Fjala e mbajtur nga z.Ekrem Bardha/

Kush mund ta kishte imagjinuar se Shtetet e Bashkuara të Amerikës, se bashku me forcat e NATO-S, nje ditë do të bombardonin Serbinë për të ndaluar shtrirjen e tyre në territoret shqiptare, për ti dhënë fund genocideve, dhe më vonë edhe për të sjellë pavarësinë e shtetit të Kosovës?

Duhet t’i jemi krenar per politikën së mençur të Presidentit Ibrahim Rugova, i cili fitoi respektin e bashkësisë ndërkombëtare me thirrjen e tij për paqe, jo dhunë, që tregoi zemrën e popullit shqiptar te Kosoves.

Ne duhet t’i jemi kryelarte per UÇK-ne heroike, dhe të gjithë liderëve të saj, me heronjtë si Adem Jashari, që u ngritën për të mbrojtur vëllezërit dhe motrat e tane, dhe kaq shumë prej tyre dhanë jetën.

Lavdi Qofte atyre!

Megjithatë, SOT- NUK DO të kishim një Kosovë të pavarur pa lobimin e diasporës Shqiptare Amerikane. Ishte diaspora, që në shumë dekada kreu takime me Presidente Amerikan, diplomatët, departamentin e shtetit, senatorët, kongresmenët, zyrtarët për të lobuar për pamvarsine e Kosoves.

Kishte pafund takime, protesta të organizuara, evente për mbledhjen e fondeve, fushata sensibilizuese dhe aktivitete të tjera.

Ne vitin 1986, per here te pare ne historine tone, ne depertuam ne Kongresin Amerikan dhe shtruam aty shkeljet, abuzimet me te drejtat dhe lirit te shqiptarve ne ish-Jugosllavi.

Si ka theksuar ish-Ambasadori Amerikan Ryerson,

“fakte teper interesante ishte pa dyshim paraqitja e nje resolute per te hequr Jugosllavise Statusin Vend I Favorizuar. Fakti qe rezoluta arriti te marr mbeshtetjen e 150 antarve te tjere te dhomes se perfaqsuesve habiti shume njerez ne Kongres dhe ne administrate.” Shenon Zoti Ryerson.

Ne krijuam lobin shqiptar, Këshillin Shqiptare-Amerikan, NAAC. Gjithashtu, bashkepunuam me shume organizata te tjera patriotike, si organizata Vatra, e Fan Nolit dhe Konitces.

Duhet të theksoj se janë qindra, ose mijra aktivistë shqiptaro-amerikanë që kontribuan në këtë kauzë.

Përmes këtij libri, dua të ilustroj me shembuj konkretë, punën, përkushtimin, dedikimin e diasporës shqiptare të Amerikës në dekadat e kaluara.

Me keqardhje kam konstatuar se roli i diasporës për ҫlirimin e Kosovës, ose është lënë në hije ose është harruar fare. Prandaj e shoh detyrim moral ndaj ҫdo perfaqësuesi apo aktivisiti të diasporës, që të hedh dritë mbi të vërtetën e ketij kontributi, sipas rolit që ka luajtur, për ta bërë ta plotë, sa më të vërtetë fitoren dhe pavarësinë e Kosovës, realitet që të gjithë e gëzojmë sot, por që vite më parë nuk mund të mendohej as edhe nga njerëzit më optimistë.

Dëshira Jone e madhe është që të rinjtë shqiptarë sot ta përdorin këtë si një shembull se çfarë mund të arrihet kur shqiptarët janë të bashkuar.

Ne, diaspora e Amerikes, bashkuam forcat per kauzen tone.

Shqiptarë nga anë të ndryshme të trevave tona , u bashkuan.

Kur shqiptarët janë të bashkuar për një kauzë fisnike, ata fitojnë!

Faleminderit.

Ekrem Bardha

19 tetor, Hotel Rogner

Words at Book Promotion.

New York City, NY

October 19, 2023/

American Albanian Law Enforcement Association (AALEA) is pleased to announce the successful launch and ongoing of the GoFundMe campaign on behalf of the family of the fallen Kosovo Police Hero, Afrim Bunjaku.

Through the generosity of Albanian community in United States, and many Albanians across the world, American Albanian Law Enforcement Association was able to raise $60,000,00 dollars. These funds will be presented to the General Director of Kosovo Police, Mr. Gazmend Hoxha on October 19th, 2023, in New York. Upon his return to Kosovo, Director Hoxha will present these funds to the family of Kosovo Police Hero, Afrim Bunjaku.

We are incredibly grateful for the outpouring support we received during our GoFundMe campaign. The response from the Albanian community and beyond has been truly heartwarming. The funds raised will help lighten the burden of the Bunjaku family after the tragic loss of a husband and a father of three children.

American Albanian Law Enforcement Association would like to extend its deepest gratitude to each and every donor who contributed to the campaign. Their generosity and belief in AALEA’s mission have made a significant impact on the outcome of this event. We are truly humbled by your kindness and will ensure that every dollar is forwarded to Bunjaku family.

The success of the GoFundMe campaign has reinforced our organization’s belief in the power of community and the ability to create meaningful change when we come together.

For more information about Albanian American Law Enforcement Association and its mission, please visit http://aaleaus.org

American Albanian Law Enforcement Association (AALEA)

Sot shënohet 20-vjetori i lumturimit të Nënë Terezës, simboli i përkushtimit ndaj të varfërve dhe të dashurisë për Zotin. Çdo 19 tetor, veçanërisht Shqipëria dhe India, kujtojnë përvjetorin e lumturimit të Nënës Terezë, Gonxhe Bojaxhiut, në Vatikan, e cila nuk është vetëm festë liturgjike kishtare e së Lumes Nënë Terezë, por Festa Kombëtare e Saj.

Me 19 tetor 2003, në Sheshin e Shën Pjetrit në Vatikan, të mbushur përplot me shqiptarë të ardhur nga të gjitha viset, së bashku me qindra mijëra shtegtarë të ardhur nga mbarë bota, Papa Gjon Pali II e shqiptoi formulën kanonike të Kishës që e lartonte Nënën e Madhe të të varfërve të mbarë botës, në nderimet e altarit.

Ja fjalët e çastit kulmor, shqiptimi i FORMULES SE LUMTURIMIT nga Papa Gjon Pali II atë ditë të paharrueshme të 19 tetorit 2003:

“Ne, duke përmbushur dëshirën e Vëllait tonë Lukas Sirkar, Kryeipeshkëv i Kalkutës, si dhe të shumë vëllezërve të tjerë në Episkopat e edhe të shumë besimtarëve, pasi kemi marrë mendimin e Kongregatës për Çështjet e Shenjtërve, me Autoritetin Tonë Apostolik pranojmë që Shërbëtorja e nderuar e Hyjit, Tereza e Kalkutës, tani e tutje të quhet “E Lume” e që festa e saj të kremtohet në vendet e sipas rregullave të caktuara nga e drejta kanonike, çdo vit, në ditën e lindjes së saj për qiell, më 5 shtator”.

Sot pra, me 19 tetor, nuk është festa liturgjike kishtare e së Lumes Nënë Terezë, por Festa Kombëtare e Saj, sepse kjo ditë, me të drejtë, u shpall Festa e të gjithë shqiptarëve, për të cilët Nënë Tereza tani ndërmjetëson nga Qielli, ndërsa vijon të na kujtojë se:

“Jezusi erdhi të na sjellë Lajmin e Mirë, se Zoti na do, e se ne, duhet ta duam njëri-tjetrin, ashti Ai na do ne. Po ku e ka fillimin dashuria? Në familje. Si fillon? Duke iu lutur së bashku Zotit. Familja që lutet së bashku, mbetet e bashkuar. E nëse ju do të mbeteni të bashkuar do ta doni e respektoni njëri-tjetrin, ashtu si Jezusi ju do. Çojeni pra lutjen, gëzimin, dashurinë e paqen në familjet tuaja e kështu do të rriteni në shenjtëri. Shenjtëria nuk është luks për pak vetë, është një bukuri e thjeshtë, sepse Jezusi ka thënë: “Jini të shenjtë, ashtu si Ati im që është në qiell”. Zoti ju bekoftë të gjithëve”.

E duke shfletuar kujtesën tonë historike i dëgjojmë përsëri zërat e shqiptarëve të cilët, nga Sheshi i Shën Pjetrit në Vatikan, shprehen emocionin e thellë të atij çasti kur, si rrallëherë, mbarë bota përsëriste me nderim të thellë emrin e kombit shqiptar, që kishte nxjerrë nga gjiri i vet atë që Papa Shën Gjon Pali II e përshkoi gjatë kremtimit të lumturimit të 19 tetorit të vitit 2003 si figurë simbolike të misionit të Kishës, duke shtrënguar, me njërën dorë, atë të një fëmije e, me tjetrën, Rruzaren Shenjte.

Kundrim e veprim, ungjillëzim e përparim njerëzor: Nënë Tereza e kumtoi Ungjillin me jetën e saj të cilën ua dhuroi plotësisht të varfërve, e njëkohësisht, lutjes- pati thënë Papa Shën Gjon Pali II.

Në përfundim të këtij përkujtimi, ti bëjmë tonat fjalët e Papës Vojtila për të Lumen Nënë Terezë, shqiptuar në homelinë e Meshës së Lumturimit të saj në Vatikan me 19 tetor 2003:

“Ta lavdërojmë këtë grua të vogël, të dashuruar me Zotin, këtë lajmëtare të përvuajtur të Ungjillit e bamirëse të palodhur të njerëzimit. Në të nderojmë një nga personalitetet më të rëndësishme të epokës sonë. Ta pranojmë mesazhin ta ndjekim shembullin e saj”.

Sot shembulli i shkëlqyer i shërbimit të saj bamirës është bërë burim frymëzimi për familjen e saj shpirtërore, për Atdheun e saj, për Kishën e mbarë njerëzimin!”.

Kështu është shprehur Papa Gjon Pali II që e lartoi në nderimet e altarit Nënë Terezën më 19 tetor 2003, e ne sot e shikojmë të Lumen Nënë Terezë me emocion të thellë e cila nga altari nga na porosit: “Duajeni njëri-tjetrin, ashtu si Zoti do secilin prej jush dhe lutuni… lutuni e silleni lutjen brenda familjes, sepse familjet që luten së bashku, qëndrojnë të bashkuara. E nëse njerëzit qëndrojnë bashkë, ato do ta duan njëri-tjetrin, ashtu si Zoti e do secilin.

Le të vazhdojmë ta ndjekim shembullin e saj e të jemi mjete të dashurisë hyjnore.

Ja çka shkruhet në motivacionin e lumturimit të Ganxha Bojaxhit, Nënë Terezës:

“Murgesha imcake shqiptare, Nënë Tereza e Kalkutës – Gonxha Bojaxhiu (1910 – 1997) në shekullin e kaluar qe simbol botëror i dashurisë së krishterë. Pa i mbushur mirë 18 vjetët, duke iu përgjigjur thirrjes për veprimtari misionare, hyri ndër motrat e Loretos, që e dërguan si mësuese në Indí. Në Kalkutë zbuloi fytyrën e Krishtit të vuajtur në fytyrën e të varfërve më të braktisur. Këtu në jetën e saj filloi kthesa e madhe. Themeloi për të varfrit Misionaret e Misionarët e Bamirësisë. Sipas shembullit të saj, lindi një lëvizje e gjerë impenjimi bamirës e shoqëror në dobí të njerëzve më të lënë mbas dore, më të mjerë, më të harruar”. Veç asaj që u tha më sipër, shtohet edhe se gëzon famë shenjtërie në shkallë botërore. Radhitet kështu ndër shenjtorët, të cilët u lartuan në altar në një kohë tepër të shkurtër.

Kjo ditë, me të drejtë, u shpall edhe festa e të gjithë shqiptarëve, por në të gjitha vendet kujtohet si një prej personazheve më të famshme në botë, si murgesha që ndihmoi të varfrit në Indi.

