Komunitet – Page 256 – Dielli

Why the Albanian Festival Matters – Preserving Our Albanian Heritage for Generations to Come

November 6, 2015 by dgreca

By Simon Vukel, Albanian Festival Chair/
This Saturday evening, at Lehman Performing Arts Center in the Bronx, over 3,000 people will gather for the annual Albanian Festival. When this festival was started 25 years ago, Albania was still a mystery to many in the world. Closed off for decades by the long communist nightmare, many Albanians in the United States were banned from even visiting Albania, and longed for their homeland, as well as their kin who lived there.
In those early Festival years, thousands gathered in this concert hall, both in celebration of our common culture but also in unnamed protest for our brothers and sisters still being persecuted in Albania, Kosova, Montenegro, Macedonia, and throughout the Balkans. This Festival stage was witness to the beautiful costumes and dances and music of our ancestors, the ancient instruments and traditions coming alive – it was as if Albania – over 3,000 miles away – was here, in New York, both on the stage and in the audience. We’d hear both popular songs and patriotic songs, honoring our love for freedom, for our people, and for our families. And so the Festival was – and still is – a truly special and remarkable moment in our people’s history and evolution in the United States. The other 364 days of the year we can go about our lives, but on Festival Day, we pay tribute to what makes us unique, what brings us together, and what we all believe is worth preserving for generations to come.
Each year we are asked – “is the Festival successful?” And the answer is a resounding “yes”. There are the obvious measures of success – sold-out shows with thousands in attendance, media coverage in major publications like the New York Times and the New York Daily News, and performers willing to leave work and school behind from all across North America, and even at times from Europe, to come to New York and perform for the Albanian community here. Moreover an organizing committee that is entirely volunteer, motivated by their desire to preserve our culture. But there are other measures as well which may not be as obvious, but they are critical to why we organize this Festival together each year. They are our mission. Let me explain:
When you watch the Festival performances, you will see hundreds of performers, many of whom were born in the United States, taking the stage to pay tribute to their ancestry. When we witness that young person get on stage and celebrate the art and music and history that makes us who we are – Albanian — then the Festival has succeeded. Mission accomplished. And the good news is that with over 25 years of Festivals, literally many thousands of young people have performed on our stage, and many have gone on to careers in both the Albanian and American arts, music, and media. And many more are doctors and lawyers and businesspeople and other professionals succeeding at the American dream, but knowledgeable and proud of their Albanian heritage.
It’s true that in 2015, times have changed since that first Festival. Albania and Kosova are free. (We will not stop of course until all of ethnic Albania is free!). On any given night in New York, one can find Albanian performers in venues or restaurants, singing our beautiful songs. And of course our large Albanian weddings—with music and dancing, and more music and dancing – are fun and go a long way to saving our traditions. But there is only one venue – the annual Albanian Festival in New York – which is purely and solely dedicated to preserving Albanian culture as it was, so that years from now our descendants can look back and understand from where they come. Much as the Arbresh of Italy still speak Albanian, the Albanian Festival is committed to ensuring our rare and unique culture is preserved forever.
And what is our culture? Though it has many common threads and one common language, it is also a myriad of varied traditions. And so the Albanian Festival strives to preserve all the dialects and regionalities of our people. At the Festival, you will hear songs from the north, songs from the middle, and songs from the south. Gheg and Tosk. All are celebrated here!
And importantly, true to our Albanian traditions of tolerance and openness, while the Festival is organized by the Mother Teresa Center of Our Lady of Shkodra Church, the Festival is non-religious. All are welcome, both on the stage, and in the audience.
The success of the Festival is because of so many people – a list too long to go into detail here. But special recognition is due to the Ethnic Folk Arts Center, now known as the Center for Traditional Music and Dance, which helped found the Festival 25 years ago, and all the sponsors since, whose generosity has ensured that the Festival takes place each year. We also thank and pay tribute to all the volunteers and performers who work hard to make the Festival happen, and the support of the Albanian community, including Albanian civic groups and media, who make the Festival known to all. And we must not forget all the parents who bring their kids to dance or singing practice, all in the hope of ensuring that their kid never forgets the Albanian language or where they come from. It is said that education starts in the home, and so a special thank you for all the sacrifices made to ensure the Festival is the best it can be.
And finally, a big thank you to you, the Festival attendee. We are all so proud to be Albanian, and we are proud to bring this Festival to you each year. We hope you join us on Saturday night, and here’s to 25 and even 250 more festivals in our future.

Dielli në Shërbim të Komunitetit- LAJMËRIM PËR TË PAME

November 6, 2015 by dgreca

LAJMËRIM PËR TË PAME,TE DIELEN NE EASTWOOD MANOR/
Njoftojmë miqtë dhe dashamirët se familja Krasniqi – Bajraktari, hap të pame, me rastin e vdekjes së bashkëshortit, babait,vëllaut, axhës dhe kusheririt
Zekë (Salih) Bajraktari
(22 Shkurt 1964 – 16 Tetor 2015)
I ndjeri u varros me nderime me 22 Tetor 2015, në varrezat “Mount Sinai” në Long Island – NY.
E pamja mbahet me datën 8 Nëntor, ditën e dielë,nga ora 10:00 AM deri 5:00 PM në restorantin “Eastwood Manor”.
Telefoni i familjes Bajraktari
917-386-3345

Krijuesit ne Diaspore- NJË “SKANER” NË HISTORINË DHE JETËN E NJË FSHATI

November 6, 2015 by dgreca

“Hudënishti në rrjedha të historisë” me autor Muharrem Xhydollari (Hudënishti)në rrjedha të historisë”/
Nga Dhimitër GEGPRIFTI/
Botime të letërsisë dokumentare, ku autorë të ndryshëm tentojnëtë shkruajnë historikun e fshatrave të tyre pjesërisht apo dhe të plotë. Pavarësisht nga nivelet, ato kanë vlerat e tyre, se tentohet të dokumentohet një copëz nga ajo histori e madhe e këtij populli arbëror. Autori M. Xhydollari (Hudënishti) me librin “Hudënishti në rrjedha të Historisë”, Tiranë, 2015 është autori më i ri, që sjell para lexuesit pogradecar, por edhe më gjerë një botim më të arrirë, me një nivel më të lartë, me një strukturë ndryshe nga të tjerët, me një prurje të konsiderueshme të
një materiali jetësor, të punuar e kompozuar me kujdes nga ana grafike. Është interesant të nënvizojmë se leitmotivi për të shkruar këtë libër është i hershëm për autorin.
Ai ka qenë gjithmonë i pranishëm në jetën e përditëshme të autorit deri sa arriti momentin final, botimin e këtij libri kushtuar Historisë dhe jetës së banorëve të këtij fshati nga lashtësia dhe deri në ditët tona.
Xhydollari motivhet nga ide të mëdha, të cilat e kanë çuar të grumbullojë e të përpunojë një material të bollshëm për historikun dhe njerëzit e fshatit të tij, të cilët i përshkruan me kujdes dhe i vendos në situata historike të caktuara.
Ndër të tjera ai motivohet nga kultura e popujve europianë në këtë fushë, kur shkruan: “… popujt e vendeve të qytetëruara e kanë bërë shumë kohë përpara”.
Por jo vetëm kaq, ai motivohet edhe nga vlerësimet për historinë si shkencë dhe roli i saj në jetën e një populli.
Nuk duhet të harrojmë se Hudënishti, vendlindja e autorit, është pjesë e gjerdanit të fshatrave buzëliqenorë të Ohrit, duke filluar nga gadishulli piktoresk i Linit e duke mbaruar me gjirin dhe fshatin e bukur të Tushemishtit Jo pa qëllim autori e fillon historikun me Liqenin e Ohrit. Sa e lashtë është historia e këtij Liqeni, po aq e lashtë është dhe historia e këtyre banorëve nga prehistoria deri në historinë bashkëkohore. Materialin faktik jetësor autori e ka shtrirë në mënyrë lineare, duke e vendosur sipas periudhave historike.
Kjo i ka dhënë dorë që të tregojë rrjedhshëm pa komplekse kompozicionale strukturore dhe ideore historinë e këtij fshati deri në detaje: deri në llojet e insekteve, që fluturojnë e jetojnë në këto hapësira.
