Komente – Page 465 – Dielli

Boll mo! E kemi kuptuar lojën

June 10, 2013 by dgreca

Shkruan: Fahri Xharra /

Mjaft mo, se na ngulfatet! Nuk jemi shqiptarët e kohës së Esad Pashë Toptanit, ku “dum`babatë” luanin lehtë me ne. Ata na diktonin se si te mbathemi, se si te vishemi se si te flasim. Ata na i caktonin rrugët e jetës. Hoxhët e sotit duhen t`a dijnë ndryshimin me shqiptarët e permendur më lartë dhe neve të sotit, se ne dijmë shkrim-lexim, se ne sot flasim shumë gjuhë të huaja, se edhe ne të tjerët dijmë të shkruajmë dhe lexojmë edhe arabisht, perveq tjerash, nëse kjo është e rëndësishme.

Mos i keqinterpretoni gjërat, mos na ngulfatni. Na leni rehat në rrugën tonë që na e ka caktuar vetë perëndia. Rruga e jonë, ajo e trajektores së DIELLIT, është e vetmja rrugë që ne sot e dijmë dhe mundemi, dhe do t`a ndjekim.

Mos na i pudrosni gjeneratat e reja, me pluhurin e rrugës pa dalje. Kot e keni. Ne jemi ata që nuk do të lejojmë kthimin prapa, nuk do t`i lejojmë askujt që të na pengon në rritjen e miqësisë me Europën. Europa jemi ne.

Ne shqiptarët myslimanë kemi praktikuar ato pak rite të mbetura nga okupimi shumëshekullor turko- mysliman dhe jemi ballafaquar me problemet e vërteta të jetës, qoftë për një mbijetesë apo një jetë më të mirë. Vlerësimi i të huajve ishte se jemi “myslimanë të lehtë”. Por, çfarë u mendua kur na quajtën “myslimanë të lehtë”? Europa na don vetëm kështu. E edhe ne e duam Europën ashtu si është.

Qëllimi i shkrimit tim është që ata që duan t`a mësojnë të vërtetën mbi vellot, shamijat, perqet, ferexhenë dhe “havalën “dhe në përgjithësi mëshefjen e femrës nga “sytë e botës”. Qëllimi shumë i pastër pa kurrfarë tentimi të ç`vlerësimit të feve. Ato (fetë) le të vazhdojnë me qenë. Ato le të punojnë për ata që duan, por pa kurrfarë imponimi ligjor për të tjerët.

Jam konsultuar me një literaturë të shëndoshë nga burimet arabe dhe çdo fjali që e përmendi në teksin e më poshtëm e ka burimin e shkruar, prej nga është shkëputur.
Më tregoni ju lutëm se a është kështu si shkruajnë muslimanët e moderuar?

Do i përmendi termet arabe për mbulesë të femres të cilat po keqpërdoren nga ata që po iu shkon për shtati: hijâb (higjab); jilbâb (gjilbab); khimâr.(himar)

Çka thotë libri i shenjtë për vellon? Asgjë. Bile asgjë. Kurrkund nuk përmendet koka e femrës. Fjala “flokët” (sha`ar) aty nuk gjindet fare. Zoti nuk thotë asgjë as për mbulimin e as për zbulimin e flokëve. Nuk ishte qëllimi i ardhjes së Kur`anit që t`i mësoj njerzit se si të vishen. Fjala vello, me qëllimin se si i ipet sot, nuk është pjesë e fjalorit dhe porosive kuranore. Velloja është një “krijesë” e shariatit.

Nga historia dhe origjina, bartja e Hijabit është institucionalizuar nga ”Sharia”, ligji fetar i Islamit. Hijabi është i ndëlidhur vetëm me dy vargje të Kuranit, dhe iu është imponuar muslimanëve. Fjala është për vargjet 24:30, 31, 33:59.

1. Surja : Nuur (Drita), vargjet 30-31.

Korani i paraqetë principet e ligjit të thjeshtësisë (modestisë) në kapitullin24 (Nuur) Drita- thjeshtësia iu përshkruhet si muslimanëve ashtu edhe muslimaneve: “ Thuaju besimtarëve që të largojnë shikimin që të ruajnë dëlirësinë, dhe t`i hedhin vello mbi gjoksin e gjinjtë e tyre… Allahu është i sigurtë , njohtës shumë i mirë se çka ata bëjnë…30,31.

Sipas vargjeve të mësipërme, muslimani duhet të veshet si i ka hije njeriut në mënyrë të thjeshtë. Pra nuk parashifet asnjë ndalesë e as denim për femrat e shpluara. (e përkthyer dhe e spjeguar nga Muhammad Asad” Mesazhet e Kur`anit” (Dar el- Andalus 1984). Himari,dhe përdorimi i tij shërben për të mbuluar gjoksin lakuriq të femrës së kohës “dhe që” gjoksi nuk është, që pa tjetër duhet të shihet.

2- Surja 59 ( Al Ahzab) vargjet 58-59

Sipas tij në atë kohë si femrat ashtu edhe meshkujt binin pre e provokimeve dhe shkeljeve morale. Nëse femra muslimane duhej të mveshte një pelerinë të madhe, kur dilte nga shtëpija, arsyeja ishte që të mos ngacmon me pamjen e saj dhe të sulmohet.

Bartja e vellos, hijabit nuk është urdhër koranik. (Ibrahim B. Sayed “ Women in Islam: Hijab(Islamic Reaserch Fondation International, 1998)

Kurse, Zonja Nazira Zin al-Din në Al Sufur Wa`l-hijab (Beirut, Quzma Publication) shkruan “Moraliteti im dhe vetëdija ime pa njolla është më e vlerëshme se sa bartja e mbulesës. Asgjë e mirë nuk duhet të pritet nga pamja (dukja) e jashtme, të gjitha të mirat dhe virtytet qëndrojnë ne mbrendinë time.”

Bartja e mbuleses së femrës eshtë bër sot në disa vende një deshirë politike, një teatralizim i deshirës për të qenë e lirë. Krejt se çka mendojmë për femrën të mbështjellet apo jo, në Kor`an nuk gjendet asnjë përshkrim i tillë.

Hijabi dhe injoranca është mbështjellësi që e mbulon zemrën, dhe e pengon kërkimin e së vërtetës për të pasur qasje në bashkim me Zotin dhe që e pengon njohjen e mësheftësisë së mbrendshme.. Atributet dhe sjelljet tona negative si egocetrizmi, lakmia, materializmi, egoizmi, deshira, kerkesat tona dhe çfrytëzimi i kufizuar i vetvetës si një mbulojë e trashë do të pengon dritën e shenjtë të Zotit të ndriqon zemrat tona. Me këtë rast ne e injorojmë të vërtetën, unin tonë të vërtetë dhe mbesim në kufirin me pamjen e së të vërtetës. Sipas Kor`anit, ”velloja dhe terri është në sytë e të padijshmit, të largojmë mosdijen e të ballafaqohemi më të vërtetën.”

Hijabi – mbulesë e mbrendshme shpritërore.

Emri “Hijab( Higjab) në Kur`an vetëm 7 herë përmendet, pesë prej tyre si “Hijab” dhe dy herë si “Hijaban”. Shifni 7:46, 17:45, 19:17, 33:53, 38:32, 41:5, 42:51. Asnjëherë fjala “Hijab” nuk është përdorur, si po na thuhet sot nga të pangopshmit në lidhje “me kodin e veshjes së femrës muslimane. Velloja apo hijabi në Kuran nuk ka të bëj aspak me ligjet e veshjes së femrës, bile as asaj arabe.

Sot, krejt kjo është për të vendosur diktaturat në shtetet e caktuara të botës, për të krijuar një kundërsulm nga të moderuarit e për të pasur alibi për shtrirje të tyre. S`ka aspak të bëj me Islamin e vërtetë.

Dr. Tarik Suwaidan thot: Në shumë vende arabe tradita e moqme ka rifilluar të praktikohet. Nëse e hedhim një vështrim të thellë për atë që ishte praktikuar në shekullin e 7-të, ne do të shofim shumë qartë “në shtëpitë e kohes nuk kishte mure dhe duhej të veheshin perde për t`u ndarë burrat nga gratë, dhe se ato gra muslimane nuk duheshin të bashkëbisedonin me burrat dhe të qëndronin të ndara pas një perdeje..”

Pavarësisht nga pohimet e eruditëve (dijetarëve) konservatorë, nuk ka asnjë bazë në ”Librin e Shenjtë“ për mbështjelljen e femrave si gjë të obligueshme, por përpjekja e tyre është një sulm i tërthotë në imponimin torturues ndaj suverenitetit të grave, dhe se të gjitha autoritetet e pavarura e vërtetojnë se nuk ka asnjë bazë për këto urdhëresa kufizuese. Përveq kësaj, ideja se Perëndia apo al-Llâh i preferon gratë e mbuluara ose që trupi i grave është awra, vjen ngase gratë duhen të jenë të mbrojtura ndaj sulmit të burrave dhe shoqërisë imorale, kurse hijabi është i rremë dhe vetëm për të penguar qasjen e gruas në pavarësinë arsimore, sociale dhe politike.

Kurse në tokat mbarëshqiptare, qellimet shihen prej kosmosit dhe janë të qarta: lufta për pushtet, dhe përkushtimi për të dërguar në vend porosinë e porositësve. Shkolla është një vend i formimit e i edukimit të qytetarëve të rinj për t`i përgatitur të jetojnë në një shoqëri laike me respekt të lirisë fetare. Në shkollat tona në Kosovë ka katolikë, myslimanë, protestan, ortodoks, të padeklaruar, ata janë aty të jetojnë si njerëz të lirë në të gjitha pikëpamjet fetare. Në Kosovë, bartja e shamisë u imponohet vajzave të reja, qoftë nga familja, qoftë nga bashkëfetarët. Ajo shpreh një përulje jo ndaj Perëndisë, por ndaj presionit të rrethit. Bartja e shamisë në Kosovë shpreh manifestimin e një integrizmi fetar e që është i rrezikshëm për ne, pasi këtu jemi edhe jomyslimanët të një kombi, gjuhe dhe historie.

Stigmatizimi i femrës myslimane në Kosovë është një fenomen i ri i shfaqur pas luftës së fundit dhe debati lidhur me shaminë islamike i ka dhënë shoqërisë një dimension të ri.

Boll mo! E kemi kuptuar lojën.

TAKIMI AMERIKANO-KINEZ JO-ZYRTAR NË KALIFORNI

June 10, 2013 by dgreca

Nga Frank Shkreli/

Çdo takim, qoftë edhe jo-zyrtar, midis udhëheqsish të fuqive të mëdha siç janë Shtetet e Bashkuara dhe Kina, është një ngjarje me rëndësi jo vetëm për të dy vendet, por edhe për mbarë botën, pasi takime të tilla midis këtyre dy vendeve kanë pasoja, jo vetëm për marrëdhënjet dy palëshe, por edhe për marrëdhënjet ndërkombëtare në përgjithësi dhe për stabilitetin botëror në veçanti. Fund javën që kaloi Presidenti Obama u takua në Kaliforni me Presidentin e ri të Republikës Popullore të Kinës, Xi Jinping, që ishte takimi i parë i udhëheqsit amerikan me udhëheqsin e ri kinez.

Para takimit, zyrtarët amerikanë e cilësuan këtë takim jo zyrtar, si një rast të mirë për presidentët Obama dhe Xi për të biseduar haptas dhe sinqerisht mbi problemet në marrëdhënjet midis dy vendeve. Shtëpia e Bardhë tha, para sesjoneve jo-zyrtare, se qëllimi i takimit ishte gjithashtu që Presidenti Obama të njihej për së afërmi me Presidentin e ri kinez, në një atmosferë jo formale, ose siç u cilësua nga disa për nga informaliteti, si në një takim me ”Këmish me mëngë të shkurtëra”.

Sipas njoftimeve të Shtëpisë së Bardhë, dy udhëheqsit e lartë biseduan mbi një seri çështjesh bilaterale, rajonale dhe ndërkombëtare, dhe shqyrtuan përparimet dhe sfidat në marrëdhënjet amerikano-kineze gjatë katër vjetëve të fundit, dhe biseduan mbi mënyrat e avancimit të bashkpunimit, por edhe të menaxhimit të ndryshimeve në qendrimet politike dhe ekonomike midis Uashingtonit dhe Pekinit, gjatë viteve të ardhëshme. Gjatë bisedimeve jo formale prej dy ditësh, Presidenti Obama e siguroi udhëheqsin kinez Xi se Shtetet e Bashkuara mirëpresin rritjen paqësore të Kinës si fuqi botërore, duke thënë se, “Është në interesin e Shteteve të Bashkuara që Kina të vazhdojë rrugën e suksesit, sepse ne besojmë se një Kinë në paqë, stabile dhe e begatë nuk është vetëm diçka e mirë për Kinën, por është gjithashtu edhe në interesin e botës dhe të Shteteve të Bashkuara”, tha Presidenti Obama.

Nga pikëpamja amerikane, midis Kinës dhe Shteteve të Bashkuara ka shumë problem – përfshirë të drejtat e nejriut dhe vlerat universal – por ndër kryesoret që sipas lajmeve u biseduan gjatë takimeve fundin e javës së kaluar në Kaliforni –janë proteksionizmi tregtar, vjedhja kibernetike dhe resepktimi i pronësisë intelektuale. Këto shqetsime të Amerikës, Presidenti Obama i shfaqi duke thënë se, “Shtetet e Bashkuara përpiqen të sigurojnë një ekonomi ndërkombëtare dhe një rend ekonomik ndërkombëtar, në të cilin kombet e ndryshme zbatojnë të njëjta rregulla, dmth, një rend ekonomik që është i lirë dhe i drejtë, dhe një rend në bazë të të cilit Shtetet e Bashkuara dhe Kina punojnë së bashku për zgjidhjen e problemeve, siç është siguria hibernetike dhe mbrojtja e pasurisë intelektuale. Kina, sipas njoftimeve zyrtare dhe jo zyrtare, ka vazhduar të vjedhë sekretet mbrojtëse dhe tregëtare të Amerikës, nepërmjet sulmeve hibernetike, gjë që ka keqësuar tensionet amerikano-kineze dhe ka shkaktuar reagime të ashpëra edhe në Kongresin Amerikan .

Përsa i përket Pekinit, një ndër shqetësimet kryesore të Kinës është politika e re amerikane ndaj Azisë, politikë të cilën udhëheqja kineze e konsideron si një përpjekje të Shteteve të Bashkuara për të penguar Kinën që të bëhet një superfuqi botërore. Megjithëkëtë, udhëheqsi i ri kinez tha gjatë bisedimeve me Presidentin Obama në Kaliforni se ai beson se marrëdhënjet midis dy vendeve kanë arritur një pikë historike dhe se ato mund të jenë një model për marrëdhënjet midis fuqive të mëdha.

Një ndër çështjet kryesore të bisedimeve, dhe për të cilën të dy palët shfaqën të njëjtin qëndrim, ishte Koreja e Veriut dhe programi i saj bërthamor. Si Pekini ashtu edhe Uashingtoni u angazhuan se nuk do të pranojnë që regjimi komunist i Koresë së Veriut të sigurojë armë bërthamore.
Por duke gjykuar nga deklaratat e zyrtarëve amerikanë, pas përfundimit të takimit amerikano-kinez, siç duket, mbi çështjet kryesore dhe shqetsuese për Amerikën, nuk u arrijtë ndonjë mirëkuptim midis palëve, dmth., përsa i përket dy çështjeve me rëndësi, ndalimit të sulmeve hibernetike kineze dhe vjedhjes së pronës intelektuale amerikane nga ana e Kinës. Këshilltari në largim i Presidentit Obama për Çështje të Sigurimit Kombëtar, Tom Donilon megjithëse i cilësoi bisedimet si konstruktive dhe pozitive, u tha për gazetarëve se nëqoftse Kina nuk ndërmerr përpjekje serioze për të zgjidhë çështjet e sigurisë hibernetike dhe nëqoftse, Pekini vazhdon sipas tij, “vjedhjen e drejtë për drejtë të pasurisë intelektuale të Shteteteve të Bashkuara”, atëherë, shtoi ai, “këjosituatë do të krijonte një problem shumë të vështirë në marrëdhënjet e tanishme ekonomike”, midis dy vendeve.

Siç duket, Presidenti Obama, duke marrë iniciativën për të ftuar presidentin e ri kinez në një vizitë dhe takim jo-zyrtar në fillim të mandatit të dytë të tij si president dhe menjëherë pas ardhjes në fuqi të Presidentit të ri kinez Xi Jinping, shpresonte që të shënonte fillimin e një epoke të re në marrëdhënjet amerikano-kineze, me shpresë për të zgjidhur problemet e vjetëra dhe për të zhvilluar mundësi të reja për avancimin e marrëdhënjeve midis dy vendeve. Këshilltarit në largim i Presidentit Obama për Çështje të Sigurimit Kombëtar, Tom Donilon, ka thënë pak kohë më parë, në një fjalim tek Fondacioni i Azisë se qëllimi “i politikës amerikane karshi Kinës ka qenë dhe është përmirësimi i cilësisë së marrëdhënjeve në përgjithësi midis dy vendeve, duke promovuar një konkurencë të shëndosh ekonomike, duke menaxhuar dhe kontrolluar mosmarrveshjet dhe njëkohësisht duke siguruar që gjatë këtij procesi të mbrohen interesat e Shteteve të Bashkuara dhe të respektohen të drejtat e njeriut dhe vlerat universale.”

Ky ishte qëllimi i Uashingtonit zyrtar për takimin amerikano-kinez fund javën e kaluar, por njëri nga disidentët kryesorë kinez në mërgim, Wei Jingsheng u citua nga Zëri i Amerikës të ketë thënë se, për derisa Kina mbetet nën udhëheqjen e një partie, asaj komuniste, Shtetet e Bashkuara, sipas tij, nuk duhet të presin marrëdhënje serioze bashkpunimi me Pekinin. Ai shtoi duke thënë se, “Sistemi politik dhe shoqëror amerikan është shumë tërheqës për njerëzit e thjeshtë në Kinë dhe si rrjedhim, regjimi komunist i Kinës e shikon këtë fakt si një kërcënim themelor ndaj mbijetesës së regjimit komunist në Pekin.”

Është pothuaj e pamundur që dy fuqi të mëdha me interesa ekonomike dhe gjeopolitike të ndryshme, siç janë Shtetet e Bashkuara dhe Kina, të jenë dakort mbi të gjitha çështjet bilaterale dhe ndërkombëtare. Por takimi jo zyrtar fund javën që kaloi në Kaliforni midis presidentëve të Amerikës dhe Kinës tregon se — cilat do qofshin problemet midis dy vendeve, e ato janë të shumëta, sidomos në fushën e të drejtave të njeriut dhe të vlerave universale — Uashingtoni dhe Pekini, të pakën janë duke u përpjekur që të mbajnë hapur linjet e komunikimit dhe të menaxhojnë deri diku këto marrëdhënje ashtuqë të mos dalin jashtë kontrollit. Dhe njëkohësisht të provojnë se megjith ndryshimet e mëdha politike, ideologjike dhe parimore midis tyre, ekzistojnë mundësi për një bashkpunim praktik për çështje të interesit të përbashkët.

Mbajta hapur e linjeve të komunikimit, në nivelin më të lartë midis dy vendeve është tepër e rëndësishme, pasi kemi të bëjmë me një Kinë e cila po tregon gjithnjë e më shumë tendenca ekspansioniste ushtarake në rajonin e Paqësorit dhe kemi të bëjmë me një regjim i cili e sheh të nevojshme që të shtypë segmente të ndryshme të shoqërisë që nuk pajtohen me politikat e tij, ndërkohë që autoritetet komuniste kineze tregojnë frikën që kanë nga populli i vet, duke bllokuar diskutimet në internet në lidhje me përvjetorin e masakrave të 4 Qershorit, 1989, në sheshin Tiananmen të Pekinit.

VAJZA E KAMPEVE TE INTERNIMIT

June 10, 2013 by dgreca

Vdekja e papritur e saj, në moshë të re ka tronditur jo vetëm , prindërit e saj Lek dhe Dolores Mirakaj, bashkëshortin Agjah Libohova, motrën dhe vëllanë, të afërmit e saj farefisin Mirakaj dhe Spahiu, por tërë ish të burgosurit politik, ish të internuarit, miq edhe shokët e kësaj familje në SHBA

Nga BEQIR SINA, New York/

FERMINGDALE – LONG ISLAND NY : Familja Mirakaj dhe Libohova, anëtarë të komunitetin Shqiptar, miqtë dhe të njohurit i dhanë pak ditë më parë lamtumirën e fundit Manjola Mirakaj – Libohova. Ajo vdiq të shtunën më datën 31 Maj, mbas një sëmundje të randë duke lënë pas vetes dy vajzat Anën dhe Emën, bashkëshortin Agjah Libohova, motrën dhe vëllanë dhe prindërit e saj Lek dhe Dolores Mirakaj.

Manjola lindi në kampin famkeqë të internimit në Gradishtë të Lushnjes, më 24 Janar 1969 dhe fati i saj e solli që qysh në moshë të njomë , të njoh vuajtjen dhe vështërsit e jetës, duke parë me syt e saj edhe dhunën e diktaturës komuniste, mbasi babai i saj Leka kur Manjola dhe Matilda ishin të vogla – kaloi 10 vjetë në burgjet e tmerrshme të Spaçit dhe Qafë Barit.

Manjola, është një nga ato mijëra vajzat( fëmijët), që lindën dhe u rritën në kampet e interrnimit, të privuara për shkak të politikës komuniste që ndiqte regjimi i Enver Hoxhës vetëm për fëmijët në kampet i interrnimit, ku ajo kaloi disa dekada, deri sa me ardhjen e demokracisë, doli më në fund në botën e lirë.

Eugen Mirlika, një ish i burgosur politik që jeton në Itali, shkruan në essen e tij “Kujtim të një “Lulje”, Manjola Mirakaj, që u nda nga jeta me 31 maj 2013, shkuran se :”Çdo gjë më erdhi në sitën e mëndjes kur mora lajmin e hidhur të ndrrimit jetës të Manjolës, vajzës së një çifti mik e të dashur, të Lek Mirakajt e Dolores Spahiut, bashkëmoshatarë, bashkëvuajtës, bashkëudhëtarë në “Rrugët e ferrit” të disa dhjetëvjeçarëve të jetës sonë prej “të mbijetuarish” në fushat e përqëndrimit të Myzeqesë. Kishte lindur ajo vajzë e bukur në një ditë janari të vitit 1969 dhe i kishin vënë emrin e një luleje. Ishte rritur në baltërat e Gradishtit, në barakat e mbuluara me eternit kancerndjellës të atij sektori internimi në zemrën e Tërbufit.”

Më tej Merlika thotë , “si të gjithë shoqet e shokët e saj, si një fëmijë të atyre familjeve që Shteti i kishte vulosur me mallkimin e tij të zi të “armikut të klasës”, u rrit duke thithur ajrin e urrejtjes që një kastë kriminelësh e kishte kthyer në frymëmarrjen e përditëshme të shqiptarëve. Ata fëmijë, të lindur n’ata vite e n’ata kushte mjerimi, ishin shprehja më e mirë e qëndresës së prindërve të tyre ndaj diktaturës, e dashurisë për jetën dhe vlerat e saj. Krahasuar me botën e mirëqënies e të lirisë, ku njerëzit ngurojnë të lindin fëmijë për vështirësitë e rritjes e të edukimit të tyre, Manjola, motra e vëllai i saj, së bashku me të gjithë shoqet e shokët e tyre, janë dëshmi e fuqishme e gjallësisë së shtresës, e fuqisë së saj qëndrestare, e prirjes për të përtërirë familjen e traditën e saj, edhe në kushtet më të vështira, edhe atëherë kur shteti proletar i gjithfuqishëm punonte për zhdukjen e saj”, shkruan Merilika, ai dhe familja e tij u presekutua për 45 vjet në Shqipëri.

Mirëpo, natyrisht, që nuk ka vdekje të madhe apo të vogël, mbasi çdo vdekje është e dhimbshme, por, ikja e Manjolës ishte tepër e rëndë, aq sa përballja me sëmundjen e rëndë, e cila ishte një betejë e vështirë, që Manjola nuk mundi ta fitojë me gjithë kurajon e madhe, që e karaterizonte atë, me gjithë dëshirën për jetën dhe mrekullinë e mjeksisë së këtij vendi të bekuar Shtetet e Bashkuara të Amerikës.

Manjola u lind në kampin e internimit të Gradishtës më 24 janar 1969 dhe ndërroi jetë me 31 maj 2013

Fëmijëria e saj u përballë me absurdin e diktaturës, ku në vend të lodrave i afruan apelin e detyruar, privimin nga gjërat më elemntare të jetës, frikën dhe presekutimin. Sepse, ajo ishte pjestare e dy familjeve të njohuar në anët e tyre, por dhe në gjithë Shqipërin, familjes Mirakaj dhe Spahiu. Çka padrejtësisht ajo u “dënua” po nga absurdi që përdorte rregjimi i egër komunistë, me të vetmin fajë që kishte bërë ajo dhe ata mijëra fëmijë të presekutuar, sepse ishte një fëmijë nga dy familjet e mëdha.

Mbasi edhe vet jeta e këtyre njerëzve, që u pushkatuan pa gjyqe, u torturuan, u bugosën, ua morën pronat dhe çka patën, u syrgjenosen kampeve të internimit i dërguan të shoqëruar me policë injorantë, nëpër keneta dhe moçale, i privaun ata dhe fëmijët e tyre edhe nga të drejtat më elementare, duke përfshirë edhe shkollimin e tyre. Andaj sot jeta e tyre paraqet një histori të hidhur dhe të papërshkuar . Ajo është një histori trekëndëshe, e këtyre njerëzve, e cila qendron në mes të dinjitetit të familjes, dashurisë për atdheun dhe kombit, dhe të besimit ndaj fesë, që ata i përkisnin.

Ngaqë, karakteri i tyre i fortë, shpirti i tyre i madh njerëzor, bujar dhe tepër fisnik, me një formim dhe kulturë të thekur përendimore, në të cilën mbajtën edhe shpresën e tyre gjallë, besimin dhe idealin e tyre fisnik, edhe sot dy dekada mbasi ai rregjim u rrëzua, po këta njerëz si arkitekt gjenial – po këta njerëz që u shtypën dhe u dhunan për 45 vjet, u ngritën një ditë si triumfues mbi një “ndërtesë që kishte qenë kalbur dhe e rrënuar” me kohë.

Një “ndërtesë” që ata e quanin “Kala e Komunizmit”, e cila, megjithse, i përkiste botës së qyteruar, të asaj bote që ky komb i shumë vuajtur, në zemër të Europës, i kishte dhënë aq shumë, dhe me të drejtë i përkiste, ashtu si dhe që këta njerëz i përkisnin sepse kishin dhënë shumë Shqipërisë, kombit të tyre.

Me një fjalë, jeta e këtyre njerëzve, që u pushkatuan pa gjyqe, u torturuan, u bugosën, ua morën pronat dhe çka patën, i syrgjenosen kampeve të internimit nëpër keneta dhe moçale, i privaun ata dhe fëmijët e tyre edhe nga të drejtat më elementare, rinia e tyre dhe shkollimin. Ajo, që patjetër, sot është një përshkrim i rrugëtimit të tyre, nëpër tri mbretëritë e përjetshme të gjithë njerëzimit: “Lindjes, Jetës dhe Vdekjes”.

Gjatë këtij udhëtimi të gjatë përfytyror, që zgjati aq sa që nuk mendohej, ishin po këta njerëz që provuan të përshkruajnë dhimbjen dhe vuajtjen që ua shkatoi rregjimi diktaorial – gjendjen e shpirtit të njeriut, pas të gjitha atyre vuajtjeve të tmershme, “Shtegtimet me plaçka në krah si Golgota”, nëpër rrugë të llahtarshme, me plot vajtime, lot dhe dhimbje, por dhe shpresë.

Këtë e përshkroi mjaft bukur edhe Dom Nikolin Përgjini, një prift që edhe ai së bashku me familjen e kaloi ferrin komunistë, për pesë vjet në kampet e interrnimit në Shqipëri, në “Meshën e Dritës” në Kishën St. Thomas, në Long Island – New York. Në shtëpin e Zotit, ku do të përcilleshin lutjet për shpirtin e Manjolës, nga prindërit e saj Leka e Lola, vëllai dhe motra, njerëzit më të afërt të familjes së saj dhe dhjetra bashkëvuajtës të saj – që kan ardhur në Amerikë nga kampet e interrnimit në Shqipëri.

“Unë si klerikë jo pak herë, tha në Meshën e Dritës, Dom Nikolini, e kam përdorur atë vështërsinë që kan kaluar këta njërëz, por edhe gjithashtu disa herë në predikimet e mija, duke i bekuar këta njërëz për karakterin e fort e asaj kohe dhe për qëndrimin dhe shpresën – që kurr nuk u përulen dhe nuk u dorëzuan para vështërsive.”

Natyrisht, që sot tha Dom Nikolini, gjatë predikimit nuk flasim këtu për Xhinën gjyshen e Manjolës, por flasim për vet Manjolën – ku jemi bashkuar për ti thënë lamtumirën e fundit këtij engjulli – pra Manjolës. E në të njëjtën kohë, theksojë ai, kujtojë edhe ato fjalët e saj – duke e përshkruar tamam atë karakterin e fort që qendrojë në vështërsi.

Dom Nikolini iu drejtua prindërve të Manjolës, bashkëshoritit të saj më të pikëlluarave të kësaj humbje, me fjalët se “po mundohem pak a shumë t’ju drejtohem ju si familje që të keni po atë karakter atë forcë edhe atë besim atë këmbëngulje, atë vazhdim të jetës, megjithëse, Ju sot jeni në pikëllim të madh. Jeni në dhimbje, jeni në lot! jeni në vuajtje, ku po i thoni lamtumirën e fundit, bijës suaj, gruas, nanës, motrës, mbesës, kushurirës, shoqes, bashkëvuajtjes suaj të pa harrueshme.” tha Dom Nikolin Përgjini

Ndërsa, vijojë ai “I kuptoj mjaft mirë në këto momente lotët dhe hidhërimin tuaj, duke kujtuar edhe ato vështërsitë që keni kaluar ju të gjithë pjesëmarrës në ato vite që jan pothuajse të paharrueshme, megjithëse, tani keni ardhur në Amerikë, ku jeta është mjaft e bukur. Dhe, kur Manjola ishte e martuar me fëmijë, dhe papritmas u sëmurë në moshë shumë të re, në një kohë që mund të gëzonte edhe më shumë veten, burrin dhe fëmijët, familjen e saj , shoqërin dhe gjithë dashamirët, u nda nga ne për në jetën e pasosur, dhe kjo dhimbje e madhe mund të na kalojë vetem e vetem në qoftë se ne si qytetar ose si të krishter, e përcjellim atë me pyetjet që Krishit ju drejtua Martës kur i tha :” A e kupton ti kush jam unë- Unë jam ai që jap ringjalljen dhe shpresën”. Dhe ajo në atë përvuajtjen e saj i tha :”Yes Lord – Po Zot!”

Gjatë predikimit të Meshës së Dritës, Dom Nikolini, tha se të gjithë duhet të besojm që jeta nuk mbaron me vdekjen –

Për Dom Nikolinin :”Njeriu që edhe pse ndoshta largohet nga ne dhe ne nuk kemi mundësi të flasim dhe ta përkasim atë të komunikojmë si kemi komunikuar, përpara kur ai ka qenë në jet, do të thotë se një njeri që beson në Zot me të vërtet, dhe është i bindur se komunikimi me ato që kan shkuar në jetën e pasosur vazhdon dhe është e mundëshme”.

Ai lut që Manjola të pushoi në paqe! “Ju si familje jam i sigurtë që keni shumë kujtesa – keni shumë mendime , vazhdoi predikimin e tij Dom Nikolini, keni shumë eksperienca dhe kujtime, që ju jam i sigurtë që ju do ti mbani dhe do ti ruani të shtrejta dhe do ti kujtoni gjithmonë ato momente që ju i vlerësoni tek ky njeri, që ai ka pasë si vlera dhe karakter të fortë dhe ti thoni se sot e gjithmonë ne do të kujtojmë, do të lutemi për ju dhe në të njëjtën kohë do të kërkojmë që edhe ju të luteni për ne. ”

Pas meshës një orëshe kortezhi me dhjetra njerëz iu drejtua rrugës drejt Varrezave Saint Charles Cemetery në Wellwood në Farmingdale, të ishullit Long Island – New York.

Dom Nikolin Përgjini, aty mbi varrin e hapur, ku ishte vendosë arkivoli me trupin e pajetë të Manjolës, mbajti lutjen e fundit. Dënesa dhe lot, pshertima dhimbjeje dëgjohen në turmë, duke hedhur mbi arkivolin e saj nga një trandafilë të freskët. Të gjithë vendosin kurora me lule të freskëta mbi arkivol. Sa shumë lule sa shumë trandafila sa shumë kuruora me lule! Ngaqë një lule, që u këput ishte dhe vetë vajza e bukur e kampeve të internimit, Manjola Mirakaj. Nëna Dolorez, i ka ulur sytë e përlotur mbi arkivol dhe përcjell dhimbjen. Leka, i ati vajzës, që ka përballuar situata të vështira në hetusinë dhe burgjet e diktaturës, në kampet e internimit, dhe ka treguar karakter të fortë, arrin ta mbajë veten dhe përcjell tek pjesmarrësit e shumtë në varrim mesazhe falenderimi e mirësie. Pas varrimit sipas zakoneve familja, Mirakaj shtroi drekën e fundit për Mnajolën!

Në fund nëpërmjet organit të Vatrës, DIELLI, në emër të familjes Mirakaj dhe Libohova, ata falenderojn me këtë rast, të gjithë miqtë dhe dashamirët që iu janë gjetur pranë në këto momentet e vështira të ndarjes nga kjo jetë, të bijës , gruas dhe nanës të pa harushme për dy vajzat Anna dhe Emma.

Flenderojmë, thotë familja Mirakaj dhe Libohova, të gjithë ata të njohur e të panjohur që na u gjenden afër nëpërmjet telefonatave dhe mjeteve elektronike në rrjetet sociale të internetit, që na shprehen dhimbjen dhe na ngushëlluan për humbjen e Manjolës.

Ju a kthefshim të gjithëve në ditë gëzimi me nderime Lek, Dolores Mirakaj dhe bashkëshorti i saj Agjah Libohova. Lamtumirë Manjola, vajza me karakter të fortë e kampeve të internimit! Shpirti në Paqë!

BANKA BOTËRORE DHE AMBASADORËT ME HESHTJEN E TYRE KANË PËRGJEGJËSI PËR ANARKINË E PRONËS DHE DREJTIMIN E KEQ TË DEMOKRACISË NË SHQIPËRI

June 9, 2013 by dgreca

Shkruan: Loro Stajka/ShBA/

Kam lexuar në internet shkrimet e fundit të botuara në gazetën Dielli në New York dhe Telegraf në Tiranë, që z. Rrapo Danushi Niko Nesturi dhe Gëzim Boçari i adresojnë znj Lovovski, ambasadore e W.Bank në Tiranë dhe shpresoja që zonja Lovovski t’i kishte analizuar me qetësi këto kritika dhe të reflektonte për këtë problem që na shqetëson të gjithë. Përgjigja e Lovovsky në gazetën Telegraf dt 6 Qershor 2013 tegon nivelin dhe mentalitetin komunist të saj. Jam dakort se është menaxhimi i keq i Bankes Boterore por dhe i ambasadorëve të BE, OSBE ,USA etj që për 22 vjet kanë heshtur dhe kanë lejuar politkanët shqiptarë të vazhdojnë shkeljen e parimeve më themelore të një shoqerie demokratike. Ju personalisht zonja Lovovski jeni bashkefajtore në këtë krim të organizuar sepse keni justifikuar vjedhjen e pronave. Po të kishit zbatuar parimet për të cilat shoqatat e pronarëve kanë të drejtë, çdo gjë do të kishte ecur ne rrugën e demokracise. Lidhur me intervistën e ish ambasadorit Withers dhanë në Zerin e Amerikes, asesi nuk mund të thuhet se në Shqiperi ka shtet demokratik. Mbi ju znj. Lovovsky dhe ambasadorët rëndojn shkelja e parimeve bazë të njerezimit, të respektuara që nga zanafilla por po mohohen sot në demokraci. Konfliktet dhe vrasjet e shqiptareve ndermjet tyre për shkak të prones janë financuar nga ju dhe kjo rëndon mbi ju. Ju po kultivoni në popull vesin e turpshëm të vjedhjes së pronës se tjeterkuj. Ju dhe ambasadoret që deri sot jeni pajtuar me kete situatë, duke u justifikuar me ndonje kritike të mbytur, mund të shlyeni nje pjese të mekateve vetem duke zbatuar parimet morale dhe kushtetuese për pronen ashtu si i zbaton SHBA dhe Europa. Pa kthyre pronën në origjinë Shqipria do vazhdoje të shkatërrohet, ajo nuk mund të rilindi, duke firmosur tapi atyre që kanë shkelur ligjet dhe kane pushtuar pronën e tjetërkujt,siç pretendon Edi Rama. Po ashtu demokracia nuk mund beje perpara siç thote Sali Berisha, pa i kthyer pronen e grabitur pronarit të ligjshem. Çdo gja fillon me kthimin e pronës në origjinë. Une falenderoj gazeten Dielli dhe redaksine e gazetes Telegraf, qe ashte e lire dhe e hapur për kete problem qe na shqeteson të gjith shqiptareve.

Ne faqen e internetit të shoqatave, une e kam lexuar dhe studiuar projektligjin e shoqates për pronen. Nuk jam specialist i kesaj fushe por jam shume i kenaqur pasi ai e zgjidh problemin tim të prones qe ma kanë grabitur. Me sa kuptoj kjo zgjidhje është në përputhje me parimet e përgjithshme dhe me situatën e krijuar. Do të ishte në nderin e Bankës Botërore, të analistëve të politikës dhe të gazetave të shprehin mendimin e tyre për këtë problem të ditës dhe zgjidhjen e tij.

KISHA“SHEN MERIA“ NE ELBASAN ANKOHET TEK AMBASADORI ARVIZU PER ANTIAMERIKANIZMIN E JANULLATOSIT

June 9, 2013 by dgreca

KISHA ORTODOKSE AUTOQEFALE KOMBETARE SHQIPTARE/*

SHEN MARIA ELBASAN/

Nr.Pr_001______/

Cel. 0355682533097/

LETER E HAPUR DREJTUAR AMBASADORIT TE SH.B.A./

ZOTIT ALEKSANDER ARVIZU/

Zoti ambasador./

Ju shpreh respektin dhe mirnjohjen per kontributin dhe vlersimin pozitiv ndaj vendit tim por dhe ndaj besimtareve ortodoks Shqiptar.

Kerkojme bekimin e Zotit qe si Ju dhe kombi Shqiptar, te realizojme aspirata e perbashketa per nje rajon ballkani ne zhvillim dhe paqe te perhereshme.

Ne jemi te bindur se Ju me diplomacine Tuaj, do te jeni ne mbeshtetje te kombit Shqiptar i cili ka probleme jo pak, qe nga klasa politike e deri tek sovraniteti ekonomik dhe panvaresia reale perballe korenteve politike Europiane.

Po gjithashtu, ne shpresojme ne mirkuptimin Tuaj dhe per problemet fetare dhe kryesisht ato te Autoqefalise se vertete Ortodokse Shqiptare. Probleme qe vazhdojne te jene ne dem te identitetit dhe historise ortodokse Shqiptare.

Ne shenje respekti dhe mirnjohje per Shtetet e Bashkuara te Amerikes, si dhe per ambasadoret e saje qe ne kohe te hershme,Ambasadore te cilet vazhdimisht kane deshiruar perparimin dhe zhvillimin e kombit Shqiptar. Ne e ndiejme si obligim T’ju paraqisim nje informacion te shkurter rreth konfliktit parimor te lindur qe me ardhjen ne krye te kishes Autoqefale Ortodokse Shqiptare ne menyre te paligjshme te shtetasit grek Anastas Janullatos, si Kryepeshkop i kesaj kishe.

Jemi te detyruar te bejme nje spjegim te ketij konflikti, si ne aspektin teologjik, ashtu dhe ne ate ligjor, per te mos i lene hapsire interpretimeve te pa verteta dhe trillimeve, qe dalin vazhdimisht nga struktura anti shqiptare apo vorio-epirote ne Greqi kunder identitetit dhe historise Ortodokse Shqiptare.

Ortodoksia Shqiptare, ne historine e saje, ndryshon shume persa i perket Ortodoksise Lindore.

Ortodoksia Shqiptare nuk eshte perzier ne lojra politike nderkombetare ashtu si kisha te tjera ortodokse qe me veprimet e tyre i kane dhene zhvillime negative njerezimit.

Ne statutin e vitit 1936 te Kishes Ortodokse Autoqefale Shqiptare, satut i miratuar nga Mbreti iShqiptareve Zogu-I dhe punuar me mjeshteri nga Ate Fan Noli, Visarion Xhuvani, Kristofor Kici te cilet kane qene drejtues te saje si Kryepeshkope, ne nenin 16 percaktohet qarte se: Kryepeshkopi duhet te jete prej gjaku dhe gjuhe Shqiptar. Statut I njohur dhe nga Patriarkana e Stambollit. Ky statut eshte i pandryshueshem edhe sot sepse eshte i shenjte dhe i perjetshem.

Influenca e politikes Greke pjeserisht ne klasen politike Shqiptare, ka bere qe ky person te jete ne krye si Kryepeshkop. Ne jemi te shqetesuar per kete njeri sepse nuk kryen ne te vertete misionin e tije fetar por perpiqet qe disa pakica te kombesive te tjera ti quaje Greke .

Ne kemi te dhene se ky person bashkpunon dhe me financime me grupe qe kerkojne territore te Shqiperise ne Jug duke perdorur misionin fetar.

Cdo tentative, per ta larguar kete person ka deshtuar per shkak te nderhyrjes se shtetit Grek ne Keshillin e Europes, duke akuzuar Shqiperine e brishte per cenim standartesh nderkombetare. Ne disa raste, shteti Grek ka persekutuar emigrantet Shqiptare.

Anastas Janullatos, kerkon me cdo kusht qe Ortodokesve Shqiptare tu implementohet nje dokem fetare me shenjtore Greke,Ruse,Serb etj. Qellimi i tije eshte qe Ortodokset Shqiptar ta ndiejne veten ndryshe nga shqiptaret e besimeve te tjera dhe te vihen ne sherbim te mendesive Ortodokse Greke.

Ne Ortodokset Shqiptare nuk jemi pjese e boshtit politiko-fetar Athine-Mosk-Beograd. Bosht i cili vazhdimisht eshte kunder interesave te drejta dhe zhvilluese te perendimit.

Anastas Janullatos kerkon te ndryshoje strukturen kishtare ose administrative, gje qe e ka bere ne disa kisha.

Arkitektura e ndertimit te kishave eshte e stilit helen me fonde qe asnjehere nuk behen transparente.

Gradualisht po largohet nga liturgjia Shqiptare dhe po perdor ate Greke.

Krijimi i Sinodit te Shenjte me pjesmarrje dhe te personave me nenshtetesi Greke, eshte nje shkelje tjeter e statutit te shenjte dhe te perjetshem.

Autoqefalia Shqiptare, ndarjen nga kisha greke e ka paguar me gjak martiresh, te cilet e shihnin te verteten dhe zhvillimin ne perendim.

Fatkeqesisht, dobesite e tranzicionit Shqiptar, si dhe nevojat e Shqiptareve per nje punesim apo qendrim jashte shtetit, i shfrytezon Anastas Janullatos, duke u kerkuar te ndryshojne emrin dhe besimin. Kjo arrihet me ndihmen e shtetit Grek dhe papergjegjesine e disa qeveritareve Shqiptare. Ky eshte nje realitet i hidhur per ne por me mire e verteta se zhgenjimi ne fund.

Ne kete konflikt, ne jemi udhehequr nga edukata dhe shpirti Kristian me menyren paqesore dhe dashurine. Kundershtim yne ndaj Janullatosit buron nga e drejta dhe vertetsija nen driten e Zotit, per te drejten teologjike dhe ligjore ne ate qe kerkojme per Ortodokset Shqiptare dhe per kombin Shqiptar ne Ballkan.

Tashme eshte e qarte vepra e tyre ne dem te Shqiperise.

-Veprimet politike brenda kishes te Janullatos dhe sherbetoreve te tije.

-Veprimet me eshtrat e ushtareve pushtues Grek duke shtuar numrin ne menyre artificial per tu quajtur deshmore te vorio-epirit.

-Ndrimin e emrave Shqiptar ne Greke.

-Financimet me bekim te Janullatosit per te pushtuar jeten ekonomike politike e fetare te Shqiperise.

-Fjalimet e Janullatosit ne organizma nderkombetare per gjoja mungese te drejtash te ndryshme ne Shqiperi.

-Qendrimet e shtetasit greko-amerikan Nikola Geixh ne dem te territorit dhe identitetit Shqiptar.

-Thirrjet e konsullit Grek ne Korce per deklarim te rreme te kombesise dhe fese.

– Fushata e Vangjel Dules dhe organizates Omonia pro regjistrimit fallsifikues te popullsise.

-Faqet ne internet te Vasil Bollanos per autonomi te Himares si dhe marrja pjese ne mbledhje te pseudo qeveria e Vorio Epirit etj.

Ju bejme me dije se plani grek eshte te tjetersoje identitetitn Shqiptar ne tre drejtime si, feja, gjuha, kombesia. Mbas ketij tjetersimi ata do kerkojne referendum per shkeputje nga trualli i atdheut.

Denancojme si nderhyrje ne punet e brendeshme, por dhe ne kushtetuten e K.O.A.K.SH. veprimet e nenshtetasit grek Anastas Janullatos i cili perpiqet te ndryshoje disa ligje te statutit apo kushtetutes kishtare, me qellim qe ti pershtasi sipas interesit te tije personal e helenizimit perfundimtar te kesaj kishe. Statuti i kishes eshte i perjetshem dhe i fundit i miratuar dhe nga Patriarkana e Stambollit, statut qe nuk lejon asnje Kryepeshkop pa gjak shqiptari,gjuhen shqipe,si dhe nenshtetsine shqiptare. Ne i jemi drejtuar dhe ambasades Greke ne Shqiperi duke i bere te ditur se, nenshtetasi i saj eshte i padeshirueshem dhe merret me pune qe i perkasin shovinizmit fantazist grek.

Anastas Janullatos, ky gjeneral dhe drejtues shpirteror i partise rraciste dhe anti amerikane “Agimi i arte” ne Greqi duhet te largohet nga Shqiperia. Shpesh here shteti shqiptar eshte perkulur perpara nacionalizmit dhe shovinizmit grek.

Zoti ambassador. Anastas janullatos bashkpunon me kishen serbe dhe ate ruse ne dem te shqiptareve qe jetojne ne atdheun e tyre si sterniper te pellazgeve. Jo rrall here janullatos perhaps ndjenje anti amerikane ne mes te besimtareve. Panvarsisht nga puna e tije ne dem te shqiptareve ne nuk do te lejojme qe lidhja shpirtrore midis kombit shqiptar dhe popullit amerikan te cenohen nga mosmirnjohes dhe shoviniste greke.

Ne shpresojme se, ashtu sic kane bere Ambasadoret e meparshem te Shteteve Bashkuara te Amerikes, duke vizituar Kishen tone, jeni dhe Ju i ftuar dhe i mirepritur per nje vizite.

Vizita Juaj do ti gezonte pa masa besimtaret Ortodokse te lagjes Kala por dhe ato te mbare kombit Shqiptar per ti dhene nje shprese, se e arthmja e Ortodoksise Shqiptare do te jete me e sigurte.

Me kenaqesi ne jemi ne pritje te vizites Tuaj kurdo qe ju ta vleresoni te arsyeshme.

Ne jemi ne pritje te pergjigjes tuaj pozitive.

Sinqerisht

AT NIKOLLA MARKU

* Letra u dergua nga Kisha Shen Meria ne Elbasan ne Gazeten Diellin me shenim:Lutemi botojeni!