Nënë Tereza ka lindur në Shkup me 26 gusht 1910 në një familje kosovare dhe kur ishte 18 vjeçe u bë kandidate e Motrave të Loretos, të cilët kryenin misione humanitare në Indi. Në vitin 1931, Nënë Tereza shkoi në Kalkuta, ku atje punoi dhe mësoi për 17 vitet e ardhshme. Nënë Tereza u largua nga manastiri dhe filloi të ndihmonte të varfrit nëpër rrugët e Kalkutës. Në vitin 1979, kur mori çmimin Nobel për Paqe, e gjithë bota mësoi se Nënë Tereza ishte shqiptare. Haste vështirësi për të folur rrjedhshëm gjuhën shqipe, pas një largimi prej 70 vjetësh dhe qëndrimi në ambiente joshqiptare, por ajo kurrë nuk e ka mohuar origjinën e saj shqiptare, përcjell shekulli.

Shkrimet e saj në gjuhën shqipe, janë letrat e rinisë dhe më pas me familjen në shqip, përshëndetje në shqip të popullit shqiptar pas fitimit të çmimit Nobel më 1979 dhe lutja në Shqip transmetuar nga “Zëri i Amerikës” më 17 qershor 1978. Në çastin e marrjes së Çmimit Nobel më 1979, një nga klerikët që merrte pjesë në sallë e pyeti Nënë Terezen se nga ishte. Ajo deklaroi: “Kam lindur në Shkup, jam shkolluar në Londër, jetoj në Kalkutë dhe punoj për të gjithë njerëzit e varfër në Botë. Atdheu im është një vend i vogël me emrin Shqipëri”.

Pas shumë vite kërkesash insistuese personale dhe zyrtare, në gusht të viti 1989 Agnesa Gonxhe Bojaxhiu – Nënë Tereza, do të realizonte deshirën e madhe, sikurse është shprehur para largimit: “Vizitova vendin tim të dashur Shqipërinë dhe takova popullin tim”. Nënë Tereza u bë një nga urat ndërlidhëse të njohjes së shqiptarëve në botë. Bill Clinton është shprehur në qershor 2002: “Nënë Tereza, ishte e para Ajo qe më bëri ta dua kombin shqiptar. Dhe tani ndihem shume krenar që plotësova një detyrë morale ndaj saj dhe ndaj vlerave te lirisë”.

Gonxhja u bë qytetarja e botës, e popujve, feve dhe e qytetërimeve. Vetëm sipas të dhënave të vitit 1980, ajo ishte kujdestare e 7 500 fëmijëve në 60 shkolla, mjekonte 960 mijë të sëmurë në 213 spitale, ishte e vetmja në botë që trajtonte 47 000 viktima të lebrozës në 54 klinika, kujdesej për 3 400 pleq të braktisur e të lënë rrugëve në 20 shtepi pleqsh dhe kishte birësuar 160 fëmijë jetime. Nënë Tereza vdiq më 12 shtator të vitit 1997 dhe prehet në selinë e urdhrit të misionarëve të bamirësisë në Kalkuta të Indisë.

Prof. Dr. Rifat Latifi ka mbajtur një ligjëratë në Akademinë Diplomatike të Vjenës, me temën: “Transformimi i Sistemit Shëndetësor në Vendet Pas Konfliktit”. Në këtë ligjëratë ai potencoi se “objektivi im ishte dhe është ende shumë i thjeshtë- rindërtimi i sistemit shëndetësor të Kosovës”.

Në ligjëratën e mbajtur në institucionin më kredibil në Evropë, në Shkollën për Studime Ndërkombëtare, apo siç njihet Akademia Diplomatike e Vjenës, Prof. Dr. Latifi trajtoi shumë çështje, duke theksuar se transformimi i sistemit shëndetësor në vendet në zhvillim dhe në ato pas-konfliktit është kompleks dhe multi-dimensional.

