Koncert në Carnegie Hall për të celebruar jetën dhe veprën e Shën Nënë Terezes

                              Marrin pjesë edhe kompozitorë shqiptarë

Nga Frank Shkreli

Një homazh muzikor për të kujtuar dhe nderuar jetën dhe veprimtarinë e Shën Nenë Terezes në të famshmen Carnegie Hall të Nju Jorkut, ditën e shtunë, 22 Shkurt, 2025. Për të kujtuar dhe për të venë dukje bamirësinë vetmohuese, pa kushte e pa interesa personale ose të tjera, të mugeshës me origjinë shqiptare – e njohur, botërisht, për veprën e saj në shërbim të më të varfërve të botës. Ky concert ishte i pari i tillë që mbahet në Carnegie Hall, kushtuar Nenë Terezes.  Në njoftimin e Carnegie Hall për këtë homazh në nder dhe kujtim të saj, thuhet se Shën Nenë Tereza është edhe për botën aktuale moderne, një shembëll i bamirësisë vetmohuese dhe pa kushte.  Ky celebrim frymëzues muzikor me katër premiera amerikane të muzikës tradicionale dhe moderne, u drejtua nga Maestro Dante Anzolini. Ai drejtoi Orkestrën e Shën Lukës në auditoriumin që mban emrin e violinistit të famshëm Isaac Stern. Dashamirës të shumtë të muzikës dhe adhurues të Nenë Terezës ndoqën homazhin e veçantë të kësaj nate, titulluar “Shtegtim Feje” (A Journey of Faith), kushtuar Nënë Terezës shqiptare. 

Ishte një program që përshkoi vendet që karakterizuan jetën dhe veprimtarinë e Shën Nënë Terezës anë e mbanë botës duke filluar nga vendlindja e saj në Shkup deri në Irlandë e më në fund shërbimi i saj 50-vjeçar në Indi. Ishte një program dedikuar kësaj dëshmitareje të humanizmit për njerëzimin, mbresëlënës, madje edhe për njerzit që nuk besojnë në Zot. sipas organizatorëve të këtij homazhi në sallën prestigjoze të shfaqjeve e koncerteve, Carnegie Hall të Nju Jorkut!  

Reportoari për këtë koncert ishte përzgjedhur ashtuqë të pasqyronte jetën dhe veprimtarinë e plotë, përfshir edhe shërbimin vetmohues ndaj të njerëzve në nevojë – por duke pasur gjithmonë parasysh nevojën që ky program të shërbejë, njëkohsisht, edhe si frymëzim në shtegtimet individuale të jetëve dhe veprimtarive tona në botën aktuale ku jetojmë.

“Nëqoftse nuk kemi paqe, kjo ndodh sepse kemi harruar se i përkasim njëri tjetrit!”  Nenë Tereza

Homazhi muzikor, “Shtegtimi i Fesë” ose (The Journey of Faith) kushtuar Nënë Terezes ishte një ide e konceptuar nga mjeshtri i madh, Dante Anzolini, dirigjent dhe kompozitor i njohur. I pyetur nga Radio Vatikani se si i lindi atij kjo ide për të organizuar një homazh muzikor në nder të Nenë Terezës, kompozitori Anzolini tha këto: 

“E krijuam këtë koncert në shenjë nderimi për një nga qeniet njerëzore më të rëndësishme në histori: Nënë Tereza ka qenë shembull i mirëkuptimit, i ndihmës për të varfërit, të pastrehët, të uriturit. Kështu që sapo menduam, së bashku me zotin Wethington, drejtues i këtij koncerti, të bënim një lloj shtegtimi në vendet ku ka jetuar kjo Grua e jashtëzakonshme. Prandaj programi përfshin muzikë shqiptare dhe muzikë irlandeze e, më pas edhe muzikë që të kujton edhe traditën hindu. Pas Indisë, udhëtimi përfundon në Nju Jork, ku zhvillohet pjesa e fundit e koncertit me tre kompozitorë: Nico Muhly, Missy Mazzoli dhe Philip Glass”, u shpreh dirigjenti dhe kompozitori Dante Anzolini.

