• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

PROF. DR. SAMI HAXHIBEQIRI, HISTORIA E VEÇANTË E KIRURGUT TË PARË SHQIPTAR NË ISH-JUGOSLLAVI

September 2, 2020 by dgreca

Nga Sokol PAJA – DIELLI-

Prof. Dr. Ilirijana Haxhibeqiri – Karabdić, Shefe e Kardiokirurgjisë në  Qendrën Klinike Universitare të Sarajevës në një rrëfim të ndjerë për të atin e saj.

Prof. Dr. Sami Haxhibeqiri është një ndër personalitetet më të shquara të mjekësisë shqiptare. Sukseset e mjekësisë  në Kosovë në përgjithësi, sidomos fushën e kirurgjisë, në veçanti, janë të të lidhura me emrin e tij. Ai ishte njëri ndër themeluesit dhe mësimdhënësit e parë shqiptarë në Kosovë. Kuadri i mesëm dhe  i lartë mjeksor është produkt i angazhimit dhe punës profesionale të tij.

Prof.Dr.Sami Haxhibeqiri u lind më 7 qeshor 1933, në Mitrovicë në një familje bujare e arsimdashëse. Shkollën fillore e kreu në vendlindje, ndërsa shkollimin e mesëm në Prishtinë. Studioi në Fakultetin e Mjekësisë në Universitetin e Shkupit, ku u diplomua në nëntor 1959. Më 7 nëntor të vitit 1965, kreu specializimin nga lëndën e Kirurgjisë së përgjithshme në Beograd. Është kirurgu i parë shqiptar në ish-Jugosllavi. Si specialist i Kirurgjisë së përgjithshme, në vitin 1968, emërohet kryeshef i parë shqiptar i një reparti mjekësor në institucione spitalore në Kosovë. Ishte kryeshefi i parë shqiptar i kirurgjisë në spitalin e përgjithshëm të Mitrovicës. Në vitin shkollor 1963/64, kur u hap paralelja e parë me mësim në gjuhën shqipe në Shkollën e Mesme për Infermierë, Dr. Sami Haxhibeqiri emërohet edhe mësimdhënës, ku ligjëron disa lëndë profesionale si: Anatomi, Fiziologji, Patologji, Patofiziologji, Interno, Kirurgji. Në këtë institucion të mesëm arsimor ka punuar disa vite me radhë. Për arsye të vullnetit të pashoq dhe dëshirës për aftësim të mëtejshëm profesional në Kirurgjinë Torakale, shkon për specializim në Kamenicë të Sremit, ku gjatë viteve 1968-1970 punoi me profesorët me të shquar të ish-Jugosllavise: Prof. Dr. Ivan Fajgel, Doc. Ervin Ginsberg etj. Vlen të theksojmë se në spitalin e Kamenicës së Sremit Dr. Sami Haxhibeqiri ishte i pari shqiptar, i cili ka bërë operacion të suksesshëm në zemër të hapur. Aftësimin profesional në këtë fushë e vazhdoi në Akademinë Ushtarake – VMA në Beograd tek Akademiku i mirënjohur Prof. dr. Isidor Papa. Në 1972, kreu specializimin e dytë, atë të Kirurgjisë Torakale dhe bëhet Kirurgu i Parë shqiptar në fushën e Kirurgjisë Torakale në ish-Jugosllavi. Njëkohësisht ishte në timin e parë të kirurgëve të cilët operonin zemrën në ish-Jugosllavi. Në vitin 1970 zgjidhet si ligjërues në Fakultetin e Mjekësisë në Prishtinë dhe është një ndër themeluesit e Universitetit të Prishtinës-Fakultetit të Mjekësisë. Në vitin 1973, emërohet drejtor i Spitalit Rajonal të Mitrovicës. Siç theksuam më lart, që nga paslufta (1945), ishte drejtori i parë shqiptar në një institucioni shëndetësor. Deri në vitin 1980, sa ishte drejtues i Spitalit të Mitrovicës, në saje të angazhimit të pashoq, struktura e punonjësve ka ndryshuar, pra u rrit dukshëm numri i punonjësve shqiptarë në këtë institucion (mjekë, motra medicinave etj.). Gjatë kësaj periudhe Prof. Dr. Samiu krijoi plejadën e parë të kirugëve shqiptarë që kanë kryer Fakultetin e Mjekësisë në Prishtinë duke ju dhënë specializime dhe duke i aftësuar profesionalisht. Gjatë kohës sa ka punuar si kirurg dhe pedagog, ka publikuar mbi 45 punime profesionale-shkencore në vend dhe në botë, ishte laureat i shpërblimeve më të larta shtetërore nga presidenti Josip Broz Tito, ku ka përfaqësuar Kosovën në kongreset e kirurgjisë në nivel ndërkombëtar me kumtesa shkencore nga fusha i kirurgjisë së përgjithshme edhe asaj torakale, si: në Moskë, në Zhenevë, në Paris, në San Francisko, në Pekin, në Tokio, në Amsterdam, në Honolulu etj. Në vitin 1989, Dr. Sami Haxhibeqiri ishte njëri ndër nënshkruesit e peticionit të 215 intelektualëve shqiptarë të Kosovës. Në vitit 1990, u përjashtua nga puna- Klinika per  Kirurgji Torakale si i pari punonjës i Qëndrës Klinike Universitare në Prishtinë.  Gjatë periudhës që ka punuar në Shkollën e Mesme të Mjekësisë në Mitrovicë kanë diplomuar qindra maturante (infermieri e mami), ndërsa gjatë punës si profesor në Fakultetin e Mjekësisë në Prishtinë, 1127 studentë, përkatësisht mjekë, e kanë dhënë para tij provimin nga lëndën e kirurgjisë. Si mësimdhënës në Fakultetin e Mjekësisë në Prishtinë, ai ka lënë gjurmë të pashlyeshme dhe shumë të thella. Shumë suksese në këto institucione janë të lidhura me emrin e tij. Prof.Dr.Sami Haxhibeqiri ka dhënë ndihmën e tij profesionale, kombëtare, humanitare e patriotike në të gjithë Kosovën. Ishte i pari specialist kirurg që shkoi në Drenicë dhe Shalë të Bajgorës për ta ndihmuar popullatën, duke iu ofruar shërbime mjekësore atyre dhe ushtarëve të UÇK-së. Prof. Dr. Sami Haxhibeqiri ishte fitues i shumë dekoratave, medaljeve dhe mirënjohjeve në nivel federativ për kontribut të dhënë shkencës dhe shëndetësisë në ish-Jugosllavi. Pas vdekjes Fakulteti i Mjekësisë në Prishtinë ka themeluar çmimin për Etikë Mjekësore që mban emrin e tij. Kuvendi Komunal i Mitrovicës disa herë e ka dekoruar me mirënjohje për veprën jetësore të tij. Është vendosur pllaka në vendin ku gjatë viteve ’90 ishte themeluar dhe ka vepruar ordinanca popullore“Dr. Sami Haxhibeqiri”. Spitali Rajonal i Mitrovicës është pagëzuar me emrin e këtij kirurgu të mirënjohur, kirurgut të parë shqiptar të Kosovës, të pishtarit të mjekësisë kosovare “Dr. Sami Haxhibeqiri”, të mësimdhënësit të devotshëm të arsimit të mesëm e universitar në Kosovë. Prof. Dr. Sami Haxhibeqiri për kontributin e tij të vyer për kombin shqiptar është shpallur edhe Deshmor i Kombit.

Filed Under: Opinion Tagged With: Prof. Dr. Ilirijana Haxhibeqiri – Karabdić, PROF. DR. SAMI HAXHIBEQIRI, Sokol Paja

KOSOVA:JO MODELIT TE QIPROS E GJIBLARTARIT!

September 2, 2020 by dgreca

Mos pranoni modelin e Qipros ose të Gjibraltarit, por vetëm atë të Algjerisë së pavarur të Dë Golit  OSE vetëm bashkim me Shqipërinë, Jo me Serbinë kolonialiste–

Shkruan:Prof.Dr.Mehdi HYSENI-

Nëse takimi i palëve negociuese serbo-shqiptare mes Beogradit dhe Prishtinës është vazhdim i Dialogut të Brukselit (2011-2018), logjikisht nënkupton se nuk mund të ketë vetëm karakter të lidhjes së ndonjë apo disa marrëveshjeve  ekonomike dhe tregtare mes Serbisë dhe Kosovës, por, para së gjithash, do të jetë me përmbajtje të thellë politike dhe diplomatike për interesat multilaterale të Uashingtonit, të Beogradit dhe të Prishtinës.

Mirëpo, pala shqiptare, duhet të ngulmojë, që debati i këtij takimi, së pari, të orientohet dhe të përqëndrohet në “temat” e pazgjidhura politike mes Prishtinës dhe Beogradit. Ky është problemi, JO veriu  i Kosovës e as të drejtat e minoritetit serb në këtë pjesë territoriale të Kosovës.

Duhet të kuptojnë jo vetëm negociuesit e Prishtinës, por edhe të gjithë liderët drejtues të shtetit të brishtë të Kosovës, se për t’u zgjidhur problemet ekonomike e tregtare me Serbinë, apo me ndonjë shtet tjetër fqnijë, së PARI, duhet të ZGJIDHEN PROBLEMET POLITIKE. Ky është kusht themelor për të lidhur marrëveshje dhe traktate ekonomike, tregtare dhe kulturore  për normalizimin  e marrëdhënieve të gjithëmbarshme mes Serbisë dhe Kosovës.

Pavarësishte se kush e përbën delegacionin negociues të Kosovës me kryeministrin aktual Abdulla Hoti. Ky kryeministër, mund ta luajë rolin historik në takimin negociues serbo-shqiptar në Uashington, duke e njohtuar për herë të PARË  Presidentin  e SHBA-së, Donald Tramp, se Kosova 100 vjet ishte koloni e Serbisë (1912-1999). Me  shpalimin e kësaj së vërtete të hidhur dhe tragjike historike të Kosovës shqiptare, do të duhej, të hapej takimi i Uashingtonit, më 4 shtator 2020.

1      

Në Uashington, pala shqiptare e Kosovës, fare nuk duhet të kërkojë nga pala negociuese serbe, që Beogradi zyrtar ta njohë Republikën e Kosovës, sepse kjo është çështje vetëm e Serbisë nëse ka vullnet dhe interes mund ta njohë Republikën e pavarur të Kosovës. Duhet ditur se, sipas normave dhe parimeve të së drejtës ndërkombëtare, askush nuk mund ta detyrojë Serbinë që ta njohë Kosovën.

      2. 

Duke qenë se Kosova 100 vjet ishte koloni ilegale e Serbisë, ashtu siç janë edhe sot: Presheva, Bujanoci, Medvegja, Bujanoci dhe Novi Pazari, të gjitha këto territore indigjene të Shqipërisë etnike, PALA NEGOCIUESE e Kosovës, SË PARI, në praninë e Presidentit amerikan, Donald Tramp, duhet ta emërtojë problemin që ka pasur, dhe ende e ka me Serbinë kolonialiste gjenocidale. Ky është problemi i pazgjidhur me Serbinë. Këtë duhet ta dijë edhe presidenti Tramp, edhe qeveria amerikane, në mënyrë që në këtë kontekst, të përqëndrohej dhe të zhvillohej debati mes palëve negociuese, mbase, edhe pas njohjes unilaterale të Kosovës nga ana e Amerikës dhe e më se 100 shteteve të tjera, problemi kolonial i Kosovës, i Preshevës, i Bujanocit, i Medvegjës dhe i Novi Pazarit ka ngelur i padebatuar dhe i pazgjidhur  si nga ana e OKB-së, ashtu edhe nga ana e BE-së. Ky problem serioz në zemër të Evropës ka ngelur i pazgjidhur, për shkak se asnjë qeveri dhe, asnjë nga liderët e deritashëm zyrtarë të Kosovës, ende nuk e kanë emërtuar, nuk e kanë përkufizuar dhe, nuk e kanë shtruar për zgjidhje  as në sfondin kombëtar e  as në atë ndërkombëtar  ( OKB dhe BE).

Nuk ka asnjë dilemë se, ky është gabimi më i madh i politikës dhe i diplomacisë së Kosovës, sepse PROBLEMI KOLONIAL I KOSOVËS  (1912-1999) askund, në asnjë fjalë dhe, në asnjë fjali qoftë të Deklaratës së Shpalljes së Pavarësisë së Kosovës (17 shkurt 2008), qoftë në Kushtetutën e Republikës së Kosovës (15 qershor 2008), në asnjë paragraf, në asnjë nen, në asnjë dispozitë, dhe  as në pjesën e historikut të saj, ku duhej të thuhej  se, Kosova jo më pak se 100 vjet ishte koloni ilegale e Serbisë (1912-1999).

3.

Pra, Avdulla Hoti me “korin diplomatik” negociues në takimin e Uashingtonit me palën negociuese serbe të Beogradit, nuk duhet të tregohet apolitik e as “zemërgjerë”, që t’i pranojë asnjë nga kërkesat e saj qoftë ekonomike dhe tregtare, pa shqyrtimin dhe pa zgjidhjen e problemit kolonial të Kosovës me Serbinë. Ky është kushti themelor për lidhjen e marrëveshjeve ekonomike, tregtare, kulturore dhe të bizneseve të tjera, përkatësisht për NORMALIZIMIN e MARRËDHËNIEVE NDËRSHTETËRORE MES SERBISË DHE KOSOVËS.

4.

Pra, të mos bëhemi naivë, duke u mashtruar, duke u shërbyer dhe duke u ushqyer me përralla politiko-propagandistike, me gënjeshtra, me intriga, me shpifje dhe me premtime të kota politike e diplomatike, se gjoja paska “ardhur moment historik”, që në Ushington të pajtohemi me Serbinë, duke lidhur marrëveshje e protokolle ekonomike, tregtare, teknike etj., me qëllim që territorin verior të Kosovës, të shpallet “zonë e lirë.  ekonomike ndërkombëtare”.  Nëse ndodh një gjë e tillë,  statusi politiko-juridik dhe administrativ i Veriut të Kosovës, do të mbetet sikurse statusi kontestues kolonial shumëshekullor i pazgjidhur i Gjibraltarit mes Britanisë së Madhe dhe Spanjës, me rrezik që  e tërë Kosova të përfundojë sërish nën kthetrat e sundimit të egër koloniual shekullor të Serbisë.

5.

Mos u bëni të verbër, duke besuar se , së pari, me lidhjen e marrëveshjeve ekonomike e tregtare, do të arrihet ndonjë reciprocitet apo normalizim i marrëdhënieve ndërshtetërore me Serbinë derisa ajo nuk e njeh Republikën e pavarur të Kosovës, as de fakto e as de jure, e as në planin ekonomik e tregtar, nuk do të ketë kurrfarë normalizimi të marrëdhënieve mes Beogradit dhe Prishtinës.

Nëse delegacioni i kryeministrit Avdulla Hoti, do të pranonte modelin e  ndonjë “zone të lirë nën mbikëqyrjen ndërkombëtare”,  atëherë Veriu i Kosovës nuk mund të kthehet më kurrë nën sovranitetin territorial  administrativ dhe shtetëror të Republikës së Kosovës, por me gjasë, do të mbetet me status kontestues sikurse Gjibraltari i sotëm mes Britanisë së Madhe dhe Spanjës.

6.

Për të mos ndodhur kjo tragjedi e Kosovës, kryeministri Avdulla Hoti, do të duhej t’i “tejkalojë” temat ekonomike dhe tregtare me negociuesit e palës serbe në takimin e Uashingtonit, dhe  në vend të tyre, të kërkojë nga Presidenti i nderuar Donald Tramp :

(i)                      Që Uashingtoni zyrtar ta trajtojë Kosovën si problem kolonial ende të pazgjidhur mes Beogradit dhe Prishtinës. Ndryshe, vazhdimi i Dialogut të Brukselit nuk ka kurrfarë kuptimi, kurrfarë rëndësie e as kurrfarë interesi as për Kosovën, as për Amerikën, as për BE-në e as për OKB-në derisa bashkësia ndërkombëtare nuk ndërmerr sanksione politike, ekonomike dhe diplomatike kundër Serbisë kolonialiste, e cila, edhe pas humbjes së luftës kolinaliste dhe gjenocidale në Kosovës (1989-1999) nuk po heq dorë nga politika, nga propaganda dhe nga diplomacia kolonialiste ndaj Kosovës së pavarur dhe sovrane.

(ii)                  Që Qeveria amerikane të ushtrojë trysni në Kombet e Bashkuara, që ta njohë Repubikën e pavarur të Kosovës (17 shkurt 2008, të cilën deri tani e kanë njohur mbi 100 shtete anëtare të OKB-së) në bazë të së drejtës historike, të së drejtës ndërkombëtare dhe të Kartës së Kombeve të Bashkuara, sipas së cilave  kolonializmi ndëshkohet dhe sanksionohet si vepër penale ndërkombëtare dhe anticiviliuzuese.  Andaj, në përputhje me këto instrumente të së drejtës ndërkombëtare dhe rendit juridik pozitiv ndërkombëtar, Amerika, OKB-ja dhe BE-ja ta detyrojnë Serbinë, që të heqë dorë nga sundimi kolonial i saj në territoret shqiptare në Ballkan (1878-2020).

(iii)              Pa e trajtuar dhe pa e zgjidhur këtë problem kolonial mes Serbisë dhe Kosovës,  asnjë marrëveshje qoftë ekonomike a tregtare e përfunduar gjoja si kompromis politik mes palëve negociuese serbo – shqiptare, nuk do të kenë kurrfarë efekti politik e as juridik për normalizimin e marrëdhënieve të këtyre dy shteteve. Ai do të jetë vetëm një iluzion i shkretë, një mashtrim dhe një gabim i pakorrigjueshëm i palës shqiptare të Kosovës, të cilin nuk do të mund ta korrigjojë më as “politika paqësore” e Rugovës, dhe asnjë ushtri e Kosovës. Kjo duhet të kihet parasysh, që, në asnjë formë të mos pranohet  ndërkombëtarizimi i Veriut të Kosovës, gjoja në emër të ndonjë “zone të lirë ekonomike nën protektoratin ndërkombëtar”.

(iv)               Nëse  këto kërkesa i refuzon pala negociuese në takimin e Uashingtonit, atëherë, pala negociuese shqiptare e Kosovës, patjetër, duhet t’ia shtrojë presidentit Donalt Tramp:

(v)                   Kërkesën e ligjshme, sepse Kosovës nuk  i mbetet tjetër alternativë, përpos bashkimit me Shqipërinë si një komb, si një territor dhe si një shtet i përbashkët. Kjo duhet t’i thuhet presidentit Donald Tramp. –Jo të heshtim sikurse deri më sot, duke mos kërkuar nga bashkësia ndërkombëtare shkolonizimin e Kosovës, të Preshevës, të Bujanocit, të Medvegjës, të Iliridës, të Çamërisë dhe të Malsisë shqiptare nën Mal të Zi (1878-2020).

Filed Under: Opinion Tagged With: kosova, Prof.Dr. Mehdi Hyseni

Abazoviq: Mali i Zi nuk do të bëhet as Sparta Serbe, as pjesë e Shqipërisë së Madhe

September 1, 2020 by dgreca

Udhëheqësi i koalicionit zgjedhor “E zeza në të bardhë” në Mal të Zi, Dritan Abazoviq, tha se nuk ka kompromis me interesat kombëtare të Malit të Zi dhe se ky vend mund të zhvillohet vetëm si shtet qytetar, i orientuar për t’u bërë anëtar i Bashkimit Evropian sa më shpejt që të jetë e mundur.

Abazoviq tha në një konferencë për media në Podgoricë se statusi i anëtarit në NATO dhe pavarësia e Malit të Zi janë çështje të padiskutueshme.

“Nga këto postulate nuk do të lëvizet asnjë milimetër. Kush nuk e do një shtet të tillë, nuk mund të jetë partner i koalicionit ‘E zeza në të bardhë’. Mali i Zi nuk do të bëhet kurrë Sparta Serbe, as krahinë e Shqipërisë së Madhe, as e Serbisë së Madhe, as e ndonjë shteti tjetër”, tha Abazoviq – i cili është shqiptar – dy ditë pas zgjedhjeve parlamentare në Mal të Zi.

Fronti Demokratik, një nga anëtarët e koalicionit opozitar “Për ardhmërinë e Malit të Zi”, që, sipas rezultateve paraprake, ka fituar shumicën e mandateve, e ka kundërshtuar fuqishëm anëtarësimin e Malit të Zi në NATO dhe ka thënë se do ta rishikojë këtë çështje kur të marrë pushtetin.

Opozita malazeze ka rënë dakord mbi parimet e qeverisë së re

I pyetur nga Shërbimi i Ballkanit i Radios Evropa e Lirë nëse marrëveshja e tri koalicioneve, përfshirë “Të zezën në të bardhë”, parasheh që të mos ketë diskutim për statusin në NATO, Abazoviq u përgjigj pozitivisht.

“Këto janë obligimet tona ndërkombëtare. Nuk mund të ndërtojmë një shtet serioz dhe të mos jemi seriozë në politikën ndërkombëtare. Kjo nuk do të ndodhë derisa të pyetet ky koalicion. Kjo çështje është më e theksuar në Mal të Zi sesa në bashkësinë ndërkombëtare”, tha Abazoviq, për të shtuar se nuk do të ketë ndryshime në kursin e politikës së jashtme, por vetëm përmirësime të segmenteve në politikën e jashtme.

Çfarë ndodh pas zgjedhjeve në Mal të Zi?

Duke komentuar deklaratat e kundërshtarëve të tij, se në koalicion me Frontin Demokratik, do të sjellë në pikëpyetje pavarësinë e Malit të Zi, Abazoviq tha:

“Do të doja të më shikonte në sy ai malazi që mendon se dikush prej këtyre njerëzve, në çfarëdo mënyre, do ta rrezikojë sovranitetin. Ne kemi luftuar për sovranitet, ne ua kemi kthyer qytetarëve sovranitetin”.(Evropa e Lire)

Filed Under: Opinion Tagged With: Abazovic, Mali i Zi, Sparta serbe

DOM ALEKSANDËR SIRDANI, PËRKUJTIM NË 72 VJETORIN E MASAKRËS SË KOPLIKUT

August 31, 2020 by dgreca

Shkruan: Sokol PAJA – DIELLI-

Regjimi komunist shqiptar ndaj klerit fetar dhe sidomos ndaj klerit katolik kreu krime çnjerëzore, të padëgjuara më parë në histori. Mbytja për së gjalli në gropën e banjos së Dom Aleksandër Sirdanin prej kriminelëve komunistë përbën një nga krimet më të shëmtuara të ndodhura përgjatë regjimit komunist në Shqipëri. Në kohën kur diktatura komuniste kishte mësyrë në veri për nënshtrimin e kundërshtarëve të regjimit, klerit, familjeve të mëdha dhe çdo individi që nuk pajtohej me regjimin monist, në qytetin e Koplikut në Malësinë e Madhe ndodh një terror mbi popullsinë civile dhe krim i shumëfishtë. Përgjatë muajit 28 korrikut -29 gushtit të vitit 1948, në kryeqëndrën e Malësisë u masakruan, u rrahën, u vranë dhe u torturuan 56 burra e gra , dhe u  vranë pa gjyq katër burra me emër dhe ndikim të veçantë në Malësi : Taro Keqi, Nikë Mark  Rexha, Dom Aleksander Sirdani  dhe Dom Pjetër Çuni. Kjo masakër e dhunshme u krye prej komunistëve në hetuesinë e Koplikut. Fatin më të keq e pësoi Dom Aleksandër Sirdani që i rrahur e torturuar për vdekje, u mbyt prej komunistëve në gropën septike, kur ende ishte gjallë. Dom Aleksander Sirdani është një ndër emrat më të spikatur të klerit katolik në vitet 30’. Prifti  Jezuit ishte poet, folklorist, etnograf e publicist. Pas studimeve në kolegjin Saverian vijon studimet në Austrí, në Insbruk. Meshën e parë i shuguruar si meshtar e zhvilloi më 24 prill 1916. Dom Aleksander Sirdani shërbeu si famullitar në Famullinë e Shkrelit në fshatrat si Reç, Shkrel, Bogë, Dedaj, Bzhetë dhe fshatrat përreth. Përveç misionit të tij fetar si çdo prift katolik, Dom Aleksander Sirdani u kujdes edhe për kulturën dhe trashëgiminë etnografike të popullsisë ku shërbente si prift duke shkruar për legjendat, mitet, përrallat, fjalët e urta, traditat deri tek bestytnitë e lashta që haseshin në fshatrat e Malësisë së Madhe. Vrasja e Dom Aleksander Sirdanit ishte e përllogaritur prej komunistëve. Erdhi pikërisht në një kohë kur regjimi diktatorial po likujdonte kokat kryesore të fesë në Shqipëri dhe kur po ndryshonte statutin fetar të Klerit Katolik, duke e shkëputur përgjithmonë nga Vatikani dhe duke e vendosur nën diktatin e regjimit komunist shqiptar. Pasi shkatërruan kuvendet fetare, mbyllën shtypshkronjat, shkollat fetare, konfiskuan qëndrat e botimeve mediatike dhe letrare, pasi arrestuan udhëheqësit kryesorë dhe strukturat drejtuese të fesë në Shqipëri, komunistët kaluan në ekzekutimin e priftërinjve nëpër fshatrat e largët në veri të Shqipërisë. Synimi i komunistëve ishte i qartë: zhdukje totale të institucioneve fetare dhe ideologjisë fetare. Dhuna, terrori, përndjekja dhe vrasjet e pamëshirshme ishin panorama që shoqëroi qeverisjen dhe qasjen e komunistëve shqiptarë ndaj kundërshtarëve. Me datë 26 korrik 1948 Dom Dom Aleksander Sirdani pasi çoi meshën e së dielës në famullinë e tij në Bogë ku kritikoi ashpër komunistët dhe raprezaljet e tyre sidomos në Veriun e Shqipërisë, një ditë më vonë arrestohet dhe dhunohet përgjatë gjithë rrugës nga Boga deri në Hetuesi në Koplik ku mbërriti i copëtuar prej dhunës shtazrake. Dëshmitari  i vdekjes së tij At Anton Luli ka dëshmuar se pasi komunistët e rrahën për vdekje duke e shpërfytyruar, në grahmat e fundit të jetës, kishte kërkuar ujë për të pirë, ndërkohë që komunistët në shenjë hakmarrje primitive e mbyten të gjallë në gropën septike të hetuesisë. Veprat kryesore letrare të Dom Aleksander Sirdanit ishin: “Shqyptari i vogël”, “Kallxime popullore”, “Fjalë ari”, “Legjenda e gjethes së purrinit”, “Frati i ri” etj. Dom Aleksander Sirdani në vitet 30 ishte një zë shumë i fuqishëm në shtypin fetar të kohës si Leka dhe Hylli i Dritës. Pas një procesi të gjatë kanonik, Dom Aleksandër Sirdani sëbashku me martirë të tjerë të fesë katolike në Shqipëri, u shpall i lum nga Vatikani më 5 nëntor 2016. Vrasja shtazarake e Dom Aleksander Sirdanit është një ngjarje e dhimbshme e tmerrit dhe ferrit që përjetoi mbi kurriz  kleri fetar në Shqipëri për gjysmë shekull. Komunistët bënë hakmarrjen dhe raprezaljen më të tmerrshme sidomos mbi klerin katolik pasi ishin Klerikë të shkolluar në universitetet më të mira në perëndim, ndërsa komunistët ishin injorantë përballë tyre, se ideologjia fetare nuk përputhej me ideologjinë komuniste, se komunistët ishin armiq të betuar të religjozëve të shuguruar. Vrasja e Dom Aleksander Sirdanit përbën një faqe turpi shtazarak ndaj një patrioti, kleriku, letrari e shqiptari të madh. 

Filed Under: Opinion Tagged With: dom Aleksander Sirdani, Masakra e Koplikut, Sokol Paja

ATJONI DHE “DIELLI”

August 29, 2020 by dgreca

–NË 25 VJETORIN E LINDJES…–

Atjoni shkëlqente prej poezisë. ….Dhe vetë është një poezi e magjishme–Adonis./

Gazeta “Dielli” ka botuar herë pas here për Atjon Zhitin, shkrime të tij dhe ç’kanë shkruar për atë, poezi, përkthime, vizatime të Atjonit, etj. 

Atjoni sot, në këtë 30 gusht, do mbushte 25 vjeç. Me këtë rast sapo doli në Prishtinë libri “Jam Atjoni”.

E shfletojmë, për të kujtuar se kush ishte ai. Ndërkaq na del që në krye ajo që tha dhe shkruajti për Atjonin, një nga poetët më të mëdhenj në botë, Adonis, që jeton në kryeqytetin francez, në Paris, kur u njoh me studentin shqiptar në Milano, në shtëpinë e poetit dhe mikut Sebastiano Grasso, president i PEN-Clubit Italian, ku Atjoni ishte anëtari më i ri, teksa studionte për Filozofi në Universitetin “Sacro Cuore”.

E shfletojmë librin dhe do të gjejmë diçka rrezellitëse, si ajo e Diellit”.

Ja CV e Atjonit:

– Në 30 gusht 1995 lindi në qytetin e Vlorës dhe u rrit mes poezisë, ngjyrave dhe muzikës në Romë, ku prindërit e tij, Eda dhe Visar Zhiti, punonin si diplomatë në Ambasadën e Shqipërisë në Itali.                           

– Kur ishte 3 vjeç e gjysmë, një vizatim i tij për “Nënë Terezen” u fut në një botim me shkrime të ilustruara, që i kushtohej Shenjtores tonë dhe kritikës pikërisht ai vizatim i tërhoqi vëmendjen, shkruajtën në gazetën “Osservatore Romano” të Vatikanit gazetari Gianpaolo Mattei dhe artikulli u botua dhe në Shqipëri e u ribotua dhe herë të tjera.

– Hapi një “ekspozitë fëminore” në Romë, në shtëpi, ku erdhën fëmijët e pallatit dhe e panë. i pëlqyen vizatimet dhe çokollatat që u dha mami i Atjonit. 

– Më pas hapi një tjetër ekspozitë në Vlorë, në kopshtin e shtëpisë së gjyshit, ku vizatimet e tij u varën pemëve dhe u ftuan kalamajtë e lagjes, ku pati dhe një koktejl me ëmbëlsira dhe coca-cola.

– Mësimet e para i nisi në Tiranë, në shkollën katolike “Ylber”, merrte pjesë dhe në teatër,   

– Arsimin 9 vjeçar e kreu në Romë në shkollën e muzikës “Giuseppe Sinopoli”, mësoi flautin dhe dha disa koncerte me orkestren e shkollës deri dhe në Auditoriumin e madh të Romës.

 – Nisi studimet në Liceun e njohur klasik të Romës “Giulio Cesare”, nga kanë dalë personalitete të mëdha të kulturës dhe politikës, ku krahas italishtes dhe anglishtes, që i mësoi mjaft mirë, studioi dhe greqishten e vjetër dhe latinishten.

– Merrej me sporte, me not, kanotazh, për të cilat ka dhe diploma, me tenis, shah dhe futboll si gjithë moshatarët e tij.

– Pas kthimit në atdhe, kryen gjimnazin “Ismail Qemali” në Tiranë dhe bën disa kurse kualifikimi për gjuhët spanjisht, frengjisht e gjermanisht.

– Zgjidhet që të jetë antar i jurisë së Festivalit Ndërkombëtra të Filmit për fëmijë e të rinj, “Giffoni”, merr pjesë në disa veprimtari në Salerno në Itali dhe në Tiranë, në Shqipëri  

– Në 2013 fiton një bursë për të vazhduar studimet për Filozofi, pasioni i tij, në Milano, në Itali..

– Ndërkohë është zgjedhur anëtar i Parlamentit Rinor Europian, EYP, duke përfaqësuar Shqipërinë në disa konferenca si në Spanjë, Letoni, etj. 

– Vazhdonte interesi i tij për antikitetin, historinë dhe artet, i vizitoi të gjitha kështjellat shqiptare, muzeumet në Tiranë e Korçë, Vlorë, Krujë, Shkodër, etj, po kështu dhe muzeumet më të rëndësishme në Romë e Vatikan, por dhe në qytete të tjera të Italisë, në Firence, Venecia, Milano, edhe në Europë, në Athinë, Paris, Vjenë, Bukuresht, Pragë, Lajpic, etj,  e deri në Chicago, SHBA.  

– Ishte njohur me shkrimtarë në Tiranë e Prishtinë, miq të babait të tij, me Kadarenë e Podrimjen e akademik Rexhep Ferrin, me poetin e burgjeve, “Panin Plak”, Pano Taçi, etj, por dhe me të huaj, takoi poetin nobelist Tomas Tranströmer, avanguardistin austriak Hermann Nitsch, në Itali kishte takuar poetët Mario Luzi dhe nobelistin Derek Walcott si dhe piktorin shqiptar Ibrahim Kodra, edhe pianistin me fame botërore, kinezin Lang Lang, etj.    

– Pranohet anëtar i PEN Clubit Italian, nis miqësinë dhe bashkëpunon me Presidentin e tij, poetin dhe gazetarin Sebastiano Grasso, prej tij njihet dhe me personalitete, poetë nga bota, Adonis, Jevtushenko, Paulo Coelho, piktorë, fotografë, etj, 

– Jep ndihmesën e tij në botime, përkthen për antologjinë “Lajmëtarët e Europës”, me autorë të vrarë nga regjimi diktatorial, për përmbledhjen me poezi të Adonis, i cili botohej për herë të parë në shqip.

– Piktura të tij merren dhe për ballina librash, të botuara në Shqipëri, Kosovë e Itali.

– Në vitin e dytë universitar boton artikujt e parë filozofike, që ai i quante traktate, nën kujdesin e gazetarit Alfred Lela, më pas do të vazhdonin të dalnin dhe në media të tjera në Shqipëri e Kosovë, të diasporës në Itali, Zvicër, Angli, SHBA.

– Në 20 dhjetor 2014, kur kishte ardhur në Tiranë për pushimet dimërore të Krishtlindjes dhe Vitin e Ri, ndërkaq po bënte përgatitjet për një Konferencë të Parlamentit Rinor Europian, e udhëhiqte ai me qëllim që “Europa të shikonte Europë dhe në Shqipëri”, befas ndërpritet gjithçka tragjikisht, një aksident rrugor, teksa nxitonin për te parë lindjen e diellit buzë detit. 

Jeta e tij mbetet një udhëtim drejt dritës.

………………………………………………………………………………………..

  – Në vitin 2015 del libri i parë me shkrime të Aton V. Zhitit, “Për atë që dua(m)”, me jehonë në lexues dhe në median e shkruar dhe elektronike kudo ku flitet shqip.

– Hapet ekspozita me piktura të tij “Një kuti me xiëllonja”, në Universitetin “Polis” në Tiranë, nën kujdesin e kritikut të njohur të artit, profesor Gëzim Qendro, veprimtari që e pasqyruan mediat dhe kanalet televizive në vend.
        – Në vitin 2016 revista letrare dhe kulturore “Poeteka”, nr. 39, del i gjithë i ilustruar me vizatime bardhë e zi të Atjonit.

– Në 2017 botohet Albumi “Opera Atjon”, në shqip dhe italisht me vizatimet dhe  pikturat e tij, të fëminisë dhe adoleshencës, përgatitur nga kritiku i artit dhe botuesi Gëzim Tafa, me pasthënie të tij dhe parathënie nga Prof. Gëzim Qendro, kritik i njohur arti. Mbas përurimit, Albumi ka patur shpërndarje të gjerë dhe është mirëpritur brenda dhe jashtë vendit. 

– Me pikturat e Atjonit dhe me citate nga traktatet e tij kanë dalë disa kalendarë vjetorë, botime të “Onufri”-t, përgatitur nga Enxhi Hudhri. 

– Koncert për Atjonin në Romë, “Jehonë dhe butësi, dialog mes tingujve dhe një ëngjëlli”, në violinë Anyla Kraja dhe në pianoforte Fausto Di Cesare, me recitime nga krijimtaria e Atjonit.

– Në 2018, krahas  përmbledhjes me tregime e vizatime “Valixhja e shqyer”, botohet në Itali përmbledhja me poezi e vizatime me ngjyra, “Dove é la vita”, me dy autorë, Visar Zhiti-shkrimtar dhe Atjon Zhiti-piktor. 

Ndërsa libri tjetër me poezi “Të rritesh nga dashuria” bëhet me tre autorë, krahas Visarit dhe Atjonit është dhe Eda Zhiti, që paraprin botimin me një ese.

Në librin “Si na erdhi ai, i ndaluari, po i Visar Zhitit, Atjoni është personazh kryesor së bashku me poetin rus Evgeni Jevtueshenko.   

– Në librin e letërsisë të shkollave 9-vjeçare, 2019-2020, si tekst mësimor është dhe një poezi e Atjonit me fotografinë e tij. 

– Edhe në librarinë “Friend’s Book House” në Tiranë, mes fotografive të eskspozuara me disa shkrimtarë të njohur të vendit, është dhe portreti i Atjonit.

– Libri dhe Albumi i Atjonit janë tashmë në bibliotekat e shkollave ku ai studioi, në Bibliotekën Kombëtare në Tiranë, në bibliotekën e njohur të Universitetit “Sacro Cuore” në Milano, etj, deri dhe në Bibliotekën e Kongresit Amerikan, në SHBA.

– Shkrimet e Atjonit ribotohen herë pas here në median shqip në Shqipëri dhe në botë, janë bërë të njohura dhe në përkthim në italisht, kurse së fundmi janë botuar në rumanisht në revistën “Albanica”, që del në Rumani, me drejtor Dr. Luan Topçiu, etj.

– Piktorë të njohur kanë vizatuar Atjonin e vogël si Ibrahim Kodra, Maks Velo, Nestor Jonuzi, Skender Kamberi, Sali Shijaku, etj, kanë realizuar ikona në dru e qeramikë me Atjonin-engjëll murgesha nga Kosova Maria Grazia Ukaj e ikonografi italian Roberto Roncaccia, performanca nga Motër Elena Lulashi, ndërsa shoku i Atjonit, Denis Kapo ka realizuar një murale të madhe në “Osteria di Via Pre” në Milano, buzë lumit “Naviglio”, ku Atjoni shkonte shpesh. 

– Piktori Gjergj Kola në Itali ka shumë vepra si skica, akuarele, kompozime në vaj, murale me personazh Atjonin,  një portret i të cilit ndodhet i ekspozuar pranë “Louvre Museum”, në Paris.  

– Në 2020 del në Prishtinë libri “Jam Atjoni”, botimet “Bogdani” me rastin e 25 vjetorit të lindjes, nën kujdesin e poetit, Prof. Dr. Jeton Kelmendi. 

– Janë të shumtë ata qe i kanë kushtuar poezi Atjonit, edhe poetë të huaj, ndërkaq të njohur, studentë, kritikë arti, por dhe politikanë, presdidentë në Shqipëri e Kosovë, me të cilët është takuar Atjoni, kanë shkruar konsiderata për të impresionante, 

*   *   *

– Festivali Ndërkombëtar i Filmit “Giffoni” jep çdo vit Çmimin “Atjon Zhiti” për antarin më të mirë të jurisë.

– Shoqata Ndërkombëtare e Shkrimtarëve “IWA BOGDANI” jep çmimin ndërkombëtar vjetor për poezi “Atjon V. Zhiti”, cili ka shkuar dhe në Argjentinë e në Japoni së fundmi..

– Në Tiranë, Bashkia e Kryeqytetit, ka emëruar dhe një rrugë me emrin “RRUGA E ATJONIT” ….

****

DO TA RREGULLOJMË BOTËN ME BUZËQESHJE

Kështu thoshte Atjoni. 

E dëshmon gjenerata e tij, shokët dhe dhe shoqet e shumta që e adhuronin kudo. 

Na e tregoi dhe studenti nga Kosova, në përurimin e librit “Për atë që dua(m)” të Atjonit në Universitetin Europian të  Tiranës, në Aula Magna, të mbushur si kurrë ndonjëherë, me të rinj, intelektualë, shkrimtarë, deputetë, ish të burgosur, të panjohur, vinin të tjerë, s’kishte më vende, rrinin dhe në këmbë, etj. 

Pasi folën emra të njohur për vlerat e librit, mesazhet që përcjell e befasitë, u ngrit në fund dhe një djalë nga salla, “Vij nga Prishtina, – tha, – posaçërisht për këtë takim, jam student në Zyrih, Ylli Haziri quhem.

Jam më shumë sesa shok i Atjonit, – vazhdoi ai – jam vëlla i tij. E kam njohur në mbledhjet e Parlamentit Rinor Europian, ai si shqiptar nga Shqipëria dhe unë si shqiptar nga Kosova. Kemi qenë bashkë në Riga e Barcelonë, në Paris e Pragë, në Beograd, Preshevë dhe Prishtinë, në shtëpitë e mia…kam mbresa të pashlyeshme. Atjoni ishte aq sa i mirë, po aq dhe dinjitoz, të  përqafonte fuqishëm dhe kishte mendime të fuqishme; i gjithi i çiltër dhe gjithë dashuri.

Atjoni kishte dy dashuri të  mëdha, – tregoi ndër të tjera ai, teksa dridhej mes emocionesh të  dukshme për shokun e tij, – dashuri për dashurinë, për vajzat si të thuash, dhe dashurinë për atdhe, ku brenda kishte dhe Kosovë. Dhe prekej shpejt…”.

Atjoni dinte të bashkonte. Në një nga takimet e Parlamentit Europian të të Rinjve, ai është mes shokëve shqiptarë dhe serbë, ku me njërën dorë po mban të shpalosur flamurin e Republikës së Kosovë dhe me tjetrën atë të Serbisë. Me çiltërsinë e tyre, ata 19 vjeçarë,  benë atë që politika e dy vendeve, por dhe ajo ndërkombëtare, nuk po e realizon dot. Pranuan tjetrin. Fotoja e këtij çasti është vërtet  emblematike…

 “Do ta rregullojmë botën me anë të buzëqeshjeve”, na thoshte Atjoni – e përfundoi fjalën e tij studenti nga Kosova… 

Buzëqeshja e Atjonit mbetet vepër arti, ajo të bënte për vete, që jo vetëm ta doje, por dhe ta besoje Atjonin menjëherë. Ishte ai që këmbëngulte ndër shokë se duhej të studionin, në universitet jashtë sa më shumë, në Europë e Amerikë e të ktheheshin patjetër, se “Atdheun do ta bëjmë ne”, besonte, “më të bukur dhe më të fortë.”

“Ne do ta sundojmë botën me buzëqeshje e punë të pareshtur” – u bë credo-ja e tij, që ia gjeneratës së tij si emblemë.

KOHA ME ATJONIN

Ashtu siç ka “Rruga e Atjonit” në Tiranë, ka dhe një “Kalendar të Atjonit”, i shpërndarë në shumë shtëpi në shumë vende, me nga një pikturë të tij dhe me nga një thënie, të nxjerrë nga libri i Atjonit, në shqip, në italisht dhe anglisht.

Ato kanë bukurinë dhe mençurinë e moshës:

1 Të bësh të kthehen gjërat në shërbim të lumturisë së njeriut.

2. Drejtësia është ai princip, ku çdokush bën vetëm ato gjëra që prej natyre e ligji është thirrur të bëjë.

3- Shkencat shkojnë para, sepse nuk gabojnë dy herë në të njëjtën mënyrë po ashtu si dhe njerëzimi Në shoqërinë tonë është dramatike se si të qenit zëvendësohet nga dukja.

4- Duhen patur si burim force e njëkohësisht “thembër Akili” vlerat e paqes e të kulturës.

5- Kërkimi është zhveshje

6- Të ndërgjegjësohemi e së bashku të bëjmë një kryengritje morale të vazhdimtë…

7- Dashuria ime është tek ju, sepse ju dua shumë, jam i menduar, se dua te jem te ju: zemër.

8- Dashuria për dije është e pa kohë dhe e tillë do të jetë. Nuk do pranoj çka nuk më pëlqen, por do të mundohem të njoh gjithçka, kohë nuk kam për paragjykime, tabu, etj.

9- Tirania luftohet me dije, gadishmëri ndaj vuajtjes, intelektualizëm dhe objektivizëm ndaj realitetit pa pasur frikë.

10- Kur padrejtësia e përgjithshme bëhet rrugë, rezistenca është detyrë.

11- Që konflikti të mos jetë torturë, por vuajtje intelektuale, mundësisht gëzim. Lumturia është detyrë, por të mos ndjehet si e tillë.

12- Jeta s’duhet mbivlerësuar duke menduar se është e gjatë dhe e përjetëshme, por njëkohësisht nuk duhet nënvlerësuar duke thenë se është e kotë dhe e shkurtër, jeta është një hua dhe ne duhet ta lajmë atë duke bërë mirë.

POEZIA DHE SI EPILOG NË “DIELLI”

Poetja nga Argjentina, Susana Roberts është fituesja e parë e Çmimit Ndërkombëtar në letërsi “Atjon Zhiti”, që e jep Shoqata Ndërkombëtare e Shkrimtarëve me qendrat në Prishtinë dhe Bruksel.

Po sjellim dy poezi të saj:

SUSANA ROBERTS

ÇAST SUBLIM

I dashur Atjon, ku je këtë të diel pasdite,

ndërsa dielli sapo del me fytyrën tënde?

Vallë je në rrugën e gjerë, 

             të projektuar nga ëndrrat e tua?

Me padurim po rrëmon në çantë 

              për të gjetur shkrimet e tua.

Janë ato, njohuritë gjerdan 

               që shoqërojnë hapat e tua?

Po ashtu penelatat e tua abstrakte,

Diçka që s’munda ta shoh, pa e lexuar,

veç di se të kanë bërë të derdhësh lot.

Fytyra jote është kthyer në vetë diellin

Dhe ti së largu e njohe vështrimin tim

mbi rrugën e pambarimtë.

Më buzëqeshe dhe unë nuk munda 

                                   të mos shoh 

                                   dhe të mos e lexoj

ato që t’i zgjedh midis letrave të tua.

Qe veç një çast tek qëndroja në këmbë 

                                            në trotuarin

që thërriste dritën e rrugës tënde.

Me një lule të bardhë e të vogël në duar,

qëndrove e më the ta çoja 

                në një vend të rëndësishëm

                                      në fund të rrugës.

Në realitetin tim të largët vrava mendjen 

se për çfarë e kishe fjalën:

Për lirinë?… Për dritën?… Për paqen?…

(Përktheu nga origjinali Bajram Karabolli)

KALENDARI, PËR ATJON ZHITIN

Përtej farit të largët dhe dimrit të ftohtë,

Këtu në tokën time jugore

Me ngjyrat e gushtit mbërrijnë në zemrën time

fjalët e tua, një prekje vallëzimi murgëror

dritë e kulluar e fushave të Tiranës.

Drejt këtij bregu afrohen,

shndritin dëlirësi ndjenjat e vërteta 

                                                  që ke shkruar.

Prapa, fshihet terri i këtyre kohëve covid-i,

jeta turbullohet, 

                flatrat e tua të ëmbla dhe mbrojtëse,

besim në kalendar janë, Atjon.

Fjalë të përjetshme do të jenë 

                             dhe vitet do t’i përshkojnë,

pa paranteza e pa synime.

Fjalët e gushtit një zgjim po vallëzojnë 

atë çka jemi dhe atë çka dëshirojmë të jemi

për të rrokur misionin tonë

si shpirtra dhembshurie hyjnorë 

                                      besimi dhe dashurie.

(Përktheu nga origjinali Erion Karabolli)

DISA NGA THËNIET PËR ATJONIN:

Kjo fytyrë e bukur engjëllore… ajo krijesë e mrekullueshme pra, ishte bërë për qiellin, jo për këtë botë…

Helena dhe Ismail Kadare 

Shkrimtarë, Tianë-Paris.  

Një lojë tensionesh dhe harmonish kromatike befasuese të krijuara me kokëshkrepjen dhe guximin tipik për temperamentet krijues. Këto tablo dhe vizatime të arrira janë dëshmitare të heshtura të energjisë, lirisë dhe dëshirës së natyrshme fëminore për të komunikuar.

Gëzim Qendro

Studiues, kritik arti, Tiranë

Kapja e universit në të gjitha dimensionet. Kjo është fabula e pikturës së tij. I mbërthyer nga ky detaj artistik… ajo tingëllon përtej moshës dhe me tendenca të dukshme ndaj artit modern, abstraksionit apo minimalizmit… Për të fluturuar drejt së pamundurës, përjetësisë…

Gëzim Tafa 

botues, kritik arti, Tiranë

      Bota është më e varfër pa Atjonin… Një engjëll i bukur që na fali gjithmonë dashuri, ngrohtësi e miqës… 

                Luan Topçiu 

  kritik arti, studiues,  Bukuresht, Rumani–

     …libri të Atjonit – testamenti i Tij për Shqipërinë, një testament që do t’u drejtohet bashkëmoshatarëve të Tij më fatlume. Ai do të jetë si Ungjilli për ta…

            Eugjen Merlika–Studiues, Itali–

          ***

TË HUAJT PËR ATJONIN

Nuk kam takuar një të ri kaq të mirë, kaq fisnik dhe kaq të dashur në Shqipëri sa Atjoni…                         

      Robert Elsie 

albanalog kanadez, 

Berlin, Gjermani

Atjoni është djali që çdo prind do të donte ta kishte të tijin…

        Sebastiano Grasso

Poet, President i PEN Clubit, Itali

Atjoni i vogël e ka kuptuar dhe vizatimi i tij është një “strategji politike” e madhe, shumë më serioze dhe konkrete se ato të udhëhequra me forcën e armëve.

Giampaolo Mattei–Gazetar, Romë, Italian–

– Në shkrimet e Atjonit ka filozofi,  jo si diçka abstrakte, por të lidhur me politikën, jo në kuptimin e politikës sot, por si te grekërit e lashtë, pjesë e jetës, ndërkaq të lidhura aktualitetin…                                                                                  

       Mauro Geraci – Antropolog, studiues i letërsisë shqipe, Romë Itali.

Është tronditese, një mrekulli në ngjyra… Një fëmijë që mbledh kështu një civilizim 4000 vjeçar dhe arrin të njëjtën sintezë.Atjoni ka ndjerë shpirtin universal, shpirtin e Zotit, me rëndësi humane.                                                   

    Padre Marko I. Rupnik–Profesor Teolog, artist, Universiteti Gregorian. Romë.

…një xhevahir krijimtarie… Libri i Atjonit do të vendoset në sektorin e artit në bibliotekën e dikasterit e do të mbetet si dëshmi e një figure që bëri shumë për kulturën në një hark të shkurtër kohe, që na dha shenjën e gjenialitetit të tij.

                  Kardinal Gianranco Ravasi

              Biblist, kritik arti.

                  Ministër i Kulturës Vatikan 

 …Atjoni shkëlqente prej poezisë. Dhe vetë është një poezi e magjishme.

           Adonis – Poet, Paris, Francë

Përgatiti “Dielli”, mbështetur në botimet e fundit…

C:\Users\User\Downloads\jam atijoni (2).jpg

Ballina e librit “Jam Atjoni”

Dhe disa skica nga Atjoni:

C:\Users\User\Desktop\Bardh-e-zi\New Scan-20150520182758-00032.tif
C:\Users\User\Desktop\Bardh-e-zi\New Scan-20150520181806-00017.tif

Bashkudhëtarë dhe kryqëzimi i hijeve                           “Syri në fletoren time”

IMG_2857
2016-06-14 17.15.55

“Bashkim duarsh”                                                           “Vorbull e re”

C:\Users\User\Desktop\A.V.E\1- VALIXHJA teksti e pikturat\2 per Ilustrimet e valixhes\14 mantelet.tif

                  “Hijet me ses yjeve”

Filed Under: Opinion Tagged With: 25 Vjetori, ATJONI DHE “DIELLI”, Lindja

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 312
  • 313
  • 314
  • 315
  • 316
  • …
  • 859
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • SHBA, Ligji për Autorizimin e Mbrojtjes Kombëtare (NDAA) dhe Aleancat në Ballkanin Perëndimor
  • Shqipëria, Kosova dhe Boshti Shqiptar si Gurthemeli i NATO-s dhe i Strategjisë Amerikane
  • MORGENAVISEN (1931) / RRËFIMI I PIKTORIT HUNGAREZ MÁRTON HOSSZÚ : “GJASHTË JAVË NË OBORRIN MBRETËROR TË SHQIPËRISË PËR TË REALIZUAR PORTRETIN E MBRETIT ZOG I…”
  • “Histori e vajzës rebele”
  • Festat e fundvitit u mbyllën me këngë e valle shqiptare nga Shkollat Shqipe “Alba Life” Ambasador i Kombit, New York
  • Pjeter Logoreci: “Jeta dhe vepra e Aleksandër Moisiut asht nji shëmbëlltyrë pune, kulture, vullneti e karakteri”
  • “Metamorfoza”
  • Trifon Xhagjika (20 prill 1932 – 23 dhjetor 1963)
  • POETIKA E MUNGESËS DHE KUJTESËS APO ËNDRRA SI METAFORË E IDENTITETIT LIRIK
  • Umberto Eco për librin si nevojë, jo si konsum, për bibliotekën si kabinet i mjekësisë së shpirtit
  • QERIM VRIONI DHE FOTOGRAFËT QË SHKRUAN HISTORINË
  • Çamëria, kur e vërteta kërkon shkrim, përgjegjës dhe afat!
  • Dhurata, buzëqeshje dhe urime në shkollën shqipe “Skenderbej”
  • ROLI I PRESIDENTES OSMANI NË RIKTHIMIN E BESIMIT DHE BASHKËPUNIMIT TË KOSOVËS ME SHBA-NË DHE BE-NË
  • WHEN KOSOVA WORKS, AMERICA SPEAKS

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT