“NDËRTO FOLENË SE SORRAT VIJNË VETË!? ”

March 21, 2013 by dgreca

Opinion Nga Fadil LUSHI/

Disa ditë më parë një miku im, përndryshe frekuentues i rregullt i “bastoreve”, duke qenë i zhgënjyer nga rezultati i ndeshjes së futbollit mes Bajernit dhe Arsenalit 0-2…, më parashtroi këtë pyetje nga fusha e sportit: pa më thuaj ç’kuptim ka nocioni “auto-gol”?! Meqenëse ky miku im është “kumarxhi”, fillimisht më duhej t’i them se ndeshja e lartpërmendur qind për qind ishte e kurdisur (a e trukuar, siç i thonë me këtë zhargonin e e sotëm të sportit). Më pastaj u mundova t’ia shpjegoj nocionin në fjalë. Ai si duket nuk e “kuptoi” interpretimin tim të parë. Provova t’i jap edhe sqarime plotësuese duke iu referuar Fjalorit të gjuhës shqipe, ku, pos të tjerash, për autogol thuhet: “gol që bën një lojtar në portën e skuadrës së vet”. Mikut tim “bixhozçi” edhe ky shpjegim nuk i hyri në kokë. Në fund thash se ky ka nevojë për një shpjegim me atë fjalorin e “rrugaçërisë” dhe, pa një pa dy, ia thash troç: “auto-gol” do të thotë si me ia futur vetvetes!? Për çudi, miku im këtë shpjegim e kuptoi “bisht e krye”. Unë që në fillim e dija fare mirë se ç’hall kishte. Nuk mund të thuash se ky nuk paskësh njohuri nga fjalori sportiv, përkundrazi ai mund të konsiderohet njohësi më i mirë sportiv i mëhallës sonë dhe më gjerë. Gjithë këtë ‘moskuptim” e kishte stisur nga inati pse ia “kishin trukuar” rezultatin e ndeshjes së lartpërmendur në kuadër të Ligës së kampionëve evropianë, ndaj kishte humbur sasi të konsiderueshme parash. Njohësit e mirë të sportit profesional thonë se autogoli në futboll, fillimisht dëmton “autorin”, imazhin dhe rejtingun e skuadrës, tifozët dhe, së fundi, “kumarxhinjtë” e bastoreve.

Lexuesit e mi të nderuar me të drejtë do parashtrojnë pyetjen se ç’kuptim dhe ç’lidhje kanë nocionet ‘autogol’ dhe ‘kurdisje ndeshjesh’ me këtë vështrimin tim gazetaresk në vijim. Unë do them me bindje se e gjithë kjo që thamë më lart ka shumëçka të përbashkët sidomos me paragrafin që trajton fushatën parazgjedhore dhe historinë e saj. Nuk mund të thuash se historia e zgjedhjeve vendore në Maqedoni nuk është dëgjuar, nuk është lexuar, nuk është shfletuar, komentuar, kontestuar e dyshuar nga gjithsecili, qofshin ata njerëz të rëndomtë, politikanë, analistë…, nga ata që janë në pushtet dhe të tjerët në opozitë…, shehërlinj e sherrxhinj të tjerë.

Thonë se autogoli politik dëmton lidershipin, partinë politike që e përfaqëson, mandej votën vendimore gjegjësisht deliberative të secilit, do të zhgënjejë simpatizantët dhe në instancë të fundit do të mbajë peng fjalën e lirë, zhvillimin e demokracisë, paqen, integrimin e shteteve, në këtë rast të Republikës së Maqedonisë (dhe të shqiptarëve) në strukturat euroatlantike, në NATO…, do të mbajë peng “bashkëjetesën”, si dhe do të tronditë të gjitha koalicionet e sajuara, të brishta dhe me paterica. Andaj e gjithë kjo “pengmarrje” do të prodhojë antagonizmin politik dhe antagonizmat kombëtare duke mos përjashtuar edhe antishqiptarizmin. Edhe në këtë fushatë parazgjedhore (vendore) u hetuan ca autogola politikë…, ca ishin të rregullt, ca u shënuan me kokë, ca me dorë dhe jo të rregullt, ca ishin gola nderi, ca gola barazimi e të tjerë gola të dyshimtë a me hile. Në këtë kampanjë parazgjedhore u vu në veprim çmos për të arritur qëllimin, disa përdorën arsyen, ca të tjerë përdorën gjuhën e qartë, kishte edhe të tillë që përdorën lloj- lloj fjalorësh, retorikash e tjerë. Atyre që u mungoi mjeshtëria e të shprehurit me gojë…, mëtuan të shprehen me mimikë, ca “kandidatë për kryeplak a për aga-babë të shehrit” dhe ca paksa “çallëmxhi” tundën supet, tundën kokën, tundën këmbët, një “azgan” tundi gishtin e mesëm të dorës së djathtë duke thënë se s’ka “bir nëne që ma tund sediljen e tim eti…, s’ka njeri që ma tund mëhallën time dhe zinxhirin a qaforen prej alltëni”!?…, kishte edhe tundje karakteristike që lëkundeshin mes shundit, tallavasë, nacionalizmit, gjeografisë politike, asaj historike, shovinizmit shtetmadh, irracionales dhe “lëvizjes irredentiste shqiptare”!??

Unë në vazhdim të këtij vështrimi, me takatin e fiqirit tim, do të bëj përpjekje të hetoj ca defekte që u hetuan në retorikën politike të kandidatëve për kryetarë komunash dhe në veçanti të kryeministrit të Republikës së Maqedonisë, z. Nikollë, i cili në kuadër të një tubimi parazgjedhor, ashtu thjeshtë dhe “pahiri” shënoi një “euro-autogol të pastër politik”. Retorika e tij u shndërrua në egoizëm politik krejt primitiv, provincial a edhe katundaresk. Me gjithë respektin ndaj tij, kundërshtarët do të thonë se fjalimi i tij ishte përçmues, nënçmues, mallkues, mbretërues, kërcënues dhe biblik. Ata që këtë fjalim të tij e dëgjuan me vëmendje hetuan atë nacionalizmin dhe urrejtjen e tij patologjike, ishte një retorikë që përcillte mesazhe luftarake! Kjo retorikë e tij nuk u ndërtua hë për hë…, ka kohë që është strehuar në fjalorin e tij të mistershëm.

Të gjithë ata që e përcollën këtë “fjalim a retorikë politike” të zotit Nikollë, thanë se ai nuk tha gjë të re përveç që përsëriti atë që e kishte të paragjykuar dhe të akumuluar në higjienën e mendjes së tij politike. Ai sikur deshi që kundërshtarëve t’u çojë “selame dhe habere” sa i përket prezencës së tij në pushtetin absolut. Të gjithë atyre që iu trazua mendja nga kjo retorikë egocentrike e kryeministrit, nuk mund të thonë se kjo retorikë e tij ishte një gafë politike e radhës, nuk ishte boshe…, sepse e gjithë kjo paraprakisht ishte e “gatuar në kuzhinat e Shkupit”…, me retorikën e tij sikur deshi t’u thotë shqiptarëve: “deka Republika Makedonija ne e dotade Grupçin”!? Për lidershipin në fjalë është karakteristik fakti se ai nuk i përmbahet “ terapisë që ia ka përshkruar” Brukseli dhe Uashingtoni dhe për inat nuk i merr ilaçet në kohë dhe rregullisht.

Unë vazhdoj që të mos e kuptoj kryeministrin z. Nikollë…, pse ky i nderuar, gjithë këtë retorikë e bëri me vrap e me shpirtin në fyt, unë nuk e di se ç’iu desh ta dredhë gjuhën, qoftë politike a nacionaliste…, pse gjithë ky siklet i tij ndaj Kërçovës dhe Strugës…, a mos vallë ai nuk e ditka se shqiptarët e Kërçovës (nuk) mbijetojnë falë kontributeve financiare të bashkëvendësve të tyre në kurbet…, pse gjithë ky shqetësim i tij se ku do të duhet të jetojë e të veprojë Fatmir Dehari dhe shqiptarët e tjerë të tillë si ai…, sikur deshi që Fatmirit (dhe shqiptarëve të tjerëve) t’u thotë të ikin nga këtej (nga vendlindja) duke thyer qafën me bishtin ndër shalë e prapanicë…, shko atje ku ndoshta do të “darovitin me ndonjë sheqerkë të baba dovletit”! Ata që janë “merakli të birrës dhe “terjaqinj” të kafes, do të thonë se as e para e as dyta nuk pihen nëse nuk kanë shkumë e kajmak…, thjeshtë nuk kanë shije! Një nip imi që jeton në Stamboll dhe që është kundërshtar i një partie politike që është në pushtet më thotë: “Dajo, disa politikanëve po nuk ua fute gishtin në b…, nuk ikin dot kollaj nga pushteti”!??. Historianët do të thonë se gjella më e preferuar e padishahut ishte ajo me emrin “imam bajalldi”, sot shqiptarët këtë gjellë nuk e hanë nga “frika” se mos “bajalldisen”, respektivisht se mos alivanosen? Shqiptarët nuk do të ndërtojnë folenë, sepse atë e bëjnë vetë shqiponjat!

PERIKLIU E PERKUFIZON DEMOKRACINE E-UNE PYES A NDODH KESHTU NE SHQIPERI?

March 20, 2013 by dgreca

OPINION Nga ELIDA BUÇPAPAJ/

Për të kuptuar se ku jemi 23 vjet pas rrëzimit të diktaturës le t’i përballim pohimet e Perikliut me realitetin shqiptar. Le të vendosim përballë Perikliun me burrështetasit tanë. Për nga koha që ka rrjedhur postperikliut, do të duhej që burrështetasit tanë t’i jepnin leksione atij, por ndodh e kundërta. Perikliu i biri i një gjenerali athinas ishte një burrështeti, orator dhe strateg gjatë periudhës të artë të qytetit, e cila mban emrin e tij e njihet si Shekulli i Perikliut, kur lulëzoi demokracia dhe vendi e Athina u quajt kryeqyteti i botës intelektuale, artistike e politike. Ai lindi e jetoi rreth 5 shekuj përpara lindjes të Krishtit, dmth rreth 2500 vite më parë.

Tuqididi për shkak të ndikimit të madh që kishte tek athinasit e thërriste “Qytetari i parë”. Tuqididi do të mbante edhe fjalimin në përcjelljen e fundme që iu bë Perikliut, i cili mbetet edhe sot si njëri prej kulmeve të oratorisë, ku midis të tjerave thotë:”Bota e gjithë është një varr për njerëzit e famshëm; ata nuk nderohen vetëm prej kollonave të mermereve dhe mbishkrimeve në vendet e tyre, por në vendet e huaja në vend të varreve memoriale prej guri ata jetojnë në zemrat dhe mendjet e njerëzve.“

Perikliu ishte edhe populist, por jo demagog. Në kohën e tij pati një lulëzim të paparë të arteve dhe letërsisë. Perikliu do të mbështeste ndërtimin e shumë veprave të Akropolit, përfshi edhe Partenonin, që edhe sot e kësaj dite mbeten krenaria greke. Këto projekte i dhanë qytetit namin e mirë, dhe krijuan mundësi pune e jete të mirë.

Fjalimet e Perikliut si orator janë të famshme. Unë këtu po sjell fjalimin ku ai i drejtohet athinasve, në vitin 461 para Krishtit, që i ka rezistuar mrekullisht dy milenarëve e gjysëm, dhe tingëllon sikur Perikliu po e mban sot për të shpëtuar Greqinë nga kriza. Këtë fjalim e ka përkthyer në mënyrë brilante intelektuali i njohur Daniel Gazulli, i cili nuk ka shumë kohë që është larguar nga kjo botë. Përkthimi është bërë në një gegnishte shumë elegante dhe ka një tingull shumë të bukur në shqip. Kam bindjen se këtë përkthim Gazulli duhet ta ketë bërë për t’i dhënë model politikës shqiptare, e cila ka kohë që nuk lexon asnjë libër dhe nuk kujdeset po ashtu as për kulturën dhe as për vlerat.

Në fjalimin e tij Perikliu definon demokracinë në Athinën antike atje ku edhe ajo lindi. Fjalimin e tij unë po e vendos në një plan krahasues me realitetin shqiptar sot, për të parë se ku jemi.

Perikliu thotë: “Në Athinë qeveria jonë favorizon shumicën e jo pakicën: prandaj ajo quhet demokraci.” E unë pyes a ndodh kështu në Shqipëri?

Perikliu thotë: “Ligjet këtu sigurojnë një drejtësi të barabartë për të gjithë” – E unë pyes a ndodh kështu në Shqipëri?

Perikliu thotë: “Kur një qytetar dallohet, atëherë ai asht ma i preferuem se të tjerët, dhe thirret që t’i shërbejë Shtetit, por kjo jo si një previlegj për të, por si shpërblim për meritat” – E unë pyes- a ndodh kështu në Shqipëri? –

Perikliu thotë: “Liria që gëzojmë shtrihet edhe mbi jetën e përditëshme; na nuk jemi dyshues njeni për tjetrin e nuk i sjellim kurrë bezdi të afërmit nëse atij i pëlqen të jetojë në mënyrën e vet. Na jemi të lirë, të lirë të jetojmë ashtu si na pëlqen e megjithate jemi gjithmonë të gatshëm t’i bajmë ballë çdo rreziku.” – E unë pyes – ndodh kështu në Shqipëri?

Perikliu thotë: “Ne na kanë mësue t’i respektojmë gjyqtarët, na kanë mësue të respektojmë ligjet e të mos harrojmë kurrë se duhet të mbrojmë ata që fyhen. Ne na kanë mësue gjithashtu të respektojmë ato ligje të pashkrueme që bajnë pjesë në ndjenjën universale mbi çka asht e drejtë e mbi çka asht e pranueshme.” E unë pyes – a ndodh kështu në Shqipëri?

Perikliu thotë: “Një njeri që nuk interesohet për Shtetin na e konsiderojmë të parrezikshëm, por edhe të padobishëm; edhe pse janë të paktë ata që mund të kontribojnë në jetën politike, të gjithë këtu në Athinë jemi në gjendje të gjykojmë për te.” – E unë pyes – ndodh kështu në Shqipëri? Perikliu thotë: “Na nuk e konsiderojmë diskutimin pengesë në rrugën e demokracisë.” – E unë pyes – a ndodh kështu në Shqipëri? Perikliu thotë: “Na besojmë se lumtunia asht e ardhmja e lirisë, por liria duhet të jetë vetëm fryt i vlerave.” – E unë pyes – a ndodh kështu në Shqipëri? –

Këtë pyetje jua drejtoj edhe ju. A ndodh kështu në Shqipëri?“

DORORETA KONOMI, PËRFAQËSUESE E DENJË E FEMRËS VLONJATE

March 20, 2013 by dgreca

Ngritja e një familje të persekutuar/

Nga Enver Memishaj/

Që në fëmijërinë time kishja dëgjuar për familjen Konomi. I pari tyre Dhimitër Konomi kishte qënë një atdhetar i njohur, bashkëluftëtar i major Ahmet Lepenicës në Luftën e Vlorës 1920 dhe më pas i Hysni Lepenicës.

Por në atë kohë të terrorit për këto miqësi duhet të heshtje… Koha e solli që në vitin 1985 unë të punoja me të ndierin dhe të pa harruarin Ilia Konomi, djali i Dhimitrit. Shumë shpejt u afruam dhe u bëmë miq, e kuptonim njeri tjetrin në heshtje dhe fillimisht nuk guxonim të flisnim për të parët tanë. Ndryshe nga vëllezërit që e kishin çarë udhën e jetës me dituri dhe aftësi profesionale, Ilia e kishte çarë udhën e jetës me “shpatë” në dorë: punëtor i pa lodhur, shofer dhe mekanik i aftë, ishte i vetmi që bënte rrugën e rrezikshme të Himarës me një makinë të madhe, i pa përkulur para çdo vështirësie, kryelartë edhe pse ishte përjashtuar nga partia sepse vëllezërit e tij Bebi, Spirua dhe Astriti ishin dënuar si “armiq të popullit” dhe ai vetë ishte në përgjim nga Sigurimi i Shtetit… Miqësia me familjen Konomi, u shtua pas vitit 1990, ashtu si të parët tanë u gjendëm në vijën e parë të luftës për të përmbysur diktaturën komuniste.

Vëllai vogël i Ilias, inxhinjer Fatos Konomi, kishte ecur sipas parimit që thonë italianët: “Gatë dhe qetë prej vendit tënd” kishte vajtur në Vuno dhe kishte zgjedhur Dorotean, vajzën më të bukur të fshatit, por që bukurinë e vërtetë e kishte në shpirtin dhe karakterin e sajë. Vajza nga Vunoi erdhi në Vlorë dhe ushtroi profesionin më fisnik nën diell atë të mësuesisë dhe shumë shpejt, u bë e njohur dhe e respektuar në qytet.

Pas vitit 1990, ajo tregoi fisnikërinë e familjes nga vinte por edhe të familjes ku kishte vajtur nuse dhe u bë përfaqësuese e denj e femrës vlonjate. Për këto gra duhet folur e shkruar.

* * *

Jeta e njeriut ngrihet mbi një bazë që nis të ndërtohet në fëmijeri. Dorotea kishte lindur në Vuno në vitin 1949, aty u rrit e hodhi shtat, së bashku me vëllan Petraq Pavllo.

Familja Pavllo është me rrënjë të thella në fshatin Vuno, shtëpia e tyre e ndërtuar në vitin 1806, ka formën e një kalaje që tregon krenarinë dhe qëndresën ndaj rrebesheve të kohës.

Shkolla e Vunoit “Naqe Konomi”, me tradita atdhetare, si dhe prindërit, formuan tek Dorotea, vajza e tyre e bukur si një lule mali, karakterin e femrës së vërtetë shqiptare, të përkushtuar ndaj familjes, besnike deri në vdekje, e etur për dije dhe shqiptare e vërtetë.

Studimet për histori-gjeografi përcaktuan të ardhmen e saj si arsimtare, pasi mundësitë për zgjedhje në atë regjim nuk ekzistonin.

Profesioni i mësuesit u bë pasioni vajzës së re, ku shfaqi aftësitë dhe talentin dhe me gjith rrethanat jo të favorshme politike ajo mbijetoj në arsim për afro 30 vjet.

Dorotea punoi për shumë vite në shkollen e Ujët të Ftohtë, si mësuese e histori-gjeografisë.

Lufta e klasave e kërcënonte çdo ditë të jetës, sepse tre vëllezërit e bashkëshortit të sajë Fatosit u burgosën si “armiq të popullit”, ndërsa i katërti Ilia u përjashtua nga partia për munges vigjilence sepse nuk kishte denoncuar vëllezërit e tij!

Dorotea dhe Fatosi e përballuan persekucionin me punë, me aftësi e kompetencë profesionale me ndershmeri dhe qytetari.

Dorotea që në fëmijëri kishte ndier pakenaqesinë ndaj sistemit çnjerzor që u kishte marrë pronat dhe i kishte lënë në vuajtje, por edhe atje ku vajti nuse kishte gjetur një familje po kaq fisnike që fillimisht kishin përkrahur komunistët, por kur e panë fytyrën e vërtetë çnjerzore të këtij sistemi u bënë kundështarë të vendosur të tij.

Kështu mësuese Dorotea u bë një kundështare e vendosur e komunistëve dhe një luftëtare e heshtur.

* * *

Në këto rrethana Levizja Demokratike që nisi në vitin 1990, pasqyronte shpirtin, ndjenjat dhe idealin e saj, prandaj atë e thirri një zë i brendshëm: përpara. Dorotea dhe Fatosi nuk u ndalën asnjë çast por u ndodhën në krye të Lëvizjes Demoktratike në Vlorë sepse ata shihnin në këtë lëvizje realizimin e ëndrrave të tyre dhe asgjë nuk i ndaloi për të ecur përpara në udhën e vështirë dhe plot të pa pritura të demokracisë.

Pa u zgjatur shumë në këtë periudhë, do ta tregoj aktivitetin e Doroteas duke filluar nga pranëvera e përgjakur e vitit 1997, kur edhe shumë burra në atë periudhë u tërhoqën ose heshtën. Dorotea, gjatë vitit 1997 u gjend ashtu si në vitin 1990 e 1991 në ballë dhe në udhëheqie, duke u bërë shembulli për për femrën vlonjate. Kështu ajo eci nën shembullin e grave të shquara vlonjate që kishin luftuar me armë në vitin 1913 në qafë të Llogorasë, më 1914, më 1920 e gjatë pushtimit fashist 1939-1944.