Ndër kompozitorët pjesmarrës në këtë koncert ishin të pranishëm edhe dy kompozitorë të njohur shqiptarë: Thoma Gaqi dhe Genc Tukiçi.  Programi i hartuar me pjesmarrjen e kompozitorëve të njohur shqiptarë, Genc Tukiçi dhe Thoma Gaqi, të njohur në Shqipëri por dhe më gjërë kontribuan për homazhin në nder të Shën Nenë Terezës: Thoma Gaqi me “Vallja me Dajre” nga Valle Simfonike dhe Genc Tukiçi me “Vals Hyjnor” (Hymn for Mother Teresa) – kishte për për qëllim të tregonte respekt për traditat e ndryshme nepër të cilat ka kaluar Shën Nenë Tereza, por veçanërisht për të treguar edhe për trashëgiminë dhe origjinën shqiptare të preardhjes së Nënë Tereze.  “Po, pikërisht kështu është”, i tha Radio Vatikanit, kompozitori Anzolini, “sepse ajo ishte shembull për ne. Jo vetëm që ajo kishte respekt, por edhe ofronte ndihmë për të gjithë. Duke programuar këto pjesë, krijuam një lloj metafore për jetën e saj”, tha ai. Prandaj, si rrejdhim, vathdoi ai “Kombinuam stilet e ndryshme me një valle shqiptare nga Thoma Gaqi – shëmbull shpërthyes, që e nxit publikun të lëvizë e gati-gati të vallëzojë, me energji të madhe – edhe himnin e Genc Tukiçit kushtuar Nënë Terezës, që këndohet në gjuhën shqipe e shoqërohet nga një orkestër e madhe e një kor i madh, pasuar nga një fragment i Johann Sebastian Bach, shkëputur nga Mundimet e Krishtit, sipas Gjonit”, i ka thenë Radio Vatikanit, kompozitori Dante Anzolini, dy ditë para koncertit.

Në program janë përfshir edhe tre kompozitorë amerikanë, të cilët me këngë kanë ftuar publikun të kërkohet paqa në botë, midis njerëzve.  Ky ishte edhe synimi i kompozitorëve pjesëmarrës në këtë koncert: për të kërkuar paqën duke ndjekur gjurmët e Nenë Terezes, ka thenë Anzolini.  Pjesa e dytë e programit paraqiti një larmi stilesh duke pasqyruar se e gjithë kjo lidhet me, “Historinë, sjelljen dhe respektin e Nënë Terezës për mbarë botën. Propozimi im që, ashtu siç ishte ajo shëmbull për të gjithë ne, për t’i kuptuar dhe për t’i ndihmuar të varfërit, secili prej nesh të bëjë diçka të ngjashme me synimet e këtij koncerti. Nuk mjafton vetëm të dëgjosh muzikë, por duhet të kuptosh edhe mesazhin e saj”, është shprehur kompozitori dhe drejtori Dante Anzolini duke vlersuar koncertin që u mbajtë të shtunën mbrëma, kushtuar Shën Nenë Terezes mbajtur në Carnegie Hall në Nju Jork, të shtunën me 22 Shkurt, 2025. 

Është thenë se muzika ishte shumë e rëndësishme në familjen e Nenë Terezës në vitet e para të jetës së sajë në Shkup. Thonë gjithashtu se muzika është gjuhë universale që zhduk ndasitë dhe që na bashkon pa marrë parasysh ndryshimet krahinore, gjuhësore, raciale, fetare e të tjera. Prandaj, pikërisht, mesazhi i koncertit në Carnegie Hall në Nju Jork organizua dhe u zhvillua në frymën dhe porosinë e Nenë Terezes: se secili prej nesh mund të ndihmojë të varfërit në nevojë dhe se për të realizuar këtë objektiv, le të ecim në rrugën e treguar nga Nenë Tereza. Koncerti me muzikë në sallën madhështore Carnegie të Nju Jorkut, për të nderuar Nenën tonë Tereze, vërtetë ishte ashtu siç ishte programuar nga organizatorët: një rrugëtim ose shtegtim feje, besimi, bamirësie e vetmohimi.  Por homazhi muzikor për Nenë Terezen të shtunën mbrëma ishte, në të njëjtën kohë, edhe një ngjarje e veçantë kulturore me rëndëi për dashamirsit e artit, kulturës dhe muzikës në Nju Jork.