Një veçanti e këtij botimi është fakti se autori ka përfshirë gjithë jetën me të mirat dhe të këqiat e saj në këtë fshat, sipas politikave
dhe ngjarjeve të mëdha historike, që kalonte vendi. Kështu historia e këtij fshati është historia e këtij vendi dhe kombi, është një copëz e vogël e historisë së madhe kombëtare.
Kjo është arsyeja që autori jo në pak raste përdor refrenin (ashtu si në të gjithë Shqipërinë). Autori nënvizon kontributin e banorëve (Hudënishtarëve), që nuk është i pakët, por deri më sot nuk është ditur dhe nuk është vlerësuar. Ai ishte i shpërndarë në memorien e njerëzve të ndryshëm, të cilin Xhydollari e ka mbledhur me kujdes si nektar për të prodhuar historinë me kujtesën e tij historike. Pasojat në fshatin Hudënisht nga pushtimi fashist nuk janë të vogla, por jo më pak solli sistemi komunist në fushën e marrëdhënieve sociale, ekonomike, me të “famshmen” luftën e klasave, me spiunimet, burgosjet, internimet, dasitë midis njerëzve, që kishin përballuar me sukses gjithë ato dallgë të historisë.
Patriotë hudënishtarë bëhen nismëtarë të lëvizjeve politike të grupuara në kahun e kundërt të komunizmit sllav (Jugosllavo-Stalinist): Balli
Kombëtar dhe Legaliteti, deri në organizimin e Kongresit të Dunicës në Mokër Sipër, që evidentohet për herë të parë. Kjo tregon se sa i madh ishte aktiviteti patriotik i bijve të tij,me në krye Muharrem Hudënishtin, Nuri Hudënishtin dhe një plejadë e tërë pas tyre. Lidhjet farefisnore me figurae patriotë me vlera kombëtare në histori: Selman Blloshmi, Aqif Pashë Elbasani, Ismail Dërdusha e Seit Zagorçani, Kajo Babjeni, Themistokli Gërmenji e Hysen Dishnica. Roli i grave në këto lëvizje të mëdha shoqërore: Selime Xhydo (Dërdusha) një nga mbesat e Kajo Babjenit, Drita Xhydo (Baruti), bashkëshortja e Nuri Hudënishtit “ e para nuse në Hudënisht, që kishte kryer studimet e larta në Fakultetin e Arteve Figurative në Universitetin e Stambollit” një tjetër tregues i këtyre vlerave. Këta patriotë ishin të lidhur dhe bashkëpunonin me patriotët e Gorës e të Mokrës, duke e bërë Hudënishtin epiqendër të lëvizjeve të kohës.
Autori M. Xhydollari i ka vënë vetes synim të pasqyrojë deri në imtësi historikun dhe jetën me imtësi florë dhe faunë, iktiofaunën e Liqenit të Ohrit, arsimin, kulturën, traditat e mira dhe zakonet e këtyre njerëzve, toponimet, zhvillimet sociale, kryepleqtë, funksionarët shtetëror e partiak në periudha të ndryshme. Autori, jo vetëm tregon ngjarjet, politikat e kohës në të gjitha aspektet, por edhe nënvizon pasojat e tyre, pasojat e sistemit, duke i stigmatizuar ato.
Xhydollari, megjithëse prej vitesh banon me familje në SHBA, nuk e harroi detyrën, që i kishte vënë vetes t’i lërë ” me shkrim, të dokumentuar: përbërjen e Hudënishtit me pozitën gjeografike, atë historike, kulturore e sociale, resurset e këtij teritori e kryesisht gjenetikën e fiseve të këtyre banorëve”. Fotot piktoreske nga natyra e këtij fshati janë një vlerë e shtuare këtij botimi. Kjo vetëm nga dashuria për vendlindjen, për vendin e të parëve, për t’u lënë brezave të ardhshëm, jo thjesht një historik, por një momument të shkruar për fshatin, si gur themeli për të kërkuar e shkuar më tutje.

Manifestim i shkëlqyer në 2 vjetorin e krijimit të “Illyrian Society of Law Enforcement”

November 6, 2015 by dgreca

Nga Beqir SINA/
BROOKLYN, NY: Në kuadrin e aktiviteteve të nëntorit – në komunitetin shqiptarë, mbrëm në qytetin e Brooklynit – Nju Jork, Shoqata Amerikane Shqiptare e Policisë Iliriane, me punonjësit shqiptaro-amerikanë të ruajtjes së rendit, në uniformat blu të NYPD – ka shënuar dy vjetorin e themelimit të saj.
Kjo, shoqatë, e cila deri tani ka mbledhur rreth vetes më shumë se 100 oficerë policie, shqiptaro – amerikanë, funksionon në bazë ligjeve njujorkeze për shoqatat dhe organizatat jo qeveritare dhe jo përfituese. Me djem dhe vajza në radhët e uniformave blu të NYPD – të cilët shërbejnë çdo ditë e natë me profesionalizëm dhe përkushtim në organet e policisë federale, shtetërore, si edhe në strukturat e tjera që merren me ruajtjen e rendit dhe sigurisë, në nivele lokale, në shtetin e New York-ut, dhe federale në SHBA.
Numri i shqiptarëve të punësuar në fushat e zbatimit të Ligjit, ruajtjes së rendit dhe mbrojtjes së qytetarit, këtu në Amerikë, në dy dekadat e fundit ka ardhur duke u rritur, sidomos dy dekadat e fundit.
Në mesin e tyre, sot ka edhe disa gra e vajza, të cilët janë edhe veterane të policisë së New Yorkut, por edhe nga ato me origjinë Arbereshe, emigruar në SHBA, dhjetra dekada më parë, por që sot pohojnë se janë krenare se janë me gjak shqiptare.
Madje, janë edhe anëtarë të shoqatës “Illyrian Society of Law Enforcement” dhe u nderuan mbrëm me medaljet përkatëse të kësaj shoqate, siç ishte rasti i Zëvendës Komisioneres së NYPD Cathleen S. Perez, e cila pohojë se ka gjak shqiptari nga prejardhja e saj – nga Arbereshët e Italisë.
Mbrëmja e uniformave blu, u mbajt në lokalin luksoz “Russo’s On The Bay” në Howard Beach -një zonë bregdetare në mes Brooklynit dhe Queensit në New York, dhe morën pjesë rreth 500 vetë, përfshirë anëtarë të familjeve të këtyre policëve, miq dhe shok të tyre, mbështetës të uniformave blu .
Festimin e përvjetorit të dytë të themelimit të Shoqatës Amerikane Shqiptare të oficerëve të policisë “Illyrian Society of Law Enforcement”, e udhëhoqi si moderator zëvendës Shef i Prokurorit të Qarkut, Joseph A. Piraino.

Mbrëmja u çel me këndimin e hymnve kombëtare të SHBA dhe Shqipërisë nga këngëtaria e mirënjohur Merita Halili dhe vetëm me muzikë hymni Kosovës, luajtur të tre në fizarmonikë nga mjeshtri Raif Hyseni.

Pjesëmarrësit, mbajtën një minutë zi, për të gjithë ata punonjës të uniformave blu të NYPD, të cilët kan humbur jetën në krye të detyrës, në kohë e rrethana të ndryshme.

Në mbrëmjen festive të uniformave blu – policëve shqiptaro- amerikanë, morën pjesë gjithashtu edhe përfaqësuesit e shtetit shqiptar, diplomatët nga Kosova dhe Shqipëria, Asambleisti i parë shqiptar ne Kuvendin e New Yorkt, z Mark Gjonaj, biznesmeni i suksesshëm Sal Rusi, Preisdenti i Brooklynit Erik L. Adams, mysafirë të lart nga Shqipëria, dhe Kosova, Shpend Maxhuni Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Kosovës, si dhe zyrtar të Policisë së Shtetit, nga Tirana.

Mbrëmjen e përvjetorit të dytë, e hapi Kryetari i sapo zgjedhur i kësaj shoqate, oficeri i policisë Ylli Dautaj, me gradën Lejtnant në NYPD .

Shoqata Amerikane Shqiptare të Policisë Iliriane me punonjësit shqiptaro-amerikanë të ruajtjes së rendit, në uniformat blu të NYPD, me këtë rast ka nderuar me nga një pllakë mirënjohje Shefin e Departamentit nga NYPD – James P. O’Neill – Zëvendës Komisioneren e NYPD Cathleen S. Perez – Shpend Maxhuni – Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Kosovës, Shefi i NYPD James Secreto, Shefi NYPD Jeffrey Maddrey, dhe disa oficerët shqiptaro amerikan nga rradhët e NYPD.
Kurse, më një çmim të veçantë mirënjohe, është nderuar veterani i policisë së NYPD, me gradën Kapiten, shqiptaro amerikani Flamur Cani, i cili ka punuar për më tepër se 25 – vjet në rradhët e uniformave blu të NYPD (Departmenti i Policisë së New York-ut).

Një nderim i veçantë, iu bë me këtë rast në emër të shoqatës “Illyrian Society of Law Enforcement”, edhe Qendres Islamike – Xhamisë shqiptare në Staten Island, Kishës Katolike Shqiptare Zoja e Shkodrës, si edhe veprimtarin e dalluar, biznesmenit e suksesshëm zotin Harry Bajraktari ish botues i gazetës shqiptaro amerikane Illyria.

Ylli Dautaj, me gradën lejtnant në NYPD, i cili pas luftës së Kosovës, shkoi atje nga Amerika me mision për të ndihmuar, në fillim të fjalës së tij- gjeti rastin të falënderoj ish-presidentin e Shoqërisë ilire, të policëve shqiptaro amerikan kapiten Flamur Cani, duke shprehur një kënaqësi , që ai ka punuar me atë gjatë këtyre viteve të fundit , duke u bërë pjesë e kësaj shoqëria ilire, në atë që është sot.

Kreu i shoqërisë Illiriane të uniformave blu – kujtojë atë që bëri në Kosovë gjatë luftës së saj. “Në vitin 1998, tha ai unë i kontaktuar nga NYPD në emër të Departamentit të Shtetit, shkova për të marrë pjesë në Misionin Verifikues të OSBE-së në Kosovë, sepse kam pasur njohuri të dorës së parë rreth Kosovës, dhe kam kërkuar për të ndihmuar popullin shqiptar të Kosovës.”

Me tej ai u shpreh se në të njëjtin vit, aleatët e NATO-s bombarduan Jugosllavinë, gjatë një lufte 78 ditore dhe Kosova kaloi në një mision paqeruajtës të Kombeve të Bashkuara të ngarkuar edhe me themelimin e departamentit të policisë dhe ruajtjes së rendit dhe ligjit, ku unë mbërrita përsëri shkova në Kosovë, së bashku me amerikanët e tjerë, për të ndihmuar policinë dhe gjetur ndërtesat që mund të konvertoheshin në stacionet policore.

“Ne, gjithashtu, tha Dautaj, gjatë asaj periudhe në Kosovë, filluam një fushatë me zyrtarët e pushtetit lokalë, dhe qytetarët kosovar, shumica e të cilëve ishin shqiptarë, për t’u bashkuar me një forcë policore, e sapo krijuar , duke njoftuar ata përmes posterave reklamave dhe takimeve në fshatra dhe qytete të ndryshme të Kosovës . Ne kemi pasur sukses në krijimin e një force të re, të departamentit të policisë, plotësisht funksionale për Kosovën. Një forcë policore ajo e ngritur në bazë të parimeve të ndershmërisë, integritetit dhe guximit, të respektuar nga populli për t’i shërbyer atij”.
Duke folur për Shoqatën Amerikane Shqiptare të Policisë Iliriane me punonjësit shqiptaro-amerikanë të ruajtjes së rendit, në uniformat blu të NYPD, kreu i tyre, tha se Shoqëria ilire e policive shqiptaro amerikan – u formua për të krijuar një frymë të vëllazërisë midis anëtarëve të saj dhe pjestarëve të tjerë të uniformave blu njujorkeze – “promovimin, e një atmosfere të besimit, respektit dhe mirëkuptimit, në mes ruajtëseve dhe zbatuese të ligjit, dhe komuniteteve, që ne i shërbejmë për të siguruar të gjitha komunitetet – ditën e natën”.
Andaj, “Unë jam shumë krenar, tha ai se kjo shoqëri, është rritur dhe është krenare për tu përfaqësuar në uniformat blu. Gjatë këty dy viteve Shoqëria ilire, është rritur nga vetëm një pjesë të vogël të anëtarëve në disa qindra anëtarë. Të cilët janë sot të përfshirë në radhët e uniformave blu- dhe janë individë jo vetëm nga NYPD, por ka nga ata që jan zyrtarë të Policisë, dhe nga departamentet e tjera në Shtetet e Bashkuara dhe në departamente të ndryshme nga e gjithë bota, sa që disa prej këtyre anëtarëve, janë edhe të rangut të lartë, dhe pozicionet prestigjioze”.
Përvjetori i dytë i themelimit të shoqatës “Illyrian Society of Law Enforcement”, u mbyll në një mjedis festiv me këngë e valle shqiptare nga të gjitha trevat. Këngëtarët Merita Halili dhe Agim Gerbeshi – krijuan një atmosferë të mrekullueshme, me këngët e tyre, nën drejtimin e orkestrës së Raif Hysenit.

AMERIKË,E PARA “DITË E PLISIT” NË DIASPORËN SHQIPTARE

November 6, 2015 by dgreca

Nga Ramiz LUSHAJ/
1.Dinastia e vllaznëve Selimaj të Nokshiqit të krahinës të Plavë-Gucisë, me jetnim disa dekador dhe në Amerikë, nuk e dinte se me aktin e tyre patriotik e human të 25 nëntorit 2012 do të hynin në historinë kombëtare shqiptare për organizimin dinjitar për herë të parë në Diasporë të veprimtarisë elitare “Dita e Plisit”.
Për ma tepër e ma mirë ishte dhe jubileu i madh i 100 vjetorit të Shpalljes së Pavarësisë në Vlorën e Ismail Qemalit, ku parathënia e saj ishte “Lufta e Nokshiqit” (4 dhjetor 1879-11 janar 1880); një Luftë Panshqiptare e me jehonë ndërkombëtare kundër vendimeve të tetë krajlive të Kongresit të Berlinit; një Luftë në të cilën u ngrit për herë të parë në histori në ballë të një beteje frontale shqiptare Flamuri i Skënderbeut, një luftë në të cilën kontribuan dhe vllaznia Selimaj me nokshiqasit e atyhit, krejt Plavë-Gucia e Shqiptaria.
Gjithçka nisi nga mendimi i mirë, shpirti i bardhë, vullneti i vyer i tyre; i Bruno Selimaj – pronar i Çlub A Steakhouse në Manhattan të Neë Yorkut dhe vllait të tij, Alex Selimaj, president i Fondacionit Plavë-Guci (FPG) në Amerikë.
Bruno Selimaj, ma i madhi ndër dhjetë fëmijët e Bajram Mujë Selimaj, është një veprimtar i shquar kombëtar, një lobues e kontributor i rrallë për lirinë e pavarësinë e Kosovës, njeri bajemirë, i bukës së pastër e i fjalës së ambël, që ia njohin meritat në heshtje e ia kursejnë mirënjohjen zyrtare në Kosovë e Shqipëri. Bruno, prej fillimit, në 23 vite, është i lidhur fort me FPG si antar e veprimtar ndër ma të parët, aq sa e cilësojnë dhe “ambasadorin” e tyre.
Alex Selimaj është vllai ma i vogël i Brunos e, për të dyten herë, i pari i Fondacionit Plavë-Guci (2011-2013 e 2015 e në vazhdimësi), është një nga mjeshtrit shqiptar ma të mirë të fotografisë artistike në shek. XXI, i cili ka hapë disa ekspozita e fotot e tij kanë zanë vend në gazeta e revista amerikane të kohës së sodit.
Kur fola për Dinastinë Selimaj kisha parasysh dhe të dytin vlla të tyne, Nino që ka një restorant në Nju Jork me emnin e tij e të njoftun si ginestar me picën 1.000 USD të 13 qershorit 2012, i cili ka klient të mëdhenj: Tom Jones, Cindy Craëford, Brooke Shields, Regis Philbin, guvernatorin e shtetit të Nju Jorkut – George Pataki, Chelsea Clinton e të tjerë.
Biznesmeni atdhetar Bruno Selimaj i porositi e solli 400 flamuj kuqezi dhe 400 plisa të bardhë në Festën tradicionale të Flamurit, organizuar nga FPG në Royal Regency Hotel në Yoankers të Nju Jorkut, me pjesmarrjen e madhe e të paparashikuar kryeherit – me mbi 600 plavë-gucias e të ftuar.
Në Amerikë, ndryshe nga çdo herë tjetër, sëbashku me Ditën e Flamurit, u festua e shenjua dhe “Dita e Plisit”, për herë të parë në Diasporën Shqiptare në botë. E, kjo risi e rrallë kontributive në traditën e historinë shqiptare, është meritë e çmuar e vllaznëve Selimaj – e Brunos dhe e Alex-it, e gjithë Fondacionit Plavë-Guci, e krejt komunitetit plavë-gucias në Amerikë.
2.Në Festën e Flamurit e Ditën e Plisit, salla e madhe mrekullonte nga këto dy evente shqiptare në 100 Vjetorin e Pavarësisë Kombëtare, në Amerikën e Vlerave të Lirisë e Demokracisë, në Amerikën e Uashingtonit, të Uillsonit…të Bushëve, Klintonëve e Obamës. Si asnjëherë tjetër. Si rrallëkund tjetër.
Kjo Ditë e Plisit në jubileun e Flamurit ishte e përmasave, vlerave e mesazheve kombëtare.
Këtë veprimtari e përshendeti kryeministri i Shqipërisë, prof. dr. Sali Berisha me një letër postare drejtue sekretarit të përgjithshëm të FPG, Esad Gjonbalajt, e cila u publikue mbasandejna dhe në ëebsajtin e Fondacionit e masmediat e ditës.
Aty, përmes një video, përshendeti veprimtarinë e bashkvendasit e vet me zë e figurë dhe akademiku vuthjan e panshqiptar, Rexhep Qosja, tue evidentue historinë, kulturën, traditat e Plavë-Gucisë e të Kombis Shqiptar.
Aty jehoi kanga majekrahu e vuthjanit Hysen Ulaj me të birin Leartin, kangët për Flamurin Kombëtar e Plisin e bardhë, për figurat historike e luftërat e Plavë-Gucisë në zërin e Liridonës – çikë e Dedushajve e nuse tek Selimajt e Valbonës (Plavë); në zërin e nipit të Gucisë, Ylli Demaj, etj. Aty ishin dhe personalitete shqiptare të botës politike e diplomatike, akademike e kulturore nga Shqipëria e Kosova, nga trevat shqiptare nën Malin e Zi – të cilët janë me jetnim e veprimtarim në Amerikë, si asambleisti i Nju Jorkut–Mark Gjonaj; konsulli i Kosovës në Amerikë–Fatmir Zajmi; kryetarë të shoqatave shqiptaro-amerikane; prof. dr. Shinasi Rama, etj.
Aty, nga mjeshtri i fotografisë artistike Alex Selimaj u banë një galeri me foto, ku veçohen ato kolektivet me plis të bardhë të fëmijëve e të burrave plavë-gucias, të pjesmarrësve në këtë Festë të Flamurit e Ditë të Plisit.
3.“Dita e Plisit” po ecë drejt shenjimit e shenjtërimit si një festë mbarëkombëtare shqiptare.
E dëshmojnë veprimtaritë gjithkund në Troje Etnike Shqiptare: për të dyten herë në Klinë të Kosovës në përcjellje të tetorit të sivjetëm; në malin e Dajtit në Tiranë nga Shoqata Mbarëkombëtare “Bytyçi”- të dielën e fundit të gushtit; në Shkup në Maqedoni – sipas traditës – nga Lëvizja “Zgjohu” në 17 shkurt – përvjetorin e Pavarësisë së Kosovës; etj.
Masivitet e lartësime ka marrë në ndeshjet e fundit të Kombëtares Shqiptare të Futbollit, ku mijëra tifozë me plisa të bardhë kanë mbushur shkallët e stadiumeve në Shqipëri e në Europë. “Dita e Plisit” shqiptar pritet të ketë kulmim eifelian në qershorin e vitit tjetër, në Euro–2016 në Francë.
Tani Shqiptarëve në Ballkan e në Botë iu ka mbetë si detyrë historike që të përcaktojnë zyrtarisht me një kuvendim kombëtar të personaliteteve e shoqatave shqiptare “Ditën e Plisit’, pasi shembujt janë të shumtë e më një gjeografi nga Shkupi shqiptar i Vardarit deri në Diasporën Shqiptare të Nju Jorkut përtej Atlantikut.
Plavë-Gucia ka dhe një vlerë ma shumë në historinë e saj, pasi mbetet e para në në Diasporën Shqiptare dhe ndër të parat në krejt botën e hapësirat etnike shqiptare, në organizimin e veprimtarisë kombëtare “Dita e Plisit” në Amerikë, në Nju Jork, në nëntorin e jubileut të 100 Vjetorit të Pavarësisë Kombëtare Shqiptare.

Tiranë, 3 nëntor 2015