• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

PSE NUK LEJOHET VENDOSJA E SHTATORES SË SKËNDERBEUT NË QENDËR TË BUJANOCIT?

July 29, 2023 by s p

Refik Hasani/

Më 7 janar të vitit 2007  u dha propozimi dhe u shkrua në të gjitha mediat e shkruara dhe elektronike në gjithë hapsirat Shqiptare për inciativën dhe propozimin për ngritjen e shtatores së heroit tonë Kombëtarë Skënderbeut në qendër të Bujanocit. Në vend që të vendoset shtatorja e heroit tonë Kombëtarë Skënderbeut në qendër të Bujanocit me një manifestim, shenim madhështor siç u mendua. Është parashtruar edhe kërkesë me shkrim më datën 15.10.2008, e cila ju është  dorëzuar organeve përgjegjëse në Bujanoc për ngritjen e shtatores së Skënderbeut në qendër të Bujanocit. 

Jo vetëm ende që nuk është ngritur shtatorja e heroit tonë Kombëtarë Skënderbeut në qendër të Bujanocit, por edhe lapidari  kushtuar dëshmorëve të Ushtrisë Çlirimtare për Preshevë, Medvegjë dhe Bujanoc, ishte vendosur para objektit të komunës së Preshevës që është hequr 20 janar 2013, nga forca policore ende nuk është kthyer në vendin e vet. Mos lejimi i përdorimit të simboleve Kombëtare, është shkelje, cenim, mohim i të drejtës elementare individuale dhe kolektive të neve shqiptarëve në këtë krahinë, përkundër që më datën 1 e 2 marsit të vitit 1992, është organizuar dhe mbajtur Referendumi dhe ka ndodhur lufta e armatosur në mesë të UÇPMB-ës dhe forcave të qeverisë së Republikës së Serbisë.

E pa evitueshme pse nuk lejohet vendosja e shtatores së Skënderbeut në qendër të Bujanocit, sepse mbi të gjitha, ky Rajon nuk e ka zgjidhur çështjen e statusit politik të shqiptarëve të kësaj krahine. Këto tri komuna jan  më të pa zhvilluara dhe më të diskriminuara në gjithë Evropën, prandaj vazhdon diskriminimi edhe në përdorimin e simboleve Kombëtare e jo vetëm. Nëse vendimet e Kuvendit Komunal të Bujanocit, nuk marrin miratimin edhe të Ministrisë përkatëse të Republikës së Serbisë, atëherë kjo, mbetët që vullneti  i kësaj Komune të ankimohet edhe në  Gjykatën Kushtetuese, dhe instanca e mekanizma të BE-ë. 

Filed Under: Opinion

MY PRIVATE AUDIENCE WITH POPE FRANCIS

July 27, 2023 by s p

Dr. Ines Angeli Murzaku/

I left the private audience with the Holy Father energized more than ever to continue my academic vocation. For me, the date of July 10, when I was received in private audience by the Pope, will never be the same. This will be a date that I will remember and celebrate each year.

We met in the Pope’s private library in the Apostolic Palace, which is the official residence of the reigning pope in Vatican City. The setting and the Pope’s desk were familiar — it’s where the Supreme Pontiff conducts his daily routine and where he receives cardinals, sovereigns, presidents, ambassadors and the heads of Vatican dicasteries.

The papal apartments are also located in the Apostolic Palace, but Pope Francis does not live there. Instead, he lives in the Vatican guesthouse, as he explained in the Jubilee of Mercy Audience on Jan. 30, 2016: [I live] in the Casa Santa Marta. It is a large home where about 40 priests and a few bishops — who work with me in the Curia — live, and there are also a few visiting guests: cardinals, bishops, laymen who come to Rome for meetings in the dicasteries, and such things. Friends, colleagues, students and former students have asked me: How can one have a private audience with the Pope? A priest friend and missionary in Nairobi, Kenya, wrote: “Congratulations. It is God’s blessing to meet the Pope personally.”