Frank Shkreli

Pamje nga salla e madhe e shfajeve teatrale dhe koncerteve muzikore në Carnegie Hall 

Figura poliedrike e studiuesit dhe priftit të njohur arbëreshë, Atë Emanuele Giordano, Papas Maoli (Emanuele) Giordano nga Frasnitë, që ndërroi jetë më 17 shkurtin e kaluar, në spitalin e Lungros, në moshën 95 vjeçare., në dëshminë e priftit kosovar, dom Lush Gjergjit. Kujtojmë se më 18 shkurtin e kaluar u kremtua Liturgjia e Shenjtë e dritës dhe funerali i të ndjerit Papas Emanuelit, udhëhequr nga ipeshkvi arbëresh imzot Olivero Donato, me një pjesëmarrje korale të botës arbëreshe e të gjithë atyre që e njohën, nderuar, deshën e respektuan dhe deshën shumë, duke dhënë lamtumirën me respekt të madh e mirënjohje ndaj Hyjit, për dhuratën e madhe që ishte për të gjithë papas Maoli.
Shtyllë e identitetit dhe studiues i kulturës arbëreshe, papas Maoli qe një ekspert e studiues i vëmendshëm i filologjisë, letërsisë italiane e arbëresheve, është autor i shumë veprave të rëndësishme si fjalori madh “Arbëresh-italiano”, për leksikografinë arbëreshe, veprat “Gramatike Arbershe”, “Mbledhje këndimesh arbëreshe çë këndohen në Ejaninë e Frasnitë”; “Gramatikë arbëreshe”, “Vangjeli” (Ungjilli) etj. Figurë poliedrike, papas Maoli u mor me histori, letërsi, folklor e muzikë arbëreshe liturgjike e kombëtare. Është kujdesuar për botimin kritik të veprës së shkrimtarit arbëresh Bernardo Bilotta, me titull “Shpata e Skënderbeut ndë Dibrët poshtë”, botuar nga Instituti i Historisë dhe Gjuhësisë, me rastin e 500 vjetorit të vdekjes së heroit tonë kombëtar.
Ja dëshmia e Don Lush Gjergjit,
Atë Emanuele Giordano(1920-2015) për herë të parë e kam takuar në Kalabri, në famullinë Ejanina në vitin 1970. Ishte Java e Madhe e Pashkëve. Me ftesë dhe përcjellje të Mons. Eleuterio Fortino, së bashku me Don Ndue Gjergjin, Don Aleksandër Kolën, udhëtuam prej Romës për Kalabri. Ishim studentë të Universitetit “Urbaniana.” Qëllimi dhe synimi ynë ishte për t’i njohur dhe takuar vëllazëritë tanë Arbëreshë, “gjakun tonë të shprishur” gjatë shekujve, por gjithnjë të gjallë dhe të ngrohtë. Ishim mysafirë të familjes së Mons. Eleuterio Fortino, në fshatin e njohur san Benedetto Ullano, vendlindja e tij. Ai na kishte mundësuar këtë vizitë, takim, njohje me botën arbëreshe.
Ndër takimet e paharrueshme, përpos vizitave gati të gjitha bashkësive arbëreshe, riteve të liturgjisë lindore, ishte edhe takimi, ndeja, bisedimi me atë Emanuele Giordano, njeri i ngritur, me kulturë të lartë, njohuri të thellë dhe dashuri të madhe, me fytyrë tipike dhe karakteristik arbërore.
Na bëri përshtypje erudicioni i tij për gjuhë, histori, letërsi dhe kulturë shqiptare. Biblioteka e tij ishte plot me libra. Mendova dhe vendosa: në duar dhe bibliotekë të tij ka vend edhe për botimet tona, për revistën fetaro-kulturore DRITA, që kishte filluar botimin në Prizrenin tonë të lashtë. Qysh prej takimit tonë të parë rregullisht ia kemi dërguar Dritën, më vonë edhe disa botime tjera, Roli i femrës shqiptare në familje dhe në shoqëri, Nëna jonë Tereze, Besëlidhja e Re… Çdo herë përgjigjej me fjalë të zgjedhura miradije dhe falënderimi, virtyt ky i njerëzve të mëdhenj dhe të mirë.
Takimi ynë i dytë ndodhi gjatë vizitës ndër Arbëreshë për mbledhjen e punimeve dhe krijimtarive kushtuar Nënës Tereze për monografinë “Lule për Nënën”. Ishim së bashku me Don Zef Gashin, famullitarin e atëhershëm të Prishtinës, tani arqipeshkvin e Tivarit, gjatë verës së vitit 1984.
Takim i ynë i tretë ishte prapë në Ejaninë, më 8 shkurt 1985. Me këtë rast ndër të tjera më tha kështu: “Ti ma dërgon rregullisht Dritën dhe shumë botime tjera … Unë të kam borxh… Ja, pra, Fjalori i Arbërshvet t’Italisë, 1963, fq. 592, me këtë përkushtim: “Mikut dhe Vëllaut të përdashur Lush Gjergjit. Me nderime dhe mall arbëresh. Papas Emanuil Jordani. Janinë, 8. II. 1985”.
Takimi ynë i katërt ishte me rastin e kremtimit të 100 vjetorit të pavarësisë së Shqipërisë në Kalabri, ndër Arbëreshë (11-13 maj 2013). Isha së bashku me vëllain tim, Don Ndue Gjergjin, misionar te “Kisha Zoja Pajtore e Shqiptarëve” në Southfield të Detroitit.
Para një viti mësove nga nipi i tij Augustin Giordano, drejtori i revistës “Jeta Arbëreshe”, pjesëmarrës në Seminarin për Gjuhë, Letërsi dhe Kulturë Shqiptare në Prishtinë, se atë Emanuel Giordano fatbardhësisht ishte ende gjallë dhe mirë me shëndet.
E përshëndeta dhe i dhurova disa libra nëpërmjet nipit të tij, Agustinit, me dëshirë që të shiheshim sa më pare për t’i përtërirë kujtimet tona.
Mezi prita të takoheshim prapë, pas shumë viteve.. E gjeta në tavolinë të punës, të rrethuar me libra dhe shkrime. Ishte mjaft i freskët me mend dhe shumë i lumtur që rishtas ishim së bashku. I thashë: “Atë Emanuel, dashuria jonë është më e forte se koha dhe rrethanat e jetës. Ta solla edhe kësaj radhe një libër me meditime: Të ftuar dhe të dërguar”.
Pas dy dite, u ktheva rishtas për ta parë dhe ftuar në manifestimin qendror të Pavarësisë së Shqipërisë. E gjeta më librin tim në tavolinë. Më tha: “Bukur, u kënaqa në lexim dhe meditim. Erdha deri te faqja 28. Gjithnjë lexoj ndonjë rresht, mendim apo faqe. Janë tekste të bukura dhe përmbajtjesore…”. U përgjigja unë: “Ti më do dhe shi për këtë edhe me çmon dhe nderon, I shijon edhe dromcat e vogla në sofër…”.
Pastaj ia shpjegova argumentin e ardhjes tonë dhe si në hoka i thashë: “Ti i përket asaj periudhe, sepse linde vetëm tetë vite pas Pavarësisë. Eja, pra, e na ndero me praninë dhe fjalën tënde!”.
Erdhi. Ishte shtrënguar mirë e mirë. Prania e tij i gëzoi shumë gjithë të pranishmit. I tha edhe dy fjalë rasti, dukshëm i emocionuar dhe ngazëllyer. Fjala e fundit ishte: “Urime, urime, dhe prapë urime!”.
Njeri për mrekulli në atë moshë! Mirë thotë populli ynë: “Nuk plaket zemra dhe dashuria!”.
Hera e pestë, e fundit, ishte kur pata përtëritjen shpirtërore për meshtarë dhe murgesha të Eparisë së Ungrit, me ftesë të Imzot Renato Oliverio (14 – 15 maj 2014).
Atë Emanuele Giordano qetë, ndërroi jetë; kaloi në amshim, u kthye në shtëpinë e Atit më 17 shkurt 2015, duke lënë pas vete një histori, shumë kujtime dhe botime, një jetë kushtuar Zotit, Kishës Katolike, Popullit Shqiptar, sidomos Arbëreshëve, shembull atdhedashurie nëpërmjet kulturës së jetës dhe qytetërimit të dashurisë. Miqësia dhe vëllazëria, komunikimi ynë tashmë vazhdon edhe në amshim.
Atë Emanuele Giordano ishte një prift arbëresh- i mirë dhe i njohur, mjaft i dalluar dhe afirmuar, intelektual i dorës së parë, i afërt dhe shumë i dashur, njeri që la gjurma të pashlyeshme në kulturën arbëroro-shqiptare, sidomos në lëmin e gjuhës dhe të liturgjisë. Zoti e shpërbleftë për shërbimin e madh flijues dhe dhurues, ndërsa kujtimi i tij lë të jetë ndër ne i gjallë dhe frymëzues për të gjithë, sidomos për brezet e reja. Pushoftë në paqe.
Don Lush GJERGJI

Kanë kaluar plot 34 vjet që nga dita kur mijëra qytetarë rrëzuan shtatoren e ish-diktatorit Enver Hoxha, në sheshin Skënderbej, ngjarje e cila do të shënonte kështu dhe rënien e regjimit të vjetër diktatorial i cili ishte në ditët e tij të fundit.

Ky akt ishte simbol i shpresës së madhe që u ngjall atë ditë, shpresës se krimi dhe vrasjet politike kishin marrë fund.

Today we commemorate the fall of the statue of Enver Hoxha, on February 20th, 1991

It has been 34 years since the day when thousands of citizens toppled the statue of former dictator Enver Hoxha, in Skanderbeg Square, an event which would mark the fall of the old dictatorial regime which was in its last days.

This act was a symbol of the great hope that was raised that day, the hope that crime and political executions were over.

(Muzeu Kombëtar “Shtëpia me Gjethe”)

Bora Balaj

Foto: “Noli Tv”/

Më 17 shkurt 2025, në Librarinë e Stamfordit, Connecticut, Shoqata “Skënderbeu” nga New York organizoi një event të veçantë për të festuar 17-vjetorin e Pavarësisë së Kosovës. Ky event shënoi një reflektim mbi sakrificat e të kaluarës dhe një moment për të riafirmuar angazhimin për të ardhmen e Kosovës.

Mbrëmja u moderua nga Era Balaj, e cila e udhëhoqi këtë aktivitet me profesionalizëm dhe elegancë. Në fjalën e saj përshëndetëse, Bora Balaj, sekretare e Shoqatës “Skënderbeu” dhe autore e pesë librave, përkujtoi figurat kyçe të historisë së Kosovës, përfshirë Presidentin Ibrahim Rugova, i cili udhëhoqi me diplomaci përpjekjet për pavarësi, dhe Adem Jasharin dhe familjen e tij, të cilët dhanë jetën për lirinë e Kosovës. Bora gjithashtu përmendi kontributin dhe sakrificat e UÇK-së (Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës), që luajti një rol kyç në çlirimin e Kosovës. Një mirënjohje e veçantë iu drejtua edhe Presidentit Bill Clinton, i cili mbështeti çlirimin e Kosovës në momentet më kritike.

Eventi përfshiu gjithashtu promovimin e librit “The Beauty of Choice: On Women, Art, and Freedom” nga Wendy Steiner, një libër që trajton tema të rëndësishme mbi artin, lirinë dhe të drejtat e grave, përfshirë një kapitull të ndjeshëm mbi gratë e dhunuara gjatë luftës në Kosovë, një plagë e hapur në ndërgjegjen e kombit. Ky libër ka ndihmuar në ndezjen e një debati të rëndësishëm mbi sfidat dhe përpjekjet e grave në shoqërinë kosovare dhe më gjerë.

Një moment domethënës ishte shkëmbimi i librave mes Bora Balaj dhe Wendy Steiner, një akt simbolik që pasqyroi fuqinë e letërsisë për të krijuar lidhje mes kulturave dhe historive të ndryshme.

Në këtë ngjarje të rëndësishme morën pjesë mbi 100 të ftuar nga New Yorku, New Jersey dhe Connecticut, duke e bërë mbrëmjen të paharrueshme dhe të ngrohtë. Gjithashtu, Kryesia e Shoqatës “Skënderbeu”, përfaqësuar nga Bashkim Shehu, president, dhe Faton Zogiani, nënkryetar, kontribuan në realizimin e këtij aktiviteti, duke siguruar organizimin dhe mbështetje të vazhdueshme.Na nderuan me pjesmarrje antaret e kryesis Shoqatës shkrimtareve Shqiptaro-Amerikane, përfaqësuar nga Adnan Mehmeti dhe Mhill Velaj, na nderuan me praninë e tyre, si dhe Sabije Dervishi Veseli, kryetare e Shoqatës “Marigona” nga New Jersey.

Pjesë e aktivitetit artistik të eventit ishin Blerina Muqolli në piano dhe Pranvera Sula në kitarë, të cilat interpretuan pjesë instrumentale të zgjedhura, duke kontribuar në atmosferën e ngrohtë e kulturore të ngjarjes. Për konceptimin dhe organizimin artistik të eventit u kujdes Diar Xani, producent dhe pjesë e Kryesisë së Shoqatës “Skënderbeu”. Virgjil Kule, anëtar nderi i Shoqatës “Skënderbeu”, dha një dimension të veçantë, ndërsa profesor James yong i ftuar i veçantë, ndau mendimet e tij mbi përvojat e tij gjatë vizitës në Kosovë, duke reflektuar mbi Memorialin “Heroinat” dhe gjenocidin e ushtruar gjatë luftës. Fjalimi i tij ishte një pasqyrë e thellë mbi përpjekjet për të ruajtur kujtimin dhe nderimin e atyre që dhanë jetën për lirinë e Kosovës, si dhe mbi vuajtjet që pësoi populli kosovar gjatë periudhës së luftës.

Në këtë kontekst, Virgjil Kule ofroi një analizë shumëdimensionale të veprës së Wendy Steiner, duke u fokusuar në sakrificën e grave gjatë luftës. Ai falënderoi autoren për thellësinë dhe ndjeshmërinë me të cilën trajton temat e luftës dhe të drejtave të grave, duke theksuar rëndësinë e vazhdimit të kujtimit të historisë dhe dhënies së një platforme për ato që nuk janë dëgjuar mjaftueshëm.

Gjithashtu, Skender Pali dhe Nazim Salihu ishin të pranishëm me kamerat e tyre, duke realizuar xhirime dhe fotografi gjatë eventit.

Pjesë e rëndësishme e këtij aktiviteti ishte gjithashtu prania e Bexhet Asanit nga Shoqata e Shkrimtarëve Shqiptaro-Amerikane, një tjetër përfaqësues i nderuar i kulturës shqiptare në SHBA.

Në fund të eventit, për të pranishmit u organizua një kokteil, duke ofruar mundësinë për t’u relaksuar dhe për të vazhduar diskutimet dhe bashkëbisedimet mbi temat e ngjarjes, kulturën dhe lidhjet mes shqiptarëve të diasporës dhe atdheut. Ky moment shërbeu gjithashtu për të forcuar miqësitë dhe për të festuar bashkimin e shqiptarëve në këtë ngjarje të veçantë.

Presidentja e Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani, gjatë vizitës në Washington D.C., takoi Ndihmës Sekretartin Amerikan të Shtetit për Çështjet Evropiane dhe Euroaziatike në Departamentin e Shtetit, Louis Bono.

Takimi u fokusua në forcimin e partneritetit strategjik ndërmjet Kosovës dhe Shteteve të Bashkuara të Amerikës në përputhje me objektivat e Administratës së Presidentit Trump, si dhe në avancimin e bashkëpunimit në fusha kyçe si mbrojtja dhe ekonomia.

Gjatë takimit, Presidentja Osmani riafirmoi përkushtimin e Republikës së Kosovës për të bashkëpunuar ngushtë me Shtetet e Bashkuara, duke thelluar marrëdhëniet bilaterale.

Presidentja Osmani theksoi rëndësinë e forcimit të sigurisë rajonale dhe nevojën për një qëndrim të fuqishëm parandalues përballë kërcënimeve të vazhdueshme nga Rusia, Serbia dhe aktorë të tjerë keqdashës. Në këtë kontekst, Presidentja Osmani nënvizoi domosdoshmërinë e bashkëpunimit të ngushtë për të ruajtur stabilitetin dhe paqen në rajon.

Në mes tjerash, Presidentja Osmani foli për rëndësinë e integrimit të Kosovës në NATO, gjë që përveç se do të fuqizonte sigurinë në Kosovë e rajon, është përfundimisht edhe në harmoni me objektivat strategjike amerikane për paqen dhe sigurinë globale. Ajo konfirmoi se Kosova ka rritur tashmë buxhetin për mbrojtje në 2% të Bruto Produktit Vendor dhe është në proces të rritjes së këtij buxheti për të përmbushur objektivin strategjik të anëtarësimit në NATO.

Tutje, Presidentja Osmani konfirmoi gatishmërinë e Kosovës për angazhim aktiv në drejtim të realizimit të Dialogut Strategjik, i cili iu ofrua Kosovës në fillim të këtij viti, për të adresuar sfidat dhe përparësitë e përbashkëta në fusha të ndryshme.

Louis Bono është emëruar nga Administrata e Presidentit Trump si ushtrues detyre në pozitën e Ndihmës Sekretarit të Shtetit me datë 20 janar 2025.