Dorotea me thirrjen e Prof. Pëllumb Çelës, i deleguar i Partisë Demokratike në Vlorë, ju bashkua atyre vlonjatëve trima që rikrijuan në kushtet e terrorit të komunistëve të Vlorës Degën e Partisë Demokrative të këtij qyteti. Ajo u zgjodh në udhëheqie të kësaj Partie dhe mbeti aty deri në ditët tona:

— anëtare e kryesise se PD-së Vlore ku vazhdon te jetë deri në vitin 2013, kur duhet të bëhen zgjedhje të reja,

— nga viti 2001 deri ne vitin 2009, për dy mandate rrjesht, ka qenë zgjedhur anëtare e Këshillit Kombëtar të Partisë Demokratike të Shqipërisë, si e vetmja grua në politikë, përfaqësuese e qytetit të Vlorës për 8 vjet,

— ka qënë disa herë në projekt listën e kanidatëve për deputete në Kuvendin e Shqipërisë,

— në vitin 2003 u zgjodha anëtare e Këshillit të Bashkisë së qytetit të Vlores deri në vitin 2007, ku ka shfaqur vetitë e sajë si intelektuale e qytetare por e vendosur për të mbrojtur të drejtën dhe të vërtetën dhe politikën e Partisë Demokratike që përfaqësonte,

— në vitin 2005, me fitoren e Partis Demokratike, u emërua Sekretare e Përgjithshme e Institucionit të Prefektit të Qarkut Vlorë, pozicion te cilin e ushtroi per kater vjet.

Kështu jeta politike ka zënë pjesën më të madhe të kohës së kësaj gruaje, raporti midis saj dhe jetës private që duhet t`i kushtonte familjes, bashkëshortit dhe dy djemve, tregon fare qartë përkushtimin e kësaj gruaje duke u bërë gjithnjë shembull për të gjitha femrat e veçanërisht të grave të qytetit të sajë dhe më gjerë.

Por edhe familja e sajë, vaçanërisht bashkëshorti Fatosi, ka qenë një prapavijë e sigurt nxitëse, inkurajuese e vendimtare për të përballuar dhe për të ecur përpara në detyrën dhe idealin e saj.

Ne vitin 2007, pas zgjedhjeve lokale, Dorotea Konomi ishte zëvëndësisht Prefekte e Qarkut të Vlorës, qarku i tretë në Shqipëri për nga madhësia, detyrë të cilën e kreu me aftësi dhe kompetencë profesionale për një vit.

Ishte prefektja e parë femër në historinë e Qarkut të Vlorës dhe i duhej që të paraqiste veten si përfaqësuese të denj të femrës vlonjate, Dorotea thotë se: “Ne kryerjen e kësaj detyre të lartë për mua ka qenë shumë me rëndësi motivimi dhe mënyra për të prezantuar pozicionin që mbaja. Jam përpjekur t’i jap dimensione të tilla në mënyrë që të krijoj hapesirë edhe për të tjerët dhe, për palën tjetër të pushtetit, të opozitës.

Vështirësitë dhe situatat problematike kanë qenë të shumta sidomos pas zgjedhjeve lokale të vitit 2007, në konstituimin e pushtetit lokal, këshillave të bashkive dhe komunave.

Lufta politike për t’i fituar aleancat, bëri që në pjesën më të madhe të tyre këto këshilla të fitoheshin nga Partia Demokratike. Mendoj se principet e qarta për detyrën më kanë dhënë mekanizmin për të zgjidhur problemet, sado vështirësi që paraqisnin.

Nga ana tjetër kam vlerësuar problemet e të tjerëve, u jam përgjigjur kërkesave të tyre duke përdorur një administrim të efektshëm, gjë që ka sjellë që shumë probleme konkrete të zgjidhen dhe shpesh të marr vleresimin e qytetarëve të Vlores.

Në tryezat e dialogut dhe të marrëveshjeve kam qënë këmbëngulese në zbatimin e politikave të tilla të cilat u kanë dhënë të dy palëve të pushtetit ekulibër, hapsirë veprimi, por asnjëherë nuk e kam lejuar devijimin, duke qenë edhe e ashpër por pa dalë jashtë vetes”.

Këto thotë Dorotea për vete, ndërsa shtypi e ka cilësuar se “ Ka drejtuar prefekturën me thjeshtësi, dinjitet dhe mjaft cilësi”.

Një grua që synon të bëjë karrierë profesionale dhe politike duhet të jetë e kompletuar intelektualisht, por në të njëjtën kohë të ketë edhe idealin dhe bindjen për të arritur qëllimin, gjë që nuk i kanë munguar Doroteas. Shoqëria jonë ka nevojë për gra të tilla që përveç sa citova më lart të kenë edhe ndershmerine në kryerjen e detyrës dhe guximin.

Jeta e Dorotea Konomit, jetë aktive, shoqërore dhe politike ka bërë që të shërbejë si përvojë dhe vlerë për femrën vlonjate.

Prej tre vjetësh, Dorotea është drejtuese e Qëndrës Kulturore të Fëmijëve në qyetin e saj, duke shfaqur vlera si organizatore e punes.Kjo ka bërë që të ndryshoj dhe të gjallëroj jetën e kësaj qëndre ku gjejnë lulëzim talentet e femijeve.

Kur e pyet Dorotenë për politikën të përgjigjet: “Jeta politike vazhdon krahas punës dhe familjes, si mënyrë të jetuari, e pandarë nga jeta intelektuale së cilës i jap rëndësi të veçantë. Jam krenare për dy djemtë e mi të cilët ecin në udhën intelektuale dhe demokratike të prindërve të tyre“.

Kënaqësinë më të madhe Dorote Konomi e gjen tek vlerësimi i lartë i qytetarëve të sajë gjë që është shprehur midis të tjerave në një anketim në gazetën “Vlora“, ku midis drejtuesve dhe intelektualëve vlonjatë ajo është cilësuar me të drejtë: “elita intelektuale e gruas në politikën vlonjate“ (Shih: Gazetën „Vlora“, dt. 26.6.2006; 3.7.2006)

Gra të tilla si Dorotea Konomi duhet të jenë kanidate për deputete në zgjedhjet e 23 qershorit pasi vetëm këto janë vlera të vërteta të shoqërisë sonë.

“NJË GARDIAN PAKSA I PËRGJUMUR”!?

March 20, 2013 by dgreca

Nga Fadil LUSHI/

Të nderuar lexues, këtë vështrim gazetaresk do ta ndërtoj duke iu referuar një deklarate të presidentit maqedonas, Gjorgje Ivanov, i cili në fjalimin e tij në fund të vitit që lamë pas, veç të tjerash, tha: “…, në rajon ekzistojnë individë me ide radikale që mendojnë për shtete të mëdha! Edhe pse nuk përmendi emra konkretë, kryetari Ivanov si duket këto porosi ia përcolli kryeministrit shqiptar, Sali Berisha, si përgjigje lidhur me deklaratën e tij për bashkimin e shqiptarëve në një shtet, si dhe kryeministrit kosovar Hashim Thaçi, për zotimin e tij se Kosova do të jetë GARDIAN I TË DREJTAVE TË SHQIPTARËVE TË MAQEDONISË”! Si deklarata e parë, njashtu edhe e dyta, të krijojnë përshtypjen kinse përcjellin ca “selame kërcënuese”, kinse askush nuk guxon t’i ngucë shqiptarët që jetojnë në Republikën e Maqedonisë, në Mal të Zi, si dhe në Luginën e Preshevës!? Unë si një qytetar i rëndomtë, jo se (nuk) dua t’u “besoj fjalëve” të presidentit Ivanov, por pse ma do “xhani” që të qeshem me shakanë e radhës të zotit Sali Berisha, për të cilin gojëkëqijtë dhe kundërshtarët e tij do të thonë me plot gojën se ai këtë “mot zgjedhor” e filloi duke ndryshuar fjalorin politik, ashtu thjesht duke bërë nacionalizëm provincial, nacionalizëm zyrash, nacionalizëm të trazuar a të rebeluar e tjera nacionalizma!? Në do më duhet të “zgërdhihem” me shakanë e zotit Berisha, njëkohësisht do më duhet ta “mbështes” idenë e z. Hashim Thaçi lidhur me të ashtuquajturin “gardian nga Drenica”! Sipas Fjalorit të gjuhës së sotme shqipe, fjala a nocioni “gardian” ka këtë kuptim: Rojtar i qelive të burgut. Gardian burgu.

Nga kjo deklaratë e presidentit Ivanov, unë do të bëj përpjekje të (ri) ndërtoj tri tregime. Tregimi i parë llafos ndodhitë e fundit që u hetuan në Shkup, kur huliganët e qelbur maqedonas, pa pikë faji rrahën të rinjtë shqiptarë…, ata këtë e bënë me porosi të politikanëve si dhe me urdhër të prindërve të tyre, të cilët në vijimësi “hiç pa pare” marrin leksione nga teoria e nacionalizmit dhe shovinizmit katundaresk, nga ata prindër që dekada të tëra kanë “akumuluar tepricë lirie të pamerituar, njerëz që kanë tepricë bukë, ata që kanë tepricë parash, ata që hanë me tepricë, kanë tepricë luks, tepricë urrejtjeje patologjike, tepricë megalomanie, tepricë qaramanie e rehatie, tepricë shovinizmi e të tjera mut teprica”.

Protagonisti i tregimit të dytë sipas meje do të duhet të jetë “gardiani komunist” i kasabasë sonë të viteve të gjashtëdhjeta (jo gardiani i kryeministrit kosovar). Unë, me sa mbaj mend, e di se ky “gardian” ishte goxha i sertë. Atij i mungonin dy dërrasa, ai asnjëherë nuk e vinte mendjen në punë, ai shprehej me shumë elegancë, ai aq shumë ishte i aftë sa që të burgosurve me shumë elegancë ua vidhte ushqimet e “thata” dhe cigaret e sjella nga familjarët e tyre. Ai “gardian” me emrin Tripun, lëre që ishte i trashë nga mendja, po njëkohësisht ishte tekanjoz, brekëçjerrë (brekëdhjerë), ishte një idhnak që të krijonte përshtypjen se mendjen e “kishte bruto a toptan” të rrjedhur…, një e kishte të përbashkët… me atë batutën që është “paksa fyese” ku, pos të tjerash, thuhet përafërsisht: “sikur mos të ishte kunji, ky gardiani i kasabasë sonë, kurrën e kurrës nuk do e shihte Stambollin”!? Ai fliste një sllavishte tejet të bastarduar, saqë nuk e merrje dot me mend se vërtet komunikonte bullgarisht, maqedonisht a ndonjë sociolekt të saj. Pavarësisht nga e gjithë kjo, “gardiani Tripun” punën e bënte me përpikëri dhe pa hile…, ashtu siç e kishte mësuar disiplina komuniste!?

Tregimi i tretë shpjegon “një vaki” që i kishte ndodhur një fshatari të urtë dhe të pambrojtur! Dikur moti një “njeri shpellor” gjithmonë e kishte rrahur bashkëfshatarin e tij i cili kishte qenë shumë i urtë. Këtij fshatari dhe njeriu të qetë sikur i mungonte “integriteti fizik dhe ai moral”… dhe kur këto integritete i mungojnë njeriut, atëherë gjithsecili e ka shumë kollaj ta rrahë kur të dojë dhe sa të dojë…, madje njëkohësisht edhe ta ngarkojë me të shpifura shumë të neveritshme. Fshatari asnjëherë nuk ia kishte kthyer fjalën. Një ditë prej ditësh kishte kaluar atypari një mik i këtij që “hante dajakun”. Ky kishte mëtuar që t’i dalë zot. I ishte drejtuar “shpellorit duke i thënë: “…, hajde të të shoh se si do ta godasësh mikun tim…”!? Shpellori pa një pa dy, filloi ta godasë. Ky prapë iu drejtua, por tani më pyetje kërcënuese: “e po, hajde të të shoh se kësaj radhe a do të mund ta godasësh mikun tim”!? Shpellori nuk ia vuri veshin dhe prapë vazhdoi ta godiste. Çuditërisht fshatari i qetë dhe i urtë kësaj radhe mezi bëri një zë paksa lutës drejtuar mikut të vet: “I dashur miku im, të lus ta mbyllësh gojën se kështu si ke filluar ta kërcënosh “shpellorin me llafe bosh”, ai do të më rrahë derisa t’ia dojë qejfi”!? Duke e përfunduar këtë paragraf të këtij tregimi, më “shkoi mendja” te Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë, neni 8, ku, pos të tjerash, thuhet: 1. Republika e Shqipërisë mbron të drejtat kombëtare të popullit shqiptar që jeton jashtë kufijve të saj.., si dhe te z. Sali Berisha. A mos vallë kryeministri iu referua verbazi nenit në fjalë…, apo në instancë të fundit këto deklarata nacionaliste, këto ulërima, këto kërcënime a bërtitje, ishin rezultat i atij fiksimi të tij se s’ka njeri a shtet që do t’i ngucë shqiptarët që jetojnë jashtë kufijve!?? Se a ka apo nuk ka njeri a shtet në këtë Gadishull Ilirik që edhe në të ardhmen do t’i ngucë apo do t’i rrahë shqiptarët, unë nuk e di, por unë e di se të rinjtë shqiptarë, edhe sot e kësaj dite rrihen atypari në anën e djathtë të Shkupit dhe gjetiu. A mos vallë kryeministri i Republikës së Kosovës z. Hashim Thaçi, me “gardianin” e tij do të duhet t’i mbrojë të rinjtë shqiptarë…, së paku ata përtej Urës së Gurit, a mos vallë mbrojtja e shqiptarëve do të bëhet me llafe kafenesh, me muhabete që bëhen nëpër “kapixhike”, me deklarata radikale, me intervista gazetash me tarafe. Së fundi, atdhetaria nuk duron improvizime. Është një fjalë jona e vjetër ku thuhet: “NUK BËHET STANI ME LEPUJ”…, por me dele, shqerra e me çobanë.

Ndërkombëtarët, që kohë pas kohe duken me e pa sebep këtej pari Shkupit, kësaj “vakie” do t’i thonë punë kalamajsh të përkëdhelur!?

NACIONALIZMI ETNIK

March 3, 2013 by dgreca

Shkruan Eugen SHEHU/

Në shekullin e mbramë të mijëvjeçarit që lamë pas,termi nacionalizëm kish fituar me të drejtë,të drejtën qytetare për të hyrë në krejt kancelaritë evropiane e më gjërë.Dy luftërat botërore, ishin në fund të fundit përleshje të tmershme fizike të popujve që inspironin hegjemoni dhe të tjerëve,të vegjëlve ( të humbur apo të fituar) që në luftën egzistenciale të tyre,përpiqeshin me shpirt ndër dhëmbë që të mos zhdukeshin nga faqja e dheut.Popujt në këto përleshje,kuptohet edhe pse të udhëhequr prej elitave të tyre,rrëfyen kush më shumë e kush më pak,ndjenjën nacionale të tyre, atë vetëdije të çuditshme që ngjizet nëpër shekuj dhe kalon përmes traktesh shpirtërore të panumërt si edhe kodeve zakonore që zavendësojnë njëri-tjetrin.Ne shqiptarët patëm fatin e keq të krijojmë këtë vetëdije nacionale shumë kohë më pas se shtete e tjera madje dhe ato të fqinjëve tanë shoven.Tani që u detyrohemi paraardhësve tanë shpirtërisht dhe moralisht,fatkeqësisht dalin në skenë dhe kalemxhij të çoroditur me apo pa qëllim,të keqen e perspektivës tonë shqiptare e shohin tek Nacionalizmi Shqiptar,duke hedhur në opinion çfardo lloj maskaradash opinioniste,filluar nga gjeneza shqiptare,gjuha,kultura dhe simbolet kombëtare shqiptare.E tërë kjo fushatë antinacionaliste shqiptare,pa dashur të rikthehem në të kaluarën jo të largët,filloi pikërisht që të nesërmen e manifestimeve madhështore të 100 vjetorit të shpalljes së Pamvarsisë së Shqipërisë (atëherë etnike) kur Kryeministri i Shqipërisë dhe Shqiptarëve z.Sali Berisha,hapurazi deklaroi për kombin dhe atdheun e bashkuar si rrugë e drejtë drejt Europës së Bashkuar,pra kur Kryeministri pa paragjykime ndaj fqinjëve iu rikujtoj shqiptarëve ( madje dhe fqinjëve grabitçarë)dhe kombit në gjithësinë e tij,se jetojmë ende në kohëra të rrethuara nga fobi si ato antishqiptare por edhe ato fetare,se pse e them dhe fetare,dhe kjo ka spjegimin e saj.

Këta tellallë të antinacionalizmit shqiptar,me sa duket nuk kanë hequr duar nga djellëzitë e tyre,pasiqë periudha e pas luftërave çlirimtare (tre uçk-të ) iu dhanë akomodimin dhe luksin e rikthimit në skenën agjenturore,duke u vënë në shërbim të hazardeve diplomatike dhe pse jo dhe agjenturave sllavo-greke,s’ka se si spjegohet ndryshe kur opinionet e tyre janë mjaft të përafërta me ato sllavo-greke apo dhe të ndonjë dilpomati narcizoit ndërkombëtar,po kta opinionist dallaveraxhi paskan haruar kur kryeministri hajdut Fatos Nano mu në kohë të flakëve dhe barotit,deklaronte nga Barcellona se rruga e Kosovës drejt Europës kalon nga Beogradi,kur ministri i jashtëm i Shqipërisë minoritari kuazihistorian Paskal Milo,deklaronte për begatinë,lumturinë e shqiptarëve në Maqedoni,atëherë kur në Maqedoninë Shqiptare derdhej gjak e lot,sa ishte çmimi i atyre deklaratave qëllimkqija,vetëm për të justifikuar “revulucionin bollshevik” të 1997-ës para korit diplomatik ndërkombëtar,ne Nacionalistët Shqiptar kemi memorje që e përcjellim me një racionalitet dhe jo emotiv,ndaj Nacionalizmi Shqiptar jo vetëm gjatë diktaturës enveriste e titiste por dhe pas komuniste shqiptarin e ushqeu gjithmonë nga kjo ndjenjë që është konstitucioni moral i kombit tonë.Gjysëm shekulli të sundimit komunist Nacionalizmi Shqiptar u pushkatua,u varos pa vare,u burgosën me detyrime pune,u internuan,pastaj u fyen,u etiketuan,u larguan,si andej si këndej kufirit të shtetit amë,por gjithsesi mbijetoi.Me shembjen e Komunizmit në shtetin amë,fjala e parë me delegacionin e studentëve të dhjetorit,krimineli i fundit Komunist Ramiz Alia,thoshte që “bëni parti apo shoqata,por kurrë nuk do të lejojmë Ballin Kombëtar dhe Legalitetin,me çdo çmim”,kjo dëshmonte dhe njëherë për urrejtjet patalogjike të atyre që muarrën pushtetin me tradhëti dhe e dorzuan me paturpësi,por Nacionalizmi Shqiptar u kthye më 1992,ani se ballafaqohej me mbeturinat e diktaturës hoxhiste,ai nuk kërkoi hakmarrje por drejtësi morale dhe historike,në dy dekada tranzicioni shqiptar,ku gjdo gjë fillonte nga pluhuri dhe hiri,Demokratët dhe Nacionalistët në koalicion,ia dolën që nga vetëm një kallëp sapuni të ngrejnë Shqipërinë në botën më të avancuar virtuale,me gjithë krimet dhe pasojat nga mbeturinat komuniste të vitit 1997.Tanimë shteti amë ka forcën dhe energjinë për tu vënë përballë peshës së rreziqeve ngado që ata të ngrejnë kryet.Tek e fundit shteti amë ka detyrim Kushtetues ndaj mbarrë kombit shqiptar për mbrojtjen e tyre,sipas kartës dhe deklaratës së Kombeve të Bashkuara.

NACIONALIZMI UDHËRRËFYES DREJT LIRISË

E para dua tju kujtoj bashkëkombasve të mij dhe kuazihistorianëve shqiptarë se Lufta e parë Ballkanike ishte një aleancë ortodokse e sponsorizuar nga Rusia cariste,Franca dhe Anglia,për rrëmbimin dhe pushtimin e sa më shumë territoreve shqiptare,dhe jo sipas historisë komuniste siç shkruhet dhe interpretohet, se gjoja ishte luftë kundra reparteve të mbetura të fundit të ushtrisë Osmane,mbrenda një muaji,sa edhe zgjati ajo luftë,u pushtuan territore të mëdhaja të shqiptarëve nga pushtuesit serb e grek,por edhe maqedonia e Pirinit dhe ajo e Egjeut,ky ishte një akrobacion diplomatik e ushtarak,për zvetnimin e influencës turke dhe asaj austrohungareze në Ballkan,dhe kjo dredhi u qartësua në Konferencën e Londrës 1913,dhe në marrveshjen e fshehtë të Londrës 1915-të.

Po kta shtete formuan shtetin SKS më 1919,ndaj dhe rrezulltatet e Konferencës së Paqës në Paris mbetën të njejta si ato të Londrës 1913,të gjitha këto pushtime dhe vendime ndërkombëtare Nacionalistët Shqiptarë nuk i njohën dhe as që i pranuan ndonjëherë.Me pushtimin fashist të Shqipërisë më 7 prill 1939,Italia fashiste pranoi rivedikimin e teritorreve shqiptare,dhe Shqipëria Etnike thuajse filloi të jetsohej me përjashtim të disa pjesëve nën pushtimin Bullgar,që më pas do ti ktheheshin shtetit amë sipas kërkesës së qeverive të atëhershme shqiptare,si ajo e Mustafa Krujës,Rexhep Mitrovicës apo Fiqri Dines,mirëpo ndodhi fenomeni komunist i maskuar pas termit “Nacionalçlirmtar”,në grupet komuniste shqiptare si asaj të Shkodrës dhe të Korçës u infiltruan pas Dushan Mugoshës dhe Miladin Popoviçit dhe një grumbull i madh komunistësh jugosllav në emër të Kominternit,me të vetmin qëllim për të vënë në krye të partisë komuniste të shqipërisë elementin më të kalbëzuar të komunistëve shqiptarë,të cilët jo vetëm do të eleminonin intelektualët komunist si Dr.Imer Dishnicën me shokë që themeluan partinë komuniste në shqipëri,por dhe do të tradhëtonin mbledhjen e Mukjes dhe do të shpallnin luftën civile,me të vetmin qëllim se në mbledhjen e Mukjes ishin dakorduar dhe kishin nënshkruar marrëveshjen si ata të Ballit Kombëtar dhe ata të “Nacionalçlirimtarëve” për Shqipërinë Etnike dhe ky element proserb do të udhëhiqej nga një cigareshitës i quajtur Enver Hoxha,i cili më pas u bë xhelati i krejt kombit shqiptar për gjysëm shekulli.Nacionalizmi Shqiptar u përmbajt nga vëllavrasja dhe më pas u tërhoq në exsil duke u riorganizuar rreth Komitetit Kombëtar Demokrat “Shqipëria e Lirë” e thmeluar dhe udhëhequr nga ideologu i Nacionalizmës Shqiptare Mit’hat Frashëri.KKD”Shqipëria e lirë” mbylli aktivitetin e saj më 17.shtator.1993 në Romë.

Nacionalizmi Shqiptar në ekzil,kishte hedhur rrënjë të thella në diplomacinë ndërkombëtare e në veçanti ate të SHBA-ve,përmes lobimeve të saja,pamvarsisht cila parti ishte ajo,Balli,Legaliteti, Blloku Independent,Lidhje e II e Prizrenit,apo Bashkimi Demokrat Shqiptar,ata së bashku kishin një qëllim rrëzimin e komunizmit në shtetin amë dhe çlirimin e trojeve etnike të mbetura jashtë trungut të saj,me theks të veçantë nën moton Shqipëri me Kosovë e Camëri,kjo rrugë e trasuar rruge në pesë dekada me rradhë dha frytet e saja që me Luftën për Clirimin e Kosovës,ku vendi llogjistik ishte shteti amë.Kur maqinerisë kriminale shfarosëse serbosllave i vinte fundi,para nënshkrimit të kapitullimit në Kumanovë 199,forcat Ruse në shpejtësi nga Bosnja u dislokuan në Aeroportin e Prishtinës, ndërsa ata Franceze me nguti strategjike u vendosën në veriun e Kosovës,në Mitrovicë këto dy pika kishin për qëllim të detyrimit të rinegocimit mes interesave Franko-Ruse dhe atyre të Forcave të Veri Atllantikut për zonat e influencës,megjithatë ndërhyrja energjike e Gjermanisë dhe Turqisë,bëri që NATO,të mos përfill as karakterin as formën e negocimit,por me të vetmin kusht që një kohë të jenë në Kosovë me prezencën e tyre vetëm në kuadër të KFOR-it,që drejtohej nga shtabi i NATO-s,dihej që as Rusia as Franca nuk janë antare të NATO-s,dhe pikërisht këtu ngjallen djajt.

Rusia u tërhoq nga Kosova pas presioneve Gjermane dhe për të rishikuar pozicionet e prezencës së saj në Ballkan e cila fillimisht kërkoi vendosjen e një baze ushtarake në Krivollak të IRJM-së por kjo ide u kundërshtua nga SHBA-të ndërsa Franca vazhdoi prezencën e saj duke u dhënë minoritetit serb dhe shtetit serb duar të lira dhe komoditet riorganizimi në ver të Republikës së Kosovës,pasojat e së cilës ende sot i vuajm.Mllefi i kapitullimit ushtarak serb në Kosovë do të derdhej mbi shqiptarët e Kosovës Lindore,apo siç njihet si Lugina e Preshevës,kjo bëri që në mbrojtje të dinjitetit,identitetit dhe egzistencës fizike të shqiptarëve të shfaqej UCPMB-ja,si guerile e fuqishme mbarëkombëtare e cila si për nga forma e organizimit,si nga doktrinat e veprimeve ushtarake dhe morali luftarak, vëndosi në pozicion tejet të vështirë dhe vet ushtarakët e lartë ndërkombëtar,ndërsa ushtrinë dhe paramilitarët shoven serb i vunë përballë dilemës së shqyrtimit të doktrinës së tyre ushtarake,pasiqë nuk arrinin asesi të thyenin rrezistencën e UCPMB-së.Kjo paraqiste një shqetsim më veti tek sisa shtete në gjirin e Bashkimit Europian dhe nga ana tjetër,llogaritej shtet fomimi i Republikës së Kosovës,ku presionet ndërkombëtare do të binin mbi politikën shqiptare në përgjithësi dhe ate shqiptare në Kosovë në veçanti.Qëndresa e UCPMB-së më në fund rrezulltoi përsëri me një marrveshje trepalëshe në Konçull,me ate ndërkombëtare,serbe dhe ajo të shqiptarëve të Luginës. Kohë më pas në afërsi të Medvegjës me vendim të shtetit serb,oficialisht o vendos një bazë Ruse, e cila siç e quajnë Rusët,Agjencia për Emergjenca Civile.Natyrisht kjo ska të bëjë me zjarfikës por me ushtarakë të specializuar për ndërhyrje dhe akcione ushtarake,të tilla agjenci ka në çeçeni etj. Vendosja e saj në ate zonë mban nën vëzhgim jo vetëm Kosovën Lindore por edhe Sanxhakun e nxehtë dhe Republika Sëpska në Bosnjë,por dhe turbullon gjnedjen në Kosovën Veriore.Tani që kemi këtë situatë të papërgjegjshme të diplomacisë evropiane shfaqet sërisht nacionalshovenizmi serb i cili asesi të rimar vehten pas dy kapitullimeve që nënshkruajti.Tanimë serbia si djallëzi që i ka vë në lojë elementin e vet kolaboratorësh për të sulmuar dhe për ta izoluar Nacionalizmin Shqiptar sado racional që të jetë ai përballë situatave.Të gjitha kartat,projektet dhe platformat e saja që nga Garashanini,Cubrilloviçi,Tito e deri tek Millosheviçi,ua ka djegur Nacionalizmi Shqiptar. Por me sa duket se ka element shqiptar që ose për nostalgjinë e së kaluarës,ose prej luksit që mund të gëzojnë tani,ata duan të shpërqendrojnë vigjilencën e Nacionalizmit duke qenë të atakuar nga vetë mbrendësia shqiptare.Pikërisht kjo nuk do të ndodhë deri sa Shqipërisë amë nuk do ti bashkohen gjymtyrët saja, që padrejtësisht iu shkëputën në një konferencë debilësh në Londrën e 1913-ës.

FUNDAMENTALIZMI KRISHTERË SLLAVOMAQEDONAS

Të gjitha turbullirat dhe përplasjet e armatosura mes pushtuesve serb dhe çlirimtarëve shqiptarë, padyshim që do të reflektonin edhe në Fyromin e brishtë, ku veç më tensionet ndëretnike ishin prezente dhe të grumbulluara.Guerila shqiptare tanimë me emblemën e Ushtrisë Clirimtare Kombëtare do të identifikohej me domosdoshmërinë e mbrojtjes Kombëtare nga institucionet e dhunshme shtetërore të trashëguara nga ish sistemi komunist jugosllav.Fyromi që nga formimi i saj nga jugosllavia Avnojiste,ashtu siç u formua ashtu dhe mbeti dhe u trashëgua si hapsirë gjeografike ku do të eksperimentoheshin mënyra dhe format më të vrazhda ndaj shqiptarëve që pastaj edhe do të praktikoheshin në teren si në Kosovë e më tej në trojet shqiptare,terrori fizik e psikologjik,montimet dhe burgimet politike,vrasjet e dyshimta dhe eleminimet e pazbardhura kurë,vendosjen e kolonëve nga banati i serbisë dhe egejve të greqisë,frikësimin dhe shpërnguljen e familjeve shqiptare,edhe në aspektin fetar nga njëra anë shqiptarët ortodoks i maqedonizonin,ndërsa muslimanët i shpërngunin nga Fyromi verilindor,shumica detyrohej të emigrojë për Turqi. Të tëra këto eksperimente antishqiptare mbuloheshin nën vellon e “vllezërim-bashkimit”,në fakt realiteti ishte dhe mbetet krejt ndryshe,ajo që është zbërthyer tashmë qartasi,se kjo krijesë asesi të çlirohet nga albanofobia dhe fundamentalizmi i krishterë ortodoks.Përkundrazi tashmë ka marrë dhe përmasa ma të mëdhaja,kishin rastin me tentativën e ngritjes së një kishe në Kalanë e Shkupit,Sekuestrohen dhe nuk ipen Vakëfet Bashkësisë Islame,pa përmendur gjitha djegjet e Xhamive në Manastir e Prilep,fyerjet në baza fetare islame,fyerje institucionale ndaj femrës islame,montimi i proceseve antiislame dhe antishqiptare,rrihen fëmijët pse nuk puthin kryqin rasti më i fundit,madje kërkohet dhe punohet në ngritjen e një shtëpie muze kriminale që simbolizon gjenocidin serbosllav,bash mbi rrënojat e Burmali Xhamisë që ka qenë një pasuri e jashtëzakonshme jo vetëm për kulturën islame por me vlera historike për mbarë ballkanin.

Atë që Ushtria Clirimtare Kombëtare me mbështetjen e popullatës shqiptare dhe partive politike shqiptare të asaj kohe korri rrezulltate të dukshme në luftën e saj,përfunduan në një marrëveshje politike me afat kohor në implementimin e saj në Kushtetun e atij vendi.Ajo marrëveshje tashmë kaloi në kosh plehërash.Ish pjestarë të UCK-tare vuajnë dënimiet e burgimit edhe pse asht aprovuar amnestia,disa të tjerë u terrorizuan dhe elminuan,fyerjet ndëretnike dhe djegjet e flamurit kombëtar shqiptar vazhdon,taksa paguesit shqiptarë përbëjnë 40% ndërsa nga buxheti i shtetit marrin vetëm 3% për institucionet komunale ndërsa ato kulturore e arsimore mund vetëm të ëndrojnë,gjuha shqipe po avullohet nga institucionet e shtetit,me dhjetra mijëra shqiptarë nuk iu ipen dokumentat e identitetit edhe pse janë lindur e rritur në Maqedoninë Shqiptare,për gjdo javë ka incidente të rënda ndëretnike ku pësojnë qytetarët shqiptarë,rrihen brutalisht nxënësit shqiptarë,madje edhe demostruesit në mënyrë institucionale rrihen në mes të ditës, etj. E gjith kjo tashmë fuqishëm zhveshi ish drejtuesit politik të UCK-re,nga qëllimi i drejtë i nisur i saj.Kjo politikë dhe kjo kastë politike vërtetohet qartë se nuk e posedon ate kapacitet të nevojshëm politik dhe intelektual,për të shpërthyer albanofoninë institucionale të Fyromit.E veçanta është karta me të cilën sllavomaqedonasit përdorin për të futur në lojë vetë shqiptarët,ndërsa ata vetë si komunistët e LSDM-së si demokristianët e VMRO-së,janë në unison kur janë në pyetje shqiptarët,s’kan dallime. Tani e tëra kjo tregon qartazi,ate që dhe më herët kam thënë,se federalizimi i Fyromit do të ishte e vetmja alternativë,pa na vënë dhe një herë në sprovë,nga pala shqiptare duhet një rrotacion politik qeverisës,asnjë parti politike sllavomaqedonase nuk mund të formojë qeveri pa njërën palë shqiptare,fjalën e ka tanimë elektorati shqiptar atje,do të vazhdojë në qorsokakun marksist-leninist apo do të vendoset në binaret e shqiptarizmës,koha që rrjedh do ta provojë.

Situata e tillë e cilla tashmë mbretëron në Fyrom,kërkon veprimin konkret të shtetit amë të ngrejë këtë çështje në nivel të Këshillit të Sigurimit të Kombeve të Bashkuara,edhe Qeveria e Republikës së Kosovës,duhet të miratojë një Rezolutë në Parlamentin e saj për dënimin krimit shtetërorë në IRJM,dhe jo të japin deklarata të vakëta,thua se shqiptarët janë fajtorë.

Ata që mbajnë të freskët kujtesën jo të largët,e dinë sa është e vlefshme Liria,Dinjiteti,Morali si individ por edhe familjar,ata din të vlersojnë vlerat edhe Historike edhe Kombëtare,Nacionalizmi Shqiptar është konstitucioni moral i Kombit Shqiptar.

Bern-Zvicër