rane keto Dosje, Rexhep Kasumaj

Ëndrra e fundme” e një operatori turistik anglez: Trenat shqiptarë në guidën turistike të majit 2014/

January 4, 2014 by dgreca

Nga Edmond Prifti/

Anglezët si ngaherë të tillë. Të çuditshëm në gustot, e po aq në gjetjen e mënyrave praktike të udhëtimeve, larg asaj mondanes që me sa duket janë lodhur, e të etur për aventura… Gazeta britanike “Daily Mail”, në destinacionet turistike të guidave ndërkombëtare, ka përfshirë edhe një udhëtim me tren “që kalon përmes Shqipërisë”, përgjatë muajit Maj 2014. Në kategorinë “Travel Destinations” për vitin 2014, “Daily Mail”, , të cilës i referohet ATSH, theksonndër të tjera se, “është koha që të mendojmë se çdo bëjmë pasi jemi futur në një vit të ri, e për ata që s’duan ta harxhojnë kohën e tyre në palestra apo duke ngrënë më pak çokollatë, le të mendojmë diçka tjetër. Mendoni për aventurat që do të mbahen mend gjatë, si ato të një rrugëtimi jashtë Britanisë”, bën të ditur “Daily Mail”. Më tej gazeta britanike jep disa nga mundësitë e turistëve ishullorë për udhëtimet e tyre nëpër botë, duke filluar nga dhomat nënujore në Manta Resort të Tanzanisë, apo ishujt Cavallo off Corsica, Kalamota apo edhe udhëtimet me varka në Dubrovnikun e lashtë, duke dhënë edhe faqet online të operatorëve turistikë, të cilët i organizojnë këto udhëtime aventure.

Ndërsa për “Jetën e egër”, anglezët propozojnë vizitën në koloninë e pinguinëve Gentoo apo Zimbabve, ku zgjidhja është paketa turistike e ofruar nga operatori anglez expertafrica.com, në për kapitullin e “Udhëtimeve me tren”, gazeta “Daily Mail” propozon trenin e parë privat evropian, i cili udhëton drejt Iranit për 15-ditë përgjatë muajit Tetor 2014, nga brigjet e Bosforit drejt Persisë së Lashtë, në zemër të Teheranit.

Ndërsa, më tej në këtë artikull të gazetares Wendy Driver, propozohet edhe një guidë tejet e veçantë që kalon përmes Shqipërisë, nga operatori turistik anglez “Ffestiniog Travel” (ffestiniogtravel.com). Këta të fundit,  bëjnë të ditur se udhëtimi 13-ditor përfshin Maqedoninë dhe Shqipërinë, nga një kalim më parë, në shtetin më të ri të Evropës, Kosovën.

Sipas tyre, udhëtimi fillon nga Mali i Rugovës, me vizitë në manastiret e hershme, e më tej duke kaluar në resortet pranë lumit.

ATSH iu referua faqes zyrtare të operatorit turistik ffestiniogtravel.com, një tur operator anglez i krijuar nga disa specialistë hekurudhe dhe adhurues të udhëtimeve me tren që në vitin 1974; ku një program i detajuar përshkruan këtë udhëtim me tren, i cili kalon edhe përmes Shqipërisë.

Sipas tyre, në guidën turistike të titulluar “Të shkrijmë kufijtë –  Kosova, Maqedonia dhe Shqipëria”, turi është parashikuar të fillojë më datë 7 maj deri më 19 maj 2014, i cili përfundon në Shqipëri.

Sipas ffestiniogtravel.com që i referohet ATSH, në guidën turistike të publikuar në faqen e tyre në internet, data e parë e këtij udhëtimi përshkruhet nga operatori i mësipërm: “Ndryshe nga programi jonë vjetor i rregullt, këtë vit kemi përfshirë destinacione të reja, siç është edhe shteti më i ri, Kosova; një shtet i njohur nga pjesa më e madhe e Bashkimit Evropian e tashmë i hapur për të përfunduar së bashku, bashkimin e copëzave të këtij rajoni mjaft të bukur”.

-Guida e aventurës me tren përqark tre shteteve-Dita e parë fillon me një fluturim me avion nga Mynihu drejt aeroportit të Prishtinës, ku operatori turistik përshkruan se në kryeqytetin e saj, Prishtinë, “gjëja e parë që do na habisë, është se sa miqësorë dhe mirënjohës janë kosovarët për të vizituar vendin e tyre, përpos ndihmës që i japim për zhvillimin e ekonomisë së këtij vendi”.

Më tej, dita e dytë vijon drejt Malit të Sharrit, por edhe në Prizren, ndërsa dita e tretë e këtij udhëtimi përfshin Manastirin e Graçanicës i vitit 1321 dhe Gazimestan, ndërsa pasditja do ti gjejë aventurierët anglezë me tren, në udhëtimin e tyre nga Prishtina drejt Pejës. Dita e katërt, një udhëtim drejt Grykës së Rugovës, Manastirit të Deçanit si dhe qytetit të Gjakovës. Dita e pestë i kushtohet pothuajse tërësisht Prishtinës, e më tej aventurierët do të udhëtojnë drejt Maqedonisë, në ditën e gjashtë dhe të shtatë të tyre. Sipas operatorit turistik “Ffestiniog Travel”, meqenëse i vetmi tren në ditë nga Prishtina për Shkup, niset në orën 07.10, “jemi të detyruar të ngrihemi herët në mëngjes”.

Në ditën e tetë dhe të nëntë të kësaj aventure, është udhëtimi me trenin malor drejt Manastirit (Bitola) dhe vizita në këtë qytet, ndërsa më tej drejt Kërçovës (Kiçevo). Prej terminalit të trenave, udhëtimi vijon drejt Ohrit, apo një prej 28 qyteteve në hartën e listës së mbrojtur të UNESCO-s, duke përmbyllur ditën e 10-të dhe të 11-të të udhëtimit. Më tej “qershia mbi tortë” në ditën e 12-të, i përket Shqipërisë, ku operatorët britanikë të “Ffestiniog Travel” përshkruajnë se “rrugët hekurudhore të Shqipërisë janë krejtësisht të izoluara nga pjesa tjetër e Evropës. Ndërsa, do na duhet të kalojmë kufirin me rrugë tokësore, deri në Librazhd, ku do të marrim trenin e mesditës drejt Tiranës. Një tjetër ditë e kaluar përmes një peizazhi mahnitës…”. Dita e 13-të, është edhe rikthimi nga Mynihu, drejt Anglisë.

Më tej, në përshkrimin e kësaj guide nga Alan Heywood , një prej liderëve të këtij turi turistik, ai ka rrëfyer në detaje ditën e 12-të, “e cila fillon” që nga kufiri maqedonas-shqiptar, kur shoferi “zhduket” për disa çaste dhe na çuditën teksa kthehet disa momente më pas… me pasaportat e vulosura. Alan Heywood, qe i referohet ATSH, “në rrëfimin e tij të provës”, që mban datën 24 gusht 2013, përshkruan se “kjo ndodhi, më kujtoi kufirin midis Amerikës dhe Meksikës”.

Përpos peizazhit mahnitës, Alan përshkruan gomerët dhe makinat e braktisura anash rrugëve, deri në stacionin hekurudhor të Librazhdit, por edhe hutimin e shoferit pasi nuk e dinte se ku ndodhej stacioni hekurudhor. E më tej, edhe çudinë e vetë banorëve vendas për udhëtimin e një turisti të huaj me trenat shqiptar…Në rrëfimin e tij të detajuar, Heywood përmend ndër të tjera se pas afërsisht dy orësh ecejakesh në pritje të trenit drejt Tiranës deri në orën 11.55, përshkruan se, “treni ishte i përbërë nga dy vagonë të klasit të dytë Deutsche Bahn (ish-Gjermania Lindore) e të mbuluara përplot me grafiti, ndërsa lokomotiva një prodhim çek, ashtu siç pamë së shumti përgjatë udhëtimit tonë… Ndërsa shumë prej dritareve të krisura apo të thyera…por sediljet brenda ishin ende në gjendje të mirë”.

“Telegraph Travel Awards”, e ka konsideruar tur operatorin “Ffestiniog Travel”, si një ndër tre më të mirat në Angli, përkrah “Orient Express” dhe “The Rocky Mountanieer”. Në turet e tyre turistike, përfshihen udhëtime me tren pothuajse në mbarë botën.

TIRANË, 4 Janar, kortezi ATSH

FOTO:Treni i udhetareve Durres-Tirane. Fotografi nga Bob Cable, e publikuar ne faqen e operatorit turistik “Festiniog Travel”

Filed Under: Featured

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 774
  • 775
  • 776
  • 777
  • 778
  • …
  • 900
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • SHBA, Ligji për Autorizimin e Mbrojtjes Kombëtare (NDAA) dhe Aleancat në Ballkanin Perëndimor
  • Shqipëria, Kosova dhe Boshti Shqiptar si Gurthemeli i NATO-s dhe i Strategjisë Amerikane
  • MORGENAVISEN (1931) / RRËFIMI I PIKTORIT HUNGAREZ MÁRTON HOSSZÚ : “GJASHTË JAVË NË OBORRIN MBRETËROR TË SHQIPËRISË PËR TË REALIZUAR PORTRETIN E MBRETIT ZOG I…”
  • “Histori e vajzës rebele”
  • Festat e fundvitit u mbyllën me këngë e valle shqiptare nga Shkollat Shqipe “Alba Life” Ambasador i Kombit, New York
  • Pjeter Logoreci: “Jeta dhe vepra e Aleksandër Moisiut asht nji shëmbëlltyrë pune, kulture, vullneti e karakteri”
  • “Metamorfoza”
  • Trifon Xhagjika (20 prill 1932 – 23 dhjetor 1963)
  • POETIKA E MUNGESËS DHE KUJTESËS APO ËNDRRA SI METAFORË E IDENTITETIT LIRIK
  • Umberto Eco për librin si nevojë, jo si konsum, për bibliotekën si kabinet i mjekësisë së shpirtit
  • QERIM VRIONI DHE FOTOGRAFËT QË SHKRUAN HISTORINË
  • Çamëria, kur e vërteta kërkon shkrim, përgjegjës dhe afat!
  • Dhurata, buzëqeshje dhe urime në shkollën shqipe “Skenderbej”
  • ROLI I PRESIDENTES OSMANI NË RIKTHIMIN E BESIMIT DHE BASHKËPUNIMIT TË KOSOVËS ME SHBA-NË DHE BE-NË
  • WHEN KOSOVA WORKS, AMERICA SPEAKS

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT