• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Histori: Çfarë ndodhi më 4 tetor?

October 4, 2013 by dgreca

Nga Astrit LULUSHI*/

1795 – Napoleon Bonaparti del në skenën franceze si ushtarak, duke përdorur artilerinë për të shpërndarë turmat e armatosura që përpiqeshin të pengonin punimet e Konventës (legjislatura franceze) në Paris – ishte fillimi i fundit të epokës së Revolucionit. Pas 9 vjetësh, ai do të shpallej Napoleoni I, Perandor i Francës deri më 1814 kur u hoq nga froni, u burgos në  Elba, u arratis, u përpoq për t’u kthyer, por humbi në betejën e Vaterlosë më 1815, vdiq në ishullin Shën Helena, i izoluar, i sëmurë ose i helmuar. Napoleoni ishte perandori i parë francez që nga koha e Karlit të madh (881-887). Dihet se familja Bonaparti e ka prejardhjen nga Korsika – të parët e tij ishin shpërngulur aty nga Toskana e Italisë  – si të ardhur nga Morea (Peloponez), vendbanim arbëresh pas vdekjes së Gjergj Kastriotit – Skënderbeu. Historiani i njohur francez i shek XIX, Adolf Thieres citohet se kur Josef Bonaparti, vëllai i madh i Napoleon Bonapartit, u bë mbret i Napolit në vitin 1806, dhe një grup arbëreshësh shkuan për t’i uruar mirëserdhjen – Bonaparti u tha: Edhe familja ime është me prejardhje arbëreshe. Marie Josef Louis Adolphe Thiers (1797-1877) – autor i një historie shumë-vëllimëshe franceze, shërbeu për disa mandate si kryeministër i Francës mes viteve 1830 – 1845. Në historinë e tij, Thiers thotë se kur Napoleon Bonaparti zemërohej, ai shante në një gjuhë të pakuptueshme për ata që e rrethonin. Bonaparti njihet edhe për atë që quhet Kodi i Napoleonit, Kodi civil francez, baza e kodit civil mbarë-evropian – bazuar në Kodin e Justinianit – që lejon lirinë e fesë dhe i pret udhën korrupsionit në sfera të larta.

1887 – Gazeta International Herald Tribune (IHT) del për herë të parë në Paris. Kjo gazetë në anglisht sot kombinon burimet e korrespondentëve të saj me ato të gazetës Nju Jork Tajms dhe shtypet në 38 vende të botës, për shitje në më shumë se 160 vende e rajone. Me qendër në Paris, IHT –  pjesë e kompanisë New York Times – ka njoftuar se brenda këtij viti do të fillojë të quhet “The New York Times International”.

1913 – Në Shqipëri, Qeveria e Ismail Qemalit jep koncesione për dy grupe bankerësh austriakë dhe italianë për themelimin e Bankës Kombëtare Shqiptare. Marreveshja e nënshkruar, e cila dha kësaj Banke privilegjin e vetëm për t’u marrë me pasuritë e patundshme, shkaktoi mes shumë shqiptarëve humbjen e besimit për qeverinë e tyre. Frika ishte se duke shfrytëzuar varfërinë në vend, Banka Kombëtare do te ishte në gjendje të blente me çmim tepër të lirë gjithe tokën e mundshme, e cila do të kalonte në pronësi të investitorëve austriakë dhe italianë, dhe Shqipëria do të bëhej e hapur për kolonizim të huaj.

1939 – Një berber 25 vjeçar nga Kanonsburg i Pensilvanisë, hoqi dorë nga profesioni i tij; Pierino Ronald “Perry” Como, i shtati mes 13 fëmijëve të një familje emigrantësh italianë, kishte zë të mirë –  dhe klientët që u qethte flokët, e nxitën të bëhej këngëtar. Komo regjistroi këngën e tij të parë me një grup muzikantësh që kaloi rastësisht në qytetin e tij – kënga “That Old Gang of Mine” u transmetua në radio dhe brenda pak ditësh u përhap dhe shpejt u bë e famshme. Që nga ajo kohë, për vite me radhë Perry Komo do të shihej vetëm duke kënduar në klube, koncerte, opera,  filma e televizion dhe këngët e tij do të zinin vend të veçantë në repertorin e radiove. Perry Komo vdiq në gjumë më 12 maj 2001, në shtëpinë e tij në Florida, një javë përpara se të mbushte 89 vjeç – u tha se vuante nga simptomat e sëmundjes Alzheimer.

1957 – Bashkimi Sovjetik hedh satelitin e parë artificial, Sputnik, në orbitë rreth tokës –  me këtë ngjarje fillon edhe epoka e garës hapsinore Lindje – Perëndim. Amerika do të përgjigjej pas pak muajsh me hedhjen në orbitë të raketës Explorer 1, më 31 janar, 1958.

1993 – Në Moskë, tanket bombardojnë ndërtesën e parlamentit, ndërkohë që demonstruesit kundër presidentit Boris Jelcin mblidhen jashtë saj. Rusia kishte hyrë në një krizës kushtetuese.

Mendim i ditës
“Mënyra më e mirë për të mbajtur fjalën është të mos e japësh”.
Napoleon Bonaparti

(Kortezi:VOA)

Filed Under: Featured Tagged With: 4 tetor, Astrit Lulushi, cfare ndodhi

AAOC Reacts to Recent Golden Dawn Incidents in Albania

October 4, 2013 by dgreca

Chicago, IL – September 3, 2013: The Albanian American Organization Chameria sends letter to State Department’s Ambassador for International Religious Freedom, Dr. Suzan Cook.

Concerned about the recent hostile events occurring between Albania and Greece, representatives of AAOC, wrote to Dr. Suzan Denise Johnson Cook, the United States Ambassador-at-Large for International Religious Freedom. The cause of their reaction are the recent Golden Dawn incidents which indicate Greek extremism potentially spilling into Albania.

AAOC’s Secretary General Sali Bollati expressed that it is widely known that Albania is the most tolerant country in the world known for its religious coexistence. In the middle ages, the Albanian national hero, George Kastrioti Skanderbeg, fought for 25 years against the Ottoman Empire to protect the European civilization. Similarly, Mother Teresa, an Albanian Catholic nun with her humanitarian services is considered the Mother of the World.

Moreover the AAOC letter states “Quite the opposite situation is found in neighboring Greece, which does neither legally recognize, nor respect its ethnic minorities. The same can be said about different religious groups which are not Orthodox Christian. Known as the cradle of democracy, Greece has seen a significant democratic shortfall especially towards its minorities. Golden Dawn, a Greek neo-Nazi political party, which denies the Holocaust ever occurred, has risen in popularity, particularly with the deepening economic crisis in the country.  This right wing extremist group has secured many seats in the Greek parliament while increased anti-Semitic and xenophobic rhetoric and violent incidents are seen throughout the country.  Greece is home to Macedonian and Turkish minorities, with sizeable Albanian, Roma and migrant populations and religious communities such as Catholics and Jews.

Greek fascist circles like Golden Dawn, are trying to influence Greek government policy calling for the deterioration of relations between the two neighboring states. Recently Golden Dawn members, (some supported by elements of Greek secret police) have been holding illegal demonstrations and inciting cross-border violence between Albania and Greece. Here it is worth emphasizing one very important fact: in 1940, when Albania was occupied by fascist Italy, Greece declared war on Albania. Today, after 73 years, this law is still in effect by Greece, keeping in mind that both Albania and Greece are NATO members.”In three separate incidents, two weeks ago, last week, and yesterday, several Greek Neo-Nazi party – Golden Dawn members and Greek Government officials have been protesting a court decision by the Albanian Constitutional Court, regarding the use of a property formerly owned by the Albanian Church in the Albanian town of Permet where a civic building has been erected since the 1950’s. Permet is a small town in southern Albania which is home of the Albanian national Poet Naim Frasheri, of Bektashi faith. The town has no ethnic minorities and its Muslim and Christian population has been living in peace for centuries. AAOC further reports “…yesterday Golden Dawn attempted to enter Albania and called for war, while shouting anti-Albanian ethnic slurs. Two weeks ago, the Greek government lodged a demarche over the Permeti incident where Orthodox priests urged by the Archbishop of the Albanian Autocephalous Church, Yannoulatos (a Greek citizen) created tensions southern Albania. Both the Greek government and Golden Dawn have been issuing political statements against Albania for matters that pertain to Albanian citizens in Albanian territory.” Albania’s outgoing Prime Minister Sali Berisha condemned Greece’s official complaint as “unacceptable and unreasonable interference in Albania’s internal affairs.”

Noting that Greek society is plagued by unemployment and severe economic woes, AAOC’s president Endri Merxhushi commented, “No one wants to see a situation where far right groups encouraged by inside Greek government elements take advantage of the political vacuum created in Albania, after its peaceful and uneventful June 23rd elections.” Cautioning about this dangerous precedent where both Albania and Greece are not carefully weighing the potential for further exacerbation of the religious harmony in the region. “Subsequently this unclear legal status creates conditions which are being exploited by Greek chauvinist circles in a dangerous fashion. We strongly believe that the Greek government and the Greek Archbishop should not meddle into the affairs of a sovereign country which has its own independent church for over 90 years.“ While many property claims remain unresolved in Albania, past International Religious Freedom reports state that the Albanian government continues to address claims from religious groups regarding the return or restitution of property seized during the former communist era.  Moreover, in the past 23 years there have been no incidents or reports of abuses of religious freedom by the Albanian government. AAOC conclude their letter stating that as proud American citizens of Albanian descent they are very concerned and request from the US, a great democratic country to work through US diplomacy to calm Greek and Albanian relations for sustainable peace in the Balkans.

 

 

 

 

 

Filed Under: Featured Tagged With: AAOC, AAOC Reacts to Recent Golden Dawn, Chikago, Incidents in Albania

SHI…

October 4, 2013 by dgreca

Tregim nga Drita LUSHI/

Gjithmonë më ka pëlqyer shiu.

Nuk e di si më kish lindur kjo dashuri për të.

Ndoshta pse kisha lindur në pranverë, atëherë kur shirat kanë kohën e tyre.

Apo mbase atë ditë që kisha lindur unë, vesonte një shi i imët maji, a mbase ime më, më kish ngjizur në vjeshtën me shira.

Sot, tek ecja në shi, e mbylla çadrën. Doja vërtetë ta ndjeja në lëkurë shiun e ngrohtë të pranverës, një shi si vesë me diell.Po më pëlqente aq shumë kjo lojë mes pikëzave të shiut e mendimeve të mia të gëzuara.

-“Sa filozofike qenkam sot”, më vinte gati të qeshja me veten, ndërsa piklat e shiut po më ngjisnin pas trupi rrobat pranverore, fare të lehta, por që tani i ndjeja në trup.

“S’ka gjë”- mendoja “sa të arrij në shtëpi dhe ndërrohem”

Një afsh i ngrohtë po përshkonte gjithë qenien time tek kisha ngadalësuar hapat, sepse doja që të merrja mbi vete sa më shumë pikla shiu…

Do të kisha dashur ta kisha ende më larg shtëpinë, të rrija sa më gjatë me shiun tim…

Kur hyra në shtëpi, teksa po ndërroja rrobat e lagura, qeshja me vete. Kisha mbetur ashtu, si dikur, me mendje dhe shpirt fëmije, ëndërrimtare, e përkëdhelur, herë e qeshur e herë inatçore.

Po hapja sirtarët të merrja teshat për t’u ndërruar e në fund gjeta një letër.

Qesha me vete. E mora dhe pa u veshur ende, fillova ta lexoja përsëri…

E dija gati përmendësh përmbajtjen e saj, por përsëri e lexoja se mos ndoshta pas ndonjë shkronje fshihej diçka që unë s’kisha arritur ta kuptoja si duhet.

***

Ai më thoshte përherë: “Pse të pëlqen kaq shumë shiu? Shiu është për të trishtuarit, për melankolikët, e ti s’je e tillë”.

Unë qeshja fort e me gjithë shpirt kur ma thoshte këtë, e përqafoja dhe i thosha: “Shto dhe romantikët. E unë jam një romantike i dashur, ndryshe s’do të të doja ty”.

Ai më shikonte me vështrim dyshues e të qeshur e unë vazhdoja:

“Nuk e dua më shumë se ty, jo. Tani një çikë fare më shumë se ty e dua, po një çikë fare ama” – dhe qeshja aq fort, sa njerëzit kthenin kokën e më shihnin të habitur si rrija në shi pa ma bërë syri tërr.

Denisin e kisha takuar në bibliotekë, ku shkoja të studioja me shoqe, a të merrja ndonjë libër që s’mund ta gjenim nëpër librari.

Unë, si tip që të qeshurën e kisha gati, nuk mund të mbaja qetësi as në bibliotekë, duke tërhequr vështrimet qortuese të atyre që studionin aty.

Si e zënë në faj, skuqesha një moment, por sa ata kthenin kokat, qeshja përsëri, por me një ton pak më të ulët.

Ata zakonisht nuk i kthenin më kokat. Por një ditë, njëri u kthye drejt meje dhe qeshi edhe ai pa zë e me një veshtrim të butë, që dukej sikur më thoshte: “Mos e vrit mendjen, qesh kur të qeshet, rregullat ne i kemi vënë, ne i thyejmë”. Të paktën kështu e përktheva unë, se kështu më interesonte.

Në fakt e sot e kësaj dite nuk e kam pyetur për atë buzëqeshje, për domethënien e saj.

Denisi ishte një burrë i pashëm, diçka më shumë se një djalosh, i gjatë mbase rreth një metër e tetëdhjetë centimetra, me trup prej sportisti. Këto nuk mund të më shpëtonin pa i vënë re, megjithë shpërfilljen time, që ishte natyrë e imja e dytë.

Vajtjet tjera në bibliotekë qenë veç një pretekst për të parë atë, që çdo mbrëmje e gjeja aty, e që çdo herë më thoshte i pari “mirëmbrëma”

Shoqet, që e kishin kuptuar vajtjen time të qëllimshme atje, filluan të mos më shoqëronin më, duke më dhënë mua dhe atij mundësinë që të flisnim lirshëm.

Kur vajta një mbrëmje në bibliotekë, shiu sa kish nisur.

Si përherë, atë e gjeta aje, duke lexuar, dhe, ashtu i zhytur në lexim, diçka shkruante. U kollita lehtë, teksa kaloja bri tij dhe ai ktheu kokën e më buzëqeshi ngrohtë. Më ftoi të ulesha në karrigen bosh pranë tij. Në fillim ngurrova, pastaj u ula si qengj i urtë.

Unë që qeshja e s’lija njeri pa ngacmuar, isha bërë papritur serioze dhe mbaja hapur librin që kisha marrë në bibliotekë, pa e pasur mendjen fare aty.

Ai më ftoi të dilnim jashtë dhe unë, si ndonjë sonambul, e ndoqa pa ditur as vetë çfarë po ndodhte, që po bindesha kaq lehtë.

Shiu kish filluar të shtohej. Të dy ishim pa çadër e megjithatë ecnim në shi pa e ndjerë…

Ky qe “udhëtimi” im i parë me Denisin, që do më bëhej shumë shpejt njeriu më i dashur.

Mora vesh se ai shkruante, dhe kur dilte nga puna, (në një institucion) një pjesë të mirë të kohës e kalonte në bibliotekë.

Atëherë nuk kishte botuar ende ndonjë libër, po më thoshte se ëndërronte të botonte shpejt.

As vetë nuk e kuptoja si kishte ndodhur, po unë kisha rënë në dashuri me të. Dhe nuk kaloi shumë kohë që të jetonim ditët tona të lumtura, mbushur dashuri e gëzim.

Unë atëherë isha studente. Sapo kisha mbushur njëzet vjeç. Kurse ai nuk duhej të ishte  fare i ri, dukej burrë i pjekur, i pamartuar, dhe goxha i bukur. Më llastonte, më përkëdhelte e unë veç qeshja. E qeshura ime atë kohë më ish bërë më e bukur. Të paktën kështu më thoshin shoqet, jo pa smirë, e me një vështrim shpotitës, qeshnin.

Isha vajza më e lumtur në botë. Nuk dija kur lindte dielli e kur perëndonte. Nuk kuptoja si iknin ditët e si vinin netët. Ditën ishim bashkë e natën përsëri bashkë në ëndrra.

Në atë kohë ende nuk kisha mundur të bisedoja me prindërit, që jetonin në një qytet tjetër, e kjo më kushtoi…

Një natë, në fillim të korrikut, im atë hyri në shtëpi me rrëmbim e na tha : “Bëhuni gati”! Ne fëmijët pamë njëri- tjetrin në sy e s’po kuptonim asgjë. Pasi ai pa hutimin tonë, sidomos timin, se vëllezërit i kisha më të vegjël, shtoi: “Do nisemi për në Tiranë. Atje po dyndet Shqipëria e kjo është mundësia më e mirë për të shpëtuar nga kjo jetë qeni”.

Kishim dëgjuar atë ditë që ishin hapur ambasadat e njerëzit qenë futur në to me shpresë të iknin në Perëndim. Por nuk më kishte shkuar as në mend’ se kjo mund të na ndodhte edhe ne. Mamaja kish qëndruar ne mes tonë e herë shihte tim atë, herë ne. Qe diçka aq e papritur për të gjithë. Po babai nxitonte: “Shpejt! Shpejt!” – thoshte, kemi makinën që na pret poshtë. U thashë: “Jo, unë nuk vij, kam shkollën, s’mund t’i lë studimet, ikni ju, unë do të qëndroj këtu”. Mendja më kishte shkuar fluturimthi tek Denisi, që nuk e dija ç’do të bënte dhe kisha frikë se njëri mund të ikte e tjetri të rrinte këtu. Nuk ishim parë prej ditësh, sepse unë isha kthyer në qytetin tim për të studiuar gjatë sezonit të provimeve. Por nga ana tjetër mendoja: Po sikur edhe Denisi, që jetonte dhjetë metër nga ambasada italiane, të jetë futur aty?

Im atë më shikoi vëngër, por brenda atij shikimi pashë edhe një lutje të heshtur. S’mund të ndahesha nga familja, këtë e dija edhe unë, por dhe kundërshtimi më doli vetiu e ata, nuk mund ta dinin përse kundërshtoja.

Po u bë ashtu si tha babai dhe familjarisht, vetëm pak orë më vonë, u futëm në Ambasadën italiane e pas një jave ishim në brigjet e Italisë.

Atje vazhdova e mbarova studimet.

Ndodhi pra, që jetët e rrugët tona morën papritur kahe të kundërta, pa dëshirën tonë.

Pas shumë vitesh që isha kthyer dhe punoja në qytetin tim, dëgjova për një roman të ri që po bënte bujë.

Gati sa nuk thirra, kur një shoqe me tha cili ishte autori. . .

U gëzova dhe u emocionova pa masë.

Disa ditë më vonë, më vjen në adresë të punës një pako. E hap me padurim dhe shoh librat e tij, librat e Denisit, të shkruara gjatë viteve. Mes tyre dhe një letër. Një letër e ngrohtë, me fjalë që veç ai dinte t’i zgjidhte e t’i thoshte. Një letër që s’përmendte asgjë të kaluar. Një letër e një miku të dashur. Të dy tashmë kishim familjet tona.

Hodha vështrimin nga dritarja. Shiu tashmë kishte pushuar.

E vura letrën në sirtar dhe vazhdova të vishesha.

Si të mos e dua shiun?!

Filed Under: Featured Tagged With: Drita Lushi, Shi, Tregim

New York, “Trupa” e teatrit të familjes Uruci sfida në skenën amerikane

October 4, 2013 by dgreca

Babai dhe dy fëmijët ; 13 dhe 18 vjeç “tundin” skenën e New Yorkut, Uruci: shprehet se ai është duke punuar dhe duke planifikuar një xhirim të një filmi në tokën shqiptare./

Nga BEQIR SINA, New York/

STATEN ISLAND NY : Roland Uruci, aktori dhe producenti shqiptar në SHBA, me origjinë nga Dibra e Madhe, i cili së bashku me familjen e tij emigroi qysh në moshën 3 vjeçe, sot tre dekada më pasë ai duket se i ka ngjitur rrugën e suksesit. Landi si i thërrasin shqiptarët, atij, së bashku me dy fëmijët e tij – Kastriotin dhe Dilonin, kan krijuar një “trup” teatrale në New York, e cila duket se po e “tund” skenën e teatrit njujorkez. Natyrisht që rruga drejt skenës për babain e dy fëmijëve nuk ka qenë e lehtë, ajo ka qenë sfida për artin , pasionin dhe përkushtimin e këtij shqiptari në Amerikë, i cili sheh të ardhmen pikërisht tek fëmijët e tij – përmes rrugës së suksesit e cila vjen  nëpërmjet artit.    Ai pranonë vetë në fillim të kësaj bisede, qysh se kur kam ardhur me prindërit e mi në SHBA, isha tre vjeç, dhe prindërit më thonë se kamë qenë gjithmonë i interesuar dhe kisha prirje, natyrisht, si ato të fëmijëve për artin. Të cilat, natyrisht që me rritjen time dukej se do të vinte edhe një ditë, dhe të bëhesha aktor në një teatër apo ndonjë film. Mirëpo, në moshën 30 vejçare mund të them, shton ai se “më në fund ia arrita asaj ëndrrës time , “mora guximin për të provuar skenën – duke punuar në atë që nuk kisha punuar ndonjëherë”. Deshirojë të theksojë, se edhe dy bijtë e mi , të talentuar Kastrioti dhe Diloni , të dy që kan lindur këtu – duket se kanë marrë “virusin” e aktrimit dhe janë gjithashtu duke u përpjekur qysh tani  për të ndjekur hapa të parë si të vegjël – drejt skenës së “madhe”. Çka shihet se është edhe një përzierie e babait të tyre aktor e producent, pra një “gjë, rreth aktrimit dhe një përzierje e një  pune të vështirë dhe me shumë fat”, pohoi ai për gazetën tonë.  Zoti Uruci thotë se këtë fund muaji, pra në shtator kisha menduar për të iu kthyer në një kohë të mahnitshme për mua dhe familjen time, skenës së teatrit,  përsëri dhe këtë ia arrita me plot sukses së bashku me dy fëmijët e mi.
Ndërsa shton se : “Unë kam qenë me fat të mjaftueshm për të kërkuar, që prodhimi im artistik të jetë një prodhim njujorkez mes Desire Eugene O’Neill dhe Elms. Pasi, në këtë lojë artistike, unë shtroi “pyetjen nëse unë dhe aktorët e mi të vegjël janë të aftë për të luajtur rolin kryesor pra Eben, rol të cilin unë ia kam besuar birit tim, Kastriotit. Kjo do të ishte një sifid e madhe – para audicionit amerikan, nënvizoi Uruci .
Kështuqë,ai mori rolin me kënaqësi dhe menjëherë, është bërë i mahnitshm me rolin e tij të parë që prej diplomimit, në nji shkollë të mesme në Staten Island, ku ai do të inetpretoi për një prodhim artistik të babait të tij. Loja është shafaqur në nji skenë të Teatrit shtetor në ishullin e Staten Island për dy fundjavë . Shfaqje e cila kjo u ndoq edhe nga publiku shqiptarë, i cili thuhet se ka qenë i pranishëm për të inkurajuar edhe dy fëmijë – aktorë shqiptarë të talentuar këta.  Megjithatë, thotë Uruci unë jam duke punuar që fëmjët e mi të luajnë një “postim” për aktorët fëmijë, pra një lojë në off- Broadway në Manhattan . “Kam dërguar në Broadway birin tim , Dilon, për t’a “hedhur” si një nga lojtarët e atij “ansambëli” teatral. Megjithese, ai është në një listë të vogël ,  në ato 13 vjeç, ai është duke u “paguar” dhe punuar në një prodhim interesant. Loja e tij është ajo e Matt Charman që ishte bërë fillimisht i famshëm në Mançester në Mbretërinë e Bashkuar dhe kjo do të jetë hera e saj të parë e një shfaqje në SHBA . Djali i madh po kandidon për shfaqjet 18 deri 18 për armatorët në Park Avenue .
Ai pohon se në të vërtetë kjo nuk është hera  e parë që ne kemi punuar së bashku  . Ne në fillim së bashku kemi realizuar një film amerikan të metrazhit të shkurtër “Dreaming” titullohët, me producent  Lee Percy dhe ka marrë disa çmime nga e gjithë bota e skenës. Gjë që është e ndryshme këtu, për mendimin tim thotë ai është se edhe pse ne nuk jemi të gjithë në të njëjtën lojë, kjo është diçka që unë do të mbajë gjithmonë në mend  si një kujtim të mrekullueshëm, ku ne si familje” jemi duke luajtuar në skenën e Teatrit.

Ndërkohë, Uruci, shprehet se ai është duke punuar dhe duke planifikuar një xhirim të një filmi shqiptar në tokën shqiptare.   Tani për tani : “Dëshirojë të vë në skenë një shfaqje, thotë Uruci, që është i bazuar në përvojat e vërteta që një mikut tim Julian Biba, i cili ka shkuar në Greqi gjatë migrimit masiv të shqiptarëve në kërkim të një jetë më të mirë në vitet e 90-së . Me Julianin kam kaluar muaj duke punuar në këtë histori dhe jemi përpjekur për të sjellë diçka të veçantë në këtë histori mgrimi dhe të dhimshme të shqiptarve . Edhe pse ajo është në lidhje me jeten e shqiptarëve në Greqi, filmi ka një mesazh të madh të saj, për të gjith emigrantët shqiptarë anemban botës . Kjo është në lidhje me emigracionin dhe ata shqiptar që mundohen për të gjetur diçka më të mirë në nji vend jashtë apo edhe më keq se në vendin e tyre. Çfarë vetë aktori emigrant Julani e ka jetuar dhe më ka lëvizur mua në një mënyrë që unë ndjeva se tregimi i tij duhet të jetë i njohur dhe duhet të bëjë që njerëzit të mendojnë më shumë si ata  në vend të huaj  janë pothuajse “peng,  vetëm i demonizimit nga frika ”.
Uruci, sqaron për këtë shfaqje me “trupën artistike” të shqiptarëve në New York, se është duke punuar me drejtorin e fotografisë së shfaqjes, Albert Elmazovski. Me të cilin thotë ai ne kemi krijuar një “ansambel” të mahnitshm që na ndihmon tregojm pak histori , pa i treguar të gjitha nga larg por sa më afër ngjarjes .   Ne kemi xhiruar me Luan Bexhetin i cili është mik i madh , aktor dhe një person i cili është duke sjell gjithmonë përvojat e veta për të gjithë adhuruesit e skenës. Gent Basha, gjithashtu është në projekt dhe si një aktor fëmijë në gjuhën shqipe, ai asnjëherë nuk ka humbur pasionin e tij për artet . Kjo ishte një kënaqësi në drejtimin e tij dhe duke parë talentin e tij të rritet deri sa të dalë në sipërfaqe. Ne gjithashtu kemi Savina Alimani në këtë projekt . Ajo është një aktore fëmij shqiptar, talente e vertetë që vjenë si aktore nga Greqia – është vajza e krijuesit të respektuar të filmit shqiptar, producentit të njohur edhe në Amerikë tani, Bujar Alimani . Ndihma në prodhimin e ketij filmi është edhe Ariot Myrtaj, Gatollari Mustafa , Alban Merdani , Kreshnik Marke dhe Orges Bakalli .
Pra:” Të gjithë këta shqiptarë nga vende të ndryshme të Shqipërisë, Kosovës e të tjerë, që kanë ardhur së bashku për të bërë diçka të madhe dhe kjo më sjell kënaqësi se ne artitët shqiptar ne Amerik, jo vetëm që mund të punojmë së bashku por jemi në gjendje edhe të krijojnë diçka të bukur dhe natyrishtë të veçantë “.  Mirëpo, diçka është shumë interesante me aktorin dhe producentin shqiptar ne New York, Roland Uruci, sepse ai i ka kushtuar kaq shumë në punën tij familjes Shqiptare, asaj në diasporë mbasi edhe vetë ai është pjesë e kësaj diaspore.”Unë jam gjithashtu vet një emigrant dhe kam disa nga frikat e mia personale të shkruara edhe një histori emigrimi’ tha ai .    Unë kam thënë gjithmonë, pohon ai se bijtë e mi do të jenë individë të mirë dhe kan për të gjetur diçka që ata duan për të bërë me artin dhe kam besim se kan për t’a bërë atë, mbasi ata” Nuk mendoj se e kan humbur veten në përzierjen të njerëzve të skenës apo nën një lloj të etiketës së të bërit artë”. Unë u kam thënë atyre për të bërë veten të veçantë, duhet punë , përkushtim, pasion dhe besim tek vetvetja
Gjithashtu, unë them se një ditë njerëzit do të thonë se jo vetëm ata janë të talentuar , por që ata janë shqiptarë si dhe ata duhet të krenohen kudo me këtë. Duke qenë shqiptar ata do të ruajnë rrënjët e tyre, familjen, çka do të tregojn edhe historinë dhe kulturën tonë, çfarë na bën të veçantë ne si shqiptarë në Amerikë dhe është një dhuratë që ne duhet të respektojmë, dhe jemi krenarë .
Mbasi edhe unë vetë kam mësuar shumë nga rrenjët e mija shqiptare – apo si dibran që jam edhe ata pra fëmijët e mi kan nevojë për të tërhequr miqtë tanë dhe familjen shqiptare . Për t’i mbajtur ata të lidhur sa më shumë me shqiptarët dhe të ndihmojnë ata kur të munden. Unë, vetë në skenë kam filluar duke punuar me artistët shqiptarë për rreth 4 vjet më parë në vënëjen në skenë të një drame në “Teatrin Shqiptarë” në off Broadway në New York, të vëllezërve Tollja, nga Peshkopia Alfred dhe Ernest Tollja.
Teatër ky që :”Sot për fatin ton të mirë por edhe të kombit në përgjithësi, artistët shqiptar në Nju Jork po krijonë dita ditës një profil të fort dhe pozitiv për kulturën shqiptare. Meritë të paçmuar për këtë ringjallje të kulturës shqiptare në Nju Jork kanë padyshim dy vëllezërit Tollja nga Lura: Fredi dhe Ernesti, te cilet gradualisht po e shndërrojne këtë institucion të rëndësishëm të lagjies të Brodueit: ‘Producers Club’ të Manhatanit në një qelizë jetike të kulturës shqiptare në Nju Jork. Këtu është një traditë ku lidhjet dhe ‘network’ midis artistëve shqipfolës janë aq të rëndësishëm sa edhe shumë shpesh Producers Club vë në dispozicion skenat, kinemat dhe dhomat e provave të tyre për teatrin, filmat apo shfaqjet e ndryshme artistike të artistëve shqiptar. Gjithë këto ndodhin vetëm disa hapa larg Majestic Theater që shfaq ‘Phantom of the Opera’ apo disa nga shfaqet më të rëndësishme të kulturës amerikane të Brodueit”.
Kastriot biri im, ka vendosur të ndjekë kolegjin. Ai aktualisht është regjistruar në Kolegjin e Staten Island dhe të vazhdoi studimet në atë të Arteve Dramatike dhe letërsi. Ai ka bërë disa filma të shkurtër që janë shfaqur në nivel të përgjithëshëm  dhe luan në turpën e parë të shkollës. Tani ai dëshiron të mësojë sa më shumë që ai mund për tu bërë një aktor i suksesshëm. Ai gjithashtu më ndihmon mua si asistent mbi çdo projekti filmik.
Kurse, Dilon është ende në shkollë të mesme , ai është 13 vjeç, dhe për moshën që ka, natryisht që ka bërë një sasi të mirë të kryerjes së punës në tre filmit të shkurtër, ku tregohet për një tregtar lokal në New Jersey dhe tani do të luajë në off Broadway . “Loja në skenë, thotë Uruci, për gazetën tonë,  me të vërtetë forcoi pasionin e tij për të vepruar dhe tani ai dëshiron të provoi vetveten në teatër, megjithëse ka më shumë “për zemër” filimin pra kinematografinë.  Ai ka në plan për vazhduar Shkollën e Lartë Wagner këtë vit se ka një departament shumë të mirë teatrit.
Në fund të kësaj bisede aktori dhe producenti shqiptar në New York, me origjinë nga qyteti i Dibrës së Madhe, thotë se :”Unë çdo gjë e shohë në emigrim tek familja ime dhe fëmijët e mi pra ve ardhmja e tyre,  të shoh të realizojë së bashku me fëmijët e mi të gjitha ëndrrat e miaj. Fëmijët e mi tashmë duke pasur këtë pasion brenda tyre  me kanë shtuar buzëqeshjen  -Të gjitha paratë në botë nuk do të më bëjnë më të lumtur, se sa të shohë fëmijët e mi të sukseshëm në jetë” .

Filed Under: Featured Tagged With: Beqir Sina, familja Uruci, Trupa e Tetarit

Ndahet nga Jeta edhe një Dëshmitar i Çamërisë Shqiptare

October 4, 2013 by dgreca

Ne shtator u nda jeta  nderuari Rexhep Llaja nga Filati i Çamërisë Shqiptare, antar i Vatrës ne Degën e Jacksonville , Florida./

Nga Sali BOLLATI/

Z. Rexhep I lindur në familje atdhetare Filaqote,me nëne nga Sejkot dhe për ta forcuar atdhetarizmin martohet me z.Aferdita, vajzën e families se njohur per Atdhetarizem Plaku, nga ana e brendshme e Çamërisë Shqiptare që vetëm gjatë Mbretërisë se Mbretit të Shqiptarëve
A.Zogu, u mbajt me emrin N/Prefektura e Çamërisë, Konispol. Pra një lidhje familiare Atdhetare nga të dyja anët e Çamërisë Shqiptare; e mbajtur gjallë gjatë gjithë jetës me halle.
Përjashtim ishin vitet e fundit ketu ne Amerikë që I ndjeri Rexhep në çdo bisedë miqësore përsëriste me shpirt: ”GOD BLESS AMERICA“!!
Kur ishte vetëm 13 vjeç u burgos dhe u internua nga greket, bashkë me babain dhe me qindra burra te tjere Çamë, me të vetmin motiv se ishin Shqiptarë, natyrisht të pafajshëm. Edhe kur hynë në Shqipëri, familjet e tyre si edhe shume familje te tjera Atdhetare, burgosjet, internimet
dhe vuajtjet nuk ju ndanë. Nuk mjaftoi babai, Shuaipi qendroi I burgosur mi 10 vjetë, edhe vjehrri Rexho Plaku bashke me familien pothuajse gjithe jeten te burgosur dhe internuar, por duhej qe edhe Rexhepi vetë të kalonte 7 vjet në burgjet e Shqiperise, I denoncuar “për politikë e propagandë” duke lene femijet e vegjel për të vazhduar vuajtjet e tij e te zonjes Aferdita.
Shtepia e tyre te Rruga e Dibres ne Tirane, si edhe kjo ne Jacksonvile te Floridas, gjithemone ka qene plot me miq e dashamires. Nena e ndjere e Rexhepit, Hatixheja, ashtu edhe e shoqja Afërdita me embelsi e respekt per miqte, tamam si Zonja Çame te Verteta, kane pritur e
percjellur miqte e shumte. Vete Rexhepi, ashtu si I ati, Shuapi, kane qene gjithemone shume te vemendshem dhe mikeprites ndaj miqeve te shtepise. Me embelsine karakteristike gjat kuvendimit, Rexhepi tregonte me nje kujtese shume te madhe, ngjarjet e diteve te jetuar; e
vecanta e tije qendronte ne faktin se babai I tije e ka mbajtur gjitemone prane gjate bisedave me miqte e shtepise por edhe kur vizitonin e merte gjitemone me vehte.Per shume ndodhi te vjetra ne Çameri, e pyesja vazhdimisht ne telefon dhe ai pa pertese dhe me kenaqesi me tregonte ato qe dinte . Vetem per nje gje nuk me ka “degjuar”, qe ti shkruante kujtimet shume te vyera qe kishte jetuar, shumica jo te mira, por qe do ishin me vlere te mbeteshin te njohura
edhe per brezat e ardhem.
I ndjeri R.Llaja, ishte nje njeri shumë I veçantë, kishte kujtesë fenomenale, ishte si një kompjuter I gjallë. Mbante mend me emra dhe data të sakta ngjarjet dhe njerezit që kishte takuar dhe ndëgjuar.
Bisedonim shpesh herë për ndodhi të ndryshme për Çamërinë tonë të gjakosur, por të paharruar. Kur u mblodhem në ditët e para të Janarit 1991, z.Rexhep Llaja ishte ndër te parët që firmosëm krijimin e Shoqerise Atdhetare Politike Çamëria.
Diskutimet e tija ishin plotë zjarr respekt e dashuri per vendlidjen Çameri.Edhe ne Florida ishte nder te paret, bashke me Aferditen qe me kenaqesi te veçante firmosen antaresimin ne Vatren e Fan Nolit dhe te Konices.
Kur flasim e shkruajme për Çamërinë Shqiptare, me dhimbje të madhe përcjellim të tille Çam të nderuar që pavaresisht, jo për fajin e tyre, u shpërngulen nga trojet Etnike Shqiptare dhe si gur të rokullisur u shpërndamë nëpër botë.
Përsa kohë ende do mbeten gjallë, ata që deshmojnë për Genocidin Grek ndaj Shqiptareve të Çamërisë??!
I ndjeri Rexhep Llaja,krahas z. Afërdita, ka lën vajzën Alma dhe djalin Gent dhe për “fat”, megjithëse nuk u varos ne Filatin e
lindjes, po prape u varos ne toke Shqiptare, ne varezat e Tiranes ,prane babait, Shuaip.

S.Bollati. NY , Tetor 2013

Filed Under: Featured Tagged With: Ndahet nga jeta, Rexhep Llaja, Sali bollati

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 832
  • 833
  • 834
  • 835
  • 836
  • …
  • 900
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • PA SHTETFORMËSINË SHQIPTARE – RREZIQET DHE PASOJAT PËR MAQEDONINË E VERIUT
  • “Ambasador i imazhit shqiptar në botë”
  • “Gjergj Kastrioti Skënderbeu në pullat shqiptare 1913 – 2023”
  • Albanian American Educators Association Igli & Friends Concert Delivers Electrifying Evening of Albanian Heritage and Contemporary Artistry
  • Universiteti Shtetëror i Tetovës si Paradigmë e Arsimit të Lartë Shqiptar
  • Kujtesë e misionit profesional dhe jetësor që na bashkon…
  • LAHUTA SHQIPTARE NË DËSHMITË E HISTORIANËVE, ALBANOLOGËVE DHE STUDIUESVE EUROPIANË
  • Justina Aliaj e kthen Nënën Terezë në qytetin e saj të fëmijërisë
  • Unioni i Gazetarëve Shqiptarë dega në SHBA nderoi gazetarë të shquar shqiptaro- amerikanë
  • “Sekretet” e Faik Konicës, roli si Kryetar i “Vatrës” dhe editor i “Diellit”
  • Libri “Dënesje në dru” i shkrimtarit Lazër Stani, prozë e kërkimeve absurde
  • Bashkëpunimi ruso-serb në veri të Vilajetit të Kosovës (1901)
  • Lufta hibride ruse dhe mësimi për shqiptarët
  • Paradoks gjuhësor dhe letrar
  • “Dardanët”

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT