Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

RAMUSH HARADINAJ, PA “100 DITËSHIN E RUZVELTIT”

by

Nga Ramiz LUSHAJ/
1.
Lideri qytetar i politikës së sotme panshqiptare e ballkanike, Ramush Haradinaj, ky Hero i Kosovës, legjendë e gjallë e Kombit, është gjeneral i luftës së UÇK, po i tillë u tregua edhe në Hagë, e kit’ gradë e ka edhe në politikën e Kosovës, prej kryeherit, prej nga fill vitet ’90 deri në shekullin e ri, XXI, sidomos në detyrën mandat pambaruar të kryeministrit të Kosovës, në drejtimin e AAK-së e në Elektoriadën e 8 Qershorit 2014.
Kur ishte kryeministër me mandat të papërfunduar, kur shkoi në Hagë herën e parë dhe të dytë, kur u kthye në Kosovë, i ka si medalje gjithato vlerësime ndërkombëtare si nga ish ministra të jashtëm të Shteteve të Bashkuara të Amerikës, Madlen Ollbrajt, i Mbretërisë së Bashkuar të Britanisë së Madhe, Robin Kuk etj. Disa herë edhe ish senatori e tani Zëvendës President i ShBA, Joe Biden ka mbajt qëndrime të drejta për mirë ndaj Ramush Haradinaj, edhe kur u thirr në Hagë qyshse herën e parë, edhe kur u lirua i pafajshëm në bankën e nga dyert e saj.
Ai është një politikan i formatit të madh (ndër)kombëtar. Dhjetra qytete në Kosovë, Maqedoni, Shqipëri, etj. e kanë shpallë “Qytetar Nderi” të tyre si Kruja e Skënderbeut, Gjirokastra e Argjirosë, Vlora e Ismail Qemalit, Tropoja e Sali Berishës, etj. Një grup kryengritësish revolucionarë i “Aleanca Forca Demokratike” në Uganda të Afrikës në shkurt 2009 e ka lyp “gjeneralin e politikës” Ramush Haradinaj që të jetë ndërmjetës në bisedime ndërmjet tyre e Qeverisë Ugandase në Kampala.
Ish kryeministri i Kosovës, Ramush Haradinaj, i deçanas, kryetar i partisë Aleanca për Ardhmërinë e Kosovës dhe qytetar i lagjes “Arbëria” në Prishtinë, është nga ato personalitete kombëtare, nga ata burrështetas shqiptar, që qëndron në vargni e lartësi nga germa A tek ZH e Lirisë dhe Pavarësisë të Kosovës.

2.
Lideri historik e biblik Ramush Haradinaj ka një mision të pambaruar.
Vetëm 96 ditë ndejti kryeministër i Kosovës.
Nuk e plotësoi as 100-ditëshin e parë të qeverisjes, “100 ditëshin Ruzveltian” të përcaktuar sipas presidentit amerikan Franklin D. Ruzvletit (Ruzvelti i LDB).
Nuk ia mbrrini me e ba bilancin e mirë të punëve të tij si kryeministër.
Nuk pati kohë e mundësi të na e baj publike ai vetë, sepse shkoi vullnetarisht në Hagë, në një mision tjetër për Kosovën e Kombin.
I vetmi kryeministër në botë që e ka krye një akt të tillë, që në kushte të tilla (ndër)kombëtare mbeti pa e përmbushur “100 Ditëshin Ruzveltian”.

3.
Ramush Haradinaj në 8 vite emigrant kryesisht në Zvicër kontribuoi në (i)legalitet me sakrifica në përgaditjet për Luftën e Kosovës, të Maqedonisë e të Preshevës, sëbashku me Ali Ahmetin, Hashim Thaçin, e gjithata të tjerë të diasporës shqiptare.
Ramush Haradinaj ishte nga ata strategë ushtarak që kur drejtonte e luftonte me UÇK-në në Rrafshin e Dukagjinit, në kohë “Betejën e Koshares”- në këtë “Termopile Shqiptare”, i kontribuoi thyerjes më 9 prill 1999, pas një gjysëm shekulli, të kufinit shqiptaro-shqiptar në mes Shqipërisë e Kosovës.
Ramush Haradinaj me 8 vite qëndrestari e apologji në Gjykatën Ndërkombëtare në Hagë, pas dy burgosjeve e gjyqeve të gjata, me lirinë e pafajësinë e tij, u kthye në një tjetër faktor (ndër)kombëtar të çertifikimit të luftës të UÇK-së në Kosovë.
Ramush Haradinaj ka plot një çerek shekulli veprimtari kombëtare politike kontributore meritore në Zvicër e Hagë, në Deçan e Prishtinë, në çdo vis të Kosovës, si edhe në gjithato vise të trojeve etnike shqiptare në Ballkan, në disa diaspora shqiptare në botë, saqë është kthye në një “De Gol Shqiptar”.
Kosova, kombëtarët e saj, politika e saj, ia ka borxh moral, politik, kombëtar Ramush Haradinajt rivazhdimin e mandatit të tij qeverisës si kryeministër i Kosovës, pasi është një nga emblemat kombëtare, politike, ushtarake e shoqërore të Kosovës që në rrugëtimin e tij bashkëkohor burimon energji e vitalitet, prodhon ide, udhëheq veprime, ka plot vizione për të shkrue Alfabetin e tij politik të ndërtimit e zhvillimit të Kosovës së pas Pavarësisë.

Gjakovë, 2 qershor 2014

“Të gjallë dhe të vdekur”

by

Shenime kritike per romanin e Nasi Leres/
Nga Gezim Halilaj/
Kohët e fundit më ra në dorë përmes një mikut tim që ishte në Tiranë romani i fundit i Nasi Lerës “Të gjallë e të vdekur”, botuar nga Shtëpia Botuese “Dudaj” në fund të vitit 2013. E lexova me një frymë dhe më lindi dëshira të shkruaj diçka për të. Nuk pretendoj të shkruaj një kritikë të mirëfilltë, sepse unë kam 17 vjet që jetoj në Nju Jork dhe nuk kam pasur mundësi ta ndjek krijimtarinë e N. Lerës pas vendosjes së demokracisë në Shqipëri (ndonëse vetëm emigrantët mund ta kuptojnë tamam luftën e vështirë për mbijetesë në një vend të huaj). Tani kam nja një vit që kam dalë në pension, ndaj kam kohë të lirë të mjaftueshme për të shkruar diçka për letërsinë. Siç mora vesh nga informacioni i dhënë në kopertinën e librit nga poeti Rudolf Marku, ky qenka romani i tij i dhjetë, dhe do të duhej ta vleresoja në raport me romanet e tjerë të tij , si dhe në raport me romanet e tjera të shkrimtarëve bashkëkohore shqiptarë.
Sidoqoftë, rreth 40 vjet më parë, kur isha redaktor në Shtëpinë Botuese “Naim Frashëri” unë i kam redaktuar Nasit dy vëllime me tregime, “Era e pishave” dhe “Nisemi, djema”, dhe e njoh mirë qysh atëherë talentin e tij si tregimtar, sidomos stilin e tij lirik, me kadenca poetike. I kam lexuar edhe vëllimet e tij të mëvonshme “Ditë nga ky shekull” dhe “Sytë e dashurisë”. Tipari kryesor i krijimeve të tij është konflikti psikologjik midis njeriut të mirë dhe atij të lig, midis së mirës e së keqes, dhe ndjenja e trishtimit që virtyti mezi fiton mbi vesin, bile nganjeherë edhe dështon. Megjithate, në to nuk mbizotëron pesimizmi, por optimizmi se njerezit dhe marredhëniet shoqërore, ndonëse mengadalë, synojnë të bëhen më të mira dhe më humane.
Këto tipare të krijimtarisë së Nasi Lerës vihen re edhe në romanin e tij të fundit. Këtu autori trajton temën e dashurisë për atdheun në kushtet kur në Shqipëri po ndërtohen me shumë vështirësi marrëdhenie të reja shoqërore pas përmbysjes së komunizmit. Nëpërmjet marrëdhënieve emocionuese të Aranit Gusmarit me nipin të tij të vogël Tedin dhe nëpërmjet tërë fabulës së romanit autori ka arritur me sukses të zbërthejë që dashuria për atdheun shprehet përmes dashurisë për familjen, për të afërmit e bile edhe për të njohurit e rastit; ajo shprehet në mallin për vendet me të cilat lidhen kujtimë të paharruara nga jeta e rinisë dhe në respektin për varret e të parëve. “Kujtesa fillon nga varret”, mediton Aranit Gusmari në një vend në pjesën e tretë të romanit, duke nënkuptuar ruajtjen e tyre nga të gjallët. Këto ndjenja që Aranit Gusmari përpiqet me durim e dashuri t’i ushqejë në shpirtin ende fëminor të Tedit duken si jo realiste, si romantike në një ambient shoqëror të ashpër që është i mbushur me ngjarje tragjike, siç është vrasja e Siborës së re e të bukur nga burri i saj emigrant për shkak të tradhëtisë bashkëshortore apo përdhosja e varreve dhe çvarrimi i eshtrave të banorëve autoktone të fshatit K. nga njerëz të paguar nga qarqe shoviniste greke për t’i paraqitur si eshtra të ushtarëve të vrarë grekë gjatë Luftës Italo-Greke e për të realizuar qëllime të mbrapshta politike.
E shoh të nevojshme të nënvizoj këtu se, në funksion të idesë kryesore, autori shtjellon përmes ca episodesh shumë realiste dy probleme kryesore të shoqërisë së sotme shqiptare: plagën e emigracionit masiv dhe marrëdheniet e fqinjësisë me grekët.
Emigracioni, sugjeron autori, po i rrënon qytetet e periferisë e sidomos fshatrat e thella. Janë shumë të trishtueshme tablotë e fshatrave të braktisur, ku rrojnë vetëm ca pleq me një këmbë në varr, që mbahen aty me shpirt ndër dhëmbë. Sa mallëngjyes është episodi me fshatarin Ndreko, që rri në majë të çatisë me orë të tëra dhe pret me durim me dylbi në sy që të kthehen dy pëllumbat, që do t’i sjellin lajm nga i biri nëse mbërriti mirë në Selanik. E vetmja shpresë e këtyre pleqve të paepur për të mos u shkulur nga vendlindja është mbajtja dhe kujdesi për nipërit dhe mbesat e vegjël, që trashëgojnë nga fëmijët e rritur që punojnë në emigracion për të nxjerrë bukën e gojës për vete dhe për pleqtë e mbetur në fshat. Copëtimi i familjes dhe konfliktet tragjike eventuale, si ai që përmendëm më parë për Siborën e pandershme, janë rrjedhime logjike e të paevitueshme të emigracionit. Gjithashtu, me keqardhje përshkruhet prishja e karakterit të njerëzve të thjeshtë, si varrmihësit, që nuk çajnë kokë për moral e patriotizëm, po duan si të përfitojnë sa më shumë nga jeta e shthurur ekonomike e sociale. Meqë e kemi fjalën këtu, do të desha t’i sugjeroja autorit që episodet që përshkruhen në kapitujt 19 dhe 20 me prostitutat në motelin anës pyllit nuk lidhen organikisht me fabulën e romanit. Ata ndërthuren me fabulën vetëm në mënyrë fare tangeciale dhe ndjehen të tepërt.
Sa për marrëdheniet me grekët, në roman përshkruhen ca episode shumë realiste të ndihmës dhe trajtimit tepër human që u kane bërë fshatarët e varfër shqiptarë ushtarëve grekë të vrarë apo plagosur gjatë Luftës Italo-Greke. Ideja që rrjedh natyrshëm nga ato episode është se populli shqiptar është një popull paqësor e human dhe nuk e meriton qëndrimin racist, të përbuzur e poshtërues të opinionit grek të ushqyer me paragjykime e gënjeshtra nga qarqe politike shoviniste.
Autori i ka skalitur bukur, me detaje të gjalla figurat e personazheve kryesore, si Aranit Gusmari dhe Tedi, ndonëse, për mendimin tim, figurën e Tedit mund ta kishte plotesuar më mirë me fakte konkrete pse po rritej jetim nga gjyshërit, nga se kishte vdekur i ati dhe ç’kishte ndodhur me të ëmën. Personazhe të tjerë që të mbeten në mendje jane edhe Simoni, bashkëmoshatari i porsanjohur i Tedit, djalë kureshtar e i shkathët, Skuthi, organizatori intrigant e cinik i çvarrimeve, dhe Llikoja, inxhinieri i pyjeve, që rrëfen me aq kolorit histori interesante të kohës dhe që ritregon me realizëm të thellë episode nga Lufta Italo-Greke, sidoqë nganjeherë më duket se autorit i shpëton të ruajë konseguencen e ritregimit me tregimin në vetën e parë, sikur Llikoja të ketë qenë dëshmitar okular i ngjarjeve të luftës.
Siç e përmenda edhe në fillim të këtij shkrimi, trishtimi për njerëzit e ligj dhe për gjërat e këqija të jetës shqiptare të kohës përshkon tërë romanin e ri të Nasi Lerës. Por ky trishtim nuk është fatalist, dëshpërues. Krahas tij ndjehet shpresa dhe besimi se njerëz si Aranit Gusmari po punojnë çdo ditë që ta mbajnë gjallë dashurinë për atdhenë te brezi më i ri dhe se ky vend i vuajtur nuk do të humbasë, po do të përparojë e do të mbetet vital.

Gezim Halilaj
Kuins, Nju Jork

Gabuat rëndë, z. Kryeministër!

by

Nuk duhej t’a kishe ftuar kurr se si Kryepeshkopin serb Irinej në Tiranë – Ftesa e juaj edhe për Kryepeshkopin serb Irinejt në Tiranë, nuk është gjë tjetër përveçse, edhe një “nënshtrim dhe mosrespektim i vetvetes”/
Nga Beqir SINA/
BENSONHURST BROOKLYN NY : Asnjëher, në jetën time, nga vet edukata familjare, nuk kam qenë duke urryer ose kundër feve të tjera. Bile i kam dashur dhe respektuar, njësojë si fenë time, edhe ato të krishtera. Edhe, tani këtu në botën e lirë, edhe fetë e tjera. Sa për shembull mund të them edhe kur u zhvillua protesta kundër Fortlumturisë së Tij Ansatasios Janullatosit, në New York, unë isha për shumë arsye kundra mbajtjes së saj – Andaj nuk u pajtova me kokofoninë e disa komenteve profane, që u shkruan duke sulmuar Fortlumturinë e Tij Ansatasios Janullatosit.
Duke i quajtur disa sulme(kuptohet se jo të gjitha – dhe të gjithë ata që shkruan komente) si në kohën e aksioneve për prishjen e kishave dhe xhamive në Shqipëri, në kohën e komunizmit. Pikërishtë, kur vjen fjala për ata që po shkruanin për Kishën e Autoqefale Shqiptare, dhe për fenë – tani, rezultonte se pjesa m?7 e madhe e tyre(pra jo të gjithë se kishte nga ata që u dhimbset feja e nderojnë dhe e respektojnë fenë, por ashtu mendonin) ishin po ata që u vunë krye të rinisë revulocionare, së asaj kohe, Atyre të rinjëve që i vunë kazmën fesë dhe bënin thirrje “ta shkullim nga rrënjët fenë”, qeshnin e talleshin me priftërinjët e hoxhallarët, kur i nxorrën në rrugë.
E bëra këtë hyrje, duke iu referuar rastit më të fundit – që ka lidhje me fenë tonë si shqiptarë, bashkëjetesën fetare, pra që nuk reagojmë dhe nuk sulmojmë si fetar pavarësisht se kujt feje i përkasim. Por ajo që më bënë të reagojë, dhe, që më ka indinjuar dhe shkatuar një dhimbje të madhe, është që Kryeministri i Shqipërisë, megjithë kundërshtinë dhe thirrjet e mëparshme, për të mos ftuar në Tiranë, Kryepeshkopin serb Irinej e ftoi në dje në Ceremonin e shenjtërimit të Katedrales ”Ngjallja e Krishtit” në Tiranë.
Dhe, më qesharakja ose edhe një tallje tjetër me ndjenjat e shqiptarëve tani, simbas mendimit tim, janë zëdhënsia tij Top Chanell (e Sokol Ballës) me në krye TemA-n ( e Mero Bazes) kur për të mbuluar si i themi ne shqiptarët “Diellin me shoshë” sthonë se :”Rama e sulmoi ashpër serbin Irinej: duke i thënë atij (mbas krahëve) “Abuzove me mikpritjen tonë (dhe bojkoton darkën e Kishës Ortodokse)”
Mirëpo, do të kisha besuar të gjitha pra edhe djallit – po qe se nuk do të ishte Kryeministri i Shqipërisë, ai që e ftoi dhe nuk e dinte se kush është Kryepeshkopi serb Irinej dhe kurioziteti më shtynë të dijë” se çfarë priste dhe pret Edi Rama nga Irinej …..?”
Zoti Kryeministër ! Ftesa e juaj edhe për Kryepeshkopin serb Irinejt në Tiranë, nuk është gjë tjetër përveçse, edhe një “nënshtrim dhe mosrespektim i shqiptarëve”
Ngaqë, Ceremonia e shenjtërimit të Katedrales ”Ngjallja e Krishtit” në Tiranë dhe prania e kryepeshkopit serb Irinej në këtë eveniment gjestet e shëmtuara që pamë në ekran – ngritja e simbolit serb të tre-gishtave dhe flamurit serb në mes të Tiranës, sjellë më shumë iiritim, pakënaqësira, mbasi ajo tano do të hapi plagët e dhimbjes dhe ngacmoi rëndë zemrat e gjithë popullit shqiptarë, si në Kosovë, apo edhe viset shqiptare deri në diasporë.
Si Kryeministri i Shqipërisë, Zoti Rama ju duhet ta dini më parë se kjo vizitë nuk kishte të bënte aspak fare as me liri të besimit, as me dialog ndërfetar e as me ndonjë liberalizëm tjetër, tolerancën ose bashkëjetesën tonë fetare e cila është shembull në të gjithë botën si ka thënë edhe vetë Shëjteria e Tij Papa Gjon Pali i II-të .
Mbasi si unë dhe shumica e popullit shqiptar, kudo që janë, në Shqipëri, Kosovë, viset shqiptare dhe disaporë, nuk kemi qenë dhe nuk jemi që të mos jemi bashkë në festa e ceremoni të tilla fetare, Por, kur vjen fjala tek një priftë si Irinej – që është i deklaruar si anti shqiptari më i madh dhe njeriu që ka “predikuar krimin dhe si i mbuluar me petkun e fesë ka bekuar krimet serbe” në Kosovë, jo vetëm gjatë luftës, por dhe mbas saj – “Duke e quajtur Kosovën si Betlehemin e Serbisë dhe se Kosova është djepi i Serbisë”.
Kjo nuk është diçka e re dhe që po e them unë dhe nuk e di apo i ra në sy Kryeministrit të Shqipërisë dhe këshilltarve të tij – kur nisën ftesat – që të mos i “nënshtroshin dhe mosrespektonin të gjithë shqiptarët”. Kë priste Kryeministri Rama, që t’a ndalonte dhe mos t’a ftonte Kryepeshkopin serb Irenej – madje edhe t’a promovonte dhe të bëntë atë intervistë “poshtëruese” në Top Chanell mu në mes të Tiranës. Protestat!
A është kjo RILINDJA sot? e premetuar nga Edi Rama dhe ato 1 milion votat që Kryeministri i Shqipërisë i permend shpesh…..! në Paralment. Zoti Kryeministër! këtu gabove rëndë; “Irinej – nuk duhej të ftohej! në këtë ceremoni në Tiranë, mbasi ajo nuk asnjë lidhje me shenjtërimin e katedrales “Ngjallja e Krishtit”, e cila është një vlerë historike, në jetën shpirtërore të kombit tonë.
Së fundi më duhet të them se jam kundër viizitës së Kryepeshkopit serb Irinej në Tiranë, këtij anti shqiptari të përbetuar, që nuk duhej të ftohej kurrësesi në Tiranë.
Ultranacionalisti Irinej, i ka duart e tij dhe shpirtin e të lyer me gjak shqiptarësh, dhe kurrsesi nuk duhej të ishte ftuar, dhe jo më pastaj të i jepej rëndësi në Top Chanell me deklaratat e tij, që vollën helmë duke e shndërruar këtë ngjarje të madherueshëm hyjnore, në një ftesë dhe “mikëpritje” të turpshëme kombëtare.
Dhe besojë se edhe të gjithë besimtarët ortodoksë shqiptarë, që do të pajtohen me reagimin tim se ftesa për Kryepeshkopin serb Irinej në Tiranë – ishte një gabim i rëndë i Kryeministrit shqiptarë, Edi Rama, pavarësishtë, se tani është bërë “pishman” . Po qe se i besojmë zëdhënsve të tij – dhe TemA-s e Top Chanell se “Rama e sulmoi ashpër serbin Irinej: duke i thënë ati “Abuzove me mikpritjen tonë (dhe bojkotoj darkën e Kishës Ortodokse). Por si do qoftë dua të tehm vetëm se “Gabove – gabove që ftove Kryepeshkopin serb Irinej në Tiranë – është tepër vonë zoti Kryeministër i Shqipërisë!”

At Nikolla Marku: Mesha e djeshme, njollë turpi

by

Tirane- Vizita e kryepeshkopit serb në Tiranë Irenej ka lënë pas një shije të keqe, për shkak të deklaratave të tij për Kosovën.
Kryeministri Rama ka reaguar i pari duke bojkotuar drekën e organizuar pas shenjtërimit të Kishës Ortodokse “Ngjallja e Krishtit”.
Por pakënaqësitë kreu i qeverisë i ka shprehur edhe sy ndër sy gjatë një takimi që ka patur me Kryepeshkiopin në zyrën e tij, bëjnë të ditur burime të Ora News.
Mësohet se Rama e ka konsideruar totalisht të pavend deklaratën e Irenjejt se Kosova është Serbi, duke nënvizuar se nuk kanë asnjë vlerë për të shprehur qendrime të tilla në një kohë kur Kosova është e pavarur.
Mësohet se Rama ka nënvizuar se feja është një formë bashkimi dhe se deklarata e kryepeshkopit serb ka cënuar kontekstin e harmonisë fetare në Shqipëri.
Sipas Ramës, me këtë qendrim, Irenej hapi një debat që nuk ka vlerë. Por nuk dihet se cili ka qenë reagimi i Irinjet pas këtij qendrimi të shprehur nga kreu i qeverisë shqiptare.

“Kosova është Serbi”, Rama- Irenejt: Na cënove. Bojkoton drekën e Kishës Ortodokse

by

Tirane- Vizita e kryepeshkopit serb në Tiranë Irenej ka lënë pas një shije të keqe, për shkak të deklaratave të tij për Kosovën.
Kryeministri Rama ka reaguar i pari duke bojkotuar drekën e organizuar pas shenjtërimit të Kishës Ortodokse “Ngjallja e Krishtit”.
Por pakënaqësitë kreu i qeverisë i ka shprehur edhe sy ndër sy gjatë një takimi që ka patur me Kryepeshkiopin në zyrën e tij, bëjnë të ditur burime të Ora News.
Mësohet se Rama e ka konsideruar totalisht të pavend deklaratën e Irenjejt se Kosova është Serbi, duke nënvizuar se nuk kanë asnjë vlerë për të shprehur qendrime të tilla në një kohë kur Kosova është e pavarur.
Mësohet se Rama ka nënvizuar se feja është një formë bashkimi dhe se deklarata e kryepeshkopit serb ka cënuar kontekstin e harmonisë fetare në Shqipëri.
Sipas Ramës, me këtë qendrim, Irenej hapi një debat që nuk ka vlerë. Por nuk dihet se cili ka qenë reagimi i Irinjet pas këtij qendrimi të shprehur nga kreu i qeverisë shqiptare.(TV ORA NEWS)