“Shumë faktorë janë përgjegjës për mungesën e transformimit. Ndër ta është korrupsioni i gjithëpërhapur, mungesa e vizionit politik, mungesa e ekspertizës dhe dijes solide dhe si të transformohet sistemi shëndetësor”, tha mes tjerash në ligjëratën e tij Dr. Latifi.

Po ashtu, ai trajtoi edhe faktorë të tjerë, duke e marrë Republikën e Kosovës si një shembull i vendit pas-konfliktit dhe atij në zhvillim e sipër.

Duke folur për ndikimin apo pasojat e konfliktit në sistemin e kujdesit shëndetësor, Dr. Latifi përmendi shkatërrimin e objekteve, ndërprerjen e shërbimeve shëndetësore dhe ikjen e trurit të profesionistëve shëndetësor.

Si themelues i Telemjekësisë, fillimisht në Kosovë mandej në Shqipëri dhe në Afrikë, ai përmendi edhe këtë faktor shumë të rëndësishëm, sidomos në kuptimin se si mundet telemjekësia dhe e-shëndeti të transformojnë kujdesin shëndetësor në vendet e tjera.

Kurse, sa i përket procesit të ndërtimit, Prof. Dr. Latifi veçoi ndërtimin e infrastrukturës, ndërtimin e rrjetit dhe komunikimit, të Telemjekësisë dhe të e-shëndetit, përderisa si shumë të domosdoshme ai përmendi edhe programin arsimor dhe krijimin e kapaciteteve njerëzore për të siguruar qëndrueshmërinë, bashkëpunimin rajonal dhe atë ndërkombëtar.

Prof. Dr. Rifat Latifi është Kryetar i Kolegjit të Kirurgëve të Kosovës; Kirurg i Përgjithshëm, Traumës dhe i Kujdesit Kirurgjik Kritik, në Abrazo West Campus, Goodyear (Phoenix), Arizona; Profesor i Kirurgjisë, Universiteti i Arizonës.

Ndërkaq, fjalë rasti në këtë event pati edhe Martina Schubert, zëvendësdrejtoreshë e Shkollës së Studimeve Ndërkombëtare të Vjenës, e cila falënderoi Dr. Latifin për prezencën në këtë institucion ndërkombëtar të diplomacisë, dhe për ligjëratën të cilën ajo e quajti “një mundësi e përkryer jo vetëm për institucionin diplomatik, por edhe për të pranishmit në auditorium, të pranishmit tjerë nga institucionet shtetërore të Austrisë, dhe po ashtu edhe për studentët prezentë”.

“Është një mundësi e mirë që tj’u informojmë për diçka që ju e dini, transformimi digjital është jo vetëm i nevojshëm, por i domosdoshëm për marrëdhëniet ndërkombëtare. Dhe për këtë arsye, ju informoj se Shkolla për Studime Ndërkombëtare e Vjenës ka vendosur që vitin e ardhshëm të filloj me programin dy-vjeçar Master për shkencë në lëminë “Marrëdhënie ndërkombëtare digjitale.

Prandaj, ne jemi të nderuar që ju kemi këtu, dhe jemi me ju Prof. Dr. Latifi, si ligjërues që do të ndani mendimin tuaj nga përvoja, sa i përket temës “Transformimi i Sistemit Shëndetësor në Vendet Pas-Konfliktit”.

Në këtë institucion Prof. Dr. Latifi u prit nga udhëheqësit kryesorë të Akademisë Diplomatike të Vjenës, si nga znj. Martina Schubert, zëvendësdrejtoreshë e Shkollës së Studimeve Ndërkombëtare të Vjenës, z. Andreas Minnich, deputet në Parlamentit Austriak dhe President, i Asociacionit për Miqësi të mirë Austriako-Kosovare: z. Gero Stuller, koordinator Ndërkombëtar i Politikave Shëndetësore dhe OBSH-së, dhe po ashtu përfaqësues nga Ministria Federale e Austrisë, Çështjeve Sociale, Shëndetësisë, Kujdesit dhe Mbrojtjes së Konsumatorit; nga z. Johannes Zahrl, drejtor i Odës së Mjekëve të Austrisë, dhe nga profesionistë shëndetësor të Vjenës e më gjerë.

Ndërkohë, Prof. Dr. Latifi ishte i shoqëruar nga Prof. Dr. Lumnije Kqiku- Biblekaj, Traumatologe Dentare- në Universitetin e Stomatologjisë në Graz, dhe nga Ambasadori i Republikës së Kosovës në Austri z. Lulzim Pllana.

“Kam lindur në Shkup, jam shkolluar në Londër, jetoj në Kalkutë dhe punoj për të gjithë njerëzit e varfër në Botë. Atdheu im është një vend i vogël me emrin Shqipëri”, ishte kjo përgjigja që Nënë Tereza i jep një kleriku të pranishëm në ceremoninë e ndarjes së çmimit Nobel për Paqen, kur ai e pyeti se nga ishte,

Sot 44 vjet më parë, më 17 tetorin e vitit 1979, bamirësja e njohur me origjinë shqiptare, Nënë Tereza, u nderua me Çmimin Nobel për Paqen. Gonxe Bojaxhi, u ngjit në tribunën ku janë ngjitur njerëzit më të shquar të botës nga të gjitha fushat, veshur me sarin e grave të varfra indiane dhe e pranoi çmimin vetëm, sepse një pranim i tillë do t’u vlente shumë të varfërve të saj.

”Ndonëse u shmangej intervistave, që e bezdisnin, më 17 tetor 1979, kur u ngjit në Tribunën e Oslos, duke marrë në dorëzim Çmimin Nobel, të Lumes Nënë Terezë, Gonxhe Bojaxhiut iu desh të mbante një nga fjalimet më të rëndësishme.

E Nënë Tereza tregon:

“Duhet të them se pranoj të shkoj në ceremoni të ndryshme publike, vetëm sepse më krijohet mundësia t’u flas për Jezusin njerëzve, të cilët nuk dihet në se do të kishin ndonjë rast tjetër për të dëgjuar fjalën e Zotit. Një herë kam thënë edhe se e kam më të lehtë të mjekoj një të gërbulur, sesa të përgjigjem në një intervistë.

Në Oslo ndodhi një mrekulli e vërtetë: u lutën të gjithë, në një vend ku s’ishte dëgjuar kurrë ndonjë lutje. Ishim mbledhur në një sallë për dorëzimin e Çmimit e, sapo m’u dha mundësia të flas, thashë: “Me që jemi mbledhur të gjithë për të falënderuar Zotin e Çmimit Nobel për Paqen, mendoj se do të ishte vërtetë e bukur të luteshim për paqen”. E të gjithë së bashku nisëm lutjen e Shën Françeskut: “Zot, më bëj lajmëtar të paqes sate”, teksti i së cilës u qe shpërndarë të pranishmëve. Ishte diçka vërtetë tronditëse. Prekëse. E mrekullueshme: luteshin të gjithë, ndonëse siç dihet, numri i katolikëve në Norvegji është shumë i vogël.

Më pas fola për abortin e thashë: “Po kremtojmë vitin ndërkombëtar të Fëmijës. Sot po ju flas për fëmijën, që nuk ka lindur akoma. Po ju flas në emër të fëmijës, që nuk e ka parë ende dritën e diellit. Të abortosh do të thotë ta dënosh fëmijën me vdekje: të mos duash që fëmija të jetojë, do të thotë ta vrasësh. Sot për sot, arma më e rrezikshme kundër paqes, është aborti. Shumëkush interesohet për fëmijët e Indisë e të Afrikës, ku vdesin me mijëra nga mungesa e ushqimit. Por në vende të tjera miliona fëmijë mbyten nga vetë prindërit e tyre. E në se një nënë mbyt fëmijën e vet, pse u dashka të çuditemi, kur njerëzit ia marrin shpirtin njëri-tjetrit?!”. Duke kaluar nëpër Romë, gjatë udhëtimit të kthimit, Ati i Shenjtë Papë më tha:“Mos harro të flasësh si në Oslo, kudo që të shkosh!”, ka treguar ajo mbi atë ditë të veçantë në jetën e saj.

Përgatiti: Albert Vataj