Indeed, it is, and I feel more than blessed. The Pope has probably one of the most intense jobs among the world leaders. The practice is that private audiences or face-to-face meetings with the Pope are reserved only for heads of state, government leaders, new Vatican ambassadors to the Holy See, groups of bishops in an ad limina visit — an obligatory visit for all bishops to venerate the tombs of the Holy Apostles, Sts. Peter and Paul, and to meet with the Successor of Peter, the Bishop of Rome — or more generally to the world’s elites. Our group was none of the above, and we did not fit in any boxes or categories for a papal private audience. We came from the periphery (Albania) to meet the Pope of the peripheries. “Go out, head for the peripheries” — this is, in a nutshell, the leitmotif of Pope Francis’ pontificate.

Our group, headed by Jesuit Father Zef Bisha, the superior of the Society of Jesus in Albania, presented Pope Francis with the book in Albanian translation entitled Catholicism, Culture, Conversion: The History of the Jesuits in Albania (1841-1946), which I write and which was published by the Society of Jesus Publishing House in Tirana, Albania. The book is a scholarly study of the history of the Jesuits in Albania, a country with a Muslim majority and a Christian margin. (Catholic and Eastern Orthodox make up 10% and 6.8% of the population, respectively, according to recent data.)

The book analyzes the history of the Jesuits in Albania, a religious order in a Muslim country that was part of the Ottoman Empire when the Jesuits first set foot there. The book is based on previously unexplored primary sources researched in several Vatican and government archives in both Italy and Albania. The study in Albanian translation was presented to the public on the 10th anniversary of Pope Francis’ pontificate. Pope Francis himself writes in the preface of the book: “I am happy for the publication of the book, History of the Jesuits in Albania.”

It is true: The smallest and the most unexpected gestures have the biggest effects. A month ago, in June, Pope Francis had undergone abdominal surgery, and since then his movement has been restricted. I was surprised to see him standing, shaking hands and smiling at each person from our group. Speaking of first impressions, the meaningful handshake with Francis passed the test. I felt inspired and a bond of trust was immediately established. I was ready to start a conversation. Francis has the gift of smile, which sometimes people forget to give but expect to receive. He embodies God’s goodness with a smile, as he said of his predecessor Pope John Paul I, adding, “How beautiful is a Church with a happy, serene and smiling face.”

As he sat at his desk, his attention was on us and what we were going to present to him. After the handshake and the seating of our group around his work desk, Pope Francis started the conversation, asking how we were doing, and saying that Albania was the first country in Europe he visited when he became Pope. The Pope, with a special eye to the peripheries, couldn’t have chosen a better country, which is part of Europe but not part of the European Union.

“I go for the peripheries,” Pope Francis said. “I go to Marseille, not to France.” This is significant, as it shows both personal and peripheral attention to the culture and people — Marseille, according to Smithsonian Magazine, is probably Europe’s most diverse city, or Europe’s bouillabaisse — made up of Muslims, Armenian Orthodox, Jews and Buddhists, where different people and cultures have long coexisted.

The attention of the Holy Father to the value of immigrants, refugees and women, all of whom are peripherals and vulnerable in modern societies, is well-known. He mentioned during our conversation that a talented “Albanian woman-surgeon followed him when he was in the hospital,” adding, “Albanians are doing good all over the world.” Pope Francis would give a strong “yes” to the question: “Can anything good come from Nazareth?” Immigrants and refugees are fratelli and have much talent to contribute to society. They are “special companions on our way, to be loved and cared for as brothers and sisters. Only by walking together will we be able to go far and reach the common goal of our journey.”

Coming from a family of immigrants, knowing firsthand the struggles of immigrants, explains Pope Francis’ intimate closeness to the plight of the immigrants and refugees living on the socioeconomic peripheries — their struggle to find employment, stability and acceptance in the host country. Father Bisha presented him with the new book in translation, covered in a traditional red-and-white-striped cloth used in the Catholic region of Zadrima in northwestern Albania, called mesalle in Albanian. The cloth is woven on traditional weaving looms by women. When the cloth is small, it is used on the table as an individual placemat for eating; when it is bigger, it is used to wrap foods blessed for Easter commemorating the Resurrection. Many mesalle stitched together make a tablecloth.

But there is more meaning and purpose to the mesalle. Father Bisha explains that during the Communist persecution in Albania, the harshest in Eastern Europe, “Priests use mesalle to cover the improvised prison altars when they celebrated Eucharist/Mass in secret in high-security Communist prisons.” The mesalle in which the new book presented to Pope Francis was wrapped was made after the fall of communism using the same traditional looms, symbolizing martyrdom — that of the Albanian martyr Jesuit Father Daniel Dajani, who came from Zadrima — the area famous for handwoven mesalle. The martyrs were a key focus of Pope Francis’ Sept. 21, 2014, trip to Albania. Two years later in April 2016, Pope Francis beatified 38 holy people who died martyrs’ deaths in communist prisons from 1945 to 1974. The Holy Father recognizes Albania’s sacrifices and the harsh persecution the entire nation suffered. He also commented on Albania’s example in saving the Jews. During World War II, when Albania was under German occupation, the small country became a haven for Jews who were fleeing Europe. The Albanian population — Muslim, Eastern Orthodox and Catholic — refused to turn on the Jewish families whom they kept secretly in their homes.

Overall, the private audience with the Holy Father was focused on the value of the peripheries and peripherals, immigration and martyrdom — all themes dear to Francis, and which have shaped his pontificate in so many different ways. I left the private audience with the Holy Father energized more than ever to continue my academic vocation, dedicated to sharing with my students the matters of the intellect and of the spirit that were reflected in our conversation with the Pope. I am sure that the 40-minute meeting will be as life-changing for my students as it is for me. Thank you, Pope Francis.  

Source: https://www.ncregister.com/blog/july-10-2023-private-audience

Filed Under: Opinion

ZJARRI APOKALIPTIK NË GREQI, SHQIPTARËT NË LUFTË ME FLAKËT

July 26, 2023 by s p

Sokol Paja/

Zjarret apokaliptike kanë përfshirë Greqinë. Situatën më të vështirë po e kalon ishulli i famshëm i turizmit Rhodes. Në çastet më të vështira për turistët e huaj që gjenden në Rhodes dhe popullsinë vendase, shqiptarët po japin një kontribut të jashtëzakonshëm në situatën e emergjencës së krijuar pas zjarreve përvëluese.

Ari Kasapi, kryetari i Komunitetit Shqiptar në Rhodes, i angazhuar prej 9 ditësh në shuarjen e zjarreve dhe evakuimin e popullsisë, në një rrëfim rrënqethës për Diellin e Vatrës në New York, shpjegon me detaje situatën e krijuar dhe luftën me flakët që po përpijnë gjithçka.

“Prej 9 ditësh po punoj maksimalisht bashkë me shumë shqiptarë të tjerë në shuarjen e zjarreve dhe emergjencën e rëndë të krijuar. Jemi marrë me evakuimin e njerëzve nga vatrat e zjarrit, akomodimin, strehimin, shoqërimin në aeroporte etj. Janë rreth 30 mijë pushues turistë të evakuuar. 9 fshatra në Rhodes janë avokuar totalisht si pasojë e zjarreve masive” rrëfen Ari Kasapi, kryetari i Komunitetit Shqiptar në Rhodes. Sipas tij janë rreth 2500 shqiptarë të prekur nga zjarri. Asnjë ska humbur jetën. Shqiptarët janë banues në Rodos, punojnë në Rodos dhe janë të avakuuar si pasojë e gjëndjes së jashtëzakonshme. Qeveria sipas z.Kasapi u kujtua veç në ditën e 5-të të zjarrit që të ndihmojë banorët dhe se shqiptarët treguan shpirt të madh human e komunitar në këtë emergjencë.

Ari Kasapi prej 3 vitesh shërben si drejtues i Komuniteti Shqiptar në Rodos. Falë punës e përpjekjeve të ekipit që ai drejton u arrit me Ambasadën Shqiptare në Athinë ardhja e grupit të Ambasadës një herë në vit për aplikimin të pasaportave shqiptare të qytetarëve shqiptarë që jetojnë e punojnë në Rhodes, kanë organizuar aktivitete artistitko-kulturore, veprimtari humanitare në shërbim të komunitetit shqiptar dhe kombit shqiptar. Primare e komunitetit është hapja e një shkolle shqipe për fëmijët shqiptarë në Rhodes. Si pasojë e situatës së rëndë të krijuar së fundmi, ka plot shqiptarë që ndihmojnë autoritetet greke në shuarjen e zjarreve. Sipas Ari Kasapit, kryetari i Komunitetit Shqiptar në Rhodes, shqiptarët jo vetëm i ndihmuan nga zjarret por edhe i strehuan në shtëpitë e tyre turistët e huaj, duke treguar një gjest të lartë humanizmi dhe fisnikërie. Shqiptarët e mërgatës, krenari e kombit tonë.

Filed Under: Opinion Tagged With: Sokol Paja

Çka nuk harrojnë Shtetet e Bashkuara dhe çka nuk falin kurrë?!

July 25, 2023 by s p

Bajram Mjeku/

Libri “Intervistë me vetveten” i shkrimtarit Petro Marko, është ndër autobiografitë më të trishta, që mund të ketë shkruar ndonjë shqiptar deri në ditët e sotme.

Nga ky libër, i cili të bën për vete edhe po ta rilexosh kushedisa herë, vendosa t’i shkëpus tre paragrafë, për të rikujtuar se çka në fakt nuk falin Shtetet e Bashkuara të Amerikës, veçanërisht kur të trajtojnë partner strategjik!

Shkrimtari Petro Marko dhe luftëtari i Spanjës, i cili pësoi tragjedi të pafundme familjare nga regjimi stalinist në Shqipëri, pak ditë para se të arrestohej në vitin 1947, shkruan për çastet kur ai dhe kolegët e tij gazetarë u përshëndetën për të fundmen herë në Aeroportin e Tiranës me shefin e UNRRA në Shqipëri. Kështu kujton takimin lamtumirës me të: “Shumë nga ata që kishin qenë në Shkollën Teknike të Fulcit, ishin arrestuar si spiunë amerikanë. Shumë nga ata që mund te takoheshin rastësisht, ose në tavernën e hotel “Dajti” me ndonjë nëpunës të UNRRA-s, arrestoheshin si agjentë anglo-amerikanë. Situata politike kishte ndryshuar. Erdhi koha që misionet anglo-amerikane, s’mund të qëndronin më në Shqipëri dhe vendosën të largoheshin…

Unë dhe gazetarë tjerë si Shefqet Musaraj, Javer Majo etj., përcollëm në aerodrom Misionin amerikan. Zoti Jakobs, shef i Misionit, një burrë i mençur dhe me autoritet, më hodhi krahun dhe më tha:

– Zoti Marko! Ne po largohemi, sepse po marrim në qafë shumë shqiptarë. E shohim se këtu shihemi si armiq, por mund t’ua them vetëm këtë: Ju mund të shani Ruzveltin, Ajzenhauerin e të tjerë, pastaj mua dhe gjithë autoritetet amerikane, por jo kurrë flamurin e lavdishëm të Amerikës. Ju atë e keni poshtëruar. Amerika këtë s’ka për ta harruar kurrë, kurrë!, – më tha me zemërim…”.

Pikërisht për këtë dhe gjatë gjysmë shekulli të regjimit stalinist, Shtetet e Bashkuara hoqën dorë nga Shqipëria dhe shqiptarët, të cilët dolën kombi më i katandisur nga kampi komunist, përfshirë këtu edhe shqiptarët në ish-Jugosllavi.

Nuk thuhet kot “historia është mësuesja e jetës”, por që edhe në ditët e sotme, duket që kemi mësuar shumë pak nga gabimet politike, të cilat krejt “aksidentalisht”, mund të përsëriten…

Për ata që nuk e dinë, dua të kujtoj se Administrata e Kombeve të Bashkuara për Ndihmë dhe Rindërtim, e cila njihet me akronimin UNRRA, u themelua më 9 nëntor të vitit 1943 në Uashington nga përfaqësuesit e 44 shteteve që përbënin atëherë Kombet e Bashkuara. Kjo organizatë, u vinte në ndihmë vendeve të çliruara nga pushtimi fashist me ushqime, veshmbathje, barna e gjësende tjera të nevojshme gjatë dhe pas Luftës së Dytë Botërore.

No photo description available.

