Shqiptarët që Shpëtuan Hebrejtë u shfaq në Nju Jork/
Ne Foto: Shqiptaro-amerikanet gjate Festivalit te Filmit ne New York/
Nga Beqir SINA/
CHELSEA NEW YORK: Në Festivalin e 3-të, të Filimit Shqiptarë, në kinemanë “SVA” në Nju Jork, të hënën në mbrëmje krahas filmave konkurrues, është shfaqur edhe premiera e filmit dokumentar “Besa – Premtimi”, me një shfaqje speciale, ku tregohet një histori e jashtëzakonshme dhe të papërsëritshme. Shqiptarët, renditen ndër të vetmit komb në botë, që u dolën në mbrojtje hebrejve gjatë Luftës së Dytë Botërore, duke mos dorzuar as edhe një hebre, i cili kërkojë mbrotjen në Shqipëri.
Në ceremoninë e hapjes ishin të pranishëm një numër i madh personalitetesh nga politika dhe fusha të ndryshme, duke filluar nga ambasadoria Vlora Çitaku – Konsulle e Përgjithëshme e Kosovës, përfaqësues të Misionit të Përshershëm të Shqipërisë në OKB, Rabbi Marc Schneier, Imam Ali Shamsi, David Pollock, një mbështetës i madh i vendit tonë, Paul Bernstein, Jeffrey Wiesenfeld, Councilwomen Lisa Milicaj, veprimtari i dalluar i komunitetit Harry Bajraktari, biznesmeni i suksesshem Georgio Kolaj, aktor e artistë, njerëz të shoubiznesit, politikës, lider fetar dhe studentë .
Si dhe familjarë të shqiptarëve që kanë mbrojtur hebrenjtë gjatë Luftës së Dytë Botërore, si familja Myrtaj – Arjan dhe Majlinda Myrtaj.
Ndërkaq hapjen e ceremonisë së filmit e ka bërë një mbështetës i madh i filmit dokumentar Besa – Premtimi, i cili ka marr pjes në realizimin e kësaj premiere – Laert T. Pasko, i diplomuar për regjizurë në Florida, dhe që ushtron profesionin e aktorit dhe modelit në New York.
Pasko, i cili gjithëmon mundohet të kontriboj dhe loboj për komunitetin e filmit Shqiptarë, kudo tha se “sonte, këtu në Albanian Film Festival – kemi kënaqësinë të ndjekim dokumentarin Besa -The Promise, të prodhuar me kujdes nga JWM PRODUCTION. Ngjarjet, e të cilit, shtoi ai do të përcjellin me emocion tek ju – ndodhi nga vitet e egra të së kaluarës. Pra, atë se si Shqipëtarët mbrojten me dinjitet një popull të shpallur armik nga regjimi Nazist. Se si Shqiptarët treguan vlerat e tyre njerëzore për të strehuar e mbrojtur këta njerëz. Një histori e pa thën, e pa dëgjuar nga shumë popuj në botë” u shpreh regjizori Laert Pasko.
Në skenë janë më pas Pasko ka ftuar për të përshëndetur ceremoninë e shfaqjes së premirës së filmit dokumentar “Besa -The Promise”, edhe Ambasadoren Vlora Çitaku – Konsullja e Përgjithshme të Kosoves, Rabbi David Pollock – Drejtor Ekzekutiv dhe Drejtor i Marrëdhënieve me Qeverinë dhe Sigurisë në Këshillin për Marrëdhënie të Komunitetit hebre, në SHBA, Rabbi Marc Schneier – President i Fondacionit për Mirëkuptim Etnik, Imam Shamsi Ali – I cili ishte një nga ata lider fetar musliman që ka qenë i ftuar nga ish Presidenti George W. Bush për ta shoqëruar atë në Ground Zero një ditë pas 11 Shtatorit, 2001. Paul Bernstein – Bashkë-themeluesi i Sanford C. Bernstein & Company një kompani e madhe e fokusuar ne financë, një nga donatorët kryesorë të filmit dokumentar Besa -The Promise.
Premiera e filmit dokumentar “Besa” (The Promise) me regji të Rachel Goslins, që u shfaq mbrëmë në edicionin e 3-të të Festivalit të Filmit Shqiptarë, në Nju Jork, është një projekt disavjeçar i drejtuar nga fotografi amerikan Norman Gershman, për të dokumentuar dhe bërë të njohur shpëtimin që shqiptarët iu bënë hebrejve gjatë Luftës II Botërore.
Gershman, është një nga producentët hebraik, i cili ka qenë i pari duke mbledhur fotografitë dhe ka inetrvistuar anëtarët e familjeve shqiptare, që shpëtuan hebrejët gjatë Luftës së Dytë Botërore. Ai ka çelur disa ekspozita me të njëjtin titull – më parë në SHBA, dhe më pasë në Shqipëri dhe në Bruksel. Premiera e filmit dokumentar “Besa” gjatë shfaqjes në qendrën SVA në Nju Jork, kishte të pranishëm edhe disa pjestarë të stafit të filmit.
Filmi dokumentar “Besa” (The Promise) me regji të Rachel Goslins, shifet në ditët e sotme si një film i cili sfidon klishetë ndaj myslimanëve, duke ekranizuar shqiptarët që në mënyrë heroike i mbrojtën 2,000 çifutë gjatë holokaustit.
Atëbotë, diktatori stalinist Enver Hoxha, e kishte shpallur veten shtetin e parë ateist në botë. Komunistët e Hoxhës ndaluan të gjitha format e shprehjes publike të fesë dhe dogjën librat dhe objektet e shenjta. Mijëra xhami e kisha u shkatërruan apo u shndërruan në qendra të kulturës, stalla, palestra dhe depo.
CNN : Kjo është Besa shqiptare në një film hebre
Sa njerëz do të jepnin jetën e tyre për një të huaj? Pyetja universale, përgjigjia shumë e thjeshtë: Shqiptaret do ta bënin!
Ky është boshti i një dokumentari i “Besa- The Promise”, Besa si Kod, por dhe si virtyt, ne formen e një zemre të mirë shqiptare që sakrifikohet për tjetrin.
“Besa” u shndërrua në misionin e fotografit hebreo-amerikan Norman Gershman. Fotot e mbledhura në Shqipëri, ai i përdori në librin ku mbështet filmi; “Besa, Muslimanët që shpëtuan Hebrenjtë në Luftën e Dytë Botërore”.
Filmi nisi në 2007 dhe është rrugëtimi i dy burrave, Gershmanit dhe Rexhep Hoxhës, një muslimani shqiptar. Rexhepi, me ndihmën e Normanit çon deri në fund besën që i dha i ati familjes hebreje, të cilën e shpëtoi gjatë Holokaustit; t’i kthejë asaj librat e shenjtë të lutjeve të lëna në shtëpinë e tyre. Nga Bullgaria mbërrijnë në Izrael. Megjithëse i besimit musliman, Rexhep Hoxha ndjehej pjesë e kësaj familje hebreje.
Gershman bisedoi edhe me Leka Zogun e Parë, për vendimin e mbreti të vetëm musliman në Europë, siç shkruan ai, për t’i hapur kufijtë hebrenjve në vitin 1938, kur kjo mund të ndizte zemëratën e nazistëve kundër Shqipërisë.
Leka Zogu i Pare ishte përgjigjur; sepse e ndjente që nuk ishte njerëzore ajo që bënë gjermanët dhe e ndjeu t’i hapte një rrugë. Sipas Yad Vashem, muzeut izraelit, apo siç njihet ndryshe arkiva më e madhe e Holokaustit në botë, nuk ka asnjë rast të vetëm të shqiptarëve, që i tradhëtuan familjet hebreje për t’ia dorëzuar nazistëve.
Johana Neuman e mbijetuar e Holokaustit, një prej personazheve të filmit, tregon për CNN se mbërriti në Shqipëri nga Gjermania, bashkë me familjen dhe asokohe ishte vetëm 8 vjeç.
“Unë dua të nënvizoj faktin se çdo shqiptar, apo çdokush që ndiqej nga gjermanët nëse fshihte një hebre, jeta e tij dhe ajo e familjes së tij ishte në rrezik. Ata e bënë dhe ishte e pabesueshme. Nuk mund të theksohet mjaftueshëm se çfarë bënë shqiptarët. Besa ishte pa dyshim pjesë e kulturës që vjen nga Kanuni, udhërrëfyesi i tyre moral”, thotë Johanna Neumann.
Misioni i tanishëm i fotografit, Norman Gershman është t’ua rrëfejë të rinjve amerikanë në shkollat e mesme konceptin e besës. “Besa është një mesazh për botën, thotë ai, për vëllazëri dhe dhembshuri për të gjithë ata njerëz në nevoje dhe që u përket vetëm shqiptarëve”.
Fr. Gjergj Meta of Albania to speak at the Library of Congress
The Library of Congress/
The European Division and the Albanian Language Table/
present/
Father Gjergj Meta On the Eagle’s Wings:
Triptych of an Apostolic Journey:
Martyrdom, Cohabitation, and Hope in Albania European Division Conference Room,Jefferson Building, Room LJ-250
Friday, November 14, 2014
12:00 noon – 1:00pm
For the recent Apostolic Journey of Pope Francis to Albania, Father Gjergj Meta served as Media Relations Director. His talk will provide insight into the Pope’s historic Journey to Albania, as well as into persecution under Communism, religious dialogue, and the future of Albania.
Father Meta, born in Durrës, studied Canon law at the Gregorian University in Rome, and serves as a Catholic priest in the Archdiocese of Tirana-Durrës.
Contact Erika Spencer espencer@loc.gov 202-707-4371
Request ASL and ADA accommodation five days in advance at 202-707-6362 or at ada@loc.gov
Ka nisë rrugëtimin në Nju Jork – Festivali i Filmit Shqiptar
* Të pranishëm edhe artistë të njohur nga Shqipëria e Kosova: Artistja e Popullit Tinka Kurti, Kosova Çun Lajqi, Diellza Kolgeci,si dhe personalitete shqiptare të diplomacisë, politikës dhe biznesit.
*Filmat do të gjykohen nga një juri, në përbërje të së cilës janë Gilberta Lucaj, regjisori Lee Percy, dhe Paul Kurti…
Nga BEQIR SINA – New York City
CHELSA NEW YORK CITY : Festivali i tretë i Filmit Shqiptaro – Amerikan i ashtuquajtur Albanian American Festival në metropolin e botës Nju Jork , ka filluar me shfaqjen e premirerave të saj mbrëmë më 2 tetor dhe përfundon të Ejten me 9 tetor. Për tetë ditë, sa do të zgjasë festivali, në qendrën e kinemasë SVA – Nju Jork, do të shfaqen me dhjetëra filma, të metrazhit të gjatë, metrazhti të shkurtër, dhe filmat dokumentar, cilët do të konkurrojnë për shtatë çmime.
Ky aktivitet që realizohet për të tretin vit me rradhë dhe synon të sjell së bashku për një javë disa nga regjizorët dhe aktorët më në zë të kinematografisë mbarë shqiptare, nga Kosova, Shqipëria, dhe të gjitha trevat shqiptare.
Një traditë e bukur, kjo e cila ka lindur vitet e fundit në Nju Jork dhe quhet Festivali i Filmit Shqiptar në SHBA., e realizuar falë përpjekjeve të komunitetit të artistëve shqiptarë, në SHBA, po bënë atë që sallat e kinemave, të kryeqendrës botërore të kinematografisë – Nju Jorkut, t’i dedikohen edhe këtë vit kulturës, artit dhe vizionit të talenteve shqiptarë në trojet tona e kudo nëpër botë.
Ndërsa, artdashësit e shumtë shqiptarë dhe amerikanë të përjetojnë për tetë ditë emocionet e filmave më të rinj dhe më cilësorë të cilët do të shfaqen në shqip dhe anglisht në qendrën e kinemasë SVA – Nju Jork,
Festvali nisi rrugëtimin e tij me me filmin nga Kosova “Heroi” i Luan Kryeziut
Pjesëmarrës në festival janë artistë të ndryshëm shqiptarë nga Kosova, Shqipëria, Mali i Zi, Maqedonia, SHBA-ja apo hapësira të tjera ku ata jetojnë. Festivali nisi mbrëmë në qendrën e Kinemasë SVA me një kolazh të filmave më të mirë shqiptarë gjatë këtyre viteve, me shfaqjen e filmit “Heroi” të regjisorit nga Kosova, Luan Kryeziu dhe interpretimin e aktorit Çun Lajçi.
Gala e hapjes dhe mbrëmjet para shfaqjes së filmave u dha mundësinë pjesëmarrësve të takojnë figura të shquara të kinemasë shqiptare, e asaj botërore, të krijojnë lidhje me distributorë filmikë të huaj ose thjesht të bëjnë fotografi me njerëz të famshëm të artit – kulturës, politikës, diplomacisë dhe shou-biznesit.
Ndërkohë, në hapjen e Festivalit të 3të të Filimit Shqiptarë në Nju Jork, morën pjesë shumë personalitete, si aktorët e mëdhenjë : Artistja e Popullit Tinka Kurti, aktori me rrenome nga Kosova Çun Lajqi, aktoria Diellza Kolgeci, asembleisti i parë shqiptarë në asamblenë e Nju Jorkut, zoti Mark Gjonaj, përfaqësuesit e shteti të Shqipërisë e Kosovës ambasadori Ferit Hoxha, Konsulli i Kosovë Korab Mushkolaj, dhe shume figura të tjera nga bota e filmit dhe shou biznesit, veprimtar të dalluar të komunitetit; kompani R.E.M., zoti Harry Bajraktari dhe Giorgio Kolaj si dhe Sekretari i Përgjithshëm i Lidhjes se Prizrenit Tomë Mrijaj, nga Kosova, Prof. Dr. Muhamet Shatri, zyrtarë i lartë i Ministrisë së Diasporës për Grumbullimin e Lëndës Arkivore dhe Muzeale dhe njëherazi president i Shoqatës Mbarëshqiptare “Trojet e Arbërit”.
Festivalin e hapi drejtori i AAFF aktori Ariot Myrtaj – i cili tashmë është bërë një figurë e njohur dhe e dashur në komunitetin shqiptar. Ai është aktori energjik dhe i talentuar nga Kosova – i cili nuk ngurron të përkrahë e të marrë pjesë në projektet e shqiptarëve të tjerë këtu në Nju Jork, e më gjerë.
“Ky kryeqytet i botës – me madhështinë e tij – qytet “zhurmaxhi”, dhe me shumë ngjyra me plotë jetë, dhe me një botë të tërë në miniaturë, për tre vjet me radhë me bukurin e artit të filmagrafisë po flet edhe gjuhën e ëmbël dhe të bukur shqipe, e ngjyrysor me ngjyrat kuq e zi” u shpreh të fillim të fjalës së tij Arioti.
Duke shtuar se :”Ky festival dhe pjesmarrja e juaj në këtë festival – i bënë një nder të veçantë vendit tonë – spese në këtë kryeqendër botërore, në këtë qytet shumë të bukur – jemi duke promovuar kulturën e artit tonë të bukur, nëpërmjet kinematografisë shqiptare”
Ai vuri re se arti e kultura shqiptare nuk kishin një nga elementët më kryesorë për përfaqësimin e tyre dinjitoz në botë: vëmendjen e artdashëve të huaj dhe mbarë shqiptarë, se sa një festival të këtill mbarë shqiptarë. Ndërsa, më tej faleminderoi përzemërsisht duke i dhënë secilit prej stafit të tij meritat e tyre, për ta bërë këtë festival gjithëshqiptar – pra “për të bashkuar grupe të tjerë aktivistësh të motivuar vetëm nga dëshira e mirë – tha Myrtaj – për të bërë diçka pozitive për komunitetin, duke faliminderuar Ministrin e Kulturës së Kosovës, dhe Konsullatës së saj- Misionin e Shqipërisë, si edhe përkrahjen e biznesmenëve largpamës me origjinë shqiptare. “Këto përpjekje, tha ai të gjithanshme, sjellin edhe këtë vit festivalin e shumëpritur të filmit shqiptar”.
Artistja e Popullit Tinka Kurti thotë se :”Me thënë të drejtën jam e befasur me këtë festival dhe jamë shumë e lumtur që shqiptarët e Amerikës – që kan arritur të mbajnë një festival të till – të kinematografisë shqiptare në Nju Jork, një festival kaq të bukur me një publik kaq të madh natyrisht që është një mrekulli për të gjithë ne shqiptarët!” tha Kurti.
Kurse, Prof. Dr. Muhamet Shatri, një zyrtarë i lartë i Ministrisë së Diasporës për Grumbullimin e Lëndës Arkivore dhe Muzeale dhe njëherazi president i Shoqatës Mbarëshqiptare “Trojet e Arbërit”, do ta quante Festivalin në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, edhe një arritje tjetër e shqiptarëve të Amerikës, në fushën e artit e kulturës shqiptare i cili ngërthen një fakt një festival mbarë shqiptarë, mbasi është festivali që i përfshin dhe i përfaqason të gjithë shqiptarët kudo që jetojnë.
“Pra, ky festival tha professor Shatri, ka të simbolizuar në ngerthën e saj – atë, aspiratën e mbarë kombit tonë “Bashkimin e të gjithë Shqiptarëve”, dhe shtoi se ne kemi parë shpesh herë filma amerikan të cilët na kan inkurajuar gjithmonë, me kryeheronjët e tyre, që kan luftuar për të drejtën dhe mbrojtejn e tyre, por tani erdhi koha të shohim edhe filmat tanë në SHBA, vendin aleat dhe mik i përjetshëm i shqiptarëve, sidmos për atë që bënë SHBA – për çlirimin, lirinë e pavarësinë e Kosovës, tash po na japin të njëjtin frymëzim- ”
Natyrisht, që dëshirojë me shtue tha professor Shatri se ” Festivali i Filmit Shqiptar në SHBA, kjo kolanë e përzgjedhur e filmave shqiptarë, jo pa qëllim mendojë është hapur me filmin “The Hero” – ku në qendër të filmit është vendosur një hero i luftës çlirimtare të popullit shqiptar të Kosovës ndaj serbëve, për të treguar atë sesi edhe SHBA – kan vepruar me heronjët e tyre, kur erdhi koha në atë që simbolizon aspiratat e popujve që luftojnë për liri, për të jetuar në paqe, demokraci dhe prosperitet, bazuar në vlerat e përbashkët të lirisë, sundimit të ligjit dhe respektimit të drejtave të njeriut”, ka një domethënie të vërtet.
” Gjithashtu, ky festival vijojë profesro Shatri mes shumë të tjerash është për të mos harruar kurr Kosovën atë çfarë u bë për lirinë e popullit të Kosovës, luftën e UÇK-së, dëshmorët, mijëra civilë të vrarë, ata mijëra që u zhdukën, atë shkatërrim total – sakrificën e popullit të Kosovës për çlirimin e vendit, kontributin e bashkësisë ndërkombëtare, e veçanërisht ish-presidentit të SHBA-së, Bill Clinton, George W. Bush dhe administartës së Preidentit Obama”
Për gazetën “Shqip” dje Violana Murataj thotë se “Mendoj se është një nga iniciativat më të mira për promovimin e artit dhe artistëve shqiptarë jashtë vendit të tyre”, thotë Violana Murataj, e cila është konkurrente në këtë edicion, në zhanrin e filmit dokumentar me filmin “Ditëlindja”. Murataj jep një histori të vendit, i cili është pushtuar nga bunkerët gjatë komunizmit. Rreth 800 000 bunkerë ndodhen në vendin e vogël në pjesën perëndimore të Ballkanit. Bunkerët janë simbol i qëndrimit totalitar, që teksa i sheh sot të sjellin në mendje luftën ndaj armikut dhe tmerrin. Në 25-vjetorin e lindjes së saj, regjisorja ka vendosur ta bëjë ditëlindjen në bunker. Ajo do të përballet me makthin që përçojnë nga jashtë këto krijesa. Regjisorja nuk do t’i shohë me frikë, por do të krijojë jetë brenda tyre. Duke shkuar tej në të shkuarën, Violiana i bën bunkerët pjesë të realitetit bashkëkohor, dhe jep një këndvështrim si duhen parë ato tani.
Kjo gazetë shkruan se sot, në kategorinë e filmave me metrazh të shkurtër dhe dokumentar, do të konkurrojnë filmat “Oqean” (Shqipëri), “Kadenca” (Kosova), “One Eye Shut”, (Shqipëri / SHBA) nën regjinë e Andamion Muratajt, ku interpretojnë Luan Bexheti dhe Anisa Dema, “Jetë të riciklueshme” nën regjinë e Blerina Goces.
Në ditën e tretë, në ekranin e festivalit, sipas saj në rubrikën “Retrospektivë”, do të shfaqet filmi “Përrallë nga e kaluara” me regji të Dhimitër Anagnostit. Narracioni i komedisë “14 vjeç dhëndër” të A. Z. Çajupit, ku tregohet historia e martesës së Gjinos 14-vjeçar me Marigonë 20-vjeçare, është një ndër prodhimet më të mira të kinemasë sonë.
Nuk do të mungojnë gjatë këtyre ditëve (festivali zgjat deri më 9 tetor) edhe diskutimet mbi situatën kinematografike sot. Një temë e zgjedhur nga organizatorët është ndikimi që ka pasur lufta dhe komunizmi në filmin artistik shqip.
Pjesëmarrës në këtë festival është edhe filmi “Amel” nën regjinë e Morea Raça. Filmi bën fjalë për aktoren Amel, e cila e provon fatin në një audicion filmi të një produksioni ndërkombëtar. Ajo arrin të kualifikohet dhe të marrë një rol në këtë film, por më vonë i shfaqen pengesat në rrugëtimin e saj. Në film luajnë aktorët: Makfire Miftari, Bekim Mulaj, Veton Osmani, Hazir Haziri, Shengyl Ismajli, Arvanit Krasniqi.
Regjisorja Morea Raça me filmin “Amel” ka marr Çmimin Special të Jurisë në Festivalin Ndërkombëtar të Filmit në Fano. Një tjetër film konkurrues është dhe ai me titullin “Shqiptari”, ku interpreton aktori Nik Xhelilaj, nën regjinë e Johannes Naber. Interesante është dhe pjesëmarrja e filmit “Besa” me regji të Rachel Goslins, i cili flet për hyrjen e nazistëve në Shqipëri.
Ky festival që në dy vitet e para të tij organizohej nën emrin Java e Filmit Shqipëtar në SHBA nga Ariot Myrtaj dhe Mrika Krasniqi, duket se nga “mosmarreveshjet” mes tyre, kan bërë që këtë vit do të kemi dy organizime të njëjta pra : Festivalin e Filmit Shqipëtar nën organizim të Ariot Myrtaj që tashmë ka filluar mbrëmë dhe do të kemi edhe Javën e Filmit Shqipëtar, nën organizim të Mrika Krasniqit që do të mbahet po në Nju Jork dhe në të njëjtën kinema në 21 deri 27 Nëntor 2014.
Filmat do të gjykohen nga një juri, në përbërje të së cilës janë Gilberta Lucaj, regjisori Lee Percy, dhe Paul Kurti.
GËZUAR KURBAN BAJRAMIN!
Komuniteti musliman shqiptar ne SHBA po feston Kurban Bajramin. Kjo festë përvecse në familjet muslimane shqiptare, u kremtua me falje nëpër qendrat Islame shqiptare në Kuins, Bruklin, Nju Xhersi, Micigan, Cikago et. Bashkëpunëtori i Diellit, Gazetari i TV 21, Halil Mulaj, e ndoqi nga afër faljen e Kurban Bajramit në Qendrën Islame Shqiptaro-Amerikane në Queens, dhe na dergoi fotografi nga falja. Ne ligjerimin e tyre, Imamët e kesaj qendre Jusuf Balaj e Edin Gjoni,gjatë lutjeve, folen per madheshtine dhe rendesine e festes se Kurban Bajramit dhe percollen mesazhe solidariteti, dashamiresie dhe mireqenje. U kujtua edhe një herë përvoja e cmuar e kombit shqiptarë në vëllazërimin e tre besimeve tradicionale. Është kjo arsyeja që gjatë kësaj dite familjet muslimane shqiptare marrin urime dhe presin vizita nga baskëatdhetarët e tyre katolikë e orthodoksë.
Me këtë rast Vatra ndhe Gazeta Dielli, urojnë të gjithë shqiptarët, kudo që ndodhen, në trojet amtare a në disaporë: GËZUAR KURBAN BAJRAMI!
DR. RUKI KONDAJ, SHPIRTI I BASHKËSISË SHQIPTARO-KANADEZE
Nga MARJANA BULKU/
Nuk është 8 Mars,por unë do të shkuaj për një GRUA të cilën nuk e njoh nga afër por përmes një interviste rutinë në televizion. Nuk e kam dëgjuar të flasë kurrë për vete,por e kam parë të jetë aktive dhe e palodhur në një komunitet shqiptarësh që jetojnë në Kanada ku ajo shërben si katalizator bashkimi, argëtimi, kauzash që mbartin ngjyrat e flamurit por edhe problematikën disangjyrëshe të kombit tonë.
Nuk ka nevojë të jetë 8 Mars kur duam që protagoniste të medias, festës,protestës të jetë një grua. A nuk janë ato protagoniste në jetët tona , duke filluar nga ajo familjare dhe më gjerë?!
Dhe ajo për të cilën dua të shkruaj është njëra që papritmas më ktheu pas në kohë, nëpër ato qindra faqe studimi ku unë si një Sizif përpiqesha të strukturoja ato ;gratë Lider, që mjedisi shoqëror,kulturor, politik, ekonomik, infrastrukturor i nxit dhe i frenon, i lind dhe i zhduk,,,duke i përplasur nëpër ”Glass Ceiling” si për t’ju thënë se aktiviteti juaj për shkak të gjinisë ka kufinj dhe barriera .
E ”takova ” atë nëpër kronikat e pafundme televizive , fliste për ”Bashkësinë shqiptaro-kanadeze ” që ajo drejtonte pa u lodhur, pa u ndalur, me një pasion që kishte rrënjë të thella në mirëarsimimin e saj por edhe në përkushtimin si prej nëne .Rrëfente sesi prezenca e një gruaje rrit pjesmarrjen sepse pas saj vijne të rinjtë, gratë të moshuarit…Kështu shpjegonte Ruki tërë modesti ,por unë thellë- thellë kuptoja dhe bindesha se nuk është gjinia e saj arsyje e gjithpërfshirjes, jo. Eshtë aftësia e saj për ti dëgjuar të gjithë, mjeshtëria e organizimit , komunikimit. Kur më fliste për promovimet e shumta të librave , më krijonte përshtypjen se kish studjuar me mua në filologjik për letërsi apo linguistikë,por jo , më vonë marr vesh se ajo ka studjuar Farmaci dhe kërkimi shkencor e udhëheq edhe në aktivitetin e saj njerëzor.
Ruki Kondaj, kishte thyer kështu një tabu nëse mund ta konsideroj të tillë faktin se si ajo është e para grua që drejton një organizatë 25-vjecare me shqiptarë në Kanada.Ndonëse thellë- thellë mendoj se tabutë nuk thyhen me prezencë,përqindje ,por me modele që realisht transformojnë mjediset politike, ekonomike,kulturore, infrastrukturore për mirë.
Kisha kërkuar gjatë studimit tim modele të tilla, kisha grumbulluar shifra, qasje, e situata ku gruaja nuk sillte dot asnjë ndryshim edhe pse ishte protagoniste e ekranit me fjalën ,prezencën, ngjyrat e veshjeve , krehjet e flokëve…natyrisht edhe këto janë pjesë e pushtetit të dominimit ,por përkohshëm ose më saktë të gjitha këto për shkak të detyrës.Ka dicka tjetër që i jep përmasën e vërtetë liderit , ajo fillon tek familja dhe përfundon tek mjedisi shoqëror .Dhe kur kjo trajektore ruan një balancë, kemi lider/lidere.
Ndoshta lideret lindin si të tilla dhe ndofta familja është mjedisi i parë që i identifikon dhe kur ato shfaqen në jetët tona , zhduken apo mbeten përjetësisht në kujtesë, e ke të vështirë ti zëvendesosh ,,,dhe kur vërtet kupton se modeli i tyre është i papërsëritshëm, atëherë ke zbuluar një GRUA -LIDER .
Pasi bisedova me Rukin ,,,u njoha me 25 vjetët e jetës së një bashkësie shqiptarësh në Kanada, por mbi të gjitha pashë se si shpirti i vullnetarizmit jeton ende në një botë kaq materiale.Më tregon pa u lodhur sesi në shoqatën që ajo drejton 50% janë gra , madje nuk nguron të krahasojë përqindjet në vite, sesi kjo përqindje është rritur progresivisht ,tregon pa u lodhur për veprimtaritë dhe unë edhe pse në distancë lexoj pasionin,,,vetëm pasioni i mban gjallë organizime të tilla e përmëtepër në emigracion. Ajo është shumë vlerësuese ndaj cdo kontributi madje më thotë dicka që ngulitet në mendjen time që ”gratë shqiptare në emigracion janë heroina”….Ka disa praktika pune që meritojnë vemendje të vecantë dhe ndoshta fjala është shumë pak për tjua dhënë përmasën dhe vlerën reale .Nuk foli asnjë fjalë për vete. Asnjë nga fjalitë e saj nuk fillonte me ”unë” .Nuk dija pothuajse asgjë për profesionin, dhe aftësitë e tjera për jetën pa të cilat nuk mund të mbijetosh në vende të tilla ku liri dhe të drejta për të qenë lider ka cdo njeri po ku jo gjithkush ia del të jetë. Dhe kjo nxiti tek unë kureshtjen për të kërkuar më thellë detajet që i japin punës së saj rezultatet.Ashtu e papërtueshme dhe aktive ajo më plotësoi në cast cdo kureshtje duke më dërguar vlerësime që natyrisht të falin krenari dhe e plotësojnë portretin moral dhe intelektual të një njeriu… M’u duk sikur ia kisha dhënë unë, m’u duk sikur ishte dëgjuar pështypja ime , vlerësimi im për të. Nuk kisha nevojë ti shoh,,,ato vlerësime dhe dekorime m’u dukën kaq të natyrshme dhe plotësisht të merituara. Nuk kisha nevojë ti lexoj ,por vetëm të falenderoj që ka sy të vemendshëm dhe mendje të kthjellëta që dijnë ti dallojnë vlerat. Ruki nuk theu vetëm tabutë gjinore ,por tërë kornizat e një studimi ku unë kisha tentuar të ”takoj ”gruan lidere , ti strukturoj cilësitë, sjelljet, që ta kem të lehtë ta gjej nëse ka.
Kur të jetë 8 Mars, natyrisht që modele të tilla duhet të jenë prezente për të frymëzuar dhe modeluar tipare që njeriut i duhen për cdo ditë,por kur ai/ajo zgjedh të jetë publik , ato përbëjnë domosdoshmëri. Më vjen mirë që vlerësimet për të nuk kanë munguar , ndaj dua që ti ndaj dhe shpërndaj për cdo ditë modele pune dhe suksesi ku celës është pasioni, profesioni,shkollimi dhe angazhimi.
- « Previous Page
- 1
- …
- 326
- 327
- 328
- 329
- 330
- …
- 384
- Next Page »