See Insights and Ads

Create Ad

All reactions:

11

Filed Under: Opinion

“Kompleksi i Edipit” si një interpretim i novelës sё Stefan Zweig – “E fshehta përvëluese”

July 24, 2023 by s p

Dr. Iris Halili/

Nё historinё e letërsisë botërore ka vepra, vlera letrare e tё cilave ka qenë po aq e çmuar, sa edhe elementet e fshehta frojdiste qё mund tё gjenden në to. Tё tilla janё veprat e Stefan Zweig-ut, njё mik i ngushtë i Freud-in.  Nëse do të na duhej t’u bënim një pёrcaktim novelave të tij, aq tё njohura edhe pёr lexuesin shqiptar, ndoshta, do të na vinte më për mbarë, që studimin ta titullonim: “Një novelë, një teori”. Kjo pёr tё thёnё se sa fuqishёm depërtojnё teoritё psikanalitike  në novelat e Zweig.

“E fshehta përvëluese” është një ndër novealt e Zweig -ut  ku pothuaj çdo frazё mund ta interpretosh nga kёndvёshtrimi psikanalitik, ku çdo  titull apo nënkapitull është një simbol-arketip dhe ku e gjithë ngjarja ndërtohet mbi personazhe qё shfaqin hapur forma tё incestit, nën dritёn e kompleksit të Edipit. Freud e mbështeti teorinë e tij të Edipit tek miti grek. Sipas mitit grek, Edipi ishte i vetmi qё gjeti gjёegjёzёn me tё cilёn pёrbindshi Sfinks tmerroi Tebёn. Si shpёrblim, martohet me Jokastёn pa e ditur se ishte e ёma dhe më pas merr fronin e mbretit Lai, vrarё nga dora e tij, pa e ditur se ishte i ati. Sipas Freud-it kompleksi i Edipit është i pashmagshëm: “Nëse je një njeri , atëhere ti je një Edip”. Ky kompleks është një arketip që mban brënda nesh të pandërgjegjshmen kolektive, i tillë ka qënë  brenda paraardhësve tanё e do mbijetojё edhe tek pasardhёsit tanë. Djali kerkon “te arrije të ëmën duke përjashtuar të atin, ndërsa vajza të arrijë të atin duke përjshtuar të ëmën”. Në mitin grek, Edipi e vrau të atin (ndonëse miti e justifikon se ai nuk dinte se kë po vriste ). Sipas Freud-it djali burrërohet dhe vajza maturohet vetëm nëse arrijnë të  shmangin këtë akt!!

Tani le te sjellim nё kujtesё subjektin e novelës. Një djalë, Edgari shkon me pushime me të ëmën. Nё dukje s’ndodh asgjё: vendi ёshtё i qetë, njerёzit tё largёt e nuk pёrcjellin gjёsend, situata mёse monotone. Ndodh njё ditё, qё ngjarjet ngatёrrohen dhe nё skenё hyn njё baron me sjellje galante, që bie në dashuri me nënën e Edgarit. Djali bёhet xheloz, reagon, bёn tё pamundurёn pёr tё penguar kёtё lidhje. Ai e do  tё ёmёn dhe kёtё ndjenjë  e shpreh nё formё xhelozie. Dhe kjo e bёn njё fёmijё tё vogёl. Ai e adhuron fillimisht baronin derisa pak nga pak ndjenjën e  adhurimit e zё njё urrejtje qё rritet shkallë-shkallë. Dhe kjo e bёn njё burrё tё madh. Çuditёrisht, Edgari, po zëvendëson tё atin. Djali reagon ashpër dhe këtë (sipas teorisë psikanalitike) nuk e bën se do babanë, as sepse urren baronin, por sepse do të ëmën marrёzisht dhe nё mёnyrё instiktive. Freud-i, kёtё instikt e quan “vija e brishtësisë së nënës”, domethёnё, sipas tij, fëmija zgjedh njёrin prej prindёrve si objekt dëshirash ku djali dëshiron t’i zёrë vendin babait, ndёrsa vajza nënës. Fillimisht, Edgarit i pëlqen baroni, por kurba e inatit të tij shkon në përpjestim të drejtë me dashurinë qё ka ky i fundit për tё ёmёn, Margarita. Kur djali kupton se baroni po tenton t’i zëvendësojё të atin, atëherë, fillon ta urrejë dhe synon nё mёnyrё tё pavetёdijshme t’ë mos ja lejojë këtë vend . Novela ka një pikë kulminante që vjen me  titullin “e fshehta përvëluese”. Zbërthimi i këtij simboli, sipas analizave që metodika psikanalitike do i bënte retorikës në vepër, do të thotë në fakt zbërthimi i të gjithë skemës frojdiste të novelës. Ç’është kjo e fshehtë për Edgarin? Dhe ajo që na intereson mё shumё, ç’është kjo e fshehtë sipas deshifrimit që i bëjmë ne? Psikanaliza na thotë se kurrë nuk mund të mbetemi peng vetёm i një teze, sado e fuqishme të jetë ajo. Kështu zbërthimi i simbolit-emër i perveçëm por edhe titull në të njëjtën kohë “e fshehta përvëluese”, ka një peshë universale që e krijon vetë arketipi i këtij simboli. Duket fillmisht sikur  ky simbol shënon erotikën e marrëdhënies së tё ëmës me baronin, apo  çfarë fshihet pas kësaj erotike apo dashurie të fshehur. Ky do të ishte interpretimi i parë dhe i shpejtë që do t’i bënim simbolit me anё tё psikanalizës. Në fakt e fshehta, si arketip, është më tepërt se kaq, dhe ka të bëjë më shumë me Edgarin sesa me të ëmën, pasi kjo e “fshehtë” është ajo ndjenjё që mbajmë brenda vetes, por që shpesh nuk dimë as ta kuptojmë e as ta nënshtrojmë e  quhet “vija e nënës”, apo “vija e babait”. Ёshtё e fshehtë e thellё, edhe pse e hasim në reagimet tona apo të atyre qe kemi përreth; ështё përvëluese, sepse kur e kuptojmë, skuqemi prej saj. 

Pas gjithë këtyre analizave, a mund të jetë Edgari një Edip i vërtetë? Në fakt, me Edgarin, nuk realizohet kompleksi i Edipit. Ai zgjedh tё mos i tregojë të atit për atë ç’ka parë dhe shpёton pёrfundimisht nga kompleksi i përjashtimit të të atit. Vetëm, në qoftë se Edgari do të rrëfente historinë e dashurisë së mamasë për baronin që u kthye edhe në histori të dhembjeve të tij, mund të flisnim për një  Edip , pasi Edgari do të kishtë “eliminuar babanё”. Përjashtimi i Baronit nga jeta e nënës ishte edhe siguria që i ati do vazhdonte të rrinte me të ëmën , dhe në këtë formë Edgari e shmangu rrezikun e eliminimit të babait dhe në këtë mënyrë  sikur na thotë teoria e Freud-it Edgari u “burrërrua.” Pra, Edgari është një Edip i paplotë, siç pothuajse jemi të gjithë ne, siç janё shumë personazhe nga letërsia botërore, tek tё cilat ky kompleks ёshtё shumë i fshehur dhe rrallëherё jepet i drejtpërdrejtё. Edgari nga ana e tij, e vuajti kompleksin e Edipit, por arriti ta shmangё atë, gjë që duket në çastet e fundit të novelës, ku autori krijon një situatë të ndjerë mes Edgarit dhe të ëmës. Pakti ishte kryer. Shija e fitores që Edgari provon në fund, na bind për postulatin frojdist, se udhёtimi si rritje, apo si pjekje intelektuale që bën Edipi pёr tё mundur Sfinksin, është i pashmangshёm dhe i domosdoshёm. Të gjitha këto analiza që bëmë,  me lehtёsi na sollën nga novelat  e Zweig-ut tek psikanaliza e Freud-it. Shkuam me lehtёsi tё madhe, nga njёri te tjetri e kjo tregon se edhe këtë herë, sesi letërsia na çoi tek psikanaliza. 

Le të ndalemi pak edhe tek emrat e personazheve në novelë: djali, quhet Edgar, nëna Margarita dhe personi që flirton me nënën është baroni, ose të paktën me këtë emër e njeh Edgari. Kur vё nё punё metodёn psikanalitike, edhe zgjedhja e emrave tё personazheve nuk të duket mё rastësi. Ata marrin ngjyresa tё pavetёdijes qё ndёrthuren e nxjerrin krye nё rrethana tё caktuara. Jo rastёsisht ndërlidhet, pёr shembull, emri i Edgarit qё është pranë atij të Edipit, pasi i lidh ajo “ed”. 

Një pasazh tjetër i novelёs është kur Edgari pasi e ka ndjekur nënën me baronin, trembet kur i shikon aq pranë fizikisht  pasi kujton se baroni po vё dorё mbi  nënën. Pikërisht tek kjo dhunë imagjinare, mund të gjejmë një tjetër teori të Freudit. Zweig-u, në fakt, sqaron se Edgarit i duket sikur mbi nënën po ushtrohet dhunë. Psikanaliza e Freudit do e  shpjegonte  këtë episod me faktin se fëmija kur bëhet rastësisht dëshmitar i aktit seksual tek tё rriturit , e pёrjeton këtë akt si përpjekje për dhunim, apo si luftë, duke e interpretuar vetë aktin në mënyrë sadiste. 

Përfundimisht, duhet të shtojmë se psikanaliza na jep fushё tё lirё tё kuptojmё se çdo interpetim ështё vetëm një propozim e në rastin mё tё mirё, mund tё bёhet realisht një hipotezë interpretimi. Suksesin e kësaj metode, e tregojnë sot ato studime që përpiqen të interpretojnë letërsinё, duke shfrytëzuar psikanalizën. E tregojnë vizionet e reja që ka fituar letërsia falë kёsaj disipline. E tregon mbi të gjitha tradita qё ka krijuar raporti i marrёdhёnies sё tyre, që në vite, më shumë thellohet se sa zbehet, më shumë pёrtёrihet se sa vjetërohet, zhvillohet e nuk mohohet, mё shumё kujtohet se sa harrohet.

Ky fragment ёshtё shkёputur nga libri i fundit i autores: 

“ Letёrsia nё psikanalizёn e Freud -it dhe dilemat eksistenciale” , prezantar nё Panairin e Librit Tirana 2022. 

Filed Under: Opinion Tagged With: Iris Halili

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 135
  • 136
  • 137
  • 138
  • 139
  • …
  • 858
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • “Shënime për historinë antike të shqiptarëve”*
  • Si funksionon sistemi juridik në Shqipëri dhe pse ai ka nevojë për korrigjim?
  • Emisionet postare festive të fundvitit në Kosovë
  • JAKOBSTADS TIDNING (1939) / MBRETI ZOG, SHUMË BUJAR ME BAKSHISHE. — EMRI I TIJ NUK DO TË HARROHET KAQ SHPEJT NGA PRONARËT DHE PERSONELI I HOTELEVE NË VARSHAVË.
  • HAFIZ SHERIF LANGU, DELEGATI I PAVARËSISË TË CILIT IU MOHUA KONTRIBUTI PËR 50 VJET ME RRADHË, KLERIKU DHE VEPRIMTARI I SHQUAR I ÇËSHTJES KOMBËTARE
  • RIPUSHTIMI I KOSOVËS – KUVENDI I PRIZRENIT 1945
  • Nikola Tesla, gjeniu që u fiksua pas pëllumbave dhe u dashurua me njërin prej tyre
  • Bahamas njeh Kosovën!
  • Legjenda e portës shkodrane, Paulin Ndoja (19 dhjetor 1945 – 16 prill 2025) do të mbushte sot 80 vjeç
  • “Roli dhe kontributi i diplomacisë shqiptare në Maqedoninë e Veriut nga pavarësia deri sot”
  • Marie Shllaku, kur një jetë e re u shndërrua në përjetësi kombëtare
  • Në sinoret e Epirit…
  • Mbrëmë hyri në fuqi Ligji i SHBA për autorizimin e mbrojtjes kombëtare
  • Skënderbeu “grek”, ose si të bëhesh grek pa e ditur
  • A historic moment of pride for the New Jersey Albanian-American community

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT